2016-09-07 07:03:40
Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Σε μια παρέα συναδέλφων, «απόμαχων» ναυτικών, προ ημερών έσπρωξα τη συζήτηση μας και τους έθεσα το ερώτημα, έτσι για να ανασκαλίσω και τις αναμνήσεις τους:
- Φίλοι μου, τότε που ταξιδεύαμε, εσείς πότε νοιώθατε καλύτερα, κατά τον απόπλου ή κατά τον κατάπλου του πλοίου σας!?
Η απάντηση όλων ήταν ίδια : «Μμμμ !! Εξαρτάται, άλλοτε έτσι και άλλοτε αλλιώς»!!
Μια απάντηση δηλαδή, που δείχνει αμφιβολία και προβληματισμό και οπωσδήποτε …. όχι τα αυθεντικά συναισθήματα, εκείνης της στιγμής «του τότε», τα οποία σήμερα, έχουν αλλοιωθεί και είναι φορτισμένα με τη συγκομιδή του κάθε ταξιδιού, αλλά και με το απαύγασμα, της συνολικής εμπειρίας ….. και της γενικότερης θεώρησης, μιας μεστής καριέρας, μια ζωής ολόκληρης!!
Πώς να πεις σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, πως ένοιωθες ΤΟΤΕ σαν Πλωτάρχης Κυβερνήτης, όταν απέπλεες για περιπολία «Ξιφία» και εκεί πάνω στη Γέφυρα, έβλεπες αργά να παραπλέεις δίπλα σου, στην αριστερή σου μπάντα, το Φανάρι της Ψυττάλειας!? Και πώς να συγκρίνεις τα συναισθήματα σου, βλέποντας μετά από 15-20 μέρες, το ίδιο Φανάρι, να σε πλησιάζει αργά-αργά, από τη δεξιά σου πλέον μπάντα!?
Είναι λοιπόν ένα ερώτημα, που ήξερα ότι δεν παίρνει ειλικρινή απάντηση, διότι αυτό, απαντάται μόνο από το χαρακτήρα και τη γενικότερη στάση, στη ζωή σου!!
Τόσο ο απόπλους, όσο και ο κατάπλους, έχουν μέσα τους, πολύ δυνατά και μοναδικά συναισθήματα!! Ξεκινούν και καταλήγουν, πάντα στο ΙΔΙΟ σημείο, «στο Λιμάνι», αλλά αφού έχουν διαγράψει, έναν ολόκληρο κύκλο. Η αξία αυτού του «κύκλου», δεν είναι μόνο στη χάραξη της πορείας (περιφέρειας) που τον οριοθετεί και τον προσδιορίζει, αλλά κυρίως …. είναι στο περιεχόμενο όλων ΑΥΤΩΝ, που φροντίζει να περικλείει μέσα του!!
Κάθε φορά που απέπλεα (ξεκίναγα), ένοιωθα το σφρίγος, τη δύναμη, τον ενθουσιασμό και την αγωνία …. του έφηβου, που θέλει να ξεφύγει, να δει νέα πράγματα, να νοιώσει νέες συγκινήσεις, να γνωρίσει νέες καταστάσεις, να παλέψει, να μετρηθεί και να αναμετρηθεί, να φτάσει, να νικήσει και να αποδείξει!!
Κάθε φορά που κατέπλεα (επέστρεφα), ένοιωθα το βάρος της ενηλικίωσης και την αυτοπεποίθηση της εμπειρίας, της προσγείωσης του ρεαλισμού και της πραγματικότητας, της συναίσθησης των ευθυνών …. και γι’ αυτά που μάζεψα και γι’ αυτά, που –εκεί μέσα βαθιά στο λιμάνι- με αναμένουν, για κείνη τη γλυκιά αγωνία της προσμονής, αυτών που με περιμένουν και αυτή τη μέθη ….. τη μέθη, όλων αυτών που ονειρεύομαι και αγωνιώ, ν’ αρπάξω σφιχτά πάνω μου, αμέσως μόλις πατήσω το πόδι μου στη στεριά!!
Ταξίδι με το ταξίδι και σε …. κάθε ταξίδι, τα ίδια και τα ίδια συναισθήματα, μια αίσθηση πραγματικής αναγέννησης, ένας κύκλος μιας ξεχωριστής μικρής ζωής, ξανά και ξανά!!
Η Θάλασσα και το Λιμάνι, ένα ζευγάρι αχώριστο και αρμονικό!!
Η Θάλασσα των προκλήσεων, που σου τραγουδά και σε παιδεύει «ερωτικά» (πραγματικά ερωτικά), διότι δοκιμάζει τις αντοχές σου, στην ψυχή σου και στο μυαλό σου, διότι χαϊδεύει, μουσκεύει και δαγκώνει με μανία το σώμα σου, διότι σε υψώνει μέχρι τα όρια σου …… σαν άντρα, τον άντρα που έτσι τον ΘΕΛΕΙ, να την κοιτά κατάματα ευθυτενής και υπερήφανος, αλλά και γλυκά, με σεβασμό και αναγνώριση, που της αρμόζει!!
Το Λιμάνι, της πίστης, της προσμονής και της προσφοράς!! Σε περιμένει κάθε φορά για να σε υπηρετήσει, για να ικανοποιήσει την κάθε σου ανάγκη, για να σε χαλαρώσει, να σε διασκεδάσει ….. και για να επουλώσει τα τραύματα, που σου άφησε αυτή η παθιασμένη θάλασσα. Να σε χορτάσει και να το χορτάσεις, να σε γεμίσει και για να σε προετοιμάσει, για ένα νέο ταξίδι, για μια ακόμα αναγέννηση σου. Αυτό είναι που σου δίνει, τη δύναμη, για να βγεις και να πας να παλέψεις και να την εξαντλήσεις στη θάλασσα ….. και σαν αντάλλαγμα, αυτό κρατά και χαίρεται, την εμπειρία και την ωριμότητα σου, κάθε φορά, όλο και πιο πολύ, κάθε φορά, όλο και πιο γοητευτική!!
Το Λιμάνι της προσφοράς και η Θάλασσα της αναγνώρισης!!
Τόσο στενά αλληλένδετα μεταξύ τους, που η αξία του ενός, οφείλεται μόνο και μόνο, στην ύπαρξη και στην αξία του άλλου!!
Απόπλους …. κατάπλους …. ταξίδια ….. φουρτούνες και μπονάτσες, κάβοι, ξέρες και κύματα, έχει άραγε μόνο η θάλασσα!?
ΟΧΙ ασφαλώς και ΟΧΙ !?
Κάθε νέα προσπάθεια, κάθε νέο ξεκίνημα, κάθε νέα γνωριμία, κάθε νέος στόχος που οριοθετείς, κάθε φορά που ονειρεύεσαι, κάθε μέρα όταν ξυπνάς, κάθε χρόνος που ξεκινάς ….. ΟΛΑ είναι ένα ταξίδι!! Είναι ένα ταξίδι όμως, που πάντα πρέπει να ξέρεις ….. ΠΟΙΟ είναι το Λιμάνι σου …. ΠΟΥ είναι η Θάλασσα σου και …. ΤΙ στόχους έχεις, για να μη χαθείς μέσα στο πέλαγος!! Είναι ένα ταξίδι, που κάθε φορά, πρέπει να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις!!
Και το πιο ωραίο, το πιο συναρπαστικό, το πιο μοναδικό ….. είναι το ταξίδι της ζωής σου!!
kranos
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Σε μια παρέα συναδέλφων, «απόμαχων» ναυτικών, προ ημερών έσπρωξα τη συζήτηση μας και τους έθεσα το ερώτημα, έτσι για να ανασκαλίσω και τις αναμνήσεις τους:
- Φίλοι μου, τότε που ταξιδεύαμε, εσείς πότε νοιώθατε καλύτερα, κατά τον απόπλου ή κατά τον κατάπλου του πλοίου σας!?
Η απάντηση όλων ήταν ίδια : «Μμμμ !! Εξαρτάται, άλλοτε έτσι και άλλοτε αλλιώς»!!
Μια απάντηση δηλαδή, που δείχνει αμφιβολία και προβληματισμό και οπωσδήποτε …. όχι τα αυθεντικά συναισθήματα, εκείνης της στιγμής «του τότε», τα οποία σήμερα, έχουν αλλοιωθεί και είναι φορτισμένα με τη συγκομιδή του κάθε ταξιδιού, αλλά και με το απαύγασμα, της συνολικής εμπειρίας ….. και της γενικότερης θεώρησης, μιας μεστής καριέρας, μια ζωής ολόκληρης!!
Πώς να πεις σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, πως ένοιωθες ΤΟΤΕ σαν Πλωτάρχης Κυβερνήτης, όταν απέπλεες για περιπολία «Ξιφία» και εκεί πάνω στη Γέφυρα, έβλεπες αργά να παραπλέεις δίπλα σου, στην αριστερή σου μπάντα, το Φανάρι της Ψυττάλειας!? Και πώς να συγκρίνεις τα συναισθήματα σου, βλέποντας μετά από 15-20 μέρες, το ίδιο Φανάρι, να σε πλησιάζει αργά-αργά, από τη δεξιά σου πλέον μπάντα!?
Είναι λοιπόν ένα ερώτημα, που ήξερα ότι δεν παίρνει ειλικρινή απάντηση, διότι αυτό, απαντάται μόνο από το χαρακτήρα και τη γενικότερη στάση, στη ζωή σου!!
Τόσο ο απόπλους, όσο και ο κατάπλους, έχουν μέσα τους, πολύ δυνατά και μοναδικά συναισθήματα!! Ξεκινούν και καταλήγουν, πάντα στο ΙΔΙΟ σημείο, «στο Λιμάνι», αλλά αφού έχουν διαγράψει, έναν ολόκληρο κύκλο. Η αξία αυτού του «κύκλου», δεν είναι μόνο στη χάραξη της πορείας (περιφέρειας) που τον οριοθετεί και τον προσδιορίζει, αλλά κυρίως …. είναι στο περιεχόμενο όλων ΑΥΤΩΝ, που φροντίζει να περικλείει μέσα του!!
Κάθε φορά που απέπλεα (ξεκίναγα), ένοιωθα το σφρίγος, τη δύναμη, τον ενθουσιασμό και την αγωνία …. του έφηβου, που θέλει να ξεφύγει, να δει νέα πράγματα, να νοιώσει νέες συγκινήσεις, να γνωρίσει νέες καταστάσεις, να παλέψει, να μετρηθεί και να αναμετρηθεί, να φτάσει, να νικήσει και να αποδείξει!!
Κάθε φορά που κατέπλεα (επέστρεφα), ένοιωθα το βάρος της ενηλικίωσης και την αυτοπεποίθηση της εμπειρίας, της προσγείωσης του ρεαλισμού και της πραγματικότητας, της συναίσθησης των ευθυνών …. και γι’ αυτά που μάζεψα και γι’ αυτά, που –εκεί μέσα βαθιά στο λιμάνι- με αναμένουν, για κείνη τη γλυκιά αγωνία της προσμονής, αυτών που με περιμένουν και αυτή τη μέθη ….. τη μέθη, όλων αυτών που ονειρεύομαι και αγωνιώ, ν’ αρπάξω σφιχτά πάνω μου, αμέσως μόλις πατήσω το πόδι μου στη στεριά!!
Ταξίδι με το ταξίδι και σε …. κάθε ταξίδι, τα ίδια και τα ίδια συναισθήματα, μια αίσθηση πραγματικής αναγέννησης, ένας κύκλος μιας ξεχωριστής μικρής ζωής, ξανά και ξανά!!
Η Θάλασσα και το Λιμάνι, ένα ζευγάρι αχώριστο και αρμονικό!!
Η Θάλασσα των προκλήσεων, που σου τραγουδά και σε παιδεύει «ερωτικά» (πραγματικά ερωτικά), διότι δοκιμάζει τις αντοχές σου, στην ψυχή σου και στο μυαλό σου, διότι χαϊδεύει, μουσκεύει και δαγκώνει με μανία το σώμα σου, διότι σε υψώνει μέχρι τα όρια σου …… σαν άντρα, τον άντρα που έτσι τον ΘΕΛΕΙ, να την κοιτά κατάματα ευθυτενής και υπερήφανος, αλλά και γλυκά, με σεβασμό και αναγνώριση, που της αρμόζει!!
Το Λιμάνι, της πίστης, της προσμονής και της προσφοράς!! Σε περιμένει κάθε φορά για να σε υπηρετήσει, για να ικανοποιήσει την κάθε σου ανάγκη, για να σε χαλαρώσει, να σε διασκεδάσει ….. και για να επουλώσει τα τραύματα, που σου άφησε αυτή η παθιασμένη θάλασσα. Να σε χορτάσει και να το χορτάσεις, να σε γεμίσει και για να σε προετοιμάσει, για ένα νέο ταξίδι, για μια ακόμα αναγέννηση σου. Αυτό είναι που σου δίνει, τη δύναμη, για να βγεις και να πας να παλέψεις και να την εξαντλήσεις στη θάλασσα ….. και σαν αντάλλαγμα, αυτό κρατά και χαίρεται, την εμπειρία και την ωριμότητα σου, κάθε φορά, όλο και πιο πολύ, κάθε φορά, όλο και πιο γοητευτική!!
Το Λιμάνι της προσφοράς και η Θάλασσα της αναγνώρισης!!
Τόσο στενά αλληλένδετα μεταξύ τους, που η αξία του ενός, οφείλεται μόνο και μόνο, στην ύπαρξη και στην αξία του άλλου!!
Απόπλους …. κατάπλους …. ταξίδια ….. φουρτούνες και μπονάτσες, κάβοι, ξέρες και κύματα, έχει άραγε μόνο η θάλασσα!?
ΟΧΙ ασφαλώς και ΟΧΙ !?
Κάθε νέα προσπάθεια, κάθε νέο ξεκίνημα, κάθε νέα γνωριμία, κάθε νέος στόχος που οριοθετείς, κάθε φορά που ονειρεύεσαι, κάθε μέρα όταν ξυπνάς, κάθε χρόνος που ξεκινάς ….. ΟΛΑ είναι ένα ταξίδι!! Είναι ένα ταξίδι όμως, που πάντα πρέπει να ξέρεις ….. ΠΟΙΟ είναι το Λιμάνι σου …. ΠΟΥ είναι η Θάλασσα σου και …. ΤΙ στόχους έχεις, για να μη χαθείς μέσα στο πέλαγος!! Είναι ένα ταξίδι, που κάθε φορά, πρέπει να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις!!
Και το πιο ωραίο, το πιο συναρπαστικό, το πιο μοναδικό ….. είναι το ταξίδι της ζωής σου!!
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί η λογική του «Όλα ή τίποτα» δεν πρόκειται να σε βγάλει πουθενά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
