2016-10-05 20:58:52
Βλέμμα Ἁγίου, χαμόγελο εὐγενείας καὶ καλωσύνης, καὶ τὰ λόγια του μεστὰ συνέσεως καὶ εὐσεβείας.
Ἡ κομποσχοίνα του σχεδὸν ἀκουμποῦσε στὸ πάτωμα, καθὼς τὸ μπόϊ του, ποὺ δὲν ἦταν καὶ πολὺ ψηλό, τὸ εἶχαν κυρτώσει τὰ χρόνια καὶ οἱ πολλὲς μετάνοιες.
Καλὸς ψάλτης, ἀλλὰ ἀπὸ μετριοφροσύνη ἔψελνε μόνο στὶς λειτουργίες τῶν παρεκκλησίων. Φιλακόλουθος καὶ πολὺ αὐστηρὸς νηστευτὴς ὁ ἴδιος, συνιστοῦσε τὰ δέοντα καὶ σὲ ἐμᾶς. Κατεχόμενος ἀπὸ στενοχώρια γιὰ τὸ ὅτι ἀρκετοὶ κρεοφαγούσαμε τὶς μεγάλες γιορτές -ἦταν τὰ χρόνια ποὺ τὸ Μοναστήρι μας ἦταν ἀκόμη ἰδιόῤῥυθμο-, δὲν ἐννοοῦσε νὰ σταματήσει τὴν κατήχηση καὶ τὶς προτροπὲς νὰ τερματίσουμε τὴν ἀσυμβίβαστη μὲ τὸ σχῆμα καὶ τὴν ἰδιότητά μας συνήθεια, ποὺ τὴν θεωροῦσε καὶ ἐφάρματη.
Ἦταν περὶ τὸ 1960. Ἦταν πορτάρης, ὅταν ἕνα ἀπόγευμα, εὐθὺς μετὰ τὴν ἀπόλυση τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἔβγαινα γιὰ περίπατο πρὸς τὸ ἐξωκκλήσι τοῦ Προφήτη Ἠλία.
Δὲν τὸν εἶδα στὸν πόστο του, στὸν προθάλαμο τοῦ θυρωρείου, γιὰ νὰ τὸν χαιρετίσω, ὅπως τὸ συνηθίζαμε ὅλοι, καὶ τὸν ἀνεζήτησα στὰ ἐνδότερα. Κατέληξα, μὲ τὸ θάῤῥος ποὺ αὐτὸς μᾶς εἶχε δώσει, νὰ χτυπῶ δυνατὰ τὴν πόρτα τοῦ ἰδιαιτέρου δωματίου του καὶ νὰ τὸν προκαλῶ νὰ βγῆ ἔξω γιὰ λίγη ὁμιλία. Στὴν ἐπιμονή μου, ἔλυσε τὴν σιωπή του καὶ ἀπήντησε ἀπὸ μέσα νὰ κάνω λίγη ὑπομονή. Βγῆκα παραέξω. Δὲν ἄργησε νὰ κάνει τὴν ἐμφάνισή του.
-Τί ἔπαθες καὶ κλείστηκε, εὐλογημένε, τέτοια ὥρα μέσα, καὶ σὲ φωνάζω καὶ τσιμουδιὰ δὲν βγάζεις;
-Ἔκανα κομποσχοίνι, ἐυλογημένε, στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία, καὶ δὲν ἤθελα νὰ τὸ ἀφήσω στὴν μέση.
-Ἔ, καὶ τί εἴδους κομποσχοίνι βρῆκες νὰ κάνεις τρυπώνοντας στὸ κελλί σου.
-Νά, εὐλογημένε· ἄκουσα πρὸς τὸ μεσημέρι νὰ συζητᾶνε ἐδῶ ἔξω, πρὸς τὸ κιόσκι, μερικοὶ προσκυνηταί, ὅτι χθὲς ἕνα ἀεροπλάνο ἔπεσε καὶ σκοτώθηκαν ὅλοι ὅσοι ταξίδευαν μὲ αὐτό. Πόνεσε πολὺ ἡ ψυχή μου. Τώρα κάνω κομποσχοίνια καὶ παρακαλῶ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία νὰ μὴν παραχωροῦνε τέτοιες συμφορές, γιατὶ εἶναι μεγάλο κακὸ νὰ πέφτει ἕνα ἀεροπλάνο· σκοτώνονται ὅλοι, κλαῖνε καὶ θρηνοῦν ἀπαρηγόρητα οἱ συγγενεῖς καὶ γνωστοί τους γιὰ τὸν ἀπρόσμενο θάνατο καὶ πᾶνε ὅλοι ἀπροετοίμαστοι γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Θὰ κάνω καὶ ἄλλα κομποσχοίνια, νὰ μὴν πέφτουν τὰ ἀεροπλάνα.
(ἐπισκόπου Ῥοδοστόλου Χρυσοστόμου, Γράμματα καὶ Ἄρματα στὸν Ἄθωνα,
ἔκδοσις Λαυριώτικου Κελλίου Ἁγίων Πάντων, Ἅγιον Ὄρος, 2000)
http://periagiouorous.blogspot.gr
Ἡ κομποσχοίνα του σχεδὸν ἀκουμποῦσε στὸ πάτωμα, καθὼς τὸ μπόϊ του, ποὺ δὲν ἦταν καὶ πολὺ ψηλό, τὸ εἶχαν κυρτώσει τὰ χρόνια καὶ οἱ πολλὲς μετάνοιες.
Καλὸς ψάλτης, ἀλλὰ ἀπὸ μετριοφροσύνη ἔψελνε μόνο στὶς λειτουργίες τῶν παρεκκλησίων. Φιλακόλουθος καὶ πολὺ αὐστηρὸς νηστευτὴς ὁ ἴδιος, συνιστοῦσε τὰ δέοντα καὶ σὲ ἐμᾶς. Κατεχόμενος ἀπὸ στενοχώρια γιὰ τὸ ὅτι ἀρκετοὶ κρεοφαγούσαμε τὶς μεγάλες γιορτές -ἦταν τὰ χρόνια ποὺ τὸ Μοναστήρι μας ἦταν ἀκόμη ἰδιόῤῥυθμο-, δὲν ἐννοοῦσε νὰ σταματήσει τὴν κατήχηση καὶ τὶς προτροπὲς νὰ τερματίσουμε τὴν ἀσυμβίβαστη μὲ τὸ σχῆμα καὶ τὴν ἰδιότητά μας συνήθεια, ποὺ τὴν θεωροῦσε καὶ ἐφάρματη.
Ἦταν περὶ τὸ 1960. Ἦταν πορτάρης, ὅταν ἕνα ἀπόγευμα, εὐθὺς μετὰ τὴν ἀπόλυση τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἔβγαινα γιὰ περίπατο πρὸς τὸ ἐξωκκλήσι τοῦ Προφήτη Ἠλία.
Δὲν τὸν εἶδα στὸν πόστο του, στὸν προθάλαμο τοῦ θυρωρείου, γιὰ νὰ τὸν χαιρετίσω, ὅπως τὸ συνηθίζαμε ὅλοι, καὶ τὸν ἀνεζήτησα στὰ ἐνδότερα. Κατέληξα, μὲ τὸ θάῤῥος ποὺ αὐτὸς μᾶς εἶχε δώσει, νὰ χτυπῶ δυνατὰ τὴν πόρτα τοῦ ἰδιαιτέρου δωματίου του καὶ νὰ τὸν προκαλῶ νὰ βγῆ ἔξω γιὰ λίγη ὁμιλία. Στὴν ἐπιμονή μου, ἔλυσε τὴν σιωπή του καὶ ἀπήντησε ἀπὸ μέσα νὰ κάνω λίγη ὑπομονή. Βγῆκα παραέξω. Δὲν ἄργησε νὰ κάνει τὴν ἐμφάνισή του.
-Τί ἔπαθες καὶ κλείστηκε, εὐλογημένε, τέτοια ὥρα μέσα, καὶ σὲ φωνάζω καὶ τσιμουδιὰ δὲν βγάζεις;
-Ἔκανα κομποσχοίνι, ἐυλογημένε, στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία, καὶ δὲν ἤθελα νὰ τὸ ἀφήσω στὴν μέση.
-Ἔ, καὶ τί εἴδους κομποσχοίνι βρῆκες νὰ κάνεις τρυπώνοντας στὸ κελλί σου.
-Νά, εὐλογημένε· ἄκουσα πρὸς τὸ μεσημέρι νὰ συζητᾶνε ἐδῶ ἔξω, πρὸς τὸ κιόσκι, μερικοὶ προσκυνηταί, ὅτι χθὲς ἕνα ἀεροπλάνο ἔπεσε καὶ σκοτώθηκαν ὅλοι ὅσοι ταξίδευαν μὲ αὐτό. Πόνεσε πολὺ ἡ ψυχή μου. Τώρα κάνω κομποσχοίνια καὶ παρακαλῶ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία νὰ μὴν παραχωροῦνε τέτοιες συμφορές, γιατὶ εἶναι μεγάλο κακὸ νὰ πέφτει ἕνα ἀεροπλάνο· σκοτώνονται ὅλοι, κλαῖνε καὶ θρηνοῦν ἀπαρηγόρητα οἱ συγγενεῖς καὶ γνωστοί τους γιὰ τὸν ἀπρόσμενο θάνατο καὶ πᾶνε ὅλοι ἀπροετοίμαστοι γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Θὰ κάνω καὶ ἄλλα κομποσχοίνια, νὰ μὴν πέφτουν τὰ ἀεροπλάνα.
(ἐπισκόπου Ῥοδοστόλου Χρυσοστόμου, Γράμματα καὶ Ἄρματα στὸν Ἄθωνα,
ἔκδοσις Λαυριώτικου Κελλίου Ἁγίων Πάντων, Ἅγιον Ὄρος, 2000)
http://periagiouorous.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΠΕΤΑΕΙ» ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΕΚ Ο ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στην ΑΕΚ πιστεύουν πως η κρίση θα ξεπεραστεί
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
