2017-01-22 04:28:19
Η πίεση από την οικιστική ανάπτυξη έφερε μια πρωτοφανή, για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα των... ισχνών αγελάδων, ανέγερση υποδομών. Μέσα σε λίγα χρόνια μπήκαν οι βάσεις που κρατάνε μέχρι σήμερα τη Βούλα στο επίπεδο που βρίσκεται.
Ο άνθρωπος που κράτησε το τιμόνι της πόλης εκείνα τα χρόνια, ο Γιάννης Κιούκης, σήμερα έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή, όμως έχει πάντα διάθεση να μιλά για την εποχή αυτή. Ήταν ο τελευταίος Κοινοτάρχης Βούλας και ο πρώτος της Δήμαρχος. Με πλήρη διαύγεια και κοφτερή μνήμη, σε μια εκτενή συζήτηση που είχαμε, ανέσυρε λεπτομέρειες από το παρελθόν και δεν δίστασε να πει τη γνώμη του για το παρόν.
Από χωριό …πόλη
Ο Γιάννης Κιούκης, έχοντας ολοκληρώσει μια επιτυχημένη πορεία ως έμπορος στην ευρύτερη περιοχή των νοτίων προαστίων, εισήλθε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση το 1974, στις πρώτες δημοτικές και κοινοτικές εκλογές της Μεταπολίτευσης και εκλέχθηκε μέλος στο Κοινοτικό Συμβούλιο Βούλας που είχε πρόεδρο τον Παναγιώτη Τζάιδα.
Στις εκλογές του 1978 κατήλθε ως υποψήφιος ανεξάρτητος πρόεδρος της Κοινότητας Βούλας και πέτυχε να εκλεγεί. Η απογραφή του 1981 αλλάζει τα πάντα για τη Βούλα. Τότε πιστοποιείται με τον πιο επίσημο τρόπο ότι ο μέχρι πρότινος παραθεριστικός οικισμός αλλάζει οριστικά χαρακτήρα. Η Βούλα των 3.000 μόνιμων κατοίκων της δεκαετίας του 1970 μέσα σε μια δεκαετία τετραπλασιάζει σχεδόν τον πληθυσμό της, αγγίζοντας τις 11.500 κατοίκους. Περνά έτσι κατά τον τότε ισχύοντα νόμο το όριο των 10.000 κατοίκων και ονομάζεται Δήμος.
Στις δημοτικές εκλογές του 1982 θέτει εκ νέου υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος και εκλέγεται πρώτος Δήμαρχος της πόλης. Η πορεία του Γιάννη Κιούκη ως επικεφαλής της πόλης ολοκληρώνεται το 1986, όταν στις εκλογές του Οκτωβρίου ηττάται από τον μετέπειτα Δήμαρχο Βούλας, Άγγελο Αποστολάτο.
Σχεδόν 40 χρόνια μετά την πρώτη του εκλογή, η σφραγίδα του Γιάννη Κιούκη είναι παρούσα στη Βούλα. Τα περισσότερα σχολεία της περιοχής, το νεκροταφείο αλλά και το ίδιο το Δημαρχείο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, φέρουν το αποτύπωμά του.
“Η τότε Κοινότητα Βούλας στεγαζόταν σε ένα δωμάτιο – καμαρούλα” θυμάται ο Γιάννης Κιούκης. “Είχε μόλις 8 υπαλλήλους που επί θητείας μου έγιναν 35. Όλα κι όλα η Βούλα είχε 3 φορτηγά απορριμματοφόρα”, συμπληρώνει. Η μεταμόρφωση της πόλης έγινε με αγώνα, διπλωματία, στοχευμένη άσκηση πιέσεων και φυσικά σχέδιο. “Έφερα πολλά στρέμματα στον Δήμο Βούλας για να γίνει αυτή η πόλη που είναι σήμερα” αναφέρει ο πρώην δήμαρχος όταν του ζητάμε να κωδικοποιήσει το αυτοδιοικητικό του έργο. “Όταν ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με τα κοινά, τα θέματα της υδροδότησης, του ηλεκτροφωτισμού, της αποχέτευσης ήταν άπιαστα όνειρα”, εξομολογείται.
Η οκταετία Κιούκη σηματοδοτεί το πέρασμα της Βούλας σε μια νέα εποχή. Όταν ζητάμε από τον πρώην δήμαρχο να μας πει τα ορόσημα που κατά τον ίδιο χαρακτήρισαν τις θητείες του είναι κατηγορηματικός: “Τα σχολεία μας, ο παιδότοπος της Βούλας στο σημερινό Πάρκο Ηρώων Πολυτεχνείου, το νεκροταφείο”.
7 σχολεία σε 8 χρόνια
Ειδικά στο ζήτημα της σχολικής στέγης, η θητεία του Γιάννη Κιούκη θα αποδειχθεί καθοριστική. Στη Βούλα μέχρι τότε δεν υπήρχε ούτε Γυμνάσιο, ούτε Λύκειο, ούτε Νηπιαγωγείο! Μεταξύ 1978 και 1986 οικοδομούνται και λειτουργούν: Το 1ο Γυμνάσιο – Λύκειο, το 2ο Γυμνάσιο, το 2ο Δημοτικό, το 3ο Δημοτικό, το 1ο Νηπιαγωγείο και το 2ο Νηπιαγωγείο της Βούλας.
Το κλειστό γυμναστήριο κάτω από το 1ο Γυμνάσιο και Λύκειο Βούλας είναι επίσης έργο εκείνης της περιόδου, όπως και ο αθλητικός χώρος που σήμερα στεγάζει το πινγκ πονγκ της Βούλας, κάτω από την ανισόπεδη διάβαση της λεωφόρου Βουλιαγμένης.
Ως “μεγάλη επιτυχία” που πράγματι καθόρισε το επίπεδο ποιότητας ζωής στην περιοχή, ο πρώην δήμαρχος θεωρεί την παραχώρηση από τις Ένοπλες Δυνάμεις του μεγάλου οικοπέδου 12 στρεμμάτων στην κάτω Βούλα (μεταξύ των οδών Πανός και Παπάγου), όπου τότε ανεγέρθηκαν και λειτουργούν μέχρι σήμερα το Νηπιαγωγείο, το 2ο Δημοτικό Σχολείο και ο Παιδικός Σταθμός.
Επρόκειτο για έκταση του Ταμείου Εθνικής Άμυνας που προοριζόταν για χώρο ανέγερσης πολυκατοικιών για αξιωματικούς. “Με προσωπική μου παρέμβαση στον τότε υφυπουργό Εθνικής Άμυνας και με τη συμπαράσταση μαζικών φορέων φέραμε αυτή την έκταση στον Δήμο”, θυμάται ο Γιάννης Κιούκης. “Πήγα στον αρμόδιο υφυπουργό Ζακολίκο και δήλωσα ευθέως ότι το οικόπεδο πρέπει να μας παραχωρηθεί χωρίς ανταλλάγματα, διότι η Βούλα αντιμετωπίζει ασφυκτικά πιεστικές ανάγκες για νέα σχολεία. Μέσα σε 20 ημέρες το οικόπεδο παραχωρήθηκε στον ΟΣΚ με απόφαση του τότε πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου”.
Το Πανόραμα γίνεται γειτονιά
Ο Γιάννης Κιούκης μιλά με περηφάνια για το Πανόραμα που στα χρόνια εκείνα ήταν μια αφιλόξενη και υπό ανάπτυξη γειτονιά. Όπως τονίζει, φρόντισε να εγκαταστήσει ηλεκτροφωτισμό στους χαραγμένους δρόμους, πριν καν πέσει η άσφαλτος στο υποτυπώδες μέχρι εκείνη τη στιγμή οδικό δίκτυο.
Παράλληλα με τη διαφύλαξη των 124 στρεμμάτων (μια από τότε …ανοιχτή πληγή) ο Γιάννης Κιούκης δημιούργησε την πλατεία Άλσους, ενώ προσέφερε δωρεάν τις χωματουργικές εργασίες για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Νεκταρίου. Η δημιουργία του δημοτικού σχολείου (3ο δημοτικό) ήταν πρόταση του Εξωραϊστικού Συλλόγου, ενώ την απόφαση παραχώρησης δημοτικής έκτασης στον ΟΣΚ έκανε το τότε Κοινοτικό Συμβούλιο Βούλας.
Ζωτικοί δημοτικοί χώροι
Το 1981 η Βούλα απέκτησε το σημερινό της νεκροταφείο στο Πανόραμα. “Η έκταση μας παραχωρήθηκε το 1981 από το υπουργείο Γεωργίας και έδωσε τέλος σε μια απαράδεκτη κατάσταση που επικρατούσε στο παλιό νεκροταφείο”, θυμάται ο Γιάννης Κιούκης.
Όμως και το κτίριο όπου σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, που ονομαζόταν τότε “Παμέλας”, δεν ήταν δημοτικό. Ανήκε στον ΕΟΤ και βρισκόταν σε πλήρη παρακμή. “Ήταν το μέρος όπου έδιναν ραντεβού οι ναρκομανείς όλης της Αττικής και τα πρωινά βρίσκαμε χρησιμοποιημένες σύριγγες”, αναφέρει ο Γιάννης Κιούκης για τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980. “Τον Οκτώβριο του 1983 μίλησα σε ένα συνέδριο για την πολιτιστική ανάπτυξη και την αποκέντρωση που έγινε στους Δελφούς. Στο ακροατήριο βρίσκονταν δήμαρχοι και υπουργοί. Τότε ζήτησα για πρώτη φορά το κτίριο αυτό να περιέλθει στον Δήμο γιατί το χρειαζόμασταν. Τους έπεισα και πράγματι, την 1η Αυγούστου 1985, υπογράψαμε με τον τότε γενικό γραμματέα του ΕΟΤ την παραχώρηση”.
Από τον θρίαμβο στην ιδιώτευση
Τα έργα αυτά έγραψαν ιστορία, όμως η πολιτική ακολουθεί τους δικούς της κανόνες. Στις εκλογές του 1986 ο Γιάννης Κιούκης έθεσε ως στόχο του την προστασία του χαρακτήρα της “κηπούπολης”.
Έγραφε στο προεκλογικό του φυλλάδιο: “Θα τραβήξω μπροστά σε μια νικηφόρα αναμέτρηση με το ξένο προς τον τόπο μας οικονομικό κατεστημένο, που ονειρεύεται να μας εκμεταλλευτεί […] Εμείς εδώ σήμερα δηλώνουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει και έχει ήδη συντελεστεί μπροστά στον ορατό κίνδυνο της τσιμεντένιας εξαθλίωσης […] Η απάντηση του λαού της Βούλας θα είναι μία – η Βούλα θα μείνει όπως τη θέλουν οι πολλοί και όχι όπως την θέλουν τα οικονομικά συμφέροντα των λίγων”.
Από το 1986 πέρασαν τριάντα ολόκληρα χρόνια κι όμως η προεκλογική φρασεολογία και τα κεντρικά ζητούμενα της τότε αναμέτρησης επαναλήφθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις ατόφια σε κάθε εκλογική μάχη που ακολούθησε, μέχρις τις ημέρες μας.
Για την ιστορία, τις εκλογές τελικώς τις κέρδισε ο Άγγελος Αποστολάτος, ο οποίος παρέμεινε στη δημαρχία επί τρεις συνεχόμενες θητείες.
“Αν ήμουν σήμερα Δήμαρχος…”
Ο Γιάννης Κιούκης έχει σπάνια αυτοδιοικητική εμπειρία και την ίδια στιγμή διαθέτει και τη σοφία που αφήνει σαν απόσταγμα η πορεία μιας ολόκληρης ζωής. Δεν θα μπορούσαμε να μην του θέσουμε το ερώτημα αν είναι ευχαριστημένος με την κατάσταση του Δήμου και τι θα έκανε εκείνος αν ήταν σήμερα Δήμαρχος.
“Αυτή τη στιγμή ο δήμος έχει πολλά έσοδα και από έργα μηδέν”, απαντά κοφτά. “Εγώ δεν εισέπραξα από τον Δήμο ούτε ένα μεροκάματο. Άπαντες γνωρίζουν ότι από τον Δήμο δεν πήρα ούτε μία καραμέλα. Και επί θητείας μου τα έργα αυτά έγιναν χωρίς να πάρουμε δάνεια. Ένας άνθρωπος του Δημοτικού έφερε την ανάπτυξη στη Βούλα”, εξομολογείται.
“Το πρώτο πράγμα που θα έκανα είναι να πάρω την παραλία. Θα κοίταζα πώς θα πετάξω την εταιρεία (σ.σ. τη σημερινή ΕΤΑΔ) έξω από τη διαχείριση για να την πάρει ολόκληρη ο δήμος, ενιαία για όλα τα κομμάτια”, υπογραμμίζει ο Γιάννης Κιούκης. Και συμπληρώνει χωρίς περιστροφές: “Με συγκεντρώσεις κατοίκων κάθε μέρα θα απαιτούσα το αυτονόητο: Να γίνει πραγματική παραλία, να φύγει ο βούρκος της Β’ Πλαζ, να διαχειριστεί ο Δήμος το κομμάτι του ΠΙΚΠΑ που αυτή τη στιγμή είναι η μεγάλη ντροπή της περιοχής, να στεγάζονται παιδιά με τόσες ανάγκες σε αυτά τα άθλια κτίρια”.
Πηγή
Tromaktiko
Ο άνθρωπος που κράτησε το τιμόνι της πόλης εκείνα τα χρόνια, ο Γιάννης Κιούκης, σήμερα έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή, όμως έχει πάντα διάθεση να μιλά για την εποχή αυτή. Ήταν ο τελευταίος Κοινοτάρχης Βούλας και ο πρώτος της Δήμαρχος. Με πλήρη διαύγεια και κοφτερή μνήμη, σε μια εκτενή συζήτηση που είχαμε, ανέσυρε λεπτομέρειες από το παρελθόν και δεν δίστασε να πει τη γνώμη του για το παρόν.
Από χωριό …πόλη
Ο Γιάννης Κιούκης, έχοντας ολοκληρώσει μια επιτυχημένη πορεία ως έμπορος στην ευρύτερη περιοχή των νοτίων προαστίων, εισήλθε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση το 1974, στις πρώτες δημοτικές και κοινοτικές εκλογές της Μεταπολίτευσης και εκλέχθηκε μέλος στο Κοινοτικό Συμβούλιο Βούλας που είχε πρόεδρο τον Παναγιώτη Τζάιδα.
Στις εκλογές του 1978 κατήλθε ως υποψήφιος ανεξάρτητος πρόεδρος της Κοινότητας Βούλας και πέτυχε να εκλεγεί. Η απογραφή του 1981 αλλάζει τα πάντα για τη Βούλα. Τότε πιστοποιείται με τον πιο επίσημο τρόπο ότι ο μέχρι πρότινος παραθεριστικός οικισμός αλλάζει οριστικά χαρακτήρα. Η Βούλα των 3.000 μόνιμων κατοίκων της δεκαετίας του 1970 μέσα σε μια δεκαετία τετραπλασιάζει σχεδόν τον πληθυσμό της, αγγίζοντας τις 11.500 κατοίκους. Περνά έτσι κατά τον τότε ισχύοντα νόμο το όριο των 10.000 κατοίκων και ονομάζεται Δήμος.
Στις δημοτικές εκλογές του 1982 θέτει εκ νέου υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος και εκλέγεται πρώτος Δήμαρχος της πόλης. Η πορεία του Γιάννη Κιούκη ως επικεφαλής της πόλης ολοκληρώνεται το 1986, όταν στις εκλογές του Οκτωβρίου ηττάται από τον μετέπειτα Δήμαρχο Βούλας, Άγγελο Αποστολάτο.
Σχεδόν 40 χρόνια μετά την πρώτη του εκλογή, η σφραγίδα του Γιάννη Κιούκη είναι παρούσα στη Βούλα. Τα περισσότερα σχολεία της περιοχής, το νεκροταφείο αλλά και το ίδιο το Δημαρχείο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, φέρουν το αποτύπωμά του.
“Η τότε Κοινότητα Βούλας στεγαζόταν σε ένα δωμάτιο – καμαρούλα” θυμάται ο Γιάννης Κιούκης. “Είχε μόλις 8 υπαλλήλους που επί θητείας μου έγιναν 35. Όλα κι όλα η Βούλα είχε 3 φορτηγά απορριμματοφόρα”, συμπληρώνει. Η μεταμόρφωση της πόλης έγινε με αγώνα, διπλωματία, στοχευμένη άσκηση πιέσεων και φυσικά σχέδιο. “Έφερα πολλά στρέμματα στον Δήμο Βούλας για να γίνει αυτή η πόλη που είναι σήμερα” αναφέρει ο πρώην δήμαρχος όταν του ζητάμε να κωδικοποιήσει το αυτοδιοικητικό του έργο. “Όταν ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με τα κοινά, τα θέματα της υδροδότησης, του ηλεκτροφωτισμού, της αποχέτευσης ήταν άπιαστα όνειρα”, εξομολογείται.
Η οκταετία Κιούκη σηματοδοτεί το πέρασμα της Βούλας σε μια νέα εποχή. Όταν ζητάμε από τον πρώην δήμαρχο να μας πει τα ορόσημα που κατά τον ίδιο χαρακτήρισαν τις θητείες του είναι κατηγορηματικός: “Τα σχολεία μας, ο παιδότοπος της Βούλας στο σημερινό Πάρκο Ηρώων Πολυτεχνείου, το νεκροταφείο”.
7 σχολεία σε 8 χρόνια
Ειδικά στο ζήτημα της σχολικής στέγης, η θητεία του Γιάννη Κιούκη θα αποδειχθεί καθοριστική. Στη Βούλα μέχρι τότε δεν υπήρχε ούτε Γυμνάσιο, ούτε Λύκειο, ούτε Νηπιαγωγείο! Μεταξύ 1978 και 1986 οικοδομούνται και λειτουργούν: Το 1ο Γυμνάσιο – Λύκειο, το 2ο Γυμνάσιο, το 2ο Δημοτικό, το 3ο Δημοτικό, το 1ο Νηπιαγωγείο και το 2ο Νηπιαγωγείο της Βούλας.
Το κλειστό γυμναστήριο κάτω από το 1ο Γυμνάσιο και Λύκειο Βούλας είναι επίσης έργο εκείνης της περιόδου, όπως και ο αθλητικός χώρος που σήμερα στεγάζει το πινγκ πονγκ της Βούλας, κάτω από την ανισόπεδη διάβαση της λεωφόρου Βουλιαγμένης.
Ως “μεγάλη επιτυχία” που πράγματι καθόρισε το επίπεδο ποιότητας ζωής στην περιοχή, ο πρώην δήμαρχος θεωρεί την παραχώρηση από τις Ένοπλες Δυνάμεις του μεγάλου οικοπέδου 12 στρεμμάτων στην κάτω Βούλα (μεταξύ των οδών Πανός και Παπάγου), όπου τότε ανεγέρθηκαν και λειτουργούν μέχρι σήμερα το Νηπιαγωγείο, το 2ο Δημοτικό Σχολείο και ο Παιδικός Σταθμός.
Επρόκειτο για έκταση του Ταμείου Εθνικής Άμυνας που προοριζόταν για χώρο ανέγερσης πολυκατοικιών για αξιωματικούς. “Με προσωπική μου παρέμβαση στον τότε υφυπουργό Εθνικής Άμυνας και με τη συμπαράσταση μαζικών φορέων φέραμε αυτή την έκταση στον Δήμο”, θυμάται ο Γιάννης Κιούκης. “Πήγα στον αρμόδιο υφυπουργό Ζακολίκο και δήλωσα ευθέως ότι το οικόπεδο πρέπει να μας παραχωρηθεί χωρίς ανταλλάγματα, διότι η Βούλα αντιμετωπίζει ασφυκτικά πιεστικές ανάγκες για νέα σχολεία. Μέσα σε 20 ημέρες το οικόπεδο παραχωρήθηκε στον ΟΣΚ με απόφαση του τότε πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου”.
Το Πανόραμα γίνεται γειτονιά
Ο Γιάννης Κιούκης μιλά με περηφάνια για το Πανόραμα που στα χρόνια εκείνα ήταν μια αφιλόξενη και υπό ανάπτυξη γειτονιά. Όπως τονίζει, φρόντισε να εγκαταστήσει ηλεκτροφωτισμό στους χαραγμένους δρόμους, πριν καν πέσει η άσφαλτος στο υποτυπώδες μέχρι εκείνη τη στιγμή οδικό δίκτυο.
Παράλληλα με τη διαφύλαξη των 124 στρεμμάτων (μια από τότε …ανοιχτή πληγή) ο Γιάννης Κιούκης δημιούργησε την πλατεία Άλσους, ενώ προσέφερε δωρεάν τις χωματουργικές εργασίες για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Νεκταρίου. Η δημιουργία του δημοτικού σχολείου (3ο δημοτικό) ήταν πρόταση του Εξωραϊστικού Συλλόγου, ενώ την απόφαση παραχώρησης δημοτικής έκτασης στον ΟΣΚ έκανε το τότε Κοινοτικό Συμβούλιο Βούλας.
Ζωτικοί δημοτικοί χώροι
Το 1981 η Βούλα απέκτησε το σημερινό της νεκροταφείο στο Πανόραμα. “Η έκταση μας παραχωρήθηκε το 1981 από το υπουργείο Γεωργίας και έδωσε τέλος σε μια απαράδεκτη κατάσταση που επικρατούσε στο παλιό νεκροταφείο”, θυμάται ο Γιάννης Κιούκης.
Όμως και το κτίριο όπου σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, που ονομαζόταν τότε “Παμέλας”, δεν ήταν δημοτικό. Ανήκε στον ΕΟΤ και βρισκόταν σε πλήρη παρακμή. “Ήταν το μέρος όπου έδιναν ραντεβού οι ναρκομανείς όλης της Αττικής και τα πρωινά βρίσκαμε χρησιμοποιημένες σύριγγες”, αναφέρει ο Γιάννης Κιούκης για τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980. “Τον Οκτώβριο του 1983 μίλησα σε ένα συνέδριο για την πολιτιστική ανάπτυξη και την αποκέντρωση που έγινε στους Δελφούς. Στο ακροατήριο βρίσκονταν δήμαρχοι και υπουργοί. Τότε ζήτησα για πρώτη φορά το κτίριο αυτό να περιέλθει στον Δήμο γιατί το χρειαζόμασταν. Τους έπεισα και πράγματι, την 1η Αυγούστου 1985, υπογράψαμε με τον τότε γενικό γραμματέα του ΕΟΤ την παραχώρηση”.
Από τον θρίαμβο στην ιδιώτευση
Τα έργα αυτά έγραψαν ιστορία, όμως η πολιτική ακολουθεί τους δικούς της κανόνες. Στις εκλογές του 1986 ο Γιάννης Κιούκης έθεσε ως στόχο του την προστασία του χαρακτήρα της “κηπούπολης”.
Έγραφε στο προεκλογικό του φυλλάδιο: “Θα τραβήξω μπροστά σε μια νικηφόρα αναμέτρηση με το ξένο προς τον τόπο μας οικονομικό κατεστημένο, που ονειρεύεται να μας εκμεταλλευτεί […] Εμείς εδώ σήμερα δηλώνουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει και έχει ήδη συντελεστεί μπροστά στον ορατό κίνδυνο της τσιμεντένιας εξαθλίωσης […] Η απάντηση του λαού της Βούλας θα είναι μία – η Βούλα θα μείνει όπως τη θέλουν οι πολλοί και όχι όπως την θέλουν τα οικονομικά συμφέροντα των λίγων”.
Από το 1986 πέρασαν τριάντα ολόκληρα χρόνια κι όμως η προεκλογική φρασεολογία και τα κεντρικά ζητούμενα της τότε αναμέτρησης επαναλήφθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις ατόφια σε κάθε εκλογική μάχη που ακολούθησε, μέχρις τις ημέρες μας.
Για την ιστορία, τις εκλογές τελικώς τις κέρδισε ο Άγγελος Αποστολάτος, ο οποίος παρέμεινε στη δημαρχία επί τρεις συνεχόμενες θητείες.
“Αν ήμουν σήμερα Δήμαρχος…”
Ο Γιάννης Κιούκης έχει σπάνια αυτοδιοικητική εμπειρία και την ίδια στιγμή διαθέτει και τη σοφία που αφήνει σαν απόσταγμα η πορεία μιας ολόκληρης ζωής. Δεν θα μπορούσαμε να μην του θέσουμε το ερώτημα αν είναι ευχαριστημένος με την κατάσταση του Δήμου και τι θα έκανε εκείνος αν ήταν σήμερα Δήμαρχος.
“Αυτή τη στιγμή ο δήμος έχει πολλά έσοδα και από έργα μηδέν”, απαντά κοφτά. “Εγώ δεν εισέπραξα από τον Δήμο ούτε ένα μεροκάματο. Άπαντες γνωρίζουν ότι από τον Δήμο δεν πήρα ούτε μία καραμέλα. Και επί θητείας μου τα έργα αυτά έγιναν χωρίς να πάρουμε δάνεια. Ένας άνθρωπος του Δημοτικού έφερε την ανάπτυξη στη Βούλα”, εξομολογείται.
“Το πρώτο πράγμα που θα έκανα είναι να πάρω την παραλία. Θα κοίταζα πώς θα πετάξω την εταιρεία (σ.σ. τη σημερινή ΕΤΑΔ) έξω από τη διαχείριση για να την πάρει ολόκληρη ο δήμος, ενιαία για όλα τα κομμάτια”, υπογραμμίζει ο Γιάννης Κιούκης. Και συμπληρώνει χωρίς περιστροφές: “Με συγκεντρώσεις κατοίκων κάθε μέρα θα απαιτούσα το αυτονόητο: Να γίνει πραγματική παραλία, να φύγει ο βούρκος της Β’ Πλαζ, να διαχειριστεί ο Δήμος το κομμάτι του ΠΙΚΠΑ που αυτή τη στιγμή είναι η μεγάλη ντροπή της περιοχής, να στεγάζονται παιδιά με τόσες ανάγκες σε αυτά τα άθλια κτίρια”.
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πιτσιόρλας: Η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το 81% των δημόσιων υπηρεσιών στην ΕΕ παρέχεται οnline
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![7 κόλπα στο μακιγιάζ για να δείχνετε πολύ νεότερη [photos]](https://images.newsnowgreece.com/99/996082/7-kolpa-sto-makigiaz-gia-na-deixnete-poly-neoteri-photos-1-124x78.jpg)
