2016-10-20 13:47:10
Η ένταση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, μεταξύ δύο εξαιρετικά επιθετικών και επικίνδυνων για τους λαούς της περιοχής, αστικών τάξεων, που διεκδικούν αναβάθμιση ...του ρόλου τους στην περιοχή, αποκαλύπτεται ότι εκδηλώνεται με αντίστοιχες μεθοδεύσεις. Με τρομερή ένταση του κοινωνικού πολέμου και επίδειξη άκρατου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, που βρίσκει την συνέχεια του στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στην απειλή πολεμικού ολέθρου, χαρίζοντας το ρόλο του αναλώσιμου στους εργαζόμενους, Τούρκους και Έλληνες. Η επαναχάραξη των συνόρων –χερσαίων, εναέριων, θαλάσσιων- βρίσκεται στις βλέψεις και των δύο κρατών!
Οι δηλώσεις Ερντογάν σχετικά με την Συνθήκη της Λωζάννης εκτιμήθηκε ότι αφορούν καταρχήν το εσωτερικό και εντελώς ασταθές μέτωπο της Τουρκίας, καθώς ο μετασχηματισμός ολόκληρου του αστικού συστήματος εξουσίας και οι Μεγαλοιδεατικές βλέψεις του Πολιτικού Ισλάμ με εκφραστή τον Ερντογάν αντιπαραβάλλονται στο Κεμαλικό παρελθόν και παρόν, ορίζοντας ταυτόχρονα τις βλέψεις στο εξωτερικό.
Αποκαλύπτοντας επομένως ότι βασικός αντίπαλος, βασικός εχθρός του Ερντογάν και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ότι εκπροσωπούν είναι ο κόσμος της εργασίας σε Τουρκία και Ελλάδα: εμείς πρέπει να αποπροσανατολιστούμε, να χειραγωγηθούμε, να υποταχθούμε στην άγρια ταξική πολιτική και στο κράτος του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, αφού ο βαθμός ενσωμάτωσης και στράτευσης μας στους «εθνικούς» στόχους δηλαδή στους σχεδιασμούς ανάπτυξης της αστικής κερδοφορίας είτε με τη δουλοποίηση μας είτε με την μετατροπή μας σε Αναλώσιμους των τυχοδιωκτικών τους σχεδιασμών, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη διατύπωση και επιδίωξη των Μεγαλοϊδεατισμών τους.
Η «εθνική» καταγγελία των δηλώσεων Ερντογάν αποτέλεσε αντικείμενο των επίσημων κρατικών εκπροσώπων αλλά όχι μόνο. Υπήρξε έργο της κυβέρνησης που εκμεταλλεύτηκε «λάθη» μεταφράσεων για να καλλιεργήσει κλίμα «εθνικής ανασφάλειας», απαιτώντας «εθνική ενότητα», αλλά και του Προέδρου της Δημοκρατίας Π.Παυλόπουλου, που έθεσε εκβιαστικά διλήμματα και επιχείρησε να επαναφέρει στο σύγχρονο βαλκανικό προσκήνιο την εθνικιστική ρητορεία του 1990. Επίσης, αστικά κόμματα και προπαγανδιστικοί μηχανισμοί έπαιξαν και παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που αφενός καταγγέλλει τις ακραίες φωνές «για πολιτική εκμετάλλευση των εθνικών θεμάτων», αφετέρου τους χρησιμοποιεί για να αποπροσανατολίσει τον κόσμο της εργασίας από την καυτή ατζέντα των αντεργατικών-αντικοινωνικών μέτρων που ψηφίζει και εφαρμόζει. Παράλληλα ενισχύει τους τυχοδιωκτικούς Άξονες Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, την πολεμική προετοιμασία στο πλαίσιο του Δόγματος της Αποτροπής αλλά και της άμυνας-ασφάλειας που στοχοποιεί τον εσωτερικό εχθρό, εντείνει την συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. και προωθεί συγκεκριμένα εξοπλιστικά προγράμματα, με πεδίο δράσης την Ανατολική Μεσόγειο.
Τους καταγγελτικούς τόνους προσφάτως ανέβασαν τόσο τα αστικά επιτελεία-κόμματα και η φασιστική ακροδεξιά, αλλά και συνιστώσες του κινήματος που έχουν απεμπολήσει την οπτική του εργατικού διεθνισμού, προβάλλοντας ξανά την αδιέξοδη πατριωτική τους ρητορεία, ένα σύνολο ανάλυσης-παρέμβασης που βασίζεται στην υπεράσπιση «εθνικών δικαίων και συμφερόντων», τα οποία παρουσιάζονται με αμυντικό μανδύα, αλλά εξαπλώνονται στην Ανατολική Μεσόγειο, μεταξύ χωρικών υδάτων Κύπρου-Λιβάνου-Ισραήλ. Εκεί που διακυβεύονται τα στρατηγικά συμφέροντα των δύο αστικών τάξεων, που δεν είναι άλλα από τον καθορισμό ΑΟΖ, τον έλεγχο και την εκμετάλλευση ενεργειακών πηγών, τον έλεγχο στρατηγικών ροών εμπορίου και ενέργειας.
Είναι ένας ακήρυκτος πόλεμος, μια πολεμική αναμέτρηση που σέρνεται για δεκαετίες, της οποίας τα θύματα δεν προέρχονται μόνο από εχθρικά πυρά. Το θερμόμετρο της πολεμικής προετοιμασίας χτυπά κόκκινο και τα θύματα πολλαπλασιάζονται. Οι αναγκαιότητες του ΝΑΤΟ και η εξυπηρέτηση του «Πολεμικού Αξιόμαχου» εξυπηρετούνται από Ασκήσεις με πραγματικά πυρά, έχοντας ως συνέπεια συνεχή ατυχήματα, συχνά θανατηφόρα. Τέλος, οι βαναυσότητες στην εκπαίδευση και οι αυτοκτονίες αποδεικνύουν ότι σε ένα φέρετρο τυλιγμένο στην ελληνική ή τουρκική σημαία μπορεί να σε χώσει και ο εθνικός στρατός που υπηρετείς είτε Υποχρεωτικά είτε Μισθοφορικά!
Σε όλα αυτά η προπαγάνδα παίζει καθοριστικό ρόλο και οι δύο λαοί επιχειρείται να μάθουν να ζουν με το φόβο της ενδεχόμενης πολεμικής αναμέτρησης. Ιδίως από την άνοιξη και μετά, δεν περνά μέρα που να μην τονιστεί η απειλή θερμού επεισοδίου.
Βεβαίως, η ψύχραιμη ενατένηση των πραγμάτων διαψεύδει τη μισαλλόδοξη ρητορεία. Από τις 15 Ιουλίου και την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, οι αιθέρες πάνω από το Ανατολικό Αιγαίο είναι πιο ήσυχοι από ποτέ. Οι παραβιάσεις έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και, εκτός από μία μάλλον ασυνήθιστη υπερπτήση στην Κω από ελικόπτερο της τουρκικής Ακτοφυλακής, δεν έχει σημειωθεί κανένα επικίνδυνο επεισόδιο ανάμεσα σε ελληνικά και τουρκικά μαχητικά.
Αξίζει όμως να δούμε το πώς αναδεικνύει το θέμα η αρθρογραφία:
«Υπάρχουν πολλαπλές εξηγήσεις γι’ αυτήν τη «νηνεμία» στο Αιγαίο, κάποιες εκ των οποίων είναι πολιτικές. Ωστόσο, υπάρχει μια πολύ πρακτική αιτιολόγηση για τη μείωση της έντασης πάνω από το Αιγαίο: Από τους περίπου 600 πιλότους που διέθετε η τουρκική Πολεμική Αεροπορία γύρω στους 280 έχουν απολυθεί. Αυτό σημαίνει ότι παραμένουν να πετούν τα 340 μαχητικά αεροσκάφη της γειτονικής χώρας περίπου 320 πιλότοι. Τούρκοι στρατιωτικοί αναλυτές, όπως ο Μετίν Γκουρκάν, παρατηρούν ότι πριν από τις 15 Ιουλίου αναλογούσαν δύο πιλότοι για κάθε αεροπλάνο, αναλογία η οποία τώρα έχει ανατραπεί πλήρως και κινείται περίπου στο 0,8 πιλότοι ανά μαχητικό.
Να σημειωθεί ότι η αντίστοιχη αναλογία στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία είναι 1,2-1,3 πιλότοι ανά μαχητικό. Ωστόσο, στην Τουρκία υπάρχουν προβλήματα και στην επάνδρωση πιο ειδικών αεροσκαφών, όπως είναι τα ιπτάμενα τάνκερ που βρίσκονται στη βάση του Ιντσιρλίκ στην ΝΑ Τουρκία, από όπου απολύθηκαν 35 πιλότοι. Επίσης, μεγάλες παρεμβάσεις έχουν γίνει στον τομέα της αεροπορίας στρατού, στην οποία υπάγονται τα επιθετικά ελικόπτερα, σημαντικός παράγοντας στον ορεινό πόλεμο που διεξάγει η Τουρκία εναντίον των Κούρδων του PKK. Σε αυτό το Σώμα ανήκουν οι οκτώ αξιωματικοί και υπαξιωματικοί που έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα.
Οι Τούρκοι αναζητούν διάφορους τρόπους προκειμένου να καλύψουν αυτήν τη δυσλειτουργία, με πρώτη απόφαση την επέκταση του υποχρεωτικού χρόνου υπηρεσίας για πιλότους μαχητικών από τα 15 στα 18 έτη. Θα γίνει, επίσης, μια προσπάθεια να δοθούν κίνητρα σε φοιτητές που σπουδάζουν σε διάφορες σχολές των τουρκικών πανεπιστημίων για μετάταξη στην Αεροπορική Ακαδημία και μετατροπή τους σε πιλότους με ταχύρρυθμη εκπαίδευση. Ωστόσο, δεδομένης της τέλειας σωματικής και φυσικής κατάστασης που πρέπει να έχει ένας πιλότος αεροσκαφών με τόσο αυξημένες επιχειρησιακές απαιτήσεις, το μέτρο αυτό κρίνεται ότι μπορεί να μην επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Τέλος, για να αναπληρωθούν τα κενά που θα προκύψουν άμεσα, η τουρκική κυβέρνηση έχει απευθύνει πρόσκληση σε πιλότους οι οποίοι πλέον εργάζονται σε εμπορικές αεροπορικές γραμμές να επιστρέψουν στην Πολεμική Αεροπορία. Όμως ο μέσος μισθός ενός αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας φθάνει στις 2.200 ευρώ, ενώ στον ιδιωτικό τομέα είναι τριπλάσιος. Έτσι, δεν είναι βέβαιο ότι θα καλυφθούν άμεσα οι κενές θέσεις. Oι Τουρκικές Αερογραμμές (Turkish Airlines) λόγω έλλειψης πιλότων έχουν προσλάβει εκατοντάδες ξένους κυβερνήτες, ανάμεσά τους και Ελληνες. Πάντως η Ανώτατη Σχολή Εθνικής Άμυνας που βρίσκεται ακόμα στα χαρτιά αναμένεται να λειτουργήσει στις αρχές του 2017 και οι πρώτοι απόφοιτοι θα αργήσουν για τουλάχιστον 2-3 χρόνια. Η τουρκική εφημερίδα «Hürriyet» σε παλαιότερο δημοσίευμά της είχε αναφέρει πως για να παραμείνει αξιόμαχη η τουρκική Πολεμική Αεροπορία θα πρέπει να βρεθούν 300 έμπειροι πιλότοι.
Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι για την Άγκυρα, η οποία πλέον έχει παρέμβει στρατιωτικά στη Βόρεια Συρία, ενώ πραγματοποιεί και εκτεταμένες επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων του PKK μέσα στην Τουρκία, το βάρος της αεροπορικής ισχύος πέφτει στα ανατολικά και όχι στο Αιγαίο. Προφανώς, αυτή η ουσιαστική μείωση της έντασης στο Αιγαίο αφαιρεί πίεση από την Π.Α. (η οποία το τρίμηνο Φεβρουαρίου-Απριλίου είχε να αντιμετωπίσει μια σχεδόν καθημερινή ένταση πάνω από το αρχιπέλαγος) και προσφέρεται και για κάποια πολιτικά συμπεράσματα.
Αυτά γράφουν σειρά αναλυτών… Για να συμπληρώσουν βεβαίως ότι πιθανόν η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία θα γίνει ξανά επικίνδυνη έως το 2018, όταν θα έχει καλύψει εν μέρει τα κενά στην επάνδρωση των πολεμικών της αεροσκαφών και θα έχει εξοπλιστεί με τα σύγχρονα F35!
Μέσω αυτών των επισημάνσεων τίθεται ξανά το ζήτημα από τους συστημικούς προπαγανδιστές για νέες προμήθειες πολεμικών αεροσκαφών-ελικοπτέρων-μη επανδρωμένων αεροσκαφών-αντιαεροπορικών συστημάτων κλπ. κλπ. κλπ. Απαιτώντας «Αμερικανική βοήθεια», δηλαδή το πώς θα εξασφαλίσουν πανάκριβα μεταχειρισμένα οπλικά συστήματα και αναγορεύοντας σε «εθνικό στόχο» την πολεμική εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Φυσικά, ποτέ στο Αιγαίο την ειρήνη δεν την εξασφάλισε η απειλή πολέμου, κανένα δόγμα Αποτροπής, η παρουσία του ΝΑΤΟ ή κάποιας ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης. Αντίθετα πριμοδότηδαν τις πολεμικές αναμετρήσεις –βλέπε Κύπρο 1974-, ενίσχυσαν τους πολέμους κατά των προσφύγων-μεταναστών, απογείωσαν τους ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, μετέτρεψαν την Ελλάδα σε κομβικό-καθοριστικό ορμητήριο των βάρβαρων εκστρατειών τους.
Στόχος της παρέμβασης μας δεν είναι κυρίως να αποκαλύψουμε τους όρους-το περιεχόμενο-τους μηχανισμούς άσκησης της καθεστωτικής προπαγάνδας και το πώς καλλιεργείται κλίμα εθνικής ανασφάλειας».
Θέλουμε να ενημερώσουμε τον λαό μας και να τον καλέσουμε σε μια νέα προσπάθεια ανασυγκρότησης του αντιπολεμικού και αντιμιλιταριστικού κινήματος που έχει ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε η εποχή μας.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Πηγή Tromaktiko
Οι δηλώσεις Ερντογάν σχετικά με την Συνθήκη της Λωζάννης εκτιμήθηκε ότι αφορούν καταρχήν το εσωτερικό και εντελώς ασταθές μέτωπο της Τουρκίας, καθώς ο μετασχηματισμός ολόκληρου του αστικού συστήματος εξουσίας και οι Μεγαλοιδεατικές βλέψεις του Πολιτικού Ισλάμ με εκφραστή τον Ερντογάν αντιπαραβάλλονται στο Κεμαλικό παρελθόν και παρόν, ορίζοντας ταυτόχρονα τις βλέψεις στο εξωτερικό.
Αποκαλύπτοντας επομένως ότι βασικός αντίπαλος, βασικός εχθρός του Ερντογάν και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ότι εκπροσωπούν είναι ο κόσμος της εργασίας σε Τουρκία και Ελλάδα: εμείς πρέπει να αποπροσανατολιστούμε, να χειραγωγηθούμε, να υποταχθούμε στην άγρια ταξική πολιτική και στο κράτος του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, αφού ο βαθμός ενσωμάτωσης και στράτευσης μας στους «εθνικούς» στόχους δηλαδή στους σχεδιασμούς ανάπτυξης της αστικής κερδοφορίας είτε με τη δουλοποίηση μας είτε με την μετατροπή μας σε Αναλώσιμους των τυχοδιωκτικών τους σχεδιασμών, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη διατύπωση και επιδίωξη των Μεγαλοϊδεατισμών τους.
Η «εθνική» καταγγελία των δηλώσεων Ερντογάν αποτέλεσε αντικείμενο των επίσημων κρατικών εκπροσώπων αλλά όχι μόνο. Υπήρξε έργο της κυβέρνησης που εκμεταλλεύτηκε «λάθη» μεταφράσεων για να καλλιεργήσει κλίμα «εθνικής ανασφάλειας», απαιτώντας «εθνική ενότητα», αλλά και του Προέδρου της Δημοκρατίας Π.Παυλόπουλου, που έθεσε εκβιαστικά διλήμματα και επιχείρησε να επαναφέρει στο σύγχρονο βαλκανικό προσκήνιο την εθνικιστική ρητορεία του 1990. Επίσης, αστικά κόμματα και προπαγανδιστικοί μηχανισμοί έπαιξαν και παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που αφενός καταγγέλλει τις ακραίες φωνές «για πολιτική εκμετάλλευση των εθνικών θεμάτων», αφετέρου τους χρησιμοποιεί για να αποπροσανατολίσει τον κόσμο της εργασίας από την καυτή ατζέντα των αντεργατικών-αντικοινωνικών μέτρων που ψηφίζει και εφαρμόζει. Παράλληλα ενισχύει τους τυχοδιωκτικούς Άξονες Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, την πολεμική προετοιμασία στο πλαίσιο του Δόγματος της Αποτροπής αλλά και της άμυνας-ασφάλειας που στοχοποιεί τον εσωτερικό εχθρό, εντείνει την συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. και προωθεί συγκεκριμένα εξοπλιστικά προγράμματα, με πεδίο δράσης την Ανατολική Μεσόγειο.
Τους καταγγελτικούς τόνους προσφάτως ανέβασαν τόσο τα αστικά επιτελεία-κόμματα και η φασιστική ακροδεξιά, αλλά και συνιστώσες του κινήματος που έχουν απεμπολήσει την οπτική του εργατικού διεθνισμού, προβάλλοντας ξανά την αδιέξοδη πατριωτική τους ρητορεία, ένα σύνολο ανάλυσης-παρέμβασης που βασίζεται στην υπεράσπιση «εθνικών δικαίων και συμφερόντων», τα οποία παρουσιάζονται με αμυντικό μανδύα, αλλά εξαπλώνονται στην Ανατολική Μεσόγειο, μεταξύ χωρικών υδάτων Κύπρου-Λιβάνου-Ισραήλ. Εκεί που διακυβεύονται τα στρατηγικά συμφέροντα των δύο αστικών τάξεων, που δεν είναι άλλα από τον καθορισμό ΑΟΖ, τον έλεγχο και την εκμετάλλευση ενεργειακών πηγών, τον έλεγχο στρατηγικών ροών εμπορίου και ενέργειας.
Είναι ένας ακήρυκτος πόλεμος, μια πολεμική αναμέτρηση που σέρνεται για δεκαετίες, της οποίας τα θύματα δεν προέρχονται μόνο από εχθρικά πυρά. Το θερμόμετρο της πολεμικής προετοιμασίας χτυπά κόκκινο και τα θύματα πολλαπλασιάζονται. Οι αναγκαιότητες του ΝΑΤΟ και η εξυπηρέτηση του «Πολεμικού Αξιόμαχου» εξυπηρετούνται από Ασκήσεις με πραγματικά πυρά, έχοντας ως συνέπεια συνεχή ατυχήματα, συχνά θανατηφόρα. Τέλος, οι βαναυσότητες στην εκπαίδευση και οι αυτοκτονίες αποδεικνύουν ότι σε ένα φέρετρο τυλιγμένο στην ελληνική ή τουρκική σημαία μπορεί να σε χώσει και ο εθνικός στρατός που υπηρετείς είτε Υποχρεωτικά είτε Μισθοφορικά!
Σε όλα αυτά η προπαγάνδα παίζει καθοριστικό ρόλο και οι δύο λαοί επιχειρείται να μάθουν να ζουν με το φόβο της ενδεχόμενης πολεμικής αναμέτρησης. Ιδίως από την άνοιξη και μετά, δεν περνά μέρα που να μην τονιστεί η απειλή θερμού επεισοδίου.
Βεβαίως, η ψύχραιμη ενατένηση των πραγμάτων διαψεύδει τη μισαλλόδοξη ρητορεία. Από τις 15 Ιουλίου και την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, οι αιθέρες πάνω από το Ανατολικό Αιγαίο είναι πιο ήσυχοι από ποτέ. Οι παραβιάσεις έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και, εκτός από μία μάλλον ασυνήθιστη υπερπτήση στην Κω από ελικόπτερο της τουρκικής Ακτοφυλακής, δεν έχει σημειωθεί κανένα επικίνδυνο επεισόδιο ανάμεσα σε ελληνικά και τουρκικά μαχητικά.
Αξίζει όμως να δούμε το πώς αναδεικνύει το θέμα η αρθρογραφία:
«Υπάρχουν πολλαπλές εξηγήσεις γι’ αυτήν τη «νηνεμία» στο Αιγαίο, κάποιες εκ των οποίων είναι πολιτικές. Ωστόσο, υπάρχει μια πολύ πρακτική αιτιολόγηση για τη μείωση της έντασης πάνω από το Αιγαίο: Από τους περίπου 600 πιλότους που διέθετε η τουρκική Πολεμική Αεροπορία γύρω στους 280 έχουν απολυθεί. Αυτό σημαίνει ότι παραμένουν να πετούν τα 340 μαχητικά αεροσκάφη της γειτονικής χώρας περίπου 320 πιλότοι. Τούρκοι στρατιωτικοί αναλυτές, όπως ο Μετίν Γκουρκάν, παρατηρούν ότι πριν από τις 15 Ιουλίου αναλογούσαν δύο πιλότοι για κάθε αεροπλάνο, αναλογία η οποία τώρα έχει ανατραπεί πλήρως και κινείται περίπου στο 0,8 πιλότοι ανά μαχητικό.
Να σημειωθεί ότι η αντίστοιχη αναλογία στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία είναι 1,2-1,3 πιλότοι ανά μαχητικό. Ωστόσο, στην Τουρκία υπάρχουν προβλήματα και στην επάνδρωση πιο ειδικών αεροσκαφών, όπως είναι τα ιπτάμενα τάνκερ που βρίσκονται στη βάση του Ιντσιρλίκ στην ΝΑ Τουρκία, από όπου απολύθηκαν 35 πιλότοι. Επίσης, μεγάλες παρεμβάσεις έχουν γίνει στον τομέα της αεροπορίας στρατού, στην οποία υπάγονται τα επιθετικά ελικόπτερα, σημαντικός παράγοντας στον ορεινό πόλεμο που διεξάγει η Τουρκία εναντίον των Κούρδων του PKK. Σε αυτό το Σώμα ανήκουν οι οκτώ αξιωματικοί και υπαξιωματικοί που έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα.
Οι Τούρκοι αναζητούν διάφορους τρόπους προκειμένου να καλύψουν αυτήν τη δυσλειτουργία, με πρώτη απόφαση την επέκταση του υποχρεωτικού χρόνου υπηρεσίας για πιλότους μαχητικών από τα 15 στα 18 έτη. Θα γίνει, επίσης, μια προσπάθεια να δοθούν κίνητρα σε φοιτητές που σπουδάζουν σε διάφορες σχολές των τουρκικών πανεπιστημίων για μετάταξη στην Αεροπορική Ακαδημία και μετατροπή τους σε πιλότους με ταχύρρυθμη εκπαίδευση. Ωστόσο, δεδομένης της τέλειας σωματικής και φυσικής κατάστασης που πρέπει να έχει ένας πιλότος αεροσκαφών με τόσο αυξημένες επιχειρησιακές απαιτήσεις, το μέτρο αυτό κρίνεται ότι μπορεί να μην επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Τέλος, για να αναπληρωθούν τα κενά που θα προκύψουν άμεσα, η τουρκική κυβέρνηση έχει απευθύνει πρόσκληση σε πιλότους οι οποίοι πλέον εργάζονται σε εμπορικές αεροπορικές γραμμές να επιστρέψουν στην Πολεμική Αεροπορία. Όμως ο μέσος μισθός ενός αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας φθάνει στις 2.200 ευρώ, ενώ στον ιδιωτικό τομέα είναι τριπλάσιος. Έτσι, δεν είναι βέβαιο ότι θα καλυφθούν άμεσα οι κενές θέσεις. Oι Τουρκικές Αερογραμμές (Turkish Airlines) λόγω έλλειψης πιλότων έχουν προσλάβει εκατοντάδες ξένους κυβερνήτες, ανάμεσά τους και Ελληνες. Πάντως η Ανώτατη Σχολή Εθνικής Άμυνας που βρίσκεται ακόμα στα χαρτιά αναμένεται να λειτουργήσει στις αρχές του 2017 και οι πρώτοι απόφοιτοι θα αργήσουν για τουλάχιστον 2-3 χρόνια. Η τουρκική εφημερίδα «Hürriyet» σε παλαιότερο δημοσίευμά της είχε αναφέρει πως για να παραμείνει αξιόμαχη η τουρκική Πολεμική Αεροπορία θα πρέπει να βρεθούν 300 έμπειροι πιλότοι.
Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι για την Άγκυρα, η οποία πλέον έχει παρέμβει στρατιωτικά στη Βόρεια Συρία, ενώ πραγματοποιεί και εκτεταμένες επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων του PKK μέσα στην Τουρκία, το βάρος της αεροπορικής ισχύος πέφτει στα ανατολικά και όχι στο Αιγαίο. Προφανώς, αυτή η ουσιαστική μείωση της έντασης στο Αιγαίο αφαιρεί πίεση από την Π.Α. (η οποία το τρίμηνο Φεβρουαρίου-Απριλίου είχε να αντιμετωπίσει μια σχεδόν καθημερινή ένταση πάνω από το αρχιπέλαγος) και προσφέρεται και για κάποια πολιτικά συμπεράσματα.
Αυτά γράφουν σειρά αναλυτών… Για να συμπληρώσουν βεβαίως ότι πιθανόν η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία θα γίνει ξανά επικίνδυνη έως το 2018, όταν θα έχει καλύψει εν μέρει τα κενά στην επάνδρωση των πολεμικών της αεροσκαφών και θα έχει εξοπλιστεί με τα σύγχρονα F35!
Μέσω αυτών των επισημάνσεων τίθεται ξανά το ζήτημα από τους συστημικούς προπαγανδιστές για νέες προμήθειες πολεμικών αεροσκαφών-ελικοπτέρων-μη επανδρωμένων αεροσκαφών-αντιαεροπορικών συστημάτων κλπ. κλπ. κλπ. Απαιτώντας «Αμερικανική βοήθεια», δηλαδή το πώς θα εξασφαλίσουν πανάκριβα μεταχειρισμένα οπλικά συστήματα και αναγορεύοντας σε «εθνικό στόχο» την πολεμική εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Φυσικά, ποτέ στο Αιγαίο την ειρήνη δεν την εξασφάλισε η απειλή πολέμου, κανένα δόγμα Αποτροπής, η παρουσία του ΝΑΤΟ ή κάποιας ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης. Αντίθετα πριμοδότηδαν τις πολεμικές αναμετρήσεις –βλέπε Κύπρο 1974-, ενίσχυσαν τους πολέμους κατά των προσφύγων-μεταναστών, απογείωσαν τους ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, μετέτρεψαν την Ελλάδα σε κομβικό-καθοριστικό ορμητήριο των βάρβαρων εκστρατειών τους.
Στόχος της παρέμβασης μας δεν είναι κυρίως να αποκαλύψουμε τους όρους-το περιεχόμενο-τους μηχανισμούς άσκησης της καθεστωτικής προπαγάνδας και το πώς καλλιεργείται κλίμα εθνικής ανασφάλειας».
Θέλουμε να ενημερώσουμε τον λαό μας και να τον καλέσουμε σε μια νέα προσπάθεια ανασυγκρότησης του αντιπολεμικού και αντιμιλιταριστικού κινήματος που έχει ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε η εποχή μας.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πατέρας βρήκε νεκρό τον 30χρονο γιο του
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
