2016-08-28 21:35:38
Μια καινούρια υπερηφάνεια μου δίδαξε το Εγώ μου που τη διδάσκω στους ανθρώπους:να μη χώνω το κεφάλι μου στην άμμο των ουρανίων πραγμάτων, παρά να το κρατώ ψηλά, ελεύθερο, ένα κεφάλι γη που δημιουργεί το νόημα της γης!
Έμαθα να περπατώ:από τότε άρχισα να τρέχω. Έμαθα να πετώ: από τότε δε θέλω να με σπρώχνουν για ν’ αλλάζω θέση. Τώρα είμαι ελαφρός, τώρα πετώ, τώρα βλέπω τον εαυτό μου από κάτω μου, τώρα χορεύει ένας Θεός μέσα μου.
Είσαι σκλάβος; Τότε δεν μπορείς να ‘σαι φίλος. Είσαι τύραννος; Τότε δεν μπορείς να ‘χεις φίλο.
Κάποτε πρέπει ν’ αγαπήσετε πέρα από τον εαυτό σας! Μάθετε πρώτα, λοιπόν, ν’ αγαπάτε.
Όποιος δεν μπορεί να υπακούει στον εαυτό του, διατάσσεται.
Ν’ αγαπάτε τον πλησίον σας σαν τους εαυτούς σας, μα πρώτα να μου γίνετε απ’ αυτούς που αγαπούν τον εαυτό τους.
Έχουμε μέσα μας τεράστια δύναμη ηθικών συναισθημάτων, μα κανέναν σκοπό που θα μπορούσε να τα ικανοποιήσει όλα. Τα συναισθήματα αυτά αντιφάσκουν μεταξύ τους γιατί προέρχονται από διαφορετικούς πίνακες αξιών.
Δεν πρέπει να τα ‘χετε με τη ζωή, μα με τον εαυτό σας.
«Η ζωή είναι μόνο πόνος» έτσι λένε άλλοι και δεν λένε ψέματα: φροντίστε λοιπόν να πάψετε να πονάτε! Φροντίστε να σταματήσει η ζωή που είναι πόνος.
Ο άνθρωπος εκπαιδεύτηκε από τις πλάνες του: Πρώτον, πάντα έβλεπε τον εαυτό του ως ατελή,δεύτερον, προίκιζε τον εαυτό του με φανταστικές ιδιότητες, τρίτον, έβαζε τον εαυτό του στην ιεραρχία των όντων σε λάθος βαθμίδα ανάμεσα στο ζώο και τη φύση και τέταρτον, επινοούσε συνεχώς καινούριους πίνακες των καλών και τους δεχόταν για ένα διάστημα ως αιώνιους και μη εξαρτώμενους από όρους: το αποτέλεσμα ήταν πως άλλοτε η μια και άλλοτε η άλλη ανθρώπινη ενόρμηση και κατάσταση έπαιρνε την πρώτη θέση και εξευγενιζόταν λόγω αυτής της εκτίμησης. Αν αγνοήσουμε αυτές τις τέσσερις πλάνες, θα αγνοήσουμε και την ιδιότητα του να είσαι άνθρωπος, την ανθρωπιά και την «ανθρώπινη αξιοπρέπεια».
Ο άνθρωπος είναι ένα βρόμικο ποτάμι. Πρέπει να είσαι θάλασσα για να μπορείς να δέχεσαι ένα βρόμικο ποτάμι χωρίς να λερώνεσαι.
Δε σκοτώνει κανείς με την οργή, αλλά με το γέλιο.
Μια μικρή εκδίκηση είναι ανθρωπινότερη από καθόλου εκδίκηση.
Πηγή Tromaktiko
Έμαθα να περπατώ:από τότε άρχισα να τρέχω. Έμαθα να πετώ: από τότε δε θέλω να με σπρώχνουν για ν’ αλλάζω θέση. Τώρα είμαι ελαφρός, τώρα πετώ, τώρα βλέπω τον εαυτό μου από κάτω μου, τώρα χορεύει ένας Θεός μέσα μου.
Είσαι σκλάβος; Τότε δεν μπορείς να ‘σαι φίλος. Είσαι τύραννος; Τότε δεν μπορείς να ‘χεις φίλο.
Κάποτε πρέπει ν’ αγαπήσετε πέρα από τον εαυτό σας! Μάθετε πρώτα, λοιπόν, ν’ αγαπάτε.
Όποιος δεν μπορεί να υπακούει στον εαυτό του, διατάσσεται.
Ν’ αγαπάτε τον πλησίον σας σαν τους εαυτούς σας, μα πρώτα να μου γίνετε απ’ αυτούς που αγαπούν τον εαυτό τους.
Έχουμε μέσα μας τεράστια δύναμη ηθικών συναισθημάτων, μα κανέναν σκοπό που θα μπορούσε να τα ικανοποιήσει όλα. Τα συναισθήματα αυτά αντιφάσκουν μεταξύ τους γιατί προέρχονται από διαφορετικούς πίνακες αξιών.
Δεν πρέπει να τα ‘χετε με τη ζωή, μα με τον εαυτό σας.
«Η ζωή είναι μόνο πόνος» έτσι λένε άλλοι και δεν λένε ψέματα: φροντίστε λοιπόν να πάψετε να πονάτε! Φροντίστε να σταματήσει η ζωή που είναι πόνος.
Ο άνθρωπος εκπαιδεύτηκε από τις πλάνες του: Πρώτον, πάντα έβλεπε τον εαυτό του ως ατελή,δεύτερον, προίκιζε τον εαυτό του με φανταστικές ιδιότητες, τρίτον, έβαζε τον εαυτό του στην ιεραρχία των όντων σε λάθος βαθμίδα ανάμεσα στο ζώο και τη φύση και τέταρτον, επινοούσε συνεχώς καινούριους πίνακες των καλών και τους δεχόταν για ένα διάστημα ως αιώνιους και μη εξαρτώμενους από όρους: το αποτέλεσμα ήταν πως άλλοτε η μια και άλλοτε η άλλη ανθρώπινη ενόρμηση και κατάσταση έπαιρνε την πρώτη θέση και εξευγενιζόταν λόγω αυτής της εκτίμησης. Αν αγνοήσουμε αυτές τις τέσσερις πλάνες, θα αγνοήσουμε και την ιδιότητα του να είσαι άνθρωπος, την ανθρωπιά και την «ανθρώπινη αξιοπρέπεια».
Ο άνθρωπος είναι ένα βρόμικο ποτάμι. Πρέπει να είσαι θάλασσα για να μπορείς να δέχεσαι ένα βρόμικο ποτάμι χωρίς να λερώνεσαι.
Δε σκοτώνει κανείς με την οργή, αλλά με το γέλιο.
Μια μικρή εκδίκηση είναι ανθρωπινότερη από καθόλου εκδίκηση.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ