2017-10-01 21:47:09
«Θελω να σας ομολογήσω κάτι που μπορεί να σας εκπλήξει ή όχι Είμαι 23 ετών και έχω δεσμό με ένα αγόρι από τα 14 μου. Ηταν ο καλύτερος μου φίλος και δεν έχω γνωρίσει κανέναν άλλον ποτέ στη ζωή μου» περιγράφει η συγγραφέας και δημοσιογράφος Marianne Eloise.
«Eίμαστε δύο φτωχοί δημιουργικοί τύποι. Εκείνος δημιουργός animation και εγώ συγγραφέας, οπότε περνάμε το χρόνο μας προσπαθώντας να βρούμε τρόπους πως θα φάμε. Αν σκεφτώ το παρελθόν, θυμάμαι το 2007 να κάνουμε πολύ παρέα σαν δύο κολλητοί φίλοι. Μετά εξελίχθηκε, χωρίς καν να το καταλάβω, σε δεσμό. Είμαστε μαζί από τότε που ήμουν 14 ετών. Βασικά δεν ξέρω κανέναν άλλον στον περίγυρό μου, εκτός από έναν γνωστό μου, που να έχει τόσο μεγάλη μακροχρόνια σχέση.
Όταν άρχισα να βλέπω τον φίλο μου, μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά ήμουν ένα κυνικό παιδί, που δεν ήθελε να ξεκινήσει να διακηρύσσει τον μεγάλο του έρ ωτα στο MSN. Εγώ επέλεξα να το πάρω μέρα με τη μέρα, ποτέ δεν περίμενα τίποτα. Και η εβδομάδα έγινε μήνας και ο μήνας κατέληξε να είναι σχεδόν μια δεκαετία. Το πήραμε απλά.
Και λειτούργησε. Δεν είμαι σούπερ ρομαντική, ούτε ευαίσθητη. Πάντα αναζητούσα τη φιλία, την αγάπη και το σ εξ χωρίς λουλούδια και αφιερώσεις, ακόμα και ως έφηβη. Γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον πολύ καλά και είχαμε τους ίδιους φίλους και τις ίδιες παρέες, κάτι που βοήθησε πολύ την σχέση μας και την καθημερινότητά μας χωρίς πιέσεις και τσακωμούς.
Τελικά δεν μπορώ να με φανταστώ να κοιμάμαι με κάποιον που δεν θα μπορούσε να τα πηγαίνει καλά με τους φίλους μου. Ακόμη και άνθρωποι που δεν τον γνωρίζουν και τον συναντούν για πρώτη φορά τον λατρεύουν. Για μένα οι φίλοι μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου και αποτελούν ένα καλό τεστ για το αν ο ανθρωπος που είμαι μαζί του αξίζει πραγματικά. Θα μπορούσα να πω ότι οι φίλοι είναι ένα καλό βαρόμετρο. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι, δεν ξέρω αν σε έναν επικείμενο χωρισμό, ποια από τις δυο πλευρές θα ακολουθούσαν.
Κάποια στιγμή νόμιζα ότι θα χωρίσουμε. Ειδικά όταν τελειώσαμε το σχολείο και έπρεπε να πάμε στο πανεπιστήμιο. Δεν ήμουν απαισιόδοξη, απλά ρεαλίστρια και ήξερα ότι σε τέτοιες μεταβατικές στιγμές της ζωής πολλά μπορούν να ανατραπούν. Ημασταν τέσσερα χρόνα μαζί όταν τελειώσαμε το σχολείο και τελικά καταλήξαμε να πηγαίνουμε στο ίδιο πανεπιστήμιο και να συγκατοικούμε στο ίδιο σπίτι μαζί με τον σκύλο που αγόρασα όταν ήμουν 17 ετών.
Αυτή η αλλαγή έφερε νέες προκλήσεις, αλλά και καυγάδες. Ξαφνικά έπρεπε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας χωρίς εμπειρία. Αλλά τα καταφέραμε και ζούμε ακόμα μαζί. Κάτω από την ίδια στέγη, μακριά από το σπίτι όπου ζουν οι δικοί μας. Είναι δύσκολο να προσπαθείς να επιβιώσεις μόνος σου, αλλά είναι όμορφο να το μοιράζεσαι με κάποιον όλο αυτό.
Γνωρίζω ότι μια μακροπρόθεσμη σχέση μπορεί να μην φαίνεται τόσο ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα, αλλά στην πραγματικότητα είναι αρκετά δύσκολη να την κρατήσεις. Περάσαμε τόσα πολλά μαζί. Το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τον πρώτο καιρό της συγκατοίκησης, οι παρέες, οι βόλτες... Ολα αυτά και πολλά ακόμα που τα έζησα με το ίδιο πρόσωπο. Το ίδιο πρόσωπο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Καταφέραμε κάτι σημαντικό εμείς οι δύο: Nα αποφύγουμε να καταστρέψουμε κάτι πραγματικά καλό για χάρη κάποιας διασκέδασης ή μιας αυθόρμητης βλακείας. Και είμαστε πάντα ειλικρινείς μεταξύ μας.
Οταν οι άνθρωποι μαθαίνουν πόσο καιρό είμαστε μαζί, είναι συνήθως γλυκοί ή συγκαταβατικοί. Οι περισσότεροι με παροτρύνουν να τον παρατήσω για να ζήσω τη ζωή μου. Εγώ το κάνω αυτό ήδη, γιατί ταξιδεύω, εργάζομαι, περνάω χρόνο με τους φίλους μου και μαθαίνω κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Αυτή είναι η ζωή για μένα και όχι ένας καινούργιος γκόμενος.
Είμαστε γελοία τυχεροί και δεν ήταν πάντα εύκολο. Αγωνιζόμαστε ακόμα, εξακολουθούμε να διαφωνούμε, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι ίσως δεν είναι 100% το καλύτερο να είμαστε μαζί. Είμαι ακόμα ένας κυνικός άνθρωπος και το παίρνω μέρα με τη μέρα.
Γιατί να ψάξω τι υπάρχει εκεί έξω, όταν ο δικος μου με καλύπτει τόσο πολύ και τον ξέρω τόσο καλά όσο γνωρίζω τον εαυτό μου;
Φυσικά και θα μπορούσα να ζήσω χωρίς εκείνον. Απλά δεν θέλω...
Πηγή Tromaktiko
«Eίμαστε δύο φτωχοί δημιουργικοί τύποι. Εκείνος δημιουργός animation και εγώ συγγραφέας, οπότε περνάμε το χρόνο μας προσπαθώντας να βρούμε τρόπους πως θα φάμε. Αν σκεφτώ το παρελθόν, θυμάμαι το 2007 να κάνουμε πολύ παρέα σαν δύο κολλητοί φίλοι. Μετά εξελίχθηκε, χωρίς καν να το καταλάβω, σε δεσμό. Είμαστε μαζί από τότε που ήμουν 14 ετών. Βασικά δεν ξέρω κανέναν άλλον στον περίγυρό μου, εκτός από έναν γνωστό μου, που να έχει τόσο μεγάλη μακροχρόνια σχέση.
Όταν άρχισα να βλέπω τον φίλο μου, μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά ήμουν ένα κυνικό παιδί, που δεν ήθελε να ξεκινήσει να διακηρύσσει τον μεγάλο του έρ ωτα στο MSN. Εγώ επέλεξα να το πάρω μέρα με τη μέρα, ποτέ δεν περίμενα τίποτα. Και η εβδομάδα έγινε μήνας και ο μήνας κατέληξε να είναι σχεδόν μια δεκαετία. Το πήραμε απλά.
Και λειτούργησε. Δεν είμαι σούπερ ρομαντική, ούτε ευαίσθητη. Πάντα αναζητούσα τη φιλία, την αγάπη και το σ εξ χωρίς λουλούδια και αφιερώσεις, ακόμα και ως έφηβη. Γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον πολύ καλά και είχαμε τους ίδιους φίλους και τις ίδιες παρέες, κάτι που βοήθησε πολύ την σχέση μας και την καθημερινότητά μας χωρίς πιέσεις και τσακωμούς.
Τελικά δεν μπορώ να με φανταστώ να κοιμάμαι με κάποιον που δεν θα μπορούσε να τα πηγαίνει καλά με τους φίλους μου. Ακόμη και άνθρωποι που δεν τον γνωρίζουν και τον συναντούν για πρώτη φορά τον λατρεύουν. Για μένα οι φίλοι μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου και αποτελούν ένα καλό τεστ για το αν ο ανθρωπος που είμαι μαζί του αξίζει πραγματικά. Θα μπορούσα να πω ότι οι φίλοι είναι ένα καλό βαρόμετρο. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι, δεν ξέρω αν σε έναν επικείμενο χωρισμό, ποια από τις δυο πλευρές θα ακολουθούσαν.
Κάποια στιγμή νόμιζα ότι θα χωρίσουμε. Ειδικά όταν τελειώσαμε το σχολείο και έπρεπε να πάμε στο πανεπιστήμιο. Δεν ήμουν απαισιόδοξη, απλά ρεαλίστρια και ήξερα ότι σε τέτοιες μεταβατικές στιγμές της ζωής πολλά μπορούν να ανατραπούν. Ημασταν τέσσερα χρόνα μαζί όταν τελειώσαμε το σχολείο και τελικά καταλήξαμε να πηγαίνουμε στο ίδιο πανεπιστήμιο και να συγκατοικούμε στο ίδιο σπίτι μαζί με τον σκύλο που αγόρασα όταν ήμουν 17 ετών.
Αυτή η αλλαγή έφερε νέες προκλήσεις, αλλά και καυγάδες. Ξαφνικά έπρεπε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας χωρίς εμπειρία. Αλλά τα καταφέραμε και ζούμε ακόμα μαζί. Κάτω από την ίδια στέγη, μακριά από το σπίτι όπου ζουν οι δικοί μας. Είναι δύσκολο να προσπαθείς να επιβιώσεις μόνος σου, αλλά είναι όμορφο να το μοιράζεσαι με κάποιον όλο αυτό.
Γνωρίζω ότι μια μακροπρόθεσμη σχέση μπορεί να μην φαίνεται τόσο ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα, αλλά στην πραγματικότητα είναι αρκετά δύσκολη να την κρατήσεις. Περάσαμε τόσα πολλά μαζί. Το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τον πρώτο καιρό της συγκατοίκησης, οι παρέες, οι βόλτες... Ολα αυτά και πολλά ακόμα που τα έζησα με το ίδιο πρόσωπο. Το ίδιο πρόσωπο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Καταφέραμε κάτι σημαντικό εμείς οι δύο: Nα αποφύγουμε να καταστρέψουμε κάτι πραγματικά καλό για χάρη κάποιας διασκέδασης ή μιας αυθόρμητης βλακείας. Και είμαστε πάντα ειλικρινείς μεταξύ μας.
Οταν οι άνθρωποι μαθαίνουν πόσο καιρό είμαστε μαζί, είναι συνήθως γλυκοί ή συγκαταβατικοί. Οι περισσότεροι με παροτρύνουν να τον παρατήσω για να ζήσω τη ζωή μου. Εγώ το κάνω αυτό ήδη, γιατί ταξιδεύω, εργάζομαι, περνάω χρόνο με τους φίλους μου και μαθαίνω κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Αυτή είναι η ζωή για μένα και όχι ένας καινούργιος γκόμενος.
Είμαστε γελοία τυχεροί και δεν ήταν πάντα εύκολο. Αγωνιζόμαστε ακόμα, εξακολουθούμε να διαφωνούμε, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι ίσως δεν είναι 100% το καλύτερο να είμαστε μαζί. Είμαι ακόμα ένας κυνικός άνθρωπος και το παίρνω μέρα με τη μέρα.
Γιατί να ψάξω τι υπάρχει εκεί έξω, όταν ο δικος μου με καλύπτει τόσο πολύ και τον ξέρω τόσο καλά όσο γνωρίζω τον εαυτό μου;
Φυσικά και θα μπορούσα να ζήσω χωρίς εκείνον. Απλά δεν θέλω...
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Σοκ στη Γαλλία: Υποχώρησε κιγκλίδωμα και οπαδοί έπεσαν ο ένας πάνω στον άλλον [video]](https://images.newsnowgreece.com/104/1046153/sok-sti-gallia-ypoxorise-kigklidoma-kai-opadoi-epesan-o-enas-pano-ston-allon--video-1-124x78.jpg)
