2018-04-24 07:45:46
Πριν 20 χρόνια. Σε μια από τις "καθημερινές πυροσβεστικές στιγμές", σε μια μάχη με τις αδηφάγες φλόγες, ο Πυροσβέστης Πέτρος Σπυρόπουλος, χάνει την ζωή του πάνω στο καθήκον, περνώντας στο Αθάνατο Ηρώον του Πυροσβεστικού Σώματος.
Αντιγράφουμε από την Απόφαση του Αρείου Πάγου (363 / 2006) που περιγράφει τις συνθήκες του θανάτου:
"Στις 24.04.98 ώρα 6.10 εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο κτιριακό συγκρότημα της "SATO Α.Ε." σto Mοσχάτο. Ο Πυροσβέστης Πέτρος Σπυρόπουλος μετέβη για κατάσβεση στην επιπλοβιομηχανία "SATO Α.Ε." στις 06.20 ως μέλος του πληρώματος του 882 υδροφόρου οχήματος. Η ένταση και η έκταση της πυρκαγιάς ήταν μεγάλη. Οι πυροσβέστες εισήλθαν εντός του κτιρίου των αποθηκών, αλλά λόγω των αντίξοων συνθηκών οπισθοχώρησαν και πρόσβαλλαν την εστία της φωτιάς με άλλους μπροστά από τις δύο μεταλλικές εισόδους της "ράμπας" φορτοεκφόρτωσης φορώντας αναπνευστικές συσκευές και κάτω από υπόστεγο λαμαρίνες
. Ξαφνικά, χωρίς να υπάρχουν ανάλογες ενδείξεις κατέρρευσε προέκταση του κτιρίου της αποθήκης συμπαρασύροντας και το υπόστεγο, το οποίο στηριζόταν στο κτίσμα που κατέρρευσε. Ο Πέτρος Σπυρόπουλος επλήγη από σιδηροδοκό που κατέρρευσε και εγκλωβίστηκε. Ο θάνατος του επήλθε ακαριαία. Πέθανε ώρα 07.00. Διακομίσθη με το ΕΚΑΒ νεκρός. Ο θάνατός του επήλθε από βαριές κακώσεις θώρακος και κοιλίας. Οι πυροσβέστες δεν ανέμεναν την κατάρρευση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα της προέκτασης του κτιρίου της αποθήκης με το υπόστεγο, ενώ η πυρκαγιά εμαίνετο στο κυρίως κτίριο. Από την πυρκαγιά αποτεφρώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων που βρισκόταν στους αποθηκευτικούς και εκθεσιακούς χώρους του συγκροτήματος, υπέστη εκτεταμένες βλάβες ο φέρων οργανισμός και το ηλεκτρομηχανολογικό δίκτυο και κατέρρευσε η προς την οδό ... πτέρυγα (κτίριο Β). Η αρχική εστία της πυρκαγιάς εντοπίστηκε στο ισόγειο εκτός από τα πέντε κτίρια του συγκροτήματος του (κτίριο Ε) το οποίο χρησιμοποιείτο ως αποθήκη προϊόντων της εταιρείας "SATO Α.Ε." και επεκτάθηκε στον 1ο όροφο του ιδίου κτιρίου, στο κτίριο Δ, στο κτίριο Β αποτελούμενο από υπόγειο, ισόγειο και 1ο όροφο και στο κτίριο Γ αποτελούμενο από υπόγειο ισόγειο 1ο και 2ο όροφο. Κατασβήστηκε τις μεσημβρινές ώρες από δυνάμεις της πυροσβεστικής υπηρεσίας Πειραιά, η οποία ειδοποιήθηκε στις 06.18 ώρα από το φύλακα του συγκροτήματος."
Δύο μέρες μετά τη θυσία του Πέτρου, στην εφημερίδα Βήμα, (26-4-1998) δημοσιεύεται το παρακάτω άρθρο:
Στο άρθρο περιγράφεται η θυσία:
"Η φωτιά που έχει ξεσπάσει σε αποθήκη επίπλων στο Μοσχάτο Αττικής συνεχίζει με μανία το καταστροφικό της έργο. Οι άνδρες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας δίνουν πραγματική μάχη με την πύρινη λαίλαπα κάνοντας ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να τη θέσουν «υπό έλεγχο». Στο πρώτο μέτωπο της φωτιάς βρίσκεται και ο 26χρονος Πέτρος Σπυρόπουλος, η αυταπάρνηση του οποίου προκαλεί την ανησυχία των συναδέλφων του. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και χωρίς κανένας να καταλάβει πώς ακριβώς έγιναν όλα, ο άτυχος πυροσβέστης καταπλακώνεται από κομμάτια λαμαρίνας και μπετόν, τα οποία κατέρρευσαν από τον εξώστη της βιομηχανίας. Ο θάνατός του ήταν απλώς ζήτημα χρόνου..."
«...Μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις» λένε οι Κινέζοι και φαίνεται ότι έχουν απόλυτο δίκιο. Διότι με το που μπήκαμε στο προαύλιο του σταθμού Πυροσβεστικής της οδού Σαρρή η εικόνα του πρώτου ανθρώπου που συναντήσαμε επιβεβαίωνε τη συγκεκριμένη άποψη. Εμφανώς ταλαιπωρημένος από την άνιση μάχη με τη φωτιά στο Μοσχάτο, ο πυραγός Ι. Μαλαμάκης δεν έβρισκε το κουράγιο να πει ούτε μία λέξη: «Τι να πω! Και μόνο που με βλέπει κανείς καταλαβαίνει. Φεύγω τώρα, γιατί είμαι πολύ κουρασμένος. Ήμουν στη φωτιά, στο Μοσχάτο...Κάναμε ό,τι μπορούσαμε αλλά...».
Ο Ήρωας Πυροσβέστης Σπυρόπουλος Πέτρος, δύο χρόνια μετά με απόφαση του Αρχηγείου του Πυροσβεστικού Σώματος προάγεται "μετά θάνατο" για ανδραγαθία στο βαθμό του Αρχιπυροσβέστη από 24-4-1998, επειδή κατά "την κατάσβεση μεγάλης πυρκαγιάς την 24-4-1998 και Ω/07.30 εξέθεσε τη ζωή του σε κίνδυνο με αποτέλεσμα να χάσει αυτή.
Ως το ελάχιστο για τη θυσία του, στην γενέτειρα του εκλιπόντος, τη Λάρισα, δίνεται το όνομά του σε δρόμο της πόλης, ενώ το ίδιο κάνει και ο Δήμος Μοσχάτου, κοντά στο σημείο του θανάτου του.
Ο δρόμος στη Λάρισα
Ο δρόμος στο Μοσχάτο
Είκοσι χρόνια μετά, με μια κοινή πρωτοβουλία με τον Δήμο Μοσχάτου - Ταύρου, την ημέρα της θυσίας του, στον δρόμο με το όνομα του Ήρωα μας, κοντά στον τόπο θυσίας του, αποτίουμε φόρο τιμής.
Καλούμε προσκλητήριο και ο Πέτρος είναι παρών.
http://stamoylis.blogspot.gr
_
Αντιγράφουμε από την Απόφαση του Αρείου Πάγου (363 / 2006) που περιγράφει τις συνθήκες του θανάτου:
"Στις 24.04.98 ώρα 6.10 εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο κτιριακό συγκρότημα της "SATO Α.Ε." σto Mοσχάτο. Ο Πυροσβέστης Πέτρος Σπυρόπουλος μετέβη για κατάσβεση στην επιπλοβιομηχανία "SATO Α.Ε." στις 06.20 ως μέλος του πληρώματος του 882 υδροφόρου οχήματος. Η ένταση και η έκταση της πυρκαγιάς ήταν μεγάλη. Οι πυροσβέστες εισήλθαν εντός του κτιρίου των αποθηκών, αλλά λόγω των αντίξοων συνθηκών οπισθοχώρησαν και πρόσβαλλαν την εστία της φωτιάς με άλλους μπροστά από τις δύο μεταλλικές εισόδους της "ράμπας" φορτοεκφόρτωσης φορώντας αναπνευστικές συσκευές και κάτω από υπόστεγο λαμαρίνες
Δύο μέρες μετά τη θυσία του Πέτρου, στην εφημερίδα Βήμα, (26-4-1998) δημοσιεύεται το παρακάτω άρθρο:
Στο άρθρο περιγράφεται η θυσία:
"Η φωτιά που έχει ξεσπάσει σε αποθήκη επίπλων στο Μοσχάτο Αττικής συνεχίζει με μανία το καταστροφικό της έργο. Οι άνδρες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας δίνουν πραγματική μάχη με την πύρινη λαίλαπα κάνοντας ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να τη θέσουν «υπό έλεγχο». Στο πρώτο μέτωπο της φωτιάς βρίσκεται και ο 26χρονος Πέτρος Σπυρόπουλος, η αυταπάρνηση του οποίου προκαλεί την ανησυχία των συναδέλφων του. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και χωρίς κανένας να καταλάβει πώς ακριβώς έγιναν όλα, ο άτυχος πυροσβέστης καταπλακώνεται από κομμάτια λαμαρίνας και μπετόν, τα οποία κατέρρευσαν από τον εξώστη της βιομηχανίας. Ο θάνατός του ήταν απλώς ζήτημα χρόνου..."
«...Μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις» λένε οι Κινέζοι και φαίνεται ότι έχουν απόλυτο δίκιο. Διότι με το που μπήκαμε στο προαύλιο του σταθμού Πυροσβεστικής της οδού Σαρρή η εικόνα του πρώτου ανθρώπου που συναντήσαμε επιβεβαίωνε τη συγκεκριμένη άποψη. Εμφανώς ταλαιπωρημένος από την άνιση μάχη με τη φωτιά στο Μοσχάτο, ο πυραγός Ι. Μαλαμάκης δεν έβρισκε το κουράγιο να πει ούτε μία λέξη: «Τι να πω! Και μόνο που με βλέπει κανείς καταλαβαίνει. Φεύγω τώρα, γιατί είμαι πολύ κουρασμένος. Ήμουν στη φωτιά, στο Μοσχάτο...Κάναμε ό,τι μπορούσαμε αλλά...».
Ο Ήρωας Πυροσβέστης Σπυρόπουλος Πέτρος, δύο χρόνια μετά με απόφαση του Αρχηγείου του Πυροσβεστικού Σώματος προάγεται "μετά θάνατο" για ανδραγαθία στο βαθμό του Αρχιπυροσβέστη από 24-4-1998, επειδή κατά "την κατάσβεση μεγάλης πυρκαγιάς την 24-4-1998 και Ω/07.30 εξέθεσε τη ζωή του σε κίνδυνο με αποτέλεσμα να χάσει αυτή.
Ως το ελάχιστο για τη θυσία του, στην γενέτειρα του εκλιπόντος, τη Λάρισα, δίνεται το όνομά του σε δρόμο της πόλης, ενώ το ίδιο κάνει και ο Δήμος Μοσχάτου, κοντά στο σημείο του θανάτου του.
Ο δρόμος στη Λάρισα
Ο δρόμος στο Μοσχάτο
Είκοσι χρόνια μετά, με μια κοινή πρωτοβουλία με τον Δήμο Μοσχάτου - Ταύρου, την ημέρα της θυσίας του, στον δρόμο με το όνομα του Ήρωα μας, κοντά στον τόπο θυσίας του, αποτίουμε φόρο τιμής.
Καλούμε προσκλητήριο και ο Πέτρος είναι παρών.
http://stamoylis.blogspot.gr
_
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τράπεζες χωρίς ...στρες αλλά με... αστερίσκους στα τέστ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
