2016-08-30 09:41:57
Οι περιπέτειες του ιεραπόστολου, διανοούμενου, ηγέτη και τρομοκράτη Χασάν-ι-Σαμπάχ περιλαμβάνουν μπόλικες δόσεις μυστηρίου..
ναρκωτικών, πολιτικών σκευωριών και φόνων φυσικά.
Όλα εκτυλίσσονται σε ένα απομονωμένο ορεινό φρούριο, έναν σωστό παραδεισένιο κήπο, και περιλαμβάνουν εγχειρίδια εμβαπτισμένα σε δηλητήριο, απόκρυφους πολιτικούς χειρισμούς και δολοφονίες ηγετών με το τσουβάλι.
Ο αιρεσιάρχης στοχαστής, μύστης και ασκητής Χασαν μπιν Σαμπάχ ήταν ένας επιμελής και φιλόπονος πέρσης φοιτητής θεολογίας, πριν μετατραπεί σε επίγεια ενσάρκωση του Θεού και φτιάξει τη δολοφονική σέχτα των Ασασίνων.
Ο «Γέρος των Βουνών» συγκρότησε το θρησκευτικο-παραστρατιωτικό τάγμα των Χασισίν, όπως είναι εναλλακτικά γνωστοί, καθένας εκ των οποίων αναλάμβανε την ιερή αποστολή να δολοφονήσει κάποιον κατ’ εντολή της σέχτας.
Προτού προβεί στην αποστολή του, κατά την οποία η επιβίωσή του ήταν εντελώς αβέβαιη, ο επίδοξος δολοφόνος έπρεπε να κάνει μια τελετουργική προετοιμασία. Εκεί περνούσε μια σειρά από δοκιμασίες, ο σκοπός των οποίων ήταν η εγκατάλειψη του επίγειου χαρακτήρα της ζωής μέσα από πολλά επίπεδα απογύμνωσης από την προσωπικότητα.
Στο τέλος της τελετουργικής διαδικασίας, ο μυημένος αντιλαμβανόταν το χάος ως τη μόνη τάξη του Σύμπαντος, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά τη φράση «Τίποτε δεν είναι αλήθεια, όλα επιτρέπονται». Ήταν πλέον ελεύθερος και έτοιμος για όλα! Οι Ασασίνοι είχαν γεννηθεί και ήταν έτοιμοι να μετατραπούν σε μια πανίσχυρη σιιτική σέχτα με ισχυρό ιδεολογικό, φιλοσοφικό και θρησκευτικό υπόβαθρο.
Η αθόρυβη οργάνωσή τους και η ικανότητά τους να επιτυγχάνουν τους στόχους τους υπήρξαν παροιμιώδεις, ενώ η ύπαρξή τους αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ποικίλους θρύλους που άγγιζαν συχνά τις παρυφές του υπερφυσικού. Ακόμα και στη σύγχρονη εποχή εξάλλου η έννοια «δολοφόνος» εκφράζεται στην αγγλική με την λέξη «assassin», παραπέμποντας ευθέως στα αιματοβαμμένα χρονικά των Ασασίνων, που ο θρύλος τους θέλει να καπνίζουν το χασίσι στο πλαίσιο της θρησκευτικής έκστασής τους.
Η παρουσία τους αποτέλεσε κεντρικό παράγοντα ζυμώσεων στην ιστορία της περιοχής, διαδραματίζοντας σημαίνοντα στην ιστορία της Περσίας, της Συρίας και της Μέσης Ανατολής εν γένει. Εξίσου θρυλική ήταν και η απόκρυφη ιστορία τους, καθώς φήμες της εποχής και λαϊκοί θρύλοι τους θέλουν να διατηρούν σχέσεις ακόμα και με τους Ναΐτες Ιππότες!
Όλα αυτά θα παραμείνουν βέβαια στη σφαίρα της εικασίας και του μύθου, μιας και η περιβόητη βιβλιοθήκη των Ασασίνων καταστράφηκε όταν το φοβερό οχυρό τους Αλαμούτ έπεσε στα χέρια των Μογγόλων, αφήνοντας στην αχλή των αιώνων τις βεβαιότητες για το ιερό τάγμα των σιιτών ισμαηλιτών. Εξίσου σημαντικό είναι για την ιστορία τους ότι όλες οι πληροφορίες που τους αφορούν προέρχονται από τους αντιπάλους τους, σουνίτες μουσουλμάνους και χριστιανούς Σταυροφόρους δηλαδή, αλλά και τον φαντασιόπληκτο νου των ευρωπαίων περιηγητών.
Αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι οι Ασασίνοι ήταν Νιζαρίτες Ισμαηλίτες (ισμαηλιτική αίρεση του σιιτικού Ισλάμ), οι οποίοι οργανώθηκαν σε τάγμα όταν ο Χασάν-ι- Σαμπάχ εισέβαλε το 1090 στο οχυρό Αλαμούτ και έγινε κύριος του κάστρου.
Απογοητευμένος από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονταν στους ομόθρησκούς του οι σουνίτες ηγεμόνες και κυρίως οι φατιμίδες χαλίφηδες της Αιγύπτου, ο εξαιρετικά καλλιεργημένος αυτός άνθρωπος ιδρύει έναν μικρό στρατό από πιστούς οπαδούς και μετατρέπεται σε έναν ανηλεή και αιμοσταγή ηγέτη που εγκαινιάζει στην περιοχή μια πρωτόγνωρη βασιλεία του τρόμου.
Μέσω του ισχυρού δικτύου των 70 περίπου οχυρών που δημιούργησε, ο Σαμπάχ έγινε φόνος και τρόμος των σουνιτών Σελτζούκων Τούρκων αλλά και των χριστιανών Σταυροφόρων της Συρίας, εφαρμόζοντας εκτεταμένα τη μέθοδο της πολιτικής δολοφονίας ως μέσο τρομοκράτησης του αριθμητικά υπέρτερου εχθρού. Οι Ασασίνοι έμειναν στην Ιστορία ως δολοφόνοι, αλλά σίγουρα δεν είναι οι πρώτοι που επινόησαν την πολιτική δολοφονία ούτε και οι τελευταίοι. Αυτό που τους έκανε θρύλους ήταν ο αυτοθυσιαστικός χαρακτήρας της δράσης τους, που σχεδόν ποτέ δεν έδινε ελπίδα διαφυγής στον δράστη, αλλά και η αποτελεσματικότητα του σχεδίου τους, καθώς μέσω των δολοφονιών επιβίωσαν για 1,5 σχεδόν αιώνα και μάλιστα σε πείσμα όλων!
Είχαν μια τέτοια απόλυτη αφοσίωση στον σκοπό που την αισθάνονταν να επεκτείνεται πέρα από τα όρια της ζωής. Γι’ αυτό και ήταν έτοιμοι να διαπράξουν οποιαδήποτε δολοφονία, ακόμη και μαζική, προκειμένου να σπείρουν τον τρόμο στις τάξεις του εχθρού, αφήνοντας και την ίδια τη ζωή κατά μέρος για να επιτύχουν τον στόχο τους.
Επιπλέον, αυτή η απόλυτη προσήλωση στον σκοπό τούς έκανε να μεταμορφώνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και να εμφανίζονται ως έμπιστοι σε οποιονδήποτε επέλεγαν, περιμένοντας τη διαταγή για τη δολοφονία του. Απώτερος στόχος αυτών των ενεργειών ήταν η εγκαθίδρυση της εξουσίας του «αληθινού ιμάμη» Νιζάρ και μετά τον θάνατο αυτού, των διαδόχων του Νιζαριτών, στους οποίους περιλαμβάνονταν και οι Ασασίνοι.
Η εικόνα τους στη Δύση θεμελιώθηκε στη θρυλική ικανότητά τους να σκοτώνουν. Παρά ταύτα, κανείς δεν ξέρει μετά βεβαιότητας την προέλευση του ονόματός τους. Η πλέον διαδεδομένη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από την αραβική λέξη «χασισίν», μια παράδοση που μας παραδίδεται από αμφιβόλου αξιοπιστίας χρονικογράφους, Σταυροφόρους και περιηγητές όπως ο Μάρκο Πόλο, ο οποίος επισκέφτηκε το Αλαμούτ το 1273 και ισχυρίστηκε ότι οι οπαδοί του Σαμπάχ διέπρατταν τις πολιτικές δολοφονίες υπό την επήρεια του ναρκωτικού.
Ενδέχεται πάντως η ετυμολογία να προέκυψε μετά το όνομα που υιοθέτησαν, ως μια προσπάθεια να εξηγηθεί η προέλευσή του. Κι αυτό γιατί ο ηγέτης τους Χασάν-ι-Σαμπάχ απαγόρευε ρητά τη χρήση ουσιών ερμηνεύοντας αυστηρά το Κοράνι. Μια δεύτερη γραμμή σκέψης αποδίδει το όνομά τους στην αραβική λέξη «χασασίν», που σημαίνει ταραχοποιός.
Να σημειωθεί πάντως ότι τα θύματά τους ανήκαν κυρίως στο σουνιτικό κατεστημένο (αραβικό, περσικό και σελτζουκικό) και ήταν ηγεμόνες, ιεροδικαστές, θρησκευτικοί αξιωματούχοι κ.ά. Κάποιες σποραδικές επιθέσεις εναντίον Σταυροφόρων αποδίδονται συνήθως σε μυστικές συμφωνίες του τάγματος της Συρίας με αντίπαλους Σταυροφόρους που ήθελαν να εξολοθρεύσουν τους αντιπάλους τους. Ακόμα και πηγές που δείχνουν πως οι Ασασίνοι πλήρωναν σεβαστά ποσά στους Ναΐτες υπάρχουν, μιας και όπως είπαμε τα χρονικά τους καλύπτονται από περισσότερους μύθους παρά αλήθειες.
Αποτέλεσμα φυσικά της ακραίας μυστικότητάς τους, αλλά και του δέους που προκαλούσαν στον νου των Δυτικών της εποχής…
Tromaktiko
ναρκωτικών, πολιτικών σκευωριών και φόνων φυσικά.
Όλα εκτυλίσσονται σε ένα απομονωμένο ορεινό φρούριο, έναν σωστό παραδεισένιο κήπο, και περιλαμβάνουν εγχειρίδια εμβαπτισμένα σε δηλητήριο, απόκρυφους πολιτικούς χειρισμούς και δολοφονίες ηγετών με το τσουβάλι.
Ο αιρεσιάρχης στοχαστής, μύστης και ασκητής Χασαν μπιν Σαμπάχ ήταν ένας επιμελής και φιλόπονος πέρσης φοιτητής θεολογίας, πριν μετατραπεί σε επίγεια ενσάρκωση του Θεού και φτιάξει τη δολοφονική σέχτα των Ασασίνων.
Ο «Γέρος των Βουνών» συγκρότησε το θρησκευτικο-παραστρατιωτικό τάγμα των Χασισίν, όπως είναι εναλλακτικά γνωστοί, καθένας εκ των οποίων αναλάμβανε την ιερή αποστολή να δολοφονήσει κάποιον κατ’ εντολή της σέχτας.
Προτού προβεί στην αποστολή του, κατά την οποία η επιβίωσή του ήταν εντελώς αβέβαιη, ο επίδοξος δολοφόνος έπρεπε να κάνει μια τελετουργική προετοιμασία. Εκεί περνούσε μια σειρά από δοκιμασίες, ο σκοπός των οποίων ήταν η εγκατάλειψη του επίγειου χαρακτήρα της ζωής μέσα από πολλά επίπεδα απογύμνωσης από την προσωπικότητα.
Στο τέλος της τελετουργικής διαδικασίας, ο μυημένος αντιλαμβανόταν το χάος ως τη μόνη τάξη του Σύμπαντος, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά τη φράση «Τίποτε δεν είναι αλήθεια, όλα επιτρέπονται». Ήταν πλέον ελεύθερος και έτοιμος για όλα! Οι Ασασίνοι είχαν γεννηθεί και ήταν έτοιμοι να μετατραπούν σε μια πανίσχυρη σιιτική σέχτα με ισχυρό ιδεολογικό, φιλοσοφικό και θρησκευτικό υπόβαθρο.
Η αθόρυβη οργάνωσή τους και η ικανότητά τους να επιτυγχάνουν τους στόχους τους υπήρξαν παροιμιώδεις, ενώ η ύπαρξή τους αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ποικίλους θρύλους που άγγιζαν συχνά τις παρυφές του υπερφυσικού. Ακόμα και στη σύγχρονη εποχή εξάλλου η έννοια «δολοφόνος» εκφράζεται στην αγγλική με την λέξη «assassin», παραπέμποντας ευθέως στα αιματοβαμμένα χρονικά των Ασασίνων, που ο θρύλος τους θέλει να καπνίζουν το χασίσι στο πλαίσιο της θρησκευτικής έκστασής τους.
Η παρουσία τους αποτέλεσε κεντρικό παράγοντα ζυμώσεων στην ιστορία της περιοχής, διαδραματίζοντας σημαίνοντα στην ιστορία της Περσίας, της Συρίας και της Μέσης Ανατολής εν γένει. Εξίσου θρυλική ήταν και η απόκρυφη ιστορία τους, καθώς φήμες της εποχής και λαϊκοί θρύλοι τους θέλουν να διατηρούν σχέσεις ακόμα και με τους Ναΐτες Ιππότες!
Όλα αυτά θα παραμείνουν βέβαια στη σφαίρα της εικασίας και του μύθου, μιας και η περιβόητη βιβλιοθήκη των Ασασίνων καταστράφηκε όταν το φοβερό οχυρό τους Αλαμούτ έπεσε στα χέρια των Μογγόλων, αφήνοντας στην αχλή των αιώνων τις βεβαιότητες για το ιερό τάγμα των σιιτών ισμαηλιτών. Εξίσου σημαντικό είναι για την ιστορία τους ότι όλες οι πληροφορίες που τους αφορούν προέρχονται από τους αντιπάλους τους, σουνίτες μουσουλμάνους και χριστιανούς Σταυροφόρους δηλαδή, αλλά και τον φαντασιόπληκτο νου των ευρωπαίων περιηγητών.
Αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι οι Ασασίνοι ήταν Νιζαρίτες Ισμαηλίτες (ισμαηλιτική αίρεση του σιιτικού Ισλάμ), οι οποίοι οργανώθηκαν σε τάγμα όταν ο Χασάν-ι- Σαμπάχ εισέβαλε το 1090 στο οχυρό Αλαμούτ και έγινε κύριος του κάστρου.
Απογοητευμένος από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονταν στους ομόθρησκούς του οι σουνίτες ηγεμόνες και κυρίως οι φατιμίδες χαλίφηδες της Αιγύπτου, ο εξαιρετικά καλλιεργημένος αυτός άνθρωπος ιδρύει έναν μικρό στρατό από πιστούς οπαδούς και μετατρέπεται σε έναν ανηλεή και αιμοσταγή ηγέτη που εγκαινιάζει στην περιοχή μια πρωτόγνωρη βασιλεία του τρόμου.
Μέσω του ισχυρού δικτύου των 70 περίπου οχυρών που δημιούργησε, ο Σαμπάχ έγινε φόνος και τρόμος των σουνιτών Σελτζούκων Τούρκων αλλά και των χριστιανών Σταυροφόρων της Συρίας, εφαρμόζοντας εκτεταμένα τη μέθοδο της πολιτικής δολοφονίας ως μέσο τρομοκράτησης του αριθμητικά υπέρτερου εχθρού. Οι Ασασίνοι έμειναν στην Ιστορία ως δολοφόνοι, αλλά σίγουρα δεν είναι οι πρώτοι που επινόησαν την πολιτική δολοφονία ούτε και οι τελευταίοι. Αυτό που τους έκανε θρύλους ήταν ο αυτοθυσιαστικός χαρακτήρας της δράσης τους, που σχεδόν ποτέ δεν έδινε ελπίδα διαφυγής στον δράστη, αλλά και η αποτελεσματικότητα του σχεδίου τους, καθώς μέσω των δολοφονιών επιβίωσαν για 1,5 σχεδόν αιώνα και μάλιστα σε πείσμα όλων!
Είχαν μια τέτοια απόλυτη αφοσίωση στον σκοπό που την αισθάνονταν να επεκτείνεται πέρα από τα όρια της ζωής. Γι’ αυτό και ήταν έτοιμοι να διαπράξουν οποιαδήποτε δολοφονία, ακόμη και μαζική, προκειμένου να σπείρουν τον τρόμο στις τάξεις του εχθρού, αφήνοντας και την ίδια τη ζωή κατά μέρος για να επιτύχουν τον στόχο τους.
Επιπλέον, αυτή η απόλυτη προσήλωση στον σκοπό τούς έκανε να μεταμορφώνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και να εμφανίζονται ως έμπιστοι σε οποιονδήποτε επέλεγαν, περιμένοντας τη διαταγή για τη δολοφονία του. Απώτερος στόχος αυτών των ενεργειών ήταν η εγκαθίδρυση της εξουσίας του «αληθινού ιμάμη» Νιζάρ και μετά τον θάνατο αυτού, των διαδόχων του Νιζαριτών, στους οποίους περιλαμβάνονταν και οι Ασασίνοι.
Η εικόνα τους στη Δύση θεμελιώθηκε στη θρυλική ικανότητά τους να σκοτώνουν. Παρά ταύτα, κανείς δεν ξέρει μετά βεβαιότητας την προέλευση του ονόματός τους. Η πλέον διαδεδομένη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από την αραβική λέξη «χασισίν», μια παράδοση που μας παραδίδεται από αμφιβόλου αξιοπιστίας χρονικογράφους, Σταυροφόρους και περιηγητές όπως ο Μάρκο Πόλο, ο οποίος επισκέφτηκε το Αλαμούτ το 1273 και ισχυρίστηκε ότι οι οπαδοί του Σαμπάχ διέπρατταν τις πολιτικές δολοφονίες υπό την επήρεια του ναρκωτικού.
Ενδέχεται πάντως η ετυμολογία να προέκυψε μετά το όνομα που υιοθέτησαν, ως μια προσπάθεια να εξηγηθεί η προέλευσή του. Κι αυτό γιατί ο ηγέτης τους Χασάν-ι-Σαμπάχ απαγόρευε ρητά τη χρήση ουσιών ερμηνεύοντας αυστηρά το Κοράνι. Μια δεύτερη γραμμή σκέψης αποδίδει το όνομά τους στην αραβική λέξη «χασασίν», που σημαίνει ταραχοποιός.
Να σημειωθεί πάντως ότι τα θύματά τους ανήκαν κυρίως στο σουνιτικό κατεστημένο (αραβικό, περσικό και σελτζουκικό) και ήταν ηγεμόνες, ιεροδικαστές, θρησκευτικοί αξιωματούχοι κ.ά. Κάποιες σποραδικές επιθέσεις εναντίον Σταυροφόρων αποδίδονται συνήθως σε μυστικές συμφωνίες του τάγματος της Συρίας με αντίπαλους Σταυροφόρους που ήθελαν να εξολοθρεύσουν τους αντιπάλους τους. Ακόμα και πηγές που δείχνουν πως οι Ασασίνοι πλήρωναν σεβαστά ποσά στους Ναΐτες υπάρχουν, μιας και όπως είπαμε τα χρονικά τους καλύπτονται από περισσότερους μύθους παρά αλήθειες.
Αποτέλεσμα φυσικά της ακραίας μυστικότητάς τους, αλλά και του δέους που προκαλούσαν στον νου των Δυτικών της εποχής…
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ανεβαίνει σήμερα η θερμοκρασία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΓΙΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ!»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
