2017-05-23 21:40:33
Ὁριστικῶς, ἀδιαπραγμάτευτα καὶ τελεσιδίκως!!!
Ἔχουμε μάθει, ἀπὸ μικρὰ παιδιά, σὲ μίαν κοινωνία ποὺ ἐπικρατοῦν οἱ σαχλαμαράκηδες καὶ τὰ κακέκτυπα ἀντίγραφα, νὰ θεωροῦμε πὼς δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Πιστεύουμε, βαθύτατα πλέον, πὼς ἐὰν δὲν «ῥίξουμε λίγο νερὸ στὸ κρασί μας», ἐὰν δὲν συμβιβασθοῦμε ἱκανοποιητικῶς, ἐὰν δὲν κάνουμε καὶ κατὰ περίπτωσιν τὰ …στραβὰ μάτια, δὲν θὰ ἔχουμε καὶ πολλὲς πιθανότητες ἐπιβιώσεως. Μὰ ὅσο περισσότερο συμβιβαζόμεθα, ὅσο «περισσότερο νερὸ ῥίχνουμε στὸ κρασί μας», ὅσο πιὸ πολὺ …στραβκυττάζουμε, τόσο ἐπιτρέπουμε στὰ σαπρόφυτα νὰ καταλαμβάνουν τμήματα τοῦ δικοῦ μας φυσικοῦ χώρου καὶ νὰ μᾶς ἐκτοπίζουν, ἐπιβάλλοντας ἐπὶ πλέον τὴν κάθε μορφῆς Ὕβρεως ὡς πρότυπον καὶ ὡς μὴ ἀντιμετωπίσιμον.
Τελικῶς, ὅσο ἐμεῖς σκύβουμε τὸ κεφάλι, τόσο περισσότεροι μᾶς ποδοπατοῦν τὸ …κεφάλι.
Ἡ πραγματικότης, ποὺ ἐμεῖς (γιὰ τοὺς ὁποίους λόγους μας) ἐπιτρέψαμε νὰ ἐπικρατήσῃ πρέπει ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἀνατραπῇ
. Τὸ κάθε ἡμίμετρον, ἡ κάθε περίπτωσις συμβιβασμοῦ, ἡ κάθε μας ὑποχώρησις, σὲ ζητήματα κυρίως ἀξιῶν κι ἀρχῶν, μεγαλώνει τὴν ἀπόστασιν ποὺ ἔχουμε νὰ διανύσουμε καί, τελικῶς, δυσκολεύει ἀκόμη περισσότερο τὸ Τιτάνειο ἔργο ποὺ ἔχουμε νὰ πράξουμε, γιὰ νὰ ἀρχίσουμε, σταδιακῶς ἀλλὰ σταθερῶς, νὰ ἀποκαθιστοῦμε τὶς στοιχειώδεις ἰσοῤῥοπίες, ποὺ ἐπιτρέπουν στὸν Ἄνθρωπο τὸ κατὰ Φύσιν Ζῆν.
Ἐὰν εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ φθάσουμε ἔως τὸ τέλος αὐτῆς τῆς ΠανΑνθρωπίνου ἀνοδικῆς διαδρομῆς Ἐὰν εἴμαστε ἀπολύτως πεπεισμένοι γιὰ τὸ δίκαιον τῶν ἀγώνων ποὺ καθημερινῶς δίδουμε ἤδη…
Ἐὰν εἴμαστε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θεωροῦν πὼς ἡ Ἀνθρωπότης ἔχει μίαν μόνον ἐπιλογὴ πλέον…
Τότε ἐπὶ πλέον ὅλων αὐτῶν ποὺ μᾶς συμβαίνουν, ποὺ ἀποφασίσαμε καὶ ποὺ θὰ πράξουμε, ὀφείλουμε νὰ θεωρήσουμε ὡς ἀναφαίρετον δικαίωμά μας τὸ ὅτι τώρα πιὰ μόνον τὸ Ἀπόλυτον, στὰ ὅσα ἀφοροῦν τὸ Δίκαιον, τὴν Ἐλευθερία καὶ τὴν Ἰσονομία μπορεῖ νὰ μᾶς καλύψῃ καί, φυσικά, δὲν θὰ πάψουμε ἔως τῆς στιγμῆς ἐκείνης ποὺ θὰ ἀποκαταστήσουμε τὶς ἀναγκαῖες ἰσοῤῥοπίες, ποὺ θὰ τὸ μετατρέψουν σὲ καθολικὴ πραγματικότητα γιὰ ὅλην τὴν Ἀνθρωπότητα.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς «ὁλίγον ἔγκυος» δὲν ὑπάρχει… Γιατί νά ὑπάρχουν τά διάφορα «ὁλίγον» γύρω μας καί ἐπί πλέον νά μᾶς καταστρέφουν τίς ζωές;
Φιλονόη
εἰκόνα
arxisame.gr
Ἔχουμε μάθει, ἀπὸ μικρὰ παιδιά, σὲ μίαν κοινωνία ποὺ ἐπικρατοῦν οἱ σαχλαμαράκηδες καὶ τὰ κακέκτυπα ἀντίγραφα, νὰ θεωροῦμε πὼς δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Πιστεύουμε, βαθύτατα πλέον, πὼς ἐὰν δὲν «ῥίξουμε λίγο νερὸ στὸ κρασί μας», ἐὰν δὲν συμβιβασθοῦμε ἱκανοποιητικῶς, ἐὰν δὲν κάνουμε καὶ κατὰ περίπτωσιν τὰ …στραβὰ μάτια, δὲν θὰ ἔχουμε καὶ πολλὲς πιθανότητες ἐπιβιώσεως. Μὰ ὅσο περισσότερο συμβιβαζόμεθα, ὅσο «περισσότερο νερὸ ῥίχνουμε στὸ κρασί μας», ὅσο πιὸ πολὺ …στραβκυττάζουμε, τόσο ἐπιτρέπουμε στὰ σαπρόφυτα νὰ καταλαμβάνουν τμήματα τοῦ δικοῦ μας φυσικοῦ χώρου καὶ νὰ μᾶς ἐκτοπίζουν, ἐπιβάλλοντας ἐπὶ πλέον τὴν κάθε μορφῆς Ὕβρεως ὡς πρότυπον καὶ ὡς μὴ ἀντιμετωπίσιμον.
Τελικῶς, ὅσο ἐμεῖς σκύβουμε τὸ κεφάλι, τόσο περισσότεροι μᾶς ποδοπατοῦν τὸ …κεφάλι.
Ἡ πραγματικότης, ποὺ ἐμεῖς (γιὰ τοὺς ὁποίους λόγους μας) ἐπιτρέψαμε νὰ ἐπικρατήσῃ πρέπει ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἀνατραπῇ
Ἐὰν εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ φθάσουμε ἔως τὸ τέλος αὐτῆς τῆς ΠανΑνθρωπίνου ἀνοδικῆς διαδρομῆς Ἐὰν εἴμαστε ἀπολύτως πεπεισμένοι γιὰ τὸ δίκαιον τῶν ἀγώνων ποὺ καθημερινῶς δίδουμε ἤδη…
Ἐὰν εἴμαστε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θεωροῦν πὼς ἡ Ἀνθρωπότης ἔχει μίαν μόνον ἐπιλογὴ πλέον…
Τότε ἐπὶ πλέον ὅλων αὐτῶν ποὺ μᾶς συμβαίνουν, ποὺ ἀποφασίσαμε καὶ ποὺ θὰ πράξουμε, ὀφείλουμε νὰ θεωρήσουμε ὡς ἀναφαίρετον δικαίωμά μας τὸ ὅτι τώρα πιὰ μόνον τὸ Ἀπόλυτον, στὰ ὅσα ἀφοροῦν τὸ Δίκαιον, τὴν Ἐλευθερία καὶ τὴν Ἰσονομία μπορεῖ νὰ μᾶς καλύψῃ καί, φυσικά, δὲν θὰ πάψουμε ἔως τῆς στιγμῆς ἐκείνης ποὺ θὰ ἀποκαταστήσουμε τὶς ἀναγκαῖες ἰσοῤῥοπίες, ποὺ θὰ τὸ μετατρέψουν σὲ καθολικὴ πραγματικότητα γιὰ ὅλην τὴν Ἀνθρωπότητα.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς «ὁλίγον ἔγκυος» δὲν ὑπάρχει… Γιατί νά ὑπάρχουν τά διάφορα «ὁλίγον» γύρω μας καί ἐπί πλέον νά μᾶς καταστρέφουν τίς ζωές;
Φιλονόη
εἰκόνα
arxisame.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πιτσιόρλας: Είναι λογικό να δεχθούμε πιέσεις
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
