2016-09-13 05:36:10
«Coach είσαι τόσο σίγουρος, πως θα κερδίσω. Αν χάσω η απογοήτευσή σου θα είναι μεγάλη», αυτά είναι τα λόγια ενός φοβισμένου αθλητή, που πρώτα σκέφτεται τους άλλους και μετά τον εαυτό του. Είναι τα λόγια του αθλητή μου, στην τελευταία προπόνηση, σε μια δύσκολη προσπάθεια, σε μια στιγμή φόβου.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή να βλέπει τον αθλητή του να αγχώνεται και να φοβάται; Πώς μπορεί να βοηθήσει, να τον ηρεμήσει; Σίγουρα, ο κάθε αθλητής αγχώνεται, πιέζεται και φοβάται, υπάρχουν όμως κάποιοι που χάνουν τον έλεγχο και κάποιες φορές και την μάχη. Αυτοί μας χρειάζονται πιο πολύ.
Έχουμε δυο κατηγορίες αθλητών. Οι αθλητές που μπαίνουν στο γήπεδο για να διασκεδάσουν, που παλεύουν για να ξεσπάσουν, που σουτάρουν για να χαρούν, αυτοί που σκοράρουν με ευκολία, που τα βλέπουν όλα σαν παιχνίδι, σαν διασκέδαση. Υπάρχουν όμως και οι αθλητές που τρέμουν τα πόδια τους μόλις μπαίνουν στο αγωνιστικό χώρο, που χάνουν την μπάλα από το άγχος τους, που ζαλίζονται και κιτρινίζουν από το φόβο με το που πατούν στο ταπί, που ακούνε τις φωνές των φιλάθλων και χάνουν το στόχο και τις ελπίδες τους.
Είναι οι αθλητές που πρέπει να πιστέψουν στον εαυτό τους, αυτοί που πρέπει να κάνουν στην άκρη τους άλλους και να μπουν στον αγώνα, μόνο για να χαρούν, χωρίς να σκέφτονται κανέναν, για την δική τους ευχαρίστηση και ευτυχία. Αυτοί, που ξεκινούν πρώτοι την προπόνηση και φεύγουν τελευταίοι. Οι αθλητές που ιδρώνουν κάθε μέρα την φανέλα, όλο και πιο πολύ, που δεν λένε όχι, όσο δύσκολη, κουραστική και επίπονη κι αν είναι η προπόνηση. Οι αθλητές, που σκύβουν το κεφάλι και φέρνουν εις πέρας ότι κι αν τους ζητήσεις, όσο σκληρό και κουραστικό κι αν είναι. Οι αθλητές που έχουν τόσο ταλέντο, μα δεν μπορούν να το δουν.
Αυτά τα αγαπημένα παιδιά των προπονητών, που παλεύουν σκληρά και αγωνίζονται κάθε μέρα. Τα παιδιά που θυσιάζουν κάθε ευχαρίστηση για να προετοιμαστούν, για να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμα, στην διάθεση του προπονητή.
Αυτοί οι αθλητές είναι νικητές, είναι οι νικητές της καρδιάς μας. Έχουν κερδίσει με τον αγώνα τους και τις θυσίες τους, τον σεβασμό μας, την εκτίμησή μας. Είτε διακριθούν, είτε χάσουν τον μεγάλο αγώνα, για μας είναι πρωταθλητές, καθώς βλέπουμε το πάθος τους, την προσπάθεια τους, το πως σφίγγουν τα δόντια και σηκώνουν ψηλά το κεφάλι στις δύσκολες στιγμές, στις αποτυχίες και τις ήττες. Νικητές δεν είναι μόνο όσοι κερδίζουν, αλλά κι αυτοί που έχουν την δύναμη να επιβιώνουν και να σηκώνονται γρήγορα όσο χαμηλά και να έχουν πέσει.
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που κυνηγούν το όνειρό τους, θυσιάζοντας την καθημερινότητά τους, τον ελεύθερο χρόνο τους, την προσωπική τους ζωή. Είναι οι αθλητές που κρύβουν τόση δύναμη, τόσο πάθος και τόσο κουράγιο μέσα τους, που όταν έρθει η ώρα απλά θα μας αποζημιώσουν για όλα, θα εκπλήξουν και θα ξαφνιάσουν όσους ποτέ δεν πίστεψαν σε αυτούς, όσους γέλασαν πίσω από την πλάτη τους, όσους χλεύαζαν την προσπάθειά τους, όσους πόνταραν σε μια ακόμα κακή εμφάνιση.
Μα πάνω απ όλα θα αποδείξουν στον εαυτό τους πως αξίζουν. Θα χαρούν πραγματικά την μάχη, τον αγώνα, το παιχνίδι, θα παλέψουν με την καρδιά τους, με όλο τους το πάθος, με την ψυχή και το θάρρος τους και θα ανέβουν στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου με την αξία τους, γιατί μόνοι τους τα κατάφεραν.
Αυτή η στιγμή πλησιάζει, το νιώθω, το πιστεύω. Είναι το ένστικτο του προπονητή, δύσκολα κάνει λάθος. Ήρθε η ώρα ο πρωταθλητής μου, ο αθλητής της καρδιάς μου να γίνει και πρωταθλητής, όχι για μένα, αλλά για τον εαυτό του και μόνο.
Δείξτε στους αθλητές σας πόσο τους πιστεύετε, κι αυτοί σίγουρα θα βρουν το δρόμο προς την επιτυχία. Οι φωνές και οι ευθύνες δεν είναι ανατροφοδότηση, όμως ο σεβασμός, η αποδοχή, ο θαυμασμός και η κατανόηση είναι. Περνώντας τα χρόνια, γεμίζω εμπειρίες, αλλά δεν ξεχνώ πως κάποτε ήμουν στην θέση τους. Θυμάμαι πως το άγχος και ο φόβος είναι κακός σύμμαχός και τα πολλά λόγια δεν βοηθούν πάντα.
Έτσι προτιμώ μια και μόνο συμβουλή. «Σε ευχαριστώ που παλεύεις για μένα, μα θέλω να κερδίζεις για σένα».
Dn / jK (personal) trainer
Πηγή Tromaktiko
Πόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή να βλέπει τον αθλητή του να αγχώνεται και να φοβάται; Πώς μπορεί να βοηθήσει, να τον ηρεμήσει; Σίγουρα, ο κάθε αθλητής αγχώνεται, πιέζεται και φοβάται, υπάρχουν όμως κάποιοι που χάνουν τον έλεγχο και κάποιες φορές και την μάχη. Αυτοί μας χρειάζονται πιο πολύ.
Έχουμε δυο κατηγορίες αθλητών. Οι αθλητές που μπαίνουν στο γήπεδο για να διασκεδάσουν, που παλεύουν για να ξεσπάσουν, που σουτάρουν για να χαρούν, αυτοί που σκοράρουν με ευκολία, που τα βλέπουν όλα σαν παιχνίδι, σαν διασκέδαση. Υπάρχουν όμως και οι αθλητές που τρέμουν τα πόδια τους μόλις μπαίνουν στο αγωνιστικό χώρο, που χάνουν την μπάλα από το άγχος τους, που ζαλίζονται και κιτρινίζουν από το φόβο με το που πατούν στο ταπί, που ακούνε τις φωνές των φιλάθλων και χάνουν το στόχο και τις ελπίδες τους.
Είναι οι αθλητές που πρέπει να πιστέψουν στον εαυτό τους, αυτοί που πρέπει να κάνουν στην άκρη τους άλλους και να μπουν στον αγώνα, μόνο για να χαρούν, χωρίς να σκέφτονται κανέναν, για την δική τους ευχαρίστηση και ευτυχία. Αυτοί, που ξεκινούν πρώτοι την προπόνηση και φεύγουν τελευταίοι. Οι αθλητές που ιδρώνουν κάθε μέρα την φανέλα, όλο και πιο πολύ, που δεν λένε όχι, όσο δύσκολη, κουραστική και επίπονη κι αν είναι η προπόνηση. Οι αθλητές, που σκύβουν το κεφάλι και φέρνουν εις πέρας ότι κι αν τους ζητήσεις, όσο σκληρό και κουραστικό κι αν είναι. Οι αθλητές που έχουν τόσο ταλέντο, μα δεν μπορούν να το δουν.
Αυτά τα αγαπημένα παιδιά των προπονητών, που παλεύουν σκληρά και αγωνίζονται κάθε μέρα. Τα παιδιά που θυσιάζουν κάθε ευχαρίστηση για να προετοιμαστούν, για να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμα, στην διάθεση του προπονητή.
Αυτοί οι αθλητές είναι νικητές, είναι οι νικητές της καρδιάς μας. Έχουν κερδίσει με τον αγώνα τους και τις θυσίες τους, τον σεβασμό μας, την εκτίμησή μας. Είτε διακριθούν, είτε χάσουν τον μεγάλο αγώνα, για μας είναι πρωταθλητές, καθώς βλέπουμε το πάθος τους, την προσπάθεια τους, το πως σφίγγουν τα δόντια και σηκώνουν ψηλά το κεφάλι στις δύσκολες στιγμές, στις αποτυχίες και τις ήττες. Νικητές δεν είναι μόνο όσοι κερδίζουν, αλλά κι αυτοί που έχουν την δύναμη να επιβιώνουν και να σηκώνονται γρήγορα όσο χαμηλά και να έχουν πέσει.
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που κυνηγούν το όνειρό τους, θυσιάζοντας την καθημερινότητά τους, τον ελεύθερο χρόνο τους, την προσωπική τους ζωή. Είναι οι αθλητές που κρύβουν τόση δύναμη, τόσο πάθος και τόσο κουράγιο μέσα τους, που όταν έρθει η ώρα απλά θα μας αποζημιώσουν για όλα, θα εκπλήξουν και θα ξαφνιάσουν όσους ποτέ δεν πίστεψαν σε αυτούς, όσους γέλασαν πίσω από την πλάτη τους, όσους χλεύαζαν την προσπάθειά τους, όσους πόνταραν σε μια ακόμα κακή εμφάνιση.
Μα πάνω απ όλα θα αποδείξουν στον εαυτό τους πως αξίζουν. Θα χαρούν πραγματικά την μάχη, τον αγώνα, το παιχνίδι, θα παλέψουν με την καρδιά τους, με όλο τους το πάθος, με την ψυχή και το θάρρος τους και θα ανέβουν στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου με την αξία τους, γιατί μόνοι τους τα κατάφεραν.
Αυτή η στιγμή πλησιάζει, το νιώθω, το πιστεύω. Είναι το ένστικτο του προπονητή, δύσκολα κάνει λάθος. Ήρθε η ώρα ο πρωταθλητής μου, ο αθλητής της καρδιάς μου να γίνει και πρωταθλητής, όχι για μένα, αλλά για τον εαυτό του και μόνο.
Δείξτε στους αθλητές σας πόσο τους πιστεύετε, κι αυτοί σίγουρα θα βρουν το δρόμο προς την επιτυχία. Οι φωνές και οι ευθύνες δεν είναι ανατροφοδότηση, όμως ο σεβασμός, η αποδοχή, ο θαυμασμός και η κατανόηση είναι. Περνώντας τα χρόνια, γεμίζω εμπειρίες, αλλά δεν ξεχνώ πως κάποτε ήμουν στην θέση τους. Θυμάμαι πως το άγχος και ο φόβος είναι κακός σύμμαχός και τα πολλά λόγια δεν βοηθούν πάντα.
Έτσι προτιμώ μια και μόνο συμβουλή. «Σε ευχαριστώ που παλεύεις για μένα, μα θέλω να κερδίζεις για σένα».
Dn / jK (personal) trainer
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αγιασμοί σχολείων στο Δήμο Χαλκιδέων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
