2017-01-28 15:37:09
Πόσοι από όσους διαβάζετε αυτές τις γραμμές είστε οι τέλειοι γονείς; Κανένας; Χμ πόσοι από όλους εσάς τους μη τέλειους γονείς έχετε τέλεια παιδιά; Πάλι κανένας; Λοιπόν για να το ξεκαθαρίσουμε…
Αν υπάρχει κάποιος τέλειος γονιός που έχει τα τέλεια παιδιά δεν χρειάζεται, και δεν πρόκειται, να διαβάσει αυτές τις γραμμές. Για όλους τους υπόλοιπους, σας ενημερώνω ότι πουθενά στον πλανήτη Γη δεν υπάρχει τέλειος γονιός ή τέλεια παιδιά. Άρα, ανασάνετε με ανακούφιση, δεν είστε μόνοι.
Τι σημαίνει «Τέλειος γονιός»;
Οι καλοί γονείς μπορούν να μην είναι τέλειοι. Αν κάτι τέτοιο όντως ισχύει, αν δηλαδή είμαστε καλοί γονείς αλλά όχι τέλειοι πόσο απέχουμε από την πολυπόθητη τελειότητα; Με άλλα λόγια πως θα συμπληρώνατε φράσεις όπως: «Ένας καλός γονιός πάντα…», «Τα καλά παιδιά θα έπρεπε…», «Σαν γονιός πρέπει να…» ή «Το παιδί μου θα έπρεπε να είναι πιο…». Αν δυσκολεύεστε να συμπληρώσετε τις μαγικές λέξεις σ’ αυτές τις φράσεις βγάζετε αμέσως το συμπέρασμα ότι είστε «κακός» γονιός. Και αυτή η πεποίθηση ευθύνεται για τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν, αισθήματα ότι δεν έχουμε τον έλεγχο, ότι δεν έχουμε την δύναμη και την αντοχή να είμαστε οι τέλειοι γονείς. Μήπως όμως χρειαζόμαστε πιο ρεαλιστικούς στόχους και πιστεύω;
Ρεαλιστικά πιστεύω
Οι στόχοι που θέτουμε καθορίζουν τις ηθικές μας αξίες σαν γονείς. Το να βάζουμε τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη το μόνο που μπορεί να μας προσφέρει είναι να αισθανόμαστε μονίμως άχρηστοι. Η μόνη λύση είναι να καταφέρουμε να έχουμε εσωτερική ισορροπία, ακόμα κι αν το σύμπαν γύρω μας κλυδωνίζεται. Αυτό είναι το μόνο που μπορεί να μας κάνει καλύτερους γονείς.
Το πρώτο βήμα για να αποκτήσουμε ρεαλιστικά πιστεύω είναι να συνειδητοποιήσουμε ποιοι στόχοι μας είναι εξωπραγματικοί. Για σκεφτείτε… ποιος νόμος του κράτους δηλώνει ότι το κάθε παιδί υποχρεώνεται να είναι πάντα υπάκουο και ήρεμο; Ποια κρατική εγκύκλιος γράφει ότι ο γονιός πρέπει να είναι πάντα παρόν σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του παιδιού; Που είναι γραμμένο ότι πρέπει να είμαστε τέλειοι;
Για μια μέρα κάντε το εξής: Γράψτε σε ένα χαρτί όλες τις αρνητικές σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό σε σχέση με τις γονεϊκές σας υποχρεώσεις. Στο τέλος της μέρας, κοιτάξτε τη λίστα και γράψτε δίπλα σε κάθε αρνητικό κάτι θετικό που προσφέρατε στα παιδιά σας. Για παράδειγμα, αν γράψατε ότι σήμερα ήσασταν πολύ κουρασμένη και δεν του διαβάσατε ένα παραμύθι, συμπληρώστε δίπλα ότι το πήρατε μαζί στο σούπερ μάρκετ και είδατε το παιδί σας να γελάει και να διασκεδάζει με αυτή την «βόλτα».
Για κάθε αρνητική σκέψη λοιπόν αντιπαραβάλετε μια θετική. Αν συνεχίσετε να το κάνετε αυτό για μια εβδομάδα θα δείτε ότι τα θετικά είναι μάλλον περισσότερα από τα αρνητικά, γεγονός που αποδεικνύει ότι μπορεί να μην είστε ο τέλειος γονιός, είστε όμως ένας πραγματικά καλός, τρυφερός και στοργικός γονιός.
Το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα πραγματικά βοηθάει να δούμε την θετική όψη των πραγμάτων. Θυμάστε τις προτάσεις που έπρεπε να συμπληρώσουμε πιο πάνω; Αν αλλάζαμε μια-δυο μόνο λεξούλες οι προτάσεις αυτές θα γίνονταν… «Ένας υπεύθυνος γονιός πάντα…», «Τα καλά παιδιά καμιά φορά κάνουν…», «Σαν γονιός μπορώ να…» και «Το παιδί μου θα ήθελα να είναι πιο…».
Αν μόνο μια-δυο λέξεις μπορούν να αλλάξουν το νόημα μιας ολόκληρης πρότασης μπορείτε να φανταστείτε τι μπορούν να κάνουν στο πως αντιλαμβανόμαστε την εικόνα μας σαν γονείς; Αν έχετε σκοπό να εγκαταλείψετε την χίμαιρα του «τέλειου γονιού» θα πρέπει πρώτα να εγκαταλείψετε τις γεμάτες «πρέπει» απαιτήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθείτε πάντα να γίνεστε καλύτεροι για τους εαυτούς σας και για τα παιδιά σας. Όμως άλλο πράγμα να βελτιώνεσαι και άλλο να απαιτείς την τελειότητα.
Θέλει κουράγιο να μην είσαι τέλειος
Το να είσαι όσο καλός γονιός χρειάζεται θέλει κουράγιο. Και ενώ υπάρχουν ένα σωρό ανέφικτοι στόχοι για να γίνεις τέλειος γονιός, δεν υπάρχει κανένας κανόνας στο παιχνίδι «Δεν είμαι τέλειος γονιός». Αντιθέτως υπάρχουν μη-κανόνες….
Ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να γίνουν τέλεια, δεν το απαιτούμε
Παραδεχόμαστε αυτό που είμαστε και δεν κυνηγάμε να μοιάσουμε με άλλους γονείς (είναι κι αυτοί ατελείς σαν κι εμάς)
Τα λάθη είναι για να διδασκόμαστε, δεν είναι σημάδια αποτυχίας. Το να φοβόμαστε να κάνουμε λάθος ή να αρνούμαστε ότι κάναμε λάθος μας κάνει πιο επιρρεπείς σε μεγαλύτερα λάθη.
Τα λάθη είναι αναπόφευκτα και μικρότερης σημασίας από το τι κάνουμε και τι μαθαίνουμε από αυτά τα λάθη.
Βάζουμε ρεαλιστικά στάνταρ για τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Μην προσπαθείτε να διορθώνετε όλα τα στραβά μαζεμένα. Καλύτερα ένα τη φορά.
Αναπτύσσουμε την αίσθηση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας.
Ο αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά ξεκινά από τον αυτοσεβασμό. Αναγνωρίστε την αξιοπρέπεια και την αξία σας πριν διδάξετε στα παιδιά σας την δική τους αξιοπρέπεια και αξία.
Ένας δυστυχισμένος γονιός συνήθως είναι αποθαρρυμένος, ανταγωνιστικός, με μη ρεαλιστικούς στόχους για τον εαυτό του και τα παιδιά του, υπερ-φιλόδοξος. Τέτοια αισθήματα το μόνο που κάνουν είναι να «κόβουν» αγάπη από τα παιδιά τους.
Οι ανέφικτοι στόχοι συνήθως κρύβουν από πίσω τους κομπλεξισμό και αισθήματα κατωτερότητας.
Οι γονείς πρέπει να έχουμε πάντα αποθέματα κουράγιου για να ανταπεξέλθουμε στις αναποδιές της καθημερινότητας και δεν μας «παίρνει» να αναλωνόμαστε στην χίμαιρα του τέλειου γονιού.
Πηγή
Tromaktiko
Αν υπάρχει κάποιος τέλειος γονιός που έχει τα τέλεια παιδιά δεν χρειάζεται, και δεν πρόκειται, να διαβάσει αυτές τις γραμμές. Για όλους τους υπόλοιπους, σας ενημερώνω ότι πουθενά στον πλανήτη Γη δεν υπάρχει τέλειος γονιός ή τέλεια παιδιά. Άρα, ανασάνετε με ανακούφιση, δεν είστε μόνοι.
Τι σημαίνει «Τέλειος γονιός»;
Οι καλοί γονείς μπορούν να μην είναι τέλειοι. Αν κάτι τέτοιο όντως ισχύει, αν δηλαδή είμαστε καλοί γονείς αλλά όχι τέλειοι πόσο απέχουμε από την πολυπόθητη τελειότητα; Με άλλα λόγια πως θα συμπληρώνατε φράσεις όπως: «Ένας καλός γονιός πάντα…», «Τα καλά παιδιά θα έπρεπε…», «Σαν γονιός πρέπει να…» ή «Το παιδί μου θα έπρεπε να είναι πιο…». Αν δυσκολεύεστε να συμπληρώσετε τις μαγικές λέξεις σ’ αυτές τις φράσεις βγάζετε αμέσως το συμπέρασμα ότι είστε «κακός» γονιός. Και αυτή η πεποίθηση ευθύνεται για τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν, αισθήματα ότι δεν έχουμε τον έλεγχο, ότι δεν έχουμε την δύναμη και την αντοχή να είμαστε οι τέλειοι γονείς. Μήπως όμως χρειαζόμαστε πιο ρεαλιστικούς στόχους και πιστεύω;
Ρεαλιστικά πιστεύω
Οι στόχοι που θέτουμε καθορίζουν τις ηθικές μας αξίες σαν γονείς. Το να βάζουμε τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη το μόνο που μπορεί να μας προσφέρει είναι να αισθανόμαστε μονίμως άχρηστοι. Η μόνη λύση είναι να καταφέρουμε να έχουμε εσωτερική ισορροπία, ακόμα κι αν το σύμπαν γύρω μας κλυδωνίζεται. Αυτό είναι το μόνο που μπορεί να μας κάνει καλύτερους γονείς.
Το πρώτο βήμα για να αποκτήσουμε ρεαλιστικά πιστεύω είναι να συνειδητοποιήσουμε ποιοι στόχοι μας είναι εξωπραγματικοί. Για σκεφτείτε… ποιος νόμος του κράτους δηλώνει ότι το κάθε παιδί υποχρεώνεται να είναι πάντα υπάκουο και ήρεμο; Ποια κρατική εγκύκλιος γράφει ότι ο γονιός πρέπει να είναι πάντα παρόν σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του παιδιού; Που είναι γραμμένο ότι πρέπει να είμαστε τέλειοι;
Για μια μέρα κάντε το εξής: Γράψτε σε ένα χαρτί όλες τις αρνητικές σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό σε σχέση με τις γονεϊκές σας υποχρεώσεις. Στο τέλος της μέρας, κοιτάξτε τη λίστα και γράψτε δίπλα σε κάθε αρνητικό κάτι θετικό που προσφέρατε στα παιδιά σας. Για παράδειγμα, αν γράψατε ότι σήμερα ήσασταν πολύ κουρασμένη και δεν του διαβάσατε ένα παραμύθι, συμπληρώστε δίπλα ότι το πήρατε μαζί στο σούπερ μάρκετ και είδατε το παιδί σας να γελάει και να διασκεδάζει με αυτή την «βόλτα».
Για κάθε αρνητική σκέψη λοιπόν αντιπαραβάλετε μια θετική. Αν συνεχίσετε να το κάνετε αυτό για μια εβδομάδα θα δείτε ότι τα θετικά είναι μάλλον περισσότερα από τα αρνητικά, γεγονός που αποδεικνύει ότι μπορεί να μην είστε ο τέλειος γονιός, είστε όμως ένας πραγματικά καλός, τρυφερός και στοργικός γονιός.
Το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα πραγματικά βοηθάει να δούμε την θετική όψη των πραγμάτων. Θυμάστε τις προτάσεις που έπρεπε να συμπληρώσουμε πιο πάνω; Αν αλλάζαμε μια-δυο μόνο λεξούλες οι προτάσεις αυτές θα γίνονταν… «Ένας υπεύθυνος γονιός πάντα…», «Τα καλά παιδιά καμιά φορά κάνουν…», «Σαν γονιός μπορώ να…» και «Το παιδί μου θα ήθελα να είναι πιο…».
Αν μόνο μια-δυο λέξεις μπορούν να αλλάξουν το νόημα μιας ολόκληρης πρότασης μπορείτε να φανταστείτε τι μπορούν να κάνουν στο πως αντιλαμβανόμαστε την εικόνα μας σαν γονείς; Αν έχετε σκοπό να εγκαταλείψετε την χίμαιρα του «τέλειου γονιού» θα πρέπει πρώτα να εγκαταλείψετε τις γεμάτες «πρέπει» απαιτήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθείτε πάντα να γίνεστε καλύτεροι για τους εαυτούς σας και για τα παιδιά σας. Όμως άλλο πράγμα να βελτιώνεσαι και άλλο να απαιτείς την τελειότητα.
Θέλει κουράγιο να μην είσαι τέλειος
Το να είσαι όσο καλός γονιός χρειάζεται θέλει κουράγιο. Και ενώ υπάρχουν ένα σωρό ανέφικτοι στόχοι για να γίνεις τέλειος γονιός, δεν υπάρχει κανένας κανόνας στο παιχνίδι «Δεν είμαι τέλειος γονιός». Αντιθέτως υπάρχουν μη-κανόνες….
Ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να γίνουν τέλεια, δεν το απαιτούμε
Παραδεχόμαστε αυτό που είμαστε και δεν κυνηγάμε να μοιάσουμε με άλλους γονείς (είναι κι αυτοί ατελείς σαν κι εμάς)
Τα λάθη είναι για να διδασκόμαστε, δεν είναι σημάδια αποτυχίας. Το να φοβόμαστε να κάνουμε λάθος ή να αρνούμαστε ότι κάναμε λάθος μας κάνει πιο επιρρεπείς σε μεγαλύτερα λάθη.
Τα λάθη είναι αναπόφευκτα και μικρότερης σημασίας από το τι κάνουμε και τι μαθαίνουμε από αυτά τα λάθη.
Βάζουμε ρεαλιστικά στάνταρ για τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Μην προσπαθείτε να διορθώνετε όλα τα στραβά μαζεμένα. Καλύτερα ένα τη φορά.
Αναπτύσσουμε την αίσθηση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας.
Ο αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά ξεκινά από τον αυτοσεβασμό. Αναγνωρίστε την αξιοπρέπεια και την αξία σας πριν διδάξετε στα παιδιά σας την δική τους αξιοπρέπεια και αξία.
Ένας δυστυχισμένος γονιός συνήθως είναι αποθαρρυμένος, ανταγωνιστικός, με μη ρεαλιστικούς στόχους για τον εαυτό του και τα παιδιά του, υπερ-φιλόδοξος. Τέτοια αισθήματα το μόνο που κάνουν είναι να «κόβουν» αγάπη από τα παιδιά τους.
Οι ανέφικτοι στόχοι συνήθως κρύβουν από πίσω τους κομπλεξισμό και αισθήματα κατωτερότητας.
Οι γονείς πρέπει να έχουμε πάντα αποθέματα κουράγιου για να ανταπεξέλθουμε στις αναποδιές της καθημερινότητας και δεν μας «παίρνει» να αναλωνόμαστε στην χίμαιρα του τέλειου γονιού.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έλληνες διεθνολόγοι προβλέπουν τις επόμενες κινήσεις της Τουρκίας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα δίδυμα που νικάνε το ρατσισμό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
