2016-12-25 23:28:06
Στο κεφάλι κάθε άντρα βρίσκεται μια φωνή που του λέει να τα παρατήσει όταν δυσκολεύεται σε μια προπόνηση. Ο Mark Twight, ιδρυτής του Gym Jones, θα σε βοηθήσει να σπάσεις το φράγμα της σκέψης σου και να σηκώσεις βάρη πέρα από τα όριά σου. Μάθε τον τρόπο.
Δεκαπέντε άντρες στέκονται με την πλάτη στον τοίχο σε μια αποθήκη στο Σολτ Λέικ Σίτι. Είναι αγχωμένοι, κάτι που φαίνεται από τις ασυνείδητες κινήσεις τους - αλλάζουν πόδι, σφίγγουν τις γροθιές τους, κοιτάζουν ανήσυχα. Η μουσική πανκ που διαχέεται σε όλο το χώρο από τα υπερυψωμένα ηχεία προσθέτει επιπλέον ένταση στο σκηνικό, ενώ ο επιβλητικός και ογκώδης επικεφαλής της προπονητικής ομάδας του γυμναστηρίου, ο Rob MacDonald, τους επιβλέπει.
«Εσύ, 48. Εσύ, 54. Εσύ, 63» λέει ο MacDonald, δείχνοντας με το δάχτυλό του τρεις άντρες στη σειρά. «Αυτός είναι ο αριθμός των θερμίδων που πρέπει να κάψετε σε 1 λεπτό».
Υπόκωφες κατάρες φιλτράρονται από τη μουσική, καθώς καθένας τους έρχεται αντιμέτωπος με τη δυσκολία της αποστολής του. Για να πετύχει το στόχο του σε θερμίδες, τον οποίο υπολογίζει ο MacDonald χρησιμοποιώντας τη σωματοδομή και το επίπεδο φυσικής κατάστασης, κάθε άντρας πρέπει να βάλει όλες τις δυνάμεις του.
Το πρώτο θύμα ανεβαίνει στο AirDyne, ένα στατικό ποδήλατο με κινητές λαβές κι έναν τεράστιο ανεμιστήρα για μπροστινό τροχό. Φαινομενικά είναι ένα αθώο όργανο βασανιστηρίων: όσο πιο έντονα κάνεις πετάλι τόσο πιο δύσκολο γίνεται χάρη στην αντίσταση του αέρα.
Ο MacDonald χαμογελά σατανικά. «Ξεκίνα!».
Ο τύπος ξεκινάει να κάνει πετάλι σαν να εξαρτάται η ζωή του από αυτό. Τα πόδια του γυρνούν με απίστευτη ταχύτητα και ήδη βλέπεις ιδρώτα στα χέρια του. Η έκφραση του προσώπου του σκληραίνει και η αναπνοή του γίνεται ολοένα και πιο ξέφρενη κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Το λεπτό που είχε στη διάθεσή του τελειώνει, κατεβαίνει από το ποδήλατο και καταλήγει ανάσκελα στο πάτωμα πιάνοντας τους τετρακέφαλούς του. «Επόμενος!» φωνάζει ο MacDonald.
Πάντως, όσο διαστροφικό κι αν σου φαίνεται το τεστ AirDyne, δεν είναι μια σαδιστική άσκηση ή ένας τρόπος να ενδυναμώσεις τους πνεύμονές σου, που αγγίζει τα όρια της απόπειρας αυτοκτονίας. Δεν είναι καν σχεδιασμένο για να γυμνάζει το σώμα. Πρόκεται για το βάπτισμα του πυρός σε μια από τις βασικές αρχές του Gym Jones: το μυαλό έχει τον απόλυτο έλεγχο.
Σε μια πολιτεία που είναι γνωστή για τον θρησκευτικό ζήλο της, το Gym Jones αντιμετωπίζει τη γυμναστική σαν θρησκεία. Τα μέλη του αποκαλούνται απόστολοι και οι αποτυχημένες προσπάθειές τους οδηγούν σε αφορισμό. Πολλές από τις προπονήσεις είναι τρομερά απαιτητικές.«Καθεμία έχει σχεδιαστεί για να αποτελεί μια πνευματική δοκιμασία, μια άσκηση στην τέχνη του πόνου» υπογραμμίζει ο Twight.
Ο Twight τηρεί αυτό που κηρύττει. Υπήρξε διάσημος ορειβάτης και ξεκίνησε τη φιλοσοφία «το μυαλό έχει τον απόλυτο έλεγχο» κάνοντας ρεκόρ ταχύτητας ορειβασίας στις Αλπεις. «Υπήρχαν ορειβάτες που ήταν σε καλύτερη φόρμα και διέθεταν καλύτερη τεχνική από μένα, αλλά έκανα πιο προχωρημένα πράγματα, γιατί είχα καλύτερες πνευματικές βάσεις» θυμάται ο Twight.
Ο Twight ίδρυσε το Gym Jones το 2003 για να βοηθήσει τους συνάδελφους ορειβάτες να «συνέλθουν εγκεφαλικά». Για πολλά χρόνια ήταν στο περιθώριο, προσελκύοντας σταδιακά νεοσύλλεκτους Ειδικών Δυνάμεων και ΜΜΑ μαχητές. Επειτα, το 2006, όλα άλλαξαν. Η ταινία 300 βγήκε στους κινηματογράφους, και ο Twight, ο οποίος είχε αναλάβει να μεταμορφώσει τους soft ηθοποιούς της ταινίας σε μια φάλαγγα σκληροτράχηλων πολεμιστών, βρέθηκε στα φώτα της δημοσιότητας. Εν μιά νυκτί, το Gym Jones μεταλλάχθηκε από underground εργοστάσιο μυών σε εμβληματικό ναό του fitness.
«Μέχρι εκείνη τη στιγμή έτρεχα το γυμναστήριο στο στυλ του Fight Club: μπορούσες να συμμετάσχεις μόνο αν σε προσκαλούσαν κι έπειτα εγώ σε προπονούσα δωρεάν» διηγείται ο Twight. Μετά την προβολή που δέχτηκε η ταινία, όμως, ήταν αδύνατον να το κρατήσει μυστικό. «Η κίνηση που προκάλεσε σχεδόν έριξε το site μας. Οι επισκέπτες έφτασαν από μερικούς εκατοντάδες το μήνα σχεδόν στα 13 εκατομμύρια».
Ολος αυτός ο πάταγος λειτούργησε αρνητικά. «Οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν τη λογική μας. Το Gym Jones στοχεύει στην καλύτερη δυνατή φυσική κατάσταση, όχι στην εμφάνιση» εξηγεί. «Και η πραγματικά καλή φυσική κατάσταση προκύπτει από την προπόνηση του μυός που βρίσκεται μες στο κεφάλι σου: του μυαλού σου».
Το 1924, ο νομπελίστας Archibald Hill, έγινε ο πρώτος γιατρός που ανέφερε ότι ο εγκέφαλος ρυθμίζει την καρδιά κατά τη διάρκεια της άσκησης. Η ιδέα του Hill, όμως, χρειάστηκε πάνω από 70 χρόνια για να γίνει γνωστή, επισκιάζοντας την έως τότε πιο διαδεδομένη θεωρία: ότι η σωματική εξάντληση είναι καθαρά ζήτημα κυτταρικής προσφοράς και ζήτησης.
Ο Timothy Noakes, διευθυντής του Sports Medicine Research Unit στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν, διδάχτηκε με τη δεσπόζουσα θεωρία. Οταν ξεκίνησε να σπουδάζει αθλητική ιατρική, αναφέρει, του είπαν πως οι μύες κουράζονται, είτε επειδή τους τελειώνουν τα αποθέματα ενέργειας είτε επειδή παράγουν υπερβολικά πολύ γαλακτικό οξύ. Κανείς, όμως, δεν είχε καταφέρει να αποδείξει ότι οι μύες δεν λάμβαναν αρκετό οξυγόνο ή καύσιμο. «Επιπλέον, μελέτες έδειξαν ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν χρησιμοποιούσαν περισσότερο από το 50% των μυϊκών ινών τους - ακόμη και κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης» σε πληροφορεί ο Noakes. Τελικά, κατάλαβε ότι, επειδή ενεργοποιείς τους μυς μέσω του εγκεφάλου, εκείνος πρέπει επίσης να καθορίσει το χρονικό διάστημα, την ένταση και την ταχύτητα που θα δοκιμάσεις τα όριά σου.
Σε τι βαθμό όμως μπορεί ο κυβερνήτης μες στο μυαλό σου να επηρεάσει την απόδοσή σου; Φαντάσου ότι σου ζητούν να κάνεις πετάλι μέχρι να εξαντληθείς σε ένα στατικό ποδήλατο ενώ σε χρονομετρούν. «Σου λένε, επίσης, ότι θα ήταν εξαιρετικό αν κατάφερνες να συνεχίσεις για μια ώρα» προσθέτει ο Noakes. Αυτό που δεν σου λένε είναι ότι κάποιος έχει πειράξει το ρολόι. «Θα δεις πως, όταν το καντράν γράψει μια ώρα και πέντε λεπτά, θα σταματήσεις, αν και στην πραγματικότητα μπορεί να έχεις κάνει περισσότερη ώρα». Παίρνοντας αυτό το σήμα, ο εγκέφαλός σου έβαλε ένα όριο επίδοσης, που ίσως δεν αντανακλά τα πραγματικά επίπεδα της φυσικής σου κατάστασης.
«Το μυαλό σου σαμποτάρει την προσπάθεια» επισημαίνει ο Noakes. Κι άλλοι συμφωνούν μαζί του. Οταν ένας Βραζιλιάνος ερευνητής, ο Eduardo Fontes, ανέλυσε την εγκεφαλική δραστηριότητα των ποδηλατών σε ένα μηχάνημα fMRI, καθώς έκαναν πετάλι μέχρι να εξαντληθούν, απέδειξε πως το συναίσθημα παίζει κομβικό ρόλο στην απόδοσή τους. «Είδαμε ότι ο μεταιχμιακός λοβός (το συναισθηματικό κέντρο του εγκεφάλου) φωτιζόταν καθώς η ένταση αυξανόταν και οι ποδηλατιστές κουράζονταν. Οσο πιο ενεργός γινόταν τόσο περισσότερο μετέφραζαν το συναίσθημα σαν εξάντληση και τόσο πιο αργά συνέχιζαν» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η πνευματική κατάστασή σου, θεωρεί ο Fontes, ευθύνεται για τις εναλλαγές της επίδοσής σου από τη μια μέρα στην άλλη. Μάλιστα, ο ίδιος ανακάλυψε πως εκείνοι που μπορούσαν να αποσυνδεθούν από τα συναισθήματά τους κατά τη διάρκεια της προπόνησης, σχεδόν πάντα κατέληγαν να αποδίδουν περισσότερο. «Ο οργανισμός σου είναι, φυσικά, αυτός που θέτει το τελικό όριο, αλλά το πόσο κοντά θα φτάσεις στο στόχο σου καθορίζεται από το μυαλό σου» επισημαίνει ο Noakes.
Οποιος μπαίνει στο Gym Jones παίρνει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα. Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη και η δέσμευση πρέπει να είναι ολοκληρωτική. «Μπορεί να ασκείσαι σκληρά στο γυμναστήριο, αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να κοιμάσαι οκτώ ώρες (τουλάχιστον), να ακολουθείς υγιεινό πρόγραμμα διατροφής και να κάνεις διατάσεις όσο βλέπεις τηλεόραση» υποστηρίζει ο MacDonald.
Αυτή η αφοσίωση επηρεάζει αυτό που ο MacDonald αποκαλεί «βαθιά χημική αλλαγή», η οποία με τη σειρά της εγγυάται την επιτυχία τόσο στο γυμναστήριο όσο κι έξω από αυτό. «Η αυτοπεποίθηση που κερδίζεις φτάνοντας στο επιθυμητό σωματικό βάρος, τερματίζοντας σε έναν ημιμαραθώνιο, σηκώνοντας περισσότερα κιλά από ποτέ ή περνώντας το τεστ αντοχής, δεν σε εγκαταλείπει, όπως ο ιδρώτας την ώρα που μπαίνεις στο ντους. Μένει πάνω σου» τονίζει. Πραγματικά, ένας άντρας που δίνει όλο το «είναι» του για να σπάσει ένα όριο στο γυμναστήριο μπορεί να παλεύει με την ίδια εμμονική αποφασιστικότητα και σε άλλες στιγμές της ζωής του. «Μια επιτυχία εδώ μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να γίνει ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και καλύτερο χαρακτήρα» επιβεβαιώνει ο Twight.
«Αν δεν πιέσεις τα συναισθηματικά σου όρια, θα παραμείνεις ψυχολογικά και σωματικά στάσιμος σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο εφ’ όρου ζωής» κρίνει ο Twight. «Αν συμβιβαστείς όμως με την πρόκληση, αν βάλεις τον εαυτό σου σε μια δύσκολη κατάσταση και βγεις σώος, θα μπορείς να καταφέρεις τα πάντα». Απλώς, πρέπει να το πιστέψεις.
Πηγή Tromaktiko
Δεκαπέντε άντρες στέκονται με την πλάτη στον τοίχο σε μια αποθήκη στο Σολτ Λέικ Σίτι. Είναι αγχωμένοι, κάτι που φαίνεται από τις ασυνείδητες κινήσεις τους - αλλάζουν πόδι, σφίγγουν τις γροθιές τους, κοιτάζουν ανήσυχα. Η μουσική πανκ που διαχέεται σε όλο το χώρο από τα υπερυψωμένα ηχεία προσθέτει επιπλέον ένταση στο σκηνικό, ενώ ο επιβλητικός και ογκώδης επικεφαλής της προπονητικής ομάδας του γυμναστηρίου, ο Rob MacDonald, τους επιβλέπει.
«Εσύ, 48. Εσύ, 54. Εσύ, 63» λέει ο MacDonald, δείχνοντας με το δάχτυλό του τρεις άντρες στη σειρά. «Αυτός είναι ο αριθμός των θερμίδων που πρέπει να κάψετε σε 1 λεπτό».
Υπόκωφες κατάρες φιλτράρονται από τη μουσική, καθώς καθένας τους έρχεται αντιμέτωπος με τη δυσκολία της αποστολής του. Για να πετύχει το στόχο του σε θερμίδες, τον οποίο υπολογίζει ο MacDonald χρησιμοποιώντας τη σωματοδομή και το επίπεδο φυσικής κατάστασης, κάθε άντρας πρέπει να βάλει όλες τις δυνάμεις του.
Το πρώτο θύμα ανεβαίνει στο AirDyne, ένα στατικό ποδήλατο με κινητές λαβές κι έναν τεράστιο ανεμιστήρα για μπροστινό τροχό. Φαινομενικά είναι ένα αθώο όργανο βασανιστηρίων: όσο πιο έντονα κάνεις πετάλι τόσο πιο δύσκολο γίνεται χάρη στην αντίσταση του αέρα.
Ο MacDonald χαμογελά σατανικά. «Ξεκίνα!».
Ο τύπος ξεκινάει να κάνει πετάλι σαν να εξαρτάται η ζωή του από αυτό. Τα πόδια του γυρνούν με απίστευτη ταχύτητα και ήδη βλέπεις ιδρώτα στα χέρια του. Η έκφραση του προσώπου του σκληραίνει και η αναπνοή του γίνεται ολοένα και πιο ξέφρενη κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Το λεπτό που είχε στη διάθεσή του τελειώνει, κατεβαίνει από το ποδήλατο και καταλήγει ανάσκελα στο πάτωμα πιάνοντας τους τετρακέφαλούς του. «Επόμενος!» φωνάζει ο MacDonald.
Πάντως, όσο διαστροφικό κι αν σου φαίνεται το τεστ AirDyne, δεν είναι μια σαδιστική άσκηση ή ένας τρόπος να ενδυναμώσεις τους πνεύμονές σου, που αγγίζει τα όρια της απόπειρας αυτοκτονίας. Δεν είναι καν σχεδιασμένο για να γυμνάζει το σώμα. Πρόκεται για το βάπτισμα του πυρός σε μια από τις βασικές αρχές του Gym Jones: το μυαλό έχει τον απόλυτο έλεγχο.
Σε μια πολιτεία που είναι γνωστή για τον θρησκευτικό ζήλο της, το Gym Jones αντιμετωπίζει τη γυμναστική σαν θρησκεία. Τα μέλη του αποκαλούνται απόστολοι και οι αποτυχημένες προσπάθειές τους οδηγούν σε αφορισμό. Πολλές από τις προπονήσεις είναι τρομερά απαιτητικές.«Καθεμία έχει σχεδιαστεί για να αποτελεί μια πνευματική δοκιμασία, μια άσκηση στην τέχνη του πόνου» υπογραμμίζει ο Twight.
Ο Twight τηρεί αυτό που κηρύττει. Υπήρξε διάσημος ορειβάτης και ξεκίνησε τη φιλοσοφία «το μυαλό έχει τον απόλυτο έλεγχο» κάνοντας ρεκόρ ταχύτητας ορειβασίας στις Αλπεις. «Υπήρχαν ορειβάτες που ήταν σε καλύτερη φόρμα και διέθεταν καλύτερη τεχνική από μένα, αλλά έκανα πιο προχωρημένα πράγματα, γιατί είχα καλύτερες πνευματικές βάσεις» θυμάται ο Twight.
Ο Twight ίδρυσε το Gym Jones το 2003 για να βοηθήσει τους συνάδελφους ορειβάτες να «συνέλθουν εγκεφαλικά». Για πολλά χρόνια ήταν στο περιθώριο, προσελκύοντας σταδιακά νεοσύλλεκτους Ειδικών Δυνάμεων και ΜΜΑ μαχητές. Επειτα, το 2006, όλα άλλαξαν. Η ταινία 300 βγήκε στους κινηματογράφους, και ο Twight, ο οποίος είχε αναλάβει να μεταμορφώσει τους soft ηθοποιούς της ταινίας σε μια φάλαγγα σκληροτράχηλων πολεμιστών, βρέθηκε στα φώτα της δημοσιότητας. Εν μιά νυκτί, το Gym Jones μεταλλάχθηκε από underground εργοστάσιο μυών σε εμβληματικό ναό του fitness.
«Μέχρι εκείνη τη στιγμή έτρεχα το γυμναστήριο στο στυλ του Fight Club: μπορούσες να συμμετάσχεις μόνο αν σε προσκαλούσαν κι έπειτα εγώ σε προπονούσα δωρεάν» διηγείται ο Twight. Μετά την προβολή που δέχτηκε η ταινία, όμως, ήταν αδύνατον να το κρατήσει μυστικό. «Η κίνηση που προκάλεσε σχεδόν έριξε το site μας. Οι επισκέπτες έφτασαν από μερικούς εκατοντάδες το μήνα σχεδόν στα 13 εκατομμύρια».
Ολος αυτός ο πάταγος λειτούργησε αρνητικά. «Οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν τη λογική μας. Το Gym Jones στοχεύει στην καλύτερη δυνατή φυσική κατάσταση, όχι στην εμφάνιση» εξηγεί. «Και η πραγματικά καλή φυσική κατάσταση προκύπτει από την προπόνηση του μυός που βρίσκεται μες στο κεφάλι σου: του μυαλού σου».
Το 1924, ο νομπελίστας Archibald Hill, έγινε ο πρώτος γιατρός που ανέφερε ότι ο εγκέφαλος ρυθμίζει την καρδιά κατά τη διάρκεια της άσκησης. Η ιδέα του Hill, όμως, χρειάστηκε πάνω από 70 χρόνια για να γίνει γνωστή, επισκιάζοντας την έως τότε πιο διαδεδομένη θεωρία: ότι η σωματική εξάντληση είναι καθαρά ζήτημα κυτταρικής προσφοράς και ζήτησης.
Ο Timothy Noakes, διευθυντής του Sports Medicine Research Unit στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν, διδάχτηκε με τη δεσπόζουσα θεωρία. Οταν ξεκίνησε να σπουδάζει αθλητική ιατρική, αναφέρει, του είπαν πως οι μύες κουράζονται, είτε επειδή τους τελειώνουν τα αποθέματα ενέργειας είτε επειδή παράγουν υπερβολικά πολύ γαλακτικό οξύ. Κανείς, όμως, δεν είχε καταφέρει να αποδείξει ότι οι μύες δεν λάμβαναν αρκετό οξυγόνο ή καύσιμο. «Επιπλέον, μελέτες έδειξαν ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν χρησιμοποιούσαν περισσότερο από το 50% των μυϊκών ινών τους - ακόμη και κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης» σε πληροφορεί ο Noakes. Τελικά, κατάλαβε ότι, επειδή ενεργοποιείς τους μυς μέσω του εγκεφάλου, εκείνος πρέπει επίσης να καθορίσει το χρονικό διάστημα, την ένταση και την ταχύτητα που θα δοκιμάσεις τα όριά σου.
Σε τι βαθμό όμως μπορεί ο κυβερνήτης μες στο μυαλό σου να επηρεάσει την απόδοσή σου; Φαντάσου ότι σου ζητούν να κάνεις πετάλι μέχρι να εξαντληθείς σε ένα στατικό ποδήλατο ενώ σε χρονομετρούν. «Σου λένε, επίσης, ότι θα ήταν εξαιρετικό αν κατάφερνες να συνεχίσεις για μια ώρα» προσθέτει ο Noakes. Αυτό που δεν σου λένε είναι ότι κάποιος έχει πειράξει το ρολόι. «Θα δεις πως, όταν το καντράν γράψει μια ώρα και πέντε λεπτά, θα σταματήσεις, αν και στην πραγματικότητα μπορεί να έχεις κάνει περισσότερη ώρα». Παίρνοντας αυτό το σήμα, ο εγκέφαλός σου έβαλε ένα όριο επίδοσης, που ίσως δεν αντανακλά τα πραγματικά επίπεδα της φυσικής σου κατάστασης.
«Το μυαλό σου σαμποτάρει την προσπάθεια» επισημαίνει ο Noakes. Κι άλλοι συμφωνούν μαζί του. Οταν ένας Βραζιλιάνος ερευνητής, ο Eduardo Fontes, ανέλυσε την εγκεφαλική δραστηριότητα των ποδηλατών σε ένα μηχάνημα fMRI, καθώς έκαναν πετάλι μέχρι να εξαντληθούν, απέδειξε πως το συναίσθημα παίζει κομβικό ρόλο στην απόδοσή τους. «Είδαμε ότι ο μεταιχμιακός λοβός (το συναισθηματικό κέντρο του εγκεφάλου) φωτιζόταν καθώς η ένταση αυξανόταν και οι ποδηλατιστές κουράζονταν. Οσο πιο ενεργός γινόταν τόσο περισσότερο μετέφραζαν το συναίσθημα σαν εξάντληση και τόσο πιο αργά συνέχιζαν» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η πνευματική κατάστασή σου, θεωρεί ο Fontes, ευθύνεται για τις εναλλαγές της επίδοσής σου από τη μια μέρα στην άλλη. Μάλιστα, ο ίδιος ανακάλυψε πως εκείνοι που μπορούσαν να αποσυνδεθούν από τα συναισθήματά τους κατά τη διάρκεια της προπόνησης, σχεδόν πάντα κατέληγαν να αποδίδουν περισσότερο. «Ο οργανισμός σου είναι, φυσικά, αυτός που θέτει το τελικό όριο, αλλά το πόσο κοντά θα φτάσεις στο στόχο σου καθορίζεται από το μυαλό σου» επισημαίνει ο Noakes.
Οποιος μπαίνει στο Gym Jones παίρνει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα. Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη και η δέσμευση πρέπει να είναι ολοκληρωτική. «Μπορεί να ασκείσαι σκληρά στο γυμναστήριο, αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να κοιμάσαι οκτώ ώρες (τουλάχιστον), να ακολουθείς υγιεινό πρόγραμμα διατροφής και να κάνεις διατάσεις όσο βλέπεις τηλεόραση» υποστηρίζει ο MacDonald.
Αυτή η αφοσίωση επηρεάζει αυτό που ο MacDonald αποκαλεί «βαθιά χημική αλλαγή», η οποία με τη σειρά της εγγυάται την επιτυχία τόσο στο γυμναστήριο όσο κι έξω από αυτό. «Η αυτοπεποίθηση που κερδίζεις φτάνοντας στο επιθυμητό σωματικό βάρος, τερματίζοντας σε έναν ημιμαραθώνιο, σηκώνοντας περισσότερα κιλά από ποτέ ή περνώντας το τεστ αντοχής, δεν σε εγκαταλείπει, όπως ο ιδρώτας την ώρα που μπαίνεις στο ντους. Μένει πάνω σου» τονίζει. Πραγματικά, ένας άντρας που δίνει όλο το «είναι» του για να σπάσει ένα όριο στο γυμναστήριο μπορεί να παλεύει με την ίδια εμμονική αποφασιστικότητα και σε άλλες στιγμές της ζωής του. «Μια επιτυχία εδώ μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να γίνει ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και καλύτερο χαρακτήρα» επιβεβαιώνει ο Twight.
«Αν δεν πιέσεις τα συναισθηματικά σου όρια, θα παραμείνεις ψυχολογικά και σωματικά στάσιμος σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο εφ’ όρου ζωής» κρίνει ο Twight. «Αν συμβιβαστείς όμως με την πρόκληση, αν βάλεις τον εαυτό σου σε μια δύσκολη κατάσταση και βγεις σώος, θα μπορείς να καταφέρεις τα πάντα». Απλώς, πρέπει να το πιστέψεις.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κολοκυθόσουπα βελουτέ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
