ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Η φυλακή όπου κρατούμενοι βοηθούν κρατούμενους να πεθάνουν με αξιοπρέπεια

Υπάρχει μια φυλακή στις ΗΠΑ, όπου κρατούμενοι βοηθούν άλλους κρατούμενους να πεθάνουν με αξιοπρέπεια. Πρόκειται για το σωφρονιστικό ίδρυμα Όσμπορν, μια φυλακή μέσης ασφαλείας στο βόρειο Κονέκτικατ Ο 47χρονος Μπιλ Κάναντι ξεκινά τη βάρδιά του ένα καλοκαιρινό πρωινό Τετάρτης στο θεραπευτήριο. Ο 72χρονος ασθενής του Καρλ Στίβενς πεθαίνει από καρκίνο. Ο Κάναντι αγγίζει τρυφερά στον ώμο τον ηλικιωμένο άντρα, για να τον ενημερώσει για τη παρουσία του. «Με κοίταξε και ένοιωσε ασφαλής», λέει ο Κάναντι, ο οποίος έχει ήδη εκτίσει τα 14 χρόνια της 18χρονης ποινής του.

Φροντίζει τον Στίβενς για τουλάχιστον δυο εβδομάδες. Οι δυο άντρες έχουν ορισμένα κοινά στοιχεία, όπως το γεγονός ότι αγαπούν τους γερμανικούς ποιμενικούς και την οικογενειακή ζωή. Παράλληλα, και οι δυο είναι τρόφιμοι στο σωφρονιστικό ίδρυμα Όσμπορν, μια φυλακή μέσης ασφαλείας στο βόρειο Κονέκτικατ.

Η φιλοσοφία του θεραπευτηρίου είναι «θάνατος με αξιοπρέπεια», μια προσέγγιση στο θάνατο προσανατολισμένη με τέτοιο τρόπο που η ποιότητα ζωής θεωρείται εξίσου σημαντική με τον αριθμό των ημερών που έχουν απομείνει στον ασθενή. Με αυτό το σκεπτικό, η διαχείριση του πόνου αποτελεί μέγιστη προτεραιότητα, και σε αντίθεση με την αποστειρωμένη ανωνυμία ενός νοσοκομείου, οι ασθενείς του θεραπευτηρίου πεθάνουν στο σπίτι τους ή σε ένα μέρος που αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, έχοντας στο πλευρό τους αγαπημένα πρόσωπα.

Πολλοί από τους κρατούμενους -ασθενείς που νοσηλεύονται στο θεραπευτήριο του Όσμπορν δεν έχουν οικογένειες οπότε υπάρχουν τρόφιμοι που είναι πρόθυμοι να περάσουν στο πλευρό τους τις τελευταίες βδομάδες ή μέρες της ζωής τους. Το Όσμπορν είναι ένα από τις ελάχιστες φυλακές στις ΗΠΑ που στεγάζουν τέτοια θεραπευτήρια, σύμφωνα με δημοσίευμα του Narratively.

Όπως προκύπτει από μια μέτρηση που πραγματοποιήθηκε πριν από δέκα χρόνια, μόνο 65 από τα 1.800 σωφρονιστικά ιδρύματα διαθέτουν τέτοια κέντρα. Σημαντικό ρόλο στη διαχείριση τέτοιων κέντρων, παίζουν οι υγιείς τρόφιμοι οι οποίοι εργάζονται εθελοντικά, και μένουν στο πλευρό όσων έχουν ανάγκη. Συνήθως περνούν χρόνο διαβάζοντας στους ασθενείς, ή απλά στέκονται στο πλευρό τους και ανταλλάσσουν κουβέντες. Σε άλλες περιπτώσεις, τους βοηθούν να σιτιστούν, να κάνουν μπάνιο...

Το θεραπευτήριο ξεκίνησε τη λειτουργία του πριν από 10 χρόνια και έχουν νοσηλευτεί 37 ασθενείς (ο αριθμός δεν αφορά σε όλους τους ασθενείς που απεβίωσαν όλα αυτά τα χρόνια, καθώς αρκετοί επέλεξαν να αφήσουν την τελευταία τους πνοή σε κάποιο νοσοκομείο). Ο Κάναντι είναι ένας από τους 20, μέχρι στιγμής, κρατούμενους που έχουν εκπαιδευτεί για τη πολύτιμη αυτή θέση, αυτή του εθελοντή. Τα τελευταία έξι χρόνια, έχει βρεθεί στο πλευρό τουλάχιστον 15 συγκρατούμενών του, έχει σταθεί στο πλάι τους όταν αυτοί έσβηναν.

Η επιλογή των εθελοντών γίνεται με αυστηρά κριτήρια και περνούν από 45ωρη εκπαίδευση- σίγουρα κάθε εθελοντής θα πρέπει να είναι συναισθηματικά ικανός να χειριστεί τέτοιες εύθραυστες ψυχικές καταστάσεις. «Είμαι περήφανος για τον εαυτό μου, για το άτομο που έγινα, για το άτομο που ήθελαν οι γονείς μου να γίνω», δηλώνει ο Κάναντι. Υπό διαφορετικές συνθήκες, ποτέ δε θα συναναστρεφόταν εκτός φυλακής με τον Στίβενς. Ο ασθενής που φροντίζει, ήταν δημοσιογράφος και ζούσε σε μια αρκετά εύπορη περιοχή ενώ ο Κάναντι μεγάλωσε σε μια βιομηχανική περιοχή και ζούσε στους δρόμους από πολύ νεαρή ηλικία.

Και να τώρα που κάθεται με τις ώρες στο προσκεφάλι του, δείχνοντας το ενδιαφέρον του για τον ετοιμοθάνατο άντρα. Όταν ο Στίβενς έφυγε από τη ζωή, ο θάνατός του είχε έντονη επίδραση στον άντρα που ανέπνεε δίπλα του. «Μου είπε πως ήμουν καλός άνθρωπος. Δεν ακούς κάτι τέτοια εδώ...». Πριν λίγους μήνες ο Κάναντι ξεκίνησε το διδακτορικό του στις ανθρωπιστικές επιστήμες μέσω ενός ειδικού προγράμματος. Όταν θα αποφυλακιστεί σε τέσσερα περίπου χρόνια, θα ήθελε να εργαστεί ως κοινωνικός λειτουργός και θα συνεχίζει να εργάζεται ως εθελοντής στο θεραπευτήριο.
Tromaktiko