2017-11-21 21:54:44
ΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
Αντώνης Σταμάτης Φουρνιστάκης, Νομικός
Η θέση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών (ΠΣ) ότι “πρέπει να διδάξουμε σε όλα τα παιδιά όλες τις θρησκείες”, προκειμένου να εξασφαλιστεί «θρησκευτική εκπαίδευση σε όλους τους μαθητές χωρίς εξαιρέσεις», αποτελεί τη βιτρίνα παραπλάνησης, διότι πίσω από μια τέτοια φιλοσοφία για το μάθημα των Θρησκευτικών κρύβεται το αληθινά σημαινόμενο, που περιγράφεται με το παρακάτω σχήμα:
Θρησκευτικά, κοινά για όλους τους μαθητές όλων των θρησκευτικών αποχρώσεων, σημαίνει, κατ’ ουσίαν θρησκευτικά για κανένα μαθητή. Σημαίνει ακόμη επιβολή ενός θρησκευτικού ολοκληρωτισμού και μιας ενιαίας κατήχησης σε όλους τους μαθητές, μέσω μιας αναμεμειγμένης και αόριστης πολυθρησκειακής θρησκευτικότητας και πνευματικότητας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει σχέση με τη χριστιανική διδασκαλία και πίστη ή με την ανάπτυξη της οικείας θρησκευτικής συνείδησης, αλλά μόνον με την αποδόμησή τους.
Αυτή η νέα «πνευματικότητα», στο νέο πολυθρησκειακό Πρόγραμμα συγκροτείται από ένα θρησκευτικό συμπίλημα, αποτελούμενο από στοιχεία όλων των θρησκειών με αυτονόητη και ορατή, από παιδαγωγική οπτική, στόχευση, να οδηγήσει τους μαθητές σε ένα θρησκευτικό αποχρωματισμό, σε μια συγκρητιστική συνένωση των πίστεων, δηλαδή στην ομογενοποίησή τους σε ένα κράμα ή πολτό.
Τελικά, το σύνθημα: «θρησκευτική εκπαίδευση για όλους τους μαθητές», φαίνεται να αποκαλύπτει την εφαρμογή ενός σχεδίου για την κατάργηση και του Χριστιανισμού και όλων των θρησκειών και την αντικατάστασή τους από μία κοινή για όλους παγκόσμια θρησκεία. Είναι προφανές ότι ένα μοντέλο θρησκευτικής εκπαίδευσης με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι ούτε ορθόδοξο μάθημα ούτε μάθημα θρησκειολογίας, αλλά ένα μάθημα που θα μπορούσε να ονομαστεί «πολυθρησκειακός πολτός», διότι η Ορθοδοξία και οι θρησκείες διδάσκονται πλημμελώς και ως ακταρμάς. Σημειωτέον ότι στο θρησκειολογικό μοντέλο οι θρησκείες διδάσκονται ξεχωριστά, συστηματικά και διαδοχικά, η μία μετά την άλλη.
Είναι γνωστό, μάλιστα, ότι κατά τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε αντίρρηση από κανένα στο να διδάσκονται οι μαθητές, καταρχάς τη δική τους πίστη με επιστημονικό, βιωματικό και ολοκληρωμένο τρόπο και, έπειτα, να μαθαίνουν, στο κατάλληλο ηλικιακό στάδιο της μαθητικής τους ζωής, με πληροφοριακή στόχευση, τα απαραίτητα στοιχεία για μια γενική γνώση των θρησκειών. Αυτό το μοντέλο είχαμε στο ελληνικό σχολείο και, χωρίς καν να αξιολογηθεί επιστημονικά, εφευρέθηκε, χωρίς να ερωτηθεί κανένας φορέας και με μία μη επιστημονικά δόκιμη μεθοδολογία, από την πλευρά του Υπουργείου και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), το νέο πολυθρησκειακό μοντέλο και με μια αντιπαιδαγωγική και απολυταρχική επιβολή εφαρμόζεται στα σχολεία.
Αυτή όμως η τακτική της επιβολής του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», στην πραγματικότητα αποτελεί θρησκευτικό ὁλοκληρωτισμό στον οποίο κυριαρχεί ο προσηλυτισμός, η παραποίηση της πίστεως και η πολυθρησκειακή προπαγάνδα σε βάρος των ορθοδόξων μαθητών. Διότι, όντως, το να επιχειρείται από το Υπουργείο Παιδείας να διδάσκονται όλες οι θρησκείες με βιωματικό και κατηχητικό προσανατολισμό και με στόχο να αποτελέσουν κομμάτι της οντολογικής τους συγκρότησης, είναι μια απειλή εναντίον της πίστεως και της πνευματικής τους ταυτότητας με άμεσο κίνδυνο τη θρησκευτική αποδόμηση, σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό.
Το εγχείρημα των νέων ΠΣ, να εισαγάγουν τη διδασκαλία των θρησκειών στην υποχρεωτική εκπαίδευση για μικρά παιδιά και μάλιστα με αυτόν τον επιπόλαιο τρόπο της ανάμειξης στοιχείων από πολλές θρησκείες στην ίδια διδακτική ενότητα, είναι εντελώς ακατάλληλο, από πλευράς παιδαγωγικής και διδακτικής, διότι δείχνει, αφενός ότι ανατρέπονται βασικές αρχές και προϋποθέσεις της αγωγής των μαθητών και, αφετέρου, ότι, κατά τον σχεδιασμό και προγραμματισμό της μαθησιακής διαδικασίας, αντικαθίσταται η επιστημονικότητα με ιδεοληπτικές πρακτικές και άλλες σκοπιμότητες.
Με βάση όλα όσα προαναφέραμε, είναι σαφές ότι τα νέα ΠΣ δεν είναι κατάλληλα ούτε από θεολογικής ούτε από παιδαγωγικής πλευράς για να διδάσκονται στο ελληνικό σχολείο, σε παιδιά, μάλιστα, που βρίσκονται σε ένα τέτοιο ηλικιακό επίπεδο, που δεν έχουν την απαιτούμενη κρίση, διάκριση και αντιληπτικότητα για να δεχτούν τέτοια ποικιλία γνωστικών, πνευματικών και αξιακών στοιχείων μέσα από τόσες θρησκείες.
Το πιο βέβαιο προσδοκώμενο μαθησιακό αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου διδασκαλίας σε παιδιά αυτού του ηλικιακού φάσματος είναι η θρησκευτική σύγχυση, ο θρησκευτικός μηδενισμός και συνεπώς η αποδόμηση ενός από τα πιο σημαντικά στοιχεία της αυτοσυνειδησίας και της ταυτότητάς τους, που στην περίπτωση των ορθόδοξων μαθητών είναι η ορθόδοξη χριστιανική τους παράδοση.
Κατά συνέπεια, το πολυθρησκειακό μοντέλο θρησκευτικής εκπαίδευσης που εμπνεύστηκαν και νομοθέτησαν κάποιοι στο Υπουργείο και στο ΙΕΠ και επιδιώκουν να το επιβάλουν στα παιδιά του ελληνικού λαού δηλητηριάζει και αλλοτριώνει την ορθόδοξη θεολογική τους συνείδηση και ταυτότητα. Ο σκοπός του πειράματος είναι να χρησιμοποιηθεί η σχολική θρησκευτική αγωγή για να υπάρξει, ως μαθησιακό αποτέλεσμα, η εξίσωση της αποκαλυφθείσας και παραδοθείσας από τον Σωτήρα Χριστό ορθόδοξης πίστης με όλες τις ανθρωποκατασκευασμένες θρησκείες και φιλοσοφικές κοσμοθεωρίες και τελικά η ομογενοποίηση όλων μαζί.
Επομένως, τα νέα αλλόκοτα Θρησκευτικά, πρόκειται να λειτουργήσουν ως μοχλός προπαγάνδας και προσηλυτισμού και ως πλύση εγκεφάλου των ορθοδόξων μαθητών, έτσι ώστε να μην αποτελεί πλέον η πίστη τους γι’ αυτούς μια ξεχωριστή, μοναδική και διαφορετική από όλες τις θρησκείες και φιλοσοφίες πίστη, αλλά να θεωρείται μια ισότιμη και ισόκυρη με όλες τις θρησκείες θρησκεία.
Αυτή η θρησκειοποίηση της χριστιανικής πίστεως διακατέχει ολόκληρο το πρόγραμμα, όπου γίνεται συνεχώς λόγος για θρησκεία και θρησκείες και όχι για τον Χριστιανισμό ως Εκκλησία και την εν Χριστώ πίστη και ζωή. Το αποκορύφωμα συνεπώς του θρησκευτικού ολοκληρωτισμού, που φέρνει το νέο δόγμα του Καίσαρα: «θρησκευτική αγωγή σε όλους τους μαθητές χωρίς εξαιρέσεις» είναι ότι δεν διατηρούνται τα διακριτά όρια της ταυτότητας και της ετερότητας του ορθόδοξου Χριστιανού μαθητή από τις άλλες χριστιανικές ομολογίες και τις θρησκείες.
Αυτή η αντιπαιδαγωγική σύγχυση αποτελεί ένα σημαντικότατο σημείο, που δείχνει την μεθοδευμένη προσπάθεια αλλοτριώσεως και καταργήσεως βασικών χαρακτηριστικών της ταυτότητας, χωρίς τα οποία δεν υπάρχει ετερότητα ούτε ο διαφορετικός «άλλος». Η αποδοχή και διατήρηση αυτών των διακριτών ορίων της οικείας ταυτότητας των μαθητών είναι εκείνη που καθορίζει αποφασιστικά και το σεβασμό της όποιας ετερότητας.
Ο θρησκευτικός ολοκληρωτισμός που επιβάλλεται με απολυταρχικό και βίαιο τρόπο σε όλους τους ορθόδοξους μαθητές με αυτόν τον μη παιδαγωγικό και μη ορθόδοξο δογματισμό του Υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ, αμφισβητεί, διαστρέφει και, τελικά, αφανίζει το βασικό δικαίωμα των ελλήνων ορθόδοξων παιδιών να διδάσκονται καθαρή, ανόθευτη και χωρίς επιμειξίες τη δική τους πίστη, την πίστη των γονέων και της παραδόσεώς τους, όπως ακριβώς διδάσκονται τη δική τους πίστη οι έλληνες εβραίοι, μουσουλμάνοι και ρωμαιοκαθολικοί μαθητές.
Αυτό που δεν πέτυχαν οι Μουσουλμάνοι κατακτητές για 400 περίπου χρόνια, δηλαδή την άλωση της ορθόδοξης συνείδησης και ταυτότητας του ελληνικού λαού, βάλθηκαν σήμερα να το πετύχουν «των κάμπων οι κιοτήδες», κατά τον Κωστή Παλαμά, συμμαχώντας φανερά με την κοσμική ισχύ και εξουσία εκείνων, που, επίσης, ομολόγησαν φανερά ότι θέλουν να μετατρέψουν το σχολείο από ορθόδοξο σε ουδετερόθρησκο και την ορθόδοξη Ελλάδα σε ένα ουδετερόθρησκο κράτος.
ΔΙΕΣΥ
thriskeftika
Αντώνης Σταμάτης Φουρνιστάκης, Νομικός
Η θέση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών (ΠΣ) ότι “πρέπει να διδάξουμε σε όλα τα παιδιά όλες τις θρησκείες”, προκειμένου να εξασφαλιστεί «θρησκευτική εκπαίδευση σε όλους τους μαθητές χωρίς εξαιρέσεις», αποτελεί τη βιτρίνα παραπλάνησης, διότι πίσω από μια τέτοια φιλοσοφία για το μάθημα των Θρησκευτικών κρύβεται το αληθινά σημαινόμενο, που περιγράφεται με το παρακάτω σχήμα:
Θρησκευτικά, κοινά για όλους τους μαθητές όλων των θρησκευτικών αποχρώσεων, σημαίνει, κατ’ ουσίαν θρησκευτικά για κανένα μαθητή. Σημαίνει ακόμη επιβολή ενός θρησκευτικού ολοκληρωτισμού και μιας ενιαίας κατήχησης σε όλους τους μαθητές, μέσω μιας αναμεμειγμένης και αόριστης πολυθρησκειακής θρησκευτικότητας και πνευματικότητας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει σχέση με τη χριστιανική διδασκαλία και πίστη ή με την ανάπτυξη της οικείας θρησκευτικής συνείδησης, αλλά μόνον με την αποδόμησή τους.
Αυτή η νέα «πνευματικότητα», στο νέο πολυθρησκειακό Πρόγραμμα συγκροτείται από ένα θρησκευτικό συμπίλημα, αποτελούμενο από στοιχεία όλων των θρησκειών με αυτονόητη και ορατή, από παιδαγωγική οπτική, στόχευση, να οδηγήσει τους μαθητές σε ένα θρησκευτικό αποχρωματισμό, σε μια συγκρητιστική συνένωση των πίστεων, δηλαδή στην ομογενοποίησή τους σε ένα κράμα ή πολτό.
Τελικά, το σύνθημα: «θρησκευτική εκπαίδευση για όλους τους μαθητές», φαίνεται να αποκαλύπτει την εφαρμογή ενός σχεδίου για την κατάργηση και του Χριστιανισμού και όλων των θρησκειών και την αντικατάστασή τους από μία κοινή για όλους παγκόσμια θρησκεία. Είναι προφανές ότι ένα μοντέλο θρησκευτικής εκπαίδευσης με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι ούτε ορθόδοξο μάθημα ούτε μάθημα θρησκειολογίας, αλλά ένα μάθημα που θα μπορούσε να ονομαστεί «πολυθρησκειακός πολτός», διότι η Ορθοδοξία και οι θρησκείες διδάσκονται πλημμελώς και ως ακταρμάς. Σημειωτέον ότι στο θρησκειολογικό μοντέλο οι θρησκείες διδάσκονται ξεχωριστά, συστηματικά και διαδοχικά, η μία μετά την άλλη.
Είναι γνωστό, μάλιστα, ότι κατά τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε αντίρρηση από κανένα στο να διδάσκονται οι μαθητές, καταρχάς τη δική τους πίστη με επιστημονικό, βιωματικό και ολοκληρωμένο τρόπο και, έπειτα, να μαθαίνουν, στο κατάλληλο ηλικιακό στάδιο της μαθητικής τους ζωής, με πληροφοριακή στόχευση, τα απαραίτητα στοιχεία για μια γενική γνώση των θρησκειών. Αυτό το μοντέλο είχαμε στο ελληνικό σχολείο και, χωρίς καν να αξιολογηθεί επιστημονικά, εφευρέθηκε, χωρίς να ερωτηθεί κανένας φορέας και με μία μη επιστημονικά δόκιμη μεθοδολογία, από την πλευρά του Υπουργείου και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), το νέο πολυθρησκειακό μοντέλο και με μια αντιπαιδαγωγική και απολυταρχική επιβολή εφαρμόζεται στα σχολεία.
Αυτή όμως η τακτική της επιβολής του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», στην πραγματικότητα αποτελεί θρησκευτικό ὁλοκληρωτισμό στον οποίο κυριαρχεί ο προσηλυτισμός, η παραποίηση της πίστεως και η πολυθρησκειακή προπαγάνδα σε βάρος των ορθοδόξων μαθητών. Διότι, όντως, το να επιχειρείται από το Υπουργείο Παιδείας να διδάσκονται όλες οι θρησκείες με βιωματικό και κατηχητικό προσανατολισμό και με στόχο να αποτελέσουν κομμάτι της οντολογικής τους συγκρότησης, είναι μια απειλή εναντίον της πίστεως και της πνευματικής τους ταυτότητας με άμεσο κίνδυνο τη θρησκευτική αποδόμηση, σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό.
Το εγχείρημα των νέων ΠΣ, να εισαγάγουν τη διδασκαλία των θρησκειών στην υποχρεωτική εκπαίδευση για μικρά παιδιά και μάλιστα με αυτόν τον επιπόλαιο τρόπο της ανάμειξης στοιχείων από πολλές θρησκείες στην ίδια διδακτική ενότητα, είναι εντελώς ακατάλληλο, από πλευράς παιδαγωγικής και διδακτικής, διότι δείχνει, αφενός ότι ανατρέπονται βασικές αρχές και προϋποθέσεις της αγωγής των μαθητών και, αφετέρου, ότι, κατά τον σχεδιασμό και προγραμματισμό της μαθησιακής διαδικασίας, αντικαθίσταται η επιστημονικότητα με ιδεοληπτικές πρακτικές και άλλες σκοπιμότητες.
Με βάση όλα όσα προαναφέραμε, είναι σαφές ότι τα νέα ΠΣ δεν είναι κατάλληλα ούτε από θεολογικής ούτε από παιδαγωγικής πλευράς για να διδάσκονται στο ελληνικό σχολείο, σε παιδιά, μάλιστα, που βρίσκονται σε ένα τέτοιο ηλικιακό επίπεδο, που δεν έχουν την απαιτούμενη κρίση, διάκριση και αντιληπτικότητα για να δεχτούν τέτοια ποικιλία γνωστικών, πνευματικών και αξιακών στοιχείων μέσα από τόσες θρησκείες.
Το πιο βέβαιο προσδοκώμενο μαθησιακό αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου διδασκαλίας σε παιδιά αυτού του ηλικιακού φάσματος είναι η θρησκευτική σύγχυση, ο θρησκευτικός μηδενισμός και συνεπώς η αποδόμηση ενός από τα πιο σημαντικά στοιχεία της αυτοσυνειδησίας και της ταυτότητάς τους, που στην περίπτωση των ορθόδοξων μαθητών είναι η ορθόδοξη χριστιανική τους παράδοση.
Κατά συνέπεια, το πολυθρησκειακό μοντέλο θρησκευτικής εκπαίδευσης που εμπνεύστηκαν και νομοθέτησαν κάποιοι στο Υπουργείο και στο ΙΕΠ και επιδιώκουν να το επιβάλουν στα παιδιά του ελληνικού λαού δηλητηριάζει και αλλοτριώνει την ορθόδοξη θεολογική τους συνείδηση και ταυτότητα. Ο σκοπός του πειράματος είναι να χρησιμοποιηθεί η σχολική θρησκευτική αγωγή για να υπάρξει, ως μαθησιακό αποτέλεσμα, η εξίσωση της αποκαλυφθείσας και παραδοθείσας από τον Σωτήρα Χριστό ορθόδοξης πίστης με όλες τις ανθρωποκατασκευασμένες θρησκείες και φιλοσοφικές κοσμοθεωρίες και τελικά η ομογενοποίηση όλων μαζί.
Επομένως, τα νέα αλλόκοτα Θρησκευτικά, πρόκειται να λειτουργήσουν ως μοχλός προπαγάνδας και προσηλυτισμού και ως πλύση εγκεφάλου των ορθοδόξων μαθητών, έτσι ώστε να μην αποτελεί πλέον η πίστη τους γι’ αυτούς μια ξεχωριστή, μοναδική και διαφορετική από όλες τις θρησκείες και φιλοσοφίες πίστη, αλλά να θεωρείται μια ισότιμη και ισόκυρη με όλες τις θρησκείες θρησκεία.
Αυτή η θρησκειοποίηση της χριστιανικής πίστεως διακατέχει ολόκληρο το πρόγραμμα, όπου γίνεται συνεχώς λόγος για θρησκεία και θρησκείες και όχι για τον Χριστιανισμό ως Εκκλησία και την εν Χριστώ πίστη και ζωή. Το αποκορύφωμα συνεπώς του θρησκευτικού ολοκληρωτισμού, που φέρνει το νέο δόγμα του Καίσαρα: «θρησκευτική αγωγή σε όλους τους μαθητές χωρίς εξαιρέσεις» είναι ότι δεν διατηρούνται τα διακριτά όρια της ταυτότητας και της ετερότητας του ορθόδοξου Χριστιανού μαθητή από τις άλλες χριστιανικές ομολογίες και τις θρησκείες.
Αυτή η αντιπαιδαγωγική σύγχυση αποτελεί ένα σημαντικότατο σημείο, που δείχνει την μεθοδευμένη προσπάθεια αλλοτριώσεως και καταργήσεως βασικών χαρακτηριστικών της ταυτότητας, χωρίς τα οποία δεν υπάρχει ετερότητα ούτε ο διαφορετικός «άλλος». Η αποδοχή και διατήρηση αυτών των διακριτών ορίων της οικείας ταυτότητας των μαθητών είναι εκείνη που καθορίζει αποφασιστικά και το σεβασμό της όποιας ετερότητας.
Ο θρησκευτικός ολοκληρωτισμός που επιβάλλεται με απολυταρχικό και βίαιο τρόπο σε όλους τους ορθόδοξους μαθητές με αυτόν τον μη παιδαγωγικό και μη ορθόδοξο δογματισμό του Υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ, αμφισβητεί, διαστρέφει και, τελικά, αφανίζει το βασικό δικαίωμα των ελλήνων ορθόδοξων παιδιών να διδάσκονται καθαρή, ανόθευτη και χωρίς επιμειξίες τη δική τους πίστη, την πίστη των γονέων και της παραδόσεώς τους, όπως ακριβώς διδάσκονται τη δική τους πίστη οι έλληνες εβραίοι, μουσουλμάνοι και ρωμαιοκαθολικοί μαθητές.
Αυτό που δεν πέτυχαν οι Μουσουλμάνοι κατακτητές για 400 περίπου χρόνια, δηλαδή την άλωση της ορθόδοξης συνείδησης και ταυτότητας του ελληνικού λαού, βάλθηκαν σήμερα να το πετύχουν «των κάμπων οι κιοτήδες», κατά τον Κωστή Παλαμά, συμμαχώντας φανερά με την κοσμική ισχύ και εξουσία εκείνων, που, επίσης, ομολόγησαν φανερά ότι θέλουν να μετατρέψουν το σχολείο από ορθόδοξο σε ουδετερόθρησκο και την ορθόδοξη Ελλάδα σε ένα ουδετερόθρησκο κράτος.
ΔΙΕΣΥ
thriskeftika
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Iron Maiden και Judas Priest στο Rockwave festival
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
