2018-03-10 22:30:38
Κοιτώντας την πόλη
άδεια νεκρή που πήγαν όλοι;
Λουκέτα που θυμίζουν
δεμένες πληγές
στου ονείρου το χάδι
κουρασμένες ζωέςΛίγες βιτρίνες που χαμογελούν
σαν μικρές θεατρίνες
τον ρόλο τους ψάχνουν να βρουν
στολισμένες γιρλάντες
σε βυθό πεθυμιών
ξεκούρντιστες βουβές μπαλάντες
στο ρυθμό των καιρών
Σου γελάνε με δάκρυ
λόγια άναρθρα ακούς
στων ματιών τους την άκρη
κρύβουν μύριους καημούς
σου μιλάνε με νότες
κάποιας ντόπιας στιγμής
μα περνούν χαραμάδες
σε ρωγμή αστραπής
Με ένα νεύμα σου γνέφουν
να αντικρίσεις το φως
μα ο παράδεισος λίγος
και ο κόσμος μικρός
σε μιας χούφτας αυλή
πώς να τρέξει το άτι
το λιβάδι να βρει
που χαρίζει ζωή
σε μιας τρύπιας δεκάρας
το λαιμό να κρυφτεί
Σε μια πόλη ναυάγιο
ψάχνεις να βρεις κουράγιο
να ντυθείς μπαλωθιές
που ξυπνούν τις ψυχές
να ταράξουν τον ύπνο
να ακουστούν οι φωνές
που έχουν χρόνια αράξει
στης βολής τις σκιές
να νιώθεις είναι λίγο να γίνεσαι ένα το πολύ στο πιότερο η αντοχή !
Lena Monastiriotou
https://plus.google.com/u/0/+lenasamara
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θανατική ποινή σε 10 άτομα για συγκρότηση τρομοκρατικής ομάδας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
