2018-03-28 18:19:13
Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στο δυσλειτουργικό και τραυματικό οικογενειακό παρελθόν μας να επηρεάσει το παρόν και το μέλλον μας. Πρέπει να το ξεπεράσουμε και να θεραπεύσουμε την ψυχή μας για να είμαστε ευτυχείς.
Οι προβληματικές οικογενειακές σχέσεις δημιουργούν ψυχικά τραύματα και καταλείπουν κενά αισθήματα. Χαράζουν μέσα μας βαθιές πληγές που δεν είναι πάντα εύκολο να επουλωθούν.
Ο αντίκτυπος που προκαλείται από την απώλεια ενός γονέα, την παρουσία μιας τοξικής μητέρας, το επιθετικό λεξιλόγιο, τις φωνές ή την έλλειψη ασφάλειας και στοργής προκαλεί περισσότερα από την κλασική έλλειψη αυτοεκτίμησης ή το ρίζωμα φόβων στην ψυχή.
Συχνά, η δυσκολία επίλυσης πολλών προσωπικών προβλημάτων σε μια σχέση έγκειται στο γεγονός ότι οι πληγές που έχουν δημιουργηθεί στο μυαλό μας προκαλούνται σε πολύ πρώιμη ηλικία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μακροχρόνια πίεση και το στρες σε νεαρή ηλικία προκαλούν αλλαγές στον τρόπο που λειτουργεί ο εγκέφαλός μας. Επομένως, οι δομές λειτουργίας που διέπουν τα συναισθήματα μπορούν να τροποποιηθούν.
Όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν στο να νιώθουμε περισσότερο ευάλωτοι. Ενδέχεται να ενισχύσουν βαθύτερα μέσα μας το αίσθημα της αδυναμίας. Αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερο κίνδυνο όταν πρόκύπτει η ανάγκη να διευθετήσουμε συγκεκριμένες συναισθηματικές διαταραχές.
Η οικογένεια μας οδηγεί στην πρώτη μας επαφή με την κοινωνία. Εάν η εμπειρία αυτή δεν τροφοδοτεί και δεν ικανοποιεί τις βασικές μας ανάγκες, αυτό μπορεί να επηρεάσει την υπόλοιπη ζωή μας.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο γιατί είναι τόσο δύσκολο να ξεπεραστούν τα ψυχικά τραύματα που σημειώθηκαν στα πρώτα χρόνια της ζωής μας.
Η κοινή αντίληψη πως η οικογένεια μάς παρέχει απεριόριστη υποστήριξη μερικές φορές είναι λανθασμένη
Το τελευταίο μέρος όπου νομίζουμε ότι θα τραυματιστούμε, θα προδοθεί η εμπιστοσύνη μας, θα απογοητευθούμε ή θα νιώσουμε μοναξιά, είναι, χωρίς αμφιβολία, η οικογένειά μας.
Συμβαίνει, ωστόσο, συχνότερα από ό,τι νομίζετε.
Τα οικογενειακά πρότυπα που υποτίθεται ότι μας προσφέρουν εμπιστοσύνη, ενθάρρυνση, θετικότητα, αγάπη και ασφάλεια μερικές φορές αποτυγχάνουν εκούσια ή ακούσια να μας μεταδώσουν αυτά τα συναισθήματα.
Για ένα παιδί, έναν έφηβο ή ακόμα και έναν ενήλικα το να προδοθεί ή να νιώσει απογοήτευση μέσα στην ίδια του την οικογένεια συντελεί στην ανάπτυξη ενός συναισθηματικού τραύματος το οποίο τον βρίσκει πάντα απροετοίμαστο.
Η προδοσία μέσα στην οικογένειά μας είναι για πιο οδυνηρή από την απλή προδοσία ενός φίλου ή ενός συναδέλφου. Είναι μια επίθεση που στρέφεται κατά της ίδιας της ταυτότητάς μας και των όσων πιστεύουμε.
Οι οικογενειακές ρήξεις περνούν από γενιά σε γενιά
Η οικογένεια σημαίνει πολλά περισσότερα από ένα γενεαλογικό δέντρο, έναν κοινό γενετικό κώδικα ή ένα κοινό επώνυμο.
Οι οικογένειες μοιράζονται ιστορίες και παραδίδουν στην επόμενη γενιά μια ολόκληρη συναισθηματική κληρονομιά. Συχνά το τραυματικό παρελθόν περνά από γενιά σε γενιά με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Για παράδειγμα, η επιστήμη της Επιγενετικής μας λέει ότι όλα όσα συμβαίνουν στο πλησιέστερο περιβάλλον μας μπορούν να αποτυπωθούν στα γονίδιά μας. Παράγοντες όπως ο φόβος, το σοβαρό άγχος ή τα συναισθηματικά κενά μπορούν να κληροδοτηθούν πολλές φορές από τους γονείς στα παιδιά.
Αυτό σημαίνει ότι, ορισμένες φορές, είμαστε περισσότερο ή λιγότερο επιρρεπείς στην κατάθλιψη. Γινόμαστε πιο δεκτικοί στο να αντιδράσουμε με καλύτερη ή χειρότερη διάθεση όταν αντιμετωπίζουμε δυσμενείς καταστάσεις.
Παρόλο που μπορεί να κρατήσουμε αποστάσεις από το οικογενειακό μας περιβάλλον, οι πληγές παραμένουν
Κάποια στιγμή στη ζωή μας, όλοι μπορούμε να το κάνουμε. Λέμε «φτάνει πια!» και βρίσκουμε το θάρρος να διακόψουμε αυτή την αρρωστημένη σχέση. Το κάνουμε αυτό για να δημιουργήσουμε την απαραίτητη απόσταση από την τραυματική και δυσλειτουργική οικογένειά μας.
Το απλό αυτό γεγονός ότι αποφασίζουμε να πούμε αντίο βλάπτει και εμάς την ίδια στιγμή. Από μόνη της η κίνηση αυτή δεν θεραπεύει τις πληγές. Είναι μια αρχή, αλλά δεν επιφέρει τη μόνιμη και οριστική λύση.
Δεν είναι εύκολο να αφήσουμε πίσω μας τις ιστορίες, τις δυναμικές, τις μνήμες ή όλα εκείνα τα κενά διαστήματα που μεσολαβούν ανάμεσά τους.
Πολλά από αυτά τα πράγματα συνδέονται με την προσωπικότητά μας και με τον τρόπο που δομούμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Οι άνθρωποι με τραυματικό παρελθόν τείνουν να είναι πιο καχύποπτοι. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να εδραιώσουν σταθερές σχέσεις.
Κάποιος που έχει τραυματιστεί χρειάζεται επίσης επιβεβαίωση. Θέλουν οι άλλοι να τους αναπληρώσουν αυτά τα κενά. Ως εκ τούτου, συχνά απογοητεύονται επειδή λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να τους προσφέρουν όλα όσα χρειάζονται.
Η καλύτερη συμβουλή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να προσπαθήσετε να θεραπεύσετε πρώτα τον εαυτό σας ως άτομο πριν αναζητήσετε αυτό που χρειάζεστε στους άλλους.
Μπορεί να καταλήξουμε στην αυτοαμφισβήτηση
Αυτή είναι, ίσως, η πιο πολύπλοκη και λυπηρή συνέπεια.
Κάποιος που έχει περάσει μεγάλο μέρος των πρώτων χρόνων της ζωής του σε ένα δυσλειτουργικό σπίτι ή σε μια οικογένεια με αρνητικά γονεϊκά πρότυπα μπορεί να πιστεύει ότι δεν αξίζει την αγάπη.
Όσα μαθαινουμε αλλά και οι σχέσεις μας με τη μητέρα μας ή τον πατέρα μας αποτελούν τον θεμέλιο λίθο για την προσωπικότητα και την αυτοεκτίμησή μας.
Το αρνητικό αποτύπωμα αυτών των εμπειριών είναι πολύ έντονο. Ως εκ τούτου, πολύ συχνά, μπορεί να αμφισβητούμε την αποτελεσματικότητά μας. Μπορεί να μην αναγνωρίζουμε την αξία μας ή ακόμα και να μη θεωρούμε τον εαυτό μας αντάξιο των ονείρων μας.
Η οικογένειά μας μπορεί είτε να μας δώσει φτερά είτε να μας τα αφαιρέσει. Πρόκειται για μια πραγματικότητα που μας προκαλεί λύπη και μας συνθλίβει συναισθηματικά.
Ωστόσο, υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να επιλέξει τους γονείς του ή τους συγγενείς του, αλλά πάντα έρχεται μια στιγμή στη ζωή που είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε τον τρόπο που θέλουμε να ζήσουμε.
Επιλέξτε να είστε δυνατοί, να είστε ευτυχισμένοι, ελεύθεροι και συναισθηματικά ώριμοι. Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπερνικήσετε και να θεραπεύσετε το παρελθόν σας.
Πηγή
Tromaktiko
Οι προβληματικές οικογενειακές σχέσεις δημιουργούν ψυχικά τραύματα και καταλείπουν κενά αισθήματα. Χαράζουν μέσα μας βαθιές πληγές που δεν είναι πάντα εύκολο να επουλωθούν.
Ο αντίκτυπος που προκαλείται από την απώλεια ενός γονέα, την παρουσία μιας τοξικής μητέρας, το επιθετικό λεξιλόγιο, τις φωνές ή την έλλειψη ασφάλειας και στοργής προκαλεί περισσότερα από την κλασική έλλειψη αυτοεκτίμησης ή το ρίζωμα φόβων στην ψυχή.
Συχνά, η δυσκολία επίλυσης πολλών προσωπικών προβλημάτων σε μια σχέση έγκειται στο γεγονός ότι οι πληγές που έχουν δημιουργηθεί στο μυαλό μας προκαλούνται σε πολύ πρώιμη ηλικία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μακροχρόνια πίεση και το στρες σε νεαρή ηλικία προκαλούν αλλαγές στον τρόπο που λειτουργεί ο εγκέφαλός μας. Επομένως, οι δομές λειτουργίας που διέπουν τα συναισθήματα μπορούν να τροποποιηθούν.
Όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν στο να νιώθουμε περισσότερο ευάλωτοι. Ενδέχεται να ενισχύσουν βαθύτερα μέσα μας το αίσθημα της αδυναμίας. Αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερο κίνδυνο όταν πρόκύπτει η ανάγκη να διευθετήσουμε συγκεκριμένες συναισθηματικές διαταραχές.
Η οικογένεια μας οδηγεί στην πρώτη μας επαφή με την κοινωνία. Εάν η εμπειρία αυτή δεν τροφοδοτεί και δεν ικανοποιεί τις βασικές μας ανάγκες, αυτό μπορεί να επηρεάσει την υπόλοιπη ζωή μας.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο γιατί είναι τόσο δύσκολο να ξεπεραστούν τα ψυχικά τραύματα που σημειώθηκαν στα πρώτα χρόνια της ζωής μας.
Η κοινή αντίληψη πως η οικογένεια μάς παρέχει απεριόριστη υποστήριξη μερικές φορές είναι λανθασμένη
Το τελευταίο μέρος όπου νομίζουμε ότι θα τραυματιστούμε, θα προδοθεί η εμπιστοσύνη μας, θα απογοητευθούμε ή θα νιώσουμε μοναξιά, είναι, χωρίς αμφιβολία, η οικογένειά μας.
Συμβαίνει, ωστόσο, συχνότερα από ό,τι νομίζετε.
Τα οικογενειακά πρότυπα που υποτίθεται ότι μας προσφέρουν εμπιστοσύνη, ενθάρρυνση, θετικότητα, αγάπη και ασφάλεια μερικές φορές αποτυγχάνουν εκούσια ή ακούσια να μας μεταδώσουν αυτά τα συναισθήματα.
Για ένα παιδί, έναν έφηβο ή ακόμα και έναν ενήλικα το να προδοθεί ή να νιώσει απογοήτευση μέσα στην ίδια του την οικογένεια συντελεί στην ανάπτυξη ενός συναισθηματικού τραύματος το οποίο τον βρίσκει πάντα απροετοίμαστο.
Η προδοσία μέσα στην οικογένειά μας είναι για πιο οδυνηρή από την απλή προδοσία ενός φίλου ή ενός συναδέλφου. Είναι μια επίθεση που στρέφεται κατά της ίδιας της ταυτότητάς μας και των όσων πιστεύουμε.
Οι οικογενειακές ρήξεις περνούν από γενιά σε γενιά
Η οικογένεια σημαίνει πολλά περισσότερα από ένα γενεαλογικό δέντρο, έναν κοινό γενετικό κώδικα ή ένα κοινό επώνυμο.
Οι οικογένειες μοιράζονται ιστορίες και παραδίδουν στην επόμενη γενιά μια ολόκληρη συναισθηματική κληρονομιά. Συχνά το τραυματικό παρελθόν περνά από γενιά σε γενιά με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Για παράδειγμα, η επιστήμη της Επιγενετικής μας λέει ότι όλα όσα συμβαίνουν στο πλησιέστερο περιβάλλον μας μπορούν να αποτυπωθούν στα γονίδιά μας. Παράγοντες όπως ο φόβος, το σοβαρό άγχος ή τα συναισθηματικά κενά μπορούν να κληροδοτηθούν πολλές φορές από τους γονείς στα παιδιά.
Αυτό σημαίνει ότι, ορισμένες φορές, είμαστε περισσότερο ή λιγότερο επιρρεπείς στην κατάθλιψη. Γινόμαστε πιο δεκτικοί στο να αντιδράσουμε με καλύτερη ή χειρότερη διάθεση όταν αντιμετωπίζουμε δυσμενείς καταστάσεις.
Παρόλο που μπορεί να κρατήσουμε αποστάσεις από το οικογενειακό μας περιβάλλον, οι πληγές παραμένουν
Κάποια στιγμή στη ζωή μας, όλοι μπορούμε να το κάνουμε. Λέμε «φτάνει πια!» και βρίσκουμε το θάρρος να διακόψουμε αυτή την αρρωστημένη σχέση. Το κάνουμε αυτό για να δημιουργήσουμε την απαραίτητη απόσταση από την τραυματική και δυσλειτουργική οικογένειά μας.
Το απλό αυτό γεγονός ότι αποφασίζουμε να πούμε αντίο βλάπτει και εμάς την ίδια στιγμή. Από μόνη της η κίνηση αυτή δεν θεραπεύει τις πληγές. Είναι μια αρχή, αλλά δεν επιφέρει τη μόνιμη και οριστική λύση.
Δεν είναι εύκολο να αφήσουμε πίσω μας τις ιστορίες, τις δυναμικές, τις μνήμες ή όλα εκείνα τα κενά διαστήματα που μεσολαβούν ανάμεσά τους.
Πολλά από αυτά τα πράγματα συνδέονται με την προσωπικότητά μας και με τον τρόπο που δομούμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Οι άνθρωποι με τραυματικό παρελθόν τείνουν να είναι πιο καχύποπτοι. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να εδραιώσουν σταθερές σχέσεις.
Κάποιος που έχει τραυματιστεί χρειάζεται επίσης επιβεβαίωση. Θέλουν οι άλλοι να τους αναπληρώσουν αυτά τα κενά. Ως εκ τούτου, συχνά απογοητεύονται επειδή λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να τους προσφέρουν όλα όσα χρειάζονται.
Η καλύτερη συμβουλή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να προσπαθήσετε να θεραπεύσετε πρώτα τον εαυτό σας ως άτομο πριν αναζητήσετε αυτό που χρειάζεστε στους άλλους.
Μπορεί να καταλήξουμε στην αυτοαμφισβήτηση
Αυτή είναι, ίσως, η πιο πολύπλοκη και λυπηρή συνέπεια.
Κάποιος που έχει περάσει μεγάλο μέρος των πρώτων χρόνων της ζωής του σε ένα δυσλειτουργικό σπίτι ή σε μια οικογένεια με αρνητικά γονεϊκά πρότυπα μπορεί να πιστεύει ότι δεν αξίζει την αγάπη.
Όσα μαθαινουμε αλλά και οι σχέσεις μας με τη μητέρα μας ή τον πατέρα μας αποτελούν τον θεμέλιο λίθο για την προσωπικότητα και την αυτοεκτίμησή μας.
Το αρνητικό αποτύπωμα αυτών των εμπειριών είναι πολύ έντονο. Ως εκ τούτου, πολύ συχνά, μπορεί να αμφισβητούμε την αποτελεσματικότητά μας. Μπορεί να μην αναγνωρίζουμε την αξία μας ή ακόμα και να μη θεωρούμε τον εαυτό μας αντάξιο των ονείρων μας.
Η οικογένειά μας μπορεί είτε να μας δώσει φτερά είτε να μας τα αφαιρέσει. Πρόκειται για μια πραγματικότητα που μας προκαλεί λύπη και μας συνθλίβει συναισθηματικά.
Ωστόσο, υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να επιλέξει τους γονείς του ή τους συγγενείς του, αλλά πάντα έρχεται μια στιγμή στη ζωή που είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε τον τρόπο που θέλουμε να ζήσουμε.
Επιλέξτε να είστε δυνατοί, να είστε ευτυχισμένοι, ελεύθεροι και συναισθηματικά ώριμοι. Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπερνικήσετε και να θεραπεύσετε το παρελθόν σας.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εκδόθηκαν οι Βεβαιώσεις ΕΚΟΕΜΣ Φορολογικού Έτους 2017
![Power of Love: Έξαλλη η Άννα Λορένη με την Αλεξάνδρα Ορφανού για τον Παναγιώτη! [video]](https://images.newsnowgreece.com/112/1121455/Power-of-Love-exalli-i-anna-loreni-me-tin-alexandra-orfanou-gia-ton-panagioti-video-1-124x78.jpg)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
