2017-04-05 20:52:25
Όποιος πήγε σ' αυτό το νησί, δεν κατάφερε ποτέ να γυρίσει πίσω Πολλοί σεναριογράφοι έχουν κατά καιρούς παρουσιάσει «καταραμένα» νησιά και μύθους που μέχρι σήμερα θεωρούνται οι πλέον επιτυχημένοι του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η πραγματικότητα, όμως, τείνει να ξεπερνά ακόμα και την πιο έντονη φαντασία, με το νησί Βόρειο Σεντινέλ, μεταξύ Ινδονησίας και Μιανμάρ, δικαίως να θεωρείται το πιο επικίνδυνο ολόκληρου του κόσμου.
«Βυθισμένο» στον κόλπο της Βεγγάλης, περιβαλλόμενο από κοραλλιογενείς υφάλους, με καταπράσινα τοπία και μαγευτικές παραλίες, χωρίς ίχνος ανθρώπινης παρέμβασης, το νησί αυτό –γνωστό και ως Νησί του Δάσους- μοιάζει ξεχασμένο στο χρόνο. Υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσε αγαπημένο προορισμό όσων λατρεύουν τη φύση, οι κάτοικοί του όμως, οι οποίοι ζουν απομονωμένοι εδώ και 60.000 χρόνια, μόνο φιλόξενοι δεν μπορούν να θεωρηθούν.
Οι ανθρωπολόγοι αναφέρονται στην προνεολιθική φυλή αυτή με τον όρο Sentinelese και τονίζουν πως η μελέτη της είναι ιδιαιτέρως δύσκολη, καθώς οι ίδιοι αποφεύγουν κάθε επαφή και επικοινωνία με οποιονδήποτε δεν είναι ένας από αυτούς.
Ζουν σε μία έκταση 28 τετραγωνικών μιλίων και επιβιώνουν κυνηγώντας άγρια ζώα, ψαρεύοντας, τρώγοντας φρέσκες καρύδες και διαλέγοντας εκλεκτά φυτά. Οι ερευνητές κάνουν λόγο για περίπου 400 άτομα στο σύνολο, τα οποία εξασφαλίζουν το φαγητό τους χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια όπλα και μη διστάζοντας να καταβροχθίσουν ακόμα και… ανθρώπους.
Η φυλή των κανίβαλων που τρομοκρατεί τη Νότια Ασία
Η φήμη περί κανιβαλισμού της ινδικής αυτής φυλής απογειώθηκε το 2006, όταν δύο ψαράδες καβουριών που έριξαν άγκυρα στα ανοιχτά του νησιού, παρασύρθηκαν από τα ρεύματα μέχρι την παραλία των ιθαγενών, δέχτηκαν τα βέλη τους και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς.
Παρότι η ακτοφυλακή έψαχνε επί μέρες να τους εντοπίσει, ύστερα από παράκληση των συγγενών τους, τα κορμιά τους δε βρέθηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα πολλοί να καταλήξουν στο συμπέρασμα πως σφάχτηκαν και φαγώθηκαν από τους απρόσιτους Σεντιλέζους. Παρότι εστάλη ελικόπτερο στην περιοχή προς αναζήτησή τους, ο πιλότος αναγκάστηκε να αποχωρήσει άμεσα, καθώς τα εχθρικά βέλη κόντεψαν να οδηγήσουν στη συντριβή του.
Οι μαρτυρίες για την αντικοινωνική συμπεριφορά των κατοίκων του Σεντινέλ άλλωστε ήταν πολλές. Οι ίδιοι είχαν επανειλημμένα επιτεθεί με βέλη και πέτρες σε όσους πλησίαζαν το νησί τους, ενώ όσοι τόλμησαν να περάσουν τα όρια, εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Η κυβέρνηση της Ινδίας πολλές φορές στο παρελθόν προσπάθησε να επικοινωνήσει με του Σεντιλέζους, χωρίς την παραμικρή επιτυχία.
Πλέον, ενημερώνει τους πολίτες για την κατάσταση που επικρατεί στο «απαγορευμένο» νησί και τονίζει πως θα ήταν φρόνιμο κανείς να μην επιχειρήσει να πλησιάσει. Έχει μάλιστα επιβληθεί η τήρηση της απόστασης ασφαλείας των τριών μιλίων από το νησί, προκειμένου να αποφευχθούν κι άλλοι θάνατοι. Οι προσπάθειες για την όποια επικοινωνία έχουν πλέον σταματήσει, η φήμη όμως των Σεντιλέζων έχει ταξιδέψει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Οι φωτογραφίες που θα βρει κανείς να τους απεικονίζουν είναι απειροελάχιστες, καθώς μόλις τα μέλη της άγριας φυλής αντιληφθούν ξένη παρουσία, ξεκινούν την επίθεση. Σύμφωνα με τις Αρχές, δε διστάζουν να σφάξουν οποιονδήποτε πιάσουν στα χέρια τους και να τον φάνε την ίδια μέρα, προτού το κρέας «μπαγιατέψει». Μερικοί, κατάφεραν μεν να μη φαγωθούν, δε γλίτωσαν όμως το θάνατο.
Το 1896, βρέθηκε στην παραλία το πτώμα ενός κατάδικου τρυπημένο με βέλη και κομμένο το λαιμό, ο οποίος αφού απέδρασε από τις Βρετανικές φυλακές των γειτονικών νήσων Άνταμαν, ξεβράστηκε στο νησί και βίωσε την οργή των ανθρωποφάγων. Ελάχιστοι γλίτωσαν στο παρελθόν, πολύ βαριά τραυματισμένοι.
Κυρίως μετά το 2004, που η περιοχή πλήγηκε από το φονικό τσουνάμι, οι Σεντιλέζοι μοιάζουν να αγρίεψαν ακόμη περισσότερο καθώς η επιβίωσή τους έγινε ακόμη πιο δύσκολη. Το δάσος που εξασφάλιζε την τροφή τους σχεδόν καταστράφηκε, τα άγρια ζώα πνίγηκαν, ενώ ακόμα και τα φυτά δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα. Οι ίδιοι κατάφεραν να επιβιώσουν λόγω ενστίκτου, σκαρφαλώνοντας στο ψηλότερο μέρος του νησιού και προσπαθώντας να τραφούν από ό,τι απέμεινε.
Περισσότεροι από 230.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το τσουνάμι εκείνο. Ούτε ένας Σεντιλέζος δεν χάθηκε. Τρεις μέρες μετά την καταστροφή, πάνω από το νησί πέταξε ένα ελικόπτερο πετώντας τροφή και φάρμακα στην άγρια φυλή, κίνηση που αποδείχθηκε λανθασμένη, αφού οι ίδιοι έδειξαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο πως δεν χρειαζόντουσαν κανενός είδους βοήθεια. Το ελικόπτερο δέχτηκε επίθεση από μία ομάδα οπλισμένων ντόπιων, οι οποίοι προσπάθησαν να το ρίξουν.
Οι άνθρωποι χωρίς αντισώματα που πεθαίνουν ακόμη κι από ίωση
Οι κάτοικοι του Σαντιλέζ θεωρούνται η πιο ευάλωτη φυλή του πλανήτη, καθώς έχουν απομείνει ελάχιστοι και λόγω του «εγκλεισμού» τους έχουν τρομερά αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δύο ηλικιωμένων, οι οποίοι το 1879 απομακρύνθηκαν με τη βία από το νησί από μία ομάδα Βρετανών στρατιωτών. Επρόκειτο πιθανότατα για ζευγάρι που δεν πρόλαβε να αμυνθεί μόλις οι στρατιώτες επιτέθηκαν. Οι στρατιώτες εκείνοι γύρισαν στη βάση τους το Πορτ Μπλερ παρέα με τους δύο εξαντλημένους παππούδες και τέσσερα ακόμα παιδιά που κατάφεραν να αρπάξουν και ξεκίνησαν να εξετάζουν μέσω αυτών τη φυλή Sentinelese.
Oι δύο ηλικιωμένοι αρρώστησαν αμέσως και πέθαναν, γεγονός που επιβεβαιώνει το γεγονός πως η έλλειψη αντισωμάτων τους καθιστά τους κατοίκους της νήσου τρομερά ευάλωτους ακόμα και στις πιο απλές ιώσεις. Τα παιδιά αμέσως εστάλησαν πίσω στο νησί με πολλά δώρα για τους «δικούς τους».
Μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι αυτοί –που πιθανότητα είναι οι πρώτοι που μετακόμισαν εκεί από την Αφρική- αποτελούν προϊόν έρευνας για τους ανθρωπολόγους. Κανείς δεν ξέρει τις συνήθειές τους, ούτε τη γλώσσα την οποία μιλούν. Εικάζεται ωστόσο πως μιλούν μια πολύ διαφορετική διάλεκτο από τις υπόλοιπες φυλές της περιοχής, αφού επέλεξαν να ζουν απομονωμένοι, χωρίς την παραμικρή σχέση με τους γύρω τους.
Η βία στην οποία έχουν μάθει να ζουν και η εχθρικότητά τους προς οποιονδήποτε ξένο, καθιστά το νησί τους το πιο επικίνδυνο του κόσμου.
Το TripAdvisor έχει χαρακτηρίσει το Βόρειο Σεντιλέζ προστατευμένη ζώνη και το παρουσιάζει στους ταξιδιώτες ως τον πιο επικίνδυνο προορισμό στον πλανήτη Όχι άδικα φυσικά.
Tromaktiko
«Βυθισμένο» στον κόλπο της Βεγγάλης, περιβαλλόμενο από κοραλλιογενείς υφάλους, με καταπράσινα τοπία και μαγευτικές παραλίες, χωρίς ίχνος ανθρώπινης παρέμβασης, το νησί αυτό –γνωστό και ως Νησί του Δάσους- μοιάζει ξεχασμένο στο χρόνο. Υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσε αγαπημένο προορισμό όσων λατρεύουν τη φύση, οι κάτοικοί του όμως, οι οποίοι ζουν απομονωμένοι εδώ και 60.000 χρόνια, μόνο φιλόξενοι δεν μπορούν να θεωρηθούν.
Οι ανθρωπολόγοι αναφέρονται στην προνεολιθική φυλή αυτή με τον όρο Sentinelese και τονίζουν πως η μελέτη της είναι ιδιαιτέρως δύσκολη, καθώς οι ίδιοι αποφεύγουν κάθε επαφή και επικοινωνία με οποιονδήποτε δεν είναι ένας από αυτούς.
Ζουν σε μία έκταση 28 τετραγωνικών μιλίων και επιβιώνουν κυνηγώντας άγρια ζώα, ψαρεύοντας, τρώγοντας φρέσκες καρύδες και διαλέγοντας εκλεκτά φυτά. Οι ερευνητές κάνουν λόγο για περίπου 400 άτομα στο σύνολο, τα οποία εξασφαλίζουν το φαγητό τους χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια όπλα και μη διστάζοντας να καταβροχθίσουν ακόμα και… ανθρώπους.
Η φυλή των κανίβαλων που τρομοκρατεί τη Νότια Ασία
Η φήμη περί κανιβαλισμού της ινδικής αυτής φυλής απογειώθηκε το 2006, όταν δύο ψαράδες καβουριών που έριξαν άγκυρα στα ανοιχτά του νησιού, παρασύρθηκαν από τα ρεύματα μέχρι την παραλία των ιθαγενών, δέχτηκαν τα βέλη τους και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς.
Παρότι η ακτοφυλακή έψαχνε επί μέρες να τους εντοπίσει, ύστερα από παράκληση των συγγενών τους, τα κορμιά τους δε βρέθηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα πολλοί να καταλήξουν στο συμπέρασμα πως σφάχτηκαν και φαγώθηκαν από τους απρόσιτους Σεντιλέζους. Παρότι εστάλη ελικόπτερο στην περιοχή προς αναζήτησή τους, ο πιλότος αναγκάστηκε να αποχωρήσει άμεσα, καθώς τα εχθρικά βέλη κόντεψαν να οδηγήσουν στη συντριβή του.
Οι μαρτυρίες για την αντικοινωνική συμπεριφορά των κατοίκων του Σεντινέλ άλλωστε ήταν πολλές. Οι ίδιοι είχαν επανειλημμένα επιτεθεί με βέλη και πέτρες σε όσους πλησίαζαν το νησί τους, ενώ όσοι τόλμησαν να περάσουν τα όρια, εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Η κυβέρνηση της Ινδίας πολλές φορές στο παρελθόν προσπάθησε να επικοινωνήσει με του Σεντιλέζους, χωρίς την παραμικρή επιτυχία.
Πλέον, ενημερώνει τους πολίτες για την κατάσταση που επικρατεί στο «απαγορευμένο» νησί και τονίζει πως θα ήταν φρόνιμο κανείς να μην επιχειρήσει να πλησιάσει. Έχει μάλιστα επιβληθεί η τήρηση της απόστασης ασφαλείας των τριών μιλίων από το νησί, προκειμένου να αποφευχθούν κι άλλοι θάνατοι. Οι προσπάθειες για την όποια επικοινωνία έχουν πλέον σταματήσει, η φήμη όμως των Σεντιλέζων έχει ταξιδέψει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Οι φωτογραφίες που θα βρει κανείς να τους απεικονίζουν είναι απειροελάχιστες, καθώς μόλις τα μέλη της άγριας φυλής αντιληφθούν ξένη παρουσία, ξεκινούν την επίθεση. Σύμφωνα με τις Αρχές, δε διστάζουν να σφάξουν οποιονδήποτε πιάσουν στα χέρια τους και να τον φάνε την ίδια μέρα, προτού το κρέας «μπαγιατέψει». Μερικοί, κατάφεραν μεν να μη φαγωθούν, δε γλίτωσαν όμως το θάνατο.
Το 1896, βρέθηκε στην παραλία το πτώμα ενός κατάδικου τρυπημένο με βέλη και κομμένο το λαιμό, ο οποίος αφού απέδρασε από τις Βρετανικές φυλακές των γειτονικών νήσων Άνταμαν, ξεβράστηκε στο νησί και βίωσε την οργή των ανθρωποφάγων. Ελάχιστοι γλίτωσαν στο παρελθόν, πολύ βαριά τραυματισμένοι.
Κυρίως μετά το 2004, που η περιοχή πλήγηκε από το φονικό τσουνάμι, οι Σεντιλέζοι μοιάζουν να αγρίεψαν ακόμη περισσότερο καθώς η επιβίωσή τους έγινε ακόμη πιο δύσκολη. Το δάσος που εξασφάλιζε την τροφή τους σχεδόν καταστράφηκε, τα άγρια ζώα πνίγηκαν, ενώ ακόμα και τα φυτά δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα. Οι ίδιοι κατάφεραν να επιβιώσουν λόγω ενστίκτου, σκαρφαλώνοντας στο ψηλότερο μέρος του νησιού και προσπαθώντας να τραφούν από ό,τι απέμεινε.
Περισσότεροι από 230.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το τσουνάμι εκείνο. Ούτε ένας Σεντιλέζος δεν χάθηκε. Τρεις μέρες μετά την καταστροφή, πάνω από το νησί πέταξε ένα ελικόπτερο πετώντας τροφή και φάρμακα στην άγρια φυλή, κίνηση που αποδείχθηκε λανθασμένη, αφού οι ίδιοι έδειξαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο πως δεν χρειαζόντουσαν κανενός είδους βοήθεια. Το ελικόπτερο δέχτηκε επίθεση από μία ομάδα οπλισμένων ντόπιων, οι οποίοι προσπάθησαν να το ρίξουν.
Οι άνθρωποι χωρίς αντισώματα που πεθαίνουν ακόμη κι από ίωση
Οι κάτοικοι του Σαντιλέζ θεωρούνται η πιο ευάλωτη φυλή του πλανήτη, καθώς έχουν απομείνει ελάχιστοι και λόγω του «εγκλεισμού» τους έχουν τρομερά αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δύο ηλικιωμένων, οι οποίοι το 1879 απομακρύνθηκαν με τη βία από το νησί από μία ομάδα Βρετανών στρατιωτών. Επρόκειτο πιθανότατα για ζευγάρι που δεν πρόλαβε να αμυνθεί μόλις οι στρατιώτες επιτέθηκαν. Οι στρατιώτες εκείνοι γύρισαν στη βάση τους το Πορτ Μπλερ παρέα με τους δύο εξαντλημένους παππούδες και τέσσερα ακόμα παιδιά που κατάφεραν να αρπάξουν και ξεκίνησαν να εξετάζουν μέσω αυτών τη φυλή Sentinelese.
Oι δύο ηλικιωμένοι αρρώστησαν αμέσως και πέθαναν, γεγονός που επιβεβαιώνει το γεγονός πως η έλλειψη αντισωμάτων τους καθιστά τους κατοίκους της νήσου τρομερά ευάλωτους ακόμα και στις πιο απλές ιώσεις. Τα παιδιά αμέσως εστάλησαν πίσω στο νησί με πολλά δώρα για τους «δικούς τους».
Μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι αυτοί –που πιθανότητα είναι οι πρώτοι που μετακόμισαν εκεί από την Αφρική- αποτελούν προϊόν έρευνας για τους ανθρωπολόγους. Κανείς δεν ξέρει τις συνήθειές τους, ούτε τη γλώσσα την οποία μιλούν. Εικάζεται ωστόσο πως μιλούν μια πολύ διαφορετική διάλεκτο από τις υπόλοιπες φυλές της περιοχής, αφού επέλεξαν να ζουν απομονωμένοι, χωρίς την παραμικρή σχέση με τους γύρω τους.
Η βία στην οποία έχουν μάθει να ζουν και η εχθρικότητά τους προς οποιονδήποτε ξένο, καθιστά το νησί τους το πιο επικίνδυνο του κόσμου.
Το TripAdvisor έχει χαρακτηρίσει το Βόρειο Σεντιλέζ προστατευμένη ζώνη και το παρουσιάζει στους ταξιδιώτες ως τον πιο επικίνδυνο προορισμό στον πλανήτη Όχι άδικα φυσικά.
Tromaktiko
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ταχίνι: Τι κάνει για καρδιά, καρκίνο και αρθρίτιδα – Διατροφική αξία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πώς να μαγειρέψετε χωρίς αλάτι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
