2016-07-25 14:52:06
Δεν είναι και τόσο σύνηθες, τουλάχιστον στις ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες, να πραγματοποιεί επίσκεψη ένας επίτροπος και να γίνεται δεκτός από τον αρχηγό της κυβέρνησης, περιβαλλόμενος επιπροσθέτως με τιμές που φτάνουν μέχρι τη διοργάνωση ομιλίας του στη Βουλή αυτής της χώρας. Ο Πιερ Μοσκοβισί, όμως, τύποις μόνο επισκέφτηκε για μια φορά ακόμα την Αθήνα ως επίτροπος. Ως απεσταλμένος του γαλλικού ιμπεριαλισμού ήρθε, προκειμένου να κλείσει ή να διαπραγματευθεί «δουλειές». Ετσι, η ψωραλέα συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων έσπασε για χάρη του το πρωτόκολλο και του έδωσε την ευκαιρία να αισθανθεί ως αποικιοκράτης που ήρθε να επισκεφθεί μια αποικία που την κυβερνά μια φίλα προσκείμενη στο γαλλικό ιμπεριαλισμό πολιτική κλίκα.
Τι ήρθε να κανονίσει ο Μοσκοβισί; Δεν ανακοινώθηκε, βέβαια, κάτι. Επίσημα ήρθε ως επίτροπος και μεγάλος φίλος της Ελλάδας, την οποία επισκέπτεται συχνά για διακοπές (μέχρι και το μήνα του μέλιτος μας είπε ότι έκανε στα μέρη μας)
. Μπορούμε να σκεφτούμε ότι οι «δουλειές» που «χτυπάνε» οι γάλλοι ιμπεριαλιστές έχουν να κάνουν με την ηλεκτρική ενέργεια. Η πανίσχυρη EDF (Εlectricite De France), ένα από τα μεγαλύτερα μονοπώλια παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη, ενδιαφέρεται και για το ποσοστό της ΔΕΗ που θα βγει υποχρεωτικά για ξεπούλημα και για το ποσοστό του ΑΔΜΗΕ, το οποίο θα εξασφαλίζει σε όποιον το πάρει στάτους «στρατηγικού επενδυτή», που θα διεκδικήσει και το μάνατζμεντ. Οπως έχουμε ξαναγράψει, το γαλλικό μονοπώλιο θέλει να επεκταθεί στα βαλκανικά δίκτυα, που είναι πεπαλαιωμένα και θα χρειαστούν ανανέωση, και η ελληνική παραγωγική βάση, η ΔΕΗ και ο ΑΔΜΗΕ, αποτελούν ένα εξαιρετικό όχημα. Και τζάμπα, φυσικά, αφού αυτή την περίοδο οι ιμπεριαλιστές μπορούν ν' αρπάξουν τα πάντα, αφήνοντας ένα τίμημα επιπέδου φιλοδωρήματος στο ελληνικό κράτος.
Αν και ήρθε για να κλείσει «δουλειές» για τα γαλλικά μονοπώλια, ο Μοσκοβισί δεν ξέχασε και την ιδιότητά του ως επιτρόπου επί των Οικονομικών της ΕΕ. Μόνο που οι δημόσιες τοποθετήσεις του, ιδιαίτερα στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Τσακαλώτο, ήταν μια ψυχρολουσία διαρκείας για τους Τσιπραίους. Δεν τους έκανε ούτε τόση δα παραχώρηση. Δεν τους έδωσε το παραμικρό που να μπορέσουν να το εντάξουν στην προπαγανδιστική τους ατζέντα. Κι όταν έφυγε ο αγέρωχος γαλάτης, ήθελαν να ξεχάσουν το συντομότερο δυνατόν την επίσκεψή του.
Mετά τη συνάντηση με τον Τσίπρα δεν έγιναν δηλώσεις. Δεν ξεφτιλίστηκε τόσο πολύ ο Τσίπρας, κράτησε κάποια προσχήματα. Εγιναν, όμως, διαρροές από τα παπαγαλάκια της προπαγάνδας του Μαξίμου, για να γράψουν οι εφημερίδες. Σύμφωνα μ' αυτές τις διαρροές, ο Τσίπρας ζήτησε από τον Μοσκοβισί «να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατόν οι διαδικασίες του καθορισμού συγκεκριμένων μέτρων για την απομείωση (sic!) του χρέους» και ο Μοσκοβισί «εμφανίστηκε θετικός εκτιμώντας ότι το συγκεκριμένο ζήτημα θα πρέπει να διευθετηθεί μέχρι το τέλος του χρόνου»!
Σύμφωνα με τους γκεμπελίσκους του Μαξίμου, ο Μοσκοβισί κινείται έξω από το πλαίσιο της απόφασης που πήρε το Eurogroup στις 24 Μάη, σύμφωνα με την οποία το ελληνικό χρέος θα το ξανακοιτάξουν στα μέσα του 2019, μετά την ολοκλήρωση του «προγράμματος» του τρίτου Μνημονίου. Ο Μοσκοβισί, όμως, φρόντισε στις δημόσιες τοποθετήσεις του να ξεκαθαρίσει ότι κινείται αυστηρά μέσα στο αποφασισμένο πλαίσιο, με το οποίο μάλιστα συμφωνεί. Το είπε μιλώντας στη Βουλή: «Συνεπώς, η συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Eurogroup τον περασμένο Μάιο, θα πρέπει να χρησιμεύσει ως βάση για να μπορέσουμε να πετύχουμε ένα έξυπνο και αμοιβαία επωφελές αποτέλεσμα σχετικά με τα ζητήματα που συνδέονται με την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους».
Πιο σημαντικό, όμως, είναι πως ο Μοσκοβισί τους έβαλε πάγο στο αίτημα για μείωση των στόχων για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» μετά το 2018. Αίτημα που πρωτοδιατυπώθηκε δημόσια από τον Στουρνάρα, επαναλήφθηκε από τον Μητσοτάκη και αναγκαστικά διατυπώθηκε και από τους Τσιπραίους (ο Χουλιαράκης το ανέφερε για πρώτη φορά δημόσια, μιλώντας στο συνέδριο του Economist στην Αθήνα). Με ύφος ασυνήθιστα κοφτό για γάλλο πολιτικό (αλλά ταιριαστό για έναν επίτροπο), ο Μοσκοβισί έκοψε κάθε συζήτηση, απαντώντας σε σχετική ερώτηση. Μάλιστα, αποκάλυψε ότι αυτά τα είπε και στον Τσίπρα και στον Τσακαλώτο: «Οσον αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα, όπως είπε ο Ευκλείδης, είναι θέμα το οποίο συζητήσαμε και το οποίο συζήτησα με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Πρέπει να βάλουμε τα πάντα στο τραπέζι και να πάρουμε τις απαιτούμενες τεχνικές αποφάσεις. Θα είμαι ειλικρινής και μιλώ προς φίλους. Συζητήσαμε τον τελευταίο χρόνο τι πρέπει να κάνουμε για να πετύχει το τρίτο πρόγραμμα κι ο Ευκλείδης γνωρίζει πολύ καλά τις συνθήκες, το πλαίσιο του προγράμματος, συμπεριλαμβανομένου και των δημοσιονομικών στόχων. Δεν θα ήθελα να ξανανοίξουμε τη συζήτηση αυτή».
Αυτό που λέει ο Μοσκοβισί είναι το ίδιο ακριβώς που έχουν δηλώσει δημόσια ο Ντεϊσελμπλούμ και ο Ρέγκλινγκ: το «πρωτογενές πλεόνασμα» πρέπει να παραμείνει στα επίπεδα του 3,5% του ΑΕΠ για μια περίοδο μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος το 2018. Για δεκαετία γίνεται λόγος. Κι άμα ο «λογαριασμός» δε βγαίνει; Αμα ο λογαριασμός δε βγαίνει, θα το ξαναδούμε το 2018, όχι τώρα. Ανάλογα με την κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί τότε, θα πάρουμε και τις σχετικές αποφάσεις. Τώρα, κάθε συζήτηση είναι πρόωρη. Αυτό λένε όλοι και ο Μοσκοβισί δε διαφοροποιήθηκε ούτε στο ελάχιστο από την κοινή γραμμή. «Ως φίλος», μάλιστα, συμβούλεψε να κόψουν τη σχετική συζήτηση, γιατί δεν κερδίζουν τίποτα, μόνο εντάσεις δημιουργούν.
Γιατί, όμως, γίνεται συζήτηση για το ύψος των «πρωτογενών πλεονασμάτων» μετά το 2018; Το 2018 το τρίτο Μνημόνιο (υποτίθεται ότι) τελειώνει και η ελληνική κυβέρνηση θα είναι κυρίαρχη στη διαμόρφωση του προϋπολογισμού. Θα έχουμε βγει από τα Μνημόνια, έτσι δεν είναι; Φυσικά και δεν είναι, και η σχετική συζήτηση, στην οποία συμμετέχουν οι πάντες, αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει. Οσο υπάρχει χρέος θα υπάρχει μια επιβεβλημένη από τους δανειστές επιτροπεία με στόχο την ομαλή αποπληρωμή του. Τα λεγόμενα «πρωτογενή πλεονάσματα» είναι ένα κομμάτι που κόβεται από τον κρατικό προϋπολογισμό για να πάει στη μείωση του χρέους.
Η τακτική των ιμπεριαλιστών δανειστών της ΕΕ είναι σαφής και έχει διατυπωθεί από τον Σόιμπλε: δεν κάνουμε μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις, αλλά μόνο βραχυμεσοπρόθεσμες. Με ορίζοντα τεσσάρων-πέντε ετών, κάνουμε ρυθμίσεις στο μοντέλο διαχείρισης του χρέους έτσι ώστε να ελέγχουμε απόλυτα την κατάσταση, να ασκούμε αποικιοκρατικού τύπου εποπτεία πάνω στην κυβέρνηση και τη χώρα και να εξασφαλίζουμε τη συνέχιση της κινεζοποίησης, της σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας και της εκποίησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για μονοπωλιακούς ομίλους των ιμπεριαλιστικών χωρών.
Το 2018, όποια κυβέρνηση είναι τότε, θα καθήσει στο σκαμνί και θα υπογράψει μια νέα μνημονιακή συμφωνία για τα επόμενα χρόνια, υπό την απειλή της χρεοκοπίας.
Τα ενεργειακά ενδιαφέρουν τους Αμερικανούς
Μετά την κρυάδα από τον «σύντροφο» Μοσκοβισί, οι συριζαίοι χρειάζονταν κάτι για να «στανιάρουν». Κάτι που να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν στην προπαγάνδα τους, με τη φροντίδα της οποίας κοιμούνται και ξυπνούν κάθε μέρα. Οι δηλώσεις του αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου, που επισκέφτηκε την Αθήνα τρεις μέρες μετά από τον Μοσκοβισί, τους προσέφερε μια προπαγανδιστική διέξοδο. Για λίγο, βέβαια, γιατί ο κόσμος δε χορταίνει με μελλοντολογικού περιεχομένου προπαγάνδα, όταν του κόβουν τις συντάξεις και του ανεβάζουν τα χαράτσια.
Πρέπει να είναι κανείς εντελώς άσχετος για να πιστέψει ότι ο Λιου, στο τέλος της θητείας της διοίκησης Ομπάμα, ήρθε στην Αθήνα για να βοηθήσει για το χρέος. Ακόμα και να το πίστευε, όμως, θα έπρεπε να σκεφτεί πρώτο πως οι Αμερικανοί δε συγκαταλέγονται στους δανειστές, επομένως δεν έχουν λόγο, και δεύτερο ότι υπάρχει η απόφαση του Eurogroup στις 24 Μάη, που λέει ότι η συζήτηση για το χρέος έκλεισε και θα ξανανοίξει το πρώτο εξάμηνο του 2019, όταν θα έχει ολοκληρωθεί το «πρόγραμμα» του τρίτου Μνημόνιου και ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα έχουν υπάρξει.
Αλλος είναι ο λόγος της επίσκεψης του Λιου. Πέρα από τις ισορροπίες που θέλει να κρατήσει η αμερικάνικη πολιτική, στέλνοντας και κάναν υπουργό στην Ελλάδα, ενώ ο Ομπάμα έχει επισκεφθεί δύο φορές την Τουρκία, νομίζουμε πως ο Λιου ήρθε για θέματα της οικονομικής ατζέντας των ΗΠΑ. Και δεν μπορούμε να σκεφτούμε άλλα εκτός από τα ενεργειακά. Η υποψία γίνεται πιο βάσιμη υπό το φως της νέας επίσκεψης του ειδικού συντονιστή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ενεργειακή πολιτική, Αμος Χοχστάιν, που προηγήθηκε του Λιου και είχε συνομιλίες με τον Σκουρλέτη.
Πέρα από τα γεωστρατηγικά ζητήματα, που δεν είναι αρμοδιότητας του Λιου και που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα στην Ελλάδα (ό,τι θέλουν το παίρνουν, χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ να εγείρει την παραμικρή ένσταση), τα ζητήματα των αγωγών είναι εκείνα που βρίσκονται στην κορυφή της αμερικάνικης ατζέντας σε ό,τι αφορά την περιοχή μας. Επί Λαφαζάνη είχαν αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα, καθώς προσπαθούσε να κάνει χοντροκομμένο παιχνίδι με τους Ρώσους (που δεν έδειχναν και τόσο πρόθυμοι να σπάσουν τις γενικότερες διιμπεριαλιστικές συμφωνίες). Πλέον όλα έχουν διευθετηθεί. Μένει να μάθουμε ποιες είναι οι νέες αμερικάνικες απαιτήσεις που ήρθε να προωθήσει ο Λιου.
Κατά τα άλλα, δεν κόστιζε τίποτα στον αμερικανό υπουργό να πει μερικά λόγια για το ελληνικό χρέος, που πρακτικά δεν έχουν καμιά σημασία, όμως και τα αντιαμερικάνικα αισθήματα του ελληνικού λαού αμβλύνουν και την εικόνα της Γερμανίας αμαυρώνουν. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν αυτό οι Αμερικανοί.
Πριν ακόμα προσγειωθεί στην Αθήνα, ο Λιου φρόντισε με άρθρο του στους «Financial Times» να δώσει το στίγμα της προπαγάνδας: «Θα ήλπιζα, η αναστάτωση (σ.σ. στην περιοχή, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία) να αλλάξει το κλίμα στο οποίο διεξάγονται οι συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους, γιατί από μόνο του αυτό είναι σωστό να γίνει και γιατί σε μια περίοδο που η Ελλάδα είναι σε μια γεωπολιτικά σημαντική θέση, είναι καλή στιγμή να ενισχυθεί το οικονομικό της μέλλον».
Στις δηλώσεις του παρέα με τον Τσακαλώτο υπήρξε πιο προσεκτικός. Τα σχετικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τα αφήνω στους θεσμούς, είπε. Διευκρίνισε ακόμα ότι πρέπει να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους, όμως το μείγμα πολιτικής μπορεί να διαφέρει. Και τον Σόιμπλε να ρωτήσεις, δε θα διαφωνήσει. Κι αυτός θέλει να είναι βιώσιμο το χρέος, δηλαδή να μπορεί το ελληνικό κράτος να ξεπληρώνει κάθε χρόνο τις τοκοχρεολυτικές δόσεις.
Πηγή Tromaktiko
Τι ήρθε να κανονίσει ο Μοσκοβισί; Δεν ανακοινώθηκε, βέβαια, κάτι. Επίσημα ήρθε ως επίτροπος και μεγάλος φίλος της Ελλάδας, την οποία επισκέπτεται συχνά για διακοπές (μέχρι και το μήνα του μέλιτος μας είπε ότι έκανε στα μέρη μας)
Αν και ήρθε για να κλείσει «δουλειές» για τα γαλλικά μονοπώλια, ο Μοσκοβισί δεν ξέχασε και την ιδιότητά του ως επιτρόπου επί των Οικονομικών της ΕΕ. Μόνο που οι δημόσιες τοποθετήσεις του, ιδιαίτερα στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Τσακαλώτο, ήταν μια ψυχρολουσία διαρκείας για τους Τσιπραίους. Δεν τους έκανε ούτε τόση δα παραχώρηση. Δεν τους έδωσε το παραμικρό που να μπορέσουν να το εντάξουν στην προπαγανδιστική τους ατζέντα. Κι όταν έφυγε ο αγέρωχος γαλάτης, ήθελαν να ξεχάσουν το συντομότερο δυνατόν την επίσκεψή του.
Mετά τη συνάντηση με τον Τσίπρα δεν έγιναν δηλώσεις. Δεν ξεφτιλίστηκε τόσο πολύ ο Τσίπρας, κράτησε κάποια προσχήματα. Εγιναν, όμως, διαρροές από τα παπαγαλάκια της προπαγάνδας του Μαξίμου, για να γράψουν οι εφημερίδες. Σύμφωνα μ' αυτές τις διαρροές, ο Τσίπρας ζήτησε από τον Μοσκοβισί «να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατόν οι διαδικασίες του καθορισμού συγκεκριμένων μέτρων για την απομείωση (sic!) του χρέους» και ο Μοσκοβισί «εμφανίστηκε θετικός εκτιμώντας ότι το συγκεκριμένο ζήτημα θα πρέπει να διευθετηθεί μέχρι το τέλος του χρόνου»!
Σύμφωνα με τους γκεμπελίσκους του Μαξίμου, ο Μοσκοβισί κινείται έξω από το πλαίσιο της απόφασης που πήρε το Eurogroup στις 24 Μάη, σύμφωνα με την οποία το ελληνικό χρέος θα το ξανακοιτάξουν στα μέσα του 2019, μετά την ολοκλήρωση του «προγράμματος» του τρίτου Μνημονίου. Ο Μοσκοβισί, όμως, φρόντισε στις δημόσιες τοποθετήσεις του να ξεκαθαρίσει ότι κινείται αυστηρά μέσα στο αποφασισμένο πλαίσιο, με το οποίο μάλιστα συμφωνεί. Το είπε μιλώντας στη Βουλή: «Συνεπώς, η συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Eurogroup τον περασμένο Μάιο, θα πρέπει να χρησιμεύσει ως βάση για να μπορέσουμε να πετύχουμε ένα έξυπνο και αμοιβαία επωφελές αποτέλεσμα σχετικά με τα ζητήματα που συνδέονται με την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους».
Πιο σημαντικό, όμως, είναι πως ο Μοσκοβισί τους έβαλε πάγο στο αίτημα για μείωση των στόχων για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» μετά το 2018. Αίτημα που πρωτοδιατυπώθηκε δημόσια από τον Στουρνάρα, επαναλήφθηκε από τον Μητσοτάκη και αναγκαστικά διατυπώθηκε και από τους Τσιπραίους (ο Χουλιαράκης το ανέφερε για πρώτη φορά δημόσια, μιλώντας στο συνέδριο του Economist στην Αθήνα). Με ύφος ασυνήθιστα κοφτό για γάλλο πολιτικό (αλλά ταιριαστό για έναν επίτροπο), ο Μοσκοβισί έκοψε κάθε συζήτηση, απαντώντας σε σχετική ερώτηση. Μάλιστα, αποκάλυψε ότι αυτά τα είπε και στον Τσίπρα και στον Τσακαλώτο: «Οσον αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα, όπως είπε ο Ευκλείδης, είναι θέμα το οποίο συζητήσαμε και το οποίο συζήτησα με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Πρέπει να βάλουμε τα πάντα στο τραπέζι και να πάρουμε τις απαιτούμενες τεχνικές αποφάσεις. Θα είμαι ειλικρινής και μιλώ προς φίλους. Συζητήσαμε τον τελευταίο χρόνο τι πρέπει να κάνουμε για να πετύχει το τρίτο πρόγραμμα κι ο Ευκλείδης γνωρίζει πολύ καλά τις συνθήκες, το πλαίσιο του προγράμματος, συμπεριλαμβανομένου και των δημοσιονομικών στόχων. Δεν θα ήθελα να ξανανοίξουμε τη συζήτηση αυτή».
Αυτό που λέει ο Μοσκοβισί είναι το ίδιο ακριβώς που έχουν δηλώσει δημόσια ο Ντεϊσελμπλούμ και ο Ρέγκλινγκ: το «πρωτογενές πλεόνασμα» πρέπει να παραμείνει στα επίπεδα του 3,5% του ΑΕΠ για μια περίοδο μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος το 2018. Για δεκαετία γίνεται λόγος. Κι άμα ο «λογαριασμός» δε βγαίνει; Αμα ο λογαριασμός δε βγαίνει, θα το ξαναδούμε το 2018, όχι τώρα. Ανάλογα με την κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί τότε, θα πάρουμε και τις σχετικές αποφάσεις. Τώρα, κάθε συζήτηση είναι πρόωρη. Αυτό λένε όλοι και ο Μοσκοβισί δε διαφοροποιήθηκε ούτε στο ελάχιστο από την κοινή γραμμή. «Ως φίλος», μάλιστα, συμβούλεψε να κόψουν τη σχετική συζήτηση, γιατί δεν κερδίζουν τίποτα, μόνο εντάσεις δημιουργούν.
Γιατί, όμως, γίνεται συζήτηση για το ύψος των «πρωτογενών πλεονασμάτων» μετά το 2018; Το 2018 το τρίτο Μνημόνιο (υποτίθεται ότι) τελειώνει και η ελληνική κυβέρνηση θα είναι κυρίαρχη στη διαμόρφωση του προϋπολογισμού. Θα έχουμε βγει από τα Μνημόνια, έτσι δεν είναι; Φυσικά και δεν είναι, και η σχετική συζήτηση, στην οποία συμμετέχουν οι πάντες, αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει. Οσο υπάρχει χρέος θα υπάρχει μια επιβεβλημένη από τους δανειστές επιτροπεία με στόχο την ομαλή αποπληρωμή του. Τα λεγόμενα «πρωτογενή πλεονάσματα» είναι ένα κομμάτι που κόβεται από τον κρατικό προϋπολογισμό για να πάει στη μείωση του χρέους.
Η τακτική των ιμπεριαλιστών δανειστών της ΕΕ είναι σαφής και έχει διατυπωθεί από τον Σόιμπλε: δεν κάνουμε μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις, αλλά μόνο βραχυμεσοπρόθεσμες. Με ορίζοντα τεσσάρων-πέντε ετών, κάνουμε ρυθμίσεις στο μοντέλο διαχείρισης του χρέους έτσι ώστε να ελέγχουμε απόλυτα την κατάσταση, να ασκούμε αποικιοκρατικού τύπου εποπτεία πάνω στην κυβέρνηση και τη χώρα και να εξασφαλίζουμε τη συνέχιση της κινεζοποίησης, της σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας και της εκποίησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για μονοπωλιακούς ομίλους των ιμπεριαλιστικών χωρών.
Το 2018, όποια κυβέρνηση είναι τότε, θα καθήσει στο σκαμνί και θα υπογράψει μια νέα μνημονιακή συμφωνία για τα επόμενα χρόνια, υπό την απειλή της χρεοκοπίας.
Τα ενεργειακά ενδιαφέρουν τους Αμερικανούς
Μετά την κρυάδα από τον «σύντροφο» Μοσκοβισί, οι συριζαίοι χρειάζονταν κάτι για να «στανιάρουν». Κάτι που να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν στην προπαγάνδα τους, με τη φροντίδα της οποίας κοιμούνται και ξυπνούν κάθε μέρα. Οι δηλώσεις του αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου, που επισκέφτηκε την Αθήνα τρεις μέρες μετά από τον Μοσκοβισί, τους προσέφερε μια προπαγανδιστική διέξοδο. Για λίγο, βέβαια, γιατί ο κόσμος δε χορταίνει με μελλοντολογικού περιεχομένου προπαγάνδα, όταν του κόβουν τις συντάξεις και του ανεβάζουν τα χαράτσια.
Πρέπει να είναι κανείς εντελώς άσχετος για να πιστέψει ότι ο Λιου, στο τέλος της θητείας της διοίκησης Ομπάμα, ήρθε στην Αθήνα για να βοηθήσει για το χρέος. Ακόμα και να το πίστευε, όμως, θα έπρεπε να σκεφτεί πρώτο πως οι Αμερικανοί δε συγκαταλέγονται στους δανειστές, επομένως δεν έχουν λόγο, και δεύτερο ότι υπάρχει η απόφαση του Eurogroup στις 24 Μάη, που λέει ότι η συζήτηση για το χρέος έκλεισε και θα ξανανοίξει το πρώτο εξάμηνο του 2019, όταν θα έχει ολοκληρωθεί το «πρόγραμμα» του τρίτου Μνημόνιου και ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα έχουν υπάρξει.
Αλλος είναι ο λόγος της επίσκεψης του Λιου. Πέρα από τις ισορροπίες που θέλει να κρατήσει η αμερικάνικη πολιτική, στέλνοντας και κάναν υπουργό στην Ελλάδα, ενώ ο Ομπάμα έχει επισκεφθεί δύο φορές την Τουρκία, νομίζουμε πως ο Λιου ήρθε για θέματα της οικονομικής ατζέντας των ΗΠΑ. Και δεν μπορούμε να σκεφτούμε άλλα εκτός από τα ενεργειακά. Η υποψία γίνεται πιο βάσιμη υπό το φως της νέας επίσκεψης του ειδικού συντονιστή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ενεργειακή πολιτική, Αμος Χοχστάιν, που προηγήθηκε του Λιου και είχε συνομιλίες με τον Σκουρλέτη.
Πέρα από τα γεωστρατηγικά ζητήματα, που δεν είναι αρμοδιότητας του Λιου και που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα στην Ελλάδα (ό,τι θέλουν το παίρνουν, χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ να εγείρει την παραμικρή ένσταση), τα ζητήματα των αγωγών είναι εκείνα που βρίσκονται στην κορυφή της αμερικάνικης ατζέντας σε ό,τι αφορά την περιοχή μας. Επί Λαφαζάνη είχαν αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα, καθώς προσπαθούσε να κάνει χοντροκομμένο παιχνίδι με τους Ρώσους (που δεν έδειχναν και τόσο πρόθυμοι να σπάσουν τις γενικότερες διιμπεριαλιστικές συμφωνίες). Πλέον όλα έχουν διευθετηθεί. Μένει να μάθουμε ποιες είναι οι νέες αμερικάνικες απαιτήσεις που ήρθε να προωθήσει ο Λιου.
Κατά τα άλλα, δεν κόστιζε τίποτα στον αμερικανό υπουργό να πει μερικά λόγια για το ελληνικό χρέος, που πρακτικά δεν έχουν καμιά σημασία, όμως και τα αντιαμερικάνικα αισθήματα του ελληνικού λαού αμβλύνουν και την εικόνα της Γερμανίας αμαυρώνουν. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν αυτό οι Αμερικανοί.
Πριν ακόμα προσγειωθεί στην Αθήνα, ο Λιου φρόντισε με άρθρο του στους «Financial Times» να δώσει το στίγμα της προπαγάνδας: «Θα ήλπιζα, η αναστάτωση (σ.σ. στην περιοχή, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία) να αλλάξει το κλίμα στο οποίο διεξάγονται οι συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους, γιατί από μόνο του αυτό είναι σωστό να γίνει και γιατί σε μια περίοδο που η Ελλάδα είναι σε μια γεωπολιτικά σημαντική θέση, είναι καλή στιγμή να ενισχυθεί το οικονομικό της μέλλον».
Στις δηλώσεις του παρέα με τον Τσακαλώτο υπήρξε πιο προσεκτικός. Τα σχετικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τα αφήνω στους θεσμούς, είπε. Διευκρίνισε ακόμα ότι πρέπει να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους, όμως το μείγμα πολιτικής μπορεί να διαφέρει. Και τον Σόιμπλε να ρωτήσεις, δε θα διαφωνήσει. Κι αυτός θέλει να είναι βιώσιμο το χρέος, δηλαδή να μπορεί το ελληνικό κράτος να ξεπληρώνει κάθε χρόνο τις τοκοχρεολυτικές δόσεις.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
