2016-09-12 20:07:15
Εναρκτήρια ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου
στη Συνέντευξη Τύπου για την ίδρυση
Αυτοτελούς Νομικού φορέα για
Γερμανικές Οφειλές, Siemens, ΕΛΣΤΑΤ, Χρέος-Μνημόνιο Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας καλέσαμε σήμερα για να ανακοινώσουμε ότι θα κάνουμε αυτό που φοβούνται. Και για να σας πούμε πώς θα κάνουμε αυτό που φοβούνται εκείνοι που θέλουν να μας πείσουν ότι «δεν υπάρχει τίποτε για να κάνει κανείς». Ότι «δεν υπάρχει λύση, ότι δεν υπάρχει προοπτική, δεν υπάρχει Δικαιοσύνη».
Το 1ο άρθρο του Συντάγματος το λέει καθαρά: "θεμέλιο της Δημοκρατίας είναι η λαϊκή κυριαρχία". Κι ότι αυτό σημαίνει πως «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται υπέρ αυτού, όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Τέσσερις υποθέσεις: Γερμανικές Οφειλές, υπόθεση Siemens, υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ, υπόθεση του Χρέους και του Μνημονίου.
Τέσσερις υποθέσεις που περικλείουν πολλές περισσότερες. Τέσσερις υποθέσεις που, μαζί με άλλες, γνωστές και πολύκροτες, συνθέτουν σήμερα το ψηφιδωτό μιας ακραίας αδικίας σε βάρος του λαού, σε βάρος της κοινωνίας, σε βάρος της χώρας μας, σε βάρος των νέων γενεών και των επόμενων γενεών.
Αυτές οι τέσσερις υποθέσεις δεν είναι ασύνδετες. Αυτές οι τέσσερις υποθέσεις έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Με πρώτο και κυρίαρχο ότι έχουν όλες απασχολήσει και τις τρεις εξουσίες που κατά το Σύνταγμα πρέπει να πηγάζουν από το λαό και να ασκούνται υπέρ αυτού (δικαστική, νομοθετική, εκτελεστική).
• Και οι τέσσερις αυτές υποθέσεις έχουν απασχολήσει ή απασχολούν τα ελληνικά δικαστήρια:
- Για τις αποζημιώσεις των θυμάτων του Διστόμου έχει εκδοθεί, εδώ και 16 χρόνια, αμετάκλητη δικαστική απόφαση.
- Για την ΕΛΣΤΑΤ εκκρεμεί εδώ και πολλά χρόνια δικαστική διερεύνηση και έχει εκκινηθεί η ποινική προδικασία με παραπομπή-όχι αμετάκλητη ακόμη- του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, για κακούργημα.
- Για τη Siemens, υπόθεση που ανατρέχει σε χρόνο προ18ετίας και παραπάνω, το '97-'98, υπάρχει ανοιχτή ποινική δικογραφία, έχουν παραπεμφθεί δεκάδες υπόλογοι και υπαίτιοι, αλλά η υπόθεση αναβλήθηκε πριν από δύο μήνες με αιτιολογία την έλλειψη μετάφρασης του παραπεμπτικού βουλεύματος, αυτού που στο 1ο έτος της Νομικής μαθαίνουν οι φοιτητές ότι όταν οι κατηγορούμενοι είναι αλλοδαποί πρέπει να είναι μεταφρασμένο σε γλώσσα που κατανοούν.
- Για το Μνημόνιο έχει επιληφθεί η Εισαγγελική Αρχή κι έχει διαβιβάσει στη Βουλή τις δικογραφίες
• Και οι τέσσερις υποθέσεις έχουν απασχολήσει τη Βουλή, τη νομοθετική εξουσία, με τη σύσταση Ειδικών Επιτροπών:
- Για τις Γερμανικές Οφειλές συστήθηκε, μετά από πάρα πολλά χρόνια, Διακομματική Επιτροπή της Βουλής το 2014, η οποία επανασυστήθηκε αναβαθμιζόμενη το 2015 και επανασυστήθηκε υποβαθμιζόμενη στα τέλη του '15 και '16 και λειτουργεί αυτή τη στιγμή ως ο φερετζές της Κυβέρνησης.
- Για τη Siemens υπήρξε Εξεταστική Επιτροπή το 2011, που κατέληξε σε ομόφωνο πόρισμα για την κακουργηματικού τύπου δράση της Siemens στη χώρα μας επί δεκαετίες, για το γεγονός ότι αποτελεί εγκληματική οργάνωση που διαπλέκεται με όλες τις εξουσίες, για το γεγονός ότι υπάρχει αποδεδειγμένη ζημία του Ελληνικού Δημοσίου πάνω από 2 δις ευρώ μόνο για τις υποθέσεις που εξετάστηκαν τότε και χωρίς να συνυπολογίζεται αυτό που επίσης αποδείχθηκε, ότι δηλαδή για κάθε προμήθεια δινόταν μίζα 10%.
- Για την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ υπήρξε Εξεταστική Επιτροπή το 2012, άρον-άρον πριν τις εκλογές, που κατέληξε σε πόρισμα απόσεισης των πολιτικών ευθυνών.
- Για το Μνημόνιο υπήρξε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής η οποία δεν επανασυστήθηκε. Διαλύθηκε με τη διάλυση της Βουλής τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 2015.
Αυτή η τελευταία υπόθεση του Μνημονίου είναι σε μία εκκρεμότητα μεταξύ Δικαιοσύνης και Βουλής από το 2012 αφού έχουν διαβιβασθεί οι ποινικές δικογραφίες δύο φορές.
• Και σε όλες αυτές τις υποθέσεις αυτό το οποίο διαπιστώνεται είναι ότι η Κυβερνητική - Εκτελεστική Εξουσία και οι Κοινοβουλευτικές - Νομοθετικές λειτουργίες πάρα πολύ συχνά παρεμβάλλονται γιατί τη μη διαλεύκανση, αντί για τη διαλεύκανση, και για την παρεμπόδιση απόδοσης Δικαιοσύνης ή εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων με κραυγαλέα, βέβαια, την υπόθεση της αποζημίωσης των θυμάτων του Διαστόμου.
Το δημόσιο συμφέρον δεν υπηρετείται.
Οι εξουσίες δεν ασκούνται υπέρ του λαού, όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Και η σημερινή Κυβερνητική και Κοινοβουλευτική Εξουσία μιλούν ανοιχτά για απώλεια κυριαρχίας, προσπαθώντας, στην πραγματικότητα, να κρυφθούν πίσω από το δάχτυλό τους για την παράδοση των κλειδιών της χώρας και μαζί με αυτήν και την παράδοση όλων μας των νομικών εργαλείων και των ενστάσεων προκειμένου να διαιωνιστεί αυτό το εγκληματικό καθεστώς που λέγεται Μνημόνιο.
Και την ίδια ώρα, αυτό είναι το έργο που παρακολουθήσατε και παρακολουθήσαμε το τελευταίο δίμηνο. Η Κυβέρνηση και η Βουλή παριστάνουν ότι δήθεν δίνουν ή θα δώσουν κάποια μάχη, ενώ αυτό που στην πραγματικότητα κάνουν, είναι ό,τι μπορούν για να ροκανίσουν το χρόνο, για να μην αποδοθεί Δικαιοσύνη, για να μην υπηρετηθούν τα δίκαια της Χώρας, και για να μην αποζημιωθούν τα θύματα των πιο ειδεχθών εγκλημάτων που γνώρισε η ανθρωπότητα και η ανθρώπινη ιστορία.
Αυτά τα στοιχεία ήθελα να σας τα πω εισαγωγικά, γιατί προκύπτει κατάδηλα και ξεκάθαρα, προκύπτει ολοφάνερα, ότι το άρθρο 1 του Συντάγματος δεν υπηρετείται.
Και το άρθρο 1 του Συντάγματος, που αν αναφέρεται στη λαϊκή κυριαρχία ως θεμέλιο του πολιτεύματος, δεν είναι ένας κανόνας, δεν είναι ένας τύπος: Το άρθρο 1 του Συντάγματος, που λέει ότι ο λαός είναι αυτός που ορίζει τη μοίρα του, οι πολίτες είναι αυτοί που νομιμοποιούν τη Δημοκρατία και την άσκηση κάθε εξουσίας, είναι η ουσία.
Και γι’ αυτήν την ουσία είμαστε εδώ σήμερα. Όχι από τυπολατρία, όχι από νομιμοφροσύνη, αλλά από μία αδιαπραγμάτευτη προσήλωση στη Δικαιοσύνη.
Γιατί η Δικαιοσύνη είναι πυλώνας της Δημοκρατίας. Είναι ταυτόχρονα προϋπόθεση της κοινωνικής συνοχής και την κοινωνικής ευημερίας. Είναι η ουσία που πρέπει να περιφρουρηθεί με κάθε μέσο και με κάθε θυσία, θα έλεγα.
Ας πάρουμε μια μια τις υποθέσεις κι ας ξεκινήσουμε από το Δίστομο, που είναι η μόνη υπόθεση στην οποία η Δικαιοσύνη λειτούργησε, είναι η μόνη υπόθεση στην οποία έχουμε Δικαστική απόφαση, εδώ και 16 χρόνια.
Υπάρχει αμετάκλητη απόφαση της Δικαιοσύνης, από το 2000, σε επίπεδο Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, στο ανώτατο Δικαστικό επίπεδο. Κι εμπόδιο στην εκτέλεση της απόφασης αυτής που λέει ότι οι άνθρωποι που σφαγιάσθηκαν από τους Ναζί, ότι τα παιδιά που είδαν τις μανάδες τους, τους πατεράδες τους, τις γιαγιάδες τους να σφαγιάζονται μπροστά στα μάτια τους, ότι οι οικογένειες των ανθρώπων που εκτελέσθηκαν με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, δικαιούνται αποζημίωση. Κι ότι η Γερμανία, η υπαίτια χώρα για αυτήν τη θηριωδία, οφείλει να πληρώσει. Από το 2000, εμπόδιο στο να πληρώσει η Γερμανία, στέκονται σταθερά όλες οι Κυβερνήσεις της Χώρας. Εμπόδιο στο να πληρώσει η Γερμανία, στέκονται σταθερά οι Υπουργοί Δικαιοσύνης και οι Πρωθυπουργοί αυτής της Χώρας. Δεν θα τους κατονομάσω. Μπορείτε να ανατρέξετε στη μνήμη και στην ιστορία, για να αναλογισθείτε την ειδοποιό διαφορά, μεταξύ δοσιλογισμού και λογοδοσίας.
Κυβέρνηση Τσίπρα: Υπουργός Δικαιοσύνης ο κ. Νίκος Παρακευόπουλος. Το Φλεβάρη του 2015, διηύθυνα την διαδικασία Προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή κι άκουσα, με πολύ μεγάλη χαρά, τον Υπουργό Δικαιοσύνης αυτής της Κυβέρνησης, να λέει «Εγώ θα υπογράψω. Εγώ θα βάλω αυτή τη μία υπογραφή.». Αυτή τη μία υπογραφή που στέκεται ανάμεσα στην αδικία και τη Δικαιοσύνη. 19 μήνες μετά, δεν έχει υπογράψει. Και, Μαρία, ήθελες νομίζω να με ρωτήσεις;
Μαρία Σπανού: Ναι. Μήπως δεν υπογράφει γιατί δεν θέλει να κατασχεθεί η περιουσία της Γερμανίας στην Ελλάδα; Μήπως πρέπει να δοθεί λύση πολιτική, με διαπραγμάτευση;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: "Μήπως δεν υπογράφει γιατί δεν θέλει να κατασχεθεί η περιουσία της Γερμανίας στην Ελλάδα;". Σίγουρα η Γερμανία δεν θέλει να κατασχεθεί η περιουσία της στην Ελλάδα, αλλά έχει έναν απόλυτα εγγυημένο τρόπο για να μην κατασχεθεί η περιουσία της στην Ελλάδα: να πληρώσει. Να συμμορφωθεί στην απόφαση που εκκρεμεί εδώ και 16 χρόνια. Και για την οποία δεν υπάρχει κανένα ηθικό, ιστορικό, πολιτικό ή νομικό επιχείρημα που θα απάλλασσε τη Γερμανία από το να πληρώσει. Να αποζημιώσει τα θύματα των εγκλημάτων της.
Είναι πρωτοφανές το Ελληνικό Δημόσιο, η Ελληνική Κυβέρνηση να προστατεύει το Γερμανικό Δημόσιο, τη Γερμανική Κυβέρνηση, για να μην πληρώσει.
Θα πω όμως και κάτι άλλο: Είναι πρωτοφανές ένας Υπουργός Δικαιοσύνης να μην υπογράφει, για να μην κατασχεθεί η περιουσία της Γερμανίας στην Ελλάδα. Κι είναι ακόμη πιο πρωτοφανές, όταν ο ίδιος Υπουργός Δικαιοσύνης, στις 22 Ιουλίου του 2015, έβαλε φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του, σ' έναν νόμο χιλίων σελίδων, σ' έναν «Κώδικα» με περισσότερα από χίλια άρθρα, τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που επιτρέπει να κατάσχεται η πρώτη κατοικία κάθε Έλληνα πολίτη. Έναν νόμο που επιτρέπει να κατάσχονται οι περιουσίες των υπερχρεωμένων ανθρώπων, των υπερχρεωμένων πολιτών, για να ικανοποιούνται πρώτα πρώτα οι Τράπεζες. Πρώτες, πριν από το Δημόσιο, πριν από τους εργαζόμενους, πριν από οποιονδήποτε άλλον. Είναι χαρακτηριστικό το να μην έχεις πρόβλημα να υπογράψεις, για να πάρουν οι Τράπεζες τα σπίτια των ανθρώπων, αλλά να έχεις πρόβλημα,- 19 μήνες-, να υπογράψεις για να εφαρμοσθεί μια απόφαση που συνιστά ιστορική δικαίωση των θυμάτων που χάνονται, το ένα μετά το άλλο.
Και όσο για την «πολιτική λύση με διαπραγμάτευση», που με ρώτησε η Μαρία: Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση στην ιστορική καταγραφή του εγκλήματος. Και δεν υπάρχει διαπραγμάτευση στο ότι τα θύματα και οι οικογένειές τους απαιτούν και δικαιούνται Δικαιοσύνη. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Και το να παρεμβάλλεται και αυτός ο Υπουργός Δικαιοσύνης και αυτή η Κυβέρνηση στην απόδοση και στην απονομή της Δικαιοσύνης, στην πραγματικότητα, είναι άλλη μία πολύ αποκρουστική απόπειρα, να γίνει το «ΟΧΙ», «Ναι». Και αυτή τη φορά, να γίνει το «ΟΧΙ» εκείνων που είπαν «ΟΧΙ» το 1940, «Ναι», κάποιων επίορκων που λένε «ΝΑΙ σε όλα» το 2015-16. Αυτοί που θυσιάστηκαν στην περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, θυσιάστηκαν για το «ΟΧΙ» τους. Και τη θυσία τους οφείλει κάθε Κυβέρνηση,- όπως και όλοι μας ως πολίτες-, να την τιμούμε. Πολύ περισσότερο την Ιστορία, οφείλει αυτή η Κυβέρνηση και κάθε Κυβέρνηση, να την τιμά.
Τώρα βέβαια, ενώ δεν υπογράφει ο Υπουργός Δικαιοσύνης για την αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου, ακούμε τον τελευταίο ενάμιση μήνα ότι η Κυβέρνηση θα διεκδικήσει τις οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα. Τις λεγόμενες «Γερμανικές Οφειλές». Αυτές που προκύπτουν από τις καταστροφές που έγιναν από τους Ναζί, από την καταστροφή της συνολικής παραγωγής της Χώρας, από την σύληση των αρχαιοτήτων, από τις θηριωδίες σε βάρος των πολιτών, αλλά και από το Κατοχικό Δάνειο. Και λέει, πάλι, η Κυβέρνηση, τον τελευταίο ενάμιση μήνα, ότι θα διεκδικήσει διπλωματικά και μπορεί και νομικά.
Τί ήθελες να με ρωτήσεις, Μαρία;
Μαρία Σπανού: Μήπως, όπως λένε, δεν υπάρχει Δικαστική διαδικασία διεκδίκησης; Μήπως πρέπει να δοθεί πολιτική λύση με διπλωματικά μέσα;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μήπως πρέπει να δοθεί πολιτική λύση με διπλωματικά μέσα ή μήπως δεν υπάρχει δικαστική οδός… Λοιπόν, εδώ πρέπει να ειπωθεί καθαρά: Από το 2014, από τις αρχές του 2014, υπάρχει εισήγηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που την έκρυψε αρκετούς μήνες στα συρτάρια του ο κύριος Βενιζέλος, η οποία περιγράφει όλες τις δικαστικές ενέργειες που μπορούν να γίνουν. Και από το 2015, «31 Δεκεμβρίου του '14»- στην πραγματικότητα, χρονολογείται αρχές του 2015, υπάρχει αναλυτική αποτίμηση από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους η οποία καταγράφει τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα από τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε ύψος 278 έως 340 δισεκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή σε ισόποσο ύψος σχεδόν ή περίπου με το Χρέος. Και έχει μια ωραία ερώτηση στο βίντεο η Μαρία, “μήπως να τα συμψηφίσουμε και να μη χρωστάμε τίποτα;”. Και απαντάει: “Το Μνημόνιο απαγορεύει συμψηφισμό”. Γιατί απαγορεύει το Μνημόνιο συμψηφισμό; Γιατί το 2010 προέβλεψαν την απαγόρευση συμψηφισμού; Ακριβώς επειδή υπάρχουν ενεργές αξιώσεις της χώρας μας, ακριβώς επειδή την ενεργοποίηση αυτών των αξιώσεων τη φοβούνται εκείνοι οι οποίοι συμπράττουν στην καταδυνάστευσή μας, ακριβώς επειδή βρίσκονται εν αδίκω. «Μήπως πρέπει να δοθεί διπλωματική λύση;» Πότε; Είμαστε 71 χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα θύματα, οι επιζώντες, πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον. Πότε θα δοθεί η διπλωματική λύση; Και πώς θα δοθεί διπλωματική λύση όταν αυτή η Κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, δεν έχει προβεί σε κανένα διπλωματικό διάβημα; Αντίθετα, διπλωματικά και απατηλά δίνει όλο το χρόνο στο Γερμανικό Δημόσιο για να προετοιμάζεται, να αμύνεται και να εξυφαίνει τα επιχειρήματα τα οποία υπαινίσσεται από καιρού εις καιρόν περί δήθεν αποδυνάμωσης δικαιώματος ή περί παραγραφής. Το Διεθνές Δίκαιο είναι σαφές, το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο είναι σαφές, το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο είναι σαφές δεν είναι παραγεγραμμένες οι αξιώσεις της Ελλάδας. Υπάρχουν εμπεριστατωμένες οι νομικές τεκμηριώσεις για τη διεκδίκησή τους και οι Κυβερνήσεις που δεν τις διεκδικούν δικαστικά φέρουν ευθύνη για παράλειψη των οφειλομένων ενεργειών τους. Και οι Κυβερνήσεις και η παρούσα Κυβέρνηση που δεν εγγράφει στον Προϋπολογισμό του Κράτους αυτήν την αξίωση, φέρει εξίσου ευθύνη όχι μόνο πολιτική, αλλά και αστική και ποινική και διεθνή.
Τρίτη περίπτωση δεύτερη θεματική ενότητα η υπόθεση της Siemens. Παρακολουθήσατε και παρακολουθήσαμε τον Ιούλιο ένα φοβερό θέατρο του παραλόγου: Η Κυβέρνηση να τραβάει τα μαλλιά της γιατί η Δικαιοσύνη ανέβαλε την υπόθεση των υπαιτίων της Siemens. Και η Δικαιοσύνη να ωρύεται και να σκίζει να ιμάτιά της γιατί η Κυβέρνηση δεν μετέφρασε το παραπεμπτικό βούλευμα.
Πότε; Tον Ιούλιο του 2015, για μια υπόθεση που ανάγεται στο '97 και στο '98.
Για μια υπόθεση στην οποία εμπλέκονται κορυφαία στελέχη των δύο κυβερνώντων κομμάτων επί 40 χρόνια. Για μία υπόθεση για την οποία οι ίδιοι που εμπλέκονται στο σκάνδαλο φρόντισαν να υπογράψουν έναν συμβιβασμό με τον οποίο χάριζαν στη Siemens τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ (τουλάχιστον) που η Siemens όφειλε να καταβάλει. Και χάριζαν ακόμη και κάτι πολύ πιο σημαντικό από 2 δισεκατομμύρια: τα πιστοποιητικά διαφάνειας που έδωσε το Ελληνικό Δημόσιο στη Siemens, απελευθερώνοντάς την έτσι να συνάπτει νέες συμβάσεις με όλες τις χώρες τις Ευρώπης και να συνεχίζει να θησαυρίζει, χωρίς η Ελλάδα να έχει αποζημιωθεί γι' αυτό το τεράστιο σκάνδαλο, το σκάνδαλο των σκανδάλων.
Αυτό που δεν λέει η Κυβέρνηση είναι ότι αυτόν τον συμβιβασμό, που είναι άκυρος και που δεν τον εφαρμόζει ούτε καν η Siemens, που κλήθηκε μόνο να καταβάλει κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ αντί των δισεκατομμυρίων (και δεν τα κατέβαλε), αυτόν τον συμβιβασμό συνεχίζει να τον εφαρμόζει η Ελληνική Κυβέρνηση, αυτή που δήθεν θα διεκδικήσει. Και αυτό που ακόμα δεν λέει είναι ότι συνεχίζοντας να εφαρμόζει αυτόν τον συμβιβασμό δίνει δικαιώματα και επιχειρήματα στη Siemens και στο Γερμανικό Δημόσιο, αντί να χρησιμοποιεί την υπόθεση αυτή στο τραπέζι της συνολικής διαπραγμάτευσης. Νομίζω η Μαρία ήθελε κάτι να με ρωτήσει.
Μαρία Σπανού: Η Κυβέρνηση λέει ότι η αναβολή στη δίκη ήταν ευθύνη της Δικαιοσύνης.
Zωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, η Κυβέρνηση λέει ότι η αναβολή στη δίκη ήταν ευθύνη της Δικαιοσύνης, άλλα δεν λέει ότι σε αυτή τη δίκη η Κυβέρνηση έχει status διαδίκου. Το Ελληνικό Δημόσιο έπρεπε να παρίσταται ως πολιτικώς ενάγον για την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Δεν λέει ότι δεν έκανε τίποτα απ’ τον Νοέμβριο, που άρχισε η δίκη, μέχρι τον Ιούλιο που αναβλήθηκε και ενώ παρεμβλήθηκαν 7 μήνες απεργίας των δικηγόρων για να αναπληρωθεί η έλλειψη της μετάφρασης του παραπεμπτικού βουλεύματος. Δεν λέει ακόμη ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης είχε το δικαίωμα κατά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας να ζητήσει να επισπευσθεί η εκδίκαση αυτής της υπόθεσης, κάτι που έκανε μόνον όταν εξέδωσα σχετική δήλωση, τον Ιούλιο. Το έκανε μια μέρα μετά από την ανακοίνωσή μου, γιατί μάλλον περίμενε να του θυμίσουμε τι λέει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας Δεν λέει ότι η Κυβέρνηση όφειλε να έχει ασκήσει αγωγές κατά των υπαιτίων του σκανδάλου της Siemens. Και δεν λέει, τέλος, και κυριότερα, ότι στην υπόθεση της Siemens υπάρχει και ένα πολύ σοβαρό στοιχείο, πάρα πολύ σοβαρό, που συναρτάται και με την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ: Ένα κομμάτι του συμβιβασμού της Siemens αφορούσε δήθεν παραίτηση της Siemens0 από αξιώσεις έναντι διαφόρων φορέων, δήθεν του Δημοσίου. Αυτό ποτέ δεν διευκρινίσθηκε και δεν εξειδικεύθηκε γιατί υπήρχε λόγος. Μέσα σε αυτόν τον συμβιβασμό, των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, περιελήφθησαν υποτιθέμενες οφειλές, όχι προς την Siemens αλλά προς θυγατρικές της, υποτιθέμενες οφειλές διαφόρων νομικών προσώπων. Από αυτά που μετά μπήκαν και υπολογίζονταν στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης για τον υπολογισμό του Χρέους και του ελλείμματος. Από αυτά τα οποία ξεπουλήθηκαν άρον-άρον. Κι αυτό είναι κάτι που ούτε αυτή η Κυβέρνηση έχει αγγίξει, ούτε ανοίξει.
Να πάμε στην επόμενη υπόθεση; Και να πούμε για την ΕΛΣΤΑΤ; Τι ήθελες να με ρωτήσεις;
Μαρία Σπανού: Ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ και η Κομισιόν λένε ότι η δίωξη είναι πολιτική και έχει στόχο να πλήξει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ. Η Κυβέρνηση λέει ότι δεν επεμβαίνει στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Ποιος λέει αλήθεια;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μ’ αρέσει αυτή η ερώτηση γιατί έχει εύκολη απάντηση. Κανείς δεν λέει αλήθεια, όλοι λένε ψέματα. Ο κύριος Γεωργίου υπήρξε στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και ως στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου διορίσθηκε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ το καλοκαίρι του 2010. Και ανέλαβε να περιβάλει με κύρος βεβαίωσης της ΕΛΣΤΑΤ εκείνα τα οποία έπρεπε να βεβαιωθούν ώστε να μπορέσει να προχωρήσει το Μνημόνιο στην Ελλάδα. Ανέλαβε να διογκώσει το έλλειμμα και το χρέος σε εκείνον τον βαθμό που θα δικαιολογούσε τα μέτρα που ζητούσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να προωθήσει το πρόγραμμά του. Και το χειρότερο είναι, ότι το ανέλαβε αυτό σε πλήρη συνεργασία ή σύμπνοια και συνέργεια, όπως λέμε στο Ποινικό Δίκαιο, σε συναυτουργία όπως λέμε για όσους καταλαβαίνουν, με τον τότε Υπουργό Οικονομικών, τον κύριο Γιώργο Παπακωνσταντίνου και με τον τότε αρμόδιο Επίτροπο, τον τότε αρμόδιο εκπρόσωπο της Κομισιόν , τον κύριο Όλι Ρεν. Θεωρίες συνωμοσίας - θα μου πουν κάποιοι. Και εγώ θα διερωτηθώ: Υπάρχει από το 2011 στην Βουλή ένας ογκώδης φάκελος. Είναι ο φάκελος της δικογραφίας της ΕΛΣΤΑΤ. Γι' αυτόν τον φάκελο έγινε Εξεταστική Επιτροπή στις αρχές του '12. Αυτόν τον φάκελο τον διαβίβασα σε δύο Επιτροπές όταν ήμουν Πρόεδρος της Βουλής: στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και στην Εξεταστική Επιτροπή για τα Μνημόνια.
Δηλαδή τις δύο Επιτροπές που διέλυσε η Κυβέρνηση Τσίπρα και δεν τις επανασυνέστησε.
Σ' αυτήν τη δικογραφία, λοιπόν, υπάρχουν τα πειστήρια του εγκλήματος. Και διερωτώμαι πώς είναι δυνατόν, μέχρι σήμερα, αυτό ποτέ να μην έχει εντοπισθεί. Και αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν, μέχρι σήμερα, να μην έχουν ζητηθεί ευθύνες και από τον κ. Γεωργίου και από τον κ. Παπακωνσταντίνου και από τον κ. Όλι Ρεν και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ανδρέας Γεωργίου, στέλεχος του ΔΝΤ.
Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στέλεχος του ΟΟΣΑ.
Όλι Ρεν, Επίτροπος - αρμόδιος την κρίσιμη εποχή.
Όλοι συμπράττουν για να προωθηθεί η πολιτική του ΔΝΤ και να εγκαθιδρυθεί το Μνημόνιο. Και είναι τόσο σίγουροι για τους εαυτούς τους που ανταλλάσσουν email. Μέσα στη δικογραφία βρίσκονται τα e-mail που ανταλλάσσουν.
Ο Ανδρέας Γεωργίου Επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ- Τί με ρώτησες Μαρία;-Λέει ότι είναι πολιτική η δίωξη και επεμβαίνουν στην ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου Yπουργός Οικονομικών και ο Όλι Ρεν. Και η Κομισιόν δεν λέει ότι είναι ανεξάρτητη η ΕΛΣΤΑΤ;
Ε, λοιπόν, η Κομισιόν, η Κυβέρνηση και η Eurostat από κοινού με τον Ανδρέα Γεωργίου ανταλλάσσουν email για το πώς θα μαγειρευτούν τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία και αυτά τα mail μπαίνουν στη δικογραφία. Τα έχουν δει οι βουλευτές-μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής. Οφείλουν να τα έχουν δει και οι βουλευτές-μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής του '15, αυτής που διαλύθηκε.
Και ξαφνικά, τι ακούμε; Ακούμε ότι η Κυβέρνηση, διά στόματος του αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, «αναγνωρίζει και δεν αμφισβητεί τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, αναγνωρίζει και δεν αμφισβητεί τα στοιχεία της Eurostat». Τί σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, αυτό σημαίνει παρέμβαση για να μην αποδοθεί Δικαιοσύνη για τα δίκαια του λαού και της χώρας, για να μη λογοδοτήσουν εκείνοι που με ψεύτικα στοιχεία μας έβαλαν και μας διατήρησαν στο Μνημόνιο. Την ώρα που είναι κραυγαλέα τα πειστήρια αλλά και τα στοιχεία. Την ώρα που ευχαριστούν ο ένας τον άλλον και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις αλλά και υποδείξεις για το πώς θα μαγειρευτούν τα στοιχεία οι αρμόδιοι και οι υπαίτιοι και οι υπεύθυνοι.
Βασικό στοιχείο του μαγειρέματος που έγινε από τον κ. Γεωργίου καθ' υπόδειξη του επικεφαλής της Eurostat, του Όλι Ρεν και του κ. Παπακωνσταντίνου είναι και η ένταξη στους Φορείς της Γενικής Κυβέρνησης πάρα πολλών ΝΠΔΔ που δεν υπολογίζονταν ποτέ στο παρελθόν. Όπως και η, με υπόδειξη και με οδηγίες της Eurostat, ένταξη διαφόρων συναλλαγών, μεταξύ των οποίων τα swaps της Κυβέρνησης Σημίτη, με την Goldman Sachs το 2001 χωρίς καμμία άλλου είδους επεξεργασία παρά μόνο, επί τω τέλει, να διευκολυνθεί και να δικαιολογηθεί το Μνημόνιο.
Λέει η Κομισιόν: "Αμφισβήτηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ θέτει σε αμφισβήτηση το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας".
Λέει ο κ. Γεωργίου.: "Αν καταδικαστώ τίθεται σε αμφιβολία η διαπραγμάτευση για το Χρέος", "Αν παραπεμφθώ", μάλλον λέει. Έτσι είναι. Γιατί με τα στοιχεία που υπάρχουν για την αλλοίωση των στατιστικών το 2010 για το 2009 τίθεται εκτός κάθε δικαιολογητικής βάσης το ίδιο το Μνημόνιο. Τίθεται εκτός κάθε δικαιολογητικής βάσης ο υπολογισμός του Χρέους. Και αυτοί που κλαίνε γιατί μπορεί ξαφνικά να αίρεται άλλος ένας λόγος από αυτούς τους οποίους κραδαίνουν για να πληρώσουν ένα δήθεν υπολογίσιμο και υπολογισμένο χρέος, στην πραγματικότητα δεν υπηρετούν τίποτα άλλο από τα συμφέροντα αυτών που θέλουν να πληρωθούν αυτά που δεν οφείλονται, αυτά που είναι παράνομα. Και ξέρουμε ότι μεταξύ αυτών είναι οι επιτελείς των τριών Οργανισμών της Τρόικας, της αρχικής Τρόικας: του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Θέλω να σας δώσω ένα στοιχείο που δεν έχει καθόλου αξιοποιηθεί, δεν έχει καθόλου αναφερθεί. Και αυτό το στοιχείο είναι ότι στη Βουλή από το 2012 βρίσκονται και 72 φάκελοι που αφορούν όλα αυτά τα νομικά πρόσωπα, όλες αυτές τις δημόσιες επιχειρήσεις που εντάχθηκαν ξαφνικά στου φορείς της Γενικής Κυβέρνησης και τα χρέη τους συνυπολογίστηκαν για τη διόγκωση του ελλείμματος και του χρέους.
Ξέρετε τι είπε η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής το 2012; «Δεν έχουμε το χρόνο να τα μελετήσουμε. Είναι σημαντικό να γίνει μία ειδική Εξεταστική Επιτροπή για να τα μελετήσει.» Έγιναν τέτοιες Επιτροπές, το 2015: Η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και η Εξεταστική Επιτροπή για την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο. Και ξαναλέω. Διαλύθηκαν και οι δύο. Τα στοιχεία είναι ακόμη στη Βουλή, τα πορίσματα έχουν όλα αφαιρεθεί από την ιστοσελίδα της Βουλής με πρωτοβουλία αυτής της Διακυβέρνησης.
Να πάμε Μαρία, στην τέταρτη ενότητα που αφορά πολύ κεντρικά το Χρέος και το Μνημόνιο;
Μαρία Σπανού: Κάποιοι λένε ότι ακύρωση των Μνημονίων δε γίνεται και ότι αυτό αποδείχθηκε μέχρι σήμερα. Καλύτερα να το πάρουμε απόφαση και να μην πληρώσουμε το Χρέος. Εσύ τι λες;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εσύ τι λες; Να το πληρώσουμε;
Μαρία Σπανού: Όχι, βέβαια.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Μαρία είναι 17 χρονών. Ήταν ενός έτους όταν βγήκε η απόφαση για το Δίστομο. Και καλείται, σήμερα, να πληρώσει μαζί με άλλους 17άρηδες αυτά που ούτε δημιούργησε, ούτε οφείλει. Κι εγώ λέω «όχι, βέβαια». Και λέω «όχι βέβαια», γιατί μέρα με την ημέρα και μήνα με τον μήνα αυξάνονται και εμπλουτίζονται τα νομικά επιχειρήματα και τα νομικά εργαλεία που μας επιτρέπουν να γκρεμίσουμε αυτό το καθεστώς, να ακυρώσουμε όλο το Μνημονιακό οικοδόμημα, και όχι μόνο αυτό. Να ζητήσουμε και αποζημιώσεις. Να ζητήσουμε και αποζημιώσεις για την τεράστια καταστροφή που έχει γίνει στη χώρα, για την τεράστια ζημιά στην οικονομία και στην παραγωγή, για το τεράστιο πλήγμα στις ζωές των ανθρώπων, για όλη αυτήν τη δυστυχία και την απελπισία, που είναι άρρηκτα και αιτιωδώς συνδεδεμένη με αποφάσεις που ελήφθησαν από αρμοδίους που και γνώριζαν ότι αυτό που κάνουν είναι παράνομο και ήξεραν ποιες συνέπειες έχει η παρανομία τους και αποδέχθηκαν τις συνέπειες αυτές, τη θυσία, δηλαδή, ενός ολόκληρου πληθυσμού και των νέων και των επόμενων γενεών και μεθόδευσαν από το 2010 μέχρι σήμερα την συγκάλυψη των ενεργειών τους. Όμως, είναι τόσο κραυγαλέες αυτές οι ενέργειες που κάθε τόσο αναγκάζονται να ομολογούν ή αποκαλύπτονται.
Τέτοιο στοιχείο συγκροτεί η πρόσφατη Έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ η οποία για πολλοστή φορά, από έναν άλλο φορέα, όμως, ανεξάρτητο αλλά συνδεδεμένο με το ΔΝΤ - έχει την αρμοδιότητα αξιολόγησής του- εντοπίζει και αιτιολογεί γιατί το ΔΝΤ παραβίασε τους ίδιους τους κανόνες του, παραβίασε την ίδια τη διεθνή νομιμότητα, έπληξε την Ελλάδα, της προκάλεσε ζημιά και δεν ενήργησε ως όφειλε. Αυτό είναι ένα τρομακτικό εργαλείο, ένα πυρηνικό όπλο σε μία διεθνή διεκδίκηση, σε μία διεθνή διαπραγμάτευση. Είναι ένα στοιχείο που επιτρέπει την πλήρη αμφισβήτηση αυτού του καθεστώτος που κάποιοι παριστάνουν ότι δεν μπορούν να του αντισταθούν. Και είναι ότι είναι το πολλοστό που αποδεικνύει τον εγκληματικό χαρακτήρα του Μνημονίου- αποδεικνύει ότι το Μνημόνιο είναι οικονομικό έγκλημα ολκής, αποδεικνύει ότι το Μνημόνιο είναι έγκλημα κατά του Πολιτεύματος και αποδεικνύει ότι το Μνημόνιο είναι έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, δηλαδή σχεδιασμένη πολιτική η οποία είναι υπολογισμένη να επιφέρει αβίωτες συνθήκες ζωής σε μέρος του πληθυσμού ή σε ολόκληρο τον πληθυσμό (αυτή είναι η περιγραφή των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας για εκείνους στους οποίους ξενίζουν οι νομικές ορολογίες, για εκείνους που νομίζουν ότι κάποια πράγματα είναι αστεία ή υπερβολικά).
Τώρα σας υποσχεθήκαμε κάτι πολύ μεγάλο. Σας υποσχεθήκαμε και σας είπα ότι θα ανακοινώσω κάτι πολύ σημαντικό και αισθάνομαι ότι αυτό το πολύ σημαντικό μπορεί να είναι η απαρχή μιας επανάστασης που θα γίνει από τον τόπο μας.
Το Σύνταγμα είναι σαφές. Οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, ασκούνται υπέρ αυτού όπως ορίζει το Σύνταγμα. Είναι εξίσου σαφές στο τέλος του, όπως είναι εξίσου σαφές στην αρχή του. Και στο τέλος του λέει ότι στους πολίτες επαφίεται η τήρηση του Συντάγματος και η άσκηση και η περιφρούρηση της λαϊκής κυριαρχίας.
Πολλοί με ρωτάνε «γιατί δεν βγάλατε ανακοίνωση για το ένα, γιατί δε βγάλατε ανακοίνωση για το άλλο;» Και θέλω να τους απαντήσω ότι Πλεύση Ελευθερίας και το κίνημα “ΟΧΙ στα ΝΑΙ τους” δε μιλάνε για να μιλάνε. Γιατί, όπως έχουμε πει πολλές φορές, δεν είμαστε αυτά που λέμε, είμαστε αυτά που κάνουμε. Μιλάμε με τις πράξεις μας.
Παίρνουμε, λοιπόν, την πρωτοβουλία να μην αφήσουμε αναπάντητη αυτήν την εγκληματική παρεμπόδιση απονομής της Δικαιοσύνης.
Παίρνουμε την πρωτοβουλία να μην αφήσουμε να διαιωνίζεται αυτό το καθεστώς αδικίας και αρνησιδικίας για το λαό και τη χώρα, αυτό το καθεστώς που καλλιεργεί την αμνησία, μπολιάζει την παραίτηση και, τελικά, νομιμοποιεί την προέλαση του πιο απάνθρωπου και του πιο απολυταρχικού καθεστώτος που έχει γνωρίσει η χώρα τουλάχιστον στη διάρκεια της δικής μου ζωής και της ζωής πολλών νεότερων ανθρώπων.
Στις 15 Σεπτεμβρίου, την Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας, και έχει μια σημασία αυτό, θα κάνουμε μια κίνηση υπεράσπισης της Δικαιοσύνης ως πυλώνα της Δημοκρατίας. Με πρωτοβουλία της Πλεύσης Ελευθερίας θα ιδρυθεί για πρώτη φορά ένας νομικός φορέας συνδεδεμένος με την Πλεύση Ελευθερίας με αυτόνομη δράση, που θα διεκδικήσει όλα εκείνα τα οποία καταστρατηγούνται και παραβιάζονται από τις Κυβερνήσεις.
Θα διεκδικήσει Δικαιοσύνη, ως κυρίαρχη άσκηση της λαϊκής εξουσίας. Θα διεκδικήσει, δηλαδή, όλα αυτά που δεν κάνει η Κυβέρνηση, όλα αυτά που δεν κάνει η Βουλή, όλα αυτά που πολλές φορές παραλείπει να κάνει και η Δικαιοσύνη ή παρατείνει τη διεξαγωγή τους. Θα τα διεκδικήσουμε στο όνομα ακριβώς της Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Θα είναι ένας νομικός φορέας αποτελούμενος από νομικούς και επιστήμονες, που δεν κάνει απλώς νομικά πράγματα, κάνει μια κορυφαία πολιτική πράξη: Υπερασπίζεται αυτά που όλοι οφείλουμε να υπερασπισθούμε. Αυτός ο φορέας θα αναλάβει όλες τις πρωτοβουλίες, που μπορούν και πρέπει να αναληφθούν στις υποθέσεις στις οποίες αναφέρθηκα, γιατί όποιος λέει ότι δεν μπορεί τίποτε να γίνει λέει ψέματα και θα του δώσουμε την ευκαιρία να εκτεθεί ανεπανόρθωτα και ενώπιον της Δικαιοσύνης και ενώπιον της κοινωνίας.
Και επειδή αυτός ο φορέας θα ξεκινά με αιχμή του δόρατος νομικούς και επιστήμονες αλλά είναι φορέας άσκησης της λαϊκής κυριαρχίας θα είναι ένας φορέας ανοικτός στους πολίτες για συμμετοχή και θα πραγματοποιήσουμε μέσα στον Οκτώβριο τέσσερις δημόσιες εκδηλώσεις για αυτές τις τέσσερις υποθέσεις, όπου θα πούμε και πολλά ακόμη από αυτά που πολλοί γνωρίζουν και δεν λένε και από αυτά που κάποιοι κάνουν ότι δεν γνωρίζουν. Και τότε αυτοί που καγχάζουν λέγοντας ότι «αυτά τα πράγματα είναι νομικά, δεν είναι πολιτική», νομίζω ότι δεν θα γελάνε πια.
Tromaktiko
στη Συνέντευξη Τύπου για την ίδρυση
Αυτοτελούς Νομικού φορέα για
Γερμανικές Οφειλές, Siemens, ΕΛΣΤΑΤ, Χρέος-Μνημόνιο Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας καλέσαμε σήμερα για να ανακοινώσουμε ότι θα κάνουμε αυτό που φοβούνται. Και για να σας πούμε πώς θα κάνουμε αυτό που φοβούνται εκείνοι που θέλουν να μας πείσουν ότι «δεν υπάρχει τίποτε για να κάνει κανείς». Ότι «δεν υπάρχει λύση, ότι δεν υπάρχει προοπτική, δεν υπάρχει Δικαιοσύνη».
Το 1ο άρθρο του Συντάγματος το λέει καθαρά: "θεμέλιο της Δημοκρατίας είναι η λαϊκή κυριαρχία". Κι ότι αυτό σημαίνει πως «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται υπέρ αυτού, όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Τέσσερις υποθέσεις: Γερμανικές Οφειλές, υπόθεση Siemens, υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ, υπόθεση του Χρέους και του Μνημονίου.
Τέσσερις υποθέσεις που περικλείουν πολλές περισσότερες. Τέσσερις υποθέσεις που, μαζί με άλλες, γνωστές και πολύκροτες, συνθέτουν σήμερα το ψηφιδωτό μιας ακραίας αδικίας σε βάρος του λαού, σε βάρος της κοινωνίας, σε βάρος της χώρας μας, σε βάρος των νέων γενεών και των επόμενων γενεών.
Αυτές οι τέσσερις υποθέσεις δεν είναι ασύνδετες. Αυτές οι τέσσερις υποθέσεις έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Με πρώτο και κυρίαρχο ότι έχουν όλες απασχολήσει και τις τρεις εξουσίες που κατά το Σύνταγμα πρέπει να πηγάζουν από το λαό και να ασκούνται υπέρ αυτού (δικαστική, νομοθετική, εκτελεστική).
• Και οι τέσσερις αυτές υποθέσεις έχουν απασχολήσει ή απασχολούν τα ελληνικά δικαστήρια:
- Για τις αποζημιώσεις των θυμάτων του Διστόμου έχει εκδοθεί, εδώ και 16 χρόνια, αμετάκλητη δικαστική απόφαση.
- Για την ΕΛΣΤΑΤ εκκρεμεί εδώ και πολλά χρόνια δικαστική διερεύνηση και έχει εκκινηθεί η ποινική προδικασία με παραπομπή-όχι αμετάκλητη ακόμη- του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, για κακούργημα.
- Για τη Siemens, υπόθεση που ανατρέχει σε χρόνο προ18ετίας και παραπάνω, το '97-'98, υπάρχει ανοιχτή ποινική δικογραφία, έχουν παραπεμφθεί δεκάδες υπόλογοι και υπαίτιοι, αλλά η υπόθεση αναβλήθηκε πριν από δύο μήνες με αιτιολογία την έλλειψη μετάφρασης του παραπεμπτικού βουλεύματος, αυτού που στο 1ο έτος της Νομικής μαθαίνουν οι φοιτητές ότι όταν οι κατηγορούμενοι είναι αλλοδαποί πρέπει να είναι μεταφρασμένο σε γλώσσα που κατανοούν.
- Για το Μνημόνιο έχει επιληφθεί η Εισαγγελική Αρχή κι έχει διαβιβάσει στη Βουλή τις δικογραφίες
• Και οι τέσσερις υποθέσεις έχουν απασχολήσει τη Βουλή, τη νομοθετική εξουσία, με τη σύσταση Ειδικών Επιτροπών:
- Για τις Γερμανικές Οφειλές συστήθηκε, μετά από πάρα πολλά χρόνια, Διακομματική Επιτροπή της Βουλής το 2014, η οποία επανασυστήθηκε αναβαθμιζόμενη το 2015 και επανασυστήθηκε υποβαθμιζόμενη στα τέλη του '15 και '16 και λειτουργεί αυτή τη στιγμή ως ο φερετζές της Κυβέρνησης.
- Για τη Siemens υπήρξε Εξεταστική Επιτροπή το 2011, που κατέληξε σε ομόφωνο πόρισμα για την κακουργηματικού τύπου δράση της Siemens στη χώρα μας επί δεκαετίες, για το γεγονός ότι αποτελεί εγκληματική οργάνωση που διαπλέκεται με όλες τις εξουσίες, για το γεγονός ότι υπάρχει αποδεδειγμένη ζημία του Ελληνικού Δημοσίου πάνω από 2 δις ευρώ μόνο για τις υποθέσεις που εξετάστηκαν τότε και χωρίς να συνυπολογίζεται αυτό που επίσης αποδείχθηκε, ότι δηλαδή για κάθε προμήθεια δινόταν μίζα 10%.
- Για την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ υπήρξε Εξεταστική Επιτροπή το 2012, άρον-άρον πριν τις εκλογές, που κατέληξε σε πόρισμα απόσεισης των πολιτικών ευθυνών.
- Για το Μνημόνιο υπήρξε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής η οποία δεν επανασυστήθηκε. Διαλύθηκε με τη διάλυση της Βουλής τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 2015.
Αυτή η τελευταία υπόθεση του Μνημονίου είναι σε μία εκκρεμότητα μεταξύ Δικαιοσύνης και Βουλής από το 2012 αφού έχουν διαβιβασθεί οι ποινικές δικογραφίες δύο φορές.
• Και σε όλες αυτές τις υποθέσεις αυτό το οποίο διαπιστώνεται είναι ότι η Κυβερνητική - Εκτελεστική Εξουσία και οι Κοινοβουλευτικές - Νομοθετικές λειτουργίες πάρα πολύ συχνά παρεμβάλλονται γιατί τη μη διαλεύκανση, αντί για τη διαλεύκανση, και για την παρεμπόδιση απόδοσης Δικαιοσύνης ή εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων με κραυγαλέα, βέβαια, την υπόθεση της αποζημίωσης των θυμάτων του Διαστόμου.
Το δημόσιο συμφέρον δεν υπηρετείται.
Οι εξουσίες δεν ασκούνται υπέρ του λαού, όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Και η σημερινή Κυβερνητική και Κοινοβουλευτική Εξουσία μιλούν ανοιχτά για απώλεια κυριαρχίας, προσπαθώντας, στην πραγματικότητα, να κρυφθούν πίσω από το δάχτυλό τους για την παράδοση των κλειδιών της χώρας και μαζί με αυτήν και την παράδοση όλων μας των νομικών εργαλείων και των ενστάσεων προκειμένου να διαιωνιστεί αυτό το εγκληματικό καθεστώς που λέγεται Μνημόνιο.
Και την ίδια ώρα, αυτό είναι το έργο που παρακολουθήσατε και παρακολουθήσαμε το τελευταίο δίμηνο. Η Κυβέρνηση και η Βουλή παριστάνουν ότι δήθεν δίνουν ή θα δώσουν κάποια μάχη, ενώ αυτό που στην πραγματικότητα κάνουν, είναι ό,τι μπορούν για να ροκανίσουν το χρόνο, για να μην αποδοθεί Δικαιοσύνη, για να μην υπηρετηθούν τα δίκαια της Χώρας, και για να μην αποζημιωθούν τα θύματα των πιο ειδεχθών εγκλημάτων που γνώρισε η ανθρωπότητα και η ανθρώπινη ιστορία.
Αυτά τα στοιχεία ήθελα να σας τα πω εισαγωγικά, γιατί προκύπτει κατάδηλα και ξεκάθαρα, προκύπτει ολοφάνερα, ότι το άρθρο 1 του Συντάγματος δεν υπηρετείται.
Και το άρθρο 1 του Συντάγματος, που αν αναφέρεται στη λαϊκή κυριαρχία ως θεμέλιο του πολιτεύματος, δεν είναι ένας κανόνας, δεν είναι ένας τύπος: Το άρθρο 1 του Συντάγματος, που λέει ότι ο λαός είναι αυτός που ορίζει τη μοίρα του, οι πολίτες είναι αυτοί που νομιμοποιούν τη Δημοκρατία και την άσκηση κάθε εξουσίας, είναι η ουσία.
Και γι’ αυτήν την ουσία είμαστε εδώ σήμερα. Όχι από τυπολατρία, όχι από νομιμοφροσύνη, αλλά από μία αδιαπραγμάτευτη προσήλωση στη Δικαιοσύνη.
Γιατί η Δικαιοσύνη είναι πυλώνας της Δημοκρατίας. Είναι ταυτόχρονα προϋπόθεση της κοινωνικής συνοχής και την κοινωνικής ευημερίας. Είναι η ουσία που πρέπει να περιφρουρηθεί με κάθε μέσο και με κάθε θυσία, θα έλεγα.
Ας πάρουμε μια μια τις υποθέσεις κι ας ξεκινήσουμε από το Δίστομο, που είναι η μόνη υπόθεση στην οποία η Δικαιοσύνη λειτούργησε, είναι η μόνη υπόθεση στην οποία έχουμε Δικαστική απόφαση, εδώ και 16 χρόνια.
Υπάρχει αμετάκλητη απόφαση της Δικαιοσύνης, από το 2000, σε επίπεδο Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, στο ανώτατο Δικαστικό επίπεδο. Κι εμπόδιο στην εκτέλεση της απόφασης αυτής που λέει ότι οι άνθρωποι που σφαγιάσθηκαν από τους Ναζί, ότι τα παιδιά που είδαν τις μανάδες τους, τους πατεράδες τους, τις γιαγιάδες τους να σφαγιάζονται μπροστά στα μάτια τους, ότι οι οικογένειες των ανθρώπων που εκτελέσθηκαν με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, δικαιούνται αποζημίωση. Κι ότι η Γερμανία, η υπαίτια χώρα για αυτήν τη θηριωδία, οφείλει να πληρώσει. Από το 2000, εμπόδιο στο να πληρώσει η Γερμανία, στέκονται σταθερά όλες οι Κυβερνήσεις της Χώρας. Εμπόδιο στο να πληρώσει η Γερμανία, στέκονται σταθερά οι Υπουργοί Δικαιοσύνης και οι Πρωθυπουργοί αυτής της Χώρας. Δεν θα τους κατονομάσω. Μπορείτε να ανατρέξετε στη μνήμη και στην ιστορία, για να αναλογισθείτε την ειδοποιό διαφορά, μεταξύ δοσιλογισμού και λογοδοσίας.
Κυβέρνηση Τσίπρα: Υπουργός Δικαιοσύνης ο κ. Νίκος Παρακευόπουλος. Το Φλεβάρη του 2015, διηύθυνα την διαδικασία Προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή κι άκουσα, με πολύ μεγάλη χαρά, τον Υπουργό Δικαιοσύνης αυτής της Κυβέρνησης, να λέει «Εγώ θα υπογράψω. Εγώ θα βάλω αυτή τη μία υπογραφή.». Αυτή τη μία υπογραφή που στέκεται ανάμεσα στην αδικία και τη Δικαιοσύνη. 19 μήνες μετά, δεν έχει υπογράψει. Και, Μαρία, ήθελες νομίζω να με ρωτήσεις;
Μαρία Σπανού: Ναι. Μήπως δεν υπογράφει γιατί δεν θέλει να κατασχεθεί η περιουσία της Γερμανίας στην Ελλάδα; Μήπως πρέπει να δοθεί λύση πολιτική, με διαπραγμάτευση;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: "Μήπως δεν υπογράφει γιατί δεν θέλει να κατασχεθεί η περιουσία της Γερμανίας στην Ελλάδα;". Σίγουρα η Γερμανία δεν θέλει να κατασχεθεί η περιουσία της στην Ελλάδα, αλλά έχει έναν απόλυτα εγγυημένο τρόπο για να μην κατασχεθεί η περιουσία της στην Ελλάδα: να πληρώσει. Να συμμορφωθεί στην απόφαση που εκκρεμεί εδώ και 16 χρόνια. Και για την οποία δεν υπάρχει κανένα ηθικό, ιστορικό, πολιτικό ή νομικό επιχείρημα που θα απάλλασσε τη Γερμανία από το να πληρώσει. Να αποζημιώσει τα θύματα των εγκλημάτων της.
Είναι πρωτοφανές το Ελληνικό Δημόσιο, η Ελληνική Κυβέρνηση να προστατεύει το Γερμανικό Δημόσιο, τη Γερμανική Κυβέρνηση, για να μην πληρώσει.
Θα πω όμως και κάτι άλλο: Είναι πρωτοφανές ένας Υπουργός Δικαιοσύνης να μην υπογράφει, για να μην κατασχεθεί η περιουσία της Γερμανίας στην Ελλάδα. Κι είναι ακόμη πιο πρωτοφανές, όταν ο ίδιος Υπουργός Δικαιοσύνης, στις 22 Ιουλίου του 2015, έβαλε φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του, σ' έναν νόμο χιλίων σελίδων, σ' έναν «Κώδικα» με περισσότερα από χίλια άρθρα, τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που επιτρέπει να κατάσχεται η πρώτη κατοικία κάθε Έλληνα πολίτη. Έναν νόμο που επιτρέπει να κατάσχονται οι περιουσίες των υπερχρεωμένων ανθρώπων, των υπερχρεωμένων πολιτών, για να ικανοποιούνται πρώτα πρώτα οι Τράπεζες. Πρώτες, πριν από το Δημόσιο, πριν από τους εργαζόμενους, πριν από οποιονδήποτε άλλον. Είναι χαρακτηριστικό το να μην έχεις πρόβλημα να υπογράψεις, για να πάρουν οι Τράπεζες τα σπίτια των ανθρώπων, αλλά να έχεις πρόβλημα,- 19 μήνες-, να υπογράψεις για να εφαρμοσθεί μια απόφαση που συνιστά ιστορική δικαίωση των θυμάτων που χάνονται, το ένα μετά το άλλο.
Και όσο για την «πολιτική λύση με διαπραγμάτευση», που με ρώτησε η Μαρία: Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση στην ιστορική καταγραφή του εγκλήματος. Και δεν υπάρχει διαπραγμάτευση στο ότι τα θύματα και οι οικογένειές τους απαιτούν και δικαιούνται Δικαιοσύνη. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Και το να παρεμβάλλεται και αυτός ο Υπουργός Δικαιοσύνης και αυτή η Κυβέρνηση στην απόδοση και στην απονομή της Δικαιοσύνης, στην πραγματικότητα, είναι άλλη μία πολύ αποκρουστική απόπειρα, να γίνει το «ΟΧΙ», «Ναι». Και αυτή τη φορά, να γίνει το «ΟΧΙ» εκείνων που είπαν «ΟΧΙ» το 1940, «Ναι», κάποιων επίορκων που λένε «ΝΑΙ σε όλα» το 2015-16. Αυτοί που θυσιάστηκαν στην περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, θυσιάστηκαν για το «ΟΧΙ» τους. Και τη θυσία τους οφείλει κάθε Κυβέρνηση,- όπως και όλοι μας ως πολίτες-, να την τιμούμε. Πολύ περισσότερο την Ιστορία, οφείλει αυτή η Κυβέρνηση και κάθε Κυβέρνηση, να την τιμά.
Τώρα βέβαια, ενώ δεν υπογράφει ο Υπουργός Δικαιοσύνης για την αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου, ακούμε τον τελευταίο ενάμιση μήνα ότι η Κυβέρνηση θα διεκδικήσει τις οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα. Τις λεγόμενες «Γερμανικές Οφειλές». Αυτές που προκύπτουν από τις καταστροφές που έγιναν από τους Ναζί, από την καταστροφή της συνολικής παραγωγής της Χώρας, από την σύληση των αρχαιοτήτων, από τις θηριωδίες σε βάρος των πολιτών, αλλά και από το Κατοχικό Δάνειο. Και λέει, πάλι, η Κυβέρνηση, τον τελευταίο ενάμιση μήνα, ότι θα διεκδικήσει διπλωματικά και μπορεί και νομικά.
Τί ήθελες να με ρωτήσεις, Μαρία;
Μαρία Σπανού: Μήπως, όπως λένε, δεν υπάρχει Δικαστική διαδικασία διεκδίκησης; Μήπως πρέπει να δοθεί πολιτική λύση με διπλωματικά μέσα;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μήπως πρέπει να δοθεί πολιτική λύση με διπλωματικά μέσα ή μήπως δεν υπάρχει δικαστική οδός… Λοιπόν, εδώ πρέπει να ειπωθεί καθαρά: Από το 2014, από τις αρχές του 2014, υπάρχει εισήγηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που την έκρυψε αρκετούς μήνες στα συρτάρια του ο κύριος Βενιζέλος, η οποία περιγράφει όλες τις δικαστικές ενέργειες που μπορούν να γίνουν. Και από το 2015, «31 Δεκεμβρίου του '14»- στην πραγματικότητα, χρονολογείται αρχές του 2015, υπάρχει αναλυτική αποτίμηση από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους η οποία καταγράφει τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα από τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε ύψος 278 έως 340 δισεκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή σε ισόποσο ύψος σχεδόν ή περίπου με το Χρέος. Και έχει μια ωραία ερώτηση στο βίντεο η Μαρία, “μήπως να τα συμψηφίσουμε και να μη χρωστάμε τίποτα;”. Και απαντάει: “Το Μνημόνιο απαγορεύει συμψηφισμό”. Γιατί απαγορεύει το Μνημόνιο συμψηφισμό; Γιατί το 2010 προέβλεψαν την απαγόρευση συμψηφισμού; Ακριβώς επειδή υπάρχουν ενεργές αξιώσεις της χώρας μας, ακριβώς επειδή την ενεργοποίηση αυτών των αξιώσεων τη φοβούνται εκείνοι οι οποίοι συμπράττουν στην καταδυνάστευσή μας, ακριβώς επειδή βρίσκονται εν αδίκω. «Μήπως πρέπει να δοθεί διπλωματική λύση;» Πότε; Είμαστε 71 χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα θύματα, οι επιζώντες, πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον. Πότε θα δοθεί η διπλωματική λύση; Και πώς θα δοθεί διπλωματική λύση όταν αυτή η Κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, δεν έχει προβεί σε κανένα διπλωματικό διάβημα; Αντίθετα, διπλωματικά και απατηλά δίνει όλο το χρόνο στο Γερμανικό Δημόσιο για να προετοιμάζεται, να αμύνεται και να εξυφαίνει τα επιχειρήματα τα οποία υπαινίσσεται από καιρού εις καιρόν περί δήθεν αποδυνάμωσης δικαιώματος ή περί παραγραφής. Το Διεθνές Δίκαιο είναι σαφές, το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο είναι σαφές, το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο είναι σαφές δεν είναι παραγεγραμμένες οι αξιώσεις της Ελλάδας. Υπάρχουν εμπεριστατωμένες οι νομικές τεκμηριώσεις για τη διεκδίκησή τους και οι Κυβερνήσεις που δεν τις διεκδικούν δικαστικά φέρουν ευθύνη για παράλειψη των οφειλομένων ενεργειών τους. Και οι Κυβερνήσεις και η παρούσα Κυβέρνηση που δεν εγγράφει στον Προϋπολογισμό του Κράτους αυτήν την αξίωση, φέρει εξίσου ευθύνη όχι μόνο πολιτική, αλλά και αστική και ποινική και διεθνή.
Τρίτη περίπτωση δεύτερη θεματική ενότητα η υπόθεση της Siemens. Παρακολουθήσατε και παρακολουθήσαμε τον Ιούλιο ένα φοβερό θέατρο του παραλόγου: Η Κυβέρνηση να τραβάει τα μαλλιά της γιατί η Δικαιοσύνη ανέβαλε την υπόθεση των υπαιτίων της Siemens. Και η Δικαιοσύνη να ωρύεται και να σκίζει να ιμάτιά της γιατί η Κυβέρνηση δεν μετέφρασε το παραπεμπτικό βούλευμα.
Πότε; Tον Ιούλιο του 2015, για μια υπόθεση που ανάγεται στο '97 και στο '98.
Για μια υπόθεση στην οποία εμπλέκονται κορυφαία στελέχη των δύο κυβερνώντων κομμάτων επί 40 χρόνια. Για μία υπόθεση για την οποία οι ίδιοι που εμπλέκονται στο σκάνδαλο φρόντισαν να υπογράψουν έναν συμβιβασμό με τον οποίο χάριζαν στη Siemens τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ (τουλάχιστον) που η Siemens όφειλε να καταβάλει. Και χάριζαν ακόμη και κάτι πολύ πιο σημαντικό από 2 δισεκατομμύρια: τα πιστοποιητικά διαφάνειας που έδωσε το Ελληνικό Δημόσιο στη Siemens, απελευθερώνοντάς την έτσι να συνάπτει νέες συμβάσεις με όλες τις χώρες τις Ευρώπης και να συνεχίζει να θησαυρίζει, χωρίς η Ελλάδα να έχει αποζημιωθεί γι' αυτό το τεράστιο σκάνδαλο, το σκάνδαλο των σκανδάλων.
Αυτό που δεν λέει η Κυβέρνηση είναι ότι αυτόν τον συμβιβασμό, που είναι άκυρος και που δεν τον εφαρμόζει ούτε καν η Siemens, που κλήθηκε μόνο να καταβάλει κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ αντί των δισεκατομμυρίων (και δεν τα κατέβαλε), αυτόν τον συμβιβασμό συνεχίζει να τον εφαρμόζει η Ελληνική Κυβέρνηση, αυτή που δήθεν θα διεκδικήσει. Και αυτό που ακόμα δεν λέει είναι ότι συνεχίζοντας να εφαρμόζει αυτόν τον συμβιβασμό δίνει δικαιώματα και επιχειρήματα στη Siemens και στο Γερμανικό Δημόσιο, αντί να χρησιμοποιεί την υπόθεση αυτή στο τραπέζι της συνολικής διαπραγμάτευσης. Νομίζω η Μαρία ήθελε κάτι να με ρωτήσει.
Μαρία Σπανού: Η Κυβέρνηση λέει ότι η αναβολή στη δίκη ήταν ευθύνη της Δικαιοσύνης.
Zωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, η Κυβέρνηση λέει ότι η αναβολή στη δίκη ήταν ευθύνη της Δικαιοσύνης, άλλα δεν λέει ότι σε αυτή τη δίκη η Κυβέρνηση έχει status διαδίκου. Το Ελληνικό Δημόσιο έπρεπε να παρίσταται ως πολιτικώς ενάγον για την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Δεν λέει ότι δεν έκανε τίποτα απ’ τον Νοέμβριο, που άρχισε η δίκη, μέχρι τον Ιούλιο που αναβλήθηκε και ενώ παρεμβλήθηκαν 7 μήνες απεργίας των δικηγόρων για να αναπληρωθεί η έλλειψη της μετάφρασης του παραπεμπτικού βουλεύματος. Δεν λέει ακόμη ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης είχε το δικαίωμα κατά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας να ζητήσει να επισπευσθεί η εκδίκαση αυτής της υπόθεσης, κάτι που έκανε μόνον όταν εξέδωσα σχετική δήλωση, τον Ιούλιο. Το έκανε μια μέρα μετά από την ανακοίνωσή μου, γιατί μάλλον περίμενε να του θυμίσουμε τι λέει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας Δεν λέει ότι η Κυβέρνηση όφειλε να έχει ασκήσει αγωγές κατά των υπαιτίων του σκανδάλου της Siemens. Και δεν λέει, τέλος, και κυριότερα, ότι στην υπόθεση της Siemens υπάρχει και ένα πολύ σοβαρό στοιχείο, πάρα πολύ σοβαρό, που συναρτάται και με την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ: Ένα κομμάτι του συμβιβασμού της Siemens αφορούσε δήθεν παραίτηση της Siemens0 από αξιώσεις έναντι διαφόρων φορέων, δήθεν του Δημοσίου. Αυτό ποτέ δεν διευκρινίσθηκε και δεν εξειδικεύθηκε γιατί υπήρχε λόγος. Μέσα σε αυτόν τον συμβιβασμό, των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, περιελήφθησαν υποτιθέμενες οφειλές, όχι προς την Siemens αλλά προς θυγατρικές της, υποτιθέμενες οφειλές διαφόρων νομικών προσώπων. Από αυτά που μετά μπήκαν και υπολογίζονταν στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης για τον υπολογισμό του Χρέους και του ελλείμματος. Από αυτά τα οποία ξεπουλήθηκαν άρον-άρον. Κι αυτό είναι κάτι που ούτε αυτή η Κυβέρνηση έχει αγγίξει, ούτε ανοίξει.
Να πάμε στην επόμενη υπόθεση; Και να πούμε για την ΕΛΣΤΑΤ; Τι ήθελες να με ρωτήσεις;
Μαρία Σπανού: Ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ και η Κομισιόν λένε ότι η δίωξη είναι πολιτική και έχει στόχο να πλήξει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ. Η Κυβέρνηση λέει ότι δεν επεμβαίνει στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Ποιος λέει αλήθεια;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μ’ αρέσει αυτή η ερώτηση γιατί έχει εύκολη απάντηση. Κανείς δεν λέει αλήθεια, όλοι λένε ψέματα. Ο κύριος Γεωργίου υπήρξε στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και ως στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου διορίσθηκε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ το καλοκαίρι του 2010. Και ανέλαβε να περιβάλει με κύρος βεβαίωσης της ΕΛΣΤΑΤ εκείνα τα οποία έπρεπε να βεβαιωθούν ώστε να μπορέσει να προχωρήσει το Μνημόνιο στην Ελλάδα. Ανέλαβε να διογκώσει το έλλειμμα και το χρέος σε εκείνον τον βαθμό που θα δικαιολογούσε τα μέτρα που ζητούσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να προωθήσει το πρόγραμμά του. Και το χειρότερο είναι, ότι το ανέλαβε αυτό σε πλήρη συνεργασία ή σύμπνοια και συνέργεια, όπως λέμε στο Ποινικό Δίκαιο, σε συναυτουργία όπως λέμε για όσους καταλαβαίνουν, με τον τότε Υπουργό Οικονομικών, τον κύριο Γιώργο Παπακωνσταντίνου και με τον τότε αρμόδιο Επίτροπο, τον τότε αρμόδιο εκπρόσωπο της Κομισιόν , τον κύριο Όλι Ρεν. Θεωρίες συνωμοσίας - θα μου πουν κάποιοι. Και εγώ θα διερωτηθώ: Υπάρχει από το 2011 στην Βουλή ένας ογκώδης φάκελος. Είναι ο φάκελος της δικογραφίας της ΕΛΣΤΑΤ. Γι' αυτόν τον φάκελο έγινε Εξεταστική Επιτροπή στις αρχές του '12. Αυτόν τον φάκελο τον διαβίβασα σε δύο Επιτροπές όταν ήμουν Πρόεδρος της Βουλής: στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και στην Εξεταστική Επιτροπή για τα Μνημόνια.
Δηλαδή τις δύο Επιτροπές που διέλυσε η Κυβέρνηση Τσίπρα και δεν τις επανασυνέστησε.
Σ' αυτήν τη δικογραφία, λοιπόν, υπάρχουν τα πειστήρια του εγκλήματος. Και διερωτώμαι πώς είναι δυνατόν, μέχρι σήμερα, αυτό ποτέ να μην έχει εντοπισθεί. Και αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν, μέχρι σήμερα, να μην έχουν ζητηθεί ευθύνες και από τον κ. Γεωργίου και από τον κ. Παπακωνσταντίνου και από τον κ. Όλι Ρεν και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ανδρέας Γεωργίου, στέλεχος του ΔΝΤ.
Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στέλεχος του ΟΟΣΑ.
Όλι Ρεν, Επίτροπος - αρμόδιος την κρίσιμη εποχή.
Όλοι συμπράττουν για να προωθηθεί η πολιτική του ΔΝΤ και να εγκαθιδρυθεί το Μνημόνιο. Και είναι τόσο σίγουροι για τους εαυτούς τους που ανταλλάσσουν email. Μέσα στη δικογραφία βρίσκονται τα e-mail που ανταλλάσσουν.
Ο Ανδρέας Γεωργίου Επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ- Τί με ρώτησες Μαρία;-Λέει ότι είναι πολιτική η δίωξη και επεμβαίνουν στην ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου Yπουργός Οικονομικών και ο Όλι Ρεν. Και η Κομισιόν δεν λέει ότι είναι ανεξάρτητη η ΕΛΣΤΑΤ;
Ε, λοιπόν, η Κομισιόν, η Κυβέρνηση και η Eurostat από κοινού με τον Ανδρέα Γεωργίου ανταλλάσσουν email για το πώς θα μαγειρευτούν τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία και αυτά τα mail μπαίνουν στη δικογραφία. Τα έχουν δει οι βουλευτές-μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής. Οφείλουν να τα έχουν δει και οι βουλευτές-μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής του '15, αυτής που διαλύθηκε.
Και ξαφνικά, τι ακούμε; Ακούμε ότι η Κυβέρνηση, διά στόματος του αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, «αναγνωρίζει και δεν αμφισβητεί τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, αναγνωρίζει και δεν αμφισβητεί τα στοιχεία της Eurostat». Τί σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, αυτό σημαίνει παρέμβαση για να μην αποδοθεί Δικαιοσύνη για τα δίκαια του λαού και της χώρας, για να μη λογοδοτήσουν εκείνοι που με ψεύτικα στοιχεία μας έβαλαν και μας διατήρησαν στο Μνημόνιο. Την ώρα που είναι κραυγαλέα τα πειστήρια αλλά και τα στοιχεία. Την ώρα που ευχαριστούν ο ένας τον άλλον και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις αλλά και υποδείξεις για το πώς θα μαγειρευτούν τα στοιχεία οι αρμόδιοι και οι υπαίτιοι και οι υπεύθυνοι.
Βασικό στοιχείο του μαγειρέματος που έγινε από τον κ. Γεωργίου καθ' υπόδειξη του επικεφαλής της Eurostat, του Όλι Ρεν και του κ. Παπακωνσταντίνου είναι και η ένταξη στους Φορείς της Γενικής Κυβέρνησης πάρα πολλών ΝΠΔΔ που δεν υπολογίζονταν ποτέ στο παρελθόν. Όπως και η, με υπόδειξη και με οδηγίες της Eurostat, ένταξη διαφόρων συναλλαγών, μεταξύ των οποίων τα swaps της Κυβέρνησης Σημίτη, με την Goldman Sachs το 2001 χωρίς καμμία άλλου είδους επεξεργασία παρά μόνο, επί τω τέλει, να διευκολυνθεί και να δικαιολογηθεί το Μνημόνιο.
Λέει η Κομισιόν: "Αμφισβήτηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ θέτει σε αμφισβήτηση το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας".
Λέει ο κ. Γεωργίου.: "Αν καταδικαστώ τίθεται σε αμφιβολία η διαπραγμάτευση για το Χρέος", "Αν παραπεμφθώ", μάλλον λέει. Έτσι είναι. Γιατί με τα στοιχεία που υπάρχουν για την αλλοίωση των στατιστικών το 2010 για το 2009 τίθεται εκτός κάθε δικαιολογητικής βάσης το ίδιο το Μνημόνιο. Τίθεται εκτός κάθε δικαιολογητικής βάσης ο υπολογισμός του Χρέους. Και αυτοί που κλαίνε γιατί μπορεί ξαφνικά να αίρεται άλλος ένας λόγος από αυτούς τους οποίους κραδαίνουν για να πληρώσουν ένα δήθεν υπολογίσιμο και υπολογισμένο χρέος, στην πραγματικότητα δεν υπηρετούν τίποτα άλλο από τα συμφέροντα αυτών που θέλουν να πληρωθούν αυτά που δεν οφείλονται, αυτά που είναι παράνομα. Και ξέρουμε ότι μεταξύ αυτών είναι οι επιτελείς των τριών Οργανισμών της Τρόικας, της αρχικής Τρόικας: του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Θέλω να σας δώσω ένα στοιχείο που δεν έχει καθόλου αξιοποιηθεί, δεν έχει καθόλου αναφερθεί. Και αυτό το στοιχείο είναι ότι στη Βουλή από το 2012 βρίσκονται και 72 φάκελοι που αφορούν όλα αυτά τα νομικά πρόσωπα, όλες αυτές τις δημόσιες επιχειρήσεις που εντάχθηκαν ξαφνικά στου φορείς της Γενικής Κυβέρνησης και τα χρέη τους συνυπολογίστηκαν για τη διόγκωση του ελλείμματος και του χρέους.
Ξέρετε τι είπε η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής το 2012; «Δεν έχουμε το χρόνο να τα μελετήσουμε. Είναι σημαντικό να γίνει μία ειδική Εξεταστική Επιτροπή για να τα μελετήσει.» Έγιναν τέτοιες Επιτροπές, το 2015: Η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και η Εξεταστική Επιτροπή για την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο. Και ξαναλέω. Διαλύθηκαν και οι δύο. Τα στοιχεία είναι ακόμη στη Βουλή, τα πορίσματα έχουν όλα αφαιρεθεί από την ιστοσελίδα της Βουλής με πρωτοβουλία αυτής της Διακυβέρνησης.
Να πάμε Μαρία, στην τέταρτη ενότητα που αφορά πολύ κεντρικά το Χρέος και το Μνημόνιο;
Μαρία Σπανού: Κάποιοι λένε ότι ακύρωση των Μνημονίων δε γίνεται και ότι αυτό αποδείχθηκε μέχρι σήμερα. Καλύτερα να το πάρουμε απόφαση και να μην πληρώσουμε το Χρέος. Εσύ τι λες;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εσύ τι λες; Να το πληρώσουμε;
Μαρία Σπανού: Όχι, βέβαια.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Μαρία είναι 17 χρονών. Ήταν ενός έτους όταν βγήκε η απόφαση για το Δίστομο. Και καλείται, σήμερα, να πληρώσει μαζί με άλλους 17άρηδες αυτά που ούτε δημιούργησε, ούτε οφείλει. Κι εγώ λέω «όχι, βέβαια». Και λέω «όχι βέβαια», γιατί μέρα με την ημέρα και μήνα με τον μήνα αυξάνονται και εμπλουτίζονται τα νομικά επιχειρήματα και τα νομικά εργαλεία που μας επιτρέπουν να γκρεμίσουμε αυτό το καθεστώς, να ακυρώσουμε όλο το Μνημονιακό οικοδόμημα, και όχι μόνο αυτό. Να ζητήσουμε και αποζημιώσεις. Να ζητήσουμε και αποζημιώσεις για την τεράστια καταστροφή που έχει γίνει στη χώρα, για την τεράστια ζημιά στην οικονομία και στην παραγωγή, για το τεράστιο πλήγμα στις ζωές των ανθρώπων, για όλη αυτήν τη δυστυχία και την απελπισία, που είναι άρρηκτα και αιτιωδώς συνδεδεμένη με αποφάσεις που ελήφθησαν από αρμοδίους που και γνώριζαν ότι αυτό που κάνουν είναι παράνομο και ήξεραν ποιες συνέπειες έχει η παρανομία τους και αποδέχθηκαν τις συνέπειες αυτές, τη θυσία, δηλαδή, ενός ολόκληρου πληθυσμού και των νέων και των επόμενων γενεών και μεθόδευσαν από το 2010 μέχρι σήμερα την συγκάλυψη των ενεργειών τους. Όμως, είναι τόσο κραυγαλέες αυτές οι ενέργειες που κάθε τόσο αναγκάζονται να ομολογούν ή αποκαλύπτονται.
Τέτοιο στοιχείο συγκροτεί η πρόσφατη Έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ η οποία για πολλοστή φορά, από έναν άλλο φορέα, όμως, ανεξάρτητο αλλά συνδεδεμένο με το ΔΝΤ - έχει την αρμοδιότητα αξιολόγησής του- εντοπίζει και αιτιολογεί γιατί το ΔΝΤ παραβίασε τους ίδιους τους κανόνες του, παραβίασε την ίδια τη διεθνή νομιμότητα, έπληξε την Ελλάδα, της προκάλεσε ζημιά και δεν ενήργησε ως όφειλε. Αυτό είναι ένα τρομακτικό εργαλείο, ένα πυρηνικό όπλο σε μία διεθνή διεκδίκηση, σε μία διεθνή διαπραγμάτευση. Είναι ένα στοιχείο που επιτρέπει την πλήρη αμφισβήτηση αυτού του καθεστώτος που κάποιοι παριστάνουν ότι δεν μπορούν να του αντισταθούν. Και είναι ότι είναι το πολλοστό που αποδεικνύει τον εγκληματικό χαρακτήρα του Μνημονίου- αποδεικνύει ότι το Μνημόνιο είναι οικονομικό έγκλημα ολκής, αποδεικνύει ότι το Μνημόνιο είναι έγκλημα κατά του Πολιτεύματος και αποδεικνύει ότι το Μνημόνιο είναι έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, δηλαδή σχεδιασμένη πολιτική η οποία είναι υπολογισμένη να επιφέρει αβίωτες συνθήκες ζωής σε μέρος του πληθυσμού ή σε ολόκληρο τον πληθυσμό (αυτή είναι η περιγραφή των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας για εκείνους στους οποίους ξενίζουν οι νομικές ορολογίες, για εκείνους που νομίζουν ότι κάποια πράγματα είναι αστεία ή υπερβολικά).
Τώρα σας υποσχεθήκαμε κάτι πολύ μεγάλο. Σας υποσχεθήκαμε και σας είπα ότι θα ανακοινώσω κάτι πολύ σημαντικό και αισθάνομαι ότι αυτό το πολύ σημαντικό μπορεί να είναι η απαρχή μιας επανάστασης που θα γίνει από τον τόπο μας.
Το Σύνταγμα είναι σαφές. Οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, ασκούνται υπέρ αυτού όπως ορίζει το Σύνταγμα. Είναι εξίσου σαφές στο τέλος του, όπως είναι εξίσου σαφές στην αρχή του. Και στο τέλος του λέει ότι στους πολίτες επαφίεται η τήρηση του Συντάγματος και η άσκηση και η περιφρούρηση της λαϊκής κυριαρχίας.
Πολλοί με ρωτάνε «γιατί δεν βγάλατε ανακοίνωση για το ένα, γιατί δε βγάλατε ανακοίνωση για το άλλο;» Και θέλω να τους απαντήσω ότι Πλεύση Ελευθερίας και το κίνημα “ΟΧΙ στα ΝΑΙ τους” δε μιλάνε για να μιλάνε. Γιατί, όπως έχουμε πει πολλές φορές, δεν είμαστε αυτά που λέμε, είμαστε αυτά που κάνουμε. Μιλάμε με τις πράξεις μας.
Παίρνουμε, λοιπόν, την πρωτοβουλία να μην αφήσουμε αναπάντητη αυτήν την εγκληματική παρεμπόδιση απονομής της Δικαιοσύνης.
Παίρνουμε την πρωτοβουλία να μην αφήσουμε να διαιωνίζεται αυτό το καθεστώς αδικίας και αρνησιδικίας για το λαό και τη χώρα, αυτό το καθεστώς που καλλιεργεί την αμνησία, μπολιάζει την παραίτηση και, τελικά, νομιμοποιεί την προέλαση του πιο απάνθρωπου και του πιο απολυταρχικού καθεστώτος που έχει γνωρίσει η χώρα τουλάχιστον στη διάρκεια της δικής μου ζωής και της ζωής πολλών νεότερων ανθρώπων.
Στις 15 Σεπτεμβρίου, την Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας, και έχει μια σημασία αυτό, θα κάνουμε μια κίνηση υπεράσπισης της Δικαιοσύνης ως πυλώνα της Δημοκρατίας. Με πρωτοβουλία της Πλεύσης Ελευθερίας θα ιδρυθεί για πρώτη φορά ένας νομικός φορέας συνδεδεμένος με την Πλεύση Ελευθερίας με αυτόνομη δράση, που θα διεκδικήσει όλα εκείνα τα οποία καταστρατηγούνται και παραβιάζονται από τις Κυβερνήσεις.
Θα διεκδικήσει Δικαιοσύνη, ως κυρίαρχη άσκηση της λαϊκής εξουσίας. Θα διεκδικήσει, δηλαδή, όλα αυτά που δεν κάνει η Κυβέρνηση, όλα αυτά που δεν κάνει η Βουλή, όλα αυτά που πολλές φορές παραλείπει να κάνει και η Δικαιοσύνη ή παρατείνει τη διεξαγωγή τους. Θα τα διεκδικήσουμε στο όνομα ακριβώς της Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Θα είναι ένας νομικός φορέας αποτελούμενος από νομικούς και επιστήμονες, που δεν κάνει απλώς νομικά πράγματα, κάνει μια κορυφαία πολιτική πράξη: Υπερασπίζεται αυτά που όλοι οφείλουμε να υπερασπισθούμε. Αυτός ο φορέας θα αναλάβει όλες τις πρωτοβουλίες, που μπορούν και πρέπει να αναληφθούν στις υποθέσεις στις οποίες αναφέρθηκα, γιατί όποιος λέει ότι δεν μπορεί τίποτε να γίνει λέει ψέματα και θα του δώσουμε την ευκαιρία να εκτεθεί ανεπανόρθωτα και ενώπιον της Δικαιοσύνης και ενώπιον της κοινωνίας.
Και επειδή αυτός ο φορέας θα ξεκινά με αιχμή του δόρατος νομικούς και επιστήμονες αλλά είναι φορέας άσκησης της λαϊκής κυριαρχίας θα είναι ένας φορέας ανοικτός στους πολίτες για συμμετοχή και θα πραγματοποιήσουμε μέσα στον Οκτώβριο τέσσερις δημόσιες εκδηλώσεις για αυτές τις τέσσερις υποθέσεις, όπου θα πούμε και πολλά ακόμη από αυτά που πολλοί γνωρίζουν και δεν λένε και από αυτά που κάποιοι κάνουν ότι δεν γνωρίζουν. Και τότε αυτοί που καγχάζουν λέγοντας ότι «αυτά τα πράγματα είναι νομικά, δεν είναι πολιτική», νομίζω ότι δεν θα γελάνε πια.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ» ΓΙΑ ΚΟΛΟΒΟ (ΡΗΟΤΟ)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΡΕΚΟΡ... ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ Ο ΙΝΤΕΓΕ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Πως να ανοίξετε ένα μπουκάλι μπύρας με ένα κομμάτι χαρτί [video]](https://images.newsnowgreece.com/96/963854/pos-na-anoixete-ena-mpoukali-mpyras-me-ena-kommati-xarti-video-1-124x78.jpg)
