2017-12-17 11:51:21
Παρ’ ότι έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν στο ζήτημα της κοινωνικής αλληλεγγύης, φαίνεται πως δεν είναι κάτι το οποίο έχει λήξει. Εξακολουθεί να αποτελεί ένα ζήτημα ουσίας και το συναντάμε ως σχέση και πραγματικότητα καθημερινά.
Εν προκειμένω θα πρέπει να τονίσουμε πως, από την αναρχική οπτική, η αλληλεγγύη δεν είναι μία τεχνική διαδικασία, με την οποία διεκπεραιώνονται κάποιες υποθέσεις, αλλά μια διεργασία με την οποία άτομα και συλλογικότητες δημιουργούν λειτουργικές σχέσεις μέσα στην κοινωνική δράση ή το αντίθετο. Έτσι, η αλληλεγγύη δεν αποτελεί αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης και δεν υπόκειται σε διαδικασίες «δούναι» και «λαβείν».
Πρόκειται για μια πηγαία ανθρώπινη έκφραση, που δεν σχετίζεται με υποχρεώσεις και καθήκοντα, ούτε έρχεται να ξεπληρώσει χρέη ή να εξοφλήσει λογαριασμούς και δεν αποτελεί μία αυτοματοποιημένη εκδήλωση. Ως εκ τούτου δεν εξαρτάται από γνωριμίες και διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά από την ανάδειξη εκείνων των χαρακτηριστικών, που μέσα από τον κοινωνικό ανταγωνισμό, στρέφονται ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, προσδίδοντας συγκρουσιακά και απελευθερωτικά χαρακτηριστικά
. Η ανάλυση και η διερεύνηση των γεγονότων, η τοποθέτηση και η ερμηνεία με βάση τις θεμελιακές αναρχικές ιδέες είναι ουσιαστική στάση αλληλεγγύης. Πρόκειται για μία στάση που ξεπερνά τα πρόσωπα και δεν σιγοντάρει νομικές και δικονομικές διαδικασίες, όπου η ουσία χάνεται μέσα σε μικρολεπτομέρειες, αλλά αποσκοπεί στην συμβολή της μη επανάληψης ενεργειών και απόψεων που καθηλώνουν την συνολική απελευθερωτική προσπάθεια.
Η κοινωνική σημασία της αλληλεγγύης συνδέεται με δύο παράγοντες. Ο πρώτος είναι η έκφραση της από ένα συγκεκριμένο σύνολο ανθρώπων που συσπειρώνονται πάνω σε απελευθερωτικά χαρακτηριστικά και ο δεύτερος είναι η ανοιχτή πρόσκληση προς κάθε συγκεκριμένο άτομο ή συλλογικότητα, που ενστερνίζεται το περιεχόμενο της απελευθερωτικής άποψης και πρακτικής, να συνθέσει λόγο και στάση.
Επομένως, εκείνο που έχει σημασία είναι τα χαρακτηριστικά που προσδίδονται από ένα σύνολο ενεργειών και καταστάσεων. Ενεργειών που έχουν σχέση, τόσο με όσους συνδέονται άμεσα με τα γεγονότα που τους αποδίδονται ή αποδέχονται, όσο και με όσους εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους. Δεν χρειάζεται να επιζητείται η κατασκευή ηρώων, οι οποίοι συνήθως αξιοποιούνται από την εξουσία για την ιδεολογική της κυριαρχία, αλλά αυτό δεν σημαίνει την αποδοχή της κατάπτωσης, του κατηγορουμένου από την εξουσία, στο άλλο άκρο.
Για την αναρχική απελευθερωτική διεργασία, έχει καθοριστική σημασία η στάση, ο λόγος και εκείνες οι πρακτικές οι οποίες την ενισχύουν. Έτσι, εφ’ όσον υφίσταται αναντιστοιχία ανάμεσα σε λόγια και πράξεις, τότε είναι σαφές πως δεν μετρούν τα λόγια αλλά οι πράξεις.
Είναι χαρακτηριστική, ως εκ τούτου, η στάση της «προστατευτικής των δικαιωμάτων» αριστεράς, να …καλύπτει τα πολιτικά κενά, αναλαμβάνοντας την πολιτική στήριξη ενεργειών και ατόμων, ακόμα και μετά την λήξη των δικών, προκειμένου να αποκομίσει από την όποια δράση, πολιτικό κέρδος και να εκμηδενίσει κάθε κοινωνική απελευθερωτική διάσταση.
Όταν κάποιος δηλώνει αναρχικός και αντιμετωπίζεται κάτω από αυτή την οπτική, το ζητούμενο δεν είναι η «απεμπλοκή», ατόμων, με στάσεις και συμπεριφορές, που βρίσκονται σε διάσταση με αυτό που έχουν οι ίδιοι κοινοποιήσει πως εκφράζουν και υπερασπίζονται, δεδομένου πως για τους αναρχικούς δεν είναι δυνατόν να γίνονται αποδεκτές οι θέσεις της «ρεάλ πολιτίκ» για βήματα μπρος ή πίσω.
Ούτε ένα βήμα μπρος, λοιπόν, ούτε δύο βήματα πίσω, αλλά αταλάντευτη πορεία στο δρόμο για την αναρχία.
Δημοσιεύθηκε από Παρεμπιπτόντως
https://anarchypress.wordpress.com/2017/12/15/%ce%bf%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%b1-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%ce%b7%cf%82/
olalathos
Εν προκειμένω θα πρέπει να τονίσουμε πως, από την αναρχική οπτική, η αλληλεγγύη δεν είναι μία τεχνική διαδικασία, με την οποία διεκπεραιώνονται κάποιες υποθέσεις, αλλά μια διεργασία με την οποία άτομα και συλλογικότητες δημιουργούν λειτουργικές σχέσεις μέσα στην κοινωνική δράση ή το αντίθετο. Έτσι, η αλληλεγγύη δεν αποτελεί αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης και δεν υπόκειται σε διαδικασίες «δούναι» και «λαβείν».
Πρόκειται για μια πηγαία ανθρώπινη έκφραση, που δεν σχετίζεται με υποχρεώσεις και καθήκοντα, ούτε έρχεται να ξεπληρώσει χρέη ή να εξοφλήσει λογαριασμούς και δεν αποτελεί μία αυτοματοποιημένη εκδήλωση. Ως εκ τούτου δεν εξαρτάται από γνωριμίες και διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά από την ανάδειξη εκείνων των χαρακτηριστικών, που μέσα από τον κοινωνικό ανταγωνισμό, στρέφονται ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, προσδίδοντας συγκρουσιακά και απελευθερωτικά χαρακτηριστικά
Η κοινωνική σημασία της αλληλεγγύης συνδέεται με δύο παράγοντες. Ο πρώτος είναι η έκφραση της από ένα συγκεκριμένο σύνολο ανθρώπων που συσπειρώνονται πάνω σε απελευθερωτικά χαρακτηριστικά και ο δεύτερος είναι η ανοιχτή πρόσκληση προς κάθε συγκεκριμένο άτομο ή συλλογικότητα, που ενστερνίζεται το περιεχόμενο της απελευθερωτικής άποψης και πρακτικής, να συνθέσει λόγο και στάση.
Επομένως, εκείνο που έχει σημασία είναι τα χαρακτηριστικά που προσδίδονται από ένα σύνολο ενεργειών και καταστάσεων. Ενεργειών που έχουν σχέση, τόσο με όσους συνδέονται άμεσα με τα γεγονότα που τους αποδίδονται ή αποδέχονται, όσο και με όσους εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους. Δεν χρειάζεται να επιζητείται η κατασκευή ηρώων, οι οποίοι συνήθως αξιοποιούνται από την εξουσία για την ιδεολογική της κυριαρχία, αλλά αυτό δεν σημαίνει την αποδοχή της κατάπτωσης, του κατηγορουμένου από την εξουσία, στο άλλο άκρο.
Για την αναρχική απελευθερωτική διεργασία, έχει καθοριστική σημασία η στάση, ο λόγος και εκείνες οι πρακτικές οι οποίες την ενισχύουν. Έτσι, εφ’ όσον υφίσταται αναντιστοιχία ανάμεσα σε λόγια και πράξεις, τότε είναι σαφές πως δεν μετρούν τα λόγια αλλά οι πράξεις.
Είναι χαρακτηριστική, ως εκ τούτου, η στάση της «προστατευτικής των δικαιωμάτων» αριστεράς, να …καλύπτει τα πολιτικά κενά, αναλαμβάνοντας την πολιτική στήριξη ενεργειών και ατόμων, ακόμα και μετά την λήξη των δικών, προκειμένου να αποκομίσει από την όποια δράση, πολιτικό κέρδος και να εκμηδενίσει κάθε κοινωνική απελευθερωτική διάσταση.
Όταν κάποιος δηλώνει αναρχικός και αντιμετωπίζεται κάτω από αυτή την οπτική, το ζητούμενο δεν είναι η «απεμπλοκή», ατόμων, με στάσεις και συμπεριφορές, που βρίσκονται σε διάσταση με αυτό που έχουν οι ίδιοι κοινοποιήσει πως εκφράζουν και υπερασπίζονται, δεδομένου πως για τους αναρχικούς δεν είναι δυνατόν να γίνονται αποδεκτές οι θέσεις της «ρεάλ πολιτίκ» για βήματα μπρος ή πίσω.
Ούτε ένα βήμα μπρος, λοιπόν, ούτε δύο βήματα πίσω, αλλά αταλάντευτη πορεία στο δρόμο για την αναρχία.
Δημοσιεύθηκε από Παρεμπιπτόντως
https://anarchypress.wordpress.com/2017/12/15/%ce%bf%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%b1-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%ce%b7%cf%82/
olalathos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
