2017-10-14 08:00:31
H δημοσιογράφος Δήμητρα Δάρδα έγραψε ένα συγκλονιστικό κείμενο για τη φίλη της στην Espresso. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στα κρίσιμα λεπτά που η Νανά της είπε να την πάει στο νοσοκομείο γιατί δεν είχε κανέναν άλλο, καθώς και το “ευχαριστώ” που της είπε να πει δημόσια εκ μέρους της, στον διοικητή του «Αγία Όλγα».
«Τέσσερις μήνες πέρασαν από την ημέρα που τα γαλάζια ζωηρά μάτια της Νανάς Καραγιάννη βυθίστηκαν στο σκοτάδι. Τώρα που επικρατεί σιωπή και η μνήμη της ξεχάστηκε από τον όχλο θα εκπληρώσω την επιθυμία της.
Την τελευταία πενταετία πίναμε συχνά καφέδες, αλλά κουβέντες για την ανορεξία δεν κάναμε. Πήγαινα με τα νερά της και λέγαμε για χίλια δυο άλλα όσο εκείνη μασουλούσε κουλουράκια, τυρόπιτες, cupcakes, ύστερα εξαφανιζόταν για λίγο στο wc και επέστρεφε. Στην τελευταία μας συνάντηση, τον περασμένο Μάιο, μου εξομολογήθηκε ότι δεν ένιωθε καλά και το ρίξαμε στα αστεία για τους ψεκασμούς των πληθυσμών. Την επομένη, όμως, μεταφέρθηκε στην «Αγία Όλγα», όπου διαγνώστηκε με λοίμωξη του αναπνευστικού.
Είχε προηγηθεί εκείνο το πρωινό ένα απεγνωσμένο τηλεφώνημα της: «Ελα, πάρε με. Δεν είμαι καλά, δεν έχω κανέναν άλλον να με πάει στο νοσοκομείο» μου είπε ξέπνοα και το έκλεισε. Κοκάλωσα. Δεν γνώριζα τη διεύθυνση του σπιτιού της και σε μια από τις πολλές κλήσεις αγωνίας μου κάποια στιγμή απάντησε: “Είμαι με τον πατέρα μου και πάμε στο νοσοκομείο. Πάρε τον διοικητή και πες του να με περιμένουν. Σβήνω”.
Έκανα ό,τι μου είπε και όντως την περίμεναν οι θεράποντες γιατροί στα επείγοντα, όπως στις κινηματογραφικές ταινίες. Αυτό μου εξομολογήθηκε αργότερα, όταν πήρε εξιτήριο. “Αυτή η κλινική είναι το γούρι μου! Πάω τέζα, βγαίνω καινούργια” έλεγε και γελούσε. “Δεν έχω πει ευχαριστώ στον διοικητή. Σε παρακαλώ, με την πρώτη ευκαιρία να το πεις ή ακόμη και να το γράψεις, μην το ξεχάσεις”.
Δεν το ξέχασα, λίγο μόνο καθυστέρησα, Νανά. Συγγνώμη».
http://www.tvnea.com
«Τέσσερις μήνες πέρασαν από την ημέρα που τα γαλάζια ζωηρά μάτια της Νανάς Καραγιάννη βυθίστηκαν στο σκοτάδι. Τώρα που επικρατεί σιωπή και η μνήμη της ξεχάστηκε από τον όχλο θα εκπληρώσω την επιθυμία της.
Την τελευταία πενταετία πίναμε συχνά καφέδες, αλλά κουβέντες για την ανορεξία δεν κάναμε. Πήγαινα με τα νερά της και λέγαμε για χίλια δυο άλλα όσο εκείνη μασουλούσε κουλουράκια, τυρόπιτες, cupcakes, ύστερα εξαφανιζόταν για λίγο στο wc και επέστρεφε. Στην τελευταία μας συνάντηση, τον περασμένο Μάιο, μου εξομολογήθηκε ότι δεν ένιωθε καλά και το ρίξαμε στα αστεία για τους ψεκασμούς των πληθυσμών. Την επομένη, όμως, μεταφέρθηκε στην «Αγία Όλγα», όπου διαγνώστηκε με λοίμωξη του αναπνευστικού.
Είχε προηγηθεί εκείνο το πρωινό ένα απεγνωσμένο τηλεφώνημα της: «Ελα, πάρε με. Δεν είμαι καλά, δεν έχω κανέναν άλλον να με πάει στο νοσοκομείο» μου είπε ξέπνοα και το έκλεισε. Κοκάλωσα. Δεν γνώριζα τη διεύθυνση του σπιτιού της και σε μια από τις πολλές κλήσεις αγωνίας μου κάποια στιγμή απάντησε: “Είμαι με τον πατέρα μου και πάμε στο νοσοκομείο. Πάρε τον διοικητή και πες του να με περιμένουν. Σβήνω”.
Έκανα ό,τι μου είπε και όντως την περίμεναν οι θεράποντες γιατροί στα επείγοντα, όπως στις κινηματογραφικές ταινίες. Αυτό μου εξομολογήθηκε αργότερα, όταν πήρε εξιτήριο. “Αυτή η κλινική είναι το γούρι μου! Πάω τέζα, βγαίνω καινούργια” έλεγε και γελούσε. “Δεν έχω πει ευχαριστώ στον διοικητή. Σε παρακαλώ, με την πρώτη ευκαιρία να το πεις ή ακόμη και να το γράψεις, μην το ξεχάσεις”.
Δεν το ξέχασα, λίγο μόνο καθυστέρησα, Νανά. Συγγνώμη».
http://www.tvnea.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έως και 3.000 ευρώ θα λάβουν οι συνταξιούχοι τον Ιανουάριο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
