2017-10-17 08:51:15
Μου αρέσει πολύ να είμαι μαμά. Αλήθεια μ’ αρέσει και είναι κάτι που το κάνω πολύ καλά. Αγαπώ πολύ τη μητρότητα, μου αρέσει να αφιερώνω χρόνο στα παιδιά μου και κάθε στιγμή μαζί τους είναι ένα αληθινό δώρο.
Ωστόσο, μου πήρε λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσω ότι δεν αγαπούσα ακριβώς τη μητρότητα, ήμουν κατά κάποιον τρόπο «εξαρτημένη» από τη μητρότητα.
Η μητρότητα ήρθε στη ζωή μου φέρνοντας μου απίστευτες στιγμές αλλά και αποκαλύπτοντας πτυχές της προσωπικότητάς μου, που ούτε γνώριζα πως είχα. Μια από αυτές ήταν της νευρωτικής τελειομανούς. Θεωρούσα ότι κανείς δε μπορούσε να κάνει καλύτερα από εμένα το οτιδήποτε αφορούσε τα παιδιά μου.
Για παράδειγμα, όταν ο άντρας μου προσπαθούσε να ζεστάνει το γάλα του νεογέννητου, εγώ το έβρισκα ή πολύ ζεστό ή πολύ κρύο. Όταν η μαμά μου, έκανε μπάνιο το μωρό, της έλεγα ότι το κρατούσε λάθος. Προφανώς ξεχνούσα ότι η μαμά μου είχε μεγαλώσει τρία δικά της παιδιά και ο άντρας μου ήταν ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο είχε την κοινή λογική για να ζεστάνει ένα μπιμπερό.
Τελικά η μητρότητα με είχε μεταμορφώσει σε μια control freak μέγαιρα…ή μήπως είχα ανέκαθεν το «χούι» να ελέγχω τα πάντα και τους πάντες;
Όπως και να είναι, αφότου απέκτησα παιδιά, ένιωθα, πως χωρίς τον δικό μου έλεγχο, όλα θα καταρρεύσουν: Δηλαδή:
Τα παιδιά θα αρρωστήσουν
Η κατσαρόλα θα κάψει το φαγητό,
Το αμάξι θα μείνει από μπαταρία,
Το σιφόνι θα βουλώσει….
Μάλλον η μητρότητα μου είχε δώσει, εκτός από ευτυχία και μια εξέχουσα θέση εξουσίας. Προτιμούσα να κάνω τα πάντα μόνη μου γιατί φοβόμουν να δώσω τον έλεγχο σε κάποιον άλλον. Πάντα γκρίνιαζα για το πόσες πολλές δουλειές έχω, αλλά δεν άφηνα κανέναν να με βοηθήσει.
Συχνά στις φίλες μου έλεγα, πόσο ευτυχισμένη και χαλαρή θα ήμουν αν ο άντρας μου βοηθούσε σε εκείνο ή στο άλλο. «Αν τον αφήσω να πάει στο σούπερ μάρκετ μόνος του, τα μισά δεν θα τα φέρει και άλλα μισά θα είναι άχρηστα. Σας θυμίζει κάτι αυτή η ατάκα;
Ναι, ήθελα να έχω σε όλα τον έλεγχο και αυτό με έκανε να νιώθω δυνατή…σχεδόν ανίκητη.
Μέχρι μια μέρα που η ζωή ήρθε να με αποκαθηλώσει από το θρόνο της κυριαρχίας μου με ένα δυνατό χαστούκι. Λόγω κάποιας ασθένειας μου, χρειάστηκα να πάω στο νοσοκομείο για ένα διάστημα. Μια επέμβαση και ένας μήνας αποχής από τα μητρικά μου καθήκοντα, ήταν αρκετός χρόνος για να καταλάβω πως τα πάντα πήγαιναν ρολόι, και χωρίς τη δική μου ανεκτίμητη βοήθεια: Δηλαδή:
Πώς ο σύντροφός μου τα κατάφερε μια χαρά με τα παιδιά μου (μας)
Πώς τα παιδιά, δεν έμειναν ούτε ατάιστα, ούτε άπλυτα, ούτε αδιάβαστα, ούτε δυστυχή.
Πώς η κατσαρόλα δεν έκαψε το φαγητό και
Πώς το σιφόνι δε βούλωσε ποτέ
Και τότε είδα τον κόσμο αλλιώς. Γιατί στην ουσία ο κόσμος γύριζε και χωρίς εμένα.
Και αυτή η νέα μου προσέγγιση, έκανε και τους άλλους να νιώσουν πιο χαρούμενοι και πιο χαλαροί.
Σήμερα, γυρνώντας από τη δουλειά μου, αντί να σκεφτώ πώς θα προλάβω να κάνω όλες τις δουλειές μου τέλεια, σταμάτησα την οδήγηση για να χαζέψω το ηλιοβασίλεμα. Τα σύννεφα είχαν περικυκλώσει έναν υπέροχο ήλιο με χιλιάδες αποχρώσεις. Σκέφτηκα πόσα πολλά πράγματα συμβαίνουν στη ζωή χωρίς να τα επηρεάζω, ή να τα ελέγχω.
Τα παιδιά μου μεγαλώνουν, ψηλώνουν, αλλάζουν, αποκτούν φίλους και δική τους ζωή. Όλα είναι μέρος ενός πράγματος μεγαλύτερου από μένα. Οπότε γιατί τόσο καιρό προσπαθούσα τόσο σκληρά;
Και τελικά κατάλαβα ότι:
Πριν, όταν ήμουν control freak, ο βασικότερος στόχος του ελέγχου που ασκούσα στον άντρα μου ή τα παιδιά μου, δεν ήταν η απόκτηση δύναμης επάνω τους, αλλά η ανάγκη να καθησυχάσω τις εσωτερικές μου αγωνίες και να αποτρέψω τον κίνδυνο να επέλθει το χάος
Σήμερα ξέρω ότι ζωή και μητρότητα, πάνε παρέα με το χάος.
Πριν, όταν ήμουν control freak, είχα την ψευδαίσθηση ότι αν ήμουν προσεκτική και προνοητική, θα οχυρωνόμουν απέναντι σε κακοτυχίες, αρρώστιες, ατυχήματα ή οικονομικές καταστροφές.
Σήμερα ξέρω, ότι μάλλον προσπαθούσα να απλοποιήσω τη ζωή με τα παιδιά, επειδή είχα δυσκολία να αντικρίσω την πολυπλοκότητα και αβεβαιότητά της.
Πριν ήμουν μια αλαζονική και φοβισμένη μαμά
Σήμερα, βλέποντας μια πιο ταπεινή και πιο αδύναμη άποψη του εαυτού μου, ξέρω ότι η μόνη αληθινή δύναμη που έχω ως μαμά, είναι ο μοναδικά δυνατός δεσμός που υπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και τα παιδιά μου. Η ακλόνητη αγάπη μας!
Πηγή
Tromaktiko
Ωστόσο, μου πήρε λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσω ότι δεν αγαπούσα ακριβώς τη μητρότητα, ήμουν κατά κάποιον τρόπο «εξαρτημένη» από τη μητρότητα.
Η μητρότητα ήρθε στη ζωή μου φέρνοντας μου απίστευτες στιγμές αλλά και αποκαλύπτοντας πτυχές της προσωπικότητάς μου, που ούτε γνώριζα πως είχα. Μια από αυτές ήταν της νευρωτικής τελειομανούς. Θεωρούσα ότι κανείς δε μπορούσε να κάνει καλύτερα από εμένα το οτιδήποτε αφορούσε τα παιδιά μου.
Για παράδειγμα, όταν ο άντρας μου προσπαθούσε να ζεστάνει το γάλα του νεογέννητου, εγώ το έβρισκα ή πολύ ζεστό ή πολύ κρύο. Όταν η μαμά μου, έκανε μπάνιο το μωρό, της έλεγα ότι το κρατούσε λάθος. Προφανώς ξεχνούσα ότι η μαμά μου είχε μεγαλώσει τρία δικά της παιδιά και ο άντρας μου ήταν ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο είχε την κοινή λογική για να ζεστάνει ένα μπιμπερό.
Τελικά η μητρότητα με είχε μεταμορφώσει σε μια control freak μέγαιρα…ή μήπως είχα ανέκαθεν το «χούι» να ελέγχω τα πάντα και τους πάντες;
Όπως και να είναι, αφότου απέκτησα παιδιά, ένιωθα, πως χωρίς τον δικό μου έλεγχο, όλα θα καταρρεύσουν: Δηλαδή:
Τα παιδιά θα αρρωστήσουν
Η κατσαρόλα θα κάψει το φαγητό,
Το αμάξι θα μείνει από μπαταρία,
Το σιφόνι θα βουλώσει….
Μάλλον η μητρότητα μου είχε δώσει, εκτός από ευτυχία και μια εξέχουσα θέση εξουσίας. Προτιμούσα να κάνω τα πάντα μόνη μου γιατί φοβόμουν να δώσω τον έλεγχο σε κάποιον άλλον. Πάντα γκρίνιαζα για το πόσες πολλές δουλειές έχω, αλλά δεν άφηνα κανέναν να με βοηθήσει.
Συχνά στις φίλες μου έλεγα, πόσο ευτυχισμένη και χαλαρή θα ήμουν αν ο άντρας μου βοηθούσε σε εκείνο ή στο άλλο. «Αν τον αφήσω να πάει στο σούπερ μάρκετ μόνος του, τα μισά δεν θα τα φέρει και άλλα μισά θα είναι άχρηστα. Σας θυμίζει κάτι αυτή η ατάκα;
Ναι, ήθελα να έχω σε όλα τον έλεγχο και αυτό με έκανε να νιώθω δυνατή…σχεδόν ανίκητη.
Μέχρι μια μέρα που η ζωή ήρθε να με αποκαθηλώσει από το θρόνο της κυριαρχίας μου με ένα δυνατό χαστούκι. Λόγω κάποιας ασθένειας μου, χρειάστηκα να πάω στο νοσοκομείο για ένα διάστημα. Μια επέμβαση και ένας μήνας αποχής από τα μητρικά μου καθήκοντα, ήταν αρκετός χρόνος για να καταλάβω πως τα πάντα πήγαιναν ρολόι, και χωρίς τη δική μου ανεκτίμητη βοήθεια: Δηλαδή:
Πώς ο σύντροφός μου τα κατάφερε μια χαρά με τα παιδιά μου (μας)
Πώς τα παιδιά, δεν έμειναν ούτε ατάιστα, ούτε άπλυτα, ούτε αδιάβαστα, ούτε δυστυχή.
Πώς η κατσαρόλα δεν έκαψε το φαγητό και
Πώς το σιφόνι δε βούλωσε ποτέ
Και τότε είδα τον κόσμο αλλιώς. Γιατί στην ουσία ο κόσμος γύριζε και χωρίς εμένα.
Και αυτή η νέα μου προσέγγιση, έκανε και τους άλλους να νιώσουν πιο χαρούμενοι και πιο χαλαροί.
Σήμερα, γυρνώντας από τη δουλειά μου, αντί να σκεφτώ πώς θα προλάβω να κάνω όλες τις δουλειές μου τέλεια, σταμάτησα την οδήγηση για να χαζέψω το ηλιοβασίλεμα. Τα σύννεφα είχαν περικυκλώσει έναν υπέροχο ήλιο με χιλιάδες αποχρώσεις. Σκέφτηκα πόσα πολλά πράγματα συμβαίνουν στη ζωή χωρίς να τα επηρεάζω, ή να τα ελέγχω.
Τα παιδιά μου μεγαλώνουν, ψηλώνουν, αλλάζουν, αποκτούν φίλους και δική τους ζωή. Όλα είναι μέρος ενός πράγματος μεγαλύτερου από μένα. Οπότε γιατί τόσο καιρό προσπαθούσα τόσο σκληρά;
Και τελικά κατάλαβα ότι:
Πριν, όταν ήμουν control freak, ο βασικότερος στόχος του ελέγχου που ασκούσα στον άντρα μου ή τα παιδιά μου, δεν ήταν η απόκτηση δύναμης επάνω τους, αλλά η ανάγκη να καθησυχάσω τις εσωτερικές μου αγωνίες και να αποτρέψω τον κίνδυνο να επέλθει το χάος
Σήμερα ξέρω ότι ζωή και μητρότητα, πάνε παρέα με το χάος.
Πριν, όταν ήμουν control freak, είχα την ψευδαίσθηση ότι αν ήμουν προσεκτική και προνοητική, θα οχυρωνόμουν απέναντι σε κακοτυχίες, αρρώστιες, ατυχήματα ή οικονομικές καταστροφές.
Σήμερα ξέρω, ότι μάλλον προσπαθούσα να απλοποιήσω τη ζωή με τα παιδιά, επειδή είχα δυσκολία να αντικρίσω την πολυπλοκότητα και αβεβαιότητά της.
Πριν ήμουν μια αλαζονική και φοβισμένη μαμά
Σήμερα, βλέποντας μια πιο ταπεινή και πιο αδύναμη άποψη του εαυτού μου, ξέρω ότι η μόνη αληθινή δύναμη που έχω ως μαμά, είναι ο μοναδικά δυνατός δεσμός που υπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και τα παιδιά μου. Η ακλόνητη αγάπη μας!
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σπαραγμός στην κηδεία του Γιώργου Σαρρή: Λύγισε η Χαρούλα Αλεξίου
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
MSI GTX 1080 Ti Gaming X Trio: High End GPU
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
