2017-01-20 17:49:06
Τι γίνεται με τους ανθρώπους που χάνουν την δουλειά τους; Τι νιώθουν και πώς βιώνουν τη νέα πραγματικότητα στη ζωή τους; Μελέτες έχουν δείξει πως οι άνθρωποι που απολύονται από την εργασία του διέρχονται από τα πέντε στάδια της απώλειας, όπως αυτά έχουν αναγνωριστεί και ονομαστεί από την Dr Elisabeth Kübler-Ross.
Η Ross ήταν η πρώτη που αναφέρθηκε επιστημονικά στην εμπειρία του πένθους και της τραγωδίας. Παρακάτω παραθέτουμε τα πέντε στάδια της απώλειας. Οι έρευνες μαρτυρούν πως οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν από τα παρακάτω στάδια με αυτήν ακριβώς τη σειρά:
- Άρνηση: Η συνήθης, αρχική αντίδραση στην απώλεια είναι το σοκ ή η άρνηση. Είναι μια ενστικτώδης και φυσιολογική αντίδραση στον πόνο. Όταν βρίσκεται κάποιος σε κατάσταση σοκ μοιάζει αποσβολωμένος, αποπροσανατολισμένος και είναι εντελώς αδύναμος να λάβει κάποια απόφαση, ενώ αν είναι σε άρνηση, απλώς δεν δέχεται την πραγματικότητα (Αποκλείεται, δεν μπορεί να έχασα τη δουλειά μου).
- Θυμός (Είναι άδικο, γιατί σε εμένα;): Ο απολυμένος θυμώνει για την απώλεια και τις συνέπειες που αυτή έχει στη ζωή του και αναζητά τρόπους για να μεταθέσει αλλού τις ευθύνες. Όσο πιο μεγάλο διάστημα αρνείται κάποιος την κατάσταση, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο θυμός του. Η αδικία πάντα προκαλεί θυμό και είναι αναγκαίο να το βιώσει για να περάσει στο παρακάτω στάδιο, αυτό της διαπραγμάτευσης.
- Διαπραγμάτευση: Ενοχές για τα πάντα. Ο απολυμένος αισθάνεται πως φταίει για ό,τι του συνέβη και κάνει παράλογες σκέψεις, όπως «αν δεν είχα κάνει τότε εκείνο» ή «αν καθόμουν μέχρι πιο αργά στη δουλειά δεν θα απολυόμουν», είναι παράλογες, μάταιες και ανούσιες.
- Κατάθλιψη: Έπειτα από εβδομάδες, ή και μήνες επίμονης αναζήτησης εργασίας, παρουσιάζει συμπτώματα άγχους, απαισιοδοξίας, πολλές φορές και κατάθλιψης. Οξυθυμία, αίσθημα απελπισίας, απώλεια ενθουσιασμού, ενοχές, αδυναμία να σηκωθεί ο πάσχων το πρωί από το κρεβάτι, απώλεια της όρεξης, του βάρους και της ερωτικής επιθυμίας, διαταραχή του ύπνου, στροφή στο αλκοόλ για παρηγοριά, είναι αυτά που βιώνει ο απολυμένος σε αυτό το στάδιο.
- Αποδοχή: Ο απολυμένος αρχίζει να προσαρμόζεται στη νέα κατάσταση και να αποκτά νέα ενδιαφέροντα και σχέσεις. Σε καμία περίπτωση η αποδοχή δεν θα πρέπει να συνοδεύεται από φράσεις του τύπου: «ποιος ο λόγος, δεν μπορώ να πολεμάω πλέον». Αυτό είναι παραίτηση, όχι αποδοχή.
Πηγή
Tromaktiko
Η Ross ήταν η πρώτη που αναφέρθηκε επιστημονικά στην εμπειρία του πένθους και της τραγωδίας. Παρακάτω παραθέτουμε τα πέντε στάδια της απώλειας. Οι έρευνες μαρτυρούν πως οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν από τα παρακάτω στάδια με αυτήν ακριβώς τη σειρά:
- Άρνηση: Η συνήθης, αρχική αντίδραση στην απώλεια είναι το σοκ ή η άρνηση. Είναι μια ενστικτώδης και φυσιολογική αντίδραση στον πόνο. Όταν βρίσκεται κάποιος σε κατάσταση σοκ μοιάζει αποσβολωμένος, αποπροσανατολισμένος και είναι εντελώς αδύναμος να λάβει κάποια απόφαση, ενώ αν είναι σε άρνηση, απλώς δεν δέχεται την πραγματικότητα (Αποκλείεται, δεν μπορεί να έχασα τη δουλειά μου).
- Θυμός (Είναι άδικο, γιατί σε εμένα;): Ο απολυμένος θυμώνει για την απώλεια και τις συνέπειες που αυτή έχει στη ζωή του και αναζητά τρόπους για να μεταθέσει αλλού τις ευθύνες. Όσο πιο μεγάλο διάστημα αρνείται κάποιος την κατάσταση, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο θυμός του. Η αδικία πάντα προκαλεί θυμό και είναι αναγκαίο να το βιώσει για να περάσει στο παρακάτω στάδιο, αυτό της διαπραγμάτευσης.
- Διαπραγμάτευση: Ενοχές για τα πάντα. Ο απολυμένος αισθάνεται πως φταίει για ό,τι του συνέβη και κάνει παράλογες σκέψεις, όπως «αν δεν είχα κάνει τότε εκείνο» ή «αν καθόμουν μέχρι πιο αργά στη δουλειά δεν θα απολυόμουν», είναι παράλογες, μάταιες και ανούσιες.
- Κατάθλιψη: Έπειτα από εβδομάδες, ή και μήνες επίμονης αναζήτησης εργασίας, παρουσιάζει συμπτώματα άγχους, απαισιοδοξίας, πολλές φορές και κατάθλιψης. Οξυθυμία, αίσθημα απελπισίας, απώλεια ενθουσιασμού, ενοχές, αδυναμία να σηκωθεί ο πάσχων το πρωί από το κρεβάτι, απώλεια της όρεξης, του βάρους και της ερωτικής επιθυμίας, διαταραχή του ύπνου, στροφή στο αλκοόλ για παρηγοριά, είναι αυτά που βιώνει ο απολυμένος σε αυτό το στάδιο.
- Αποδοχή: Ο απολυμένος αρχίζει να προσαρμόζεται στη νέα κατάσταση και να αποκτά νέα ενδιαφέροντα και σχέσεις. Σε καμία περίπτωση η αποδοχή δεν θα πρέπει να συνοδεύεται από φράσεις του τύπου: «ποιος ο λόγος, δεν μπορώ να πολεμάω πλέον». Αυτό είναι παραίτηση, όχι αποδοχή.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κρήτη:Άρπαξαν από ηλικιωμένη 600 ευρώ…και έγιναν καπνός
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
