2016-10-31 03:45:18
Βρέθηκε κάποιος να απαντήσει στο βασικό ερώτημα: πώς γίνεται να είσαι γυναίκα και να ψηφίζεις κάποιον που μισεί, υποτιμά και κατά το παρελθόν έχει παρενοχλήσει δεκάδες γυναίκες;
Το μεγαλύτερο παράδοξο των Αμερικανικών Εκλογών του 2016 αναμφισβήτητα είναι το πώς υπάρχουν γυναίκες ψηφοφόροι που με νύχια και δόντια υποστηρίζουν την είσοδο του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Με λίγα λόγια, με την ψήφο τους υποστηρίζουν έναν πολιτικό που έχει εξαπολύσει καθ' όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας χυδαίους μύδρους εναντίου του γυναικείου φύλου. Έναν άνθρωπο χωρίς κανέναν σεβασμό στις γυναίκες, έναν άντρα ξεκάθαρα εχθρικό απέναντι τους, που δεν έκρυψε τα (όποια) "πιστεύω" του και δεν τσιγκουνεύτηκε χαρακτηρισμούς και χαμερπείς αφηγήσεις για το δικό του προσωπικό sex drive κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών.
Γιατί, λοιπόν, υπάρχουν γυναίκες που θα ψηφίσουν -και μάλιστα ενθουσιασμένες- τον Ντόναλντ Τραμπ; Σύμφωνα με την Stephanie Coontz, ιστορικό και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα δεν είναι απλή και σίγουρα δεν δίνεται με απλοϊκές διαπιστώσεις -τύπου "γιατί είναι ηλίθιες"-, αλλά εντοπίζεται στη διαχρονία των οικονομικών κρίσεων και στην πάλη των τάξεων όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Συγγραφέας η ίδια διαφωτιστικών βιβλίων για το φύλο και την πορεία του μέσα στην ιστορία του Αμερικανικού Έθνους, η Coontz θεωρεί ότι ο Τραμπ είναι ένα φαινόμενο, το οποίο χρειάζεται προσοχή και χειρισμούς, καθώς η ρητορική και η τοποθέτηση του ενσαρκώνει όχι μόνο τους χειρότερους εφιάλτες των Αμερικανών, αλλά "εξηγεί" την καταπίεση που υπέστησαν τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως η εργατική τάξη, που πάντα ονειρευόταν την άνοδο της, χωρίς να μπορεί ξεκάθαρα να επενδύσει σε έναν πολιτικό που θα της δώσει αυτή τη δυνατότητα.
Στο βιβλίο της "A Strange Stirring: The Feminine Mystique and American Women at the Dawn of the 1960s, Marriage, a History, and The Way We Never Were", η Coontz είχε ήδη μία πρώτη εξήγηση για τα επίπεδα δημοφιλίας του Τραμπ σε γυναίκες ψηφοφόρους.
"Τα πράγματα εδώ είναι εξαιρετικά μπερδεμένα και πολύπλοκα. Για παράδειγμα, αν ερευνήσει κανείς τον βαθμό, στον οποίο λευκοί ετοιμάζονται να ψηφίσουν τον Τραμπ στον Νότο, θα καταλάβει ότι ο τύπος αυτός πάτησε σε ένα πλέγμα ρατσισμού που προϋπήρχε. Όμως, αυτό ακριβώς είναι και το είδος του ρατσισμού που επιδεινώνεται και εξαπλώνεται, όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι έμειναν πίσω, ότι χάνουν ακόμη και τα μικρά κεκτημένα τους, ότι τίποτα απ' όσα τους υποσχέθηκαν δεν έγινε. Και δεν μιλάμε για δικαιώματα λευκών, ξεκάθαρα και επιβεβλημένα για περισσότερα από 200 χρόνια, αλλά για τα δικαιώματα του κουβαλητή της οικογένειας, μία ξεκάθαρη υπόθεση της εργατικής τάξης. Πολλοί άντρες, λοιπόν, θα ακολουθούσαν οποιονδήποτε τους υποσχόταν ότι θα διατηρούσαν τα σκληρά κερδισμένα κεκτημένα τους, ήδη από τη μεταπολεμική εποχή", λέει η Coontz για να συνεχίσει με το πραγματικά ζητούμενο της υπόθεσης, τις γυναίκες.
Τι ελκύει, όμως, τις γυναίκες στον Τραμπ; Οι περισσότερες υποστηρίζουν τις ίσες απολαβές στον εργασιακό τομέα για την ίδια παρεχόμενη εργασία. Και οι περισσότερες αντιδρούν με απέχθεια στα σχόλια του που αφορούν τη σεξουαλική παρενόχληση και τη σεξιστική συμπεριφορά εναντίον γυναικών. Πλην όμως, οι γυναίκες είναι που εξακολουθούν να στερούνται ευκαιριών στον εργασιακό τομέα, οι γυναίκες είναι που υφίστανται διακρίσεις παραδοσιακού τύπου και γι' αυτό, ως έναν τρόπο αποκατάστασης και διασφάλισης, οι γυναίκες είναι οι πιο επίφοβες στο να υποστηρίξουν πολιτικές που συντηρούν και ανταμείβουν τις έμφυλες διακρίσεις", εξηγεί η Coontz.
Ακόμη πιο αναλυτικά; "Γυναίκες με κοινωνικό, οικονομικό και μορφωτικό πλούτο είναι δεδομένο ότι θα στηρίξουν τη δραστηριότητα γυναικών, ότι θα νιώσουν περηφάνια για τις κατακτήσεις τους, ότι θα χαρούν με το να δουν γυναίκες να βγαίνουν μπροστά στην πολιτική και σε άλλους τομείς. Αυτού του είδους οι γυναίκες είναι πρόθυμες να υποστηρίξουν τέτοια δράση. Στον αντίποδα, γυναίκες με περιορισμένη οικονομική και προσωπική αυτονομία, συνήθως οδηγούνται στην κουλτούρα των πατριαρχικών οικογενειακών αξιών που εστιάζει στην ευθύνη των αντρών να τις συντηρούν και να τις προσέχουν. Γυναίκες που θέλουν να νιώθουν προστατευμένες από την ιδιωτική σφαίρα τείνουν να εστιάζουν στην ανάγκη τους να αναδεικνύεται ως αποκλειστικό προνόμιο ο ρόλος της μητέρας, της τροφού, που πρέπει να προστατευτεί από κάποιον άλλο. Νομίζω ότι πρόκειται για βασικό παράγοντα και γι' αυτό η έκτρωση σε τέτοιου είδους πολιτικές θεωρείται μέγα κακό. Η λανθασμένη σκέψη εδώ βρίσκεται στο εξής: ότι γυναίκες που έχουν όλες αυτές τις ελευθερίες -στην εργασία, τις σπουδές, την οικογένεια - παίρνουν στα χέρια τους εξουσίες που για καιρό βρίσκονταν υπό αντρικό ρυθμιστικό έλεγχο και γι' αυτό απειλείται να χαθεί η ανδρική προστασία στις ζωές τους...".
Πηγή Tromaktiko
Το μεγαλύτερο παράδοξο των Αμερικανικών Εκλογών του 2016 αναμφισβήτητα είναι το πώς υπάρχουν γυναίκες ψηφοφόροι που με νύχια και δόντια υποστηρίζουν την είσοδο του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Με λίγα λόγια, με την ψήφο τους υποστηρίζουν έναν πολιτικό που έχει εξαπολύσει καθ' όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας χυδαίους μύδρους εναντίου του γυναικείου φύλου. Έναν άνθρωπο χωρίς κανέναν σεβασμό στις γυναίκες, έναν άντρα ξεκάθαρα εχθρικό απέναντι τους, που δεν έκρυψε τα (όποια) "πιστεύω" του και δεν τσιγκουνεύτηκε χαρακτηρισμούς και χαμερπείς αφηγήσεις για το δικό του προσωπικό sex drive κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών.
Γιατί, λοιπόν, υπάρχουν γυναίκες που θα ψηφίσουν -και μάλιστα ενθουσιασμένες- τον Ντόναλντ Τραμπ; Σύμφωνα με την Stephanie Coontz, ιστορικό και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα δεν είναι απλή και σίγουρα δεν δίνεται με απλοϊκές διαπιστώσεις -τύπου "γιατί είναι ηλίθιες"-, αλλά εντοπίζεται στη διαχρονία των οικονομικών κρίσεων και στην πάλη των τάξεων όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Συγγραφέας η ίδια διαφωτιστικών βιβλίων για το φύλο και την πορεία του μέσα στην ιστορία του Αμερικανικού Έθνους, η Coontz θεωρεί ότι ο Τραμπ είναι ένα φαινόμενο, το οποίο χρειάζεται προσοχή και χειρισμούς, καθώς η ρητορική και η τοποθέτηση του ενσαρκώνει όχι μόνο τους χειρότερους εφιάλτες των Αμερικανών, αλλά "εξηγεί" την καταπίεση που υπέστησαν τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως η εργατική τάξη, που πάντα ονειρευόταν την άνοδο της, χωρίς να μπορεί ξεκάθαρα να επενδύσει σε έναν πολιτικό που θα της δώσει αυτή τη δυνατότητα.
Στο βιβλίο της "A Strange Stirring: The Feminine Mystique and American Women at the Dawn of the 1960s, Marriage, a History, and The Way We Never Were", η Coontz είχε ήδη μία πρώτη εξήγηση για τα επίπεδα δημοφιλίας του Τραμπ σε γυναίκες ψηφοφόρους.
"Τα πράγματα εδώ είναι εξαιρετικά μπερδεμένα και πολύπλοκα. Για παράδειγμα, αν ερευνήσει κανείς τον βαθμό, στον οποίο λευκοί ετοιμάζονται να ψηφίσουν τον Τραμπ στον Νότο, θα καταλάβει ότι ο τύπος αυτός πάτησε σε ένα πλέγμα ρατσισμού που προϋπήρχε. Όμως, αυτό ακριβώς είναι και το είδος του ρατσισμού που επιδεινώνεται και εξαπλώνεται, όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι έμειναν πίσω, ότι χάνουν ακόμη και τα μικρά κεκτημένα τους, ότι τίποτα απ' όσα τους υποσχέθηκαν δεν έγινε. Και δεν μιλάμε για δικαιώματα λευκών, ξεκάθαρα και επιβεβλημένα για περισσότερα από 200 χρόνια, αλλά για τα δικαιώματα του κουβαλητή της οικογένειας, μία ξεκάθαρη υπόθεση της εργατικής τάξης. Πολλοί άντρες, λοιπόν, θα ακολουθούσαν οποιονδήποτε τους υποσχόταν ότι θα διατηρούσαν τα σκληρά κερδισμένα κεκτημένα τους, ήδη από τη μεταπολεμική εποχή", λέει η Coontz για να συνεχίσει με το πραγματικά ζητούμενο της υπόθεσης, τις γυναίκες.
Τι ελκύει, όμως, τις γυναίκες στον Τραμπ; Οι περισσότερες υποστηρίζουν τις ίσες απολαβές στον εργασιακό τομέα για την ίδια παρεχόμενη εργασία. Και οι περισσότερες αντιδρούν με απέχθεια στα σχόλια του που αφορούν τη σεξουαλική παρενόχληση και τη σεξιστική συμπεριφορά εναντίον γυναικών. Πλην όμως, οι γυναίκες είναι που εξακολουθούν να στερούνται ευκαιριών στον εργασιακό τομέα, οι γυναίκες είναι που υφίστανται διακρίσεις παραδοσιακού τύπου και γι' αυτό, ως έναν τρόπο αποκατάστασης και διασφάλισης, οι γυναίκες είναι οι πιο επίφοβες στο να υποστηρίξουν πολιτικές που συντηρούν και ανταμείβουν τις έμφυλες διακρίσεις", εξηγεί η Coontz.
Ακόμη πιο αναλυτικά; "Γυναίκες με κοινωνικό, οικονομικό και μορφωτικό πλούτο είναι δεδομένο ότι θα στηρίξουν τη δραστηριότητα γυναικών, ότι θα νιώσουν περηφάνια για τις κατακτήσεις τους, ότι θα χαρούν με το να δουν γυναίκες να βγαίνουν μπροστά στην πολιτική και σε άλλους τομείς. Αυτού του είδους οι γυναίκες είναι πρόθυμες να υποστηρίξουν τέτοια δράση. Στον αντίποδα, γυναίκες με περιορισμένη οικονομική και προσωπική αυτονομία, συνήθως οδηγούνται στην κουλτούρα των πατριαρχικών οικογενειακών αξιών που εστιάζει στην ευθύνη των αντρών να τις συντηρούν και να τις προσέχουν. Γυναίκες που θέλουν να νιώθουν προστατευμένες από την ιδιωτική σφαίρα τείνουν να εστιάζουν στην ανάγκη τους να αναδεικνύεται ως αποκλειστικό προνόμιο ο ρόλος της μητέρας, της τροφού, που πρέπει να προστατευτεί από κάποιον άλλο. Νομίζω ότι πρόκειται για βασικό παράγοντα και γι' αυτό η έκτρωση σε τέτοιου είδους πολιτικές θεωρείται μέγα κακό. Η λανθασμένη σκέψη εδώ βρίσκεται στο εξής: ότι γυναίκες που έχουν όλες αυτές τις ελευθερίες -στην εργασία, τις σπουδές, την οικογένεια - παίρνουν στα χέρια τους εξουσίες που για καιρό βρίσκονταν υπό αντρικό ρυθμιστικό έλεγχο και γι' αυτό απειλείται να χαθεί η ανδρική προστασία στις ζωές τους...".
Πηγή Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πώς... ζωγραφίζεται ένα ρεπορτάζ-ανταπόκριση πολέμου;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
