2016-12-10 12:22:26
Η «φούσκα» με την επένδυση του εμίρη, η εμπλοκή πολιτικών παραγόντων και οι άγνωστοι Αραβες που αγόρασαν 15.000 στρ. στη Ζάκυνθο... Το ιστορικό, οι ποινικές διώξεις και οι ένορκες βεβαιώσεις των εμπλεκόμενων.
Είναι μια άλλη μεγάλη επένδυση που έμεινε στα χαρτιά λόγω της γνωστής αβελτηρίας του ελληνικού δημοσίου ή μια καραμπινάτη «φούσκα» που, ευτυχώς, διερευνά η Δικαιοσύνη; Προκαλεί πλήγμα στη διεθνή εικόνα της χώρας ως επενδυτικού προορισμού ή εξαιτίας των απίστευτων αποφάσεων που έλαβε η διοίκηση σε χρόνο ρεκόρ δημιουργεί αρνητικά αντανακλαστικά στην τοπική κοινωνία; Είναι επένδυση του πρώην Εμίρη του Κατάρ ή κάποιων Αράβων, από το Λίβανο και τη Συρία, που διαθέτουν μεταξύ άλλων εστιατόρια και μπαρ στην Αθήνα;
Γιατί ξαφνικά εξαφανίστηκαν από το διοικητικό συμβούλιο της αγοράστριας εταιρείας κάποια μέλη που εμφανίζονταν, μάλιστα, ως ιδιοκτήτες του 95%; Γιατί δε δήλωναν από την αρχή οι επενδυτές της Ζακύνθου πως εκπροσωπούν «θυγατρική της Al Rayan», κρατικής επενδυτικής εταιρείας του Κατάρ;
Γιατί μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία επίσημη ανακοίνωση που να συνδέει τους επενδυτές της Ζακύνθου (και νωρίτερα της νήσου Οξυάς) με το κράτος του Κατάρ; Από ένορκες καταθέσεις εμπλεκομένων (που έχει στη διάθεσή του το Euro2day.gr) μαθαίνουμε πως ο (πρώην) εμίρης του Κατάρ «είχε δείξει ενδιαφέρον» να συμμετάσχει στις επενδύσεις και πως, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, δεν είχε επενδύσει ο ίδιος στην Οξυά!
Η υπόθεση
Η υπόθεση με την αγορά αμφισβητούμενης έκτασης 14.500 στρεμμάτων στη Ζάκυνθο από εταιρεία που φέρεται να ανήκει στο εμιράτο του Κατάρ απασχολεί εδώ και χρόνια την επικαιρότητα. Μάλιστα, εμφανίζεται μονίμως ως δήθεν πλήγμα για την επενδυτική εικόνα της χώρας την ίδια στιγμή που ο οικονομικός εισαγγελέας Γαλληνός Μπρης, με πόρισμα 27 σελίδων, έχει ασκήσει ποινικές διώξεις για βαρύτατα αδικήματα σε δέκα πρόσωπα που ενεπλάκησαν στη συναλλαγή. Πρόκειται για δημοσίους λειτουργούς, αλλά και εκπρόσωπο των αγοραστών.
Πρόσωπα που παρακολουθούν την εμφανιζόμενη ως επένδυση του πρώην Εμίρη του Κατάρ υποστηρίζουν πως «πίσω από το θόρυβο υπάρχουν δύο ενορχηστρωτές με ισχυρή πολιτική δύναμη, ο ένας εκ των οποίων εξακολουθεί να έχει πολιτική θέση και υπήρξε οικονομικός σύμβουλος των Αράβων». Το επόμενο επεισόδιο θα παιχθεί στα δικαστήρια καθώς στις 1/2/2017 δικάζεται η αγωγή για ακύρωση του συμβολαίου μεταβίβασης.
Οσοι ασχολήθηκαν με την ιστορία των 14.500 στρεμμάτων υπενθυμίζουν πως ουδέποτε υπήρξε σε ολόκληρα τα Επτάνησα ιδιοκτήτης που να έχει στην κατοχή του τέτοια έκταση. Όπως λένε, οι πιο επιφανείς του Libro d’ Oro δεν είχαν ποτέ πάνω από 1.500 στρέμματα, όπως π.χ. ο κόντες Κομούτος.
Από τους Ενετούς στον Ελευθέριο Βενιζέλο
Ολα ξεκινούν το 1783 όταν οι Ενετοί έβγαλαν σε δημοπρασία την τιμητική ιδιότητα του Προστάτη και Επιμελητή της Μονής της Αναφωνήτριας, ένας εκ των εμφανισθέντων ονόματι Φλαμπουριάρης είχε δώσει την καλύτερη προσφορά, δηλαδή το υψηλότερο ετήσιο αντάλλαγμα. Όμως η δημοπρασία δεν αφορούσε την πώληση των εκτάσεων. Ο Ενετός Προβλεπτής εκείνης της περιόδου ζητούσε μέσω της δημοπρασίας κάποιον στον οποίο θα παραχωρούσε «την προστασία της Μονής Αναφωνήτριας, την φροντίδα των μοναχών και την επιμέλεια των κτημάτων». Πουθενά δεν γίνονταν λόγος για μεταβίβαση της κυριότητας της μονής, κάτι άλλωστε που απαγορευόταν από το Νόμο.
Ο Φλαμπουριάρης έχοντας δώσει την καλύτερη προσφορά, πήρε τον τίτλο, αλλά το έγγραφο της παραχώρησης έλεγε πως ανά πάσα στιγμή η εντολή αυτή μπορούσε να ανακληθεί. Αυτονόητο είναι πως κανένα έγγραφο εκείνης της εποχής δεν αναφέρεται σε μεταβίβαση της κυριότητας ή σε δωρεά της ίδιας της Μονής. Επισημαίνεται πως αντίστοιχες υπηρεσίες είχαν προσφέρει μετά τον 15ο αιώνα οι πολλές οικογένειες επωνύμων Ζακυνθινών μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Σιγούρου μέλος της οποίας ήταν και ο μετέπειτα Αγιος Διονύσιος Ζακύνθου, οι οποίες και διατηρούσαν τον ίδιο τιμητικό τίτλο με του Φλαμπουριάρη.
Όταν το 1798 διαλύθηκε η Ενετική Δημοκρατία με τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο πήγαν στη Ζάκυνθο οι Γάλλοι του Ναπολέοντα, ακολούθησαν οι Ρώσοι, μετά ξανά οι Γάλλοι και τέλος οι Αγγλοι ως «προστάτιδα δύναμη», με την συνθήκη της Βιέννης. Σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο ο Φλαμπουριάρης έρχεται σε συμφωνία με τους κατοίκους της Αναφωνήτριας, μέσω συμβολαιογράφου της εποχής, με βάση την οποία διαθέτει τα αγροτικά κτήματα στους κατοίκους για καλλιέργεια και αναγνωρίζεται γραπτώς ότι τα δάση και η θάλασσα είναι ελεύθερα για όλους.
Έγγραφο του Νομαρχιακού Γεωπόνου Ζακύνθου του 1928, μετά από ανάθεση του Υπουργείου Γεωργίας, επιβεβαιώνει τα παραπάνω καθώς και την ελεύθερη χρήση των δασών. Η έκθεση του Νομογεωπόνου, έγινε μετά από δραματικά επεισόδια μεταξύ των κατοίκων και της οικογένειας Φλαμπουριάρη, κατά τα οποία υπήρχαν και νεκροί! Να σημειωθεί ότι η οικογένεια Φλαμπουριάρη είχε αναλάβει την υποχρέωση να διατηρεί σε καλή κατάσταση την εκκλησία και το νεκροταφείο. Αντ’ αυτού είχε μετατρέψει τους εκκλησιαστικούς χώρους της Μονής Αναφωνητρίας σε βοηθητικούς χώρους των κτηνοτροφικών ασχολιών και στο εκκλησιαστικό νεκροταφείο απαγόρευε την ταφή των κατοίκων.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου του 1928 ζητά να απαλλοτριωθούν οι εκτάσεις ώστε να σταματήσουν τα αιματηρά επεισόδια. Η απάντηση των υπηρεσιών ήταν ότι «τα δάση είναι ελεύθερα και δεν χρειάζεται απαλλοτρίωση» και εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαν να καλλιεργηθούν γιατί ήταν βραχώδη. Μάλιστα 10.000 στρέμματα της επίδικης έκτασης είχαν μεταβιβαστεί ως επιχώριος περιουσία στον Δήμο Ελατίων, έναν εκ των έξι καποδιστριακών δήμων και είχαν καταγραφεί στα βιβλία του απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα.
Το 1961 πεθαίνει ο τελευταίος γόνος της οικογένειας Φλαμπουριάρη και αφήνει ως κληρονομιά στη γυναίκα του αορίστως δασική έκταση της περιοχής, δίχως επ’ αυτής να μνημονεύει καμιά πράξη κυριότητας ή νομής. Στην κόρη του Σοφία έδωσε ως κληρονομιά 79 στρέμματα αγροτικής έκτασης, που ήταν και τα μόνα που δήλωνε στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζακύνθου.
Αποδοχή κληρονομιάς και πώληση τη Μεγάλη Πέμπτη
Και έτσι φθάνουμε στον κ. Γ. Χάρο, ανιψιό της κόρης Φλαμπουριάρη της Σοφίας, που είναι ο πωλητής των επίδικων εκτάσεων. Επί πάρα πολλά χρόνια δήλωνε ότι κατείχε περίπου 70 αγροτικά στρέμματα, αλλά τη Μεγάλη Πέμπτη του 2014 πραγματοποιεί αποδοχή κληρονομιάς 15.000 στρεμμάτων και ταυτόχρονα την μεταβιβάζει στους Αραβες της εταιρείας Pimana.
Οσοι θεωρούν πως πώλησε εκτάσεις που δεν του ανήκουν επισημαίνουν πως οι δασικές εκτάσεις που μεταβίβασε είχαν κηρυχθεί κατ’ επανάληψη ως δημόσιες αναδασωτέες εκτάσεις, μετά από αλλεπάλληλες πυρκαγιές. Στις εκτάσεις αυτές είχαν ανοίξει κατά καιρούς 80 χιλιόμετρα περίπου ασφατοστρωμένοι δρόμοι, χωρίς ποτέ να εγερθεί θέμα ιδιοκτησίας και απαλλοτρίωσης ούτε από την οικογένεια Φλαμπουριάρη, ούτε από τον κ. Γ. Χάρο. Ο τελευταίος υποστηρίζει τώρα πως τα 80 χιλιόμετρα ασφαλτοστρωμένων δρόμων είναι αντιπυρικές ζώνες! Η άλλη πλευρά επισημαίνει πως συνήθως οι αντιπυρικές ζώνες είναι ευθείες και δεν ασφαλτοστρώνονται Να σημειωθεί ότι τα 70 αγροτικά στρέμματα που κληρονόμησε από την θεία του Σοφία ο κ. Γ. Χάρος, ουδέποτε τα πώλησε. Το σκηνικό αλλάζει τη Μεγάλη Εβδομάδα του 2014. Τότε ο κ. Γ. Χάρος εμφανίζεται να κάνει αποδοχή κληρονομιάς 15.000 στρεμμάτων, που δεν είχε αποδεχτεί ποτέ η θεία του Σοφία. Την ίδια μέρα γίνεται η συμβολαιογραφική πράξη της πώλησης 14.500 στρεμμάτων δασικής έκτασης στην Pimana.
Η έκταση που πουλάει έχει μέτωπο στη θάλασσα 10 χιλιομέτρων, περιλαμβάνει εκτάσεις δύο Μοναστηριών (Αναφωνήτριας 13ου αιώνα και Αγίου Γεωργίου των Κρημνών). Στην ουσία οι αγοραστές θέλουν την παγκόσμιας φήμης περιοχή του Ναυαγίου (φωτ.).
Το συμβόλαιο μένει μυστικό για μερικούς μήνες. Κάποια πρώτα δημοσιεύματα το αποκαλύπτουν το καλοκαίρι και η πλήρης αποκάλυψη γίνεται το φθινόπωρο του 2014. Τότε κατατίθεται μηνυτήρια αναφορά στην τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτ. Γκουτζαμάνη εκ μέρους της εκκλησίας της Ζακύνθου, καθώς μέσα στα 14.500 στρέμματα που πουλήθηκαν περιλαμβάνονται και 3.500 στρέμματα που η Εκκλησία υποστηρίζει ότι είναι δικά της. Μέσα στην έκταση που πουλήθηκε περιλαμβάνεται και η παλιά Μονή του Αγίου Γεωργιου των Κρημνών, που διαθέτει εξαιρετικής αξίας τοιχογραφίες και έχει χαρακτηριστεί μεταβυζαντινό μνημείο.
Εκπρόσωποι των επενδυτών δηλώνουν πως προετοιμάζονταν επί ένα χρόνο πριν υπογράψουν τη μεταβίβαση. Όμως, στα «χαρτιά» της πώλησης δεν αποτυπώθηκαν οι ασφαλτοστρωμένοι δημόσιοι δρόμοι, ούτε τα οικήματα, ούτε τα δημόσια ρέματα, δηλαδή στοιχεία που οδηγούν αυτοδικαίως σε ακύρωση του συμβολαίου. Το ίδιο τοπογραφικό διάγραμμα περιλαμβάνει και ιδιοκτησίες κατοίκων τριών χωριών που είναι στην κατοχή τους επί αιώνες! Ανάμεσα στις δημόσιες υπηρεσίες που έσπευσαν μέσα σε μια μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας του 2014 να διευκολύνουν την αγοραπωλησία ήταν και η ΔΟΥ Ζακύνθου που εκτίμησε την αξία στα 1.050 ευρώ το στρέμμα!
Οι αντιδρώντες υποστηρίζουν πως «ο έφορος έκανε τότε εκτίμηση μέσα σε μια μέρα. Ο δασάρχης, που είναι ανάμεσα στους κατηγορούμενους για την υπόθεση, έκανε χαρακτηρισμό χωρίς να τηρηθεί ο νόμος που ζητά την προσκόμιση τίτλων. Επιπλέον, ο δασάρχης αγνόησε ότι οι συγκεκριμένες εκτάσεις με αλλεπάλληλες πράξεις χαρακτηρίζονται δημόσιες δασικές επι 10ετίες. Δεν τηρήθηκε ο νόμος που απαιτεί να έχει προτίμηση το δημόσιο στην περίπτωση πώλησης ιδιωτικών δασικών εκτάσεων».
Επισημαίνουν πως η προϊσταμένη αρχή του Δασάρχη, αυτή της Πάτρας, έπρεπε μέσα σε τρεις μήνες να αποφανθεί τίνος είναι η κυριότητα, αλλά άφησε την προθεσμία να εκπνεύσει χωρίς να στείλει τον φάκελο στο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών για γνωμάτευση. Η εταιρεία που αγόρασε την έκταση από το Χάρο είναι η λιβανέζικη Pimana που έχει το ίδιο Δ.Σ. με την Pimara η οποία αγόρασε τη νήσο Οξυά. Η Οξυά, όπως και η έκταση της Ζακύνθου, είχε πωληθεί επί κυβέρνησης Αντ. Σαμαρά και με μια σειρά ενέργειες είχαν ξεπεραστεί διάφορα νομικά εμπόδια. Είναι γνωστό πως πρόσφατα η Εφορία της Πάτρας ζητά επιπλέον 10 εκατ. φόρο από την Pimara για την Οξυά.
Συμμετοχή στην όλη υπόθεση των λιβανέζικων εταιρειών έχει ο Σύρος Τζαμάλ - Ηλίας Ζοράτλυ, εικαστικός καλλιτέχνης. Ο ίδιος ο κ. Ζοράτλυ επικοινώνησε με το Euro2day.gr και υποστήριξε πως δεν έχει σχέση με μπαρ, όπως αναφέρονταν στο αρχικό κείμενο του Euro2day.gr. Ήταν πρόεδρος σε Pimana και Pimara, αλλά στη συνέχεια, παραιτήθηκε, με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως η αποχώρησή του από το Δ.Σ. συνδέεται με γεγονότα και καταστάσεις στη Συρία, με τον ίδιο τον κ. Ζοράτλυ να διαψεύδει τις συγκεκριμένη πληροφόρηση. Προ ημερών εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή η πρόεδρος της Pimana κα Τζουμάνα Μπεσάρα η οποία δηλώνει μόνιμη κάτοικος Βηρυτού και προσωρινά διαμένουσα στη Βούλα.
Όλοι οι φορείς Ζακύνθου (Εκκλησία, Περιφέρεια, Δήμος) είχαν κάνει ασφαλιστικά μέτρα που δικαιώθηκαν πλήρως. Με την απόφαση απαγορεύτηκε στην Pimana να κάνει οποιαδήποτε ενέργεια στις πωληθείσες εκτάσεις. Στις 1/2/2017 δικάζεται η αγωγή για ακύρωση του συμβολαίου. Στην υπόθεση παρεμβαίνουν ενεργά κάτοικοι της περιοχής που επί τέσσερις αιώνες έχουν αμπέλια, ελιές, υποστατικά στην αμφισβητούμενη περιοχή. Τόσο οι επενδυτές όσο και ο κ. Χάρος ζητούν από τους κατοίκους που θεωρούν πως έχουν κτήματα μέσα στις εκτάσεις που μεταβιβάστηκαν (αρκετοί εδώ και αιώνες!) να πάνε στους επενδυτές ώστε «να τα βρουν».
Στην πρόσφατη δίκη, στις αρχές Νοεμβρίου, υπήρξε παρέμβαση και του ελληνικού δημοσίου το οποίο όψιμα διαπίστωσε πως αν δεν είχαν γίνει παρανομίες από όργανά του, δεν θα είχε γίνει η συναλλαγή. Εν τω μεταξύ εμείς εξακολουθούμε να διαβάζουμε για τη δήθεν δυσαρέσκεια του εμίρη του Κατάρ Πηγή
Tromaktiko
Είναι μια άλλη μεγάλη επένδυση που έμεινε στα χαρτιά λόγω της γνωστής αβελτηρίας του ελληνικού δημοσίου ή μια καραμπινάτη «φούσκα» που, ευτυχώς, διερευνά η Δικαιοσύνη; Προκαλεί πλήγμα στη διεθνή εικόνα της χώρας ως επενδυτικού προορισμού ή εξαιτίας των απίστευτων αποφάσεων που έλαβε η διοίκηση σε χρόνο ρεκόρ δημιουργεί αρνητικά αντανακλαστικά στην τοπική κοινωνία; Είναι επένδυση του πρώην Εμίρη του Κατάρ ή κάποιων Αράβων, από το Λίβανο και τη Συρία, που διαθέτουν μεταξύ άλλων εστιατόρια και μπαρ στην Αθήνα;
Γιατί ξαφνικά εξαφανίστηκαν από το διοικητικό συμβούλιο της αγοράστριας εταιρείας κάποια μέλη που εμφανίζονταν, μάλιστα, ως ιδιοκτήτες του 95%; Γιατί δε δήλωναν από την αρχή οι επενδυτές της Ζακύνθου πως εκπροσωπούν «θυγατρική της Al Rayan», κρατικής επενδυτικής εταιρείας του Κατάρ;
Γιατί μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία επίσημη ανακοίνωση που να συνδέει τους επενδυτές της Ζακύνθου (και νωρίτερα της νήσου Οξυάς) με το κράτος του Κατάρ; Από ένορκες καταθέσεις εμπλεκομένων (που έχει στη διάθεσή του το Euro2day.gr) μαθαίνουμε πως ο (πρώην) εμίρης του Κατάρ «είχε δείξει ενδιαφέρον» να συμμετάσχει στις επενδύσεις και πως, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, δεν είχε επενδύσει ο ίδιος στην Οξυά!
Η υπόθεση
Η υπόθεση με την αγορά αμφισβητούμενης έκτασης 14.500 στρεμμάτων στη Ζάκυνθο από εταιρεία που φέρεται να ανήκει στο εμιράτο του Κατάρ απασχολεί εδώ και χρόνια την επικαιρότητα. Μάλιστα, εμφανίζεται μονίμως ως δήθεν πλήγμα για την επενδυτική εικόνα της χώρας την ίδια στιγμή που ο οικονομικός εισαγγελέας Γαλληνός Μπρης, με πόρισμα 27 σελίδων, έχει ασκήσει ποινικές διώξεις για βαρύτατα αδικήματα σε δέκα πρόσωπα που ενεπλάκησαν στη συναλλαγή. Πρόκειται για δημοσίους λειτουργούς, αλλά και εκπρόσωπο των αγοραστών.
Πρόσωπα που παρακολουθούν την εμφανιζόμενη ως επένδυση του πρώην Εμίρη του Κατάρ υποστηρίζουν πως «πίσω από το θόρυβο υπάρχουν δύο ενορχηστρωτές με ισχυρή πολιτική δύναμη, ο ένας εκ των οποίων εξακολουθεί να έχει πολιτική θέση και υπήρξε οικονομικός σύμβουλος των Αράβων». Το επόμενο επεισόδιο θα παιχθεί στα δικαστήρια καθώς στις 1/2/2017 δικάζεται η αγωγή για ακύρωση του συμβολαίου μεταβίβασης.
Οσοι ασχολήθηκαν με την ιστορία των 14.500 στρεμμάτων υπενθυμίζουν πως ουδέποτε υπήρξε σε ολόκληρα τα Επτάνησα ιδιοκτήτης που να έχει στην κατοχή του τέτοια έκταση. Όπως λένε, οι πιο επιφανείς του Libro d’ Oro δεν είχαν ποτέ πάνω από 1.500 στρέμματα, όπως π.χ. ο κόντες Κομούτος.
Από τους Ενετούς στον Ελευθέριο Βενιζέλο
Ολα ξεκινούν το 1783 όταν οι Ενετοί έβγαλαν σε δημοπρασία την τιμητική ιδιότητα του Προστάτη και Επιμελητή της Μονής της Αναφωνήτριας, ένας εκ των εμφανισθέντων ονόματι Φλαμπουριάρης είχε δώσει την καλύτερη προσφορά, δηλαδή το υψηλότερο ετήσιο αντάλλαγμα. Όμως η δημοπρασία δεν αφορούσε την πώληση των εκτάσεων. Ο Ενετός Προβλεπτής εκείνης της περιόδου ζητούσε μέσω της δημοπρασίας κάποιον στον οποίο θα παραχωρούσε «την προστασία της Μονής Αναφωνήτριας, την φροντίδα των μοναχών και την επιμέλεια των κτημάτων». Πουθενά δεν γίνονταν λόγος για μεταβίβαση της κυριότητας της μονής, κάτι άλλωστε που απαγορευόταν από το Νόμο.
Ο Φλαμπουριάρης έχοντας δώσει την καλύτερη προσφορά, πήρε τον τίτλο, αλλά το έγγραφο της παραχώρησης έλεγε πως ανά πάσα στιγμή η εντολή αυτή μπορούσε να ανακληθεί. Αυτονόητο είναι πως κανένα έγγραφο εκείνης της εποχής δεν αναφέρεται σε μεταβίβαση της κυριότητας ή σε δωρεά της ίδιας της Μονής. Επισημαίνεται πως αντίστοιχες υπηρεσίες είχαν προσφέρει μετά τον 15ο αιώνα οι πολλές οικογένειες επωνύμων Ζακυνθινών μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Σιγούρου μέλος της οποίας ήταν και ο μετέπειτα Αγιος Διονύσιος Ζακύνθου, οι οποίες και διατηρούσαν τον ίδιο τιμητικό τίτλο με του Φλαμπουριάρη.
Όταν το 1798 διαλύθηκε η Ενετική Δημοκρατία με τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο πήγαν στη Ζάκυνθο οι Γάλλοι του Ναπολέοντα, ακολούθησαν οι Ρώσοι, μετά ξανά οι Γάλλοι και τέλος οι Αγγλοι ως «προστάτιδα δύναμη», με την συνθήκη της Βιέννης. Σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο ο Φλαμπουριάρης έρχεται σε συμφωνία με τους κατοίκους της Αναφωνήτριας, μέσω συμβολαιογράφου της εποχής, με βάση την οποία διαθέτει τα αγροτικά κτήματα στους κατοίκους για καλλιέργεια και αναγνωρίζεται γραπτώς ότι τα δάση και η θάλασσα είναι ελεύθερα για όλους.
Έγγραφο του Νομαρχιακού Γεωπόνου Ζακύνθου του 1928, μετά από ανάθεση του Υπουργείου Γεωργίας, επιβεβαιώνει τα παραπάνω καθώς και την ελεύθερη χρήση των δασών. Η έκθεση του Νομογεωπόνου, έγινε μετά από δραματικά επεισόδια μεταξύ των κατοίκων και της οικογένειας Φλαμπουριάρη, κατά τα οποία υπήρχαν και νεκροί! Να σημειωθεί ότι η οικογένεια Φλαμπουριάρη είχε αναλάβει την υποχρέωση να διατηρεί σε καλή κατάσταση την εκκλησία και το νεκροταφείο. Αντ’ αυτού είχε μετατρέψει τους εκκλησιαστικούς χώρους της Μονής Αναφωνητρίας σε βοηθητικούς χώρους των κτηνοτροφικών ασχολιών και στο εκκλησιαστικό νεκροταφείο απαγόρευε την ταφή των κατοίκων.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου του 1928 ζητά να απαλλοτριωθούν οι εκτάσεις ώστε να σταματήσουν τα αιματηρά επεισόδια. Η απάντηση των υπηρεσιών ήταν ότι «τα δάση είναι ελεύθερα και δεν χρειάζεται απαλλοτρίωση» και εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαν να καλλιεργηθούν γιατί ήταν βραχώδη. Μάλιστα 10.000 στρέμματα της επίδικης έκτασης είχαν μεταβιβαστεί ως επιχώριος περιουσία στον Δήμο Ελατίων, έναν εκ των έξι καποδιστριακών δήμων και είχαν καταγραφεί στα βιβλία του απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα.
Το 1961 πεθαίνει ο τελευταίος γόνος της οικογένειας Φλαμπουριάρη και αφήνει ως κληρονομιά στη γυναίκα του αορίστως δασική έκταση της περιοχής, δίχως επ’ αυτής να μνημονεύει καμιά πράξη κυριότητας ή νομής. Στην κόρη του Σοφία έδωσε ως κληρονομιά 79 στρέμματα αγροτικής έκτασης, που ήταν και τα μόνα που δήλωνε στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζακύνθου.
Αποδοχή κληρονομιάς και πώληση τη Μεγάλη Πέμπτη
Και έτσι φθάνουμε στον κ. Γ. Χάρο, ανιψιό της κόρης Φλαμπουριάρη της Σοφίας, που είναι ο πωλητής των επίδικων εκτάσεων. Επί πάρα πολλά χρόνια δήλωνε ότι κατείχε περίπου 70 αγροτικά στρέμματα, αλλά τη Μεγάλη Πέμπτη του 2014 πραγματοποιεί αποδοχή κληρονομιάς 15.000 στρεμμάτων και ταυτόχρονα την μεταβιβάζει στους Αραβες της εταιρείας Pimana.
Οσοι θεωρούν πως πώλησε εκτάσεις που δεν του ανήκουν επισημαίνουν πως οι δασικές εκτάσεις που μεταβίβασε είχαν κηρυχθεί κατ’ επανάληψη ως δημόσιες αναδασωτέες εκτάσεις, μετά από αλλεπάλληλες πυρκαγιές. Στις εκτάσεις αυτές είχαν ανοίξει κατά καιρούς 80 χιλιόμετρα περίπου ασφατοστρωμένοι δρόμοι, χωρίς ποτέ να εγερθεί θέμα ιδιοκτησίας και απαλλοτρίωσης ούτε από την οικογένεια Φλαμπουριάρη, ούτε από τον κ. Γ. Χάρο. Ο τελευταίος υποστηρίζει τώρα πως τα 80 χιλιόμετρα ασφαλτοστρωμένων δρόμων είναι αντιπυρικές ζώνες! Η άλλη πλευρά επισημαίνει πως συνήθως οι αντιπυρικές ζώνες είναι ευθείες και δεν ασφαλτοστρώνονται Να σημειωθεί ότι τα 70 αγροτικά στρέμματα που κληρονόμησε από την θεία του Σοφία ο κ. Γ. Χάρος, ουδέποτε τα πώλησε. Το σκηνικό αλλάζει τη Μεγάλη Εβδομάδα του 2014. Τότε ο κ. Γ. Χάρος εμφανίζεται να κάνει αποδοχή κληρονομιάς 15.000 στρεμμάτων, που δεν είχε αποδεχτεί ποτέ η θεία του Σοφία. Την ίδια μέρα γίνεται η συμβολαιογραφική πράξη της πώλησης 14.500 στρεμμάτων δασικής έκτασης στην Pimana.
Η έκταση που πουλάει έχει μέτωπο στη θάλασσα 10 χιλιομέτρων, περιλαμβάνει εκτάσεις δύο Μοναστηριών (Αναφωνήτριας 13ου αιώνα και Αγίου Γεωργίου των Κρημνών). Στην ουσία οι αγοραστές θέλουν την παγκόσμιας φήμης περιοχή του Ναυαγίου (φωτ.).
Το συμβόλαιο μένει μυστικό για μερικούς μήνες. Κάποια πρώτα δημοσιεύματα το αποκαλύπτουν το καλοκαίρι και η πλήρης αποκάλυψη γίνεται το φθινόπωρο του 2014. Τότε κατατίθεται μηνυτήρια αναφορά στην τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτ. Γκουτζαμάνη εκ μέρους της εκκλησίας της Ζακύνθου, καθώς μέσα στα 14.500 στρέμματα που πουλήθηκαν περιλαμβάνονται και 3.500 στρέμματα που η Εκκλησία υποστηρίζει ότι είναι δικά της. Μέσα στην έκταση που πουλήθηκε περιλαμβάνεται και η παλιά Μονή του Αγίου Γεωργιου των Κρημνών, που διαθέτει εξαιρετικής αξίας τοιχογραφίες και έχει χαρακτηριστεί μεταβυζαντινό μνημείο.
Εκπρόσωποι των επενδυτών δηλώνουν πως προετοιμάζονταν επί ένα χρόνο πριν υπογράψουν τη μεταβίβαση. Όμως, στα «χαρτιά» της πώλησης δεν αποτυπώθηκαν οι ασφαλτοστρωμένοι δημόσιοι δρόμοι, ούτε τα οικήματα, ούτε τα δημόσια ρέματα, δηλαδή στοιχεία που οδηγούν αυτοδικαίως σε ακύρωση του συμβολαίου. Το ίδιο τοπογραφικό διάγραμμα περιλαμβάνει και ιδιοκτησίες κατοίκων τριών χωριών που είναι στην κατοχή τους επί αιώνες! Ανάμεσα στις δημόσιες υπηρεσίες που έσπευσαν μέσα σε μια μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας του 2014 να διευκολύνουν την αγοραπωλησία ήταν και η ΔΟΥ Ζακύνθου που εκτίμησε την αξία στα 1.050 ευρώ το στρέμμα!
Οι αντιδρώντες υποστηρίζουν πως «ο έφορος έκανε τότε εκτίμηση μέσα σε μια μέρα. Ο δασάρχης, που είναι ανάμεσα στους κατηγορούμενους για την υπόθεση, έκανε χαρακτηρισμό χωρίς να τηρηθεί ο νόμος που ζητά την προσκόμιση τίτλων. Επιπλέον, ο δασάρχης αγνόησε ότι οι συγκεκριμένες εκτάσεις με αλλεπάλληλες πράξεις χαρακτηρίζονται δημόσιες δασικές επι 10ετίες. Δεν τηρήθηκε ο νόμος που απαιτεί να έχει προτίμηση το δημόσιο στην περίπτωση πώλησης ιδιωτικών δασικών εκτάσεων».
Επισημαίνουν πως η προϊσταμένη αρχή του Δασάρχη, αυτή της Πάτρας, έπρεπε μέσα σε τρεις μήνες να αποφανθεί τίνος είναι η κυριότητα, αλλά άφησε την προθεσμία να εκπνεύσει χωρίς να στείλει τον φάκελο στο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών για γνωμάτευση. Η εταιρεία που αγόρασε την έκταση από το Χάρο είναι η λιβανέζικη Pimana που έχει το ίδιο Δ.Σ. με την Pimara η οποία αγόρασε τη νήσο Οξυά. Η Οξυά, όπως και η έκταση της Ζακύνθου, είχε πωληθεί επί κυβέρνησης Αντ. Σαμαρά και με μια σειρά ενέργειες είχαν ξεπεραστεί διάφορα νομικά εμπόδια. Είναι γνωστό πως πρόσφατα η Εφορία της Πάτρας ζητά επιπλέον 10 εκατ. φόρο από την Pimara για την Οξυά.
Συμμετοχή στην όλη υπόθεση των λιβανέζικων εταιρειών έχει ο Σύρος Τζαμάλ - Ηλίας Ζοράτλυ, εικαστικός καλλιτέχνης. Ο ίδιος ο κ. Ζοράτλυ επικοινώνησε με το Euro2day.gr και υποστήριξε πως δεν έχει σχέση με μπαρ, όπως αναφέρονταν στο αρχικό κείμενο του Euro2day.gr. Ήταν πρόεδρος σε Pimana και Pimara, αλλά στη συνέχεια, παραιτήθηκε, με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως η αποχώρησή του από το Δ.Σ. συνδέεται με γεγονότα και καταστάσεις στη Συρία, με τον ίδιο τον κ. Ζοράτλυ να διαψεύδει τις συγκεκριμένη πληροφόρηση. Προ ημερών εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή η πρόεδρος της Pimana κα Τζουμάνα Μπεσάρα η οποία δηλώνει μόνιμη κάτοικος Βηρυτού και προσωρινά διαμένουσα στη Βούλα.
Όλοι οι φορείς Ζακύνθου (Εκκλησία, Περιφέρεια, Δήμος) είχαν κάνει ασφαλιστικά μέτρα που δικαιώθηκαν πλήρως. Με την απόφαση απαγορεύτηκε στην Pimana να κάνει οποιαδήποτε ενέργεια στις πωληθείσες εκτάσεις. Στις 1/2/2017 δικάζεται η αγωγή για ακύρωση του συμβολαίου. Στην υπόθεση παρεμβαίνουν ενεργά κάτοικοι της περιοχής που επί τέσσερις αιώνες έχουν αμπέλια, ελιές, υποστατικά στην αμφισβητούμενη περιοχή. Τόσο οι επενδυτές όσο και ο κ. Χάρος ζητούν από τους κατοίκους που θεωρούν πως έχουν κτήματα μέσα στις εκτάσεις που μεταβιβάστηκαν (αρκετοί εδώ και αιώνες!) να πάνε στους επενδυτές ώστε «να τα βρουν».
Στην πρόσφατη δίκη, στις αρχές Νοεμβρίου, υπήρξε παρέμβαση και του ελληνικού δημοσίου το οποίο όψιμα διαπίστωσε πως αν δεν είχαν γίνει παρανομίες από όργανά του, δεν θα είχε γίνει η συναλλαγή. Εν τω μεταξύ εμείς εξακολουθούμε να διαβάζουμε για τη δήθεν δυσαρέσκεια του εμίρη του Κατάρ Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σε δημοπρασία η διαθήκη του Ντίσνεϊ - Ποια είναι η τιμή εκκίνησης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
