2016-10-22 04:03:11
Στην εμπειρία μου από την Αφρική, είχαμε παρατηρήσει όλοι το εξής Τα παιδιά ήταν υπερκινητικά μόνο στο παιχνίδι και στην αλάνα. Στα υπόλοιπα (στην σχολική τάξη, στο σπίτι, στην επίσκεψη σε φίλους) ήταν ήρεμα, δίπλα στους γονείς τους και απολάμβαναν την "παρέα" ενώ είχαν επιλογή να συνεχίσουν το παιχνίδι.
Όρια, Διαπαιδαγώγηση και Αντιμετώπιση
βασικών προβλημάτων επιθετικής συμπεριφοράς
Τι διαφορετικό (τι καλύτερο) συμβαίνει στην εξαθλιωμένη Αφρική που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα (και υποθέτω και σε άλλες δυτικές χώρες;).
Στην Αφρική δεν έχουν ειδωλοποιήσει την παιδική ηλικία.
Σίγουρα η παιδική ηλικία σε πολλές χώρες της Αφρικής (όχι σε όλες), έχει σοβαρά προβλήματα.
Όμως μήπως τελικά η ειδωλοποίηση της παιδικής ηλικίας φέρνει τις ίδιες "ζημιές" στις δυνατότητες των παιδιών και στην ομαλή ανάπτυξή τους, ίδιας βαρύτητας με εκείνες που έχουν τα παιδιά της Αφρικής;
(Μήπως το καθημερινό junk food τελικά φέρνει τις ίδιες συνέπειες στην υγεία του παιδιού με αυτές που θα έφερνε το βρόμικο νερό;)
Όρια, Διαπαιδαγώγηση και Αντιμετώπιση βασικών προβλημάτων επιθετικής συμπεριφοράς from Dimitris Agorastos
Τα Είδωλα είναι απαραίτητα. Τα Τοτέμ χτίζονται για να οριοθετήσουν μια κοινότητα ανθρώπων. Λέγεται και πολιτισμικό πλαίσιο.
Ειδικά, τα Είδωλα αντικαθιστούν εσωτερικές δικές μας ανάγκες.
Έχω ΕΓΩ ανάγκη το Είδωλο. Να το λατρέψω. Να προβάλω τις δικές μου προσδοκίες.Να καλύψω κάθε επιθυμία του. Να αισθανθώ σημαντικός/η. Να θυσιάσω ό,τι πολυτιμότερο έχω για να ικανοποιήσω το είδωλο (χρήματα, προσωπικό χρόνο, τη σχέση μου με τον σύντροφό μου, την υγεία μου ακόμα)
Και τα είδωλα συνήθως μπαίνουν σε ράφια, σε βωμούς, σε βάθρα. Γίνονται σημαίες, σύμβολα, οικόσημα. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
Κακό είναι, εάν τα Είδωλα είναι ζωντανά παιδιά.
Πόσο περιορισμένη και ρηχή μπορεί να είναι η ζωή για ένα ζωντανό παιδί ο περιορισμός του στα μέτρα και στις ψυχικές ανάγκες (στα ράφια) των ενηλίκων;
Η ασύδοτη παροχή είναι ένας καλυμμένος τρόπος να ασκείς εξουσία. Και η εξουσία περιορίζει την ελευθερία και τις δυνατότητες του ατόμου.
Τελικά αν το ψάξεις προσεκτικά, το Είδωλο είναι ο δευτερεύων ρόλος. ΕΓΩ είμαι αυτός/η ο σημαντικός/η που καταφέρνω να ικανοποιήσω κάθε ανάγκη και επιθυμία του.
Εσύ λοιπόν, ο Υπεράνθρωπος, το θύμα γονέας ενίοτε, θα απογοητευτείς όταν το Είδωλο-παιδί δεν ικανοποιείται με τίποτε. Και τότε θα πας το παιδί στον Γιατρό για να σου βρει τη διάγνωση εκείνη που θα εξηγεί γιατί το Είδωλο είναι ελαττωματικό, παρά τις μεγάλες θυσίες και παροχές σου.
Όχι δεν φταις εσύ.
Όλα όσα περιγράφει το παρακάτω δεν είναι τίποτε άλλο από το να λες ΟΧΙ.
ΝΑ ΛΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ (και) ΟΧΙ.
Το λέμε και Ο-ΡΙ-Α.
Πηγή
Tromaktiko
Όρια, Διαπαιδαγώγηση και Αντιμετώπιση
βασικών προβλημάτων επιθετικής συμπεριφοράς
Τι διαφορετικό (τι καλύτερο) συμβαίνει στην εξαθλιωμένη Αφρική που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα (και υποθέτω και σε άλλες δυτικές χώρες;).
Στην Αφρική δεν έχουν ειδωλοποιήσει την παιδική ηλικία.
Σίγουρα η παιδική ηλικία σε πολλές χώρες της Αφρικής (όχι σε όλες), έχει σοβαρά προβλήματα.
Όμως μήπως τελικά η ειδωλοποίηση της παιδικής ηλικίας φέρνει τις ίδιες "ζημιές" στις δυνατότητες των παιδιών και στην ομαλή ανάπτυξή τους, ίδιας βαρύτητας με εκείνες που έχουν τα παιδιά της Αφρικής;
(Μήπως το καθημερινό junk food τελικά φέρνει τις ίδιες συνέπειες στην υγεία του παιδιού με αυτές που θα έφερνε το βρόμικο νερό;)
Όρια, Διαπαιδαγώγηση και Αντιμετώπιση βασικών προβλημάτων επιθετικής συμπεριφοράς from Dimitris Agorastos
Τα Είδωλα είναι απαραίτητα. Τα Τοτέμ χτίζονται για να οριοθετήσουν μια κοινότητα ανθρώπων. Λέγεται και πολιτισμικό πλαίσιο.
Ειδικά, τα Είδωλα αντικαθιστούν εσωτερικές δικές μας ανάγκες.
Έχω ΕΓΩ ανάγκη το Είδωλο. Να το λατρέψω. Να προβάλω τις δικές μου προσδοκίες.Να καλύψω κάθε επιθυμία του. Να αισθανθώ σημαντικός/η. Να θυσιάσω ό,τι πολυτιμότερο έχω για να ικανοποιήσω το είδωλο (χρήματα, προσωπικό χρόνο, τη σχέση μου με τον σύντροφό μου, την υγεία μου ακόμα)
Και τα είδωλα συνήθως μπαίνουν σε ράφια, σε βωμούς, σε βάθρα. Γίνονται σημαίες, σύμβολα, οικόσημα. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
Κακό είναι, εάν τα Είδωλα είναι ζωντανά παιδιά.
Πόσο περιορισμένη και ρηχή μπορεί να είναι η ζωή για ένα ζωντανό παιδί ο περιορισμός του στα μέτρα και στις ψυχικές ανάγκες (στα ράφια) των ενηλίκων;
Η ασύδοτη παροχή είναι ένας καλυμμένος τρόπος να ασκείς εξουσία. Και η εξουσία περιορίζει την ελευθερία και τις δυνατότητες του ατόμου.
Τελικά αν το ψάξεις προσεκτικά, το Είδωλο είναι ο δευτερεύων ρόλος. ΕΓΩ είμαι αυτός/η ο σημαντικός/η που καταφέρνω να ικανοποιήσω κάθε ανάγκη και επιθυμία του.
Εσύ λοιπόν, ο Υπεράνθρωπος, το θύμα γονέας ενίοτε, θα απογοητευτείς όταν το Είδωλο-παιδί δεν ικανοποιείται με τίποτε. Και τότε θα πας το παιδί στον Γιατρό για να σου βρει τη διάγνωση εκείνη που θα εξηγεί γιατί το Είδωλο είναι ελαττωματικό, παρά τις μεγάλες θυσίες και παροχές σου.
Όχι δεν φταις εσύ.
Όλα όσα περιγράφει το παρακάτω δεν είναι τίποτε άλλο από το να λες ΟΧΙ.
ΝΑ ΛΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ (και) ΟΧΙ.
Το λέμε και Ο-ΡΙ-Α.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ηρακλείτεια Διαλεκτική
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απαράδεκτες ενέργειες του Προέδρου της Ε.Κ.Χ.Α Α.Ε.
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
