2016-09-28 20:51:01
Βέλμος Νίκος,
Σταγιονόρος.
Αθήνα 1984
Πηγή Αγιρειτική Βιβλιοθήκη
Ολόκληρο το βιβλίο
σε ψηφιακή μορφή:
http://athoslibrary.blogspot.gr
[…] Κάποιος σκυφτὸς κι ἔγκωμος καλόγερος, ποὺ στὰ δάχτυλα τοῦ κρεμασμένου του χεριοῦ εἶχε περασμένο ἕνα χαλκὰ μὲ κάτι μεγάλα κλειδιά, ξεπρόβαλλε ἀπὸ πέρα καὶ ζωήρεψε ὅλο κεῖνο τὸ μέρος. Δίχως νὰ βλέπει κὰν μπροστά του σίμωσε στὴν πόρτα τῆς ἐκκλησιᾶς καὶ τὴν ἄνοιξε καὶ χάθηκε στὸ σκοτάδι, ποὺ πιὸ πολὺ τὸ πλήθαινε ἕνα φῶς ὅπου πετοῦσε μέσα σ᾽ αὐτὸ παρὰ ποὺ τὸ λιγόστευε.
Πέρασα δυὸ ζωγραφιστὲς στοὲς καὶ στάθηκα σὰ μάρμαρο στὴν πόρτα της. Ὁ καλόγερος ἄρχισε ν᾽ ἀνάβει τὰ καντήλια ἑνὸς πολυελαίου πού ᾽χε τὸ ἴδιο φάρδος τοῦ θόλου καὶ ποὺ γύρω-γύρω του κρεμόντουσαν ἀμέτρητα εἰκονισματάκια πού ᾽χαν ὅλα τὸ ἴδιο σχῆμα.
Τὸ φῶς ἄλλαζε λίγο λίγο καὶ πλήθαινε. Κι ὅσο πλήθαινε κι ἄλλαζε τόσο ἀλλιώτικη γινότανε ἡ ἐκκλησιά
. Τὸ τὶ ἔκανε κεῖ μέσα δὲ λέγεται. Μὰ οὔτε καὶ λέγονται τὰ μύρια χρώματά του. Ποτὲς στὸν ὕπνο μου καὶ στὸν ξύπνιο μου δὲ φαντάστηκα τὰ πράματα πού ᾽δα κεῖ μέσα. Μά, κι οὔτε ποτὲς θὰ μποροῦσα νὰ τὰ μάθω, νὰ τὰ θυμηθῶ κι ἂν ἀκόμα τά ᾽βλεπα κάθε μέρα. Ἄ, τὸ λέω∙ ἐκεῖ μέσα πρωτόνιωσα βαθιὰ τὸ τὶ θὰ πεῖ κεῖνο ποὺ μισοῦσα, μὰ καὶ κεῖ μέσα τόσο κατάλαβα τὴ μικρότητά μου, ποὺ ἀπὸ φόβο μὴ μικρύνω πιὸ πολὺ μαζεύτηκα καὶ βγῆκα ὄξω. Τὸ παραμικρὸ μπορεῖ ν᾽ ἀλλάξει τὸν καθένα. Στὴ στιγμὴ δὲ βγάζεις μέσα ἀπ᾽ τὸ νοῦ σου ὁράματα ποὺ σὲ κάνουνε νᾶ τᾶ χάσεις. […]
Ο Νίκος Βέλμος (1890-1930) ήταν
Έλληνας ηθοποιός, λογοτέχνης, δημοσιογράφος και ζωγράφος.
Υπήρξε ο κυριότερος και ένας από τους λίγους ένθερμους υποστηρικτές του Αναρχισμού στον τομέα της λογοτεχνίας.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Νίκος Βογιατζάκης. Γεννήθηκε στην Πλάκα το 1890 από φτωχή οικογένεια. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τη Μαρίκα Κοτοπούλη σε ηλικία δεκαέξι ετών και στη συνέχεια στο Βασιλικό Θέατρο με σκηνοθέτη το Θωμά Οικονόμου. Το 1916 δημιούργησε το θίασο Στρατιωτικό Θέατρο. Την ίδια χρονιά κατέληξε στις φυλακές Αβέρωφ λόγω των αναρχοσοσιαλιστικών του ιδεών. Συνεργάστηκε με το Δημήτρη Ροντήρη στο περιοδικό Παρασκήνιο. Το 1926 μετατρέπει το σπίτι του σε Άσυλο Τέχνης που αποτέλεσε χώρο εκθέσεων για πολλούς σημαντικούς νεοέλληνες ζωγράφους, ανάμεσα τους και το 16χρονο τότε Γιάννη Τσαρούχη. Από τις 25 Δεκεμβρίου 1926 αρχίζει να εκδίδει το περιοδικό Φραγκέλιο που πρόσφερε πολλά στην πνευματική ζωή της Αθήνας της εποχής του και μέσα από το οποίο ασκεί και έντονη κριτική. Συνεργάτες του είναι ο Στρατής Δούκας, ο Αναστάσιος Δρίβας και ο Τεύκρος Ανθίας. Αρχικά κυκλοφορεί ως τετρασέλιδη εβδομαδιαία εφημερίδα ενώ από το 1928 μετατρέπεται σε μηνιαίο δεκαεξασέλιδο. Η έκδοση του λήγει την άνοιξη του 1929. Παράλληλα εκδίδει και το περιοδικό Φύλλα Τέχνης.
Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε με το πεζό Ερωτόπαθος τραγουδιστής το 1910. Υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του Σαίξπηρ του οποίου το έργο Αντώνιος και Κλεοπατρα διασκεύασε σε πεζό λόγο σε συνεργασία με το Στρατή Δούκα. Έγραψε ακόμα ποίηση καθώς και μελέτες. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική ως αυτοδίδακτος.
Το 1930 πέθανε αιφνίδια από τροφική δηλητηρίαση. (https://el.wikipedia.org)
agioritikesmnimes
Σταγιονόρος.
Αθήνα 1984
Πηγή Αγιρειτική Βιβλιοθήκη
Ολόκληρο το βιβλίο
σε ψηφιακή μορφή:
http://athoslibrary.blogspot.gr
[…] Κάποιος σκυφτὸς κι ἔγκωμος καλόγερος, ποὺ στὰ δάχτυλα τοῦ κρεμασμένου του χεριοῦ εἶχε περασμένο ἕνα χαλκὰ μὲ κάτι μεγάλα κλειδιά, ξεπρόβαλλε ἀπὸ πέρα καὶ ζωήρεψε ὅλο κεῖνο τὸ μέρος. Δίχως νὰ βλέπει κὰν μπροστά του σίμωσε στὴν πόρτα τῆς ἐκκλησιᾶς καὶ τὴν ἄνοιξε καὶ χάθηκε στὸ σκοτάδι, ποὺ πιὸ πολὺ τὸ πλήθαινε ἕνα φῶς ὅπου πετοῦσε μέσα σ᾽ αὐτὸ παρὰ ποὺ τὸ λιγόστευε.
Πέρασα δυὸ ζωγραφιστὲς στοὲς καὶ στάθηκα σὰ μάρμαρο στὴν πόρτα της. Ὁ καλόγερος ἄρχισε ν᾽ ἀνάβει τὰ καντήλια ἑνὸς πολυελαίου πού ᾽χε τὸ ἴδιο φάρδος τοῦ θόλου καὶ ποὺ γύρω-γύρω του κρεμόντουσαν ἀμέτρητα εἰκονισματάκια πού ᾽χαν ὅλα τὸ ἴδιο σχῆμα.
Τὸ φῶς ἄλλαζε λίγο λίγο καὶ πλήθαινε. Κι ὅσο πλήθαινε κι ἄλλαζε τόσο ἀλλιώτικη γινότανε ἡ ἐκκλησιά
Ο Νίκος Βέλμος (1890-1930) ήταν
Έλληνας ηθοποιός, λογοτέχνης, δημοσιογράφος και ζωγράφος.
Υπήρξε ο κυριότερος και ένας από τους λίγους ένθερμους υποστηρικτές του Αναρχισμού στον τομέα της λογοτεχνίας.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Νίκος Βογιατζάκης. Γεννήθηκε στην Πλάκα το 1890 από φτωχή οικογένεια. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τη Μαρίκα Κοτοπούλη σε ηλικία δεκαέξι ετών και στη συνέχεια στο Βασιλικό Θέατρο με σκηνοθέτη το Θωμά Οικονόμου. Το 1916 δημιούργησε το θίασο Στρατιωτικό Θέατρο. Την ίδια χρονιά κατέληξε στις φυλακές Αβέρωφ λόγω των αναρχοσοσιαλιστικών του ιδεών. Συνεργάστηκε με το Δημήτρη Ροντήρη στο περιοδικό Παρασκήνιο. Το 1926 μετατρέπει το σπίτι του σε Άσυλο Τέχνης που αποτέλεσε χώρο εκθέσεων για πολλούς σημαντικούς νεοέλληνες ζωγράφους, ανάμεσα τους και το 16χρονο τότε Γιάννη Τσαρούχη. Από τις 25 Δεκεμβρίου 1926 αρχίζει να εκδίδει το περιοδικό Φραγκέλιο που πρόσφερε πολλά στην πνευματική ζωή της Αθήνας της εποχής του και μέσα από το οποίο ασκεί και έντονη κριτική. Συνεργάτες του είναι ο Στρατής Δούκας, ο Αναστάσιος Δρίβας και ο Τεύκρος Ανθίας. Αρχικά κυκλοφορεί ως τετρασέλιδη εβδομαδιαία εφημερίδα ενώ από το 1928 μετατρέπεται σε μηνιαίο δεκαεξασέλιδο. Η έκδοση του λήγει την άνοιξη του 1929. Παράλληλα εκδίδει και το περιοδικό Φύλλα Τέχνης.
Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε με το πεζό Ερωτόπαθος τραγουδιστής το 1910. Υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του Σαίξπηρ του οποίου το έργο Αντώνιος και Κλεοπατρα διασκεύασε σε πεζό λόγο σε συνεργασία με το Στρατή Δούκα. Έγραψε ακόμα ποίηση καθώς και μελέτες. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική ως αυτοδίδακτος.
Το 1930 πέθανε αιφνίδια από τροφική δηλητηρίαση. (https://el.wikipedia.org)
agioritikesmnimes
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
