2017-01-10 18:14:13
Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Πριν από 2-3 δεκαετίες, υπηρετούσα σ’ ένα Αντιτορπιλικό, όπου και εκτελούσα παράλληλα «χρέη Υπάρχου»!! Το πλοίο μας απέπλευσε για Νάπολη (Ιταλία), προκειμένου εκεί, να ενταχθεί σε μια ΝΑΤΟϊκή Δύναμη, λόγω της 1ης Κρίσης του Κόλπου. Εμείς πήραμε εντολή και αποπλεύσαμε τελικά, με 1-2 μέρες καθυστέρηση και κατά τον πλου, συναντήσαμε σφοδρή κακοκαιρία, που «μας άλλαξε τα Φώτα»!!
Καταφέραμε λοιπόν και πιάσαμε Νάπολη, αργά το απόγευμα, την προηγούμενη μόλις, από τον απόπλου της Δύναμης. Μπαίνοντας σούρουπο στο λιμάνι, μας είπαν οι Ιταλοί σε ποια θέση (προβλήτα) θα πιάσουμε και τελικά, καταφέραμε να «στριμωχθούμε» πρυμνοδετώντας, ανάμεσα στα άλλα πλοία της Δύναμης. Ήταν ήδη γνωστό, το τι τραβήξαμε στον πλου μας και ότι είχαμε κάποιες αβαρίες και ανάγκες. Σαν Ύπαρχος λοιπόν, ήμουνα στο Επίστεγο (πρύμνη) κατά την πρυμνοδέτηση και κοίταζα στον προβλήτα με αγωνία .... ποιοι θα μας δέσουν!! Είδα ένα Αξιωματικό με στολή και μανδύα (διότι ήταν χειμώνας, έκανε κρύο και ψιλόβρεχε), που στεκότανε διακριτικά πιο πίσω και 2-3 Ναύτες που τραβούσαν τα βιλάγια των κάβων. Τελικά δέσαμε μεσ’ στα κρύα σκοτάδια!!
Μόλις βάλαμε την Κλίμακα με την ξηρά, ο «διακριτικός» Αξιωματικός ανέβηκε στο πλοίο μας, με όλες τις τυπικότητες και ήρθε να χαιρετίσει τον βρεγμένο Ύπαρχο.
- «Είμαι ο Ανθυποπλοίαρχος τάδε, του Τουρκικού πλοίου τάδε της Δύναμης. Καλώς ήρθατε στην Νάπολη (θερμή χειραψία). Εμείς είμαστε εδώ πέντε (5) μέρες για προετοιμασία και έχουμε εξοικειωθεί με το χώρο. Είμαστε στη διάθεση σας, αν θελήσετε κάτι, για να σας ενημερώσουμε»!!
- «Ευχαριστώ πολύ. Περάστε μέσα στο Καρέ Αξιωματικών αν θέλετε, να σας προσφέρουμε ένα καφέ», του λέω από ευγένεια και δίνω εντολή να τον συνοδέψουν μέσα!!
Μέχρι να κάνουμε την αποκατάσταση των κάβων κλπ, είχε έρθει και ένας Ιταλός της Βάσης και άλλος ένας Ισπανός του Επιτελείου Διοικήσεως και είχαν προωθηθεί και αυτοί στο Καρέ. Κάποια στιγμή, έφτασα και εγώ στο Καρέ, όπου σιγά-σιγά μαζευόντουσαν και οι άλλοι Αξιωματικοί μας. Με το που μπαίνω λοιπόν, βλέπω τον Τούρκο να είναι στο επίκεντρο και να μοιράζει κάτι «αναμνηστικά», κασέτες με Τούρκικα τραγούδια, κάτι σουβενίρ του τόπου του, μαζί με κάτι οδηγούς πληροφοριών του λιμανιού της Νάπολης (λες και προλαβαίναμε να βγούμε έξω). Δεν πρόλαβα να κάτσω, να πιω ένα νερό και έρχεται ο καμαρότος και μου λέει ότι, με θέλει ο Κυβερνήτης στο δωμάτιο του, τώρα αμέσως!!
Ανεβαίνω πάνω και βλέπω ένα Κυβερνήτη έξαλλο: «Τι θέλει ένας Τούρκος στο καράβι μου!? Γρήγορα πέταξε τον έξω»!! Δεν πρόλαβα να πω και πολλά, κατεβαίνω κάτω και με εύσχημο τρόπο, παίρνω τρία (3) τουριστικά φυλλάδια της Χώρας μας (που κουβαλούσαμε μαζί μας), τα δίνω στους τρεις επισκέπτες και τους ζητώ .... να μας συγχωρέσουν, διότι τώρα έχουμε σύσκεψη Αξιωματικών!!
ΟΛΟΙ όμως κατάλαβαν, τι είχε συμβεί και έβγαλαν τα συμπεράσματα τους!!
Μερικά χρόνια αργότερα, ως Ύπαρχος παραλαβής μιας Φρεγάτας, πήγα επικεφαλής πληρώματος στην Αμερική. Χαμένοι στο άγνωστο λοιπόν τις πρώτες μέρες, χωρίς να ξέρουμε που πάμε και τι κάνουμε, χωρίς κανένας να μας συνδράμει και να μας καθοδηγήσει, κάποια στιγμή και ενώ ήμασταν μαζί με τον Α’ Μηχανικό, κάπου μέσα στην τεράστια Ναυτική Βάση του Newport, βλέπουμε ένα Τούρκο Αντιπλοίαρχο (που σπούδαζε στην εκεί Αμερικανική Σχολή Πολέμου) μαζί με τη γυναίκα του, να μας προσεγγίζει και να μας «υποδέχεται» θερμά!! Προσφέρθηκε αυθόρμητα και οικειοθελώς, να μας ξεναγήσει, να μας βοηθήσει και να μας κεράσει μάλιστα …. «αυθεντικό Τούρκικο καφέ» στο σπίτι του, φτιαγμένο από τα χέρια της γυναίκας του, που ήταν από την «Ισταμπούλ», έμενε κοντά στο Φανάρι και μίλαγε λίγα Ελληνικά, όπως μας ενημέρωσαν .... όλο εγκαρδιότητα, χάρη και ευγένεια, αμφότεροι!!
Τους ευχαρίστησα και αφού μου έδωσαν το τηλέφωνο τους, χωρίσαμε με αόριστες δεσμεύσεις περί της συνάντησης μας. Έβλεπα τον Α’ Μηχανικό αμίλητο, μουτρωμένο δίπλα μου και μόλις έφυγαν, πριν προλάβω να πω κουβέντα, μου λέει : «Εγώ καφέ με Τούρκους, δεν πίνω .... και Τούρκικος καφές δεν υπάρχει, μόνο τον Ελληνικό καφέ ξέρω .....»!!
Όλα αυτά, την εποχή εκείνη, για το νεαρό της ηλικίας μας, τη θέση μας και την εμπειρία μας, ήταν .... απλά «αξιοπερίεργα συμβάντα», χωρίς σοβαρή αξιολόγηση. Αργότερα όμως, υπηρέτησα σε πιο υπεύθυνες θέσεις στο εξωτερικό και σε διπλωματικές αποστολές και τότε κατάλαβα .... πόσο λάθος τα χειριστήκαμε τότε!!
«Διπλωματία είναι η νίκη των εντυπώσεων, πρωτίστως»!!
Το να συνομιλείς και το να δείχνεις εγκάρδιος, δεν σημαίνει ότι υποκύπτεις ή ότι απεμπολείς τα συμφέροντα σου. Το αντίθετο μάλιστα!! Κερδίσεις τις εντυπώσεις, που σε κάνουν πιο δυνατό και αξιόπιστο στις διαπραγματεύσεις.
Ειδικά μάλιστα όταν, σε μια διμερή διένεξη όπως η Ελληνο-Τουρκική, υπάρχουν και «τριτεγγυητές», καλοθελητές επιδιαιτητές, διεθνείς «ειρηνοποιοί» κλπ, ΤΟΤΕ οι εντυπώσεις είναι που διαμορφώνουν το «κλίμα» και σε ποιον τελικά, θα χρεωθεί ο μουντζούρης της αποτυχίας ή του ναυαγίου των διαπραγματεύσεων!! Οι εντυπώσεις αυτές, πολλές φορές, μπορεί να είναι πιο καθοριστικές, ακόμα και από αυτό το αποτέλεσμα των συνομιλιών, διότι σε μια διαπραγμάτευση, ΟΛΑ είναι ένα «πάρε – δώσε .... πολύπλευρο» (πολύπλευρο, λέω)!!
Στο δια ταύτα:
Μεθαύριο πάμε στη Γενεύη, για μια σημαντική διαπραγμάτευση, για το Κυπριακό (και όχι μόνο – και όχι μόνο)!!
Ο αρχικός στόχος, ήταν να βρεθεί επιτέλους μια «αποδεκτή και βιώσιμη» λύση, που φαίνεται σίγουρο, ότι ΔΕΝ θα υπάρξει (έτσι και αλλιώς)!!
Τώρα λοιπόν, ο εναλλακτικός στόχος μας, θα πρέπει να είναι, διεθνώς «να χρεωθεί» εξ ολοκλήρου το βάρος της αποτυχίας, η Τουρκία και προσωπικά ο Ταγίπ Ερντογάν!!
…… Διαφορετικά θα έχουμε χάσει, πριν προλάβουμε να διαπραγματευτούμε!!
Άρα εμείς:
- Οφείλουμε να προβάλλουμε τον «αρχικό στόχο» μας, για συνομιλίες στο «Ανώτατο» δυνατό πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να υπάρχει δυνατότητα λήψης ουσιαστικών αποφάσεων.
- Να επιμείνουμε, ΟΛΟΙ οι συμμετέχουσες πλευρές να εκπροσωπηθούν σε επίπεδο πολιτικών Αρχηγών Κρατών-Φορέων και ΟΧΙ με εκπροσώπους τους και να ξεκαθαρίσουμε ότι, όποιος δεν προσέλθει, υποτιμά και υποβαθμίζει τις συνομιλίες, επιδιώκοντας διαιώνιση του αδιεξόδου και μη επίλυση του προβλήματος!!
- Στις συνομιλίες, θα πρέπει να εκπροσωπηθούμε, σε επίπεδο Πρωθυπουργού, έστω κι αν οι άλλοι, υποβαθμίσουν τη συμμετοχή τους!! Αν μάλιστα η Ε.Ε. συμμετάσχει σε ανώτατο επίπεδο (με Γιουνγκέρ ή Τουσκ), τότε οφείλουμε να συμμετάσχουμε με τον Πρωθυπουργό μας …. και οι άλλοι, ας κάνουν ότι νομίζουν (οι εντυπώσεις στην Ε.Ε. είναι που τώρα μας ενδιαφέρουν)!!
Προϋπόθεση βέβαια είναι .... να ξέρουμε «τι θέλουμε»!!
Ξέρουμε όμως!?
kranos
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Πριν από 2-3 δεκαετίες, υπηρετούσα σ’ ένα Αντιτορπιλικό, όπου και εκτελούσα παράλληλα «χρέη Υπάρχου»!! Το πλοίο μας απέπλευσε για Νάπολη (Ιταλία), προκειμένου εκεί, να ενταχθεί σε μια ΝΑΤΟϊκή Δύναμη, λόγω της 1ης Κρίσης του Κόλπου. Εμείς πήραμε εντολή και αποπλεύσαμε τελικά, με 1-2 μέρες καθυστέρηση και κατά τον πλου, συναντήσαμε σφοδρή κακοκαιρία, που «μας άλλαξε τα Φώτα»!!
Καταφέραμε λοιπόν και πιάσαμε Νάπολη, αργά το απόγευμα, την προηγούμενη μόλις, από τον απόπλου της Δύναμης. Μπαίνοντας σούρουπο στο λιμάνι, μας είπαν οι Ιταλοί σε ποια θέση (προβλήτα) θα πιάσουμε και τελικά, καταφέραμε να «στριμωχθούμε» πρυμνοδετώντας, ανάμεσα στα άλλα πλοία της Δύναμης. Ήταν ήδη γνωστό, το τι τραβήξαμε στον πλου μας και ότι είχαμε κάποιες αβαρίες και ανάγκες. Σαν Ύπαρχος λοιπόν, ήμουνα στο Επίστεγο (πρύμνη) κατά την πρυμνοδέτηση και κοίταζα στον προβλήτα με αγωνία .... ποιοι θα μας δέσουν!! Είδα ένα Αξιωματικό με στολή και μανδύα (διότι ήταν χειμώνας, έκανε κρύο και ψιλόβρεχε), που στεκότανε διακριτικά πιο πίσω και 2-3 Ναύτες που τραβούσαν τα βιλάγια των κάβων. Τελικά δέσαμε μεσ’ στα κρύα σκοτάδια!!
Μόλις βάλαμε την Κλίμακα με την ξηρά, ο «διακριτικός» Αξιωματικός ανέβηκε στο πλοίο μας, με όλες τις τυπικότητες και ήρθε να χαιρετίσει τον βρεγμένο Ύπαρχο.
- «Είμαι ο Ανθυποπλοίαρχος τάδε, του Τουρκικού πλοίου τάδε της Δύναμης. Καλώς ήρθατε στην Νάπολη (θερμή χειραψία). Εμείς είμαστε εδώ πέντε (5) μέρες για προετοιμασία και έχουμε εξοικειωθεί με το χώρο. Είμαστε στη διάθεση σας, αν θελήσετε κάτι, για να σας ενημερώσουμε»!!
- «Ευχαριστώ πολύ. Περάστε μέσα στο Καρέ Αξιωματικών αν θέλετε, να σας προσφέρουμε ένα καφέ», του λέω από ευγένεια και δίνω εντολή να τον συνοδέψουν μέσα!!
Μέχρι να κάνουμε την αποκατάσταση των κάβων κλπ, είχε έρθει και ένας Ιταλός της Βάσης και άλλος ένας Ισπανός του Επιτελείου Διοικήσεως και είχαν προωθηθεί και αυτοί στο Καρέ. Κάποια στιγμή, έφτασα και εγώ στο Καρέ, όπου σιγά-σιγά μαζευόντουσαν και οι άλλοι Αξιωματικοί μας. Με το που μπαίνω λοιπόν, βλέπω τον Τούρκο να είναι στο επίκεντρο και να μοιράζει κάτι «αναμνηστικά», κασέτες με Τούρκικα τραγούδια, κάτι σουβενίρ του τόπου του, μαζί με κάτι οδηγούς πληροφοριών του λιμανιού της Νάπολης (λες και προλαβαίναμε να βγούμε έξω). Δεν πρόλαβα να κάτσω, να πιω ένα νερό και έρχεται ο καμαρότος και μου λέει ότι, με θέλει ο Κυβερνήτης στο δωμάτιο του, τώρα αμέσως!!
Ανεβαίνω πάνω και βλέπω ένα Κυβερνήτη έξαλλο: «Τι θέλει ένας Τούρκος στο καράβι μου!? Γρήγορα πέταξε τον έξω»!! Δεν πρόλαβα να πω και πολλά, κατεβαίνω κάτω και με εύσχημο τρόπο, παίρνω τρία (3) τουριστικά φυλλάδια της Χώρας μας (που κουβαλούσαμε μαζί μας), τα δίνω στους τρεις επισκέπτες και τους ζητώ .... να μας συγχωρέσουν, διότι τώρα έχουμε σύσκεψη Αξιωματικών!!
ΟΛΟΙ όμως κατάλαβαν, τι είχε συμβεί και έβγαλαν τα συμπεράσματα τους!!
Μερικά χρόνια αργότερα, ως Ύπαρχος παραλαβής μιας Φρεγάτας, πήγα επικεφαλής πληρώματος στην Αμερική. Χαμένοι στο άγνωστο λοιπόν τις πρώτες μέρες, χωρίς να ξέρουμε που πάμε και τι κάνουμε, χωρίς κανένας να μας συνδράμει και να μας καθοδηγήσει, κάποια στιγμή και ενώ ήμασταν μαζί με τον Α’ Μηχανικό, κάπου μέσα στην τεράστια Ναυτική Βάση του Newport, βλέπουμε ένα Τούρκο Αντιπλοίαρχο (που σπούδαζε στην εκεί Αμερικανική Σχολή Πολέμου) μαζί με τη γυναίκα του, να μας προσεγγίζει και να μας «υποδέχεται» θερμά!! Προσφέρθηκε αυθόρμητα και οικειοθελώς, να μας ξεναγήσει, να μας βοηθήσει και να μας κεράσει μάλιστα …. «αυθεντικό Τούρκικο καφέ» στο σπίτι του, φτιαγμένο από τα χέρια της γυναίκας του, που ήταν από την «Ισταμπούλ», έμενε κοντά στο Φανάρι και μίλαγε λίγα Ελληνικά, όπως μας ενημέρωσαν .... όλο εγκαρδιότητα, χάρη και ευγένεια, αμφότεροι!!
Τους ευχαρίστησα και αφού μου έδωσαν το τηλέφωνο τους, χωρίσαμε με αόριστες δεσμεύσεις περί της συνάντησης μας. Έβλεπα τον Α’ Μηχανικό αμίλητο, μουτρωμένο δίπλα μου και μόλις έφυγαν, πριν προλάβω να πω κουβέντα, μου λέει : «Εγώ καφέ με Τούρκους, δεν πίνω .... και Τούρκικος καφές δεν υπάρχει, μόνο τον Ελληνικό καφέ ξέρω .....»!!
Όλα αυτά, την εποχή εκείνη, για το νεαρό της ηλικίας μας, τη θέση μας και την εμπειρία μας, ήταν .... απλά «αξιοπερίεργα συμβάντα», χωρίς σοβαρή αξιολόγηση. Αργότερα όμως, υπηρέτησα σε πιο υπεύθυνες θέσεις στο εξωτερικό και σε διπλωματικές αποστολές και τότε κατάλαβα .... πόσο λάθος τα χειριστήκαμε τότε!!
«Διπλωματία είναι η νίκη των εντυπώσεων, πρωτίστως»!!
Το να συνομιλείς και το να δείχνεις εγκάρδιος, δεν σημαίνει ότι υποκύπτεις ή ότι απεμπολείς τα συμφέροντα σου. Το αντίθετο μάλιστα!! Κερδίσεις τις εντυπώσεις, που σε κάνουν πιο δυνατό και αξιόπιστο στις διαπραγματεύσεις.
Ειδικά μάλιστα όταν, σε μια διμερή διένεξη όπως η Ελληνο-Τουρκική, υπάρχουν και «τριτεγγυητές», καλοθελητές επιδιαιτητές, διεθνείς «ειρηνοποιοί» κλπ, ΤΟΤΕ οι εντυπώσεις είναι που διαμορφώνουν το «κλίμα» και σε ποιον τελικά, θα χρεωθεί ο μουντζούρης της αποτυχίας ή του ναυαγίου των διαπραγματεύσεων!! Οι εντυπώσεις αυτές, πολλές φορές, μπορεί να είναι πιο καθοριστικές, ακόμα και από αυτό το αποτέλεσμα των συνομιλιών, διότι σε μια διαπραγμάτευση, ΟΛΑ είναι ένα «πάρε – δώσε .... πολύπλευρο» (πολύπλευρο, λέω)!!
Στο δια ταύτα:
Μεθαύριο πάμε στη Γενεύη, για μια σημαντική διαπραγμάτευση, για το Κυπριακό (και όχι μόνο – και όχι μόνο)!!
Ο αρχικός στόχος, ήταν να βρεθεί επιτέλους μια «αποδεκτή και βιώσιμη» λύση, που φαίνεται σίγουρο, ότι ΔΕΝ θα υπάρξει (έτσι και αλλιώς)!!
Τώρα λοιπόν, ο εναλλακτικός στόχος μας, θα πρέπει να είναι, διεθνώς «να χρεωθεί» εξ ολοκλήρου το βάρος της αποτυχίας, η Τουρκία και προσωπικά ο Ταγίπ Ερντογάν!!
…… Διαφορετικά θα έχουμε χάσει, πριν προλάβουμε να διαπραγματευτούμε!!
Άρα εμείς:
- Οφείλουμε να προβάλλουμε τον «αρχικό στόχο» μας, για συνομιλίες στο «Ανώτατο» δυνατό πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να υπάρχει δυνατότητα λήψης ουσιαστικών αποφάσεων.
- Να επιμείνουμε, ΟΛΟΙ οι συμμετέχουσες πλευρές να εκπροσωπηθούν σε επίπεδο πολιτικών Αρχηγών Κρατών-Φορέων και ΟΧΙ με εκπροσώπους τους και να ξεκαθαρίσουμε ότι, όποιος δεν προσέλθει, υποτιμά και υποβαθμίζει τις συνομιλίες, επιδιώκοντας διαιώνιση του αδιεξόδου και μη επίλυση του προβλήματος!!
- Στις συνομιλίες, θα πρέπει να εκπροσωπηθούμε, σε επίπεδο Πρωθυπουργού, έστω κι αν οι άλλοι, υποβαθμίσουν τη συμμετοχή τους!! Αν μάλιστα η Ε.Ε. συμμετάσχει σε ανώτατο επίπεδο (με Γιουνγκέρ ή Τουσκ), τότε οφείλουμε να συμμετάσχουμε με τον Πρωθυπουργό μας …. και οι άλλοι, ας κάνουν ότι νομίζουν (οι εντυπώσεις στην Ε.Ε. είναι που τώρα μας ενδιαφέρουν)!!
Προϋπόθεση βέβαια είναι .... να ξέρουμε «τι θέλουμε»!!
Ξέρουμε όμως!?
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ένα «μνημείο» ζεσταίνει παρέες και «ζωντανεύει» μνήμες
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επίθεση με οξύ σε δίχρονο αγοράκι!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
