2016-08-07 12:50:36
Αθόρυβα και σε βαθύ γήρας έκλεισε τον κύκλο της επίγειας διαδρομής του στο Ρέθυμνο, στην πόλη που αγάπησε και αγωνίστηκε, ο φαρμακοποιός Ανδρέας Κούνουπας, μια σημαντική μορφή της κοινωνίας της, με πίστη και αφοσίωση όλα του τα χρόνια στην Πατρίδα, τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη. Άνθρωπος με αριστερές καταβολές από την αρχή της γερμανικής υποδούλωσης εντάχθηκε σε οργάνωση αντίστασης στην πόλη του Ρεθύμνου και με την απελευθέρωση… ανταμείφθηκε με εξορία 2,5 χρόνων στη Μακρόνησο Η μαρτυρία του λήφθηκε το 2003 και με τις αφηγήσεις άλλων εννέα συναγωνιστών του περιλήφθηκε στην έκδοση «Αντίσταση και Εξορία». Είχε καταθέσει τότε, αρχής γενομένης από την εισβολή των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, ανάμεσα στα άλλα και τα εξής: «… Η ναζιστική επιχείρηση για την κατάληψη της Κρήτης είναι ιστορικά ληστεία μετά φόνου χωρίς ελαφρυντικά. Στο Ρέθυμνο με τους φίλους μου, που μόλις είχαμε τελειώσει το γυμνάσιο και είμαστε αγύμναστοι, κλαίγαμε που δεν μπορέσαμε να πολεμήσομε στην Αλβανία κι εδώ τους αλεξιπτωτιστές
. Όταν τους είδαμε να παρελαύνουν στο βομβαρδισμένο και καταστρεμμένο Ρέθυμνο και να τραγουδούν τον ύμνο τους «Γερμανία υπεράνω όλων», το μίσος μας φούντωσε και μας καρφώθηκε στο μυαλό η ιδέα ότι πρέπει να τους διώξουμε με κάθε θυσία. Πρέπει να φύγουν, έστω κι αν χρειαστεί να δώσουμε τη ζωή μας…»
ΕΝΤΑΞΗ ΣΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗκούνουπας κήπος ρέθυμνο κνε οδηγητής
Ο Ανδρέας Κούνουπας στη δεκαετία του 2000 στο Ρέθυμνο
Οι πρώτες εικόνες στην πόλη και η συμπεριφορά των δυνάμεων κατοχής, ενίσχυσαν επιπλέον την απόφασή τους να ενταχθούν σε «υποτυπώδη οργάνωση» και στις πρώτες κινήσεις τους ήταν στους πέντε τομείς που χώρισαν το πεδίο δράσης τους να στρατολογούν ανθρώπους, να απογράφουν τον αριθμό των Γερμανών στους καταυλισμούς και συνέχεια «στην επικίνδυνη διανομή νύχτα στην πόλη, σημειωμάτων με απελευθερωτικά συνθήματα».
Αργότερα, με την εμφάνιση του ΕΑΜ, ο Ανδρέας Κούνουπας και οι άλλοι νέοι, αγωνίστηκαν μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ «στον ιερό αγώνα για λευτεριά» και αυτός ο αγώνας «δεν μπορεί να περιγραφεί με λίγα λόγια», λέει και προσθέτει: «Στεφάνωμα την 25η Μαρτίου του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη, συνθήματα στους τοίχους και έντυπα κάτω από τις πόρτες των σπιτιών τη νύχτα, αρπαγή ιματισμού από γερμανικές αποθήκες όπλων από το γερμανικό οπλοδιορθωτήριο , πολυβόλου από το γερμανικό φυλάκιο στον Τίμιο Σταυρό, μεγάλη διαδήλωση στην πόλη για μαθητικά συσσίτια, λειτουργία σχολής στελεχών της ΕΠΟΝ για όλο το νομό, σαμποτάζ στον ηλεκτροφωτισμό των Γερμανών, σαμποτάζ με τρύπημα των λαστίχων σε γερμανικά καμιόνια, συγκέντρωση τροφίμων και αρβυλών και μεταφορά στον ΕΛΑΣ, μεταφορά ολόκληρου τυπογραφείου στα βουνά κι αδιάκοπες στρατολογήσεις στην οργάνωση… Κινητήριος μοχλός της Εθνικής Αντίστασης ήταν οι κομμουνιστές, πρώτοι στους κόπους, στις επικίνδυνες αποστολές, πρώτοι στις θυσίες. Δίδαξαν τον συνωμοτισμό, την αντοχή στα βασανιστήρια και τον ηρωισμό για την πατρίδα…»
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ…
Με την αποχώρηση των ναζί από την Κρήτη, ο Ανδρέας Κούνουπας έφυγε για σπουδές στην Φαρμακευτική Αθηνών, ώστε ολοκληρώνοντας τις να παραλάβει το φαρμακείο του πατέρα του στο Ρέθυμνο. Αφηγείται: «Μετά την απελευθέρωση έφυγα για την Αθήνα για να σπουδάσω. Το 1949 παρουσιάστηκα για να καταταγώ στο στρατό στο Ηράκλειο. Εκεί μου είπαν να υπογράψω ότι μετανοώ για την αντιστασιακή μου δράση, δηλαδή να αρνηθώ ότι είμαι πατριώτης. Δεν υπέγραψα και με έστειλαν στον στοιχειωμένο τόπο μαρτυρίου, στη Μακρόνησο, στο ελληνικό Άουσβιτς όπως το παρομοιάζω, που έγιναν τα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια, τα πιο απαίσια εγκλήματα για να σβήσουν τον πατριωτισμό, την εντιμότητα και την ηθική από το λαό, κι έτσι να μπορούν οι μεγάλοι να τον εκμεταλλεύονται…
»Στη Μακρόνησο έμεινα δυόμιση χρόνια από τα οποία δεκαοχτώ έως είκοσι μήνες στο στρατόπεδο. Μετά το διάστημα αυτό με πήραν στο φαρμακείο και από εκεί απολύθηκα. Πριν από εμένα, φαρμακοποιός ήταν ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Κώστας Λέκκας. Ήμουνα στο 3ο τάγμα κι εκεί ήταν και ένας γιατρός και το τάγμα είχε κι ένα ντουλάπι φάρμακα. Τα φάρμακα ήταν η αφορμή και ξέφευγα από την αγγαρεία. Το ημερήσιο πρόγραμμα του στρατοπέδου είχε πρωί πρώτα-πρώτα γυμναστική και όλοι ήταν γυμνοί από τη μέση και πάνω. Μετά τη γυμναστική το πρόγραμμα είχε αγγαρεία και συνήθως μαζεύαμε κλαδιά και πέτρες για τα καμίνια, ξεφορτώναμε καΐκια και διαμορφώναμε το χώρο του θεάτρου…»
Ο ΤΑΤΑΚΗΣ
Στη μνήμη του παρέμεινε το περιστατικό με τα συνεχή απάνθρωπα βασανιστήρια στον Δημήτρη Τατάκη. Είχε αφηγηθεί: «Δίπλα στο 3ο τάγμα ήταν οι φυλακές και εκεί είχαν τον Δημήτρη Τατάκη, έναν υποπλοίαρχο του Εμπορικού Ναυτικού, ήρωα του ΚΚΕ. Επί τριάντα μέρες τον βασάνιζαν όρθιο, πάνω σ’ ένα μικρό λοφάκι. Του ρίχνανε νερά, τον άφηναν νηστικό, τον χτυπούσαν αλύπητα κι έτρεχε όλο του το σώμα. Και αυτά τα φρικιαστικά βασανιστήρια, μόνο και μόνο για να υπογράψει δήλωση μετανοίας, αυτός, όμως, δεν υπέγραφε. Έχει μείνει η στιχομυθία που είχε με τον βασανιστή Κοθρά: «Σήμερα θα υπογράψεις, γιατί αν δεν υπογράψεις θα πεθάνεις». Ο Τατάκης του απαντά: «Δε θα υπογράψω!» Ο Κοθράς επέμενε: «Βάζω στοίχημα ότι θα υπογράψεις». Και ο Τατάκης του λέει: «Δε βάζω στοίχημα γιατί είσαι φτωχός και δεν έχεις λεφτά να με πληρώσεις». Ήταν τέλος του ’49 και ένα βράδυ, μέσα στην ησυχία της νύχτας, ακούμε ένα βόγγο: «Ω… ω… ω…». Την άλλη μέρα μάθαμε ότι το «ω…» σήμαινε «Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω ο λαός, Ζήτω το ΚΚΕ». Με το σύνθημα αυτό ξεψύχησε…»
Πηγή
Tromaktiko
ΕΝΤΑΞΗ ΣΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗκούνουπας κήπος ρέθυμνο κνε οδηγητής
Ο Ανδρέας Κούνουπας στη δεκαετία του 2000 στο Ρέθυμνο
Οι πρώτες εικόνες στην πόλη και η συμπεριφορά των δυνάμεων κατοχής, ενίσχυσαν επιπλέον την απόφασή τους να ενταχθούν σε «υποτυπώδη οργάνωση» και στις πρώτες κινήσεις τους ήταν στους πέντε τομείς που χώρισαν το πεδίο δράσης τους να στρατολογούν ανθρώπους, να απογράφουν τον αριθμό των Γερμανών στους καταυλισμούς και συνέχεια «στην επικίνδυνη διανομή νύχτα στην πόλη, σημειωμάτων με απελευθερωτικά συνθήματα».
Αργότερα, με την εμφάνιση του ΕΑΜ, ο Ανδρέας Κούνουπας και οι άλλοι νέοι, αγωνίστηκαν μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ «στον ιερό αγώνα για λευτεριά» και αυτός ο αγώνας «δεν μπορεί να περιγραφεί με λίγα λόγια», λέει και προσθέτει: «Στεφάνωμα την 25η Μαρτίου του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη, συνθήματα στους τοίχους και έντυπα κάτω από τις πόρτες των σπιτιών τη νύχτα, αρπαγή ιματισμού από γερμανικές αποθήκες όπλων από το γερμανικό οπλοδιορθωτήριο , πολυβόλου από το γερμανικό φυλάκιο στον Τίμιο Σταυρό, μεγάλη διαδήλωση στην πόλη για μαθητικά συσσίτια, λειτουργία σχολής στελεχών της ΕΠΟΝ για όλο το νομό, σαμποτάζ στον ηλεκτροφωτισμό των Γερμανών, σαμποτάζ με τρύπημα των λαστίχων σε γερμανικά καμιόνια, συγκέντρωση τροφίμων και αρβυλών και μεταφορά στον ΕΛΑΣ, μεταφορά ολόκληρου τυπογραφείου στα βουνά κι αδιάκοπες στρατολογήσεις στην οργάνωση… Κινητήριος μοχλός της Εθνικής Αντίστασης ήταν οι κομμουνιστές, πρώτοι στους κόπους, στις επικίνδυνες αποστολές, πρώτοι στις θυσίες. Δίδαξαν τον συνωμοτισμό, την αντοχή στα βασανιστήρια και τον ηρωισμό για την πατρίδα…»
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ…
Με την αποχώρηση των ναζί από την Κρήτη, ο Ανδρέας Κούνουπας έφυγε για σπουδές στην Φαρμακευτική Αθηνών, ώστε ολοκληρώνοντας τις να παραλάβει το φαρμακείο του πατέρα του στο Ρέθυμνο. Αφηγείται: «Μετά την απελευθέρωση έφυγα για την Αθήνα για να σπουδάσω. Το 1949 παρουσιάστηκα για να καταταγώ στο στρατό στο Ηράκλειο. Εκεί μου είπαν να υπογράψω ότι μετανοώ για την αντιστασιακή μου δράση, δηλαδή να αρνηθώ ότι είμαι πατριώτης. Δεν υπέγραψα και με έστειλαν στον στοιχειωμένο τόπο μαρτυρίου, στη Μακρόνησο, στο ελληνικό Άουσβιτς όπως το παρομοιάζω, που έγιναν τα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια, τα πιο απαίσια εγκλήματα για να σβήσουν τον πατριωτισμό, την εντιμότητα και την ηθική από το λαό, κι έτσι να μπορούν οι μεγάλοι να τον εκμεταλλεύονται…
»Στη Μακρόνησο έμεινα δυόμιση χρόνια από τα οποία δεκαοχτώ έως είκοσι μήνες στο στρατόπεδο. Μετά το διάστημα αυτό με πήραν στο φαρμακείο και από εκεί απολύθηκα. Πριν από εμένα, φαρμακοποιός ήταν ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Κώστας Λέκκας. Ήμουνα στο 3ο τάγμα κι εκεί ήταν και ένας γιατρός και το τάγμα είχε κι ένα ντουλάπι φάρμακα. Τα φάρμακα ήταν η αφορμή και ξέφευγα από την αγγαρεία. Το ημερήσιο πρόγραμμα του στρατοπέδου είχε πρωί πρώτα-πρώτα γυμναστική και όλοι ήταν γυμνοί από τη μέση και πάνω. Μετά τη γυμναστική το πρόγραμμα είχε αγγαρεία και συνήθως μαζεύαμε κλαδιά και πέτρες για τα καμίνια, ξεφορτώναμε καΐκια και διαμορφώναμε το χώρο του θεάτρου…»
Ο ΤΑΤΑΚΗΣ
Στη μνήμη του παρέμεινε το περιστατικό με τα συνεχή απάνθρωπα βασανιστήρια στον Δημήτρη Τατάκη. Είχε αφηγηθεί: «Δίπλα στο 3ο τάγμα ήταν οι φυλακές και εκεί είχαν τον Δημήτρη Τατάκη, έναν υποπλοίαρχο του Εμπορικού Ναυτικού, ήρωα του ΚΚΕ. Επί τριάντα μέρες τον βασάνιζαν όρθιο, πάνω σ’ ένα μικρό λοφάκι. Του ρίχνανε νερά, τον άφηναν νηστικό, τον χτυπούσαν αλύπητα κι έτρεχε όλο του το σώμα. Και αυτά τα φρικιαστικά βασανιστήρια, μόνο και μόνο για να υπογράψει δήλωση μετανοίας, αυτός, όμως, δεν υπέγραφε. Έχει μείνει η στιχομυθία που είχε με τον βασανιστή Κοθρά: «Σήμερα θα υπογράψεις, γιατί αν δεν υπογράψεις θα πεθάνεις». Ο Τατάκης του απαντά: «Δε θα υπογράψω!» Ο Κοθράς επέμενε: «Βάζω στοίχημα ότι θα υπογράψεις». Και ο Τατάκης του λέει: «Δε βάζω στοίχημα γιατί είσαι φτωχός και δεν έχεις λεφτά να με πληρώσεις». Ήταν τέλος του ’49 και ένα βράδυ, μέσα στην ησυχία της νύχτας, ακούμε ένα βόγγο: «Ω… ω… ω…». Την άλλη μέρα μάθαμε ότι το «ω…» σήμαινε «Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω ο λαός, Ζήτω το ΚΚΕ». Με το σύνθημα αυτό ξεψύχησε…»
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
LIVE STREAMING LINKS ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (20:00)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ!»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
