2017-02-10 09:23:56
Μέσα στα επόμενα 24ωρα θα φανεί αν μπορεί να υπάρξει μια κατ’ αρχήν συμφωνία, που μπορεί να ξεμπλοκάρει τις διαπραγματεύσεις αν και ευρωπαϊκές πηγές δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για το κατά πόσο είναι ρεαλιστικό να μιλάει κανείς για λύση ως τις 20 Φεβρουαρίου, με δεδομένα τα πολλά και δύσκολα ανοικτά θέματα, ακόμα κι αν το Κουαρτέτο επιστρέψει μέσα στην επόμενη εβδομάδα.
Αναμφίβολα το ότι η Αθήνα καλείται να νομοθετήσει προκαταβολικά νέα μέτρα αποτελεί μια από τις αιτίες για το «πάγωμα» των διαβουλεύσεων, ειδικά από τη στιγμή που αυτά τα μέτρα «αγγίζουν» τις πιο «ευαίσθητες» ομάδες πολιτών, καθώς αφορούν στην περαιτέρω μείωση του αφορολογήτου και των καταβαλλόμενων συντάξεων. Ωστόσο, όσο ΔΝΤ και Ευρωπαίοι δεν δείχνουν διάθεση συμβιβασμού και πάνω στο θέμα του Χρέους, τόσο απομακρύνεται η οριστική διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος.
Επί της ουσίας οι πρόσθετες εγγυήσεις που ζητά το ΔΝΤ για την εξυπηρέτηση του Χρέους, δημιουργούν πρόβλημα στους υπόλοιπους «παίκτες»
. Αφενός στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν αναζητά μόνο ένα πειστικό πολιτικό αφήγημα για να φέρει στη Βουλή τα όποια νέα μέτρα, αλλά επιπλέον γνωρίζει ότι όσο το Χρέος δεν παίρνει τη «σφραγίδα» του βιώσιμου, τόσο απομακρύνεται η ένταξη στο QE. Αφετέρου στους Ευρωπαίους και ειδικά στο Βερολίνο, που πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω, έχοντας μπει σε προεκλογική περίοδο.
Οι διαφορές μεταξύ ΔΝΤ- ESM δεν είναι επιδερμικές κι αυτό ακριβώς είναι που καθιστά εξαιρετικά δύσκολο το συμβιβασμό. Γιατί τα «έσπασαν» οι δύο συνέταιροι;
1. Σύμφωνα με το Ταμείο οι παραδοχές των Ευρωπαίων για τα πλεονάσματα των επόμενων ετών (3,5% ως το 2028 και 3,2% ως το 2030) είναι η βασική αιτία της χαώδους διαφοράς στους υπολογισμούς για τη δυναμική του Χρέους. Το βασικό σενάριο του Ταμείου προβλέπει ότι αυτό θα εκτιναχθεί στο 275% του ΑΕΠ το 2060, ενώ οι δανειακές ανάγκες θα έχουν φτάσει στο 62% του ΑΕΠ. Αν υιοθετηθούν οι προβλέψεις των Ευρωπαίων, τότε το Χρέος θα υποχωρήσει στο 140% και οι δανειακές ανάγκες στο 30% του ΑΕΠ
2. Φιλόδοξες και υπεραισιόδοξες χαρακτηρίζονται οι προβλέψεις των Ευρωπαίων και όσον αφορά στους ρυθμούς ανάπτυξης, καθώς ο ESM «βλέπει» 3,3% ως το 2030 και σταθεροποίηση σε αυτά τα επίπεδα. Αν υιοθετηθούν αυτές οι προβλέψεις, τότε το Χρέος ως το 2060 σταθεροποιείται κάτω από το 100% και οι δανειακές ανάγκες γύρω στο 21% του ΑΕΠ
3. Η διαφορά γίνεται μεγαλύτερη λόγω του ότι οι Ευρωπαίοι «βλέπουν» 15 δις ευρώ από τις αποκρατικοποιήσεις, χωρίς καμιά νέα ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης του τραπεζικού συστήματος. Αν ενσωματωθούν κι αυτές οι προβλέψεις, τότε το Χρέος και οι δανειακές ανάγκες θεωρητικά μπορούν να μειωθούν περαιτέρω κατά 12 και 3 ποσοστιαίες μονάδες αντιστοίχως.
4. Μεγάλες διαφορές καταγράφονται και στα επιτόκια, καθώς οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι η Ελλάδα μπορεί να δανειστεί με 5% αμέσως μετά από τη λήξη του προγράμματος, ενώ διατηρούν τον πήχη γύρω στο 3- 3,3% μετά από το 2030, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ταμείου είναι λιγότερο ευνοϊκή πρόβλεψη από τη δική κι αν την υιοθετούσε, θα οδηγούσε το Χρέος και τις δανειακές ανάγκες 11 και 3 ποσοστιαίες υψηλότερα αντιστοίχως.
Τι ζητάει το Ταμείο; Όχι απλώς να εξειδικευτούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του Χρέους αλλά να πάνε και πέρα από τα όσα προβλέπει η απόφαση που έλαβαν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης το Μάιο του 2016. Συγκεκριμένα, το ΔΝΤ ζητάει:
• Την επέκταση της περιόδου χάριτος ως το 2040 όχι μόνο για τα δάνεια του EFSF (δεύτερο μνημόνιο) αλλά και για τα διμερή δάνεια του πρώτου Μνημονίου και για τα δάνεια του ESM, κάτι που σημαίνει 20 και 6 χρόνια επιπλέον αντιστοίχως
• Την επέκταση των ωριμάνσεων ως το 2070 και για τα δάνεια του ESM και για τα διμερή δάνεια, κάτι που σημαίνει 10 και 30 χρόνια επιπλέον αντιστοίχως
• Την αναβολή των πληρωμών για τόκους όλων των δανείων (ESM, EFSF, διμερή) ως το 2040 και σταδιακή εξόφληση τους ως το 2070
• Κατάργηση του «καπέλου» που έβαλε ο EFSF στην επαναγορά Χρέους, όχι μόνο για το 2017 αλλά και τα επόμενα χρόνια
• Επιστροφή των κερδών του Ευρωσυστήματος (SMP/ANFA) και μετά από την ολοκλήρωση του Προγράμματος
• «Κλείδωμα» στο 1,5% του επιτοκίου όλων των δανείων του ESM και του EFSF, που ανέρχονται στα περίπου 200 δις ευρώ.
Ποιος έχει δίκιο; Ο ESM ή το ΔΝΤ; Επί του παρόντος η αβεβαιότητα που προκαλεί η ανοικτή κόντρα μεταξύ των δύο πόλων του ελληνικού προγράμματος αποτυπώνεται κυρίως στα 2ετή ομόλογα, η τιμή των οποίων ξεπέρασε το 10%, «φουσκώνοντας» κατά περίπου 4 ποσοστιαίες μονάδες από το Eurogroup και μετά. Επιπλέον, η εικόνα των Ευρωπαίων που από τη μια «σκοτώνονται» να πείσουν ότι οι υπολογισμοί του Ταμείου είναι λανθασμένοι ή απαισιόδοξοι, αλλά από την άλλη θέτουν ως απαράβατο όρο την ενεργό συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, μάλλον επιτείνει το πρόβλημα παρά διευκολύνει στην επίλυση του.
Πηγή
Tromaktiko
Αναμφίβολα το ότι η Αθήνα καλείται να νομοθετήσει προκαταβολικά νέα μέτρα αποτελεί μια από τις αιτίες για το «πάγωμα» των διαβουλεύσεων, ειδικά από τη στιγμή που αυτά τα μέτρα «αγγίζουν» τις πιο «ευαίσθητες» ομάδες πολιτών, καθώς αφορούν στην περαιτέρω μείωση του αφορολογήτου και των καταβαλλόμενων συντάξεων. Ωστόσο, όσο ΔΝΤ και Ευρωπαίοι δεν δείχνουν διάθεση συμβιβασμού και πάνω στο θέμα του Χρέους, τόσο απομακρύνεται η οριστική διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος.
Επί της ουσίας οι πρόσθετες εγγυήσεις που ζητά το ΔΝΤ για την εξυπηρέτηση του Χρέους, δημιουργούν πρόβλημα στους υπόλοιπους «παίκτες»
Οι διαφορές μεταξύ ΔΝΤ- ESM δεν είναι επιδερμικές κι αυτό ακριβώς είναι που καθιστά εξαιρετικά δύσκολο το συμβιβασμό. Γιατί τα «έσπασαν» οι δύο συνέταιροι;
1. Σύμφωνα με το Ταμείο οι παραδοχές των Ευρωπαίων για τα πλεονάσματα των επόμενων ετών (3,5% ως το 2028 και 3,2% ως το 2030) είναι η βασική αιτία της χαώδους διαφοράς στους υπολογισμούς για τη δυναμική του Χρέους. Το βασικό σενάριο του Ταμείου προβλέπει ότι αυτό θα εκτιναχθεί στο 275% του ΑΕΠ το 2060, ενώ οι δανειακές ανάγκες θα έχουν φτάσει στο 62% του ΑΕΠ. Αν υιοθετηθούν οι προβλέψεις των Ευρωπαίων, τότε το Χρέος θα υποχωρήσει στο 140% και οι δανειακές ανάγκες στο 30% του ΑΕΠ
2. Φιλόδοξες και υπεραισιόδοξες χαρακτηρίζονται οι προβλέψεις των Ευρωπαίων και όσον αφορά στους ρυθμούς ανάπτυξης, καθώς ο ESM «βλέπει» 3,3% ως το 2030 και σταθεροποίηση σε αυτά τα επίπεδα. Αν υιοθετηθούν αυτές οι προβλέψεις, τότε το Χρέος ως το 2060 σταθεροποιείται κάτω από το 100% και οι δανειακές ανάγκες γύρω στο 21% του ΑΕΠ
3. Η διαφορά γίνεται μεγαλύτερη λόγω του ότι οι Ευρωπαίοι «βλέπουν» 15 δις ευρώ από τις αποκρατικοποιήσεις, χωρίς καμιά νέα ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης του τραπεζικού συστήματος. Αν ενσωματωθούν κι αυτές οι προβλέψεις, τότε το Χρέος και οι δανειακές ανάγκες θεωρητικά μπορούν να μειωθούν περαιτέρω κατά 12 και 3 ποσοστιαίες μονάδες αντιστοίχως.
4. Μεγάλες διαφορές καταγράφονται και στα επιτόκια, καθώς οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι η Ελλάδα μπορεί να δανειστεί με 5% αμέσως μετά από τη λήξη του προγράμματος, ενώ διατηρούν τον πήχη γύρω στο 3- 3,3% μετά από το 2030, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ταμείου είναι λιγότερο ευνοϊκή πρόβλεψη από τη δική κι αν την υιοθετούσε, θα οδηγούσε το Χρέος και τις δανειακές ανάγκες 11 και 3 ποσοστιαίες υψηλότερα αντιστοίχως.
Τι ζητάει το Ταμείο; Όχι απλώς να εξειδικευτούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του Χρέους αλλά να πάνε και πέρα από τα όσα προβλέπει η απόφαση που έλαβαν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης το Μάιο του 2016. Συγκεκριμένα, το ΔΝΤ ζητάει:
• Την επέκταση της περιόδου χάριτος ως το 2040 όχι μόνο για τα δάνεια του EFSF (δεύτερο μνημόνιο) αλλά και για τα διμερή δάνεια του πρώτου Μνημονίου και για τα δάνεια του ESM, κάτι που σημαίνει 20 και 6 χρόνια επιπλέον αντιστοίχως
• Την επέκταση των ωριμάνσεων ως το 2070 και για τα δάνεια του ESM και για τα διμερή δάνεια, κάτι που σημαίνει 10 και 30 χρόνια επιπλέον αντιστοίχως
• Την αναβολή των πληρωμών για τόκους όλων των δανείων (ESM, EFSF, διμερή) ως το 2040 και σταδιακή εξόφληση τους ως το 2070
• Κατάργηση του «καπέλου» που έβαλε ο EFSF στην επαναγορά Χρέους, όχι μόνο για το 2017 αλλά και τα επόμενα χρόνια
• Επιστροφή των κερδών του Ευρωσυστήματος (SMP/ANFA) και μετά από την ολοκλήρωση του Προγράμματος
• «Κλείδωμα» στο 1,5% του επιτοκίου όλων των δανείων του ESM και του EFSF, που ανέρχονται στα περίπου 200 δις ευρώ.
Ποιος έχει δίκιο; Ο ESM ή το ΔΝΤ; Επί του παρόντος η αβεβαιότητα που προκαλεί η ανοικτή κόντρα μεταξύ των δύο πόλων του ελληνικού προγράμματος αποτυπώνεται κυρίως στα 2ετή ομόλογα, η τιμή των οποίων ξεπέρασε το 10%, «φουσκώνοντας» κατά περίπου 4 ποσοστιαίες μονάδες από το Eurogroup και μετά. Επιπλέον, η εικόνα των Ευρωπαίων που από τη μια «σκοτώνονται» να πείσουν ότι οι υπολογισμοί του Ταμείου είναι λανθασμένοι ή απαισιόδοξοι, αλλά από την άλλη θέτουν ως απαράβατο όρο την ενεργό συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, μάλλον επιτείνει το πρόβλημα παρά διευκολύνει στην επίλυση του.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΡΟΥΓΚΜΑΝ: ΤΡΕΛΟ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ 3,5%
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
