2017-09-28 09:30:10
Το 2009 προκηρύχθηκαν βουλευτικές εκλογές, εν μέσω σκανδάλων, με την διακυβέρνηση της χώρας να έχει μπει σε αυτόματο πιλότο και με τον Κώστα Καραμανλή να "υπόσχεται" λιτότητα. Στις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία, στη γωνιά του ρινγκ, έχοντας απέναντι της την "πράσινη" ανάπτυξη και τα "λεφτά υπάρχουν" του ΓΑΠ, υπέστη βέβαια ανεπανάληπτη ήττα, έπεσε στο ντροπιαστικά χαμηλότερο ποσοστό σε εθνικές εκλογές από την ίδρυση της (μέχρι τότε), στο κόμμα έπεσε βουβαμάρα και ο απερχόμενος πρωθυπουργός παραιτήθηκε από πρόεδρος του κόμματος και έκτοτε δεν ακούσαμε ξανά τη φωνή του.
Η αποτυχημένη τότε Νέα Δημοκρατία έλαβε μόνο 2.300.000 ψήφους περίπου (δηλαδή πάνω από 1.000.000 ψήφους λιγότερες από το «θρίαμβο» του 2004).
Το Σεπτέμβρη του 2015 ο «θριαμβευτής» Σύριζα έλαβε 1.926.000 ψήφους, δηλαδή πάνω από 350.000 ψήφους λιγότερες από εκείνη την απογοητευτική Νέα Δημοκρατία. Ακόμα κι αν στις ψήφους του Σύριζα προσθέσουμε τις ψήφους του κυβερνητικού του εταίρου (ΑΝΕΛ, 200.000 περίπου) εξακολουθούν να υπολείπονται κατά 170.000 ψήφους από τον άρον άρον παραιτηθέντα Καραμανλή του 2009. (πηγή: Υπουργείο Εσωτερικών ypes.gr)
Το παράδοξο αυτό εξηγείται βέβαια με την μεγάλη άνοδο της αποχής, η οποία σε συνδυασμό με το μικρό αριθμό ψήφων του πρώτου κόμματος πλησιάζει ( ή ίσως και να ξεπερνάει ) τα όρια της πολιτικής νομιμοποίησης της σημερινής κυβέρνησης. Το σίγουρο είναι ότι με την πολιτική της έχει απωλέσει εδώ και καιρό την όποια κοινωνική ανοχή είχε. Ανοχή. Διότι, αποδοχή πλειοψηφούσα ουδέποτε είχε.
Σε αυτά τα δύο χρόνια, η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην κυβέρνηση έχει καταβαραθρωθεί ακόμα περισσότερο, ωστόσο ο αριστεροδεξιός θίασος συνεχίζει να βρίσκεται στην εξουσία για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, φαίνεται πως έχει την στήριξη αλλοδαπών φυσικών και νομικών προσώπων, αφού κατάφερε –μεταξύ άλλων- να κάνει το χατίρι:
α. Της Μέρκελ και των Γερμανών βιομηχάνων, με το άνοιγμα της πόρτας στα σύνορα και την εισροή ενός εκατομμυρίου μεταναστών για να εκμεταλλευτεί τα φτηνά εργατικά χέρια η Γερμανίδα καγκελάριος και να ρίξει τα μεροκάματα, με αποτέλεσμα την περαιτέρω πτώση και των εδώ μισθών.
β. Του Σόιμπλε, με τη δημιουργία επιτέλους του Υπερταμείου για την εκποίηση του δημόσιου πλούτου (ενέργεια, ύδρευση, λιμάνια, αεροδρόμια, τρένο, ότι δεν κατάφερε ο Σόιμπλε με τον Γιωργάκη και τον Αντωνάκη, το κατάφερε με τον μικρό Αλέξη).
γ. Της τρόικας, -συγγνώμη, των Θεσμών- με τη σύσταση ανεξάρτητης αρχής δημοσίων εσόδων (η οποία αποτελείται και από εκπροσώπους των δανειστών) που ευθύνεται πλέον αυτή για το τι φόρο θα πληρώσουμε σαν φορολογούμενοι και όχι η γενική γραμματεία του υπουργείου (αποικία original) .
Όλα αυτά τα σημαντικότατα «έργα» γίνονται από μια κυβέρνηση της οποίας οι πράξεις αυτές έχουν δυσανάλογα μεγάλη (αρνητική) αξία από την λαϊκή αποδοχή την οποία έχει. Και δεν χρειάζεται να πιστέψουμε καμία δημοσκόπηση, όσο αρνητική ή θετική και να είναι για τους κυβερνώντες. Είναι καθημερινά εμφανές στο κοινωνικό σώμα ότι η αποδοχή της είναι πλέον κάτω του 15%.
Ο δεύτερος λόγος παραμονής τους στην εξουσία έχει να κάνει με τη μαζική αποχαύνωση στην οποία βρισκόμαστε ως λαός, επιδιδόμενοι σε διαγωνισμό μιζέριας. Στην περίπτωση που δεν κλαίμε τη μοίρα μας για την πορεία της τσέπης και της ψυχικής μας υγείας, αντί να φτιάξουμε παρέες και κυψέλες συν-ύπαρξης, ευαισθητοποίησης και ηθικής ανάτασης, κάνουμε την «επανάσταση» μας στα μπαρ πίνοντας αλκοόλ, στα γήπεδα βλέποντας μπάλα, στις τηλεοράσεις παρακολουθώντας από το ματάκι της κλειδαρότρυπας τις ζωές των άλλων, στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ ποντάροντας ανέλπιστα στο τζόκερ, στους υπολογιστές καταναλώνοντας ειδήσεις και γεγονότα που μας σερβίρουν. Και βλέποντας τηλεοπτικά σήριαλ της παγκόσμιας μητρόπολης με τα πενήντα δύο αστέρια στη σημαία, έτσι για να ολοκληρωθεί και να στεριώσει η πολιτισμική μας υποδούλωση.
Ένα τελευταίο, ίσως, ιστορικό συλλογικό πλεονέκτημα, η παρέα, ο δεσμός των μεταξύ μας σχέσεων ασελγείται από την επιβολή μιας μηχανιστικής ψευτοκοινωνικότητας που μας δίνει ένα κινητό τηλέφωνο συνδεδεμένο στο διαδίκτυο ή ένας φορητός υπολογιστής.
Καλό χειμώνα και καλά ξεμπερδέματα!
του Τάσου Αναστασίου
ardin-rixi
olalathos
Η αποτυχημένη τότε Νέα Δημοκρατία έλαβε μόνο 2.300.000 ψήφους περίπου (δηλαδή πάνω από 1.000.000 ψήφους λιγότερες από το «θρίαμβο» του 2004).
Το Σεπτέμβρη του 2015 ο «θριαμβευτής» Σύριζα έλαβε 1.926.000 ψήφους, δηλαδή πάνω από 350.000 ψήφους λιγότερες από εκείνη την απογοητευτική Νέα Δημοκρατία. Ακόμα κι αν στις ψήφους του Σύριζα προσθέσουμε τις ψήφους του κυβερνητικού του εταίρου (ΑΝΕΛ, 200.000 περίπου) εξακολουθούν να υπολείπονται κατά 170.000 ψήφους από τον άρον άρον παραιτηθέντα Καραμανλή του 2009. (πηγή: Υπουργείο Εσωτερικών ypes.gr)
Το παράδοξο αυτό εξηγείται βέβαια με την μεγάλη άνοδο της αποχής, η οποία σε συνδυασμό με το μικρό αριθμό ψήφων του πρώτου κόμματος πλησιάζει ( ή ίσως και να ξεπερνάει ) τα όρια της πολιτικής νομιμοποίησης της σημερινής κυβέρνησης. Το σίγουρο είναι ότι με την πολιτική της έχει απωλέσει εδώ και καιρό την όποια κοινωνική ανοχή είχε. Ανοχή. Διότι, αποδοχή πλειοψηφούσα ουδέποτε είχε.
Σε αυτά τα δύο χρόνια, η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην κυβέρνηση έχει καταβαραθρωθεί ακόμα περισσότερο, ωστόσο ο αριστεροδεξιός θίασος συνεχίζει να βρίσκεται στην εξουσία για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, φαίνεται πως έχει την στήριξη αλλοδαπών φυσικών και νομικών προσώπων, αφού κατάφερε –μεταξύ άλλων- να κάνει το χατίρι:
α. Της Μέρκελ και των Γερμανών βιομηχάνων, με το άνοιγμα της πόρτας στα σύνορα και την εισροή ενός εκατομμυρίου μεταναστών για να εκμεταλλευτεί τα φτηνά εργατικά χέρια η Γερμανίδα καγκελάριος και να ρίξει τα μεροκάματα, με αποτέλεσμα την περαιτέρω πτώση και των εδώ μισθών.
β. Του Σόιμπλε, με τη δημιουργία επιτέλους του Υπερταμείου για την εκποίηση του δημόσιου πλούτου (ενέργεια, ύδρευση, λιμάνια, αεροδρόμια, τρένο, ότι δεν κατάφερε ο Σόιμπλε με τον Γιωργάκη και τον Αντωνάκη, το κατάφερε με τον μικρό Αλέξη).
γ. Της τρόικας, -συγγνώμη, των Θεσμών- με τη σύσταση ανεξάρτητης αρχής δημοσίων εσόδων (η οποία αποτελείται και από εκπροσώπους των δανειστών) που ευθύνεται πλέον αυτή για το τι φόρο θα πληρώσουμε σαν φορολογούμενοι και όχι η γενική γραμματεία του υπουργείου (αποικία original) .
Όλα αυτά τα σημαντικότατα «έργα» γίνονται από μια κυβέρνηση της οποίας οι πράξεις αυτές έχουν δυσανάλογα μεγάλη (αρνητική) αξία από την λαϊκή αποδοχή την οποία έχει. Και δεν χρειάζεται να πιστέψουμε καμία δημοσκόπηση, όσο αρνητική ή θετική και να είναι για τους κυβερνώντες. Είναι καθημερινά εμφανές στο κοινωνικό σώμα ότι η αποδοχή της είναι πλέον κάτω του 15%.
Ο δεύτερος λόγος παραμονής τους στην εξουσία έχει να κάνει με τη μαζική αποχαύνωση στην οποία βρισκόμαστε ως λαός, επιδιδόμενοι σε διαγωνισμό μιζέριας. Στην περίπτωση που δεν κλαίμε τη μοίρα μας για την πορεία της τσέπης και της ψυχικής μας υγείας, αντί να φτιάξουμε παρέες και κυψέλες συν-ύπαρξης, ευαισθητοποίησης και ηθικής ανάτασης, κάνουμε την «επανάσταση» μας στα μπαρ πίνοντας αλκοόλ, στα γήπεδα βλέποντας μπάλα, στις τηλεοράσεις παρακολουθώντας από το ματάκι της κλειδαρότρυπας τις ζωές των άλλων, στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ ποντάροντας ανέλπιστα στο τζόκερ, στους υπολογιστές καταναλώνοντας ειδήσεις και γεγονότα που μας σερβίρουν. Και βλέποντας τηλεοπτικά σήριαλ της παγκόσμιας μητρόπολης με τα πενήντα δύο αστέρια στη σημαία, έτσι για να ολοκληρωθεί και να στεριώσει η πολιτισμική μας υποδούλωση.
Ένα τελευταίο, ίσως, ιστορικό συλλογικό πλεονέκτημα, η παρέα, ο δεσμός των μεταξύ μας σχέσεων ασελγείται από την επιβολή μιας μηχανιστικής ψευτοκοινωνικότητας που μας δίνει ένα κινητό τηλέφωνο συνδεδεμένο στο διαδίκτυο ή ένας φορητός υπολογιστής.
Καλό χειμώνα και καλά ξεμπερδέματα!
του Τάσου Αναστασίου
ardin-rixi
olalathos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παπαδάκης και Τσιμτσιλή κρατούν την πρωτιά...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
