2018-02-12 20:45:35
Λίγο πριν τις 8 μέλη του Ρουβικώνας διέκοψαν ομιλία του Ευκλείδη Τσακαλώτου στο ΕΒΕΑ στην οδό Ακαδημίας κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ Α Αθηνών.
Ένα μέλος της αναρχικής ομάδας επιχείρησε να πλησιάσει τον υπουργό Οικονομικών ωστόσο ένας αστυνομικός της φρουράς τον σταμάτησε. Στο σημείο έφτασαν άνδρες της ΕΛΑΣ και έχουν προχωρήσει σε προσαγωγές.
Το κείμενο του Ρουβικώνα:
Τα τελευταία δέκα χρόνια η Ελλάδα μαστίζεται από την χειρότερη οικονομική κρίση στην μεταπολεμική της ιστορία με συνέπειες που είναι δύσκολο να αναλυθούν η ακόμη και να περιγραφούν, τουλάχιστο για όσο θα βρισκόμαστε μέσα σε αυτήν. Στο πολιτικό επίπεδο δυο είναι τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη περίοδο αυτή. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και της ακροδεξιάς στη κοινωνία. Στην οικονομία αυτό που άλλαξε ήταν το σκάσιμο της φούσκας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και η συνεπακόλουθη κρίση χρέους που οδήγησε στα μνημόνια.
Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την αριστερή του ρητορική, δεν είχε μιλήσει για αλλαγή στις σχέσεις παραγωγής η για κατάργηση του καπιταλισμού, που ως κυρίαρχο οικονομικό σύστημα θέλει το κράτος πρόμαχο των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών. Η άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία έγινε με την εξαγγελία ενός προγράμματος που δεν ήταν ποτέ δυνατό να υλοποιηθεί, ειδικά στις συνθήκες οικονομικής ασφυξίας που είχε δημιουργήσει η κρίση και τα μνημόνια, ακόμη και αν η ηγετική του ομάδα ήθελε να το υλοποιήσει. Άποψη μας είναι ότι ουδέποτε ήταν αυτός ο σκοπός τους.
Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι, να λειτουργήσει ως αμορτισέρ που θα απορροφήσει τις αντιδράσεις της κοινωνίας, ειδικά των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων τα οποία κατά κύριο λόγο επλήγησαν από την κρίση. Βασικό μέλημα του κυβερνητικού επιτελείου του Τσίπρα όπως και των προκάτοχων του, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι η στήριξη του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του φυσικά στην πλάτη του κόσμου της εργασίας. Με το που εκδηλώθηκε η κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αμέσως ακολούθησε η διάσωση των τραπεζών με κρατικό χρήμα, πολίτικη που επιβλήθηκε από την ΕΕ και το ΔΝΤ και που ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε απαρέγκλιτα.
Οι θεατρινισμοί του Βαρουφάκη, του Λαφαζάνη και της Ζωής, όπως και η παρωδία του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015, έδωσαν τη θέση τους στο κόκκινο σακίδιο του Ευκλείδη και στα καλοσιδερωμένα κοστούμια των Σπίρτζη, Σταθάκη, Δραγασάκη, καθώς και στο κομψό ταγιεράκι της Αχτσιόγλου. Η δήθεν δυσφορία με την οποία κατεβάζουν για ψήφιση όλοι αυτοί τα νομοσχέδια, όταν τους τραβάει το αυτί ο Στουρνάρας (ω ναι αυτός που από υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, έγινε διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας, κατ’ απαίτηση του Ματαιο Ρεντζι πρόεδρου της ΕΚΤ) και η τρόικα, δεν πιστεύουμε ότι μπορεί πλέον να πείσει και τον πλέον αφελή. Είναι όλοι τους μια καλή παρέα.
Η δήθεν ανάπτυξη που επιστρέφει (ας μην ξεχνάμε ότι κι ο Σαμαράς με το Βενιζέλο τα ίδια έλεγαν) είναι πραγματικότητα για ορισμένους αλλά δεν αφορά εμάς, αφορά την τάξη των κυρίαρχων, των τραπεζιτών των εφοπλιστών, των βιομηχάνων και κάθε λογής αφεντικών, που μπορεί κατά καιρούς να πολεμάνε και μεταξύ τους, αλλά όλοι μαζί κατά βάση από τον δικό μας ίδρωτα πλουτίζουν.
Τα διευθυντήρια της ΕΕ του ΔΝΤ θέλουν να επανέλθει η ελληνική οικονομία σε φάση ανάπτυξης, αλλά με όρους που να συμφέρει το κεφάλαιο σε βάρος του κόσμου της εργασίας και σε αυτόν τον στόχο βλέπουμε να εναρμονίζετε πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ δια της οικονομικής του πολίτικης.
Μετά την εκλογική νίκη του τον Ιούνη του 2015, την δήθεν “σκληρή διαπραγμάτευση” και την γελοιότητα του δημοψηφίσματος, έρχεται το τρίτο μνημόνιο τον Αύγουστο και οι δεύτερες εκλογές τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου. Έκτοτε τα πράγματα τη οικονομία μπαίνουν στην κανονική ροή τους. Περνάνε με διαδικασίες fast track, δηλαδή με διαδικασία του κατεπείγοντος και χωρίς διεξοδική συζήτηση, όλα όσα δε είχαν περάσει οι προηγούμενοι. Ψηφίζονται πολυνομοσχέδια εκατοντάδων σελίδων με δεκάδες άρθρα που καλύπτουν μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων, συνεχίζοντας συνεχίζοντας την καταστροφή της κοινωνικής βάσης με αριστερό αυτή την φορά περιτύλιγμα.
Κατά γενική ομολογία των γραφειοκρατών του eurogroup και προς μεγάλη ανακούφιση των δανειστών, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να τα πηγαίνει καλύτερα από τους προκατόχους του στη διαχείριση της εξουσίας.
Το ξεπούλημα της δημοσίας περιουσίας, συνεχίζεται απρόσκοπτα.
Το παλιό ΤΑΙΠΕΔ αναβαθμίστηκε, άλλαξε όνομα σε Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. κοινώς υπερταμείο όπου δια νόμου του εκχωρήθηκαν ότι μπορεί κάνεις να φανταστεί. Λιμάνια αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, ορυκτός και θαλάσσιους πλούτος, υποδομές, ακίνητα και πρώην ΔΕΚΟ γίνονται με ταχύτατους ρυθμούς βορά στα αρπακτικά του ιδιωτικού κεφαλαίου. Η λίστα των ιδιωτικοποιήσεων και τα επιμέρους περιστατικά – σκάνδαλα (όπως Σκουριές, Ελληνικό, Βουνά με ανεμογεννήτριες, ΔΕΗ, Σιδηρόδρομοι, υδρογονάνθρακες στη Δ. Μακεδονία ) είναι τόσο τεράστια που είναι αδύνατο να γίνει εδώ έστω και απλή αναφορά τους. Ταυτόχρονα στα μέλη του ΔΣ του υπερταμείου, εξασφαλίστηκε ποινική ασυλία για τυχόν ζημιές που μπορεί να προκύψουν στο δημόσιο από τις συμβάσεις παραχώρησης που θα υπογράψουν (!!!).
Διάλυση των εργασιακών σχέσεων
Οι οικονομικές προεκτάσεις που έχει η αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας με την ταυτόχρονη αλλαγή του νομικού πλαισίου για την ασφάλιση, είναι προφανές ότι αγγίζουν όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής.
Από το 2015 και μέχρι σήμερα πλήθος “αριστερών” νομοθετημάτων με σαφές ταξικό πρόσημο ήρθαν να συμπληρώσουν το όποια κενά είχαν αφήσει οι μνημονιακοί νόμοι των προηγούμενων κυβερνήσεων, με απώτερο στόχο να αρθεί κάθε προστασία των εργαζόμενων από τις ορέξεις των αφεντικών.
Το πενθήμερο, το οκτάωρο η οι κυριακάτικη αργία είναι ήδη παρελθόν, ενώ τα mini jobs και τα voucher ήρθαν για να μείνουν.
Ανασφάλιστη η μισοασφαλισμένη εργασία, ο κατακερματισμός του χρόνου της εργασίας αλλά και η απελευθέρωση απολύσεων, η “κινητικότητα” και οι ατομικές συμβάσεις, είναι πλέον το ζοφερό τοπίο που αντικρίζει κάποιος που βγαίνει στην αγορά εργασίας. Ειδικά στους νέους το καθεστώς εκμετάλλευσης ξεπερνάει οτιδήποτε θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τις εποχές πριν την κρίση. Είναι πλέον σύνηθες άνθρωποι να μοιράζουν τον χρόνο τους σε δυο η και τρία αφεντικά, σε διαφορετικές τοποθεσίες και να μην γνωρίζουν την επόμενη βδομάδα που αν και πότε θα τους δοθεί η “ευκαιρία” να ξαναεργαστούν.
Αυτή η ανασφάλεια και το άγχος που επιφέρει, τείνει πλέον να εσωτερικευθεί από μεγάλη μερίδα ανθρώπων που πραγματικά ζούνε στο όριο της φτώχειας και χωρίς αύριο.
Την θεσμοθετημένη πλέον διάλυση του ασφαλιστικού που ξεκίνησε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με την καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων μέσω του PSI, ήρθε να ολοκληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑμε τις μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών και την νομική κατοχύρωση της ανασφάλιστης εργασίας. Έτσι προσθέτει και άλλη μια κοινωνική ομάδα, αυτή των απόμαχων της εργασίας, στη μάζα των απελπισμένων.
Η υπερβολική φορολόγηση του κόσμου της εργασίας σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη ελάφρυνση του μεγάλου κεφαλαίου, που κατά δήλωση των κυβερνώντων στοχεύει δήθεν να μειώσει τα ελλείμματα και να προσελκύσει επενδύσεις, στην πραγματικότητα ανατροφοδοτεί τη φτώχεια για τους πολλούς και συγκεντρώνει το κοινωνικό πλούτο στα ανώτερα στρώματα της κοινωνικής πυραμίδας.
Μισθωτοί, συνταξιούχοι και αυτοαπασχολούμενοι καλούνται να πληρώσουν δυσανάλογα μεγάλα ποσά σε φόρους και όσοι δεν τα καταφέρνουν μπλέκουν σε ένα κυκεώνα χρεωστούμενων, από όπου πολύ δύσκολα θα ξεφύγουν, με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς να καραδοκούν.
Οι ξένες επενδύσεις, αν ποτέ έρθουν, θα είναι τύπου fraport για τα αεροδρόμια, η eldorado gold για τα μεταλλεύματα της Χαλκιδικής. Δηλαδή ιδιωτικές εταιρίες θα έρθουν με όρους αποικιοκράτη να αποκομίσουν γρήγορο κέρδος και στη συνέχεια θα αποχωρίσουν όταν δεν θα τους συμφέρει αφήνοντας έρημα κτίρια και δηλητηριασμένη γη.
Παραδοσιακά επαγγέλματα του πρωτογενή και δευτερογενή τομέα καταδικάζονται σε αφανισμό ως μη ανταγωνιστικά και οι άνθρωποι που τα εξασκούν στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο η στη μετανάστευση.
Κοινωνικό κράτος
Εκτός από μνημονιακή απαίτηση ήταν πάγια επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων η μείωση της εμπλοκής του δημοσίου σε τομείς όπως η πρόνοια, η υγεία και η εκπαίδευση και η μεθόδευση της εκχώρησης τους σε ιδιωτικά συμφέροντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανάληψη της εξουσίας συνεχίζει παρά τα όσα έλεγε προεκλογικά τις πολιτικές των προκατόχων του και σε αυτούς τους τομείς. Το βασικό όχημα για την απαξίωση των μονάδων υγείας εκπαίδευσης και πρόνοιας είναι η χρόνια υποχρηματοδότηση και η αποψίλωση τους από το ανθρώπινο δυναμικό που χρειάζονται για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Παράλληλα η αφήγηση ότι νοσοκομεία, πανεπιστήμια κλπ αποτελούν άνδρα της διαφθοράς που δήθεν το κράτος προσπαθεί να καταπολεμήσει, συνεχίζει να αναπαράγεται από επίσημα και μη κέντρα, λες και όλα τα παραπάνω λειτουργούν αυτόνομα και δεν ελέγχονται από τα αντίστοιχα υπουργεία.
Στήριξη των τραπεζιτών
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι εδώ και δεκαετίες την φούσκα της “ισχυρής ελληνικής οικονομίας τροφοδότησαν οι τράπεζες. Χρησιμοποιώντας κάθε πιθανό και απίθανο κόλπο επιδόθηκαν σε ένα όργιο χορήγησης ακριβών δανείων σε ιδιώτες και επιχείρησις αποκομίζοντας τεράστια κέρδη αλλά και αναλαμβάνοντας το ανάλογο ρίσκο. Όταν μετά το 2007 είχε διαφανεί η επερχόμενη κατάρρευση τόσο οι τραπεζίτες όσο και τα οικονομικά επιτελεία των τότε κυβερνήσεων έπρεπε να πάρουν αποφάσεις και το έκαναν με τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε. Οι τράπεζες διασώθηκαν με δανεικά που πήρε το ελληνικό κράτος, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε και κατέστη μη βιώσιμο, υποθηκεύοντας τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων που ζούμε σ αυτή τη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τα όσα είχε διακηρύξει στο παρελθόν ως αντιπολίτευση κάνει ως κυβέρνηση ότι ακριβώς κατηγορούσε, αποδεικνύοντας ότι άσχετα με τον διαχειριστή το αστικό κράτος υπηρέτης του καπιταλισμού έχει συνέχεια.
Ο Τσακαλώτος και διάφορα στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης δέχονται με υπερηφάνεια τα εύσχημα από τον Nταισεμπλουνγ και λοιπούς αξιωματούχους του eurogroup ενώ από δίπλα ο Τσίπρας με το Μοσκοβισι χαμογελάνε αυτάρεσκα
Η δήθεν εσωτερική αντιπολίτευση και ο έλεγχος της κυβέρνησης από το κόμμα έχουν πάει για μακρινό περίπατο και η πολυθρύλητη ομάδα των 53 (πόσοι από αυτούς άραγε έχουν απομείνει στα αλήθεια) άντε να βγάλει καμιά χλιαρή ανακοίνωση για το μεταναστευτικό. Αυτοί λοιπόν οι λεχρίτες για την οικονομική πολιτική έκαναν από ανέκαθεν την πάπια, φυσικά και έχουν ψηφίσει όλα τα αντιλαϊκά νομοθετήματα που τους έχει σερβίρει η κυβέρνηση καθ υπόδειξη της τρόικας.
Οι κοινωνικές επιπτώσεις αυτών των πολιτικών είναι νωρίς ακόμη να μελετηθούν σε όλη τους την έκταση και το βάθος αλλά έχουμε ήδη σαφείς ενδείξεις για το που πάει το πράγμα. Φευγιό του ποιο ενεργού οικονομικά κομματιού της νεολαίας. Γήρανση του πληθυσμού. Γκετοποίηση ολόκληρων περιοχών ειδικά στα αστικά κέντρα, Άνοδο της ακροδεξιάς, έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. κλπ
Η αστική τάξη της Ελλάδας δεν βασίστηκε ποτέ για την συσσώρευση – αναπαραγωγή πλούτου σε διαδικασίες παραγωγής, αλλά κατά κύριο λόγο λειτούργησε παρασιτικά στο δημόσιο τομέα. Το αστικό κράτος δανειζόταν και τα χρήματα αυτά μοιράζονταν με αδιαφανείς διαδικασίες, με εργολαβίες, μίζες και κάθε λογής κομπίνες, όπου τα πολλά πηγαίνουν σε λίγους και τα ψίχουλα στους πολλούς. Αυτό γινότανε για δεκαετίες με τις κυβερνήσεις της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ και το ίδιο γίνεται και τώρα επί ΣΥΡΙΖΑ.
ΜΕ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΠΙΤΕΛΕΊΑ
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
_
bloko
Ένα μέλος της αναρχικής ομάδας επιχείρησε να πλησιάσει τον υπουργό Οικονομικών ωστόσο ένας αστυνομικός της φρουράς τον σταμάτησε. Στο σημείο έφτασαν άνδρες της ΕΛΑΣ και έχουν προχωρήσει σε προσαγωγές.
Το κείμενο του Ρουβικώνα:
Τα τελευταία δέκα χρόνια η Ελλάδα μαστίζεται από την χειρότερη οικονομική κρίση στην μεταπολεμική της ιστορία με συνέπειες που είναι δύσκολο να αναλυθούν η ακόμη και να περιγραφούν, τουλάχιστο για όσο θα βρισκόμαστε μέσα σε αυτήν. Στο πολιτικό επίπεδο δυο είναι τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη περίοδο αυτή. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και της ακροδεξιάς στη κοινωνία. Στην οικονομία αυτό που άλλαξε ήταν το σκάσιμο της φούσκας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και η συνεπακόλουθη κρίση χρέους που οδήγησε στα μνημόνια.
Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την αριστερή του ρητορική, δεν είχε μιλήσει για αλλαγή στις σχέσεις παραγωγής η για κατάργηση του καπιταλισμού, που ως κυρίαρχο οικονομικό σύστημα θέλει το κράτος πρόμαχο των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών. Η άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία έγινε με την εξαγγελία ενός προγράμματος που δεν ήταν ποτέ δυνατό να υλοποιηθεί, ειδικά στις συνθήκες οικονομικής ασφυξίας που είχε δημιουργήσει η κρίση και τα μνημόνια, ακόμη και αν η ηγετική του ομάδα ήθελε να το υλοποιήσει. Άποψη μας είναι ότι ουδέποτε ήταν αυτός ο σκοπός τους.
Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι, να λειτουργήσει ως αμορτισέρ που θα απορροφήσει τις αντιδράσεις της κοινωνίας, ειδικά των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων τα οποία κατά κύριο λόγο επλήγησαν από την κρίση. Βασικό μέλημα του κυβερνητικού επιτελείου του Τσίπρα όπως και των προκάτοχων του, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι η στήριξη του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του φυσικά στην πλάτη του κόσμου της εργασίας. Με το που εκδηλώθηκε η κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αμέσως ακολούθησε η διάσωση των τραπεζών με κρατικό χρήμα, πολίτικη που επιβλήθηκε από την ΕΕ και το ΔΝΤ και που ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε απαρέγκλιτα.
Οι θεατρινισμοί του Βαρουφάκη, του Λαφαζάνη και της Ζωής, όπως και η παρωδία του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015, έδωσαν τη θέση τους στο κόκκινο σακίδιο του Ευκλείδη και στα καλοσιδερωμένα κοστούμια των Σπίρτζη, Σταθάκη, Δραγασάκη, καθώς και στο κομψό ταγιεράκι της Αχτσιόγλου. Η δήθεν δυσφορία με την οποία κατεβάζουν για ψήφιση όλοι αυτοί τα νομοσχέδια, όταν τους τραβάει το αυτί ο Στουρνάρας (ω ναι αυτός που από υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, έγινε διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας, κατ’ απαίτηση του Ματαιο Ρεντζι πρόεδρου της ΕΚΤ) και η τρόικα, δεν πιστεύουμε ότι μπορεί πλέον να πείσει και τον πλέον αφελή. Είναι όλοι τους μια καλή παρέα.
Η δήθεν ανάπτυξη που επιστρέφει (ας μην ξεχνάμε ότι κι ο Σαμαράς με το Βενιζέλο τα ίδια έλεγαν) είναι πραγματικότητα για ορισμένους αλλά δεν αφορά εμάς, αφορά την τάξη των κυρίαρχων, των τραπεζιτών των εφοπλιστών, των βιομηχάνων και κάθε λογής αφεντικών, που μπορεί κατά καιρούς να πολεμάνε και μεταξύ τους, αλλά όλοι μαζί κατά βάση από τον δικό μας ίδρωτα πλουτίζουν.
Τα διευθυντήρια της ΕΕ του ΔΝΤ θέλουν να επανέλθει η ελληνική οικονομία σε φάση ανάπτυξης, αλλά με όρους που να συμφέρει το κεφάλαιο σε βάρος του κόσμου της εργασίας και σε αυτόν τον στόχο βλέπουμε να εναρμονίζετε πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ δια της οικονομικής του πολίτικης.
Μετά την εκλογική νίκη του τον Ιούνη του 2015, την δήθεν “σκληρή διαπραγμάτευση” και την γελοιότητα του δημοψηφίσματος, έρχεται το τρίτο μνημόνιο τον Αύγουστο και οι δεύτερες εκλογές τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου. Έκτοτε τα πράγματα τη οικονομία μπαίνουν στην κανονική ροή τους. Περνάνε με διαδικασίες fast track, δηλαδή με διαδικασία του κατεπείγοντος και χωρίς διεξοδική συζήτηση, όλα όσα δε είχαν περάσει οι προηγούμενοι. Ψηφίζονται πολυνομοσχέδια εκατοντάδων σελίδων με δεκάδες άρθρα που καλύπτουν μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων, συνεχίζοντας συνεχίζοντας την καταστροφή της κοινωνικής βάσης με αριστερό αυτή την φορά περιτύλιγμα.
Κατά γενική ομολογία των γραφειοκρατών του eurogroup και προς μεγάλη ανακούφιση των δανειστών, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να τα πηγαίνει καλύτερα από τους προκατόχους του στη διαχείριση της εξουσίας.
Το ξεπούλημα της δημοσίας περιουσίας, συνεχίζεται απρόσκοπτα.
Το παλιό ΤΑΙΠΕΔ αναβαθμίστηκε, άλλαξε όνομα σε Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. κοινώς υπερταμείο όπου δια νόμου του εκχωρήθηκαν ότι μπορεί κάνεις να φανταστεί. Λιμάνια αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, ορυκτός και θαλάσσιους πλούτος, υποδομές, ακίνητα και πρώην ΔΕΚΟ γίνονται με ταχύτατους ρυθμούς βορά στα αρπακτικά του ιδιωτικού κεφαλαίου. Η λίστα των ιδιωτικοποιήσεων και τα επιμέρους περιστατικά – σκάνδαλα (όπως Σκουριές, Ελληνικό, Βουνά με ανεμογεννήτριες, ΔΕΗ, Σιδηρόδρομοι, υδρογονάνθρακες στη Δ. Μακεδονία ) είναι τόσο τεράστια που είναι αδύνατο να γίνει εδώ έστω και απλή αναφορά τους. Ταυτόχρονα στα μέλη του ΔΣ του υπερταμείου, εξασφαλίστηκε ποινική ασυλία για τυχόν ζημιές που μπορεί να προκύψουν στο δημόσιο από τις συμβάσεις παραχώρησης που θα υπογράψουν (!!!).
Διάλυση των εργασιακών σχέσεων
Οι οικονομικές προεκτάσεις που έχει η αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας με την ταυτόχρονη αλλαγή του νομικού πλαισίου για την ασφάλιση, είναι προφανές ότι αγγίζουν όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής.
Από το 2015 και μέχρι σήμερα πλήθος “αριστερών” νομοθετημάτων με σαφές ταξικό πρόσημο ήρθαν να συμπληρώσουν το όποια κενά είχαν αφήσει οι μνημονιακοί νόμοι των προηγούμενων κυβερνήσεων, με απώτερο στόχο να αρθεί κάθε προστασία των εργαζόμενων από τις ορέξεις των αφεντικών.
Το πενθήμερο, το οκτάωρο η οι κυριακάτικη αργία είναι ήδη παρελθόν, ενώ τα mini jobs και τα voucher ήρθαν για να μείνουν.
Ανασφάλιστη η μισοασφαλισμένη εργασία, ο κατακερματισμός του χρόνου της εργασίας αλλά και η απελευθέρωση απολύσεων, η “κινητικότητα” και οι ατομικές συμβάσεις, είναι πλέον το ζοφερό τοπίο που αντικρίζει κάποιος που βγαίνει στην αγορά εργασίας. Ειδικά στους νέους το καθεστώς εκμετάλλευσης ξεπερνάει οτιδήποτε θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τις εποχές πριν την κρίση. Είναι πλέον σύνηθες άνθρωποι να μοιράζουν τον χρόνο τους σε δυο η και τρία αφεντικά, σε διαφορετικές τοποθεσίες και να μην γνωρίζουν την επόμενη βδομάδα που αν και πότε θα τους δοθεί η “ευκαιρία” να ξαναεργαστούν.
Αυτή η ανασφάλεια και το άγχος που επιφέρει, τείνει πλέον να εσωτερικευθεί από μεγάλη μερίδα ανθρώπων που πραγματικά ζούνε στο όριο της φτώχειας και χωρίς αύριο.
Την θεσμοθετημένη πλέον διάλυση του ασφαλιστικού που ξεκίνησε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με την καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων μέσω του PSI, ήρθε να ολοκληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑμε τις μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών και την νομική κατοχύρωση της ανασφάλιστης εργασίας. Έτσι προσθέτει και άλλη μια κοινωνική ομάδα, αυτή των απόμαχων της εργασίας, στη μάζα των απελπισμένων.
Η υπερβολική φορολόγηση του κόσμου της εργασίας σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη ελάφρυνση του μεγάλου κεφαλαίου, που κατά δήλωση των κυβερνώντων στοχεύει δήθεν να μειώσει τα ελλείμματα και να προσελκύσει επενδύσεις, στην πραγματικότητα ανατροφοδοτεί τη φτώχεια για τους πολλούς και συγκεντρώνει το κοινωνικό πλούτο στα ανώτερα στρώματα της κοινωνικής πυραμίδας.
Μισθωτοί, συνταξιούχοι και αυτοαπασχολούμενοι καλούνται να πληρώσουν δυσανάλογα μεγάλα ποσά σε φόρους και όσοι δεν τα καταφέρνουν μπλέκουν σε ένα κυκεώνα χρεωστούμενων, από όπου πολύ δύσκολα θα ξεφύγουν, με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς να καραδοκούν.
Οι ξένες επενδύσεις, αν ποτέ έρθουν, θα είναι τύπου fraport για τα αεροδρόμια, η eldorado gold για τα μεταλλεύματα της Χαλκιδικής. Δηλαδή ιδιωτικές εταιρίες θα έρθουν με όρους αποικιοκράτη να αποκομίσουν γρήγορο κέρδος και στη συνέχεια θα αποχωρίσουν όταν δεν θα τους συμφέρει αφήνοντας έρημα κτίρια και δηλητηριασμένη γη.
Παραδοσιακά επαγγέλματα του πρωτογενή και δευτερογενή τομέα καταδικάζονται σε αφανισμό ως μη ανταγωνιστικά και οι άνθρωποι που τα εξασκούν στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο η στη μετανάστευση.
Κοινωνικό κράτος
Εκτός από μνημονιακή απαίτηση ήταν πάγια επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων η μείωση της εμπλοκής του δημοσίου σε τομείς όπως η πρόνοια, η υγεία και η εκπαίδευση και η μεθόδευση της εκχώρησης τους σε ιδιωτικά συμφέροντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανάληψη της εξουσίας συνεχίζει παρά τα όσα έλεγε προεκλογικά τις πολιτικές των προκατόχων του και σε αυτούς τους τομείς. Το βασικό όχημα για την απαξίωση των μονάδων υγείας εκπαίδευσης και πρόνοιας είναι η χρόνια υποχρηματοδότηση και η αποψίλωση τους από το ανθρώπινο δυναμικό που χρειάζονται για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Παράλληλα η αφήγηση ότι νοσοκομεία, πανεπιστήμια κλπ αποτελούν άνδρα της διαφθοράς που δήθεν το κράτος προσπαθεί να καταπολεμήσει, συνεχίζει να αναπαράγεται από επίσημα και μη κέντρα, λες και όλα τα παραπάνω λειτουργούν αυτόνομα και δεν ελέγχονται από τα αντίστοιχα υπουργεία.
Στήριξη των τραπεζιτών
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι εδώ και δεκαετίες την φούσκα της “ισχυρής ελληνικής οικονομίας τροφοδότησαν οι τράπεζες. Χρησιμοποιώντας κάθε πιθανό και απίθανο κόλπο επιδόθηκαν σε ένα όργιο χορήγησης ακριβών δανείων σε ιδιώτες και επιχείρησις αποκομίζοντας τεράστια κέρδη αλλά και αναλαμβάνοντας το ανάλογο ρίσκο. Όταν μετά το 2007 είχε διαφανεί η επερχόμενη κατάρρευση τόσο οι τραπεζίτες όσο και τα οικονομικά επιτελεία των τότε κυβερνήσεων έπρεπε να πάρουν αποφάσεις και το έκαναν με τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε. Οι τράπεζες διασώθηκαν με δανεικά που πήρε το ελληνικό κράτος, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε και κατέστη μη βιώσιμο, υποθηκεύοντας τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων που ζούμε σ αυτή τη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τα όσα είχε διακηρύξει στο παρελθόν ως αντιπολίτευση κάνει ως κυβέρνηση ότι ακριβώς κατηγορούσε, αποδεικνύοντας ότι άσχετα με τον διαχειριστή το αστικό κράτος υπηρέτης του καπιταλισμού έχει συνέχεια.
Ο Τσακαλώτος και διάφορα στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης δέχονται με υπερηφάνεια τα εύσχημα από τον Nταισεμπλουνγ και λοιπούς αξιωματούχους του eurogroup ενώ από δίπλα ο Τσίπρας με το Μοσκοβισι χαμογελάνε αυτάρεσκα
Η δήθεν εσωτερική αντιπολίτευση και ο έλεγχος της κυβέρνησης από το κόμμα έχουν πάει για μακρινό περίπατο και η πολυθρύλητη ομάδα των 53 (πόσοι από αυτούς άραγε έχουν απομείνει στα αλήθεια) άντε να βγάλει καμιά χλιαρή ανακοίνωση για το μεταναστευτικό. Αυτοί λοιπόν οι λεχρίτες για την οικονομική πολιτική έκαναν από ανέκαθεν την πάπια, φυσικά και έχουν ψηφίσει όλα τα αντιλαϊκά νομοθετήματα που τους έχει σερβίρει η κυβέρνηση καθ υπόδειξη της τρόικας.
Οι κοινωνικές επιπτώσεις αυτών των πολιτικών είναι νωρίς ακόμη να μελετηθούν σε όλη τους την έκταση και το βάθος αλλά έχουμε ήδη σαφείς ενδείξεις για το που πάει το πράγμα. Φευγιό του ποιο ενεργού οικονομικά κομματιού της νεολαίας. Γήρανση του πληθυσμού. Γκετοποίηση ολόκληρων περιοχών ειδικά στα αστικά κέντρα, Άνοδο της ακροδεξιάς, έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. κλπ
Η αστική τάξη της Ελλάδας δεν βασίστηκε ποτέ για την συσσώρευση – αναπαραγωγή πλούτου σε διαδικασίες παραγωγής, αλλά κατά κύριο λόγο λειτούργησε παρασιτικά στο δημόσιο τομέα. Το αστικό κράτος δανειζόταν και τα χρήματα αυτά μοιράζονταν με αδιαφανείς διαδικασίες, με εργολαβίες, μίζες και κάθε λογής κομπίνες, όπου τα πολλά πηγαίνουν σε λίγους και τα ψίχουλα στους πολλούς. Αυτό γινότανε για δεκαετίες με τις κυβερνήσεις της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ και το ίδιο γίνεται και τώρα επί ΣΥΡΙΖΑ.
ΜΕ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΠΙΤΕΛΕΊΑ
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μαρέβα Μητσοτάκη: Συστηματική επιχείρηση εξόντωσής μου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
