2017-01-13 09:40:17
Από την προ ημερών υποδοχή του Κόπτη Πατριάρχη Θεόδωρου Β΄ από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος απείχε ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, που μέσω επιστολής του έκανε γνωστούς τους λόγους της απουσίας αυτής.
Όπως εξηγεί οι λόγοι είναι θεολογικοί, και χαρακτηρίζει αίρεση του Κόπτες.
Αναλυτικά η ανακοίνωση
Αριθμ. πρωτ.15᾿
Εν Πειραιεί τη 9η Ιανουαρίου 2017
Τω εκλαμπροτάτω κ. Θεοδώρω Β΄,(Tawadros II)
αρχηγώ της Κοπτικής Κοινότητος
Εις Κάιρον Αιγύπτου
Εκλαμπρότατε,
Μετά του προσήκοντος σεβασμού και ειλικρινούς αγάπης, Σας αποστέλλουμε την παρούσα Επισκοπική επιστολή μας, ο σκοπός της οποίας δεν προέρχεται από κανένα άλλο ιδιοτελές κίνητρο, παρά μόνο από καθαρή, άδολη και ανιδιοτελή χριστιανική αγάπη, από χριστιανικό καθήκον, από εντολή επιβεβλημένη από τον Σωτήρα μας Χριστό, ο οποίος «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν»[1], και τέλος από θερμή και σφοδρή επιθυμία για την σωτηρία Σας.
Γι’αυτό θεωρούμε καθήκον μας ιερό και επιβεβλημένο, ως έσχατο μέλος του Παναγίου και Παναχράντου Σώματος του Χριστού και δη ως Ορθόδοξος Επίσκοπος, ο οποίος υπαγόμαστε τόσο στην Ιερά Σύνοδο της Αγιωτάτης και Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία είναι η Ανωτάτη Εκκλησιαστική μας Αρχή, όσο και στην καθόλου και Αδιαίρετο Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξο Εκκλησία, να φροντίσουμε παντί σθένει να Σας επαναφέρουμε στην Μητέρα Καθολική Ορθόδοξο Εκκλησία, από την οποία αποχωρήσατε και αποκοπήκατε, έργο το οποίο ελπίζουμε, συνεργούσης της ακτίστου Θείας Χάριτος του Κυρίου, να κατορθωθεί. Το ιερό αυτό χρέος της επιστροφής των αιρετικών στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχει βεβαίως ιεροκανονικό έρεισμα και βάση και στηρίζεται στους 131ο, 132ο και 133οΙερούς Κανόνες της εν Καρθαγένη Τοπικής Συνόδου (418 ή 419 μ.Χ.)[2].
Ένας επιπρόσθετος λόγος, που αναδεικνύει την επικαιρότητα και την σημαντικότητα της παρούσης Επισκοπικής επιστολής μας, είναι τα τεκταινόμενα στα πλαίσια της συγχρόνου αιρετικής οικουμενι(στι)κης κινήσεως με τους οικουμενι(στι)κούς θεολογικούς διμερείς διαλόγους μεταξύ Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών, όπου οι εκπρόσωποι από πλευράς Ορθοδόξου Εκκλησίας, εμφορούμενοι δυστυχώς από το παναιρετικό πνεύμα του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητιστικού Οικουμενισμού, και μεταχειριζόμενοι την απάτη της ψευδούς οικουμενιστικής αγάπης άνευ της αληθείας και της ενότητος εν τη Ορθοδόξω πίστει, φενακίζουν, εξαπατούν και κοροιδεύουν Υμάς, Εκλαμπρότατε, ισχυριζόμενοι ότι ο Μονοφυσιτισμός είναι δήθεν «αδελφή Εκκλησία», με έγκυρα μυστήρια, βάπτισμα, ιερωσύνη και Χάρι, ότι Υμείς, ο αρχηγός της αιρετικής μονοφυσιτικής Κοπτικής Κοινότητος, είστε κανονικός Επίσκοπος και διάδοχος του Αποστόλου Μάρκου, θεωρίες παντελώς άγνωστες, αμαρτύρητες, αβάσιμες στην εν γένει Παράδοση της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι οποίες αποτελούν ξεκάθαρη βλασφημία προς το Πανάγιον Πνεύμα και αναδεικνύουν την θεολογική εκτροπή Υμών. Τρανή απόδειξη της εξαπατήσεως Υμών εκ μέρους των Ορθοδόξων Οικουμενιστών είναι ότι, ενώ αποδίδουν τίτλους εκκλησιαστικότητας ειςΥμάς, τους πρόδηλα κακοδόξους αιρετικούς, δεν τολμούν, συνεπείς προς τις διακηρύξεις τους, την μαζί Σας μυστηριακή διακοινωνία, γιατί γνωρίζουν ότι από εκείνη την στιγμή θα απωλέσουν άμεσα την εκκλησιαστική τους ιδιότητα. Αυτό δεν αποτελεί την πλέον κραυγαλέα απόδειξη της κακοδοξίας του Οικουμενισμού; Αν πράγματι πιστεύουν τις απαράδεκτες και προκλητικές τους διακηρύξεις, ας το τολμήσουν, λοιπόν, γιατί αλλιώς αποδεικνύουν με την στάση τους αυτή την ανυπαρξία των τίτλων εκκλησιαστικότητος, που αποδίδουν σ’ Εσάς, τους ψευδεπισκόπους των κακοδόξων.
Ευθύς εξ αρχής θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι τα όσα θα λεχθούν στη συνέχεια, γράφονται με πόνο καρδίας και όχι από κάποια προσωπική εμπάθεια και μίσος προς το σεβαστό πρόσωπό Σας. Σκοπός μας δεν είναι να θιγεί το πρόσωπό Σας, αλλά να αποκαλύψει, στηλιτεύσει, ελέγξει και ανασκευάσει πλανεμένες και αιρετικές απόψεις, θεωρίες, πράξεις και ενέργειές Σας. Βασικός κανόνας μας είναι ότι πρέπει να αγαπάμε τα πρόσωπα των αιρετικών, αλλά να ελέγχουμε και να αποστρεφόμαστε την πλάνη και την αίρεσή τους. Μοναδικό ενδιαφέρον μας είναι η Αγία Ορθοδοξία μας, μόνο μέσα στην οποία έχει ο άνθρωπος σωτηρία. Πάντοτε προσευχόμαστε όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός επισυναγάγη Υμάς, τον πεπλανημένο αρχηγό της Κοπτικής Κοινότητος και τους Κόπτες, διά της μετανοίας και της αποκηρύξεως της πλάνης και αιρέσεως Υμών, στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, Ορθόδοξη Εκκλησία.
Επικοινωνούντες, λοιπόν, μεθ’ Υμών, διά του παρόντος Επισκοπικού γράμματος, επιθυμούμε να Σας καταστήσουμε γνωστό ότι,η ημετέρα ελαχιστότης, παρ’ότι τυγχάνει μέλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος της τρεχούσης περιόδου, ήταν απούσα κατά την επίσημη υποδοχή της Υμετέρας Εκλαμπρότητος στην Ιερά Σύνοδο της καθ’ημάς Εκκλησίας, που πραγματοποιήθηκε περίπου προ μηνός, στις 9-12-2016[3], όχι βεβαίως για λόγους προσωπικούς, αλλά για λόγους καθαρά θεολογικούς, δογματικούς και σωτηριολογικούς.
Ακραδάντως πιστεύουμε ότι, κατά την Αγιογραφική, Ιεροκανονική και Αγιοπατερική διαχρονική Ιερά Παράδοση και την αλάνθαστη συνείδηση του πληρώματος της Καθολικής Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας,ο Μονοφυσιτισμός, του οποίου ηγείστε, Εκλαμπρότατε, δεν είναι «Εκκλησία», αλλά θρησκευτική κοινότης, αιρετική παρασυναγωγή, αίρεσις, αναίρεσις, καθαίρεσις και πλήρης διαστροφή της αληθείας, δηλ. του ιδίου του Θεανθρώπου Χριστού. Αρνούμαστε κάθε ονοματοδοσία των αιρέσεων, μεταξύ των οποίων και την δική σας αίρεση του Μονοφυσιτισμού, ως Εκκλησιών.Ο παραπάνω όρος, Εκλαμπρότατε, είναι αντιφατικός και απαράδεκτος, διότι, αν ομιλούμε περί Εκκλησίας, αυτή δεν μπορεί να είναι ετερόδοξος, και, αν ομιλούμε περί ετεροδόξου, αυτή δεν μπορεί να είναι Εκκλησία, με την θεολογική έννοια του όρου. Ο ορισμός της Εκκλησίας μας δίδεται από τον ίδιο τον Δομήτορά Της, με το αψευδέστατο στόμα Του, τον ουρανοβάμονα θείο Παύλο, ο οποίος στην προς Εφεσίους επιστολή Του (1, 17-23) μας αποκαλύπτει ότι : «ίνα ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ της δόξης, δώη υμίν πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εν επιγνώσει αυτού, πεφωτισμένους τους οφθαλμούς της καρδίας υμών, εις το ειδέναι υμάς τις εστιν η ελπίς της κλήσεως αυτού, και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εν τοις αγίοις, και τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού εις ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού, ην ενήργησεν εν τω Χριστώ εγείρας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εν δεξιά αυτού εν τοις επουρανίοις υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και αυτόν έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τη εκκλησία, ήτις εστί το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου». Συνεπώς είναι αδύνατος η ύπαρξις ετεροδόξου Εκκλησίας, όπως είναι αδύνατος η ύπαρξις ετεροδόξου Χριστού. Είναι παραλογισμός να έχεται αληθείας ταυτόχρονα η πίστις, που το στόμα του Απ. Παύλου, ο Ιερός Χρυσόστομος, μας παραδίδει ότι «εν τω άδει ουκ έστι μετάνοια», σχολιάζοντας την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, και η ύπαρξις ενός άλλου σώματος Χριστού με κεφαλή τον Ίδιο, που διδάσκει ακριβώς τα αντίθετα, όπως της δικής Σας Μονοφυσιτικής Κοπτικής Κοινότητος ή της Παπικής Κοινωνίας, η οποία στην κατήχησή της, εκδ. Βατικανού-Κάκτου 1996, στην σελ. 332, με τίτλο «Ο τελικός εξαγνισμός ή το καθαρτήριο», μας λέγει ότι «Όσοι πεθαίνουν χωρίς να έχουν εξαγνιστεί υποβάλλονται μετά τον θανατό τους σε έναν εξαγνισμό, για να εισέλθουν στην χαρά του ουρανού. Αυτόν τον τελικό εξαγνισμό η Εκκλησία τον ονομάζει καθαρτήριο».
Εκλαμπρότατε,
Η αίρεση του Μονοφυσιτισμού έθεσε και θέτει ακόμη και σήμερα την Ορθόδοξη πίστη και την σωτηρία του ανθρώπου σε κίνδυνο.Εσείς, οι αιρετικοί Μονοφυσίτες, πρεσβεύετε ότι ο Χριστός, μετά την ενανθρώπησή Του, δηλ. μετά την ένωση των δύο τελείων φύσεών Του (θείας και ανθρωπίνης) στο ένα πρόσωπό Του, είχε μόνο μία φύση, την θεία, η οποία απορρόφησε την ανθρώπινη φύση του Χριστού και κυριάρχησε επ’αυτής.
Οι άγιοι Πατέρες, όμως, της Αγίας και Οικουμενικής Δ΄ Συνόδου, (όπως οι άγιοι Φλαβιανός Κων/λεως, Προτέριος Αλεξανδρείας, Ανατόλιος κ.α.), η οποία συνεκλήθη στη Χαλκηδόνα της Βιθυνίας το 451 μ.Χ. κατεδίκασαν την μεγάλη αίρεσήσας του Μονοφυσιτισμού και τους μονοφυσίτες αιρεσιάρχες σας Ευτυχή, Διόσκορο και Σεβήρο, και δογμάτισαν ότι οι δύο τέλειες φύσεις του Χριστού (θεία και ανθρώπινη), μετά την ένωσή τους στο ένα πρόσωπο του Θεού Λόγου, παρέμειναν μεταξύ τους ενωμένες ασυγχύτως, αδιαιρέτως, ατρέπτως και αχωρίστως. Δεν υπήρξε καμμία απορρόφηση ή προσχώρηση ή σύγχυση ή διαίρεση ή τροπή των δύο φύσεων, αλλά παρέμειναν και οι δύο ακέραιες, διατηρώντας η κάθε μία τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα και παραμένοντας στα όριά της. Δηλ. οι δύο τέλειες φύσεις ενώθηκαν στην μία υπόσταση του Θεού Λόγου. Επομένως, το ορθόδοξο είναι να κάνουμε λόγο για δυοφυσιτισμό, δηλ. για δύο τέλειες φύσεις μετά την ένωση, και όχι για μονοφυσιτισμό, δηλ. για μία φύση, και συγκεκριμένα την θεία, μετά την ένωση, όπως κάνετε εσείς[4].
Σύμφωνα με τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, ΠανοσιολογιώτατοΑρχιμανδρίτηκυρό Γεώργιο Γρηγοριάτη (Καψάνη), «Αντιχαλκηδόνιοι Μονοφυσίτες ονομάζονται οι Χριστιανοί, οι οποίοι δεν εδέχθησαν την Δ΄ και τις επόμενες Οικουμενικές Συνόδους, απεκόπησαν από την Εκκλησία και εσχημάτισαν τις μονοφυσιτικές «εκκλησίες» της Ανατολής, δηλ. των Κοπτών της Αιγύπτου, των Αιθιόπων, των Αρμενίων, των Συροιακωβιτών και των Ινδών του Μαλαμπάρ»[5].
Ο Μονοφυσιτισμός σας δημιουργήθηκε από την λανθασμένη ερμηνεία της Χριστολογίας του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας. Η καθ’υπόστασιν ένωση των δύο φύσεων στο πρόσωπο του Λόγου δηλώνεται, κατά τον άγιο Κύριλλο, σαφέστατα με τη φράση «μία φύσις του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη». Η φράση αυτή του αγίου Κυρίλλου δεν νοείται μονοφυσιτικά, όπως την εννοείτε εσείς, διότι το «μία φύσις» αναφέρεται στην θεία φύση του Λόγου, ενώ το «σεσαρκωμένη» αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση Του. Έτσι, ενώ με την φράση αυτή δηλώνεται η ακεραιότητα της ανθρωπίνης φύσεώς Του, τονίζεται παράλληλα η πραγματικότητα και η ενότητα του προσώπου Του. Η έμφαση μάλιστα αυτή, που δίνει ο άγιος Κύριλλος στην ενότητα του προσώπου του Χριστού και την ταυτότητά του με τον Θεό Λόγο («ένα και τον αυτόν») μετά την ένωση των δύο φύσεων, αποτελεί το κυριότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της χριστολογίας του[6].
Οι ιδρυτές της αιρέσεως του Μονοφυσιτισμού, τους οποίου ςεσείς τιμάτε ως «αγίους», ερμήνευσαν μονοφυσιτικώς την παραπάνω φράση του αγίου Κυρίλλου ο οποίος την εχρησιμοποίησε ως φράσι του Μεγάλου Αθανασίου ενώ ανήκει εις τον αιρεσιάρχη Απολλινάριο Λαοδικείας τον καταδικασθέντα υπό της Αγίας Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, γεγονός που απέδειξαν οι Λεόντιος Βυζάντιος και Ιωάννης Σκυθοπολίτης (Λεοντίου Ιεροσολύμων PG 86,1865) στην προσπάθεια αντιδράσεώς τους στην αίρεση του Νεστοριανισμού. Ο δυστυχής αρχιμανδρίτης Ευτυχής δίδασκε ότι στον Χριστό δεν υπάρχουν πλέον, μετά την ενανθρώπηση, δύο φύσεις, αλλά μόνο η θεία, που προήλθε ουσιαστικά μετά από τη σύγκραση των δύο φύσεων[7]. Είναι χαρακτηριστική η αιρετική δήλωση του Ευτυχούς «δύο φύσεις προ της ενώσεως, μία φύσις μετά την ένωσιν». Ο Διόσκορος πατριάρχης Αλεξανδρείας δεν είχε ορθόδοξη Χριστολογία, επειδή η έκφραση «εκ δύο φύσεων», που υποστήριζε,δεν είναι δογματικώς ισοδύναμη με την έκφραση «εν δύο φύσεσιν». Η έκφραση «εκ δύο φύσεων», αν και ορθόδοξη καθ’εαυτή, χωρίς την έκφραση «εν δύο φύσεσιν», δεν εξασφαλίζει από την εκτροπή του χριστολογικού φρονήματος στη σεβηριανή Χριστολογία. Ο Διόσκορος αποκατέστησε τον Ευτυχή στη ληστρική σύνοδο του 449, επειδή εμφορούνταν από την μονοφυσιτική Χριστολογία και όχι την Χριστολογία του αγίου Κυρίλλου. Δικαίως καθαιρέθηκε από την Δ΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδο, επειδή κλήθηκε τρεις φορές και δεν προσήλθε. Αλλά, και αν προσερχόταν, πάλι θα καταδικαζόταν ως αιρετικός, επειδή αρνούνταν την Έκθεση Πίστεως των Διαλλαγών. Γι’αυτό άλλωστε τον αναθεμάτισαν η Δ΄ και όλες οι μεταγενέστερες Άγιες και Οικουμενικές Σύνοδοι. Η μεταγενέστερη παράδοση της Εκκλησίας και τα ιστορικοδογματικά δεδομένα της εποχής του μαρτυρούν για το μονοφυσιτικό φρόνημα του Διοσκόρου και τον καταδικάζουν ως ομόφρονα και υπερασπιστή του Ευτυχούς[8]. Ο Σεβήρος ομιλεί για μία σύνθετη φύση, η οποία, με την φαντασία του νού, μπορεί να αναλυθεί σε δύο φύσεις. Υπό την έννοια αυτή ο λεγόμενος δυοφυσιτισμός του Σεβήρου είναι φανταστικός και επινόημα, και δεν συνιστά δύο πραγματικές φύσεις. Απόδειξη του γεγονότος είναι ο ισχυρισμός του Σεβήρου ότι στον Χριστό υπάρχει μία σύνθετη φυσική ενεργητική κίνηση (μονοενεργητισμός), ανάλογη προς την σύνθετη φύση[9].
Επομένως, «η διαφορά ημών των Ορθοδόξων μ’εσάς τους Αντιχαλκηδονίους αφορά αυτό το Πανάγιο Πρόσωπο του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Οι άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας, από την Δ΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδο και εντεύθεν επεσήμαναν ότι, όχι μόνο ο Ευτυχής, αλλά και ο Σεβήρος και ο Διόσκορος, δεν είχαν ορθή πίστη περί του Προσώπου του ενανθρωπήσαντος Λόγου και των δύο εν Αυτώ τελείωνφύσεων, της θείας και της ανθρωπίνης. Και ακόμη ότι συνέχεαν τις φύσεις, πρεσβεύοντες ότι ο Θεάνθρωπος δεν είναι ο Λόγος του Θεού, το δεύτερο Πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος, το οποίο προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και την ένωσε εν τη αιδίω Υποστάσει Του με την θεία φύση, αλλά κάποια άλλη θεανθρώπινη ύπαρξις, η οποία προήλθε από την ένωση των δύο φύσεων»[10].
Ο προκάτοχός Σας Σενούντα, πολλές αιρέσεις απωλείας εισήγαγε στην Κοπτική Κοινότητα. Μελετώντας κανείς το βιβλίο του «Η φύσις του Χριστού. Η Θεότητα του Χριστού»[11], διαπιστώνει ότιυιοθετεί την αιρετική παπική θεωρία του μεσαίωνα περί ικανοποιήσεως της θείας δικαιοσύνης και αρνείται κατηγορηματικώς την πατερική διδασκαλία της κατά χάριν θεώσεως του ανθρώπου, ως μία από τις σωτηριολογικές συνέπειες της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Οι Κόπτες σήμερα μπορεί να εκφράζεσθε με τρόπο, που δίνει την εντύπωση ότι «ορθοδοξείτε», ότι έχετελεκτική«ορθοδοξία» (OrthodoxieVerbale), αλλά στην επίσημη διδασκαλίασαςπολεμάτε μετά μανίας τα ορθόδοξα δόγματα. Το βασικό έργο του Χριστού, σύμφωνα με το κήρυγμα Υμών των Κοπτών, είναι απλώς να αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα μπροστά στον Θεό, και όχι να ενώσει τους ανθρώπους με τον Θεό. Ο Χριστός, στα γραπτάΥμών των Κοπτών, είναι ένας προφήτης, ο οποίος μεσολαβεί στον Θεό, αλλά δεν ενώνεται ο Ίδιος στην Θείαφύση υποστατικά. Αυτό φαίνεται από την άρνηση του προκατόχου ΣαςΣενούντα να αναγνωρίσει την πραγματικότητα της Θείας Ευχαριστίας. Απορρίπτει την «βυζαντινής κατασκευής και προελεύσεως», όπως ισχυρίζεται, αντίληψη ότι κοινωνούμε την Θεότητα, και δεν μπορεί να διακρίνει την θεωμένη ανθρώπινη φύση από την θεία φύση του Χριστού, η οποία (ανθρώπινη φύση) ενώθηκε με την θεία φύση. Αυτό εξηγεί και το γιατίεσείς οι Κόπτες, άνευ εξαιρέσεων, αρνείσθε την κατά χάριν θέωση του ανθρώπου, αλλά και κάθε απόπειρα αγιασμού.Εμείς, όμως, οι Ορθόδοξοι, στην Θεία Ευχαριστία δεν κοινωνούμε την ουσία του Θεού, αλλά μεταλαμβάνουμε το Τίμιο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Χριστού, τα οποία ενώθηκαν με την Θεία Φύση ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως και αχωρίστως, σύμφωνα με τον όρο της Χαλκηδόνας.
Ο Κόπτης «μητροπολίτης» Δαμιέτας Bishoy, συμπρόεδρος της Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων, δημοσίευσε στις 30-1-2015, στο επίσημο περιοδικό του «Πατριαρχείου» των Κοπτών «Η Ιεραποστολή», άρθρο με τίτλο «Διατί ο πειρασμός»[12], το οποίο μετέφρασε από τα αραβικά στα ελληνικά ο επί 15 χρόνια προιστάμενος της Κοπτικής Κοινότητος Αθηνών και μεταφραστής του Bishoy, σήμερα, όμως,Ορθόδοξος ιερεύς, Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Αθανάσιος Χενεΐν, εφημέριος του Παλαιού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Παλαιάς Κοκκινιάς της καθ’ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Στο άρθρο αυτόο Bishoy αρνείται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την πραγματικότητα της υπάρξεως της ανθρωπίνης φύσεως στο πρόσωπο του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, και κατ’επέκτασιν αρνείται το αυτεξούσιο στον άνθρωπο Ιησού. Πλέον συγκεκριμένα αναρωτιέται : «Ποίαν ωφέλειαν δύναται να φέρη ο πειρασμός εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν»; Και απαντά ο ίδιος: «Διότι γνωρίζομεν εκ των προτέρων ότι ο Χριστός ήτο απολύτως και άνευ ουδεμιάς συζητήσεως προορισμένος να κριθή άξιος εις την εξέτασιν, να επιτύχη εις την δοκιμασίαν και να νικήση τον πειρασμόν».Ο Bishoyμιλά για τον πειρασμό του Χριστού και αφαιρεί τραγικώς την προσωπική ελευθερία του Χριστού ως τελείου ανθρώπου. Μιλά μ’ ένα προτεσταντικό τρόπο για τον απόλυτο προορισμό του Χριστού και μ’ένα κορανικό τρόπο για το κισμέτ, την μοίρα του Χριστού.
Ο κακόμοιρος Χριστός, στην αντιλήψη του Bishoy, δεν έχει την ελευθερία να δεχθεί ελευθέρως τον πειρασμό, αλλά είναι καταδικασμένος, χωρίς καμμιά συζήτηση, να νικήσει. Εσβήσε οBishoy όλα τα χωρία της Αγίας Γραφής, τα οποία μιλούν και περιγράφουν τον αγώνα, αλλά και την αγωνία του Θεανθρώπου μπροστά στον φρικτό θάνατο του Σταυρού. Κατήργησε την ανθρώπινη θέληση του Χριστού.
Στο ίδιο άρθρο ο Bishoy, όπως και ο Σενούντα,υιοθετεί την αιρετική παπική θεωρία περί ικανοποιήσεως της θείας δικαιοσύνης. Λέει : «Το δεύτερον σημείον ευρίσκεται εις το να αποθνήσκη επί του σταυρού, εκπροσωπών τους πάντας, ή ως εκπρόσωπος όλου του ανθρωπίνου γένους, διά να ικανοποιήση απολύτως την απόλυτον θείαν δικαιοσύνην, ούτος ώστε να δυνηθή να εξιλεώση τας αμαρτίας πάντων των ανθρώπων, οι οποίοι θα τον δεχθούν ως λυτρωτήν και σωτήρα». Τα παραπάνω σημεία μας παρέχουν την δυνατότητα να ομιλούμε για εκλατινισμό ή εξουνιτισμό των Κοπτών, τύπου Μαρωνιτών του Λιβάνου.
Περίπου στο ίδιο κλίμα κινήθηκαν και οι δηλώσεις Σας, Εκλαμπρότατε, κατά την πρόσφατη επίσκεψή Σας στην Εκκλησία της Ελλάδος (9-12-2016). Αναφερθήκατε εκτενώς στις σχέσεις των δύο λαών και κυρίως των δύο «Εκκλησιών», τονίζοντας ότι «οι μεταξύ των δύο Λαών, Ελλήνων και Αιγυπτίων Χριστιανών, θερμοί δεσμοί αδελφοσύνης ανανεώνονται στο διάβα των αιώνων, αφού στην Αίγυπτο υπάρχει παλαιόθεν Ελληνική Κοινότητα, ενώ και η Ελλάδα σήμερα φιλοξενεί αδελφικά και με αγάπη Χριστού Κόπτες Χριστιανούς στην Αθήνα»[13]. Επίσης, σημειώσατε μεταξύ άλλων και τα εξής : οινά μεταξύ μας να είναι πλέον πολύ περισσότερα από τυχόν σημεία διαφοράς ή διαφωνίας. Εκ μέσης καρδίας ευχαριστούμεν Υμάς, Μακαριώτατε, διά την πολύτιμον μεσολάβησίν Σας εις το θέμα της αναγνωρίσεως της Κοπτικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ομού μεθ’ ετέρων έξι Χριστιανικών Εκκλησιών, υπό του ελληνικού Κοινοβουλίου, κατά μήνα Οκτώβριον του έτους 2014. Επίσης, ευχαριστούμεν Υμάς διά τον ανθρωπιστικόν σας ρόλον εις την παροχήν βοηθείας προς πρόσφυγας, προερχομένους εκ χωρών πολέμου και καταστροφής. Προσθέτομεν εις το σημείον αυτό ότι θα ηδύνατο και η εν Ελλάδι Κοπτική Ορθόδοξος Εκκλησία να συμβάλει εις την παροχήν βοηθείας προς τυχόν νέους πρόσφυγας». Τέλος, προσκαλέσατε στην Αίγυπτο τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και του προσφέρατε την αιρετική μονοφυσιτική εικόνα της Φυγής εις Αίγυπτον[14].
ΟΘεολογικός Διάλογος μεταξύ Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων (1964-1971, 1971, 1979, 1985-1993),παραβλέποντας την σαφώς αιρετική Χριστολογία των Μονοφυσιτών, τυπικά ολοκληρώθηκε με την δημοσίευση των Α΄ και Β΄ Κοινών Δηλώσεων (1989, 1990), με τις οποίες διακηρύσσεται ότι η Χριστολογία Υμών των Αντιχαλκηδονίων είναι ουσιαστικά ορθόδοξη, παρά την λεκτική διαφοροποίησή της από εκείνη της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επί τη βάσει αυτής της παραδοχής έχει προταθεί η δυνατότητα να αρθούν τα αναθέματα, που οι άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι εξεφώνησαν καθ’Υμών των Αντιχαλκηδονίων αιρεσιαρχών, εφ’όσον αποδειχθεί ότι οι συγκεκριμένοι αιρεσιάρχες έχουν καταδικασθεί, όχι επί αιρέσει, αλλά επειδή προκάλεσαν το αντιχαλκηδόνιο σχίσμα στην Εκκλησία (δηλ. για κανονικούς λόγους). Αποτέλεσμα του διαλόγου ήταν η υπογραφή από πλευράς Ορθοδόξων των απαραδέκτων και επαισχύντων θέσεων της συμφωνίας του Σαμπεζύ το 1990 μ’Εσάς τους Μονοφυσίτες[15].
Προωθώντας οι σημερινοί Ορθόδοξοι Οικουμενιστές Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες, Επίσκοποι και ακαδημαικοί θεολόγοι το σχέδιο της παναιρέσεως του διαχριστιανικού οικουμενισμού για ψευδοένωση με τους Μονοφυσίτες έχουν προβεί σε απαράδεκτες και καταδικαστέες από ορθοδόξου πλευράς οικουμενιστικές ενέργειες, όπως η συγγραφή διδακτορικών διατριβών, με τις οποίες συμπεραίνεται εσφαλμένως ότι η χριστολογία των Διοσκόρου και Σεβήρου είναι ορθόδοξη, η αναγνώριση αποστολικής διαδοχής, ιερωσύνης, εκκλησιαστικότητος και μυστηρίων Υμών των Μονοφυσιτών, οι συμπροσευχές μ’εσάς τους Μονοφυσίτες, η συμμετοχή σε μονοφυσιτικές θρησκευτικές εκδηλώσεις σας, οι κοινές ευλογίες, η ανταλλαγή δώρων (όπως μίτρες, ποιμαντορικές ράβδοι, εγκόλπια, εικόνες), η είσοδος Υμών των Μονοφυσιτών σε ορθοδόξους ναούς και μάλιστα στο Ιερό Βήμα, η τέλεση δοξολογίας προς τιμήν σας, η προσκύνηση από σας λειψάνων ορθοδόξων αγίων, η αναγόρευση Υμών των Μονοφυσιτών σε επιτίμους διδάκτορες[16] και τέλος η μετάδοση των Αχράντων Μυστηρίων σ’εσάς Μονοφυσίτες[17].
Παραλλήλως, είναι τελείως απαράδεκτο να συμμετέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία στην καρικατούρα του διαλόγου του παμπροτεσταντικού λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου των «εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.), που ουσιαστικά είναι Παγκόσμιο Συμβούλιο των Αιρέσεων, και όχι των Εκκλησιών, και Παγκόσμιο Συνονθύλευμα των Αιρέσεων, την στιγμή που το Π.Σ.Ε., αναγνωρίζει Εσάς τους Μονοφυσίτες ως Ορθοδόξους, σας αποκαλεί «Αρχαίες Ανατολικές Ορθόδοξες Εκκλησίες», και παρακάθεστε στο τραπέζι του διαλόγου μαζί μ’εμάς τους Ορθοδόξους ως «Ορθόδοξοι».
Το πρόσφατο (11-12-2016) θλιβερό γεγονός της τρομοκρατικής επιθέσεως του ISIS στο Κάιρο, που είχε σαν συνέπεια τον θάνατο 25 αθώων πολιτών και τον τραυματισμό 49 ατόμων δίπλα στην έδρα της καθ’ημάς Κοπτικής Κοινότητος[18], φανερώνει όχι μόνο την αποτυχία των διεξαγομένων διαθρησκειακών διαλόγων με το Ισλάμ και την φενάκη περί ειρηνικής συνυπάρξεως Χριστιανισμού και Ισλάμ, αλλά και το πραγματικό και ειδεχθές πρόσωπο του Ισλάμ, το οποίο εφαρμόζει απαρέγκλιτα, ιδιαίτερα στις ημέρες μας, την βασική και κύρια Κορανική διδασκαλία του ιερού πολέμου (τζιχάντ) εναντίον των απίστων, δηλ. των μη μουσουλμάνων. Το Ισλάμ είναι η μοναδική θρησκεία στον κόσμο, που στοχοποιεί εγκληματικά την άρνησή της, που επιβάλλεται με την βία και το έγκλημα, που δεν αναγνωρίζει την αυτεξούσια και ελευθέρα βούληση των προσώπων, και που, πέραν της ιστορικής, έχει και «θεολογική» ερμηνεία για τα τρομοκρατικά χτυπήματα και τους αποκεφαλισμούς, που διεξάγουν οι Ισλαμιστές-Τζιχαντιστές του ISIS ανά τον κόσμο. Τα «ιερά κίνητρα» των εκτελεστών εδράζονται στο Ισλαμικό κοσμοείδωλο. Διότι, Ισλάμ σημαίνει υποταγή.
Όμως, Εκλαμπρότατε, αν εξετάσει κανείς εις βάθος τα πράγματα, θα δεί ουσιαστικά ότι, ανάμεσα στις άλλες αιτίες, και η αίρεση του Μονοφυσιτισμού, στην οποία Εσείς και οι πατέρες σας πιστεύετε, ευθύνεται για την εξάπλωση του Ισλάμ και για τα πολυώδυνα βάσανα των πολυνέκρων επιθέσεων. Διότι,ως γνωστόν, οι διδαχές της λαοπλάνου θρησκείας του Ισλάμ αποτελούν ένα συμπίλημα διαφόρων ανθρωποπαθών αιρετικών θρησκευτικών παραδοχών (π.χ. Ειδωλολατρεία, Ζωροαστρισμός, Μανιχαισμός, Γνωστικισμός, Αρειανισμός, Νεστοριανισμός, Αφθαρτοδοκητισμός, Εικονομαχία) μεταξύ των οποίων κύρια θέση κατέχει και η αίρεσή σας, Εκλαμπρότατε, του Μονοφυσιτισμού. Αν, Εσείς και οι πατέρες σας, Εκλαμπρότατε, δεν στρεβλώνατε την Χριστολογία της Δ΄ Αγίας και Οικουμενικής Συνόδου και δεν αναπτύσατε την αίρεσή σας του Μονοφυσιτισμού δογματίζουσα τον Θεόν ως απρόσιτον και μη ουσιαστικώς ενανθρωπίσαντα αφού ο Χριστός δεν είχε ανθρώπινη θέλησι και ενέργεια τον 5ο αιώνα, ούτε και ο ψευδοπροφήτης Μωάμεθ, δύο αιώνες μετά από Σας, τον 7ο δηλ. αιώνα, θα δανείζονταν την αιρετική διδασκαλία σας, ούτε θα καθιέρωνε τα «γέλωτος άξια» θεσπίσματα του ανιέρου Κορανίου, όπου παρουσιάζεται ο Θεός ως αμέθεκτος από τον άνθρωπο κατά τις ενέργειές του, ο οποίος οφείλει μόνον να υποταγεί σε Αυτόν καίτό οποίο, με τις ψευδολογίες του, επιδιώκει να ανατρέψει το σωτηριώδες έργο του Θεού Λόγου, του αληθινού Μεσσία. Επομένως, Εκλαμπρότατε, η Χριστολογική Σας αίρεση αποτελεί απαρχή και ρίζα του Ισλάμ, υποθάλπει το Ισλάμ και φέρει τεράστιες ευθύνες για την εξάπλωσή του. Το Ισλάμ είναι τέκνο και συνέχεια του Μονοφυσιτισμού.
Πιστεύουμε, επίσης, ότι ο Άγιος Τριαδικός Θεός χρησιμοποιεί το αλλόθρησκο Ισλάμ ως έσχατο παιδαγωγικό μέσο τιμωρίας, εξαιτίας της αποστασίας από την Ορθόδοξη πίστη, και ως αφύπνιση για τον εγκεντρισμό στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του.
Διαβάστε εδώ: Παυλόπουλος και Τσίπρας δεν πήγαν στον Πειραιά- Τα πολιτικά μηνύματα στον Σεραφείμ
Εμείς, όμως, οι Ορθόδοξοι, αντιθέτως με την επικρατούσα παναιρετική συγκρητιστική οικουμενιστική τακτική, «μετάτών Αγίων Πατέρων και των Συνόδων απορρίπτουμε και αναθεματίζουμε όλες τις αιρέσεις, που παρουσιάσθηκαν κατά την ιστορική διαδρομή της Εκκλησίας. Από τις παλαιές αιρέσεις, που επιβιώνουν μέχρι σήμερα, καταδικάζουμε τον Μονοφυσιτισμό, τον ακραίο του Ευτυχούς και τον μετριοπαθή του Σεβήρου και Διοσκόρου, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Δ’ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου και την χριστολογική διδασκαλία μεγάλων Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων, όπως του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, του αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, του Μεγάλου Φωτίου και των ύμνων της λατρείας»[19]. Επίσης, «αποκηρύττουμε και απορρίπτουμε δημόσια την συγκατάθεση των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στον διάλογο του Chambesy, βάσει του οποίου οι αντιχαλκηδόνιοι αιρετικοί, οι μονοφυσίτες, οι λεγόμενοι μιαφυσίτες, διάδοχοι της αιρέσεως του Σεβήρου Αντιοχείας, αναγνωρίζονται ως ορθόδοξοι»[20].
Για να γίνει μία συνεπής προς την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία ένωση Υμών των Αντιχαλκηδονίων με την Ορθόδοξη Εκκλησία, θα πρέπει Εσείς οι Μονοφυσίτες να αποδεχθείτε τις Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄ και Θ΄Άγιες και Οικουμενικές Συνόδους με ο,τι αυτή η αποδοχή συνεπάγεται˙ να αποκηρύξετε δηλ. την σεβηριανή Χριστολογία σας, να αποδεχθείτε τις καταδίκες, που έχουν επιβληθεί στους αιρεσιάρχες Διόσκορο, Σεβήρο, Ευτυχή, Ιάκωβο Αρμένιο τον Ζάνζαλο, και να διακόψετε την εκκλησιαστική κοινωνία με όσους παραμένουν στα αντιχαλκηδόνια φρονήματάτους (Ευτυχιανιστές, Ιακωβίτες, Αρτζιβουρίτες). Αυτή η τακτική είναι σύμφωνη με την εμπειρία της Εκκλησίας από τις ενωτικές προσπάθειες, που απέτυχαν, και από εκείνες, που καρποφόρησαν την αληθινή ενότητα, όπως η επίαγίου Φωτίου. Η μεθόδευση, που θα παρακάμψει τις ανωτέρω στοιχειώδεις απαιτήσεις, δήθεν ως οικονομία, θα ζημιώσει την Εκκλησία.
Εκλαμπρότατε,
Εμείς, οι Ορθόδοξοι, θέλουμε την ένωση και ευχόμαστε διαρκώς «υπέρ της των πάντων (ανθρώπων) ενώσεως»με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ουσιαστικά την εμποδίζετε Εσείς, οι Κόπτες, και οι εκ των Ορθοδόξων Οικουμενιστές. Εμείς, οι Ορθόδοξοι, είμαστε οι κατ’εξοχήν ενωτικοί, ενώ Εσείς, οι Κόπτες, οι ανθενωτικοί. Αν δεν μετανοήσετε εδώ, στην πρόσκαιρη ζωή, θα μετανοήσετε στον Άδη, όπου, όμως,«ουκ έστι μετάνοια»! Εμείς, οι Ορθόδοξοι Έλληνες, θέλουμε την ένωση, όπως την ορίζει ο Χριστός, ενώ εσείς, οι Κόπτες, την θέλετε, όπως την ορίζετε, Εσείς, Εκλαμπρότατε. Εάν Εσείς, Εκλαμπρότατε, ήσασταν σύμφωνος με τον Χριστό, μην αμφιβάλλετε ότι κι εμείς οι Ορθόδοξοι, που κατέχουμε την ορθή πίστη του Χριστού, θα δεχόμασταν την ένωση. Εφόσον, όμως, Εσείς, Εκλαμπρότατε, δεν συμφωνείτε με τον Χριστό, δεν είναι ποτέ δυνατόν να συμφωνήσουμε μ’Εσάς. Πως είναι δυνατόν, Εκλαμπρότατε, να δεχθούμε ένωση, εφόσον Εσείς και οι Κόπτες είστε ασύμφωνοι και αντίθετοι στη διδασκαλία του Ευαγγελίου του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού και των αγίων Αποστόλων; Πως είναι δυνατόν να δεχτούμε ένωση μ’ Εσάς, που μιλάτε, φρονείτε και ενεργείτε εναντίον του Θεού, εναντίον των Πατερικών Παραδόσεων;
Εφ’όσον, λοιπόν, Εσείς, Εκλαμπρότατε, παραμένετε αμετανόητος και εμμένετε εωσφορικώς στις αιρέσεις Σας, οφείλουμε να διακόψουμε κάθε σχέση μαζί Σας και ο καθένας να πορευθεί τον δρόμο του.
Ο θεοκήρυκας Απόστολος Παύλος γράφει : «Να είστε σταθεροί και να μένετε πιστοί στις διδασκαλίες, που σας παραδώσαμε είτε προφορικά είτε με επιστολή μας»[21]. Και πάλι : «Αλλά κι αν εμείς ή ακόμη κι ένας άγγελος από τον ουρανό σας κηρύξει ένα ευαγγέλιο διαφορετικό από το ευαγγέλιο, που σας κηρύξαμε, να είναι ανάθεμα»[22]! Το ίδιο λέει και ο θεοφόρος Ιγνάτιος : «Όποιος μιλάει ή κάνει ενάντια σ’ αυτά, που διαταχτήκαμε, κι αν ακόμη είναι αξιόπιστος άνθρωπος, κι αν νηστεύει, κι αν ζεί στην παρθενία, κι αν κάνει θαυμαστά σημεία, να τον βλέπεις σαν λύκο με προβειά προβάτου, που ετοιμάζει με τα έργα του τη φθορά των προβάτων». Αλλά και η Ζ’ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος ορίζει : «Τρεις φορές αναθεματίζουμε όλες τις καινοτομίες, που έγιναν, και που μέλλουν να γίνουν, ενάντια στην Εκκλησιαστική Παράδοση και στη διδασκαλία και στο παράδειγμα των αγίων και αειμνήστων Πατέρων»[23]. Επίσης, ο σοφός Βρυέννιος λέει : «Αν κάποιος σαλεύει κάτι από τις διδασκαλίες των θεοφόρων Πατέρων, αυτό να μην το πούμε κατ’ οικονομία παρέκκλιση, αλλά παράβαση και προδοσία της πίστης και ασέβεια προς το Θεό».
Ο Θεός μας έδωσε την πρώτη εντολή της αγάπης. Μας δίδαξε, όμως, την αγάπη την αληθινή, όχι την ψεύτικη. Την αγάπη, όχι με τα χείλη και το στόμα, αλλά την αγάπη με όλη μας την ψυχή και την καρδιά. Όχι την αγάπη την επιφανειακή, αλλά την εσωτερική. Ο Κύριος μας δίδαξε την αληθινή αγάπη, αλλά συγχρόνως μας δίδαξε και μας παρήγγειλε, για να μας προφυλάξει, να προσέχουμε από τους ψευδοπροφήτες, τους ψευδόχριστους, τους ψευδοδιδασκάλους, τους λυκοποιμένες, τους λύκους, τους σκύλους, τους υποκριτές, αρχιερείς, ιερείς, γραμματείς και φαρισαίους, μεταξύ των οποίων είστε κι Εσείς, Εκλαμπρότατε. Αυτούς ο Κύριος καυτηρίασε με τα φοβερά και φριχτά εκείνα «ουαί», χαρακτηρίζοντάς τους υποκριτές, ανοήτους, τυφλούς, οδηγούς τυφλών, άρπαγες, άδικους, τάφους ασβεστωμένους, φίδια, γεννήματα εχιδνών. Από τέτοιους ανθρώπους μας παρήγγειλε ο Κύριος να προσέχουμε, να μην τους πλησιάζουμε, να μην έχουμε καμιά επικοινωνία. Μόνο να ευχόμαστε να σας φωτίσει ο Κύριος να μετανοήσετε. Πως φέρθηκαν απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους σαν εσάς (λυκοποιμένες, ψευδοδιδασκάλους, ψευδοπροφήτες, ψευδόχριστους αιρετικούς) οι άγιοι Πατέρες; Αυτοί, λοιπόν, οι άγιοι Πατέρες, οι μιμητές του Αρχιποίμενος Χριστού και διάδοχοι των Μαθητών του, οι θείοι ποιμένες, που θυσίασαν τη ζωή τους για τα λογικά τους πρόβατα, που συγκρότησαν τις σεπτές και άγιες Εννέα Οικουμενικές Συνόδους, όλους αυτούς τους αιρετικούς, που αναφέραμε, τους εκσφενδόνισαν με τη σφενδόνη του Αγίου Πνεύματος μακρυά από το ποίμνιο του Χριστού. Τους εδίωξαν μακρυά και τους παρέδωσαν, ως αμετανοήτους, στο αιώνιο ανάθεμα[24].
Μεταξύ Ορθοδοξίας και Μονοφυσιτισμού δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους συμβιβασμός.Ούτε ενότητα, ούτε πολύ περισσότερο ένωση. Εμείς λατρεύουμε τον αυθεντικό Θεάνθρωπο Χριστό, ενώ εσείς λατρεύετε έναν νοθευμένο και αλλοιωμένο, ανύπαρκτο και ανυπόστατο Χριστό, ο οποίος δεν σώζει τον άνθρωπο. Εμείς, οι πραγματικοί και συνεπείς Ορθόδοξοι σε καμμία περίπτωση και με κανένα αντάλλαγμα δεν κάνουμε μικτούς γάμους, δεν συμπεθεριάζουμε με αιρετικούς και απίστους. Το τέρμα και ο σκοπός, που επιδιώκουμε εμείς, είναι ο ουρανός και η αιώνια μακαριότητα, ενώ για’ Σας είναι η γη και η ευδαιμονία πάνω σ᾽ αυτήν.
Προκειμένου να πετύχει το συνοικέσιο, σ᾽ ένα μικτό γάμο, είναι ανάγκη κάποιος να αρνηθεί το πιστεύω και τις αρχές του, να αρνηθεί τον εαυτό του. Και αυτός για κανένα λόγο δεν είναι δυνατόν να είμαστε εμείς, οι Ορθόδοξοι.
Εμείς πειθαρχούμε στην θεόπνευστη παραγγελία του Απ. Παύλου : «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις… τις κοινωνία φωτί προς σκότος; Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; η τις μερίς πιστώ μετά απίστου; τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων;… εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε και ακαθάρτου μη άπτεσθε»[25].
Εάν, Εσείς, Εκλαμπρότατε, θέλετε ένωση, να αναγνωρίσετε και να ομολογήσετε όλες τις πλάνες, αιρέσεις και καινοτομίες, τις οποίες εισήγαγαν, απ’ αρχής οι κατά καιρούς αρχηγοί σας, αποσχισθέντες από την Ορθόδοξη Εκκλησία, να μετανοήσετε, να κλάψετε πικρώς, να ταπεινωθείτε, να κατηχηθείτε και να βαπτισθείτε ορθόδοξα και τότε θα είστε αποδεκτός. Εάν δεν αποβάλλετε την υπερηφάνεια και εάν δεν ταπεινωθείτε, μιμούμενος τον Κύριο, όχι μόνο δεν θα πετύχετε, αλλά θα αυξήσετε την διαίρεση και θα προξενήσετε μεγάλα σκάνδαλα, ταραχές, συγχύσεις, μεγάλη βλάβη και ζημιά στο ποίμνιο. Εάν μιμηθείτε τον Κύριο και ταπεινωθείτε, θα πετύχετε την ένωση, θα ωφελήσετε τον εαυτό Σας και το ποίμνιο και θα δοξασθεί και από’ Σας, όπως δοξάσθηκε και από τους Αγίους Αποστόλους το Όνομα του Ουρανίου Πατρός, επειδή ο «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν», και «πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται»[26].
Επειδή, λοιπόν, Εκλαμπρότατε, ο θάνατος είναι άδηλος και επειδή, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο, «ουκ οίδατε την ώραν ουδέ την στιγμήν του θανάτου», εξαιτίας αυτού Σας προτρέπουμε, Σας συμβουλεύουμε και Σας παρακαλούμε, ως έσχατο μέλος του Παναγίου και Παναχράντου Σώματος του Χριστού και δη ως Ορθόδοξος Επίσκοπος, να σπεύσετε να επανέλθετε στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προτού έλθει το τέλος. Ο Άγιος Τριαδικός Θεός Σας δέχεται με ανοικτές αγκάλες! Χαρά θα γίνει και στη γη από τους ορθώς φρονούντας αδελφούς, χαρά θα γίνει και στους Ουρανούς από τους Αγγέλους για την επιστροφή Σας! Δράμετε και προφθάστε να εισέλθετε στον θείο νυμφώνα πριν κλείσει η θύρα, επειδή, σύμφωνα με τον άγιο Κύριλλο, όσοι μιάνθηκαν με αίρεση, θα στερηθούν του ενδύματος της αφθαρσίας.
Ευχόμαστε η άκτιστος Θεία Χάρις του Παναγίου Πνεύματος να φωτίσει τον νού Σας, να Σας ενισχύσει και να Σας ενδυναμώσει, για να αποτινάξετε και να αποσκορακίσετε τον ύπνο της πλάνης, της αιρέσεως και της ραθυμίας και να προσέλθετε στις αγκάλες της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Μετά τιμής
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Πηγή Tromaktiko
Όπως εξηγεί οι λόγοι είναι θεολογικοί, και χαρακτηρίζει αίρεση του Κόπτες.
Αναλυτικά η ανακοίνωση
Αριθμ. πρωτ.15᾿
Εν Πειραιεί τη 9η Ιανουαρίου 2017
Τω εκλαμπροτάτω κ. Θεοδώρω Β΄,(Tawadros II)
αρχηγώ της Κοπτικής Κοινότητος
Εις Κάιρον Αιγύπτου
Εκλαμπρότατε,
Μετά του προσήκοντος σεβασμού και ειλικρινούς αγάπης, Σας αποστέλλουμε την παρούσα Επισκοπική επιστολή μας, ο σκοπός της οποίας δεν προέρχεται από κανένα άλλο ιδιοτελές κίνητρο, παρά μόνο από καθαρή, άδολη και ανιδιοτελή χριστιανική αγάπη, από χριστιανικό καθήκον, από εντολή επιβεβλημένη από τον Σωτήρα μας Χριστό, ο οποίος «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν»[1], και τέλος από θερμή και σφοδρή επιθυμία για την σωτηρία Σας.
Γι’αυτό θεωρούμε καθήκον μας ιερό και επιβεβλημένο, ως έσχατο μέλος του Παναγίου και Παναχράντου Σώματος του Χριστού και δη ως Ορθόδοξος Επίσκοπος, ο οποίος υπαγόμαστε τόσο στην Ιερά Σύνοδο της Αγιωτάτης και Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία είναι η Ανωτάτη Εκκλησιαστική μας Αρχή, όσο και στην καθόλου και Αδιαίρετο Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξο Εκκλησία, να φροντίσουμε παντί σθένει να Σας επαναφέρουμε στην Μητέρα Καθολική Ορθόδοξο Εκκλησία, από την οποία αποχωρήσατε και αποκοπήκατε, έργο το οποίο ελπίζουμε, συνεργούσης της ακτίστου Θείας Χάριτος του Κυρίου, να κατορθωθεί. Το ιερό αυτό χρέος της επιστροφής των αιρετικών στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχει βεβαίως ιεροκανονικό έρεισμα και βάση και στηρίζεται στους 131ο, 132ο και 133οΙερούς Κανόνες της εν Καρθαγένη Τοπικής Συνόδου (418 ή 419 μ.Χ.)[2].
Ένας επιπρόσθετος λόγος, που αναδεικνύει την επικαιρότητα και την σημαντικότητα της παρούσης Επισκοπικής επιστολής μας, είναι τα τεκταινόμενα στα πλαίσια της συγχρόνου αιρετικής οικουμενι(στι)κης κινήσεως με τους οικουμενι(στι)κούς θεολογικούς διμερείς διαλόγους μεταξύ Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών, όπου οι εκπρόσωποι από πλευράς Ορθοδόξου Εκκλησίας, εμφορούμενοι δυστυχώς από το παναιρετικό πνεύμα του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητιστικού Οικουμενισμού, και μεταχειριζόμενοι την απάτη της ψευδούς οικουμενιστικής αγάπης άνευ της αληθείας και της ενότητος εν τη Ορθοδόξω πίστει, φενακίζουν, εξαπατούν και κοροιδεύουν Υμάς, Εκλαμπρότατε, ισχυριζόμενοι ότι ο Μονοφυσιτισμός είναι δήθεν «αδελφή Εκκλησία», με έγκυρα μυστήρια, βάπτισμα, ιερωσύνη και Χάρι, ότι Υμείς, ο αρχηγός της αιρετικής μονοφυσιτικής Κοπτικής Κοινότητος, είστε κανονικός Επίσκοπος και διάδοχος του Αποστόλου Μάρκου, θεωρίες παντελώς άγνωστες, αμαρτύρητες, αβάσιμες στην εν γένει Παράδοση της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι οποίες αποτελούν ξεκάθαρη βλασφημία προς το Πανάγιον Πνεύμα και αναδεικνύουν την θεολογική εκτροπή Υμών. Τρανή απόδειξη της εξαπατήσεως Υμών εκ μέρους των Ορθοδόξων Οικουμενιστών είναι ότι, ενώ αποδίδουν τίτλους εκκλησιαστικότητας ειςΥμάς, τους πρόδηλα κακοδόξους αιρετικούς, δεν τολμούν, συνεπείς προς τις διακηρύξεις τους, την μαζί Σας μυστηριακή διακοινωνία, γιατί γνωρίζουν ότι από εκείνη την στιγμή θα απωλέσουν άμεσα την εκκλησιαστική τους ιδιότητα. Αυτό δεν αποτελεί την πλέον κραυγαλέα απόδειξη της κακοδοξίας του Οικουμενισμού; Αν πράγματι πιστεύουν τις απαράδεκτες και προκλητικές τους διακηρύξεις, ας το τολμήσουν, λοιπόν, γιατί αλλιώς αποδεικνύουν με την στάση τους αυτή την ανυπαρξία των τίτλων εκκλησιαστικότητος, που αποδίδουν σ’ Εσάς, τους ψευδεπισκόπους των κακοδόξων.
Ευθύς εξ αρχής θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι τα όσα θα λεχθούν στη συνέχεια, γράφονται με πόνο καρδίας και όχι από κάποια προσωπική εμπάθεια και μίσος προς το σεβαστό πρόσωπό Σας. Σκοπός μας δεν είναι να θιγεί το πρόσωπό Σας, αλλά να αποκαλύψει, στηλιτεύσει, ελέγξει και ανασκευάσει πλανεμένες και αιρετικές απόψεις, θεωρίες, πράξεις και ενέργειές Σας. Βασικός κανόνας μας είναι ότι πρέπει να αγαπάμε τα πρόσωπα των αιρετικών, αλλά να ελέγχουμε και να αποστρεφόμαστε την πλάνη και την αίρεσή τους. Μοναδικό ενδιαφέρον μας είναι η Αγία Ορθοδοξία μας, μόνο μέσα στην οποία έχει ο άνθρωπος σωτηρία. Πάντοτε προσευχόμαστε όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός επισυναγάγη Υμάς, τον πεπλανημένο αρχηγό της Κοπτικής Κοινότητος και τους Κόπτες, διά της μετανοίας και της αποκηρύξεως της πλάνης και αιρέσεως Υμών, στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, Ορθόδοξη Εκκλησία.
Επικοινωνούντες, λοιπόν, μεθ’ Υμών, διά του παρόντος Επισκοπικού γράμματος, επιθυμούμε να Σας καταστήσουμε γνωστό ότι,η ημετέρα ελαχιστότης, παρ’ότι τυγχάνει μέλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος της τρεχούσης περιόδου, ήταν απούσα κατά την επίσημη υποδοχή της Υμετέρας Εκλαμπρότητος στην Ιερά Σύνοδο της καθ’ημάς Εκκλησίας, που πραγματοποιήθηκε περίπου προ μηνός, στις 9-12-2016[3], όχι βεβαίως για λόγους προσωπικούς, αλλά για λόγους καθαρά θεολογικούς, δογματικούς και σωτηριολογικούς.
Ακραδάντως πιστεύουμε ότι, κατά την Αγιογραφική, Ιεροκανονική και Αγιοπατερική διαχρονική Ιερά Παράδοση και την αλάνθαστη συνείδηση του πληρώματος της Καθολικής Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας,ο Μονοφυσιτισμός, του οποίου ηγείστε, Εκλαμπρότατε, δεν είναι «Εκκλησία», αλλά θρησκευτική κοινότης, αιρετική παρασυναγωγή, αίρεσις, αναίρεσις, καθαίρεσις και πλήρης διαστροφή της αληθείας, δηλ. του ιδίου του Θεανθρώπου Χριστού. Αρνούμαστε κάθε ονοματοδοσία των αιρέσεων, μεταξύ των οποίων και την δική σας αίρεση του Μονοφυσιτισμού, ως Εκκλησιών.Ο παραπάνω όρος, Εκλαμπρότατε, είναι αντιφατικός και απαράδεκτος, διότι, αν ομιλούμε περί Εκκλησίας, αυτή δεν μπορεί να είναι ετερόδοξος, και, αν ομιλούμε περί ετεροδόξου, αυτή δεν μπορεί να είναι Εκκλησία, με την θεολογική έννοια του όρου. Ο ορισμός της Εκκλησίας μας δίδεται από τον ίδιο τον Δομήτορά Της, με το αψευδέστατο στόμα Του, τον ουρανοβάμονα θείο Παύλο, ο οποίος στην προς Εφεσίους επιστολή Του (1, 17-23) μας αποκαλύπτει ότι : «ίνα ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ της δόξης, δώη υμίν πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εν επιγνώσει αυτού, πεφωτισμένους τους οφθαλμούς της καρδίας υμών, εις το ειδέναι υμάς τις εστιν η ελπίς της κλήσεως αυτού, και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εν τοις αγίοις, και τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού εις ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού, ην ενήργησεν εν τω Χριστώ εγείρας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εν δεξιά αυτού εν τοις επουρανίοις υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και αυτόν έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τη εκκλησία, ήτις εστί το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου». Συνεπώς είναι αδύνατος η ύπαρξις ετεροδόξου Εκκλησίας, όπως είναι αδύνατος η ύπαρξις ετεροδόξου Χριστού. Είναι παραλογισμός να έχεται αληθείας ταυτόχρονα η πίστις, που το στόμα του Απ. Παύλου, ο Ιερός Χρυσόστομος, μας παραδίδει ότι «εν τω άδει ουκ έστι μετάνοια», σχολιάζοντας την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, και η ύπαρξις ενός άλλου σώματος Χριστού με κεφαλή τον Ίδιο, που διδάσκει ακριβώς τα αντίθετα, όπως της δικής Σας Μονοφυσιτικής Κοπτικής Κοινότητος ή της Παπικής Κοινωνίας, η οποία στην κατήχησή της, εκδ. Βατικανού-Κάκτου 1996, στην σελ. 332, με τίτλο «Ο τελικός εξαγνισμός ή το καθαρτήριο», μας λέγει ότι «Όσοι πεθαίνουν χωρίς να έχουν εξαγνιστεί υποβάλλονται μετά τον θανατό τους σε έναν εξαγνισμό, για να εισέλθουν στην χαρά του ουρανού. Αυτόν τον τελικό εξαγνισμό η Εκκλησία τον ονομάζει καθαρτήριο».
Εκλαμπρότατε,
Η αίρεση του Μονοφυσιτισμού έθεσε και θέτει ακόμη και σήμερα την Ορθόδοξη πίστη και την σωτηρία του ανθρώπου σε κίνδυνο.Εσείς, οι αιρετικοί Μονοφυσίτες, πρεσβεύετε ότι ο Χριστός, μετά την ενανθρώπησή Του, δηλ. μετά την ένωση των δύο τελείων φύσεών Του (θείας και ανθρωπίνης) στο ένα πρόσωπό Του, είχε μόνο μία φύση, την θεία, η οποία απορρόφησε την ανθρώπινη φύση του Χριστού και κυριάρχησε επ’αυτής.
Οι άγιοι Πατέρες, όμως, της Αγίας και Οικουμενικής Δ΄ Συνόδου, (όπως οι άγιοι Φλαβιανός Κων/λεως, Προτέριος Αλεξανδρείας, Ανατόλιος κ.α.), η οποία συνεκλήθη στη Χαλκηδόνα της Βιθυνίας το 451 μ.Χ. κατεδίκασαν την μεγάλη αίρεσήσας του Μονοφυσιτισμού και τους μονοφυσίτες αιρεσιάρχες σας Ευτυχή, Διόσκορο και Σεβήρο, και δογμάτισαν ότι οι δύο τέλειες φύσεις του Χριστού (θεία και ανθρώπινη), μετά την ένωσή τους στο ένα πρόσωπο του Θεού Λόγου, παρέμειναν μεταξύ τους ενωμένες ασυγχύτως, αδιαιρέτως, ατρέπτως και αχωρίστως. Δεν υπήρξε καμμία απορρόφηση ή προσχώρηση ή σύγχυση ή διαίρεση ή τροπή των δύο φύσεων, αλλά παρέμειναν και οι δύο ακέραιες, διατηρώντας η κάθε μία τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα και παραμένοντας στα όριά της. Δηλ. οι δύο τέλειες φύσεις ενώθηκαν στην μία υπόσταση του Θεού Λόγου. Επομένως, το ορθόδοξο είναι να κάνουμε λόγο για δυοφυσιτισμό, δηλ. για δύο τέλειες φύσεις μετά την ένωση, και όχι για μονοφυσιτισμό, δηλ. για μία φύση, και συγκεκριμένα την θεία, μετά την ένωση, όπως κάνετε εσείς[4].
Σύμφωνα με τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, ΠανοσιολογιώτατοΑρχιμανδρίτηκυρό Γεώργιο Γρηγοριάτη (Καψάνη), «Αντιχαλκηδόνιοι Μονοφυσίτες ονομάζονται οι Χριστιανοί, οι οποίοι δεν εδέχθησαν την Δ΄ και τις επόμενες Οικουμενικές Συνόδους, απεκόπησαν από την Εκκλησία και εσχημάτισαν τις μονοφυσιτικές «εκκλησίες» της Ανατολής, δηλ. των Κοπτών της Αιγύπτου, των Αιθιόπων, των Αρμενίων, των Συροιακωβιτών και των Ινδών του Μαλαμπάρ»[5].
Ο Μονοφυσιτισμός σας δημιουργήθηκε από την λανθασμένη ερμηνεία της Χριστολογίας του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας. Η καθ’υπόστασιν ένωση των δύο φύσεων στο πρόσωπο του Λόγου δηλώνεται, κατά τον άγιο Κύριλλο, σαφέστατα με τη φράση «μία φύσις του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη». Η φράση αυτή του αγίου Κυρίλλου δεν νοείται μονοφυσιτικά, όπως την εννοείτε εσείς, διότι το «μία φύσις» αναφέρεται στην θεία φύση του Λόγου, ενώ το «σεσαρκωμένη» αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση Του. Έτσι, ενώ με την φράση αυτή δηλώνεται η ακεραιότητα της ανθρωπίνης φύσεώς Του, τονίζεται παράλληλα η πραγματικότητα και η ενότητα του προσώπου Του. Η έμφαση μάλιστα αυτή, που δίνει ο άγιος Κύριλλος στην ενότητα του προσώπου του Χριστού και την ταυτότητά του με τον Θεό Λόγο («ένα και τον αυτόν») μετά την ένωση των δύο φύσεων, αποτελεί το κυριότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της χριστολογίας του[6].
Οι ιδρυτές της αιρέσεως του Μονοφυσιτισμού, τους οποίου ςεσείς τιμάτε ως «αγίους», ερμήνευσαν μονοφυσιτικώς την παραπάνω φράση του αγίου Κυρίλλου ο οποίος την εχρησιμοποίησε ως φράσι του Μεγάλου Αθανασίου ενώ ανήκει εις τον αιρεσιάρχη Απολλινάριο Λαοδικείας τον καταδικασθέντα υπό της Αγίας Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, γεγονός που απέδειξαν οι Λεόντιος Βυζάντιος και Ιωάννης Σκυθοπολίτης (Λεοντίου Ιεροσολύμων PG 86,1865) στην προσπάθεια αντιδράσεώς τους στην αίρεση του Νεστοριανισμού. Ο δυστυχής αρχιμανδρίτης Ευτυχής δίδασκε ότι στον Χριστό δεν υπάρχουν πλέον, μετά την ενανθρώπηση, δύο φύσεις, αλλά μόνο η θεία, που προήλθε ουσιαστικά μετά από τη σύγκραση των δύο φύσεων[7]. Είναι χαρακτηριστική η αιρετική δήλωση του Ευτυχούς «δύο φύσεις προ της ενώσεως, μία φύσις μετά την ένωσιν». Ο Διόσκορος πατριάρχης Αλεξανδρείας δεν είχε ορθόδοξη Χριστολογία, επειδή η έκφραση «εκ δύο φύσεων», που υποστήριζε,δεν είναι δογματικώς ισοδύναμη με την έκφραση «εν δύο φύσεσιν». Η έκφραση «εκ δύο φύσεων», αν και ορθόδοξη καθ’εαυτή, χωρίς την έκφραση «εν δύο φύσεσιν», δεν εξασφαλίζει από την εκτροπή του χριστολογικού φρονήματος στη σεβηριανή Χριστολογία. Ο Διόσκορος αποκατέστησε τον Ευτυχή στη ληστρική σύνοδο του 449, επειδή εμφορούνταν από την μονοφυσιτική Χριστολογία και όχι την Χριστολογία του αγίου Κυρίλλου. Δικαίως καθαιρέθηκε από την Δ΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδο, επειδή κλήθηκε τρεις φορές και δεν προσήλθε. Αλλά, και αν προσερχόταν, πάλι θα καταδικαζόταν ως αιρετικός, επειδή αρνούνταν την Έκθεση Πίστεως των Διαλλαγών. Γι’αυτό άλλωστε τον αναθεμάτισαν η Δ΄ και όλες οι μεταγενέστερες Άγιες και Οικουμενικές Σύνοδοι. Η μεταγενέστερη παράδοση της Εκκλησίας και τα ιστορικοδογματικά δεδομένα της εποχής του μαρτυρούν για το μονοφυσιτικό φρόνημα του Διοσκόρου και τον καταδικάζουν ως ομόφρονα και υπερασπιστή του Ευτυχούς[8]. Ο Σεβήρος ομιλεί για μία σύνθετη φύση, η οποία, με την φαντασία του νού, μπορεί να αναλυθεί σε δύο φύσεις. Υπό την έννοια αυτή ο λεγόμενος δυοφυσιτισμός του Σεβήρου είναι φανταστικός και επινόημα, και δεν συνιστά δύο πραγματικές φύσεις. Απόδειξη του γεγονότος είναι ο ισχυρισμός του Σεβήρου ότι στον Χριστό υπάρχει μία σύνθετη φυσική ενεργητική κίνηση (μονοενεργητισμός), ανάλογη προς την σύνθετη φύση[9].
Επομένως, «η διαφορά ημών των Ορθοδόξων μ’εσάς τους Αντιχαλκηδονίους αφορά αυτό το Πανάγιο Πρόσωπο του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Οι άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας, από την Δ΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδο και εντεύθεν επεσήμαναν ότι, όχι μόνο ο Ευτυχής, αλλά και ο Σεβήρος και ο Διόσκορος, δεν είχαν ορθή πίστη περί του Προσώπου του ενανθρωπήσαντος Λόγου και των δύο εν Αυτώ τελείωνφύσεων, της θείας και της ανθρωπίνης. Και ακόμη ότι συνέχεαν τις φύσεις, πρεσβεύοντες ότι ο Θεάνθρωπος δεν είναι ο Λόγος του Θεού, το δεύτερο Πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος, το οποίο προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και την ένωσε εν τη αιδίω Υποστάσει Του με την θεία φύση, αλλά κάποια άλλη θεανθρώπινη ύπαρξις, η οποία προήλθε από την ένωση των δύο φύσεων»[10].
Ο προκάτοχός Σας Σενούντα, πολλές αιρέσεις απωλείας εισήγαγε στην Κοπτική Κοινότητα. Μελετώντας κανείς το βιβλίο του «Η φύσις του Χριστού. Η Θεότητα του Χριστού»[11], διαπιστώνει ότιυιοθετεί την αιρετική παπική θεωρία του μεσαίωνα περί ικανοποιήσεως της θείας δικαιοσύνης και αρνείται κατηγορηματικώς την πατερική διδασκαλία της κατά χάριν θεώσεως του ανθρώπου, ως μία από τις σωτηριολογικές συνέπειες της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Οι Κόπτες σήμερα μπορεί να εκφράζεσθε με τρόπο, που δίνει την εντύπωση ότι «ορθοδοξείτε», ότι έχετελεκτική«ορθοδοξία» (OrthodoxieVerbale), αλλά στην επίσημη διδασκαλίασαςπολεμάτε μετά μανίας τα ορθόδοξα δόγματα. Το βασικό έργο του Χριστού, σύμφωνα με το κήρυγμα Υμών των Κοπτών, είναι απλώς να αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα μπροστά στον Θεό, και όχι να ενώσει τους ανθρώπους με τον Θεό. Ο Χριστός, στα γραπτάΥμών των Κοπτών, είναι ένας προφήτης, ο οποίος μεσολαβεί στον Θεό, αλλά δεν ενώνεται ο Ίδιος στην Θείαφύση υποστατικά. Αυτό φαίνεται από την άρνηση του προκατόχου ΣαςΣενούντα να αναγνωρίσει την πραγματικότητα της Θείας Ευχαριστίας. Απορρίπτει την «βυζαντινής κατασκευής και προελεύσεως», όπως ισχυρίζεται, αντίληψη ότι κοινωνούμε την Θεότητα, και δεν μπορεί να διακρίνει την θεωμένη ανθρώπινη φύση από την θεία φύση του Χριστού, η οποία (ανθρώπινη φύση) ενώθηκε με την θεία φύση. Αυτό εξηγεί και το γιατίεσείς οι Κόπτες, άνευ εξαιρέσεων, αρνείσθε την κατά χάριν θέωση του ανθρώπου, αλλά και κάθε απόπειρα αγιασμού.Εμείς, όμως, οι Ορθόδοξοι, στην Θεία Ευχαριστία δεν κοινωνούμε την ουσία του Θεού, αλλά μεταλαμβάνουμε το Τίμιο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Χριστού, τα οποία ενώθηκαν με την Θεία Φύση ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως και αχωρίστως, σύμφωνα με τον όρο της Χαλκηδόνας.
Ο Κόπτης «μητροπολίτης» Δαμιέτας Bishoy, συμπρόεδρος της Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων, δημοσίευσε στις 30-1-2015, στο επίσημο περιοδικό του «Πατριαρχείου» των Κοπτών «Η Ιεραποστολή», άρθρο με τίτλο «Διατί ο πειρασμός»[12], το οποίο μετέφρασε από τα αραβικά στα ελληνικά ο επί 15 χρόνια προιστάμενος της Κοπτικής Κοινότητος Αθηνών και μεταφραστής του Bishoy, σήμερα, όμως,Ορθόδοξος ιερεύς, Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Αθανάσιος Χενεΐν, εφημέριος του Παλαιού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Παλαιάς Κοκκινιάς της καθ’ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Στο άρθρο αυτόο Bishoy αρνείται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την πραγματικότητα της υπάρξεως της ανθρωπίνης φύσεως στο πρόσωπο του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, και κατ’επέκτασιν αρνείται το αυτεξούσιο στον άνθρωπο Ιησού. Πλέον συγκεκριμένα αναρωτιέται : «Ποίαν ωφέλειαν δύναται να φέρη ο πειρασμός εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν»; Και απαντά ο ίδιος: «Διότι γνωρίζομεν εκ των προτέρων ότι ο Χριστός ήτο απολύτως και άνευ ουδεμιάς συζητήσεως προορισμένος να κριθή άξιος εις την εξέτασιν, να επιτύχη εις την δοκιμασίαν και να νικήση τον πειρασμόν».Ο Bishoyμιλά για τον πειρασμό του Χριστού και αφαιρεί τραγικώς την προσωπική ελευθερία του Χριστού ως τελείου ανθρώπου. Μιλά μ’ ένα προτεσταντικό τρόπο για τον απόλυτο προορισμό του Χριστού και μ’ένα κορανικό τρόπο για το κισμέτ, την μοίρα του Χριστού.
Ο κακόμοιρος Χριστός, στην αντιλήψη του Bishoy, δεν έχει την ελευθερία να δεχθεί ελευθέρως τον πειρασμό, αλλά είναι καταδικασμένος, χωρίς καμμιά συζήτηση, να νικήσει. Εσβήσε οBishoy όλα τα χωρία της Αγίας Γραφής, τα οποία μιλούν και περιγράφουν τον αγώνα, αλλά και την αγωνία του Θεανθρώπου μπροστά στον φρικτό θάνατο του Σταυρού. Κατήργησε την ανθρώπινη θέληση του Χριστού.
Στο ίδιο άρθρο ο Bishoy, όπως και ο Σενούντα,υιοθετεί την αιρετική παπική θεωρία περί ικανοποιήσεως της θείας δικαιοσύνης. Λέει : «Το δεύτερον σημείον ευρίσκεται εις το να αποθνήσκη επί του σταυρού, εκπροσωπών τους πάντας, ή ως εκπρόσωπος όλου του ανθρωπίνου γένους, διά να ικανοποιήση απολύτως την απόλυτον θείαν δικαιοσύνην, ούτος ώστε να δυνηθή να εξιλεώση τας αμαρτίας πάντων των ανθρώπων, οι οποίοι θα τον δεχθούν ως λυτρωτήν και σωτήρα». Τα παραπάνω σημεία μας παρέχουν την δυνατότητα να ομιλούμε για εκλατινισμό ή εξουνιτισμό των Κοπτών, τύπου Μαρωνιτών του Λιβάνου.
Περίπου στο ίδιο κλίμα κινήθηκαν και οι δηλώσεις Σας, Εκλαμπρότατε, κατά την πρόσφατη επίσκεψή Σας στην Εκκλησία της Ελλάδος (9-12-2016). Αναφερθήκατε εκτενώς στις σχέσεις των δύο λαών και κυρίως των δύο «Εκκλησιών», τονίζοντας ότι «οι μεταξύ των δύο Λαών, Ελλήνων και Αιγυπτίων Χριστιανών, θερμοί δεσμοί αδελφοσύνης ανανεώνονται στο διάβα των αιώνων, αφού στην Αίγυπτο υπάρχει παλαιόθεν Ελληνική Κοινότητα, ενώ και η Ελλάδα σήμερα φιλοξενεί αδελφικά και με αγάπη Χριστού Κόπτες Χριστιανούς στην Αθήνα»[13]. Επίσης, σημειώσατε μεταξύ άλλων και τα εξής : οινά μεταξύ μας να είναι πλέον πολύ περισσότερα από τυχόν σημεία διαφοράς ή διαφωνίας. Εκ μέσης καρδίας ευχαριστούμεν Υμάς, Μακαριώτατε, διά την πολύτιμον μεσολάβησίν Σας εις το θέμα της αναγνωρίσεως της Κοπτικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ομού μεθ’ ετέρων έξι Χριστιανικών Εκκλησιών, υπό του ελληνικού Κοινοβουλίου, κατά μήνα Οκτώβριον του έτους 2014. Επίσης, ευχαριστούμεν Υμάς διά τον ανθρωπιστικόν σας ρόλον εις την παροχήν βοηθείας προς πρόσφυγας, προερχομένους εκ χωρών πολέμου και καταστροφής. Προσθέτομεν εις το σημείον αυτό ότι θα ηδύνατο και η εν Ελλάδι Κοπτική Ορθόδοξος Εκκλησία να συμβάλει εις την παροχήν βοηθείας προς τυχόν νέους πρόσφυγας». Τέλος, προσκαλέσατε στην Αίγυπτο τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και του προσφέρατε την αιρετική μονοφυσιτική εικόνα της Φυγής εις Αίγυπτον[14].
ΟΘεολογικός Διάλογος μεταξύ Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων (1964-1971, 1971, 1979, 1985-1993),παραβλέποντας την σαφώς αιρετική Χριστολογία των Μονοφυσιτών, τυπικά ολοκληρώθηκε με την δημοσίευση των Α΄ και Β΄ Κοινών Δηλώσεων (1989, 1990), με τις οποίες διακηρύσσεται ότι η Χριστολογία Υμών των Αντιχαλκηδονίων είναι ουσιαστικά ορθόδοξη, παρά την λεκτική διαφοροποίησή της από εκείνη της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επί τη βάσει αυτής της παραδοχής έχει προταθεί η δυνατότητα να αρθούν τα αναθέματα, που οι άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι εξεφώνησαν καθ’Υμών των Αντιχαλκηδονίων αιρεσιαρχών, εφ’όσον αποδειχθεί ότι οι συγκεκριμένοι αιρεσιάρχες έχουν καταδικασθεί, όχι επί αιρέσει, αλλά επειδή προκάλεσαν το αντιχαλκηδόνιο σχίσμα στην Εκκλησία (δηλ. για κανονικούς λόγους). Αποτέλεσμα του διαλόγου ήταν η υπογραφή από πλευράς Ορθοδόξων των απαραδέκτων και επαισχύντων θέσεων της συμφωνίας του Σαμπεζύ το 1990 μ’Εσάς τους Μονοφυσίτες[15].
Προωθώντας οι σημερινοί Ορθόδοξοι Οικουμενιστές Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες, Επίσκοποι και ακαδημαικοί θεολόγοι το σχέδιο της παναιρέσεως του διαχριστιανικού οικουμενισμού για ψευδοένωση με τους Μονοφυσίτες έχουν προβεί σε απαράδεκτες και καταδικαστέες από ορθοδόξου πλευράς οικουμενιστικές ενέργειες, όπως η συγγραφή διδακτορικών διατριβών, με τις οποίες συμπεραίνεται εσφαλμένως ότι η χριστολογία των Διοσκόρου και Σεβήρου είναι ορθόδοξη, η αναγνώριση αποστολικής διαδοχής, ιερωσύνης, εκκλησιαστικότητος και μυστηρίων Υμών των Μονοφυσιτών, οι συμπροσευχές μ’εσάς τους Μονοφυσίτες, η συμμετοχή σε μονοφυσιτικές θρησκευτικές εκδηλώσεις σας, οι κοινές ευλογίες, η ανταλλαγή δώρων (όπως μίτρες, ποιμαντορικές ράβδοι, εγκόλπια, εικόνες), η είσοδος Υμών των Μονοφυσιτών σε ορθοδόξους ναούς και μάλιστα στο Ιερό Βήμα, η τέλεση δοξολογίας προς τιμήν σας, η προσκύνηση από σας λειψάνων ορθοδόξων αγίων, η αναγόρευση Υμών των Μονοφυσιτών σε επιτίμους διδάκτορες[16] και τέλος η μετάδοση των Αχράντων Μυστηρίων σ’εσάς Μονοφυσίτες[17].
Παραλλήλως, είναι τελείως απαράδεκτο να συμμετέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία στην καρικατούρα του διαλόγου του παμπροτεσταντικού λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου των «εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.), που ουσιαστικά είναι Παγκόσμιο Συμβούλιο των Αιρέσεων, και όχι των Εκκλησιών, και Παγκόσμιο Συνονθύλευμα των Αιρέσεων, την στιγμή που το Π.Σ.Ε., αναγνωρίζει Εσάς τους Μονοφυσίτες ως Ορθοδόξους, σας αποκαλεί «Αρχαίες Ανατολικές Ορθόδοξες Εκκλησίες», και παρακάθεστε στο τραπέζι του διαλόγου μαζί μ’εμάς τους Ορθοδόξους ως «Ορθόδοξοι».
Το πρόσφατο (11-12-2016) θλιβερό γεγονός της τρομοκρατικής επιθέσεως του ISIS στο Κάιρο, που είχε σαν συνέπεια τον θάνατο 25 αθώων πολιτών και τον τραυματισμό 49 ατόμων δίπλα στην έδρα της καθ’ημάς Κοπτικής Κοινότητος[18], φανερώνει όχι μόνο την αποτυχία των διεξαγομένων διαθρησκειακών διαλόγων με το Ισλάμ και την φενάκη περί ειρηνικής συνυπάρξεως Χριστιανισμού και Ισλάμ, αλλά και το πραγματικό και ειδεχθές πρόσωπο του Ισλάμ, το οποίο εφαρμόζει απαρέγκλιτα, ιδιαίτερα στις ημέρες μας, την βασική και κύρια Κορανική διδασκαλία του ιερού πολέμου (τζιχάντ) εναντίον των απίστων, δηλ. των μη μουσουλμάνων. Το Ισλάμ είναι η μοναδική θρησκεία στον κόσμο, που στοχοποιεί εγκληματικά την άρνησή της, που επιβάλλεται με την βία και το έγκλημα, που δεν αναγνωρίζει την αυτεξούσια και ελευθέρα βούληση των προσώπων, και που, πέραν της ιστορικής, έχει και «θεολογική» ερμηνεία για τα τρομοκρατικά χτυπήματα και τους αποκεφαλισμούς, που διεξάγουν οι Ισλαμιστές-Τζιχαντιστές του ISIS ανά τον κόσμο. Τα «ιερά κίνητρα» των εκτελεστών εδράζονται στο Ισλαμικό κοσμοείδωλο. Διότι, Ισλάμ σημαίνει υποταγή.
Όμως, Εκλαμπρότατε, αν εξετάσει κανείς εις βάθος τα πράγματα, θα δεί ουσιαστικά ότι, ανάμεσα στις άλλες αιτίες, και η αίρεση του Μονοφυσιτισμού, στην οποία Εσείς και οι πατέρες σας πιστεύετε, ευθύνεται για την εξάπλωση του Ισλάμ και για τα πολυώδυνα βάσανα των πολυνέκρων επιθέσεων. Διότι,ως γνωστόν, οι διδαχές της λαοπλάνου θρησκείας του Ισλάμ αποτελούν ένα συμπίλημα διαφόρων ανθρωποπαθών αιρετικών θρησκευτικών παραδοχών (π.χ. Ειδωλολατρεία, Ζωροαστρισμός, Μανιχαισμός, Γνωστικισμός, Αρειανισμός, Νεστοριανισμός, Αφθαρτοδοκητισμός, Εικονομαχία) μεταξύ των οποίων κύρια θέση κατέχει και η αίρεσή σας, Εκλαμπρότατε, του Μονοφυσιτισμού. Αν, Εσείς και οι πατέρες σας, Εκλαμπρότατε, δεν στρεβλώνατε την Χριστολογία της Δ΄ Αγίας και Οικουμενικής Συνόδου και δεν αναπτύσατε την αίρεσή σας του Μονοφυσιτισμού δογματίζουσα τον Θεόν ως απρόσιτον και μη ουσιαστικώς ενανθρωπίσαντα αφού ο Χριστός δεν είχε ανθρώπινη θέλησι και ενέργεια τον 5ο αιώνα, ούτε και ο ψευδοπροφήτης Μωάμεθ, δύο αιώνες μετά από Σας, τον 7ο δηλ. αιώνα, θα δανείζονταν την αιρετική διδασκαλία σας, ούτε θα καθιέρωνε τα «γέλωτος άξια» θεσπίσματα του ανιέρου Κορανίου, όπου παρουσιάζεται ο Θεός ως αμέθεκτος από τον άνθρωπο κατά τις ενέργειές του, ο οποίος οφείλει μόνον να υποταγεί σε Αυτόν καίτό οποίο, με τις ψευδολογίες του, επιδιώκει να ανατρέψει το σωτηριώδες έργο του Θεού Λόγου, του αληθινού Μεσσία. Επομένως, Εκλαμπρότατε, η Χριστολογική Σας αίρεση αποτελεί απαρχή και ρίζα του Ισλάμ, υποθάλπει το Ισλάμ και φέρει τεράστιες ευθύνες για την εξάπλωσή του. Το Ισλάμ είναι τέκνο και συνέχεια του Μονοφυσιτισμού.
Πιστεύουμε, επίσης, ότι ο Άγιος Τριαδικός Θεός χρησιμοποιεί το αλλόθρησκο Ισλάμ ως έσχατο παιδαγωγικό μέσο τιμωρίας, εξαιτίας της αποστασίας από την Ορθόδοξη πίστη, και ως αφύπνιση για τον εγκεντρισμό στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του.
Διαβάστε εδώ: Παυλόπουλος και Τσίπρας δεν πήγαν στον Πειραιά- Τα πολιτικά μηνύματα στον Σεραφείμ
Εμείς, όμως, οι Ορθόδοξοι, αντιθέτως με την επικρατούσα παναιρετική συγκρητιστική οικουμενιστική τακτική, «μετάτών Αγίων Πατέρων και των Συνόδων απορρίπτουμε και αναθεματίζουμε όλες τις αιρέσεις, που παρουσιάσθηκαν κατά την ιστορική διαδρομή της Εκκλησίας. Από τις παλαιές αιρέσεις, που επιβιώνουν μέχρι σήμερα, καταδικάζουμε τον Μονοφυσιτισμό, τον ακραίο του Ευτυχούς και τον μετριοπαθή του Σεβήρου και Διοσκόρου, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Δ’ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου και την χριστολογική διδασκαλία μεγάλων Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων, όπως του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, του αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, του Μεγάλου Φωτίου και των ύμνων της λατρείας»[19]. Επίσης, «αποκηρύττουμε και απορρίπτουμε δημόσια την συγκατάθεση των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στον διάλογο του Chambesy, βάσει του οποίου οι αντιχαλκηδόνιοι αιρετικοί, οι μονοφυσίτες, οι λεγόμενοι μιαφυσίτες, διάδοχοι της αιρέσεως του Σεβήρου Αντιοχείας, αναγνωρίζονται ως ορθόδοξοι»[20].
Για να γίνει μία συνεπής προς την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία ένωση Υμών των Αντιχαλκηδονίων με την Ορθόδοξη Εκκλησία, θα πρέπει Εσείς οι Μονοφυσίτες να αποδεχθείτε τις Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄ και Θ΄Άγιες και Οικουμενικές Συνόδους με ο,τι αυτή η αποδοχή συνεπάγεται˙ να αποκηρύξετε δηλ. την σεβηριανή Χριστολογία σας, να αποδεχθείτε τις καταδίκες, που έχουν επιβληθεί στους αιρεσιάρχες Διόσκορο, Σεβήρο, Ευτυχή, Ιάκωβο Αρμένιο τον Ζάνζαλο, και να διακόψετε την εκκλησιαστική κοινωνία με όσους παραμένουν στα αντιχαλκηδόνια φρονήματάτους (Ευτυχιανιστές, Ιακωβίτες, Αρτζιβουρίτες). Αυτή η τακτική είναι σύμφωνη με την εμπειρία της Εκκλησίας από τις ενωτικές προσπάθειες, που απέτυχαν, και από εκείνες, που καρποφόρησαν την αληθινή ενότητα, όπως η επίαγίου Φωτίου. Η μεθόδευση, που θα παρακάμψει τις ανωτέρω στοιχειώδεις απαιτήσεις, δήθεν ως οικονομία, θα ζημιώσει την Εκκλησία.
Εκλαμπρότατε,
Εμείς, οι Ορθόδοξοι, θέλουμε την ένωση και ευχόμαστε διαρκώς «υπέρ της των πάντων (ανθρώπων) ενώσεως»με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ουσιαστικά την εμποδίζετε Εσείς, οι Κόπτες, και οι εκ των Ορθοδόξων Οικουμενιστές. Εμείς, οι Ορθόδοξοι, είμαστε οι κατ’εξοχήν ενωτικοί, ενώ Εσείς, οι Κόπτες, οι ανθενωτικοί. Αν δεν μετανοήσετε εδώ, στην πρόσκαιρη ζωή, θα μετανοήσετε στον Άδη, όπου, όμως,«ουκ έστι μετάνοια»! Εμείς, οι Ορθόδοξοι Έλληνες, θέλουμε την ένωση, όπως την ορίζει ο Χριστός, ενώ εσείς, οι Κόπτες, την θέλετε, όπως την ορίζετε, Εσείς, Εκλαμπρότατε. Εάν Εσείς, Εκλαμπρότατε, ήσασταν σύμφωνος με τον Χριστό, μην αμφιβάλλετε ότι κι εμείς οι Ορθόδοξοι, που κατέχουμε την ορθή πίστη του Χριστού, θα δεχόμασταν την ένωση. Εφόσον, όμως, Εσείς, Εκλαμπρότατε, δεν συμφωνείτε με τον Χριστό, δεν είναι ποτέ δυνατόν να συμφωνήσουμε μ’Εσάς. Πως είναι δυνατόν, Εκλαμπρότατε, να δεχθούμε ένωση, εφόσον Εσείς και οι Κόπτες είστε ασύμφωνοι και αντίθετοι στη διδασκαλία του Ευαγγελίου του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού και των αγίων Αποστόλων; Πως είναι δυνατόν να δεχτούμε ένωση μ’ Εσάς, που μιλάτε, φρονείτε και ενεργείτε εναντίον του Θεού, εναντίον των Πατερικών Παραδόσεων;
Εφ’όσον, λοιπόν, Εσείς, Εκλαμπρότατε, παραμένετε αμετανόητος και εμμένετε εωσφορικώς στις αιρέσεις Σας, οφείλουμε να διακόψουμε κάθε σχέση μαζί Σας και ο καθένας να πορευθεί τον δρόμο του.
Ο θεοκήρυκας Απόστολος Παύλος γράφει : «Να είστε σταθεροί και να μένετε πιστοί στις διδασκαλίες, που σας παραδώσαμε είτε προφορικά είτε με επιστολή μας»[21]. Και πάλι : «Αλλά κι αν εμείς ή ακόμη κι ένας άγγελος από τον ουρανό σας κηρύξει ένα ευαγγέλιο διαφορετικό από το ευαγγέλιο, που σας κηρύξαμε, να είναι ανάθεμα»[22]! Το ίδιο λέει και ο θεοφόρος Ιγνάτιος : «Όποιος μιλάει ή κάνει ενάντια σ’ αυτά, που διαταχτήκαμε, κι αν ακόμη είναι αξιόπιστος άνθρωπος, κι αν νηστεύει, κι αν ζεί στην παρθενία, κι αν κάνει θαυμαστά σημεία, να τον βλέπεις σαν λύκο με προβειά προβάτου, που ετοιμάζει με τα έργα του τη φθορά των προβάτων». Αλλά και η Ζ’ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος ορίζει : «Τρεις φορές αναθεματίζουμε όλες τις καινοτομίες, που έγιναν, και που μέλλουν να γίνουν, ενάντια στην Εκκλησιαστική Παράδοση και στη διδασκαλία και στο παράδειγμα των αγίων και αειμνήστων Πατέρων»[23]. Επίσης, ο σοφός Βρυέννιος λέει : «Αν κάποιος σαλεύει κάτι από τις διδασκαλίες των θεοφόρων Πατέρων, αυτό να μην το πούμε κατ’ οικονομία παρέκκλιση, αλλά παράβαση και προδοσία της πίστης και ασέβεια προς το Θεό».
Ο Θεός μας έδωσε την πρώτη εντολή της αγάπης. Μας δίδαξε, όμως, την αγάπη την αληθινή, όχι την ψεύτικη. Την αγάπη, όχι με τα χείλη και το στόμα, αλλά την αγάπη με όλη μας την ψυχή και την καρδιά. Όχι την αγάπη την επιφανειακή, αλλά την εσωτερική. Ο Κύριος μας δίδαξε την αληθινή αγάπη, αλλά συγχρόνως μας δίδαξε και μας παρήγγειλε, για να μας προφυλάξει, να προσέχουμε από τους ψευδοπροφήτες, τους ψευδόχριστους, τους ψευδοδιδασκάλους, τους λυκοποιμένες, τους λύκους, τους σκύλους, τους υποκριτές, αρχιερείς, ιερείς, γραμματείς και φαρισαίους, μεταξύ των οποίων είστε κι Εσείς, Εκλαμπρότατε. Αυτούς ο Κύριος καυτηρίασε με τα φοβερά και φριχτά εκείνα «ουαί», χαρακτηρίζοντάς τους υποκριτές, ανοήτους, τυφλούς, οδηγούς τυφλών, άρπαγες, άδικους, τάφους ασβεστωμένους, φίδια, γεννήματα εχιδνών. Από τέτοιους ανθρώπους μας παρήγγειλε ο Κύριος να προσέχουμε, να μην τους πλησιάζουμε, να μην έχουμε καμιά επικοινωνία. Μόνο να ευχόμαστε να σας φωτίσει ο Κύριος να μετανοήσετε. Πως φέρθηκαν απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους σαν εσάς (λυκοποιμένες, ψευδοδιδασκάλους, ψευδοπροφήτες, ψευδόχριστους αιρετικούς) οι άγιοι Πατέρες; Αυτοί, λοιπόν, οι άγιοι Πατέρες, οι μιμητές του Αρχιποίμενος Χριστού και διάδοχοι των Μαθητών του, οι θείοι ποιμένες, που θυσίασαν τη ζωή τους για τα λογικά τους πρόβατα, που συγκρότησαν τις σεπτές και άγιες Εννέα Οικουμενικές Συνόδους, όλους αυτούς τους αιρετικούς, που αναφέραμε, τους εκσφενδόνισαν με τη σφενδόνη του Αγίου Πνεύματος μακρυά από το ποίμνιο του Χριστού. Τους εδίωξαν μακρυά και τους παρέδωσαν, ως αμετανοήτους, στο αιώνιο ανάθεμα[24].
Μεταξύ Ορθοδοξίας και Μονοφυσιτισμού δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους συμβιβασμός.Ούτε ενότητα, ούτε πολύ περισσότερο ένωση. Εμείς λατρεύουμε τον αυθεντικό Θεάνθρωπο Χριστό, ενώ εσείς λατρεύετε έναν νοθευμένο και αλλοιωμένο, ανύπαρκτο και ανυπόστατο Χριστό, ο οποίος δεν σώζει τον άνθρωπο. Εμείς, οι πραγματικοί και συνεπείς Ορθόδοξοι σε καμμία περίπτωση και με κανένα αντάλλαγμα δεν κάνουμε μικτούς γάμους, δεν συμπεθεριάζουμε με αιρετικούς και απίστους. Το τέρμα και ο σκοπός, που επιδιώκουμε εμείς, είναι ο ουρανός και η αιώνια μακαριότητα, ενώ για’ Σας είναι η γη και η ευδαιμονία πάνω σ᾽ αυτήν.
Προκειμένου να πετύχει το συνοικέσιο, σ᾽ ένα μικτό γάμο, είναι ανάγκη κάποιος να αρνηθεί το πιστεύω και τις αρχές του, να αρνηθεί τον εαυτό του. Και αυτός για κανένα λόγο δεν είναι δυνατόν να είμαστε εμείς, οι Ορθόδοξοι.
Εμείς πειθαρχούμε στην θεόπνευστη παραγγελία του Απ. Παύλου : «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις… τις κοινωνία φωτί προς σκότος; Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; η τις μερίς πιστώ μετά απίστου; τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων;… εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε και ακαθάρτου μη άπτεσθε»[25].
Εάν, Εσείς, Εκλαμπρότατε, θέλετε ένωση, να αναγνωρίσετε και να ομολογήσετε όλες τις πλάνες, αιρέσεις και καινοτομίες, τις οποίες εισήγαγαν, απ’ αρχής οι κατά καιρούς αρχηγοί σας, αποσχισθέντες από την Ορθόδοξη Εκκλησία, να μετανοήσετε, να κλάψετε πικρώς, να ταπεινωθείτε, να κατηχηθείτε και να βαπτισθείτε ορθόδοξα και τότε θα είστε αποδεκτός. Εάν δεν αποβάλλετε την υπερηφάνεια και εάν δεν ταπεινωθείτε, μιμούμενος τον Κύριο, όχι μόνο δεν θα πετύχετε, αλλά θα αυξήσετε την διαίρεση και θα προξενήσετε μεγάλα σκάνδαλα, ταραχές, συγχύσεις, μεγάλη βλάβη και ζημιά στο ποίμνιο. Εάν μιμηθείτε τον Κύριο και ταπεινωθείτε, θα πετύχετε την ένωση, θα ωφελήσετε τον εαυτό Σας και το ποίμνιο και θα δοξασθεί και από’ Σας, όπως δοξάσθηκε και από τους Αγίους Αποστόλους το Όνομα του Ουρανίου Πατρός, επειδή ο «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν», και «πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται»[26].
Επειδή, λοιπόν, Εκλαμπρότατε, ο θάνατος είναι άδηλος και επειδή, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο, «ουκ οίδατε την ώραν ουδέ την στιγμήν του θανάτου», εξαιτίας αυτού Σας προτρέπουμε, Σας συμβουλεύουμε και Σας παρακαλούμε, ως έσχατο μέλος του Παναγίου και Παναχράντου Σώματος του Χριστού και δη ως Ορθόδοξος Επίσκοπος, να σπεύσετε να επανέλθετε στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προτού έλθει το τέλος. Ο Άγιος Τριαδικός Θεός Σας δέχεται με ανοικτές αγκάλες! Χαρά θα γίνει και στη γη από τους ορθώς φρονούντας αδελφούς, χαρά θα γίνει και στους Ουρανούς από τους Αγγέλους για την επιστροφή Σας! Δράμετε και προφθάστε να εισέλθετε στον θείο νυμφώνα πριν κλείσει η θύρα, επειδή, σύμφωνα με τον άγιο Κύριλλο, όσοι μιάνθηκαν με αίρεση, θα στερηθούν του ενδύματος της αφθαρσίας.
Ευχόμαστε η άκτιστος Θεία Χάρις του Παναγίου Πνεύματος να φωτίσει τον νού Σας, να Σας ενισχύσει και να Σας ενδυναμώσει, για να αποτινάξετε και να αποσκορακίσετε τον ύπνο της πλάνης, της αιρέσεως και της ραθυμίας και να προσέλθετε στις αγκάλες της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Μετά τιμής
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σάκης Αρναούτογλου: Αλλάζει το σκηνικό του καιρού τις επόμενες μέρες
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Συγγνώμη, νευρίασα και το χτυπούσα»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
