2017-06-30 17:24:05
της Vessela Tcherneva
European Council On Foreign Relations
Ο θάνατος του πρώην Γερμανού Καγκελάριου Helmut Kohl πριν από λίγες ημέρες, έχει φέρει ένα κατανοητό κύμα νοσταλγίας σε όλη την Ευρώπη. Ο Kohl ενσαρκώνει τα ιδανικά της αγγλο-σαξονικής Δύσς της δεκαετίας του 1990 -ιδιαίτερα τι ιδεώδες της αλληλεγγύης με το δικαίωμα του άλλου να ζει σε ελεύθερες και δημοκρατικές κοινωνίες.
Ενώ είναι μια ιδέα της Δύσης που τώρα έχει φύγει, είναι αυτή που έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό τη γενιά μου στην Κεντρική και τη Δυτική Ευρώπη. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η μεταμόρφωση των οικονομιών και κοινωνιών μας στα πρότυπα του δυτικού φιλελευθερισμού δεν ήταν μόνο σωστή, αλλά η μοναδική πιθανότητα. Μια μικρή ομάδα από εμάς ξεκίνησε καταλαμβάνοντας σχολεία στη Σόφια σε μια προσπάθεια να αφαιρέσουμε την κομμουνιστική ιδεολογία από τα βουλγαρικά βιβλία. Με την εικόνα της κατάρρευσης του τείχους του Βερολίνου φρέσκια στο μυαλό μας, πιστέψαμε ότι ο δρόμος για την Ευρώπη θα ήταν σύντομος και ανώδυνος.
Το "Γερμανία: Κεντρική δύναμη της Ευρώπης”, ήταν ο τίτλος του βιβλίου του 1994 από τον βιογράφο του Kohl και μέντορά μου στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, Καθηγητή hans-Peter Schwarz. Επέτρεψε την έλξη της ενωμένης Γερμανίας του Kohl: το αποκορύφωμα μιας νέας, αισιόδοξης Ευρώπης. Το βιβλίο περιγράφει το ρόλο της Γερμανίας ως μεσολαβητής και σταθεροποιητής εντός της ΕΕ, περιορίζοντας ακόμη και τη δική της δύναμη για να αποφύγει την ηγεμονία. Η διπλή διαδικασία -υπό τον Kohl- της εμβάθυνσης και διεύρυνσης της ΕΕ όχι μόνο εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των Δυτικών εταίρων της Γερμανίας, αλλά βοήθησε ώστε να δημιουργηθεί ειρήνη και τάξη στην περιοχή. Η πρόσβαση της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ μεταμόρφωσε την Ευρώπη σε μια πιο διαφοροποιημένη, ελεύθερη και παγκοσμίως σημαντική θέση.
Σήμερα κάποιοι Βούλγαροι θεωρούν πως η μετάβαση αυτή δεν έχει ακόμη τελειώσει: η σημερινή κατάσταση της κοινωνίας φαίνεται άδικη, μη ευρωπαϊκή. Το 40% των μαθητών δεν είναι σίγουροι εάν το τείχος που έπεσε το 1989 ήταν στο Βερολίνο ή στην Κίνα. Πολλοί Πολωνοί και Ούγγροι προτιμούν την ιδέα της κυριαρχίας από την έννοια της αλληλεγγύης στην ΕΕ. Οι Τσέχοι και Βούλγαροι μπερδεύουν τη νοσταλγία με τη ρωσοφιλία. Μια πλειοψηφία πολιτών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, είναι επιρρεπείς σε λαϊκιστικούς φόβους που εξομοιώνουν τους μετανάστες με τους τρομοκράτες. Αλλά όλα αυτά έχουν συμβεί μέσα σε ένα πλαίσιο που έχει καταστήσει την ενοποίηση της ηπείρου και τον εξευρωπαϊσμό των ανατολικών τμημάτων της, μη αναστρέψιμο.
Σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια -όταν η ΕΕ μαστιζόταν από κρίσεις, από την αμφισβήτηση της ΄ίδιας της της επιβίωσης, και φαινόταν να στρέφεται εναντίον της Γερμανίας- οι μήνες που προηγήθηκαν του θανάτου του Kohl έχουν σημαδευτεί από τον ανανεωμένο ενθουσιασμό για το ευρωπαϊκό project. Είναι ασφαλώς μια πολύ διαφορετική Ευρώπη από αυτή που απεικόνιζε ο Schwarz: η διατλαντική σχέση έχει ψυχρανθεί υπό τον πρόεδρο trump. Το ελεύθερο εμπόριο είναι υπό απειλή, η ΕΕ γίνεται μικρότερη με το Brexit, και η Ρωσία για άλλη μία φορά απειλεί την ασφάλεια της ηπείρου. Αλλά παραδόξως,ίσως η Ευρώπη είναι πιο κοντά τώρα στο όραμα του 1990 από ό,τι ήταν ποτέ.
Η σημερινή Γερμανία φαίνεται ότι έχει τελικά φθάσει στην θέση για την οποία προοριζόταν 28 χρόνια πριν να αποκτήσει: όπως απέδειξε μια πρόσφατη μελέτη του ECFR, οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να ηγηθούν. Η Ευρώπη δεν μπορεί να προοδεύσει χωρίς να είναι σταθερά εδραιωμένη στην εγχώρια πολιτική, επέμενε ο Schwarz το 1994. Αυτή η αίσθηση απορρίφθηκε τότε, αλλά έχει δικαιολογηθεί από την εμπειρία των τελευταίων ετών.
Τώρα που το κλίμα είναι ώριμο για νέα δράση σε επίπεδο ΕΕ, τα test cases φαίνεται να είναι η άμυνα και η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης. Η Ευρώπη, ως ο μόνος υπερασπιστής των φιλελεύθερων αξιών, χρειάζεται σαφώς μεγαλύτερες αμυντικές ικανότητες. Η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου άμυνας θα πρέπει να είναι ακρογωνιαίος λίθος σε ένα νέο κύμα εμβάθυνσης της Ένωσης. Αλλά θα δοκιμάσει την προθυμία της Γερμανίας να ηγηθεί στην παραδοσιακά πιο ευαίσθητη περιοχή: την άμυνα. Η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, που βασίζεται στον ανανεωμένο γαλλο-γερμανικό κινητήρα (μια αναδρομή στην εποχή του Kohl), πρέπει να ακολουθήσει τους φορείς τόσο της "διεύρυνσης” όσο και της Εμβάθυνσης” για να είναι επιτυχημένη, και θα πρέπει να περιλαμβάνει όσο το δυνατό περισσότερα κράτη-μέλη.
Συγκρίνοντας τη Γερμανία του σήμερα με εκείνη του Kohl, ο σταθεροποιητικός ρόλος της χώρας έχει παραμείνει κεντρικός, αλλά η ατζέντα έχει αλλάξει με τρεις θεμελιώδεις τρόπους. Η Γερμανία του σήμερα επιδιώκει να συνεργαστεί με όσο το δυνατό περισσότερους εταίρους στην ΕΕ -ενώ βοηθά να εξελιχθούν οι διαδικασίες και οι θεσμοί- αλλά δεν πιέζει για διεύρυνση. Πέρα από τους άμεσους γείτονες στα Δυτικά Βαλκάνια και την Ουκρανία, η προώθηση της δημοκρατίας έχει αντικατασταθεί από ανθρωπιστική βοήθεια. Και με όρους παγκόσμιας ατζέντας, η κλιματική αλλαγή έχει γίνει τα νέα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο ρομαντισμός στην αρχή της δεκαετίας του 1990 έχει φύγει, αλλά η Γερμανία είναι ακόμη πιο σημαντική για την Ευρώπη και τον κόσμο από ό,τι στο παρελθόν. Ρεαλιστές όπως οι Kohl και Schwarz ήταν μπροστά από την εποχή τους. Ωστόσο για εμένα υπήρξε ένα είδος ιστορικής συμμετρίας στο γεγονός ότι ο βιογράφος πέθανε μόλις δύο ημέρες πριν από τον διάσημο πρωταγωνιστή του. Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε το τέλος μιας εποχής.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
European Council On Foreign Relations
Ο θάνατος του πρώην Γερμανού Καγκελάριου Helmut Kohl πριν από λίγες ημέρες, έχει φέρει ένα κατανοητό κύμα νοσταλγίας σε όλη την Ευρώπη. Ο Kohl ενσαρκώνει τα ιδανικά της αγγλο-σαξονικής Δύσς της δεκαετίας του 1990 -ιδιαίτερα τι ιδεώδες της αλληλεγγύης με το δικαίωμα του άλλου να ζει σε ελεύθερες και δημοκρατικές κοινωνίες.
Ενώ είναι μια ιδέα της Δύσης που τώρα έχει φύγει, είναι αυτή που έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό τη γενιά μου στην Κεντρική και τη Δυτική Ευρώπη. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η μεταμόρφωση των οικονομιών και κοινωνιών μας στα πρότυπα του δυτικού φιλελευθερισμού δεν ήταν μόνο σωστή, αλλά η μοναδική πιθανότητα. Μια μικρή ομάδα από εμάς ξεκίνησε καταλαμβάνοντας σχολεία στη Σόφια σε μια προσπάθεια να αφαιρέσουμε την κομμουνιστική ιδεολογία από τα βουλγαρικά βιβλία. Με την εικόνα της κατάρρευσης του τείχους του Βερολίνου φρέσκια στο μυαλό μας, πιστέψαμε ότι ο δρόμος για την Ευρώπη θα ήταν σύντομος και ανώδυνος.
Το "Γερμανία: Κεντρική δύναμη της Ευρώπης”, ήταν ο τίτλος του βιβλίου του 1994 από τον βιογράφο του Kohl και μέντορά μου στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, Καθηγητή hans-Peter Schwarz. Επέτρεψε την έλξη της ενωμένης Γερμανίας του Kohl: το αποκορύφωμα μιας νέας, αισιόδοξης Ευρώπης. Το βιβλίο περιγράφει το ρόλο της Γερμανίας ως μεσολαβητής και σταθεροποιητής εντός της ΕΕ, περιορίζοντας ακόμη και τη δική της δύναμη για να αποφύγει την ηγεμονία. Η διπλή διαδικασία -υπό τον Kohl- της εμβάθυνσης και διεύρυνσης της ΕΕ όχι μόνο εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των Δυτικών εταίρων της Γερμανίας, αλλά βοήθησε ώστε να δημιουργηθεί ειρήνη και τάξη στην περιοχή. Η πρόσβαση της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ μεταμόρφωσε την Ευρώπη σε μια πιο διαφοροποιημένη, ελεύθερη και παγκοσμίως σημαντική θέση.
Σήμερα κάποιοι Βούλγαροι θεωρούν πως η μετάβαση αυτή δεν έχει ακόμη τελειώσει: η σημερινή κατάσταση της κοινωνίας φαίνεται άδικη, μη ευρωπαϊκή. Το 40% των μαθητών δεν είναι σίγουροι εάν το τείχος που έπεσε το 1989 ήταν στο Βερολίνο ή στην Κίνα. Πολλοί Πολωνοί και Ούγγροι προτιμούν την ιδέα της κυριαρχίας από την έννοια της αλληλεγγύης στην ΕΕ. Οι Τσέχοι και Βούλγαροι μπερδεύουν τη νοσταλγία με τη ρωσοφιλία. Μια πλειοψηφία πολιτών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, είναι επιρρεπείς σε λαϊκιστικούς φόβους που εξομοιώνουν τους μετανάστες με τους τρομοκράτες. Αλλά όλα αυτά έχουν συμβεί μέσα σε ένα πλαίσιο που έχει καταστήσει την ενοποίηση της ηπείρου και τον εξευρωπαϊσμό των ανατολικών τμημάτων της, μη αναστρέψιμο.
Σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια -όταν η ΕΕ μαστιζόταν από κρίσεις, από την αμφισβήτηση της ΄ίδιας της της επιβίωσης, και φαινόταν να στρέφεται εναντίον της Γερμανίας- οι μήνες που προηγήθηκαν του θανάτου του Kohl έχουν σημαδευτεί από τον ανανεωμένο ενθουσιασμό για το ευρωπαϊκό project. Είναι ασφαλώς μια πολύ διαφορετική Ευρώπη από αυτή που απεικόνιζε ο Schwarz: η διατλαντική σχέση έχει ψυχρανθεί υπό τον πρόεδρο trump. Το ελεύθερο εμπόριο είναι υπό απειλή, η ΕΕ γίνεται μικρότερη με το Brexit, και η Ρωσία για άλλη μία φορά απειλεί την ασφάλεια της ηπείρου. Αλλά παραδόξως,ίσως η Ευρώπη είναι πιο κοντά τώρα στο όραμα του 1990 από ό,τι ήταν ποτέ.
Η σημερινή Γερμανία φαίνεται ότι έχει τελικά φθάσει στην θέση για την οποία προοριζόταν 28 χρόνια πριν να αποκτήσει: όπως απέδειξε μια πρόσφατη μελέτη του ECFR, οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να ηγηθούν. Η Ευρώπη δεν μπορεί να προοδεύσει χωρίς να είναι σταθερά εδραιωμένη στην εγχώρια πολιτική, επέμενε ο Schwarz το 1994. Αυτή η αίσθηση απορρίφθηκε τότε, αλλά έχει δικαιολογηθεί από την εμπειρία των τελευταίων ετών.
Τώρα που το κλίμα είναι ώριμο για νέα δράση σε επίπεδο ΕΕ, τα test cases φαίνεται να είναι η άμυνα και η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης. Η Ευρώπη, ως ο μόνος υπερασπιστής των φιλελεύθερων αξιών, χρειάζεται σαφώς μεγαλύτερες αμυντικές ικανότητες. Η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου άμυνας θα πρέπει να είναι ακρογωνιαίος λίθος σε ένα νέο κύμα εμβάθυνσης της Ένωσης. Αλλά θα δοκιμάσει την προθυμία της Γερμανίας να ηγηθεί στην παραδοσιακά πιο ευαίσθητη περιοχή: την άμυνα. Η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, που βασίζεται στον ανανεωμένο γαλλο-γερμανικό κινητήρα (μια αναδρομή στην εποχή του Kohl), πρέπει να ακολουθήσει τους φορείς τόσο της "διεύρυνσης” όσο και της Εμβάθυνσης” για να είναι επιτυχημένη, και θα πρέπει να περιλαμβάνει όσο το δυνατό περισσότερα κράτη-μέλη.
Συγκρίνοντας τη Γερμανία του σήμερα με εκείνη του Kohl, ο σταθεροποιητικός ρόλος της χώρας έχει παραμείνει κεντρικός, αλλά η ατζέντα έχει αλλάξει με τρεις θεμελιώδεις τρόπους. Η Γερμανία του σήμερα επιδιώκει να συνεργαστεί με όσο το δυνατό περισσότερους εταίρους στην ΕΕ -ενώ βοηθά να εξελιχθούν οι διαδικασίες και οι θεσμοί- αλλά δεν πιέζει για διεύρυνση. Πέρα από τους άμεσους γείτονες στα Δυτικά Βαλκάνια και την Ουκρανία, η προώθηση της δημοκρατίας έχει αντικατασταθεί από ανθρωπιστική βοήθεια. Και με όρους παγκόσμιας ατζέντας, η κλιματική αλλαγή έχει γίνει τα νέα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο ρομαντισμός στην αρχή της δεκαετίας του 1990 έχει φύγει, αλλά η Γερμανία είναι ακόμη πιο σημαντική για την Ευρώπη και τον κόσμο από ό,τι στο παρελθόν. Ρεαλιστές όπως οι Kohl και Schwarz ήταν μπροστά από την εποχή τους. Ωστόσο για εμένα υπήρξε ένα είδος ιστορικής συμμετρίας στο γεγονός ότι ο βιογράφος πέθανε μόλις δύο ημέρες πριν από τον διάσημο πρωταγωνιστή του. Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε το τέλος μιας εποχής.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΜΙΣΟ ΒΗΜΑ» ΜΕ ΙΣΡΑΗΛ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ EASTMED
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι Κούρδοι στο μοναχικό μονοπάτι της ανεξαρτησίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
