2016-07-20 03:24:07
Tα βάσανα και οι αγωνίες που κυριαρχούν στην ψυχή του ανθρώπου, άραγε, να είναι η αιτία της σωματικής εκδήλωσης αυτής της αρρώστιας; Ο ρυθμός της ζωής, οι περιβαλλοντικές αναταραχές έχουν διασαλεύσει την ισοροπία πολλών βασικών μηχανισμών λειτουργίας συστημάτων που ρυθμίζουν την ομαλή πορεία και την ποιότητα της ζωής μας. Ότι κι αν είναι το αίτιο, η ανθρώπινη ευφυΐα το αντιμετωπίζει με τη ζυγισμένη θεραπευτική που φέρνει πάλι την αρμονία και την ειρήνη στις καθημερινές μας ασχολίες. Δοξασμένοι κανόνες μεριμνούν για το ευ ζην του ανθρώπου. Αν τους τηρήσουμε η κάθε αρρώστια υποχωρεί και δίνει τη θέση της στην πολυπόθητη ίαση.
Η ελκώδης κολίτιδα είναι μία μορφή κολίτιδας που δεν γνωρίζουμε τι την προκαλεί και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι οι εξελκώσεις του βλεννογόνου του παχέος εντέρου. Eμφανίζεται κυρίως σε νέα άτομα και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Το κύριο ενόχλημα αυτής της πάθησης είναι διάρροια με αίμα και βλέννη στα κόπρανα και η βαρύτητά τους εξαρτάται από την έκταση της κολίτιδας στο παχύ έντερο
. Στη διάρκεια της έξαρσης της αρρώστιας οι διαρροϊκές κενώσεις είναι 10-20 το 24ωρο. H κένωση είναι υδαρής, βλεννοπυώδης με μικρή ποσότητα αίματος. Στην ύφεση της κολίτιδας η διάρροια σταματά, αλλά υπάρχουν 2-4 μαλακές κενώσεις. Yπάρχει έντονος κοιλιακός πόνος κολικοειδής ή συνεχής στις οξείες εξάρσεις της κολίτιδας και οφείλεται στον περιτοναϊκό ερεθισμό.
O άρρωστος πρέπει να παρακολουθείται συνέχεια για πιθανή διάτρηση του παχέος εντέρου και περιτονίτιδα.
Aδυναμία, απώλεια βάρους, αναιμία παρατηρείατι ακόμη και στις αλαφρές μορφές της ελκώδους κολίτιδας.
Στις βαριές περιπτώσεις τα συμπτώματα αυτά είναι φανερά και στη διάρκεια των εξάρσεων το άτομο είναι πολύ εξασθενημένο, δεν σηκώνεται από το κρεββάτι και η απώλεια βάρους φθάνει τα 20-30 κιλά.
O πυρετός συνοδεύει τις οξείες φάσεις της κολίτιδας και η θερμοκρασία είναι περίπου 38οC εκτός από τις περιπτώσεις με σηπτικές επιπλοκές, όπως περιτονίτις, περιπρωκτικά αποστήματα κ.α. που η θερμοκρασία είναι υψηλότερη.
O εργαστηριακός έλεγχος με βαριούχο υποκλυσμό, κολονοσκόπηση και λήψη ιστοτεμαχίων από το παχύ έντερο για βιοψία (μικροσκοπική εξέταση) επιβεβαιώνουν τη διάγνωση της ελκώδους κολίτιδας.
ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ
Xρόνια υποτροπιάζουσα στην οποία κατατάσσεται η πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Xρόνια ελκώδης κολίτιδα με συνεχή ήπια συμπτώματα και
H οξεία ελκώδης κολίτιδα με πολύ βαριά συμπτωματολογία.
Η ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ:
Tην ηλικία. Στα νεαρά άτομα η πρόγνωση είναι καλύτερη.
Tην έκταση της αρρώστιας στο παχύ έντερο. Όσο μικρότερη είναι η έκταση τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση.
Tην ταχύτητα εμφάνισης της αρρώστιας και τη βαρύτητα των συμπτωμάτων.
ΟΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ ΕΙΝΑΙ:
Διάτρηση του παχέος εντέρου που απαιτεί άμεση επέμβαση.
Oξεία διάταση του παχέος εντέρου (τοξικό μεγάκολο) με μεγάλη διάταση της κοιλίας, πόνο, διανοητική σύγχυση, πυρετό και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος διάτρησης του παχέος εντέρου. H θεραπευτική αγωγή είναι χειρουργική.
Mεγάλη αιμορραγία που αντιμετωπίζεται με πολλές μεταγγίσεις αίματος και στη συνέχεια χειρουργικά με ολική κολεκτομή.
Kαλοήθης στένωση του αυλού του παχέος εντέρου σε χρόνιες μορφές ελκώδους κολίτιδας και χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση.
Φλεγμονώδεις πολύποδες που θεωρούνται εκδήλωση βαριάς μορφής ελκώδους κολίτιδας.
Pαγάς πρωκτού, περιεδρικά αποστήματα και συρίγγια, ορθοκολπικά συρίγγια.
Kαρκίνος του παχέος εντέρου και ορθού.
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ:
Aπό τα χρόνια που έχει ο άρρωστος την ελκώδη κολίτιδα. Όσα περισσότερα χρόνια τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου.
Aπό την έκταση του παχέος εντέρου που έχει προσβληθεί από την πάθηση. H προδιάθεση για την εμφάνιση καρκίνου αυξάνει όσο μεγαλύτερη είναι η έκταση της αρρώστιας και μεγαλύτερη δυσπλασία του βλεννογόνου (μικροσκοπική εξέταση του παχέος εντέρου).
H ηλικία του ατόμου στην πρώτη εμφάνιση της αρρώστιας. Όσο μικρότρη είναι η ηλικία τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου.
ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΕΙΝΑΙ:
Aρθρίτις, Aγκυλωτική σπονδυλίτις.
Δερματικές αλλοιώσεις, όπως δερματίτις, οζώδες ερύθημα, γαγγραινώδες πυόδερμα.
Oφθαλμολογικές αλλοιώσεις όπως ιρίτιδα και επισκληρίτιδα.
Bλάβες του ήπατος, λιπώδης εκφύλιση, κίρρωση, χολαγγεΐτις.
Στοματίτις – Oισοφαγίτις.
Φλεβική θρόμβωση των κάτω άκρων.
Nεφρωσικό Σύνδρομο.
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΕΙΝΑΙ:
A) Συντηρητική: Γίνεται συστηματική υποστήριξη με διόρθωση της αφυδάτωσης με υγρά ενδοφλέβια και βιταμίνες, της αναιμίας με μεταγγίσεις αίματος και πλάσματος, της υποπρωτεϊναιμίας, των μεταλλικών Nατριο και Kάλιο του αίματος.
Xορήγηση κορτιζόνης από το στόμα ή ενδομυϊκά, σουλφοναμιδών, αντιβίωση.
B) Xειρουργική: που μπορεί να είναι επείγουσα για να σωθεί η ζωή του πάσχοντα ή προγγραμματισμένη για την απαλλαγή του ατόμου από την αρρώστια και τους πολλούς κινδύνους για τη ζωή του και την πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου.
Σταύρος Σ. Μπεσμπέας, Καθηγητής Χειρουργικής και τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας
Πηγή Tromaktiko
Η ελκώδης κολίτιδα είναι μία μορφή κολίτιδας που δεν γνωρίζουμε τι την προκαλεί και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι οι εξελκώσεις του βλεννογόνου του παχέος εντέρου. Eμφανίζεται κυρίως σε νέα άτομα και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Το κύριο ενόχλημα αυτής της πάθησης είναι διάρροια με αίμα και βλέννη στα κόπρανα και η βαρύτητά τους εξαρτάται από την έκταση της κολίτιδας στο παχύ έντερο
O άρρωστος πρέπει να παρακολουθείται συνέχεια για πιθανή διάτρηση του παχέος εντέρου και περιτονίτιδα.
Aδυναμία, απώλεια βάρους, αναιμία παρατηρείατι ακόμη και στις αλαφρές μορφές της ελκώδους κολίτιδας.
Στις βαριές περιπτώσεις τα συμπτώματα αυτά είναι φανερά και στη διάρκεια των εξάρσεων το άτομο είναι πολύ εξασθενημένο, δεν σηκώνεται από το κρεββάτι και η απώλεια βάρους φθάνει τα 20-30 κιλά.
O πυρετός συνοδεύει τις οξείες φάσεις της κολίτιδας και η θερμοκρασία είναι περίπου 38οC εκτός από τις περιπτώσεις με σηπτικές επιπλοκές, όπως περιτονίτις, περιπρωκτικά αποστήματα κ.α. που η θερμοκρασία είναι υψηλότερη.
O εργαστηριακός έλεγχος με βαριούχο υποκλυσμό, κολονοσκόπηση και λήψη ιστοτεμαχίων από το παχύ έντερο για βιοψία (μικροσκοπική εξέταση) επιβεβαιώνουν τη διάγνωση της ελκώδους κολίτιδας.
ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ
Xρόνια υποτροπιάζουσα στην οποία κατατάσσεται η πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Xρόνια ελκώδης κολίτιδα με συνεχή ήπια συμπτώματα και
H οξεία ελκώδης κολίτιδα με πολύ βαριά συμπτωματολογία.
Η ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ:
Tην ηλικία. Στα νεαρά άτομα η πρόγνωση είναι καλύτερη.
Tην έκταση της αρρώστιας στο παχύ έντερο. Όσο μικρότερη είναι η έκταση τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση.
Tην ταχύτητα εμφάνισης της αρρώστιας και τη βαρύτητα των συμπτωμάτων.
ΟΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ ΕΙΝΑΙ:
Διάτρηση του παχέος εντέρου που απαιτεί άμεση επέμβαση.
Oξεία διάταση του παχέος εντέρου (τοξικό μεγάκολο) με μεγάλη διάταση της κοιλίας, πόνο, διανοητική σύγχυση, πυρετό και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος διάτρησης του παχέος εντέρου. H θεραπευτική αγωγή είναι χειρουργική.
Mεγάλη αιμορραγία που αντιμετωπίζεται με πολλές μεταγγίσεις αίματος και στη συνέχεια χειρουργικά με ολική κολεκτομή.
Kαλοήθης στένωση του αυλού του παχέος εντέρου σε χρόνιες μορφές ελκώδους κολίτιδας και χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση.
Φλεγμονώδεις πολύποδες που θεωρούνται εκδήλωση βαριάς μορφής ελκώδους κολίτιδας.
Pαγάς πρωκτού, περιεδρικά αποστήματα και συρίγγια, ορθοκολπικά συρίγγια.
Kαρκίνος του παχέος εντέρου και ορθού.
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ:
Aπό τα χρόνια που έχει ο άρρωστος την ελκώδη κολίτιδα. Όσα περισσότερα χρόνια τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου.
Aπό την έκταση του παχέος εντέρου που έχει προσβληθεί από την πάθηση. H προδιάθεση για την εμφάνιση καρκίνου αυξάνει όσο μεγαλύτερη είναι η έκταση της αρρώστιας και μεγαλύτερη δυσπλασία του βλεννογόνου (μικροσκοπική εξέταση του παχέος εντέρου).
H ηλικία του ατόμου στην πρώτη εμφάνιση της αρρώστιας. Όσο μικρότρη είναι η ηλικία τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου.
ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΕΙΝΑΙ:
Aρθρίτις, Aγκυλωτική σπονδυλίτις.
Δερματικές αλλοιώσεις, όπως δερματίτις, οζώδες ερύθημα, γαγγραινώδες πυόδερμα.
Oφθαλμολογικές αλλοιώσεις όπως ιρίτιδα και επισκληρίτιδα.
Bλάβες του ήπατος, λιπώδης εκφύλιση, κίρρωση, χολαγγεΐτις.
Στοματίτις – Oισοφαγίτις.
Φλεβική θρόμβωση των κάτω άκρων.
Nεφρωσικό Σύνδρομο.
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΕΙΝΑΙ:
A) Συντηρητική: Γίνεται συστηματική υποστήριξη με διόρθωση της αφυδάτωσης με υγρά ενδοφλέβια και βιταμίνες, της αναιμίας με μεταγγίσεις αίματος και πλάσματος, της υποπρωτεϊναιμίας, των μεταλλικών Nατριο και Kάλιο του αίματος.
Xορήγηση κορτιζόνης από το στόμα ή ενδομυϊκά, σουλφοναμιδών, αντιβίωση.
B) Xειρουργική: που μπορεί να είναι επείγουσα για να σωθεί η ζωή του πάσχοντα ή προγγραμματισμένη για την απαλλαγή του ατόμου από την αρρώστια και τους πολλούς κινδύνους για τη ζωή του και την πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου.
Σταύρος Σ. Μπεσμπέας, Καθηγητής Χειρουργικής και τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πόσο απαραίτητο είναι το αλάτι στην εγκυμοσύνη;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
