2017-01-11 19:13:08
"Την πρώτη νύχτα του χιονιά στην Ηγουμενίτσα, όπου το χιόνι και οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες δεν είναι κάτι συνηθισμένο, άστεγος αλλοδαπός τουρτούριζε έξω από το "Πάνθεον". Ήταν ξαπλωμένος κατάχαμα και τυλιγμένος με μια κουβέρτα! Δεν πίστευα ότι θα χιονίσει και έτσι, όπως πολλοί άλλοι, τον προσπέρασα κι εγώ, ρίχνοντάς του μια ματιά λύπησης, ενώ μετά σκέφτηκα ότι για λύπηση είμαι ο ίδιος... Τον άκουγα να βήχει και μάλιστα έντονα, αλλά μόνο εκείνη τη στιγμή μου πέρασα από το μυαλό, και όχι από την ψυχή, ότι χρειάζεται τη βοήθειά μου, αλλά μετά έφυγα σα να μη συμβαίνει τίποτα. Το πρωί, που ξύπνησα και είχε χιονίσει σκέφτηκα πως άντεξε τη νύχτα αυτός ο άνθρωπος, ο συνάνθρωπος, που μάλλον δεν τον είδα ως συνάνθρωπο, γιατί διαφορετικά θα νοιαζόμου γι' αυτόν. Ελπίζω να έπεσε στο μάτι των κοινωνικών υπηρεσιών της πόλης και να έκαναν κάτι και να μην είναι ακόμη εκτεθειμένος στην παγωνιά. Είδατε αγάπη προς τον πλησίον, που έχω; Οι άλλοι να φροντίζουν, εγώ απλά να παρατηρώ και να καταγράφω... Μάλλον πρέπει να ντρέπομαι...". Τα δάκρυα όχι στα μάτια, αλλά στην καρδιά και ο αυτοκριτικός προβληματισμός δεν μας επιτρέπουν κανένα σχόλιο...
Πηγή Tromaktiko
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΘΕΡΙΖΕΙ Η ΓΡΙΠΗ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
