2016-10-29 09:52:12
Ότι κι εάν πούμε για τον αυτούς τους ανθρώπους είναι λίγο Όταν ήμασταν παιδιά οι περισσότεροι περιμέναμε πως και πως να φύγουμε η να σταματήσουμε το σχολείο. Χωρίς φυσικά να ξέρουμε τι θα συναντήσουμε στην ζωή μας και πόσο χρήσιμα θα μας φανούν τα μαθητικά τα χρόνια.
Τα βλέμματα και το χειροκρότημα όλων τράβηξε στη μαθητική παρέλαση στη Σύρο στο πλαίσιο των εορτασμών της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, ο σημαιοφόρος Λευτέρης και αυτό διότι ο αριστούχος μαθητής είναι… 39 ετών, αποφάσισε να επιστρέψει στα θρανία έπειτα από 23 χρόνια…
Πρόκειται για την 39χρονο Λευτέρη Νταβελάκη που πηγαίνει Β΄ Λυκείου στο Εσπερινό Λύκειο Σύρου. Ο Λευτέρης είναι πατέρας δύο παιδιών ηλικίας 12 και 16 ετών. «Για να πάρω αυτή την απόφαση, τα παιδιά μου και η γυναίκα μου ήταν αυτοί που με στήριξαν. Αν δεν είχα πίσω μου την οικογένεια μου δεν θα μπορούσα να το κάνω όλο αυτό .Έχω το σκοπό μου και την συμπαράσταση των δικών μου αυτό μου αρκεί.» δήλωσε μεταξύ άλλων η 39χρονος σημαιοφόρος.
Οι υποχρεώσεις του Λευτέρη έχουν αυξηθεί. Παρόλο αυτά συνδυάζει, δουλειά, οικογένεια και σχολείο.
«Πηγαίνω έξι και μισή το απόγευμα στο σχολείο και σχολάω στις δέκα…ενώ το πρωί είμαι στην δουλειά μου. Η αλήθεια είναι ότι κανείς θυσίες μιας και λείπεις από το σπίτι και τα παιδιά. Αν δε με στήριζε ή Άννα (γυναίκα του) με το θέμα των παιδιών (φροντιστήρια,κλπ) δεν θα τα κατάφερνα.»
Ο Λευτέρης μας μίλησε και για τα παιδικά του χρόνια, μέχρι να σταματήσει απ το σχολείο. «Το σταμάτησα 16 χρονών λόγω το ότι δούλευα και με είχε ξεσηκώσει το χρήμα. Φαντάσου ένα 16χρονο να παίρνει μισθό ενήλικα και να νιώθει οικονομικά ανεξάρτητος. Ωστόσο οι γονείς μου είχαν την παλιά αντίληψη του ότι πρέπει να μάθεις στη δουλειά.»
Φυσικά, όλη του η οικογένειά ήταν εκεί, για να τον δει να παρελαύνει κρατώντας την Ελληνική σημαία.
Η επιστροφή τους στα θρανία, όχι μόνο του Λευτέρη αλλά και άλλων παιδιών που τους δίνεται η ευκαιρία να ολοκληρώσουν την δευτεροβάθμια εκπαίδευση τους προκαλεί πλήθος θετικών σχολίων, με τα παιδιά να στέλνουν μήνυμα επιμονής και υπομονής.
Σε κάποια πράγματα η ζωή μας προσφέρει τη δυνατότητα της δεύτερης ευκαιρίας, σε κάποια άλλα όχι. Στην εκπαίδευση υπάρχει η δεύτερη ευκαιρία και ονομάζεται Εσπερινό Σχολείο. Χρειάζεται δύναμη και πολλά ψυχικά αποθέματα για να επιστρέψει κάποιος στα θρανία μετά από πολλά χρόνια. Πολλοί από τους μαθητές των εσπερινών σχολείων έχουν οικογένεια, είναι εργαζόμενοι, δυσκολεύονται να τα συνδυάσουν όλα αυτά, αλλά είναι εκεί και επιμένουν… Θέλουν να ολοκληρώσουν αυτό που άφησαν στη μέση αρκετά χρόνια πριν!
Επί δεκαετίες ολόκληρες τα λεγόμενα νυχτερινά σχολεία ήταν εγκλωβισμένα σε φήμες και διαδόσεις που τα αδικούσαν. Παραβατικές συμπεριφορές, μαθητές με μικρές δυνατότητες, μιζέρια και φτώχεια. Κάπως έτσι έβλεπαν τη μάθηση της νύχτας οι –ας πούμε – προνομιούχοι της ημέρας.
Ωστόσο η αλήθεια ήταν εντελώς διαφορετική. Τα εσπερινά λύκεια δεν φιλοξενούσαν …εγκληματίες, ούτε παιδιά που δεν έπαιρναν τα γράμματα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων συνέβαινε το αντίθετο: Φιλοξενούσαν ανθρώπους του μεροκάματου, έξυπνους και αποφασισμένους να παλέψουν διπλά και τριπλά για να αποκτήσουν ό,τι ο περισσότερος κόσμος εξακολουθεί να σνομπάρει: Μόρφωση.
Στο πρόσωπο τους συναντάμε την αισιοδοξία και τη μαχητικότητα. Έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες. Έχουν βγει στη ζωή. Δεν κουβαλούν την αφέλεια και την αθωότητα των παιδιών. Κουβαλούν όμως ωριμότητα και αποφασιστικότητα.
Ο Λευτέρης χαρακτηρίζει τα εσπερινά σχολεία, ως ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΊΑ για όσους θέλουν να αναβιώσουν την ανεκπλήρωτη τους επιθυμία για μάθηση.
Τα παιδιά αυτά είναι άξιοι συγχαρητηρίων.
Πηγή
Tromaktiko
Τα βλέμματα και το χειροκρότημα όλων τράβηξε στη μαθητική παρέλαση στη Σύρο στο πλαίσιο των εορτασμών της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, ο σημαιοφόρος Λευτέρης και αυτό διότι ο αριστούχος μαθητής είναι… 39 ετών, αποφάσισε να επιστρέψει στα θρανία έπειτα από 23 χρόνια…
Πρόκειται για την 39χρονο Λευτέρη Νταβελάκη που πηγαίνει Β΄ Λυκείου στο Εσπερινό Λύκειο Σύρου. Ο Λευτέρης είναι πατέρας δύο παιδιών ηλικίας 12 και 16 ετών. «Για να πάρω αυτή την απόφαση, τα παιδιά μου και η γυναίκα μου ήταν αυτοί που με στήριξαν. Αν δεν είχα πίσω μου την οικογένεια μου δεν θα μπορούσα να το κάνω όλο αυτό .Έχω το σκοπό μου και την συμπαράσταση των δικών μου αυτό μου αρκεί.» δήλωσε μεταξύ άλλων η 39χρονος σημαιοφόρος.
Οι υποχρεώσεις του Λευτέρη έχουν αυξηθεί. Παρόλο αυτά συνδυάζει, δουλειά, οικογένεια και σχολείο.
«Πηγαίνω έξι και μισή το απόγευμα στο σχολείο και σχολάω στις δέκα…ενώ το πρωί είμαι στην δουλειά μου. Η αλήθεια είναι ότι κανείς θυσίες μιας και λείπεις από το σπίτι και τα παιδιά. Αν δε με στήριζε ή Άννα (γυναίκα του) με το θέμα των παιδιών (φροντιστήρια,κλπ) δεν θα τα κατάφερνα.»
Ο Λευτέρης μας μίλησε και για τα παιδικά του χρόνια, μέχρι να σταματήσει απ το σχολείο. «Το σταμάτησα 16 χρονών λόγω το ότι δούλευα και με είχε ξεσηκώσει το χρήμα. Φαντάσου ένα 16χρονο να παίρνει μισθό ενήλικα και να νιώθει οικονομικά ανεξάρτητος. Ωστόσο οι γονείς μου είχαν την παλιά αντίληψη του ότι πρέπει να μάθεις στη δουλειά.»
Φυσικά, όλη του η οικογένειά ήταν εκεί, για να τον δει να παρελαύνει κρατώντας την Ελληνική σημαία.
Η επιστροφή τους στα θρανία, όχι μόνο του Λευτέρη αλλά και άλλων παιδιών που τους δίνεται η ευκαιρία να ολοκληρώσουν την δευτεροβάθμια εκπαίδευση τους προκαλεί πλήθος θετικών σχολίων, με τα παιδιά να στέλνουν μήνυμα επιμονής και υπομονής.
Σε κάποια πράγματα η ζωή μας προσφέρει τη δυνατότητα της δεύτερης ευκαιρίας, σε κάποια άλλα όχι. Στην εκπαίδευση υπάρχει η δεύτερη ευκαιρία και ονομάζεται Εσπερινό Σχολείο. Χρειάζεται δύναμη και πολλά ψυχικά αποθέματα για να επιστρέψει κάποιος στα θρανία μετά από πολλά χρόνια. Πολλοί από τους μαθητές των εσπερινών σχολείων έχουν οικογένεια, είναι εργαζόμενοι, δυσκολεύονται να τα συνδυάσουν όλα αυτά, αλλά είναι εκεί και επιμένουν… Θέλουν να ολοκληρώσουν αυτό που άφησαν στη μέση αρκετά χρόνια πριν!
Επί δεκαετίες ολόκληρες τα λεγόμενα νυχτερινά σχολεία ήταν εγκλωβισμένα σε φήμες και διαδόσεις που τα αδικούσαν. Παραβατικές συμπεριφορές, μαθητές με μικρές δυνατότητες, μιζέρια και φτώχεια. Κάπως έτσι έβλεπαν τη μάθηση της νύχτας οι –ας πούμε – προνομιούχοι της ημέρας.
Ωστόσο η αλήθεια ήταν εντελώς διαφορετική. Τα εσπερινά λύκεια δεν φιλοξενούσαν …εγκληματίες, ούτε παιδιά που δεν έπαιρναν τα γράμματα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων συνέβαινε το αντίθετο: Φιλοξενούσαν ανθρώπους του μεροκάματου, έξυπνους και αποφασισμένους να παλέψουν διπλά και τριπλά για να αποκτήσουν ό,τι ο περισσότερος κόσμος εξακολουθεί να σνομπάρει: Μόρφωση.
Στο πρόσωπο τους συναντάμε την αισιοδοξία και τη μαχητικότητα. Έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες. Έχουν βγει στη ζωή. Δεν κουβαλούν την αφέλεια και την αθωότητα των παιδιών. Κουβαλούν όμως ωριμότητα και αποφασιστικότητα.
Ο Λευτέρης χαρακτηρίζει τα εσπερινά σχολεία, ως ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΊΑ για όσους θέλουν να αναβιώσουν την ανεκπλήρωτη τους επιθυμία για μάθηση.
Τα παιδιά αυτά είναι άξιοι συγχαρητηρίων.
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Mobile Banking χρήστες φτάνουν τα 2 δις το 2020
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
H Apple παρουσίασε τα νέα MacBook Pro με το Touch Bar
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
