2016-08-16 06:40:15
Και φέτος ήρθαν νωρίτερα – όχι οι αποσπάσεις, τουλάχιστον όχι για όλους, αλλά οι περιορισμοί, οι αποκλεισμοί, οι περικοπές. Και εάν μιλούσαμε για νούμερα θα στοιβάζονταν μαζί με τα άλλα δυσάρεστα, απόρροια μιας δυσοίωνης εκπαιδευτικής πολιτικής που άρχισε ήδη να μετουσιώνεται σε πράξη από την άνοιξη.
Κι όσο κι αν κόπτεται η κυβέρνηση, ότι οι νέες, αρνητικές, αλλαγές αποβαίνουν προς όφελος των μαθητών, των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού συστήματος εν γένει, η πραγματικότητα όπως την βιώνουν τουλάχιστον μάχιμοι μόνιμοι εκπαιδευτικοί που έχουν δώσει τις εξετάσεις τους, έχουν περάσει τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, έχουν υπηρετήσει στην παραμεθόριο, έχουν μονιμοποιηθεί, έχουν πάρει μόρια δυσμενών συνθηκών, έχουν προσφέρει στην υπόλοιπη Ελλάδα, άλλα φανερώνει.
«Μειώσαμε τις αποσπάσεις φέτος», «τέρμα το βύσμα και το ρουσφέτι», «επιστρέφουν όσοι δεν χρειάζονται στην τάξη», «δεν μπαίνει χέρι στις αποσπάσεις από πυσπε/πυσδε σε πυσπε/πυσδε», μερικές από τις εξαγγελίες που με ευφορία πλέον μπορούν να αποφανθούν ότι έφεραν εις πέρας
. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν - οι εκπαιδευτικοί δεν είναι προσωπικότητες με ιστορικό, διαπιστευτήρια, και αξιοπρέπεια όπως και οι μαθητές που υπηρετούν; Για να είναι αποδοτικοί, λειτουργικοί, δεν πρέπει να χαίρουν σεβασμού ιδίως δε από την ηγεσία του υπουργείου στο οποίο ανήκουν; Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό όταν παρεισφρέουν στα μεγάλα λόγια οι εξής συνέπειες;
- Εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να επιστρέψουν πίσω, στην παραμεθόριο έπειτα από προηγούμενη απόσπαση- εις (ουχί σε γραφείο);
- Τα μόρια του κάθε εκπαιδευτικού δεν λογίζονται ως αυτό που είναι, πραγματικά χρόνια υπηρεσίας, μακριά, αλλά ως αριθμό προς σύγκριση, ποτέ μα ποτέ δεν φτάνουν
- Η πραγματική υπηρεσία κάποιου καμία σημασία δεν έχει μπρος στην οικογενειακή κατασταση κάποιου άλλου: έγγαμος-η με παιδιά. Όταν δε, παρεμβάλλεται και σύζυγος δικαστικού, στρατιωτικού η εξίσωση είναι καθαρά εις βάρους οποιασδήποτε υπηρεσίας οπουδήποτε δυσμενώς. Συνεπώς, η ζυγαριά λυγίζει μονομερώς τα χρόνια κάποιου που λιθαράκι – λιθαράκι υπηρετούσε κάπου δυσμενώς
- Το αλυσιδωτό γαιτανάκι γκρεμίζει το ιστορικό κάποιου, τον ευτελίζει, αφού είναι σα να του λέει ότι τα χρόνια του δεν μετράνε, πόσο μάλλον ο εγκλωβισμός του σε κάποιο νησάκι κάπου οπού και πήγε για να συγκεντρώσει αυτά τα μόρια προκειμένου να υπηρετήσει την υποτιθέμενη αξιοκρατική μετάθεση που ποτέ δεν ήρθε
Και έπειτα; Μείωση πάση θυσία. Συγχαρητήρια λοιπόν! Οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί που παραμένουν εγκλωβισμένοι σε κάποια δυσμενή σημεία της Ελλάδας ενώ υπάρχουν τόσα λειτουργικά κενά χαιρετούν αυτή την «ηθική» πολιτική περικοπών που βυθίζει τόσους πολλούς εκπαιδευτικούς σε υπέρογκα έξοδα, απίστευτη στενοχώρια και ασήκωτη οικογενειακή αναστάτωση. Ναι, μπορεί σε σας τα (κοινωνικά) μόρια μας, (όσο για τα άλλα, ποτέ δεν θα μας φέρουν την επιστροφή σπίτι καθώς φαίνεται) να φαίνονται λίγα σε μας ισοδυναμούν με συναπτά χρόνια απουσίας από τις οικογένειές μας (μπορεί να μην είμαστε παντρεμένοι, να μην έχουμε παιδιά, έχουμε όμως σχέσεις που διαταράσσονται και δοκιμάζονται). Είναι απλώς όλα αυτά για σας κύριοι του Υπουργείου μεγέθη αμελητέα – επιτυχία μοναδική. Τσακίσατε το βύσμα στις πελατειακές σχέσεις, θα πιστεύετε. Ίσως και αυτά τα λόγια να μην ενδιαφέρουν πολλούς αφού στην περίοδο κρίσης, καθένας φροντίζει τον εαυτό του όπως μπορεί, να ξέρετε όμως ότι αυτό που μας οδήγησε στην εκπαίδευση, αυτό είναι που προσπαθήσετε να τσακίσετε τόσα χρόνια περιφέροντας μας σαν περιοδεύοντα θίασο και ουσιαστικά, με όλο το σεβασμό στους συναδέλφους, σε αναπληρωτές και υποβάλλοντάς μας σε ψυχολογικά μαρτύρια καλοκαιρινού τύπου τους 2 μήνες που τυπικά δεν εργαζόμαστε αλλά ουσιαστικά δεχόμαστε εκπαιδευτικές ψυχρολουσίες.
Το ερώτημα παραμένει; Ως πότε εγκλωβισμένοι;
Μια απογοητευμένη μάχιμη εκπαιδευτικός αγγλικών της παραμεθορίου.
Πηγή
Tromaktiko
Κι όσο κι αν κόπτεται η κυβέρνηση, ότι οι νέες, αρνητικές, αλλαγές αποβαίνουν προς όφελος των μαθητών, των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού συστήματος εν γένει, η πραγματικότητα όπως την βιώνουν τουλάχιστον μάχιμοι μόνιμοι εκπαιδευτικοί που έχουν δώσει τις εξετάσεις τους, έχουν περάσει τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, έχουν υπηρετήσει στην παραμεθόριο, έχουν μονιμοποιηθεί, έχουν πάρει μόρια δυσμενών συνθηκών, έχουν προσφέρει στην υπόλοιπη Ελλάδα, άλλα φανερώνει.
«Μειώσαμε τις αποσπάσεις φέτος», «τέρμα το βύσμα και το ρουσφέτι», «επιστρέφουν όσοι δεν χρειάζονται στην τάξη», «δεν μπαίνει χέρι στις αποσπάσεις από πυσπε/πυσδε σε πυσπε/πυσδε», μερικές από τις εξαγγελίες που με ευφορία πλέον μπορούν να αποφανθούν ότι έφεραν εις πέρας
- Εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να επιστρέψουν πίσω, στην παραμεθόριο έπειτα από προηγούμενη απόσπαση- εις (ουχί σε γραφείο);
- Τα μόρια του κάθε εκπαιδευτικού δεν λογίζονται ως αυτό που είναι, πραγματικά χρόνια υπηρεσίας, μακριά, αλλά ως αριθμό προς σύγκριση, ποτέ μα ποτέ δεν φτάνουν
- Η πραγματική υπηρεσία κάποιου καμία σημασία δεν έχει μπρος στην οικογενειακή κατασταση κάποιου άλλου: έγγαμος-η με παιδιά. Όταν δε, παρεμβάλλεται και σύζυγος δικαστικού, στρατιωτικού η εξίσωση είναι καθαρά εις βάρους οποιασδήποτε υπηρεσίας οπουδήποτε δυσμενώς. Συνεπώς, η ζυγαριά λυγίζει μονομερώς τα χρόνια κάποιου που λιθαράκι – λιθαράκι υπηρετούσε κάπου δυσμενώς
- Το αλυσιδωτό γαιτανάκι γκρεμίζει το ιστορικό κάποιου, τον ευτελίζει, αφού είναι σα να του λέει ότι τα χρόνια του δεν μετράνε, πόσο μάλλον ο εγκλωβισμός του σε κάποιο νησάκι κάπου οπού και πήγε για να συγκεντρώσει αυτά τα μόρια προκειμένου να υπηρετήσει την υποτιθέμενη αξιοκρατική μετάθεση που ποτέ δεν ήρθε
Και έπειτα; Μείωση πάση θυσία. Συγχαρητήρια λοιπόν! Οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί που παραμένουν εγκλωβισμένοι σε κάποια δυσμενή σημεία της Ελλάδας ενώ υπάρχουν τόσα λειτουργικά κενά χαιρετούν αυτή την «ηθική» πολιτική περικοπών που βυθίζει τόσους πολλούς εκπαιδευτικούς σε υπέρογκα έξοδα, απίστευτη στενοχώρια και ασήκωτη οικογενειακή αναστάτωση. Ναι, μπορεί σε σας τα (κοινωνικά) μόρια μας, (όσο για τα άλλα, ποτέ δεν θα μας φέρουν την επιστροφή σπίτι καθώς φαίνεται) να φαίνονται λίγα σε μας ισοδυναμούν με συναπτά χρόνια απουσίας από τις οικογένειές μας (μπορεί να μην είμαστε παντρεμένοι, να μην έχουμε παιδιά, έχουμε όμως σχέσεις που διαταράσσονται και δοκιμάζονται). Είναι απλώς όλα αυτά για σας κύριοι του Υπουργείου μεγέθη αμελητέα – επιτυχία μοναδική. Τσακίσατε το βύσμα στις πελατειακές σχέσεις, θα πιστεύετε. Ίσως και αυτά τα λόγια να μην ενδιαφέρουν πολλούς αφού στην περίοδο κρίσης, καθένας φροντίζει τον εαυτό του όπως μπορεί, να ξέρετε όμως ότι αυτό που μας οδήγησε στην εκπαίδευση, αυτό είναι που προσπαθήσετε να τσακίσετε τόσα χρόνια περιφέροντας μας σαν περιοδεύοντα θίασο και ουσιαστικά, με όλο το σεβασμό στους συναδέλφους, σε αναπληρωτές και υποβάλλοντάς μας σε ψυχολογικά μαρτύρια καλοκαιρινού τύπου τους 2 μήνες που τυπικά δεν εργαζόμαστε αλλά ουσιαστικά δεχόμαστε εκπαιδευτικές ψυχρολουσίες.
Το ερώτημα παραμένει; Ως πότε εγκλωβισμένοι;
Μια απογοητευμένη μάχιμη εκπαιδευτικός αγγλικών της παραμεθορίου.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι πρώτοι γεωργοί του πλανήτη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
