2017-09-22 00:00:17
Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι αρεσκόμαστε στο να είμαστε θύματα. Γουστάρουμε να είμαστε οι αδικημένοι της υπόθεσης.
Απαιτούμε από τους “υπαίτιους” να μας προσκυνήσουν γονυπετείς για να τους δώσουμε άφεση αμαρτιών. Είμαστε οι θιγμένοι κι αυτό ενίοτε για πολλούς είναι ένα είδος εξουσίας. Χωρίς καμία διάθεση να πλησιάσουμε τον άνθρωπο που μας πλήγωσε, απαιτούμε μια συγγνώμη από πλευράς του για να νιώσουμε ότι υπερέχουμε. Τους εξουσιάζουμε και τους εκβιάζουμε να μας αποδώσουν την πολύτιμη συγγνώμη τους για να νιώσουμε ευφορία.
Άραγε πόσο εγωιστική είναι μια τέτοια συμπεριφορά; Πόσα συμπλέγματα κατωτερότητας και χαμηλής αυτοεκτίμησης φανερώνει; Ειδικά όταν την εκδηλώνουμε σε ανθρώπους δικούς μας που η αγάπη είναι αμοιβαία, αμφίδρομη και βαθειά.
Όταν ένας άνθρωπος είναι πολύ σημαντικός για εμάς και πραγματικά μας ενδιαφέρει, καλό θα ήταν να μην κάνουμε πρώτα την κακή σκέψη για εκείνον. Ακόμη κι αν καταφθάνουν πολύ άσχημες συκοφαντίες στα αυτιά μας, το σωστό είναι να κουβεντιάσουμε πρώτα με τον ίδιο. Να εξετάσουμε αν όντως έχουν ειπωθεί αυτά τα λόγια.
Αν παραδεχτεί το λάθος του τότε θα πρέπει να βρούμε την ψυχραιμία να ενσκύψουμε στους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή του την πράξη. Να τον καταλάβουμε και η συγγνώμη του να μην είναι σημάδι δικής του ήττας αλλά ούτε και δικής μας ανωτερότητας. Να αποτελέσει μόνο αναγνώριση του λάθους του και να πάει τη σχέση μας ένα βηματάκι παρακάτω.
Πόσο πιο όμορφες θα ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις αν όλοι μας προσπαθούσαμε να κάνουμε πρώτα την καλή σκέψη για τους γύρω μας. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο θέλει πολλή προσπάθεια και η εύκολη επιλογή της τσατίλας, χωρίς πραγματική κι εξακριβωμένη αιτία, είναι μονόδρομος.
Ας έχουμε τις όμορφές μας σκέψεις για οδηγό! Αν και θα κάνουμε λάθος κάποιες φορές, αυτή μας η θετικότητά θα μπορέσει έστω και λίγο να αλλάξει τούτο τον κόσμο προς το καλύτερο!
Της Ελίνας Φυλακτού.
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
trelogaidouri
Απαιτούμε από τους “υπαίτιους” να μας προσκυνήσουν γονυπετείς για να τους δώσουμε άφεση αμαρτιών. Είμαστε οι θιγμένοι κι αυτό ενίοτε για πολλούς είναι ένα είδος εξουσίας. Χωρίς καμία διάθεση να πλησιάσουμε τον άνθρωπο που μας πλήγωσε, απαιτούμε μια συγγνώμη από πλευράς του για να νιώσουμε ότι υπερέχουμε. Τους εξουσιάζουμε και τους εκβιάζουμε να μας αποδώσουν την πολύτιμη συγγνώμη τους για να νιώσουμε ευφορία.
Άραγε πόσο εγωιστική είναι μια τέτοια συμπεριφορά; Πόσα συμπλέγματα κατωτερότητας και χαμηλής αυτοεκτίμησης φανερώνει; Ειδικά όταν την εκδηλώνουμε σε ανθρώπους δικούς μας που η αγάπη είναι αμοιβαία, αμφίδρομη και βαθειά.
Όταν ένας άνθρωπος είναι πολύ σημαντικός για εμάς και πραγματικά μας ενδιαφέρει, καλό θα ήταν να μην κάνουμε πρώτα την κακή σκέψη για εκείνον. Ακόμη κι αν καταφθάνουν πολύ άσχημες συκοφαντίες στα αυτιά μας, το σωστό είναι να κουβεντιάσουμε πρώτα με τον ίδιο. Να εξετάσουμε αν όντως έχουν ειπωθεί αυτά τα λόγια.
Αν παραδεχτεί το λάθος του τότε θα πρέπει να βρούμε την ψυχραιμία να ενσκύψουμε στους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή του την πράξη. Να τον καταλάβουμε και η συγγνώμη του να μην είναι σημάδι δικής του ήττας αλλά ούτε και δικής μας ανωτερότητας. Να αποτελέσει μόνο αναγνώριση του λάθους του και να πάει τη σχέση μας ένα βηματάκι παρακάτω.
Πόσο πιο όμορφες θα ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις αν όλοι μας προσπαθούσαμε να κάνουμε πρώτα την καλή σκέψη για τους γύρω μας. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο θέλει πολλή προσπάθεια και η εύκολη επιλογή της τσατίλας, χωρίς πραγματική κι εξακριβωμένη αιτία, είναι μονόδρομος.
Ας έχουμε τις όμορφές μας σκέψεις για οδηγό! Αν και θα κάνουμε λάθος κάποιες φορές, αυτή μας η θετικότητά θα μπορέσει έστω και λίγο να αλλάξει τούτο τον κόσμο προς το καλύτερο!
Της Ελίνας Φυλακτού.
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
trelogaidouri
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δεν υπάρχει χρήμα για τη χρήση video στη Super League
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
