2016-11-18 08:22:21
Δυόμιση μήνες μακριά από τα θρανία βρίσκεται ένας 16χρονος από το Αυγείο του δήμου Ήλιδας, ο οποίος πρέπει να φοιτά στο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο στα Βυτινέϊκα ωστόσο δεν έχει τακτοποιηθεί ακόμη το θέμα της μεταφοράς του, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε ένα μήνα περίπου πριν τα Χριστούγεννα!
«Δεν ζητώ κάτι παράλογο, ζητώ το αυτονόητο…» είναι τα λόγια της μητέρας του της κας Ιωάννας Παναγιωτοπούλου, η οποία όλο αυτό το διάστημα τρέχει από αρμόδιο σε αρμόδιο, τηλεφωνεί, χτυπά πόρτες, αλλά δεν έχει υπάρξει κανένα αποτέλεσμα.
Να υπογραφεί η σύμβαση
Γιατί μπορεί ο διαγωνισμός για τη μεταφορά του μαθητή να έχει ολοκληρωθεί, έχει επιλεγεί ο οδηγός ταξί που θα μεταφέρει το παιδί, παρ’ όλα αυτά έχει καθυστερήσει δραματικά η υπογραφή της σύμβασης για να ξεκινήσει το δρομολόγιο.
Έτσι, όλο αυτό το διάστημα το παιδί είναι μακριά από το σχολείο του, με ότι αυτό συνεπάγεται, καθώς στερείται τη γνώση και τις δραστηριότητες που του προσφέρει το Ειδικό Γυμνάσιο.
Όπως λέει η μητέρα του στην ‘Π’, η μόνη επαφή με το σχολείο ήταν την πρώτη ημέρα που έγινε ο καθιερωμένος Αγιασμός και μάλιστα για να φτάσει εκεί με το παιδί της από το Αυγείο η ταλαιπωρία ήταν απίστευτη, αφού η μετακίνηση έγινε μέσω λεωφορείων του ΚΤΕΛ, ενώ χρειάστηκε ακόμη και να περπατήσουν για μία μεγάλη απόσταση.
Η οικογένεια δεν έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει το παιδί σε καθημερινή βάση στο σχολείο και γι’ αυτό ζητά από την πολιτεία τα αυτονόητα...
Το παιδί περιμένει «Έχουμε να πάμε στο σχολείο από την ημέρα του Αγιασμού. Εδώ και δύο μήνες παίρνω μέρα παρά μέρα τηλέφωνο τους αρμόδιους και ακόμη περιμένω. Αισθάνομαι πλέον ότι με κοροϊδεύουν. Ακόμη και τον ταξιτζή βρήκα που βγήκε στο διαγωνισμό για τη μεταφορά του παιδιού, αλλά και αυτός δεν μπορεί να κάνει τίποτα ο άνθρωπος εάν δεν υπογράψει τη σύμβαση» λέει η κα Παναγιωτοπούλου και περιγράφει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο γιος της: «Το παιδί θέλει να πάει στο σχολείο, δεν μπορώ να το κρατήσω άλλο στο σπίτι. Ρωτάει κάθε πρωί εάν θα πάει στο σχολείο. Όταν αρχικά πήρανε την απόφαση για τη μεταφορά και λειτουργία του σχολείου στο Σώστι, το παιδί καταχάρηκε γιατί θα ήταν κοντά και θα μπορούσαμε να τον μετακινούμε χωρίς προβλήματα. Πάει όμως και αυτό…».
Η κα Παναγιωτοπούλου τονίζει επίσης πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά με τις ιδιαίτερες ικανότητες να πηγαίνουν στο σχολείο και πόσο συμβάλλει αυτό στην κοινωνικοποίησή τους, γι’ αυτό και καλεί τους αρμοδίους να επιδείξουν την απαιτούμενη ευαισθησία και να δώσουν λύση στο πρόβλημα.
Πηγή Tromaktiko
«Δεν ζητώ κάτι παράλογο, ζητώ το αυτονόητο…» είναι τα λόγια της μητέρας του της κας Ιωάννας Παναγιωτοπούλου, η οποία όλο αυτό το διάστημα τρέχει από αρμόδιο σε αρμόδιο, τηλεφωνεί, χτυπά πόρτες, αλλά δεν έχει υπάρξει κανένα αποτέλεσμα.
Να υπογραφεί η σύμβαση
Γιατί μπορεί ο διαγωνισμός για τη μεταφορά του μαθητή να έχει ολοκληρωθεί, έχει επιλεγεί ο οδηγός ταξί που θα μεταφέρει το παιδί, παρ’ όλα αυτά έχει καθυστερήσει δραματικά η υπογραφή της σύμβασης για να ξεκινήσει το δρομολόγιο.
Έτσι, όλο αυτό το διάστημα το παιδί είναι μακριά από το σχολείο του, με ότι αυτό συνεπάγεται, καθώς στερείται τη γνώση και τις δραστηριότητες που του προσφέρει το Ειδικό Γυμνάσιο.
Όπως λέει η μητέρα του στην ‘Π’, η μόνη επαφή με το σχολείο ήταν την πρώτη ημέρα που έγινε ο καθιερωμένος Αγιασμός και μάλιστα για να φτάσει εκεί με το παιδί της από το Αυγείο η ταλαιπωρία ήταν απίστευτη, αφού η μετακίνηση έγινε μέσω λεωφορείων του ΚΤΕΛ, ενώ χρειάστηκε ακόμη και να περπατήσουν για μία μεγάλη απόσταση.
Η οικογένεια δεν έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει το παιδί σε καθημερινή βάση στο σχολείο και γι’ αυτό ζητά από την πολιτεία τα αυτονόητα...
Το παιδί περιμένει «Έχουμε να πάμε στο σχολείο από την ημέρα του Αγιασμού. Εδώ και δύο μήνες παίρνω μέρα παρά μέρα τηλέφωνο τους αρμόδιους και ακόμη περιμένω. Αισθάνομαι πλέον ότι με κοροϊδεύουν. Ακόμη και τον ταξιτζή βρήκα που βγήκε στο διαγωνισμό για τη μεταφορά του παιδιού, αλλά και αυτός δεν μπορεί να κάνει τίποτα ο άνθρωπος εάν δεν υπογράψει τη σύμβαση» λέει η κα Παναγιωτοπούλου και περιγράφει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο γιος της: «Το παιδί θέλει να πάει στο σχολείο, δεν μπορώ να το κρατήσω άλλο στο σπίτι. Ρωτάει κάθε πρωί εάν θα πάει στο σχολείο. Όταν αρχικά πήρανε την απόφαση για τη μεταφορά και λειτουργία του σχολείου στο Σώστι, το παιδί καταχάρηκε γιατί θα ήταν κοντά και θα μπορούσαμε να τον μετακινούμε χωρίς προβλήματα. Πάει όμως και αυτό…».
Η κα Παναγιωτοπούλου τονίζει επίσης πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά με τις ιδιαίτερες ικανότητες να πηγαίνουν στο σχολείο και πόσο συμβάλλει αυτό στην κοινωνικοποίησή τους, γι’ αυτό και καλεί τους αρμοδίους να επιδείξουν την απαιτούμενη ευαισθησία και να δώσουν λύση στο πρόβλημα.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τρία iPad από την Apple τον Μάρτιο του 2017
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
