2012-05-29 11:03:08
Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ
Χρόνια τώρα η ελληνική δημοσιογραφία κινείται ανάμεσα στον τυφλοσούρτη της πολιτικής ορθότητας και στον αχαλίνωτο μικροαστισμό της προκλητικότητας και της ελευθεριότητας. Όλο αυτό το διάστημα μεγάλο μέρος της ελληνικής δημοσιογραφίας συνήθισε να ακολουθεί είτε τις ανελαστικές επιταγές μιας στενόθωρης λογικής για το τι είναι «ορθό» και τι είναι «λάθος» είτε τις προκλήσεις και το κραυγαλέο στο όνομα του «αγοραίου» και της «ελευθερίας της έκφρασης».
Με τον τρόπο αυτό συχνά έχουν εξοβελιστεί από τη δημοσιότητα πολλά και «δύσκολα» θέματα και αρκετά «ενοχλητικά» και αμφιλεγόμενα γεγονότα. Οι δημοσιογράφοι που το κάνουν αυτό θεωρούν πως αν και απευθύνονται σε ενήλικες πολίτες πρέπει να τους συμπεριφέρονται σαν παιδάκια του δημοτικού. Από την άλλη ένας υποδόριος φαρισαϊσμός και μια έντονη διάθεση χειραγώγησης εκ μέρους ορισμένων ΜΜΕ οδηγεί στο να προβάλλονται μεγεθυμένα ακραία και περιθωριακά φαινόμενα σαν δεσπόζουσες τάσεις της κοινωνίας.
Κι όμως όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να μην συμβαίνουν καθώς υπάρχουν κώδικες δεοντολογίας, οι οποίοι προέρχονται μέσα από τη χρόνια εμπειρία και την επαγγελματική διαχείριση της ειδησεογραφίας. Κώδικες που ξεχωρίζουν τον «δημόσιο λόγο» από τον «ιδιωτικό λόγο» και τη «δημόσια σφαίρα» από την «ιδιωτική ζωή». Κώδικες που ισχύουν σε όλες τις σύγχρονες χώρες πετυχαίνοντας τις περισσότερες φορές την δημοσιοποίηση χωρίς δραματοποίηση και υπερβολή.
Όμως τι να λέμε τώρα στη χώρα της υπερβολής; Στη χώρα όπου πολύ συχνά οι αποσιωπήσεις θεωρούνται «προοδευτικές» και τα συνθήματα και οι μεγαλοστομίες θεωρούνται «κριτική»;
Κάπως έτσι φτάσαμε ανεπαισθήτως στο βράδυ της 6ης Μαΐου για να «εγερθούμε» όλοι ξαφνιασμένοι μπροστά στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Κι όμως η Χρυσή Αυγή ήταν εδώ και καιρό, καθώς εκλέχθηκε πριν ενάμιση χρόνο στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, ενώ κυριαρχούσε πολύ περισσότερο στις παλιές και υποβαθμισμένες γειτονιές του κέντρου των Αθηνών.
Όμως όλα αυτά τα χρόνια η «προοδευτική» σιωπή έπεφτε βαριά πάνω στην σκληρή και προβληματική πραγματικότητα χιλιάδων στοιβαγμένων λαθρομεταναστών και χιλιάδων καταταλαιπωρημένων κατοίκων της Αθήνα και άλλων πόλεων της Ελλάδας. Και μετά περάσαμε από την κραυγαλέα σιωπή της προόδου στο στρατιωτικό παράγγελμα «εγέρθητι» προς τους δημοσιογράφους. Είναι προφανές πως η τέτοιου είδους πρόοδος οδηγεί, μέσα από δύσκολους ατραπούς, στα φαινόμενα της πιο ακραίας αντίδρασης.
Μετά ταύτα και μέσα σε αυτό το περίπλοκο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό ο ρόλος του ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου είναι μάλλον άχαρος. Πώς να εξηγήσεις στα κανάλια και στην κοινωνία πως μεταξύ υποκρισίας και ελευθεριότητας χάσαμε την ευθύνη και μεταξύ χυδαιότητας και ύβρεων χάσαμε την κριτική, τη σάτιρα και …τον Αριστοφάνη; Τι να κάνουν τα πρόστιμα σε μια κοινωνία που δεν αντιδρά ή που αντιδρά για λάθος λόγους;
Καιρός, λοιπόν, να «εγερθούμε» και να ξαναπάρουμε μερικά πράγματα από την αρχή στην χώρα που γεννήθηκε κάποτε η λογική; Ο Διαμαντής Μπασαντής είναι επικοινωνιολόγος και δημοσιογράφος. Διδάσκει επικοινωνία στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Κύπρου.
liberals10
Χρόνια τώρα η ελληνική δημοσιογραφία κινείται ανάμεσα στον τυφλοσούρτη της πολιτικής ορθότητας και στον αχαλίνωτο μικροαστισμό της προκλητικότητας και της ελευθεριότητας. Όλο αυτό το διάστημα μεγάλο μέρος της ελληνικής δημοσιογραφίας συνήθισε να ακολουθεί είτε τις ανελαστικές επιταγές μιας στενόθωρης λογικής για το τι είναι «ορθό» και τι είναι «λάθος» είτε τις προκλήσεις και το κραυγαλέο στο όνομα του «αγοραίου» και της «ελευθερίας της έκφρασης».
Με τον τρόπο αυτό συχνά έχουν εξοβελιστεί από τη δημοσιότητα πολλά και «δύσκολα» θέματα και αρκετά «ενοχλητικά» και αμφιλεγόμενα γεγονότα. Οι δημοσιογράφοι που το κάνουν αυτό θεωρούν πως αν και απευθύνονται σε ενήλικες πολίτες πρέπει να τους συμπεριφέρονται σαν παιδάκια του δημοτικού. Από την άλλη ένας υποδόριος φαρισαϊσμός και μια έντονη διάθεση χειραγώγησης εκ μέρους ορισμένων ΜΜΕ οδηγεί στο να προβάλλονται μεγεθυμένα ακραία και περιθωριακά φαινόμενα σαν δεσπόζουσες τάσεις της κοινωνίας.
Κι όμως όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να μην συμβαίνουν καθώς υπάρχουν κώδικες δεοντολογίας, οι οποίοι προέρχονται μέσα από τη χρόνια εμπειρία και την επαγγελματική διαχείριση της ειδησεογραφίας. Κώδικες που ξεχωρίζουν τον «δημόσιο λόγο» από τον «ιδιωτικό λόγο» και τη «δημόσια σφαίρα» από την «ιδιωτική ζωή». Κώδικες που ισχύουν σε όλες τις σύγχρονες χώρες πετυχαίνοντας τις περισσότερες φορές την δημοσιοποίηση χωρίς δραματοποίηση και υπερβολή.
Όμως τι να λέμε τώρα στη χώρα της υπερβολής; Στη χώρα όπου πολύ συχνά οι αποσιωπήσεις θεωρούνται «προοδευτικές» και τα συνθήματα και οι μεγαλοστομίες θεωρούνται «κριτική»;
Κάπως έτσι φτάσαμε ανεπαισθήτως στο βράδυ της 6ης Μαΐου για να «εγερθούμε» όλοι ξαφνιασμένοι μπροστά στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Κι όμως η Χρυσή Αυγή ήταν εδώ και καιρό, καθώς εκλέχθηκε πριν ενάμιση χρόνο στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, ενώ κυριαρχούσε πολύ περισσότερο στις παλιές και υποβαθμισμένες γειτονιές του κέντρου των Αθηνών.
Όμως όλα αυτά τα χρόνια η «προοδευτική» σιωπή έπεφτε βαριά πάνω στην σκληρή και προβληματική πραγματικότητα χιλιάδων στοιβαγμένων λαθρομεταναστών και χιλιάδων καταταλαιπωρημένων κατοίκων της Αθήνα και άλλων πόλεων της Ελλάδας. Και μετά περάσαμε από την κραυγαλέα σιωπή της προόδου στο στρατιωτικό παράγγελμα «εγέρθητι» προς τους δημοσιογράφους. Είναι προφανές πως η τέτοιου είδους πρόοδος οδηγεί, μέσα από δύσκολους ατραπούς, στα φαινόμενα της πιο ακραίας αντίδρασης.
Μετά ταύτα και μέσα σε αυτό το περίπλοκο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό ο ρόλος του ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου είναι μάλλον άχαρος. Πώς να εξηγήσεις στα κανάλια και στην κοινωνία πως μεταξύ υποκρισίας και ελευθεριότητας χάσαμε την ευθύνη και μεταξύ χυδαιότητας και ύβρεων χάσαμε την κριτική, τη σάτιρα και …τον Αριστοφάνη; Τι να κάνουν τα πρόστιμα σε μια κοινωνία που δεν αντιδρά ή που αντιδρά για λάθος λόγους;
Καιρός, λοιπόν, να «εγερθούμε» και να ξαναπάρουμε μερικά πράγματα από την αρχή στην χώρα που γεννήθηκε κάποτε η λογική; Ο Διαμαντής Μπασαντής είναι επικοινωνιολόγος και δημοσιογράφος. Διδάσκει επικοινωνία στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Κύπρου.
liberals10
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τηλεφώνημα για βόμβα στο Εφετείο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τηλεφώνημα για βόμβα στο Εφετείο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
