2016-07-06 06:19:08
Βροχή πέφτουν οι παραιτήσεις στη Βρετανία με τους Εργατικούς και τους Συντηρητικούς να περνούν μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της ιστορίας τους, καθώς το πολιτικό σύστημα της χώρας βιώνει τους τριγμούς από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Το πιο ενδιαφέρον ίσως στοιχείο είναι ότι η πολιτική κρίση δεν έπληξε μόνο το στρατόπεδο του Bremain, που έχασε στην εκλογική αναμέτρηση, αλλά και εκείνο που διατυμπάνιζε την αναγκαιότητα της εξόδου της χώρας από την ΕΕ. Έτσι, μετά την ανακοίνωση μιας εκ των ηγετικών φυσιογνωμιών του Brexit, του Μπόρις Τζόνσον, ότι δεν θα διεκδικήσει τη ηγεσία των Συντηρητικών μετά την παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον, σειρά είχε ο Νάιτζελ Φάρατζ, επίσης υπέρμαχος του Brexit. Ο τελευταίος ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την ηγεσία του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος Ukip.
Γιατί όμως το πολιτικό προσωπικό που ενεπλέκη τόσο έντονα στην προεκλογική αντιπαράθεση, υποστηρίζοντας με σθένος ότι το μέλλον της Βρετανίας βρίσκεται εκτός ΕΕ, σπεύδει να απομακρυνθεί από την κεντρική πολιτική σκηνή, αφήνοντας πίσω του τα πολιτικά συντρίμμια της επικράτησης του Brexit και μια βρετανική κοινωνία βαθιά διχασμένη. Πρόκειται για μια κλασσική περίπτωση πολιτικού καιροσκοπισμού, για τακτικούς ελιγμούς ή για κάτι άλλο.
Η μορφή που θα πάρει το Brexit
Μια από τις πιθανές εξηγήσεις αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθεί ενδεχομένως η απόφαση του Brexit. Διότι υπάρχουν πολλά Brexit, που κινούνται από την πλήρη αποσύνδεση της Βρετανίας με την ΕΕ μέχρι την εγκαθίδρυση μιας σχέσης πολύ κοντά στην υπάρχουσα, με το Ηνωμένο Βασίλειο να συμμετέχει στην ενιαία αγορά, να συνεισφέρει στον προϋπολογισμό της ΕΕ και να αποδέχεται τις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες, μεταξύ αυτών και την ελευθερία κίνησης προσώπων.
Όπως όλα δείχνουν, η μορφή που θα πάρει το Leave θα βρίσκεται πιθανότατα πολύ κοντά σε αυτό το τελευταίo σενάριο -για οικονομικούς αλλά και γεωπολιτικούς λόγους- κάτι που θα δημιουργήσει ενδεχομένως νέα ρήγματα στη βρετανική κοινωνία, ένα μεγάλος μέρος της οποίας ψήφισε υπέρ της εξόδου, επιμένοντας στο θέμα της μετανάστευσης και της ανάγκης ελέγχου των ελιτ.
Υπάρχουν ωστόσο και λόγοι που σχετίζονται με την ίδια την αναδιάρθρωση του πολιτικού σκηνικού στη Βρετανία μετά το Brexit.
H υπαρξιακή κρίση του Ukip
Η επικράτηση του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα δημιουργεί ένα σχεδόν υπαρξιακό ερώτημα για το UKIP που δημιουργήθηκε στις αρχές του 1990 με αποκλειστικό στόχο να βγάλει τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μεταξύ των διαφόρων πραγμάτων που έχει πει κατά καιρούς ο επικεφαλής του Ukip Ν. Φάρατζ υπάρχει και κάτι που ίσως να αποκαλύπτει επιμελώς αυτήν την υπαρξιακή κρίση. Όπως αναφέρει η DW, ο Φάρατζ, χρησιμοποιώντας μια αγγλική έκφραση, υποστήριξε πως μετά το δημοψήφισμα, το Ukip είναι «σαν τη γαλοπούλα που ψήφισε υπέρ των Χριστουγέννων».Τουστέσιν, ότι η επιτυχία του Brexit μπορεί να επιφέρει τον πολιτικό θάνατο του κόμματος. Σημειώνεται πως το Ukip απέκτησε αυξανόμενη δημοφιλία τα τελευταία χρόνια στοχεύοντας στους ψηφοφόρους που ήταν απογοητευμένοι με την παγκοσμιοποίηση και το πολιτικό κατεστημένο. Πήρε 3.9 εκατομμύρια ψήφους στις τελευταίες εκλογές, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση.
Μετά την επικράτηση του Brexit, η μονοθεματική ατζέντα του Ukip θα πρέπει ενδεχομένως να αλλάξει και το ίδιο το κόμμα να αναδιαρθρωθεί. Το Ukip θα κληθεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις νέες απαιτήσεις χωρίς την προσωπικότητα που έφερε το κόμμα στην τρίτη θέση. Όπως όμως σημειώνουν οι περισσότεροι αναλυτές, το Ukip θα μπορούσε να βασιστεί σε μια νέα στρατηγική που θα έχει ως στόχο τους ψηφοφόρους και τις έδρες των Εργατικών στον Βορρά και την Ουαλία. «Η παραίτηση είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για την ανανέωση του κόμματος» αναφέρει χαρακτηριστικά στους FT, ο Rob Ford, λέκτορας πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.
Σύμφωνα με τη νέα αυτή στρατηγική, το Ukip θα επιδιώξει να εκμεταλλευθεί το ρήγμα που φαίνεται να διαμορφώνεται στο Εργατικό Κόμμα ανάμεσα στην αριστερή πτέρυγα που εκφράζει ο Κόρμπιν και τους κεντρώους.
Το παιχνίδι του Gove στον Τζόνσον
Ο Φάρατζ είναι ο δεύτερος θιασώτης του Leave που αποφασίζει να απομακρυνθεί από το πολιτικό προσκήνιο. Ο πρώτος ήταν ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι δεν διεκδικήσει την ηγεσία των Συντηρητικών. Οι λόγοι της αποστασιοποίησης μπορεί εδώ να είναι λίγο διαφορετικοί.
O Tζόνσον ανέλαβε ένα μεγάλο μέρος της καμπάνιας του Brexit και μαζί με τον υπουργό M. Gove θεωρούνταν ως το πιο πιθανό δίδυμο για να αναλάβουν την υλοποίηση μιας απόφασης για διαζύγιο με την ΕΕ. Τελικώς ο Gove ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την ηγεσία των Συντηρητικών «αδειάζοντας» τον Τζόνσον.
Σύμφωνα με τους FT, ο Michael Gοve είχε πληροφορίες ότι η προσπάθεια του Τζόνσον να μαζέψει ψήφους για την ηγεσία ήταν «χαοτικές» και ότι πολλά σημαντικά στελέχη των Συντηρητικών δεν συναινούσαν στην υποψηφιότητά του. «Ο Gove θεωρούσε ότι ο Τζονσον δεν είχε την απαραίτητη αφοσίωση για να γίνει πρωθυπουργός. Εάν δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια ομάδα τότε αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα» ανέφερε στους FT ένας φίλος του Gove.
Σοβαρή ζημιά στην όποια προσδοκία του Τζόνσον έκανε και η δημοσιοποίηση ενός email που προερχόταν από τη γυναίκα του Gove, τη Sarah Vine, αρθρογράφο της Daily Mail.
Το email, στο οποίο εκφράζονταν αμφιβολίες για τον χαρακτήρα του Τζόνσον και την αξιοπιστία του εντός του κόμματος, διέρρευσε στον Τύπο και έκανε σοβαρή ζημιά στον Τζόνσον.
Πηγή Tromaktiko
Το πιο ενδιαφέρον ίσως στοιχείο είναι ότι η πολιτική κρίση δεν έπληξε μόνο το στρατόπεδο του Bremain, που έχασε στην εκλογική αναμέτρηση, αλλά και εκείνο που διατυμπάνιζε την αναγκαιότητα της εξόδου της χώρας από την ΕΕ. Έτσι, μετά την ανακοίνωση μιας εκ των ηγετικών φυσιογνωμιών του Brexit, του Μπόρις Τζόνσον, ότι δεν θα διεκδικήσει τη ηγεσία των Συντηρητικών μετά την παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον, σειρά είχε ο Νάιτζελ Φάρατζ, επίσης υπέρμαχος του Brexit. Ο τελευταίος ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την ηγεσία του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος Ukip.
Γιατί όμως το πολιτικό προσωπικό που ενεπλέκη τόσο έντονα στην προεκλογική αντιπαράθεση, υποστηρίζοντας με σθένος ότι το μέλλον της Βρετανίας βρίσκεται εκτός ΕΕ, σπεύδει να απομακρυνθεί από την κεντρική πολιτική σκηνή, αφήνοντας πίσω του τα πολιτικά συντρίμμια της επικράτησης του Brexit και μια βρετανική κοινωνία βαθιά διχασμένη. Πρόκειται για μια κλασσική περίπτωση πολιτικού καιροσκοπισμού, για τακτικούς ελιγμούς ή για κάτι άλλο.
Η μορφή που θα πάρει το Brexit
Μια από τις πιθανές εξηγήσεις αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθεί ενδεχομένως η απόφαση του Brexit. Διότι υπάρχουν πολλά Brexit, που κινούνται από την πλήρη αποσύνδεση της Βρετανίας με την ΕΕ μέχρι την εγκαθίδρυση μιας σχέσης πολύ κοντά στην υπάρχουσα, με το Ηνωμένο Βασίλειο να συμμετέχει στην ενιαία αγορά, να συνεισφέρει στον προϋπολογισμό της ΕΕ και να αποδέχεται τις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες, μεταξύ αυτών και την ελευθερία κίνησης προσώπων.
Όπως όλα δείχνουν, η μορφή που θα πάρει το Leave θα βρίσκεται πιθανότατα πολύ κοντά σε αυτό το τελευταίo σενάριο -για οικονομικούς αλλά και γεωπολιτικούς λόγους- κάτι που θα δημιουργήσει ενδεχομένως νέα ρήγματα στη βρετανική κοινωνία, ένα μεγάλος μέρος της οποίας ψήφισε υπέρ της εξόδου, επιμένοντας στο θέμα της μετανάστευσης και της ανάγκης ελέγχου των ελιτ.
Υπάρχουν ωστόσο και λόγοι που σχετίζονται με την ίδια την αναδιάρθρωση του πολιτικού σκηνικού στη Βρετανία μετά το Brexit.
H υπαρξιακή κρίση του Ukip
Η επικράτηση του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα δημιουργεί ένα σχεδόν υπαρξιακό ερώτημα για το UKIP που δημιουργήθηκε στις αρχές του 1990 με αποκλειστικό στόχο να βγάλει τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μεταξύ των διαφόρων πραγμάτων που έχει πει κατά καιρούς ο επικεφαλής του Ukip Ν. Φάρατζ υπάρχει και κάτι που ίσως να αποκαλύπτει επιμελώς αυτήν την υπαρξιακή κρίση. Όπως αναφέρει η DW, ο Φάρατζ, χρησιμοποιώντας μια αγγλική έκφραση, υποστήριξε πως μετά το δημοψήφισμα, το Ukip είναι «σαν τη γαλοπούλα που ψήφισε υπέρ των Χριστουγέννων».Τουστέσιν, ότι η επιτυχία του Brexit μπορεί να επιφέρει τον πολιτικό θάνατο του κόμματος. Σημειώνεται πως το Ukip απέκτησε αυξανόμενη δημοφιλία τα τελευταία χρόνια στοχεύοντας στους ψηφοφόρους που ήταν απογοητευμένοι με την παγκοσμιοποίηση και το πολιτικό κατεστημένο. Πήρε 3.9 εκατομμύρια ψήφους στις τελευταίες εκλογές, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση.
Μετά την επικράτηση του Brexit, η μονοθεματική ατζέντα του Ukip θα πρέπει ενδεχομένως να αλλάξει και το ίδιο το κόμμα να αναδιαρθρωθεί. Το Ukip θα κληθεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις νέες απαιτήσεις χωρίς την προσωπικότητα που έφερε το κόμμα στην τρίτη θέση. Όπως όμως σημειώνουν οι περισσότεροι αναλυτές, το Ukip θα μπορούσε να βασιστεί σε μια νέα στρατηγική που θα έχει ως στόχο τους ψηφοφόρους και τις έδρες των Εργατικών στον Βορρά και την Ουαλία. «Η παραίτηση είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για την ανανέωση του κόμματος» αναφέρει χαρακτηριστικά στους FT, ο Rob Ford, λέκτορας πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.
Σύμφωνα με τη νέα αυτή στρατηγική, το Ukip θα επιδιώξει να εκμεταλλευθεί το ρήγμα που φαίνεται να διαμορφώνεται στο Εργατικό Κόμμα ανάμεσα στην αριστερή πτέρυγα που εκφράζει ο Κόρμπιν και τους κεντρώους.
Το παιχνίδι του Gove στον Τζόνσον
Ο Φάρατζ είναι ο δεύτερος θιασώτης του Leave που αποφασίζει να απομακρυνθεί από το πολιτικό προσκήνιο. Ο πρώτος ήταν ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι δεν διεκδικήσει την ηγεσία των Συντηρητικών. Οι λόγοι της αποστασιοποίησης μπορεί εδώ να είναι λίγο διαφορετικοί.
O Tζόνσον ανέλαβε ένα μεγάλο μέρος της καμπάνιας του Brexit και μαζί με τον υπουργό M. Gove θεωρούνταν ως το πιο πιθανό δίδυμο για να αναλάβουν την υλοποίηση μιας απόφασης για διαζύγιο με την ΕΕ. Τελικώς ο Gove ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την ηγεσία των Συντηρητικών «αδειάζοντας» τον Τζόνσον.
Σύμφωνα με τους FT, ο Michael Gοve είχε πληροφορίες ότι η προσπάθεια του Τζόνσον να μαζέψει ψήφους για την ηγεσία ήταν «χαοτικές» και ότι πολλά σημαντικά στελέχη των Συντηρητικών δεν συναινούσαν στην υποψηφιότητά του. «Ο Gove θεωρούσε ότι ο Τζονσον δεν είχε την απαραίτητη αφοσίωση για να γίνει πρωθυπουργός. Εάν δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια ομάδα τότε αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα» ανέφερε στους FT ένας φίλος του Gove.
Σοβαρή ζημιά στην όποια προσδοκία του Τζόνσον έκανε και η δημοσιοποίηση ενός email που προερχόταν από τη γυναίκα του Gove, τη Sarah Vine, αρθρογράφο της Daily Mail.
Το email, στο οποίο εκφράζονταν αμφιβολίες για τον χαρακτήρα του Τζόνσον και την αξιοπιστία του εντός του κόμματος, διέρρευσε στον Τύπο και έκανε σοβαρή ζημιά στον Τζόνσον.
Πηγή Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΛΑΕ για την επέτειο του δημοψηφίσματος
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εναρκτήρια εκδήλωση στη Δημοτική Πινακοθήκη Μαλεβιζίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
