2017-07-21 00:29:19
Media News
By solon antartis, submitted on Tue, 07/18/2017
Εισαγωγή
Μόνον ψυχοπαθείς επιθυμούν τον πόλεμο! Όσοι έχουν ζήσει την παράνοια του πολέμου δεν είναι δυνατόν να τον εύχονται ως «λύση» σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Η κατανόηση ότι η ηγεσία της Τουρκίας υπό τον Ταγίμπ Ερντογάν φέρει αυτήν την ψυχοπάθεια είναι και το θεμέλιο του παρόντος.
Είναι η άποψη μου ότι ουδείς σώφρων Ελληνοκύπριος επιθυμεί μία πολεμική σύγκρουση στο νησί, ούτε καν ένα μικρής κλίμακας επεισόδιο. Είναι αδιανόητο όμως να απουσιάζει από τον δημόσιο διάλογο η συζήτηση για την απευκταία πιθανότητα ένα τέτοιο σενάριο να μας επιβληθεί από την ψυχοπαθολογική ισλαμοφασιστική ηγεσία της Τουρκίας. Οι πρόσφατες εισβολές του Τουρκικού στρατού στην Συρία και το Ιράκ καθώς και τα συνεχιζόμενα εγκλήματα του εναντίον των Κούρδων αμάχων στην τουρκική επικράτεια δεν είναι δυνατόν να μας αφήνουν ανεπηρέαστους. Είναι αδιανόητο να μας αφήνουν ανεπηρέαστους οι απειλές του τουρκικού καθεστώτος εις βάρος της πατρίδας μας.
Τις τελευταίες εβδομάδες - μετά την κατάρρευση των συνομιλιών και την έναρξη της γεώτρησης για το φυσικό αέριο - η συζήτηση γύρω από την πιθανότητα μίας πολεμικής σύγκρουσης στο νησί έχει πάρει διαστάσεις «επιδημίας» μέσα στον λαό. Δεν υπάρχει συζήτηση ανάμεσα σε φίλους, ούτε και οικογενειακό τραπέζι στο οποίο να μην τίθεται το θέμα. Το παρόν είναι μία προσπάθεια ψηλάφησης του σεναρίου και των παραμέτρων που το συνθέτουν με την ελπίδα να αποτελέσουν την αρχή ενός δημόσιου διαλόγου γύρω από το θέμα και κυρίως να ευαισθητοποιήσουν τους αρμόδιους οι οποίοι αναθέτουν την προστασία του λαού μας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο στις «ξένες δυνάμεις» οι οποίες έχουν συμφέροντα στο νησί. Αρνούνται μέχρι σήμερα να διδαχθούν από το παρελθόν και την δράση αυτών των «ξένων δυνάμεων» τον Ιούλιο του 1974.
Στο άρθρο δεν θα αναλυθούν με λεπτομέρεια οι στρατιωτικές πραγματικότητες στο νησί. Αυτές εύκολα μπορούν να αναζητηθούν και να μελετηθούν από πληθώρα έγκυρων πηγών. Αυτό που επιχειρείται είναι η κατάθεση σκέψεων και πραγματικοτήτων που δεν βρίσκουν την οδό προς τον δημόσιο διάλογο. Είναι σκέψεις και συναισθήματα του γράφοντος τα οποία όμως έχουν προκύψει μέσα από τους διαλόγους με διάφορα μέλη του λαού σε διάφορα στρώματα και επίπεδα που περιλαμβάνουν από ανώτατα μέλη της στρατιωτικής ιεραρχίας μέχρι και γυναίκες και άνδρες της καθημερινής βιοπάλης. Ανάμεσα τους και Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας.
Θεμέλιο της αντίστασης είναι η αναγνώριση ότι δεν υπάρχουν μετόπισθεν
Η αδυσώπητη πραγματικότητα που μας κοιτάζει κατάματα είναι ότι σε περίπτωση μίας σύγκρουσης έστω και μερικών ημερών δεν υπάρχουν μετόπισθεν στα οποία να καταφύγουμε. Ο τουρκικός στρατός βρίσκεται ήδη στην Κύπρο και πίσω μας υπάρχει η θάλασσα. Η αίσθηση της φυγής προς κάποια μορφή ασφάλειας είναι μία απατηλή ψευδαίσθηση. Σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης οι δρόμοι θα καταστούν αδιάβατοι καθώς όλες οι κύριες οδικές αρτηρίες βρίσκονται πολύ κοντά στα πιθανά πεδία των μαχών. Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας καθώς και οι κάτοικοι της ελεύθερης Αμμοχώστου και πιθανώς της πόλης της Λάρνακας ΔΕΝ θα έχουν οδό διαφυγής. Η αναγνώριση αυτή χρειάζεται να μας καθοδηγήσει στο είδος και τη μορφή που θα πάρει η πιθανή σύγκρουση.
Η κατανόηση ότι μεγάλα τμήματα της Κύπρου θα βρίσκονται ουσιαστικά υπό πολιορκία και ασφυκτική πίεση από τις δυνάμεις του εχθρού χρειάζεται να σφυρηλατήσει μέσα στην καθεμία και τον καθένα από εμάς την αποφασιστικότητα ότι θα υπομένουμε και θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να αντέξουμε και να επιβιώσουμε στη διάρκεια των μαχών.
Το κράτος πιθανώς να πάψει να υπάρχει
Το πιθανότερο σενάριο σε μία πολεμική σύγκρουση είναι ότι η κυβέρνηση και το κομματικό κατεστημένο θα πάψουν να υφίστανται με την ρίψη του πρώτου πυροβολισμού. Θα αντικατασταθούν άμεσα από συνειδητές ή/και ασυνείδητες δυνάμεις οι οποίες θα γεμίσουν το κενό. Το πιο κοντινό παράδειγμα ενός τέτοιου σεναρίου είναι η εισβολή του Ισραηλινού στρατού στο Λίβανο το 2006 που διήρκεσε 34 μέρες. Σε αυτόν η επίσημη κυβέρνηση του Λιβάνου διέταξε τον στρατό της χώρας να μην εμπλακεί! Η ιστορία των κυβερνώντων και των υποστηρικτών των φωτίζει ένα τέτοιο σενάριο ως πιο πιθανό και κάτω από τον μανδύα του «πολιτικού ρεαλισμού» και της «σύνεσης». Μία τέτοια εξέλιξη θα πυροδοτήσει άμεσα μία ολοκληρωτική σύγκρουση και σε όλα τα επίπεδα. Οι δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς, συμπεριλαμβανόμενης της εφεδρείας και της εθνοφυλακής θα λειτουργήσουν ανεξάρτητα ενώ θα δημιουργηθούν με απόλυτη βεβαιότητα και ομάδες άτακτων ένοπλων οι οποίες θα πολεμήσουν με όποιον τρόπο μπορούν και όπου μπορούν χωρίς να συμμετέχουν στον υφιστάμενο στρατιωτικό σχεδιασμό. Τις πρώτες ώρες και μέρες μίας σύγκρουσης θα είναι σαφές ότι μέσα από το χάος του πολέμου θα ξεπηδήσουν νέες πραγματικότητες είτε το θέλουμε είτε όχι. Χρειάζεται τόσον προσωπικά όσον και συλλογικά να προετοιμαζόμαστε για αυτό.
Η προστασία των αμάχων θα είναι ζωτικότερης σημασίας από τις ίδιες τις μάχες
Στο νησί όλοι οι οπλίτες-πολίτες έχουμε αγαπημένα πρόσωπα τα οποία θα βρίσκονται πίσω μας. Στην πραγματικότητα αυτοί οι αγαπημένοι άμαχοι είναι η μεγαλύτερη μας δύναμη και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη μας αδυναμία. Η γνώση ότι υπερασπιζόμαστε τους αγαπημένους μας είναι αυτή που οπλίζει τον καθένα και την καθεμία από εμάς με λυσσαλέο θάρρος ενώπιον της βαρβαρότητας μίας νέας εισβολής. Χρειάζεται όμως οι μαχόμενοι να γνωρίζουν ότι οι άμαχοι βρίσκονται κάπου ασφαλισμένοι. Επιβάλλεται άμεσα να δημιουργηθούν σχεδιασμοί στους οποίους οι άμαχοι που βρίσκονται κοντά στα πεδία των μαχών να εκκενωθούν σε πιο ασφαλείς περιοχές εντός των πόλεων. Η φυγή εκτός των πόλεων και η άτακτη και υπό πανικό υποχώρηση απλώς θα αυξήσει των αριθμό των νεκρών. Όσοι ζήσαμε τον πανικό του «έρκουνται οι Τούρτζιοι» χρειάζεται να προετοιμαστούμε και να προετοιμάσουμε και τους υπολοίπους προς την κατεύθυνση του «δεν υπάρχει περιθώριο πλέον για καμία οπισθοχώρηση». Πού θα πάμε άλλωστε; Στην Λεμεσό; Και από εκεί; Η σφυρηλάτηση του πνεύματος συλλογικής αντίστασης είναι θεμελιακή για τις μέρες στις οποίες θα διαρκέσει η σύγκρουση. Κάθε πολεμίστρια και πολεμιστής θα πρέπει να προετοιμάσει τους αγαπημένους της/του και να γνωρίζουν όλοι τι θα κάνουν και πού θα είναι σε περίπτωση σύρραξης. Ο καθένας μας που θα πολεμήσει οφείλει να κάνει τους απαραίτητους διαλόγους με τους οικείους του χωρίς να βασίζεται στο ότι το κράτος θα μεριμνήσει. Το κράτος είναι πολύ πιθανόν να μην υπάρχει. Οι διάλογοι θα πρέπει να περιλαμβάνουν τους τόπους στους οποίους θα καταφύγουν, τις διαδρομές – όπου αυτό είναι απαραίτητο – και τα δίκτυα υποστήριξης του καθενός. Ειδική μέριμνα πρέπει να ληφθεί για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.
Σκοπός θα πρέπει να είναι η επιβίωση και η μεγιστοποίηση του κόστους προς τον εισβολέα
Δεν υπάρχει κανένας υγιής πολίτης ο οποίος πιστεύει ότι σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης θα νικήσουμε τον Τουρκικό στρατό εάν αφεθούμε μόνοι μας εναντίον του. Είναι αδιανόητη μία τέτοια προσέγγιση. Οι επελάσεις αρμάτων που ονειρεύονται σύγχρονοι θαυμαστές του Γκουντέριαν ή οι επιθέσεις ανακατάληψης εδαφών είναι σενάρια θερινής νυκτός χωρίς την εξωτερική υποστήριξη άλλων δυνάμεων. Οι σχεδιασμοί μας επιβάλλεται να ξεκινούν με την προϋπόθεση ότι είμαστε μόνοι και θα πράξουμε μόνοι. Μακάρι να εμπλακούν προς όφελος μας άλλες δυνάμεις και να συντελέσουν προς την κατεύθυνση των ευφάνταστων σεναρίων πιο πάνω.
Το πλέον πιθανό σενάριο είναι ότι τις πρώτες ώρες και μέρες μίας σύγκρουσης στο νησί θα είμαστε μόνοι ενάντια στον ήδη υπάρχων τουρκικό στρατό. Και οφείλουμε να προετοιμαστούμε να του προκαλέσουμε το μέγιστο δυνατό κόστος σε υλικά και σε ανθρώπινο δυναμικό δρώντας ως η σφενδόνα του Δαυίδ και με την ελπίδα ότι η απέλπιδα και λυσσαλέα μας αντίσταση θα κινητοποιήσει «άλλες» δυνάμεις προς όφελος του λαού μας. Σε ένα μικρό νησί με μικρό αριθμό ανθρώπων κάθε στρατιώτης είναι πολύτιμος, κάθε απώλεια είναι τεράστια και κάθε σφαίρα δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη. Σχεδιασμοί που περιλαμβάνουν παράτολμες ενέργειες που θα θέτουν σε κίνδυνο τους μαχόμενους πρέπει να αντικατασταθούν από την σοφία του Τσε. Επιβάλλεται να γίνουμε οι «Ιησουίτες του πολέμου» και να πουλούμε το τομάρι μας όσο πιο ακριβά γίνεται.
Στον πόλεμο επιβάλλεται να επεξεργαζόμαστε τα χειρότερα των σεναρίων και από εκεί να αρχίζουμε τους σχεδιασμούς μας.
Η αντίσταση μας χρειάζεται να είναι αντιληπτό από όλες και όλους ότι θα είναι μέχρις εσχάτων. Εάν δεν είμαστε έτοιμοι προς αυτή την κατεύθυνση η αποτυχία είναι δεδομένη και το τέλος τραγικό και αναπόφευκτο. Στην εποχή της πληροφορίας και του θεάματος είναι άκρως σημαντική η προβολή της εικόνας ενός λαού που συλλογικά αντιστέκεται ενάντια στην βαρβαρότητα. Αυτή η αντίσταση είναι που θα κινητοποιήσει το διεθνές ενδιαφέρον και την οποιανδήποτε παρέμβαση υπέρ του λαού μας. Το παράδειγμα της πόλης του Κομπανί στην Συρία είναι νωπό.
Η διεθνής πληροφόρηση θα είναι κομβικής σημασίας
Σε περίπτωση πολέμου το πρώτο θύμα θα είναι η αλήθεια. Το τουρκικό κράτος έχει οργανώσει αισχρές προβοκάτσιες στην ιστορία συμπεριλαμβανομένων και πολλών τις οποίες διέπραξε στο νησί μας. Είναι καθήκον μας να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προβοκάτσιες και σε περίπτωση σύγκρουσης να υπάρξει μία συλλογική αντίδραση του Ελληνισμού τόσον τοπικά όσον και διεθνώς η οποία να φωτίζει την βαρβαρότητα του επιδρομέα και να τον ταυτίζει με όλα τα αισχρά που αντιπροσωπεύει. Οποιαδήποτε αιτιολόγηση της εκ νέου επιθετικής δράσης του Τουρκικού στρατού στο νησί από οποιονδήποτε είναι και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως έσχατη προδοσία.
Ιδιαίτερο ρόλο θα κληθούν να διαδραματίσουν όλοι όσοι βρίσκονται στο εξωτερικό κατά την ώρα της σύγκρουσης. Οι οργανώσεις ομογενών και το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να προετοιμαστούν ώστε να αντιδράσουν άμεσα σε περίπτωση μίας νέας τουρκικής επίθεσης και να βομβαρδίσουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα με τα νέα από την Κύπρο και τη νέα βαρβαρότητα εις βάρος του λαού της.
Οι άμαχοι Τουρκοκύπριοι πρέπει να προστατευτούν με κάθε κόστος
Δία της απειλής φονικής βίας πρέπει επίσης να εμποδίσουμε κάθε πράξη βίας εναντίον αμάχων. Κτήνη και εγκληματίες που ονειρεύονται σφαγές και βιασμούς αμάχων Τουρκοκυπρίων και οι οποίοι κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να εκτελούνται χωρίς δισταγμό! Ο αγώνας μας θα πρέπει να είναι και δίκαιος και ηθικός! Μόνον έτσι θα έχει την δυνατότητα της διεθνούς υποστήριξης που απαιτείται για να επιβιώσουμε και γιατί όχι να δημιουργήσουμε και τις ιστορικές συνθήκες για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Ο πόλεμος είναι βίαιος δάσκαλος.
Θουκυδίδης
Αναγνωρίζω ότι όλα τα πιο πάνω αποτελούν στο παρόν μία υπόθεση εργασίας. Θεωρώ όμως ότι αυτή η υπόθεση εργασίας, η ενασχόληση δηλαδή στο συνειδητό επίπεδο της πιθανότητας ενός νέου πολέμου στην πατρίδα μας, είναι θεμελιακή προϋπόθεση για την επιβίωση μας ως λαός στην περίπτωση ενός τέτοιου πολέμου.
Η συνειδητή ενασχόληση της καθεμιάς και του καθενός προσωπικά δεν εγγυάται καμία επιτυχία σε όλα όσα έχουν αρθρωθεί πιο πάνω. Εγγυάται όμως την μεγιστοποίηση των πιθανοτήτων επιβίωσης του λαού μας σε ένα νέο πόλεμο.
Επιβάλλεται να είμαστε έτοιμοι όσο και αν ουδείς μας – πλην φρενοβλαβών – δεν επιθυμεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Τελειώνοντας θα ήταν αδιανόητο να μην απευθυνθώ στις μάχιμες και μάχιμους ανάμεσα μας. Επιβάλλεται όλες και όλοι μας να γνωρίζουμε την αποστολή μας. Και να είμαστε έτοιμοι να την εκτελέσουμε. Τα υλικά και ο οπλισμός τον οποίο μας εμπιστεύτηκε η πατρίδα πρέπει να είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή προς χρήση. Στην συνείδηση μας χρειάζεται να σφυρηλατούμε καθημερινά ως οδηγό στην πορεία μας ως οπλίτες-πολίτες την ένοπλη Αγάπη. Η επιβίωση του τόπου και των αγαπημένων μας βασίζεται στην δυνατότητα και στην ετοιμότητα μας να τους υπερασπίσουμε.
Συν Παναγία Καλασνίκοβα και χείρα κίνει…
Σόλων Αντάρτης[email protected]
~~~~~~~~~~~~
Σημείωση
-------------
Το έργο που συνοδεύει το άρθρο ανήκει στον καλλιτέχνη Chris Shaw και φέρει τον τίτλο
“Madonna Kalashnikov”
ΠΗΓΗ: http://cyprus.indymedia.org/node/5154
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
By solon antartis, submitted on Tue, 07/18/2017
Εισαγωγή
Μόνον ψυχοπαθείς επιθυμούν τον πόλεμο! Όσοι έχουν ζήσει την παράνοια του πολέμου δεν είναι δυνατόν να τον εύχονται ως «λύση» σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Η κατανόηση ότι η ηγεσία της Τουρκίας υπό τον Ταγίμπ Ερντογάν φέρει αυτήν την ψυχοπάθεια είναι και το θεμέλιο του παρόντος.
Είναι η άποψη μου ότι ουδείς σώφρων Ελληνοκύπριος επιθυμεί μία πολεμική σύγκρουση στο νησί, ούτε καν ένα μικρής κλίμακας επεισόδιο. Είναι αδιανόητο όμως να απουσιάζει από τον δημόσιο διάλογο η συζήτηση για την απευκταία πιθανότητα ένα τέτοιο σενάριο να μας επιβληθεί από την ψυχοπαθολογική ισλαμοφασιστική ηγεσία της Τουρκίας. Οι πρόσφατες εισβολές του Τουρκικού στρατού στην Συρία και το Ιράκ καθώς και τα συνεχιζόμενα εγκλήματα του εναντίον των Κούρδων αμάχων στην τουρκική επικράτεια δεν είναι δυνατόν να μας αφήνουν ανεπηρέαστους. Είναι αδιανόητο να μας αφήνουν ανεπηρέαστους οι απειλές του τουρκικού καθεστώτος εις βάρος της πατρίδας μας.
Τις τελευταίες εβδομάδες - μετά την κατάρρευση των συνομιλιών και την έναρξη της γεώτρησης για το φυσικό αέριο - η συζήτηση γύρω από την πιθανότητα μίας πολεμικής σύγκρουσης στο νησί έχει πάρει διαστάσεις «επιδημίας» μέσα στον λαό. Δεν υπάρχει συζήτηση ανάμεσα σε φίλους, ούτε και οικογενειακό τραπέζι στο οποίο να μην τίθεται το θέμα. Το παρόν είναι μία προσπάθεια ψηλάφησης του σεναρίου και των παραμέτρων που το συνθέτουν με την ελπίδα να αποτελέσουν την αρχή ενός δημόσιου διαλόγου γύρω από το θέμα και κυρίως να ευαισθητοποιήσουν τους αρμόδιους οι οποίοι αναθέτουν την προστασία του λαού μας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο στις «ξένες δυνάμεις» οι οποίες έχουν συμφέροντα στο νησί. Αρνούνται μέχρι σήμερα να διδαχθούν από το παρελθόν και την δράση αυτών των «ξένων δυνάμεων» τον Ιούλιο του 1974.
Στο άρθρο δεν θα αναλυθούν με λεπτομέρεια οι στρατιωτικές πραγματικότητες στο νησί. Αυτές εύκολα μπορούν να αναζητηθούν και να μελετηθούν από πληθώρα έγκυρων πηγών. Αυτό που επιχειρείται είναι η κατάθεση σκέψεων και πραγματικοτήτων που δεν βρίσκουν την οδό προς τον δημόσιο διάλογο. Είναι σκέψεις και συναισθήματα του γράφοντος τα οποία όμως έχουν προκύψει μέσα από τους διαλόγους με διάφορα μέλη του λαού σε διάφορα στρώματα και επίπεδα που περιλαμβάνουν από ανώτατα μέλη της στρατιωτικής ιεραρχίας μέχρι και γυναίκες και άνδρες της καθημερινής βιοπάλης. Ανάμεσα τους και Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας.
Θεμέλιο της αντίστασης είναι η αναγνώριση ότι δεν υπάρχουν μετόπισθεν
Η αδυσώπητη πραγματικότητα που μας κοιτάζει κατάματα είναι ότι σε περίπτωση μίας σύγκρουσης έστω και μερικών ημερών δεν υπάρχουν μετόπισθεν στα οποία να καταφύγουμε. Ο τουρκικός στρατός βρίσκεται ήδη στην Κύπρο και πίσω μας υπάρχει η θάλασσα. Η αίσθηση της φυγής προς κάποια μορφή ασφάλειας είναι μία απατηλή ψευδαίσθηση. Σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης οι δρόμοι θα καταστούν αδιάβατοι καθώς όλες οι κύριες οδικές αρτηρίες βρίσκονται πολύ κοντά στα πιθανά πεδία των μαχών. Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας καθώς και οι κάτοικοι της ελεύθερης Αμμοχώστου και πιθανώς της πόλης της Λάρνακας ΔΕΝ θα έχουν οδό διαφυγής. Η αναγνώριση αυτή χρειάζεται να μας καθοδηγήσει στο είδος και τη μορφή που θα πάρει η πιθανή σύγκρουση.
Η κατανόηση ότι μεγάλα τμήματα της Κύπρου θα βρίσκονται ουσιαστικά υπό πολιορκία και ασφυκτική πίεση από τις δυνάμεις του εχθρού χρειάζεται να σφυρηλατήσει μέσα στην καθεμία και τον καθένα από εμάς την αποφασιστικότητα ότι θα υπομένουμε και θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να αντέξουμε και να επιβιώσουμε στη διάρκεια των μαχών.
Το κράτος πιθανώς να πάψει να υπάρχει
Το πιθανότερο σενάριο σε μία πολεμική σύγκρουση είναι ότι η κυβέρνηση και το κομματικό κατεστημένο θα πάψουν να υφίστανται με την ρίψη του πρώτου πυροβολισμού. Θα αντικατασταθούν άμεσα από συνειδητές ή/και ασυνείδητες δυνάμεις οι οποίες θα γεμίσουν το κενό. Το πιο κοντινό παράδειγμα ενός τέτοιου σεναρίου είναι η εισβολή του Ισραηλινού στρατού στο Λίβανο το 2006 που διήρκεσε 34 μέρες. Σε αυτόν η επίσημη κυβέρνηση του Λιβάνου διέταξε τον στρατό της χώρας να μην εμπλακεί! Η ιστορία των κυβερνώντων και των υποστηρικτών των φωτίζει ένα τέτοιο σενάριο ως πιο πιθανό και κάτω από τον μανδύα του «πολιτικού ρεαλισμού» και της «σύνεσης». Μία τέτοια εξέλιξη θα πυροδοτήσει άμεσα μία ολοκληρωτική σύγκρουση και σε όλα τα επίπεδα. Οι δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς, συμπεριλαμβανόμενης της εφεδρείας και της εθνοφυλακής θα λειτουργήσουν ανεξάρτητα ενώ θα δημιουργηθούν με απόλυτη βεβαιότητα και ομάδες άτακτων ένοπλων οι οποίες θα πολεμήσουν με όποιον τρόπο μπορούν και όπου μπορούν χωρίς να συμμετέχουν στον υφιστάμενο στρατιωτικό σχεδιασμό. Τις πρώτες ώρες και μέρες μίας σύγκρουσης θα είναι σαφές ότι μέσα από το χάος του πολέμου θα ξεπηδήσουν νέες πραγματικότητες είτε το θέλουμε είτε όχι. Χρειάζεται τόσον προσωπικά όσον και συλλογικά να προετοιμαζόμαστε για αυτό.
Η προστασία των αμάχων θα είναι ζωτικότερης σημασίας από τις ίδιες τις μάχες
Στο νησί όλοι οι οπλίτες-πολίτες έχουμε αγαπημένα πρόσωπα τα οποία θα βρίσκονται πίσω μας. Στην πραγματικότητα αυτοί οι αγαπημένοι άμαχοι είναι η μεγαλύτερη μας δύναμη και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη μας αδυναμία. Η γνώση ότι υπερασπιζόμαστε τους αγαπημένους μας είναι αυτή που οπλίζει τον καθένα και την καθεμία από εμάς με λυσσαλέο θάρρος ενώπιον της βαρβαρότητας μίας νέας εισβολής. Χρειάζεται όμως οι μαχόμενοι να γνωρίζουν ότι οι άμαχοι βρίσκονται κάπου ασφαλισμένοι. Επιβάλλεται άμεσα να δημιουργηθούν σχεδιασμοί στους οποίους οι άμαχοι που βρίσκονται κοντά στα πεδία των μαχών να εκκενωθούν σε πιο ασφαλείς περιοχές εντός των πόλεων. Η φυγή εκτός των πόλεων και η άτακτη και υπό πανικό υποχώρηση απλώς θα αυξήσει των αριθμό των νεκρών. Όσοι ζήσαμε τον πανικό του «έρκουνται οι Τούρτζιοι» χρειάζεται να προετοιμαστούμε και να προετοιμάσουμε και τους υπολοίπους προς την κατεύθυνση του «δεν υπάρχει περιθώριο πλέον για καμία οπισθοχώρηση». Πού θα πάμε άλλωστε; Στην Λεμεσό; Και από εκεί; Η σφυρηλάτηση του πνεύματος συλλογικής αντίστασης είναι θεμελιακή για τις μέρες στις οποίες θα διαρκέσει η σύγκρουση. Κάθε πολεμίστρια και πολεμιστής θα πρέπει να προετοιμάσει τους αγαπημένους της/του και να γνωρίζουν όλοι τι θα κάνουν και πού θα είναι σε περίπτωση σύρραξης. Ο καθένας μας που θα πολεμήσει οφείλει να κάνει τους απαραίτητους διαλόγους με τους οικείους του χωρίς να βασίζεται στο ότι το κράτος θα μεριμνήσει. Το κράτος είναι πολύ πιθανόν να μην υπάρχει. Οι διάλογοι θα πρέπει να περιλαμβάνουν τους τόπους στους οποίους θα καταφύγουν, τις διαδρομές – όπου αυτό είναι απαραίτητο – και τα δίκτυα υποστήριξης του καθενός. Ειδική μέριμνα πρέπει να ληφθεί για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.
Σκοπός θα πρέπει να είναι η επιβίωση και η μεγιστοποίηση του κόστους προς τον εισβολέα
Δεν υπάρχει κανένας υγιής πολίτης ο οποίος πιστεύει ότι σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης θα νικήσουμε τον Τουρκικό στρατό εάν αφεθούμε μόνοι μας εναντίον του. Είναι αδιανόητη μία τέτοια προσέγγιση. Οι επελάσεις αρμάτων που ονειρεύονται σύγχρονοι θαυμαστές του Γκουντέριαν ή οι επιθέσεις ανακατάληψης εδαφών είναι σενάρια θερινής νυκτός χωρίς την εξωτερική υποστήριξη άλλων δυνάμεων. Οι σχεδιασμοί μας επιβάλλεται να ξεκινούν με την προϋπόθεση ότι είμαστε μόνοι και θα πράξουμε μόνοι. Μακάρι να εμπλακούν προς όφελος μας άλλες δυνάμεις και να συντελέσουν προς την κατεύθυνση των ευφάνταστων σεναρίων πιο πάνω.
Το πλέον πιθανό σενάριο είναι ότι τις πρώτες ώρες και μέρες μίας σύγκρουσης στο νησί θα είμαστε μόνοι ενάντια στον ήδη υπάρχων τουρκικό στρατό. Και οφείλουμε να προετοιμαστούμε να του προκαλέσουμε το μέγιστο δυνατό κόστος σε υλικά και σε ανθρώπινο δυναμικό δρώντας ως η σφενδόνα του Δαυίδ και με την ελπίδα ότι η απέλπιδα και λυσσαλέα μας αντίσταση θα κινητοποιήσει «άλλες» δυνάμεις προς όφελος του λαού μας. Σε ένα μικρό νησί με μικρό αριθμό ανθρώπων κάθε στρατιώτης είναι πολύτιμος, κάθε απώλεια είναι τεράστια και κάθε σφαίρα δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη. Σχεδιασμοί που περιλαμβάνουν παράτολμες ενέργειες που θα θέτουν σε κίνδυνο τους μαχόμενους πρέπει να αντικατασταθούν από την σοφία του Τσε. Επιβάλλεται να γίνουμε οι «Ιησουίτες του πολέμου» και να πουλούμε το τομάρι μας όσο πιο ακριβά γίνεται.
Στον πόλεμο επιβάλλεται να επεξεργαζόμαστε τα χειρότερα των σεναρίων και από εκεί να αρχίζουμε τους σχεδιασμούς μας.
Η αντίσταση μας χρειάζεται να είναι αντιληπτό από όλες και όλους ότι θα είναι μέχρις εσχάτων. Εάν δεν είμαστε έτοιμοι προς αυτή την κατεύθυνση η αποτυχία είναι δεδομένη και το τέλος τραγικό και αναπόφευκτο. Στην εποχή της πληροφορίας και του θεάματος είναι άκρως σημαντική η προβολή της εικόνας ενός λαού που συλλογικά αντιστέκεται ενάντια στην βαρβαρότητα. Αυτή η αντίσταση είναι που θα κινητοποιήσει το διεθνές ενδιαφέρον και την οποιανδήποτε παρέμβαση υπέρ του λαού μας. Το παράδειγμα της πόλης του Κομπανί στην Συρία είναι νωπό.
Η διεθνής πληροφόρηση θα είναι κομβικής σημασίας
Σε περίπτωση πολέμου το πρώτο θύμα θα είναι η αλήθεια. Το τουρκικό κράτος έχει οργανώσει αισχρές προβοκάτσιες στην ιστορία συμπεριλαμβανομένων και πολλών τις οποίες διέπραξε στο νησί μας. Είναι καθήκον μας να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προβοκάτσιες και σε περίπτωση σύγκρουσης να υπάρξει μία συλλογική αντίδραση του Ελληνισμού τόσον τοπικά όσον και διεθνώς η οποία να φωτίζει την βαρβαρότητα του επιδρομέα και να τον ταυτίζει με όλα τα αισχρά που αντιπροσωπεύει. Οποιαδήποτε αιτιολόγηση της εκ νέου επιθετικής δράσης του Τουρκικού στρατού στο νησί από οποιονδήποτε είναι και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως έσχατη προδοσία.
Ιδιαίτερο ρόλο θα κληθούν να διαδραματίσουν όλοι όσοι βρίσκονται στο εξωτερικό κατά την ώρα της σύγκρουσης. Οι οργανώσεις ομογενών και το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να προετοιμαστούν ώστε να αντιδράσουν άμεσα σε περίπτωση μίας νέας τουρκικής επίθεσης και να βομβαρδίσουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα με τα νέα από την Κύπρο και τη νέα βαρβαρότητα εις βάρος του λαού της.
Οι άμαχοι Τουρκοκύπριοι πρέπει να προστατευτούν με κάθε κόστος
Δία της απειλής φονικής βίας πρέπει επίσης να εμποδίσουμε κάθε πράξη βίας εναντίον αμάχων. Κτήνη και εγκληματίες που ονειρεύονται σφαγές και βιασμούς αμάχων Τουρκοκυπρίων και οι οποίοι κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να εκτελούνται χωρίς δισταγμό! Ο αγώνας μας θα πρέπει να είναι και δίκαιος και ηθικός! Μόνον έτσι θα έχει την δυνατότητα της διεθνούς υποστήριξης που απαιτείται για να επιβιώσουμε και γιατί όχι να δημιουργήσουμε και τις ιστορικές συνθήκες για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Ο πόλεμος είναι βίαιος δάσκαλος.
Θουκυδίδης
Αναγνωρίζω ότι όλα τα πιο πάνω αποτελούν στο παρόν μία υπόθεση εργασίας. Θεωρώ όμως ότι αυτή η υπόθεση εργασίας, η ενασχόληση δηλαδή στο συνειδητό επίπεδο της πιθανότητας ενός νέου πολέμου στην πατρίδα μας, είναι θεμελιακή προϋπόθεση για την επιβίωση μας ως λαός στην περίπτωση ενός τέτοιου πολέμου.
Η συνειδητή ενασχόληση της καθεμιάς και του καθενός προσωπικά δεν εγγυάται καμία επιτυχία σε όλα όσα έχουν αρθρωθεί πιο πάνω. Εγγυάται όμως την μεγιστοποίηση των πιθανοτήτων επιβίωσης του λαού μας σε ένα νέο πόλεμο.
Επιβάλλεται να είμαστε έτοιμοι όσο και αν ουδείς μας – πλην φρενοβλαβών – δεν επιθυμεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Τελειώνοντας θα ήταν αδιανόητο να μην απευθυνθώ στις μάχιμες και μάχιμους ανάμεσα μας. Επιβάλλεται όλες και όλοι μας να γνωρίζουμε την αποστολή μας. Και να είμαστε έτοιμοι να την εκτελέσουμε. Τα υλικά και ο οπλισμός τον οποίο μας εμπιστεύτηκε η πατρίδα πρέπει να είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή προς χρήση. Στην συνείδηση μας χρειάζεται να σφυρηλατούμε καθημερινά ως οδηγό στην πορεία μας ως οπλίτες-πολίτες την ένοπλη Αγάπη. Η επιβίωση του τόπου και των αγαπημένων μας βασίζεται στην δυνατότητα και στην ετοιμότητα μας να τους υπερασπίσουμε.
Συν Παναγία Καλασνίκοβα και χείρα κίνει…
Σόλων Αντάρτης[email protected]
~~~~~~~~~~~~
Σημείωση
-------------
Το έργο που συνοδεύει το άρθρο ανήκει στον καλλιτέχνη Chris Shaw και φέρει τον τίτλο
“Madonna Kalashnikov”
ΠΗΓΗ: http://cyprus.indymedia.org/node/5154
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
19 Ιουλίου 1944: Η μάχη στους Μανούσου το Γεφύρι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
