2012-05-21 08:07:07
Γράφει ο Νικηφόρος Αλεξιάδης
Το ότι ο Γεράσιμος Αρσένης από τη στιγμή που έγινε γνωστή η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να οριστεί ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός εν όψει των επερχομένων εκλογών,βάλλεται πανταχόθεν και μάλιστα από ... συγκεκριμένους θεσμικούς και εξωθεσμικούς ;πυροβολάρχεςμε την αρωγή
σεσημασμένων ;πυροβολητών;, έχει πλέον καταστεί κτήμα της κοινής γνώμης.
Αυτό που ίσως δεν πήρε τις ανάλογες με το μέγεθός του διαστάσεις στην κατανομή του χρόνου και του χώρου προβολής του από τα ΜΜΕ είναι το επίπεδο του τόνου της οργής με την οποία αντέδρασε στο άκουσμα της πρότασης Τσίπρα ο Βαγγέλης Βενιζέλος, που κάποια στιγμή ο ECONOMIST
-ούτε λίγο ούτε πολύ- τον είχε χαρακτηρίσει ως το χειρότερο υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης.
Γιατί, έχει ήδη γίνει εμφανέστατη η απέχθεια του αρχηγού του σημερινού ΠΑΣΟΚ προς κάθε τι που θυμίζει τη γένεση και την ιστορία, ακόμα και το όνομα του κόμματος στις πλάτες του οποίου στήριξε ολόκληρη την πολιτική του καριέρα ο μέχρι τότε άγνωστος αλλά πολυμαθής και σοφός συνταγματολόγος, του οποίου το όνομα, ο δάσκαλός του, ο αείμνηστος Δ. Τσάτσος έθεσε υπ' όψη του Ανδρέα Παπανδρέου ως πιθανού νομικού του συμβούλου, μια και ο ίδιος αποποιήθηκε την ευθύνη αυτή.
Μια προσεκτική ανάγνωση των πρακτικών της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό, κατά τη διάρκεια της οποίας παρήχθη η πρόταση και οι αντιδράσεις που προκάλεσε, φέρνει στην επιφάνεια και το ανάστημα που όρθωσε για να την απορρίψει η Γ.Γ. του ΚΚΕ Αλέκα
Παπαρήγα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η συντρόφισσα Αλέκα έκανε πως δεν ήξερε τα "where
abouts" (έτσι λένε οι ελεγκτές ντόμπινγκ της ΔΟΕ τις κινήσεις των υπό
έρευνα) του Γεράσιμου Αρσένη και, σε αντιπαραβολή με τη θαλερή ηλικία
του μειρακίου Πέτρου Μολυβιάτη, επεσήμαινε την πιθανή γι αυτήν
αριθμητική του ηλικία εκφράζοντας ταυτόχρονα την δροσάτη και αφελή της
άγνοια/άποψη για ενδεχόμενα συμπαρομαρτούντα με αυτήν προβλήματα.
Λες και δεν ήξερε η Αλέκα και με λεπτομέρειες το κάθε τι για τον
Αρσένη, λες και σε τριάντα μέρες ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός, ξέρω
΄γω, θα τούπεφτε η πίεση από τα μεγάλα προβλήματα που θα εκαλείτο να
αντιμετωπίσει... Λες και ήθελε να μειώσει ακόμα και τον ίδιο τον Πρόεδρο
της Δημοκρατίας, τον Κάρολο Παπούλια, που με καρδιακά προβλήματα και
σε προχωρημένη ηλικία χειριζόταν τις ώρες εκείνες μια από τις
χειρότερες πολιτικές κρίσεις της μεταπολίτευσης.
Σύμφωνοι, τόσο ο Βαγγέλης όσο και η Αλέκα, παραδέχομαι ότι έχουν
σημαντικές προσλαμβάνουσες και τραυματικές μπορώ να πω παραστάσεις και
βιώματα.
Ο ένας σε ένδειξη απόλυτου Λουδοβικισμού κατάργησε ακόμη και εκλεγμένα
όργανα του κόμματός του, διατηρώντας μόνο αυτό του Προέδρου του
σημερινού ΠΑΣΟΚ.
Η Αλέκα, από την άλλη, ζώντας μια ζωή ανάμεσα σε αναμνήσεις ανθηρών
εφήβων που πάλαι ποτέ τη σοβιετία πολώνοντας
επανειλημμένα κι επικίνδυνα, μαζί με τα συνεταιράκια τους της άλλης
όχθης του Ατλαντικού, την κατάσταση της παγκόσμιας ειρήνης, μπορεί να
έχει την πολυτέλεια της ελεύθερης εφαρμογής των μεθόδων και αρχών του
μείγματος του γκεμπελισμού και της σταλινικής της παιδείας στον καθένα
που είτε δεν της αρέσει είτε την ενοχλεί.
Σε κρίσιμες στιγμές σαν αυτές της περασμένης εβδομάδας,, οριακές
καταστάσεις όπως τις περιγράφουν οι υπαρξιστές φιλόσοφοι, ο άνθρωπος
(ακόμα και ο πολιτικός, λέω εγώ) οφείλει να κρίνεται από τις
αντιδράσεις του. Ειδικά, οι πολιτικοί που κρατούν στα χέρια τους τις
τύχες χιλιάδων αν όχι εκατομμυρίων πολιτών, οφείλουν να κυριαρχούν και
στα συναισθήματα και στις μύχιες σκέψεις ή φόβους τους.
Στην περίπτωση του Γεράσιμου Αρσένη η ιστορία έχει καταγράψει το
ανάστημα και το ήθος του όχι μόνο σε όλη την πολιτική διαδρομή του,
αλλά και στο τέλος της διαδικασίας για τη διαδοχή του Ανδρέα
Παπανδρέου, το 1996.
Ήταν τότε που ηττήθηκε γιατί η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με
διάφορα παιγνίδια και συναλλαγές στα παρασκήνια, είχε επιλέξει το
νεοφιλελεύθερο του Κ. Σημίτη αντί του πλειοψηφούντος
ρεύματος της γραμμής των παγίων θέσεων του ιδρυτή του κόμματος για
ελληνική διεθνή παρουσία και αναπτυξιακή εσωτερική κοινωνική και
οικονομική πολιτική που εξέφραζε ο ίδιος και ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
Κι αξιοσημείωτο: ο μεν Σημίτης δοξάζεται ταξιδεύοντας κρυφά ενώ ο
Τσοχατζόπουλος υπερασπίζεται εαυτόν προφυλακισμένος με βαρύτατες και
ατιμωτικές κατηγορίες Ξέροντας μέχρι και στην τελευταία λεπτομέρεια τους τα διαδραματιζόμενα
εκείνες τις ώρες και τις μακροχρόνιες συνέπειές τους, ο Γεράσιμος
Αρσένης είπε ήρεμα και με αξιοπρέπεια την κατά γενική ομολογία
ιστορική φράση ...
Έτσι, απλά και υπεύθυνα, χωρίς υπεκφυγές, λοιδορίες ή καταγγελίες
έδωσε όχι μόνο μαθήματα πολιτικής ηθικής και σθένους αλλά και το μέτρο
για τον τελικό μελλοντικό απολογισμό της απόφασης που πήρε τότε η
κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με βάση στην οποία θα πορεύονταν η
χώρα.
Γι αυτό, σε σύγκριση με τον τρόπο αντίδρασης του Βενιζέλου και της
Παπαρήγα, ακόμα και στο άκουσμα του ονόματος του Γεράσιμου Αρσένη, δεν
είναι δύσκολο να τους πει κανείς σήμερα ότι :
Βαγγέλη, Αλέκα, χάσατε... Κρίμα...
Kafeneio
Το ότι ο Γεράσιμος Αρσένης από τη στιγμή που έγινε γνωστή η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να οριστεί ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός εν όψει των επερχομένων εκλογών,βάλλεται πανταχόθεν και μάλιστα από ... συγκεκριμένους θεσμικούς και εξωθεσμικούς ;πυροβολάρχεςμε την αρωγή
σεσημασμένων ;πυροβολητών;, έχει πλέον καταστεί κτήμα της κοινής γνώμης.
Αυτό που ίσως δεν πήρε τις ανάλογες με το μέγεθός του διαστάσεις στην κατανομή του χρόνου και του χώρου προβολής του από τα ΜΜΕ είναι το επίπεδο του τόνου της οργής με την οποία αντέδρασε στο άκουσμα της πρότασης Τσίπρα ο Βαγγέλης Βενιζέλος, που κάποια στιγμή ο ECONOMIST
-ούτε λίγο ούτε πολύ- τον είχε χαρακτηρίσει ως το χειρότερο υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης.
Γιατί, έχει ήδη γίνει εμφανέστατη η απέχθεια του αρχηγού του σημερινού ΠΑΣΟΚ προς κάθε τι που θυμίζει τη γένεση και την ιστορία, ακόμα και το όνομα του κόμματος στις πλάτες του οποίου στήριξε ολόκληρη την πολιτική του καριέρα ο μέχρι τότε άγνωστος αλλά πολυμαθής και σοφός συνταγματολόγος, του οποίου το όνομα, ο δάσκαλός του, ο αείμνηστος Δ. Τσάτσος έθεσε υπ' όψη του Ανδρέα Παπανδρέου ως πιθανού νομικού του συμβούλου, μια και ο ίδιος αποποιήθηκε την ευθύνη αυτή.
Μια προσεκτική ανάγνωση των πρακτικών της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό, κατά τη διάρκεια της οποίας παρήχθη η πρόταση και οι αντιδράσεις που προκάλεσε, φέρνει στην επιφάνεια και το ανάστημα που όρθωσε για να την απορρίψει η Γ.Γ. του ΚΚΕ Αλέκα
Παπαρήγα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η συντρόφισσα Αλέκα έκανε πως δεν ήξερε τα "where
abouts" (έτσι λένε οι ελεγκτές ντόμπινγκ της ΔΟΕ τις κινήσεις των υπό
έρευνα) του Γεράσιμου Αρσένη και, σε αντιπαραβολή με τη θαλερή ηλικία
του μειρακίου Πέτρου Μολυβιάτη, επεσήμαινε την πιθανή γι αυτήν
αριθμητική του ηλικία εκφράζοντας ταυτόχρονα την δροσάτη και αφελή της
άγνοια/άποψη για ενδεχόμενα συμπαρομαρτούντα με αυτήν προβλήματα.
Λες και δεν ήξερε η Αλέκα και με λεπτομέρειες το κάθε τι για τον
Αρσένη, λες και σε τριάντα μέρες ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός, ξέρω
΄γω, θα τούπεφτε η πίεση από τα μεγάλα προβλήματα που θα εκαλείτο να
αντιμετωπίσει... Λες και ήθελε να μειώσει ακόμα και τον ίδιο τον Πρόεδρο
της Δημοκρατίας, τον Κάρολο Παπούλια, που με καρδιακά προβλήματα και
σε προχωρημένη ηλικία χειριζόταν τις ώρες εκείνες μια από τις
χειρότερες πολιτικές κρίσεις της μεταπολίτευσης.
Σύμφωνοι, τόσο ο Βαγγέλης όσο και η Αλέκα, παραδέχομαι ότι έχουν
σημαντικές προσλαμβάνουσες και τραυματικές μπορώ να πω παραστάσεις και
βιώματα.
Ο ένας σε ένδειξη απόλυτου Λουδοβικισμού κατάργησε ακόμη και εκλεγμένα
όργανα του κόμματός του, διατηρώντας μόνο αυτό του Προέδρου του
σημερινού ΠΑΣΟΚ.
Η Αλέκα, από την άλλη, ζώντας μια ζωή ανάμεσα σε αναμνήσεις ανθηρών
εφήβων που πάλαι ποτέ τη σοβιετία πολώνοντας
επανειλημμένα κι επικίνδυνα, μαζί με τα συνεταιράκια τους της άλλης
όχθης του Ατλαντικού, την κατάσταση της παγκόσμιας ειρήνης, μπορεί να
έχει την πολυτέλεια της ελεύθερης εφαρμογής των μεθόδων και αρχών του
μείγματος του γκεμπελισμού και της σταλινικής της παιδείας στον καθένα
που είτε δεν της αρέσει είτε την ενοχλεί.
Σε κρίσιμες στιγμές σαν αυτές της περασμένης εβδομάδας,, οριακές
καταστάσεις όπως τις περιγράφουν οι υπαρξιστές φιλόσοφοι, ο άνθρωπος
(ακόμα και ο πολιτικός, λέω εγώ) οφείλει να κρίνεται από τις
αντιδράσεις του. Ειδικά, οι πολιτικοί που κρατούν στα χέρια τους τις
τύχες χιλιάδων αν όχι εκατομμυρίων πολιτών, οφείλουν να κυριαρχούν και
στα συναισθήματα και στις μύχιες σκέψεις ή φόβους τους.
Στην περίπτωση του Γεράσιμου Αρσένη η ιστορία έχει καταγράψει το
ανάστημα και το ήθος του όχι μόνο σε όλη την πολιτική διαδρομή του,
αλλά και στο τέλος της διαδικασίας για τη διαδοχή του Ανδρέα
Παπανδρέου, το 1996.
Ήταν τότε που ηττήθηκε γιατί η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με
διάφορα παιγνίδια και συναλλαγές στα παρασκήνια, είχε επιλέξει το
νεοφιλελεύθερο του Κ. Σημίτη αντί του πλειοψηφούντος
ρεύματος της γραμμής των παγίων θέσεων του ιδρυτή του κόμματος για
ελληνική διεθνή παρουσία και αναπτυξιακή εσωτερική κοινωνική και
οικονομική πολιτική που εξέφραζε ο ίδιος και ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
Κι αξιοσημείωτο: ο μεν Σημίτης δοξάζεται ταξιδεύοντας κρυφά ενώ ο
Τσοχατζόπουλος υπερασπίζεται εαυτόν προφυλακισμένος με βαρύτατες και
ατιμωτικές κατηγορίες Ξέροντας μέχρι και στην τελευταία λεπτομέρεια τους τα διαδραματιζόμενα
εκείνες τις ώρες και τις μακροχρόνιες συνέπειές τους, ο Γεράσιμος
Αρσένης είπε ήρεμα και με αξιοπρέπεια την κατά γενική ομολογία
ιστορική φράση ...
Έτσι, απλά και υπεύθυνα, χωρίς υπεκφυγές, λοιδορίες ή καταγγελίες
έδωσε όχι μόνο μαθήματα πολιτικής ηθικής και σθένους αλλά και το μέτρο
για τον τελικό μελλοντικό απολογισμό της απόφασης που πήρε τότε η
κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με βάση στην οποία θα πορεύονταν η
χώρα.
Γι αυτό, σε σύγκριση με τον τρόπο αντίδρασης του Βενιζέλου και της
Παπαρήγα, ακόμα και στο άκουσμα του ονόματος του Γεράσιμου Αρσένη, δεν
είναι δύσκολο να τους πει κανείς σήμερα ότι :
Βαγγέλη, Αλέκα, χάσατε... Κρίμα...
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αλβανός έκλεψε κινητό και αυτό τον... "εκδικήθηκε"
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νωρίτερα επιστρέφει από τις ΗΠΑ στην Ιταλία ο Μόντι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
