2017-01-30 21:17:11
"Για να δούμε αν μπορείς να μαντέψεις πώς νιώθω ή αν μου αρέσει αυτό που κάνεις. Για να δούμε αν μπορείς να βρεις τι θέλω ή ακόμα και ...αν μου αρέσεις".Είναι ξαπλωμένος εκεί και δεν κάνει τίποτε· εσύ πρέπει να κάνεις την "επίθεση" Διηγείται η συγγραφέας ειδικός σε ζητήματα σχέσεων Barbara De Angelis
Κάποιοι από τους ανθρώπους που ανήκουν σ’ αυτό τον τύπο δεν ανταποκρίνονται καθόλου την ώρα του έρωτα, επειδή τους παγώνει ο φόβος ότι θα δυσαρεστήσουν το σύντροφό τους ή ότι θα εγκαταλειφθούν. Άλλοι πάλι είναι τόσο θυμωμένοι με τους άντρες ή με πς γυναίκες στο σύνολό τους επειδή τους έχουν πληγώσει, τους έχουν απογοητεύσει και δεν τους έχουν δώσει αρκετή αγάπη από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι τώρα, ώστε "κάνουν τον πεθαμένο" για να εκδικηθούν ή για να ταπεινώσουν.
Οι άνθρωποι που ανήκουν σ’ αυτό τον τύπο μπορεί να χρησιμοποιούν το υπερβολικό φαγητό, το αλκοόλ ή κάποιες τοξικές ουσίες για να "ναρκώνονται" ακόμα περισσότερο. Είναι εξπέρ στο να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους. Φαίνονται "ψύχραιμοι" και δεν ξεχνούν ούτε συγχωρούν εύκολα.
Ο Χάρολντ και η Μορίν βρίσκονταν στα πρόθυρα να διαλύσουν τη σχέση τους όταν ήρθαν σε μένα. Να πώς περιγράφει ο Χάρολντ τη Μορίν:
Όταν την πρωτογνώρισα, η Μορίν φαινόταν τόσο γλυκιά! Είχα καταλάβει ότι ήταν πολύ ήσυχος τύπος και δεν εκδηλωνόταν πολύ, αλλά δεν ήξερα ότι αυτό είχε τέτοια έκταση.
Από την πρώτη φορά, εγώ ήμουν εκείνος που έπαιρνε τις πρωτοβουλίες στο σεξ. Στην αρχή αυτό μου φάνηκε χαριτωμένο· η κοπέλα αυτή μου θύμιζε κορίτσι παλιάς εποχής. Αλλά έκανα λάθος να πιστεύω ότι ήταν απλώς ντροπαλή. Δεν είναι ντροπαλή - είναι νεκρή...
Την πλησιάζω και της λέω: “Θέλεις να κάνουμε έρωτα;” “Δε με νοιάζει” μου απαντάει. Σκέφτομαι ότι θα βρω έναν τρόπο να διαπεράσω την πανοπλία της, να την κάνω να νιώσει ξανά. Έτσι αρχίζουμε να κάνουμε έρωτα και προσπαθώ να τη διεγείρω. “Σου αρέσει;” τη ρωτάω. “Μια χαρά είναι”, λέει και μένει εντελώς ακίνητη. Αν την κουνήσω και της αλλάξω τη στάση του σώματός της, θα μείνει εκεί ακίνητη και πάλι. Δεν βγάζει ποτέ ούτε έναν ήχο. Με κάνει να νιώθω σαν να είμαι κανένας μανιακός του σεξ. Ακούω τον ήχο από τους δικούς μου αναστεναγμούς και από τη σιωπή της Μορίν και νιώθω αμήχανα. Ούτε μία φορά στα τέσσερα χρόνια που είμαστε μαζί δεν έχει πάρει την πρωτοβουλία για να κάνουμε έρωτα Μετά τον έρωτα, πολλές φορές τσακωνόμαστε. Θυμώνω που είναι τόσο “πεθαμένη” και νομίζω ότι είναι θυμωμένη με τους άντρες γενικά. Έτσι πιάνουμε τον καυγά για κάποιο θέμα και καταλήγουμε να μη μιλιόμαστε. Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο έτσι".
Η απάθεια της Μορίν έκανε τον Χάρολντ να νιώθει απογοητευμένος, ανεπαρκής και θυμωμένος μαζί της που δεν ανοιγόταν στη σχέση τους όπως εκείνος. Το σεξουαλικό πτώμα είναι η ακραία μορφή του σεξουαλικού μάρτυρα έχει παραιτηθεί εντελώς και είναι συνήθως ένα πολύ θυμωμένο άτομο.
Πώς η Μορίν επέστρεψε από τον κόσμο των νεκρών
Αρχισα να δουλεύω με τη Μορίν για ν’ ανακαλΰψω για ποιο πράγμα ήταν θυμωμένη και γιατί φοβόταν τόσο πολύ να ζήσει. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, μου εξομολογήθηκε ότι όταν ήταν μικρό κορίτσι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά από κάποιο συγγενή. Ανίκανη να εκφράσει το θυμό της τότε, "έκλεισε" σεξουαλικά και συναισθηματικά. Φαινομενικά ήταν πολύ ήρεμη και γεμάτη αγάπη, αλλα στην πραγματικότητα ήταν πλημμυρισμένη από την οργή και δεν εμπιστευόταν χους άντρες. Η έλλειψη ανταπόκρισης στο κρεβάτι ήταν ένας "ασφαλής" τρόπος να παίρνει εκδίκηση απ’ αυτούς.
Το πρώτο βήμα της Μορίν ήταν να μεταμορφώσει τον τρόπο που έβλεπε τον Χάρολντ. Να πάψει να τον βλέπει σαν εχθρό και ν’ αρχίσει να τον θεωρεί φίλο. Χρειαζόταν να μοιραστεί μαζί του όλα της τα συναισθήματα, τις αναμνήσεις και τους φόβους και να νιώσει τη ζεστασιά και τη συμπόνια του. Αυτή ήταν μια πράξη εμπιστοσύνης από τη μεριά της και ένα σημαντικό μέρος της σεξουαλικής της "ανάστασης".
Η Μορίν πήρε το ρίσκο να πει στον Χάρολντ γιατί είχε απονεκρωθεί σεξουαλικά, καθώς και πόσο θυμό είχε μέσα της. Ο Χάρολντ ανακουφίστηκε όταν κατάλαβε τον αληθινό λόγο της 'ψυχρότητάς της. Δε χρειαζόταν πια να ανησυχεί μήπως έφταιγε εκείνος. Της έδωσε τη άδεια να θυμώνει όσο θέλει με τους άντρες, ακόμα και με κείνον για κάποια πράγματα που έκανε και την ενοχλούσαν. Όσο πιο πολύ θυμό επέτρεπε στον εαυτό της να εκφράσει η Μορίν, τόσο πιο πολύ ζωντάνευε. Σιγά-σιγά, η καρδιά της άρχισε να ξυπνάει και ανακάλυψε ότι λαχταρούσε να την κρατήσει ο Χάρολντ στην αγκαλιά του, ύστερα να την αγγίξει, ακόμα και να κάνει έρωτα, για πρώτη φορά στη ζωή της.
Στη ζωή της έξω από την κρεβατοκάμαρα, η προσωπικότητά της άλλαξε με θαυμαστό τρόπο. Έγινε πιο ζεστή, λιγότερο επιφυλακτική και νευρική, και πιο ενθουσιασμένη με τη ζωή.
Πηγή
Tromaktiko
Κάποιοι από τους ανθρώπους που ανήκουν σ’ αυτό τον τύπο δεν ανταποκρίνονται καθόλου την ώρα του έρωτα, επειδή τους παγώνει ο φόβος ότι θα δυσαρεστήσουν το σύντροφό τους ή ότι θα εγκαταλειφθούν. Άλλοι πάλι είναι τόσο θυμωμένοι με τους άντρες ή με πς γυναίκες στο σύνολό τους επειδή τους έχουν πληγώσει, τους έχουν απογοητεύσει και δεν τους έχουν δώσει αρκετή αγάπη από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι τώρα, ώστε "κάνουν τον πεθαμένο" για να εκδικηθούν ή για να ταπεινώσουν.
Οι άνθρωποι που ανήκουν σ’ αυτό τον τύπο μπορεί να χρησιμοποιούν το υπερβολικό φαγητό, το αλκοόλ ή κάποιες τοξικές ουσίες για να "ναρκώνονται" ακόμα περισσότερο. Είναι εξπέρ στο να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους. Φαίνονται "ψύχραιμοι" και δεν ξεχνούν ούτε συγχωρούν εύκολα.
Ο Χάρολντ και η Μορίν βρίσκονταν στα πρόθυρα να διαλύσουν τη σχέση τους όταν ήρθαν σε μένα. Να πώς περιγράφει ο Χάρολντ τη Μορίν:
Όταν την πρωτογνώρισα, η Μορίν φαινόταν τόσο γλυκιά! Είχα καταλάβει ότι ήταν πολύ ήσυχος τύπος και δεν εκδηλωνόταν πολύ, αλλά δεν ήξερα ότι αυτό είχε τέτοια έκταση.
Από την πρώτη φορά, εγώ ήμουν εκείνος που έπαιρνε τις πρωτοβουλίες στο σεξ. Στην αρχή αυτό μου φάνηκε χαριτωμένο· η κοπέλα αυτή μου θύμιζε κορίτσι παλιάς εποχής. Αλλά έκανα λάθος να πιστεύω ότι ήταν απλώς ντροπαλή. Δεν είναι ντροπαλή - είναι νεκρή...
Την πλησιάζω και της λέω: “Θέλεις να κάνουμε έρωτα;” “Δε με νοιάζει” μου απαντάει. Σκέφτομαι ότι θα βρω έναν τρόπο να διαπεράσω την πανοπλία της, να την κάνω να νιώσει ξανά. Έτσι αρχίζουμε να κάνουμε έρωτα και προσπαθώ να τη διεγείρω. “Σου αρέσει;” τη ρωτάω. “Μια χαρά είναι”, λέει και μένει εντελώς ακίνητη. Αν την κουνήσω και της αλλάξω τη στάση του σώματός της, θα μείνει εκεί ακίνητη και πάλι. Δεν βγάζει ποτέ ούτε έναν ήχο. Με κάνει να νιώθω σαν να είμαι κανένας μανιακός του σεξ. Ακούω τον ήχο από τους δικούς μου αναστεναγμούς και από τη σιωπή της Μορίν και νιώθω αμήχανα. Ούτε μία φορά στα τέσσερα χρόνια που είμαστε μαζί δεν έχει πάρει την πρωτοβουλία για να κάνουμε έρωτα Μετά τον έρωτα, πολλές φορές τσακωνόμαστε. Θυμώνω που είναι τόσο “πεθαμένη” και νομίζω ότι είναι θυμωμένη με τους άντρες γενικά. Έτσι πιάνουμε τον καυγά για κάποιο θέμα και καταλήγουμε να μη μιλιόμαστε. Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο έτσι".
Η απάθεια της Μορίν έκανε τον Χάρολντ να νιώθει απογοητευμένος, ανεπαρκής και θυμωμένος μαζί της που δεν ανοιγόταν στη σχέση τους όπως εκείνος. Το σεξουαλικό πτώμα είναι η ακραία μορφή του σεξουαλικού μάρτυρα έχει παραιτηθεί εντελώς και είναι συνήθως ένα πολύ θυμωμένο άτομο.
Πώς η Μορίν επέστρεψε από τον κόσμο των νεκρών
Αρχισα να δουλεύω με τη Μορίν για ν’ ανακαλΰψω για ποιο πράγμα ήταν θυμωμένη και γιατί φοβόταν τόσο πολύ να ζήσει. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, μου εξομολογήθηκε ότι όταν ήταν μικρό κορίτσι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά από κάποιο συγγενή. Ανίκανη να εκφράσει το θυμό της τότε, "έκλεισε" σεξουαλικά και συναισθηματικά. Φαινομενικά ήταν πολύ ήρεμη και γεμάτη αγάπη, αλλα στην πραγματικότητα ήταν πλημμυρισμένη από την οργή και δεν εμπιστευόταν χους άντρες. Η έλλειψη ανταπόκρισης στο κρεβάτι ήταν ένας "ασφαλής" τρόπος να παίρνει εκδίκηση απ’ αυτούς.
Το πρώτο βήμα της Μορίν ήταν να μεταμορφώσει τον τρόπο που έβλεπε τον Χάρολντ. Να πάψει να τον βλέπει σαν εχθρό και ν’ αρχίσει να τον θεωρεί φίλο. Χρειαζόταν να μοιραστεί μαζί του όλα της τα συναισθήματα, τις αναμνήσεις και τους φόβους και να νιώσει τη ζεστασιά και τη συμπόνια του. Αυτή ήταν μια πράξη εμπιστοσύνης από τη μεριά της και ένα σημαντικό μέρος της σεξουαλικής της "ανάστασης".
Η Μορίν πήρε το ρίσκο να πει στον Χάρολντ γιατί είχε απονεκρωθεί σεξουαλικά, καθώς και πόσο θυμό είχε μέσα της. Ο Χάρολντ ανακουφίστηκε όταν κατάλαβε τον αληθινό λόγο της 'ψυχρότητάς της. Δε χρειαζόταν πια να ανησυχεί μήπως έφταιγε εκείνος. Της έδωσε τη άδεια να θυμώνει όσο θέλει με τους άντρες, ακόμα και με κείνον για κάποια πράγματα που έκανε και την ενοχλούσαν. Όσο πιο πολύ θυμό επέτρεπε στον εαυτό της να εκφράσει η Μορίν, τόσο πιο πολύ ζωντάνευε. Σιγά-σιγά, η καρδιά της άρχισε να ξυπνάει και ανακάλυψε ότι λαχταρούσε να την κρατήσει ο Χάρολντ στην αγκαλιά του, ύστερα να την αγγίξει, ακόμα και να κάνει έρωτα, για πρώτη φορά στη ζωή της.
Στη ζωή της έξω από την κρεβατοκάμαρα, η προσωπικότητά της άλλαξε με θαυμαστό τρόπο. Έγινε πιο ζεστή, λιγότερο επιφυλακτική και νευρική, και πιο ενθουσιασμένη με τη ζωή.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
