2017-11-18 08:30:27
Καταρχήν έχασε η μνήμη. Για μια ακόμη φορά πληγώθηκε, διασύρθηκε και διατιμήθηκε με αρνητικό προσημο προς τα κάτω, ακριβώς στο ύψος του πληγτωμένου γόνατου από φωτοβολίδα της
άτυχης γυναίκας.
Ανεξαρτήτως με το εάν σκυλεύτηκε ή όχι η μνήμη πρώτα και κύρια από μερίδα των τότε φοιτητών πρωταγωνιστών της αντίστασης στην χούντα, διαφεύγει από πολλούς που ασκούν δριμύτατη κριτική στη γενιά αυτή η καθαυτή ουσία. Η αντίσταση στην χούντα. Και ότι η πόρτα που έσπεσε από την ερπύστρια, άνοιξε την πόρτα για τον ερχομό της Δημοκρατίας και αφού προηγουμένως είχε συντελεστεί το δράμα της Κύπρου.
Χθες όμως και τις προηγούμενες ημέρες βγήκαν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Το πρώτο αισιόδοξο μήνυμα, ήρθε αρκετές ημέρες νωρίτερα. Στη διάρκεια (30 Οκτωβρίου) του μαθητικού συλλαλητηρίου για ένα καλύτερο σχολείο. «Η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται ούτε προσκυνά», φώναζαν. Ήταν οι πρώτοι που για μια πρώτη φορά σε ανάλογη εκδήλωση, απομόνωσαν και δεν επέτρεψαν στους κατ' όνομα και μόνο "αναρχικούς", στη ουσία χούλιγκανς και μπαχαλάκηδες, να μπουν μέσα στις τάξεις τους και να προκαλέσουν το μπάχαλο. Ήταν ακόμα ένα δείγμα, πέρα από τη στόχευση, την επιδίωξη και τον συμπεριφορισμό, υψηλού πολιτισμού, αξιών και ελπίδας για τη νέα γενιά. Τα παιδιά μας.
Η συνέχεια μέχρι να φτάσουμε στο χθες, ήταν εξίσου ελπιδοφόρα κι εντυπωσιακή, δείχνοντας πως κάτι αλλάζει, ότι επιτέλους κάτι αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα της ελπίδας. Και στέλνοντας ένας σαφέστατο μήνυμα προς την κυβέρνηση ν' αφήσει πίσω ιδεοληψίες και αγκυλώσεις, ώστε να κάνει κάτι που μόνο αυτή ως πολιτικός σχηματισμός μπορεί να πετύχει. Την επαναφορά στα Εξάρχεια πνοής ζωής, γόνιμου πολιτικού προβληματισμού και ως διαχρονικό επίνειο του αναζωογονητικού πολιτικού προβληματισμού. Οι μπαχαλάκηδες καταδικάστηκαν κι απομονώθηκαν. Μην λησμονείτε την κεφαλαιώδη συνεισφορά του Ρουβίκωνα σ' αυτό το ιστορικό επίτευγμα. Οι μπαχαλάκηδες και μόνο κατ' όνομα- επίφαση για την επίτευξη της αβίαστης ασυδοσίας "αναρχικοί", δεν αποχώρησαν από το Πολυτεχνείο μόνο επειδή δεν τους πήγε κανείς τσιγάρα και πολεμοφόδια. Αποχώρησαν από το Μετσόβειο υπό το βάρος της λοιδορίας και της κατακραυγής πρώτα και κύρια μέσα από τη υγιή έκφραση των Εξαρχείων.
Οι συνθήκες δεν ήταν και ίσως να μην είναι ποτέ καταλληλότερες. Υπάρχουν προτάσεις και φωνές που πρέπει να εισακουστούν. Μουσείο και μνημείο απόδοσης τιμών στο όνομα της αληθινής μνήμης και εορτασμού παλινόστησης της Δημοκρατίας το Πολυτεχνείο. Ας φύγει το ΠΑΣΟΚ από την Χαριλάου Τρικούπη, ίσως και το υπουργείο Πολιτισμού από την Μπουμπουλίνας. Ας φύγει τότε και το τμήμα Εξαρχείων από την Καλλιδρομίου. Δεν θα πρόκειται για υποχώρηση του Κράτους. Απλώς δεν θα χρειάζεται. Ούτως ή άλλως είναι αχρείαστο καθώς το έμψυχο δυναμικό μεριμνά για την ασφάλεια του κτιριακού κέλυφους και όχι για την ασφάλεια του πολίτη. Τότε ποια τα Εξάρχεια δεν θα είναι το άβατο για κανέναν. Ο ΣΥΡΙΖΑ αστικοποιήθηκε, δέχεται πλέον και αυτός επιθέσεις έχοντας χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία των παλιών συμπορευτών που υπέθαλπε μέσα στο σχηματισμό των διαδηλωτών του. Είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει. Αρκεί να το θέλει για να το κάνει.
Πάμε τώρα στην αποτίμηση που αφορά στην αστυνομία, υπενθυμίζοντας πως διανύει κρίσιμη περίοδο εν όψη κρίσεων και ενός πολύ δύσκολου μήνα (Πολυτεχνείο, επέτειος Γρηγορόπουλου) και που ακόμη και μέσα στα ψηλά σωθικά της υπάρχουν αξιωματικοί που επιθυμούν ή απλώς θέλουν τη διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης.
Η αστυνομία έθεσε 4 στόχους κατά σειρά προϊούσας ακολουθίας της πορείας και της πιθανότητας έκρηξης της στείρας αντίδρασης. Μετσόβειο, Αθήνα, ΠΑΣΟΚ, Εξάρχεια. Και στους τέσσερις τομείς στόχευσης αναμφίβολα πέτυχε, έχοντας στο πλευρό της ομολογουμένως για την επίτευξη του αποτελέσματος, τη αυθεντική έκφραση του αναρχισμού. Εξηγήσαμε πως και γιατί.
Τα επεισόδια περιορίστηκαν στο σύνηθες πεδίο των οδομαχιών που μαίνονται καθ' εκάστη. Συνήθως βράδια Παρασκευής και Σαββάτου. Το ερώτημα είναι εάν υγιές αυτό, ειδικά όταν καίγεται ακόμη -και θα καίγεται στο διηνεκές της μνήμης- το πληγωμένο γόνατο της γυναίκας. Η απάντηση είναι πως όχι, αλλά γι αυτό ως αίτιο και αιτιατό, τη λύση ούτε την απάντηση δεν την έχει η αστυνομία. Όπως εξηγήσαμε την έχει η κυβέρνηση.
Που έχασε όμως θα ήταν μετά από όλα αυτά και συνεπώς το αυτονόητο ερώτημα; Έχασε επειδή ακριβώς ο μήνας που διανύουμε είναι πολύ κρίσιμος και καθοριστικός. Ο σκοπός- αυτοσκοπός επιτεύχθηκε, αλλά χάθηκε η ουσία. Και η ουσία βρίσκται και οριοθετείται στη λασπωμένη Μάνδρα και στην πλημμυρισμένη Νέα Πέραμο. Η αστυνομία άργησε ν' αποσύρει δυνάμεις από τα μέτρα για το Πολυτεχνείο και το έκανε μόνο μετά από ισχυρές συνδικαλιστικές αντιδράσεις αστυνομικών που βίωναν το πρόβλημα και τον εφιάλτη. Έστω και κάπως αργά πάντως, υπήρξε εκεί και είμαστε βέβαιοι ότι τώρα που έφυγε από πάνω της το κάρφος της 17 Νοοέμβρη, θα είναι ακομα περισσότερο κοντά στον πολίτη που δοκιμάζεται μέσα στο ζόφο της καταστροφής και στην αναλγησία.
Συγκεφαλαιώνοντας όλα τα παραπάνω, αυτό που μένει και κρατάμε, είναι η ελπίδα και η προσμονή για ανάήψη πρωτοβουλιών. Και όπως μας επισημαίνει ένας καλός φίλος, "έρχονται πιστεύω καλύτερες ημέρες".
_
bloko
άτυχης γυναίκας.
Ανεξαρτήτως με το εάν σκυλεύτηκε ή όχι η μνήμη πρώτα και κύρια από μερίδα των τότε φοιτητών πρωταγωνιστών της αντίστασης στην χούντα, διαφεύγει από πολλούς που ασκούν δριμύτατη κριτική στη γενιά αυτή η καθαυτή ουσία. Η αντίσταση στην χούντα. Και ότι η πόρτα που έσπεσε από την ερπύστρια, άνοιξε την πόρτα για τον ερχομό της Δημοκρατίας και αφού προηγουμένως είχε συντελεστεί το δράμα της Κύπρου.
Χθες όμως και τις προηγούμενες ημέρες βγήκαν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Το πρώτο αισιόδοξο μήνυμα, ήρθε αρκετές ημέρες νωρίτερα. Στη διάρκεια (30 Οκτωβρίου) του μαθητικού συλλαλητηρίου για ένα καλύτερο σχολείο. «Η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται ούτε προσκυνά», φώναζαν. Ήταν οι πρώτοι που για μια πρώτη φορά σε ανάλογη εκδήλωση, απομόνωσαν και δεν επέτρεψαν στους κατ' όνομα και μόνο "αναρχικούς", στη ουσία χούλιγκανς και μπαχαλάκηδες, να μπουν μέσα στις τάξεις τους και να προκαλέσουν το μπάχαλο. Ήταν ακόμα ένα δείγμα, πέρα από τη στόχευση, την επιδίωξη και τον συμπεριφορισμό, υψηλού πολιτισμού, αξιών και ελπίδας για τη νέα γενιά. Τα παιδιά μας.
Η συνέχεια μέχρι να φτάσουμε στο χθες, ήταν εξίσου ελπιδοφόρα κι εντυπωσιακή, δείχνοντας πως κάτι αλλάζει, ότι επιτέλους κάτι αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα της ελπίδας. Και στέλνοντας ένας σαφέστατο μήνυμα προς την κυβέρνηση ν' αφήσει πίσω ιδεοληψίες και αγκυλώσεις, ώστε να κάνει κάτι που μόνο αυτή ως πολιτικός σχηματισμός μπορεί να πετύχει. Την επαναφορά στα Εξάρχεια πνοής ζωής, γόνιμου πολιτικού προβληματισμού και ως διαχρονικό επίνειο του αναζωογονητικού πολιτικού προβληματισμού. Οι μπαχαλάκηδες καταδικάστηκαν κι απομονώθηκαν. Μην λησμονείτε την κεφαλαιώδη συνεισφορά του Ρουβίκωνα σ' αυτό το ιστορικό επίτευγμα. Οι μπαχαλάκηδες και μόνο κατ' όνομα- επίφαση για την επίτευξη της αβίαστης ασυδοσίας "αναρχικοί", δεν αποχώρησαν από το Πολυτεχνείο μόνο επειδή δεν τους πήγε κανείς τσιγάρα και πολεμοφόδια. Αποχώρησαν από το Μετσόβειο υπό το βάρος της λοιδορίας και της κατακραυγής πρώτα και κύρια μέσα από τη υγιή έκφραση των Εξαρχείων.
Οι συνθήκες δεν ήταν και ίσως να μην είναι ποτέ καταλληλότερες. Υπάρχουν προτάσεις και φωνές που πρέπει να εισακουστούν. Μουσείο και μνημείο απόδοσης τιμών στο όνομα της αληθινής μνήμης και εορτασμού παλινόστησης της Δημοκρατίας το Πολυτεχνείο. Ας φύγει το ΠΑΣΟΚ από την Χαριλάου Τρικούπη, ίσως και το υπουργείο Πολιτισμού από την Μπουμπουλίνας. Ας φύγει τότε και το τμήμα Εξαρχείων από την Καλλιδρομίου. Δεν θα πρόκειται για υποχώρηση του Κράτους. Απλώς δεν θα χρειάζεται. Ούτως ή άλλως είναι αχρείαστο καθώς το έμψυχο δυναμικό μεριμνά για την ασφάλεια του κτιριακού κέλυφους και όχι για την ασφάλεια του πολίτη. Τότε ποια τα Εξάρχεια δεν θα είναι το άβατο για κανέναν. Ο ΣΥΡΙΖΑ αστικοποιήθηκε, δέχεται πλέον και αυτός επιθέσεις έχοντας χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία των παλιών συμπορευτών που υπέθαλπε μέσα στο σχηματισμό των διαδηλωτών του. Είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει. Αρκεί να το θέλει για να το κάνει.
Πάμε τώρα στην αποτίμηση που αφορά στην αστυνομία, υπενθυμίζοντας πως διανύει κρίσιμη περίοδο εν όψη κρίσεων και ενός πολύ δύσκολου μήνα (Πολυτεχνείο, επέτειος Γρηγορόπουλου) και που ακόμη και μέσα στα ψηλά σωθικά της υπάρχουν αξιωματικοί που επιθυμούν ή απλώς θέλουν τη διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης.
Η αστυνομία έθεσε 4 στόχους κατά σειρά προϊούσας ακολουθίας της πορείας και της πιθανότητας έκρηξης της στείρας αντίδρασης. Μετσόβειο, Αθήνα, ΠΑΣΟΚ, Εξάρχεια. Και στους τέσσερις τομείς στόχευσης αναμφίβολα πέτυχε, έχοντας στο πλευρό της ομολογουμένως για την επίτευξη του αποτελέσματος, τη αυθεντική έκφραση του αναρχισμού. Εξηγήσαμε πως και γιατί.
Τα επεισόδια περιορίστηκαν στο σύνηθες πεδίο των οδομαχιών που μαίνονται καθ' εκάστη. Συνήθως βράδια Παρασκευής και Σαββάτου. Το ερώτημα είναι εάν υγιές αυτό, ειδικά όταν καίγεται ακόμη -και θα καίγεται στο διηνεκές της μνήμης- το πληγωμένο γόνατο της γυναίκας. Η απάντηση είναι πως όχι, αλλά γι αυτό ως αίτιο και αιτιατό, τη λύση ούτε την απάντηση δεν την έχει η αστυνομία. Όπως εξηγήσαμε την έχει η κυβέρνηση.
Που έχασε όμως θα ήταν μετά από όλα αυτά και συνεπώς το αυτονόητο ερώτημα; Έχασε επειδή ακριβώς ο μήνας που διανύουμε είναι πολύ κρίσιμος και καθοριστικός. Ο σκοπός- αυτοσκοπός επιτεύχθηκε, αλλά χάθηκε η ουσία. Και η ουσία βρίσκται και οριοθετείται στη λασπωμένη Μάνδρα και στην πλημμυρισμένη Νέα Πέραμο. Η αστυνομία άργησε ν' αποσύρει δυνάμεις από τα μέτρα για το Πολυτεχνείο και το έκανε μόνο μετά από ισχυρές συνδικαλιστικές αντιδράσεις αστυνομικών που βίωναν το πρόβλημα και τον εφιάλτη. Έστω και κάπως αργά πάντως, υπήρξε εκεί και είμαστε βέβαιοι ότι τώρα που έφυγε από πάνω της το κάρφος της 17 Νοοέμβρη, θα είναι ακομα περισσότερο κοντά στον πολίτη που δοκιμάζεται μέσα στο ζόφο της καταστροφής και στην αναλγησία.
Συγκεφαλαιώνοντας όλα τα παραπάνω, αυτό που μένει και κρατάμε, είναι η ελπίδα και η προσμονή για ανάήψη πρωτοβουλιών. Και όπως μας επισημαίνει ένας καλός φίλος, "έρχονται πιστεύω καλύτερες ημέρες".
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
