2018-05-19 13:18:22
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνοριακών Φυλάκων ξεκίνησε το 2002 μετά την πρόσληψη 4.500
συνοριακών φυλάκων στην Ελληνική Επικράτεια με εξειδικευμένο αντικείμενο και την δημιουργία των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών ενώσεων σε κάθε Διεύθυνση Αστυνομίας. Με ειδικότερα χαρακτηριστικά και προϋποθέσεις, εισήλθαμε στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας με ένα θολό θεσμικό πλαίσιο που ακόμη και σήμερα μας συνοδεύει. Σε ολόκληρη την Θράκη, την Μακεδονία, την Ήπειρο, την Θεσσαλία, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και την Κέρκυρα, ιδρύθηκαν Τμήματα Συνοριακής Φύλαξης και Δίωξης παράνομης μετανάστευσης με σκοπό την φύλαξη των συνόρων αλλά και την εδραίωση του αισθήματος ασφάλειας της περιφέρειας. Στην Αθήνα, και Θεσσαλονίκη οι συνοριακοί-αστυνομικοί, είχαν αρχικά ως αποκλειστικό αντικείμενο τους συνεχείς ελέγχους αλλοδαπών με την εκτέλεση πολλών εποχούμενων περιπολιών.
Πέραν αυτών συνδράμανε σε κάθε άλλη περίπτωση και ήταν η πιο υπολογίσιμη δύναμη σε κάθε νομό. Με τους 4.500 συνοριακούς φύλακες επανήλθε στην Ελληνική Επικράτεια σε πολύ λίγο διάστημα το αίσθημα ασφάλειας που είχε χαθεί μετά τις αθρόες εισροές μεταναστών από την ελληνοαλβανική μεθόριο. Με τις αυτοτελείς υπηρεσίες συνοριακής φύλαξης και δίωξης μετανάστευσης είχε επιτευχθεί ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα χωριά της περιφέρειας η εδραίωση του αισθήματος ασφαλείας. Τα μπλόκα σε όλο το επαρχιακό οδικό δίκτυο από τις δυνάμεις της συνοριοφυλακής πρόσδιδαν ασφάλεια αλλά και αποτελούσαν αποτρεπτικές δυνάμεις για κυκλώματα διακινητών, ναρκωτικών και άλλων εισαγόμενων - και όχι μόνο -παραγώγων της παράνομης μετανάστευσης.
Παρόλο που η εξέλιξη σε ένα τέτοιο – έστω άτυπο - Σώμα φαινόταν θετική, μια σειρά θεσμικών παρεμβάσεων προκάλεσε ιδιαίτερη σύγχυση ρόλων με στόχο την πλήρη διάλυση αυτού του εγχειρήματος. Οι συνοριακοί φύλακες σιγά σιγά άρχισαν να απομακρύνονται από τις περιπολίες, τα μπλόκα μειώθηκαν και οι έλεγχοι σταμάτησαν. Οι υπηρεσίες Συνοριακής Φύλαξης και Δίωξης Παράνομης Μετανάστευσης άρχισαν να χάνουν προσωπικό που μετακινήθηκε σε άλλες Αστυνομικές Υπηρεσίες αλλά χωρίς καμία πρόληψη για αντικατάσταση. Έτσι οι εποχούμενες περιπολίες έχουν μειωθεί πολύ, όχι μόνο στην περιφέρεια αλλά ακόμη και στις Διευθύνσεις Αλλοδαπών Αττικής και Θεσσαλονίκης. Η προσδοκώμενη αναδιάρθρωση του 2014 με τον καθετοποιημένο κλάδο μέσα στην Ελληνική Αστυνομία δεν ήρθε τελικά. Η εφαρμογή του για 3-4 μήνες προκάλεσε ανησυχίες και προβληματισμούς στους άλλους κλάδους αλλά και στην Ηγεσία του Σώματος αφού δεν θα μπορούσαν με ευκολία να χρησιμοποιούνται οι συνοριακοί – αστυνομικοί σε αλλότρια καθήκοντα όπως γήπεδα τις Κυριακές αλλά και μέτρα τάξης. Προτιμήθηκε και πάλι η επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος και η σύγχυση ρόλων που θα επέτρεπε τη χρήση των δυνάμεων της συνοριοφυλακής σε ποικίλα αλλότρια καθήκοντα.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνοριακών Φυλάκων από ιδρύσεως της – το 2002 – έχει ως γνώμονα την υποστήριξη των μελών της, την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την υπεράσπιση των μισθολογικών και ασφαλιστικών κεκτημένων αλλά παράλληλα και την κατάθεση προτάσεων σε θέματα που άπτονται τόσο συνδικαλιστικής φύσεως όσο όμως και των γενικότερων ανησυχιών στο πλαίσιο που δραστηριοποιείται, όπως το μεταναστευτικό. Εκπροσωπώντας σήμερα τους συνοριακούς φύλακες αλλά και τους αστυνομικούς που ομογενοποιήθηκαν με τον ν.3686/2008 έχει σταθεί επάξια σε δύσκολους καιρούς πραγματοποιώντας πολύπλευρους αγώνες.
Αγώνες για το μισθολόγιο και τις περικοπές του, αγώνες για την αναδιάρθρωση και τις άκαιρες καταργήσεις των Υπηρεσιών Συνοριακής Φύλαξης και Δίωξης Παράνομης Μετανάστευσης, αγώνες για το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό, αγώνες για την καθημερινότητα των συναδέλφων αλλά και την ουσιαστική συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Με τους αγώνες αυτούς καταφέραμε έως σήμερα, να σταθούμε επάξια μέσα στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας και με τη δική μας φωνή να βελτιώσουμε το πλαίσιο που μας διέπει. Τα συνδικαλιστικά αντανακλαστικά μας δοκιμάζονται συνεχώς και πετυχαίνουν να αντιδρούν άμεσα σε πρωτοβουλίες που υπονομεύουν την μεγάλη και συνεχή προσπάθεια μας.
Δεν είναι όμως μόνο οι επιτυχίες και η συνεπής διαδρομή μας που προσδίδει αξιοπιστία στο συνδικαλιστικό μας φορέα. Όσο παράξενο και αν φαίνεται, η αξιοπιστία αυτή, μπορεί να προσδίδεται και από τα λάθη που σίγουρα συμβαίνουν και οφείλουμε να τα αναγνωρίζουμε αλλά και την ειλικρίνεια η οποία θα πρέπει να χαρακτηρίζει τον φορέα που θέλει να εκπροσωπεί συναδέλφους. Οι ήττες είναι και αυτές μέρος του αγώνα μας. Όμως η προσπάθεια μας θα πρέπει να είναι ειλικρινής με αποκλειστικό γνώμονα την ακέραιη εκπροσώπηση των συναδέλφων. Θα ήταν ουτοπία να λέγαμε πως καταφέρνουμε πάντα και τα πετυχαίνουμε όλα. Ίσως έτσι θα κέρδιζες μια φορά, ίσως και δύο, την εύνοια των συναδέλφων σου. Όμως δεν θα κατάφερνες να σταθείς και να ακολουθήσεις μια διαδρομή που δεν θα την αμφισβητούσες ποτέ. Η προσπάθεια, ο αγώνας και η πειθώ σε ζητήματα που απαιτούν αποκατάσταση του δικαίου δεν αμφισβητούνται.
Στη βάση αυτή λοιπόν με αυτογνωσία, αντισταθήκαμε στην πρόθεση της Ηγεσίας για κατάργηση ορισμένων Υπηρεσιών Συνοριακής Φύλαξης και Δίωξης Παράνομης Μετανάστευσης το περασμένο έτος. Με ενημέρωση των αρμόδιων φορέων αλλά και με συνεχείς συναντήσεις με την Πολιτική και Φυσική Ηγεσία προσπαθήσαμε να πείσουμε για την άκαιρη και αναποτελεσματική λύση στην λειψανδρία να καταργηθούν ή να υποβαθμιστούν οι Υπηρεσίες που ασχολούνται με το μεταναστευτικό, την φύλαξη των συνόρων και την διαχείριση των μεταναστευτικών ροών. Σήμερα μετά την τελευταία αναδιάρθρωση του 2017, η Ομοσπονδία επιβεβαιώνεται για τις εκτιμήσεις πως δεν θα επέλθει καμία βελτίωση και καμία εξοικονόμηση δυνάμεων, τουλάχιστον για αυτές τις Υπηρεσίες. Την ώρα που το μεταναστευτικό βρίσκεται σε έξαρση, οφείλαμε και οφείλουμε να ενισχύσουμε τις υπηρεσίες αυτές με εξειδικευμένο προσωπικό αλλά και με μέσα που να ανταποκρίνονται στις απαιτητικές ανάγκες αντιμετώπισης και διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών. Παρόλα αυτά η αναδιάρθρωση «επετεύχθη» και οι υποσχέσεις για την επιχειρησιακή δομή των νεοσύστατων «γραφείων» διαχείρισης μετανάστευσης στη θέση των καταργούμενων υπηρεσιών μείνανε υποσχέσεις. Τα προϋπάρχον κενά των Υπηρεσιών αυτών και του προσωπικού δεν μειώθηκαν μετά την αναδιάρθρωση αλλά αντιθέτως αυξήθηκαν. Σήμερα τα προβλήματα στην στελέχωση των Υπηρεσιών Συνοριακής Φύλαξης και Διαχείρισης (πλέον) Παράνομης Μετανάστευσης είναι πολλά και η Ηγεσία καλείται να πάρει θέση και να τα αντιμετωπίσει.
Οι έντονες μεταναστευτικές ροές που λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερες κατά διαστήματα διακυμάνσεις έχουν προκαλέσει ιδιαίτερη ανησυχία όχι μόνο στις τάξεις μας που βιώνουμε και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα , αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Μείζον ζήτημα για όλη τη Χώρα και ολόκληρη την Ευρώπη, προκαλεί ιδιαίτερο ανήσυχο κλίμα τόσο για την διαχείριση των προσφυγικών ροών αλλά κυρίως για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών. Από το 2015 η Ομοσπονδία διέκρινε το γεννώμενο πρόβλημα και διατύπωσε την ανησυχία της στην Ηγεσία, Φυσική και Πολιτική ποικιλοτρόπως. Δεν πέρασε αρκετό διάστημα ώστε να επιβεβαιωθεί δυστυχώς με τον χειρότερο τρόπο. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και τεχνικά μέσα δυσκόλεψαν τα αντανακλαστικά της χώρας να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί το φαινόμενο. Στη σύγχυση αυτή τον κύριο και πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι συνοριακοί - αστυνομικοί που αποσπάστηκαν στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου που είχαν τις αθρόες εισροές. Παρ’ όλες τις ελλείψεις καταφέραμε, – παραμερίζοντας τις συνδικαλιστικές ακρότητες – να ανταπεξέλθουμε γρήγορα στα νέα δεδομένα καθώς η εθνική ευθύνη για τον καθένα που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή ήταν μεγάλη. Το αίσθημα ευθύνης του προσωπικού, που έχει ταχθεί πριν 18 χρόνια στη φύλαξη των συνόρων και στη διαχείριση των παράνομων μεταναστευτικών ροών στο εσωτερικό της χώρας, είναι υψηλό. Με επαγγελματισμό και μεγάλη πλέον εμπειρία το προσωπικό μπορεί να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις και με την συνδρομή της πολιτικής βούλησης είναι ικανό να εμπεδώσει το αίσθημα ασφάλειας που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται και απαιτείται είναι η αναγνώριση από την Πολιτεία και η έμπρακτη ενίσχυση με προσωπικό και μέσα που είναι αναγκαία για την ικανή συνέχιση της αποστολής μας. Οι συνοριακοί – αστυνομικοί έχουν εξάλλου αποδείξει σε πολύ δύσκολες στιγμές πως με το αίσθημα ευθύνης που τους διακατέχει σε τόσο σοβαρά ζητήματα για τη χώρα, μπορούν να επαναφέρουν την κανονικότητα στις περιοχές που υπάρχουν αθρόες ροές. Μπορούν να ανταποκριθούν και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της περιφέρειας και της συνοριακής γραμμής όπου χρειαστεί.
Πέραν του γενικότερου όμως πλαισίου, η Ομοσπονδία σήμερα έχει να αντιμετωπίσει και ιδιαίτερες συνθήκες που λαμβάνουν χώρα και προσδίδουν αδίκως και άνισα τον διαχωρισμό στις κατηγορίες του προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ.
Ο νόμος του μισθολογίου που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο – ένα χρόνο ακριβώς πριν - και δημοσιοποιήθηκε ως σχέδιο νόμου 4 ημέρες πριν την εισαγωγή του στη Βουλή για την ψήφιση, ήταν τελικά αυτό που φοβόμασταν όλοι. Πως μέσα από ένα νέο πεδίο διαμόρφωσης του μισθολογίου θα επέλθει ακόμη περισσότερο η συρρίκνωση του εισοδήματός μας. Η μειώσεις την τελευταία επταετία αγγίζουν το 40% του εισοδήματος μας. Η συνεισφορά στην «προσπάθεια» για μείωση των δημοσιονομικών του κράτους έχει οδηγήσει τις χαμηλόβαθμες κατηγορίες προσωπικού να έχουν απωλέσει τεράστιο μέρος του εισοδήματος οδηγώντας σε απόγνωση και σε αδυναμία να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους ανάγκες. Σε όλο αυτό το πλαίσιο, ο συνάδελφος καλείται να ξεχάσει τις αδυναμίες του, τα οικονομικά του προβλήματα, τα δάνειά του τις ανάγκες της οικογένειας του και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων στις υπηρεσιακές του υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις που αυξάνονται καθημερινά και σε συνδυασμό με την έλλειψη προσωπικού, προκαλούν καταστρατήγηση ακόμη και των βασικών κανονιστικών διατάξεων που περιγράφουν τα δικαιώματα του, το χρόνο εργασίας, τις συνθήκες ασφάλειας και τα μέσα που χρησιμοποιούν. Σε όλα αυτά σήμερα γίνεται έκπτωση προκειμένου να μην αυξηθούν οι δημοσιονομικές δαπάνες. Εκπτώσεις όμως που με τη σειρά τους προκαλούν κινδύνους και ανασφάλεια. Προφανώς και οι δεσμεύσεις για επαναφορά των μισθολογικών αποδοχών στα επίπεδα του 2012 μετά και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν μπορούν να γίνουν πιστευτές. Οι προεκλογικές υποσχέσεις για επαναφορά σε αυτά τα επίπεδα του 2012 εξανεμίστηκαν με την ψήφιση του νέου μισθολογίου τον περασμένο Μάιο. Ένα μισθολόγιο που ενώ φάνηκε με το θεσμό της «προσωπικής διαφοράς» να μην μειώνει το ύψος του εισοδήματος, τελικά με τις αναπροσαρμογές των κρατήσεων των ταμείων επέφερε και πάλι τεράστιες μειώσεις. Η υποσχέσεις τελικά πως δεν θα χαθεί κανένα ευρώ, των αρμοδίων Υπουργών έπεσαν έξω. Χάθηκαν, και χάθηκαν πολλά για το κατώτερο προσωπικό. Η αναδρομικότητα των σχετικών διατάξεων από 1/1/2017 μας έχουν περιορίσει ακόμη περισσότερο τις αποδοχές που τις βλέπουμε κάθε μήνα να μειώνονται συνεχώς. Τι λοιπόν και αν φωνάξαμε τότε, πριν ένα χρόνο, πως το εισόδημα μας θα συρρικνωθεί, τι και αν μας ομολογούν πλέον πως έχουμε δίκιο, η ουσία είναι πως το ένστολο προσωπικό αυτό, έχει χάσει την εμπιστοσύνη προς τους Κυβερνόντες και οι υποσχέσεις πλέον δεν έχουν καμία πειθώ. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνοριακών Φυλάκων από την πρώτη στιγμή αντέδρασε. Δεν χρειάστηκε και πολύ διάστημα για να καταλάβει πως η μυστικότητα στην επεξεργασία του νόμου και η εμφάνισή του τρεις μέρες πριν την είσοδό του στη Βουλή για ψήφιση, δεν θα ήταν για καλό σκοπό. Αυτός ο δημοκρατικός διάλογος που επιτρέπει την ανταλλαγή απόψεων και επιχειρημάτων, την διαλλακτικότητα σε αμφισβητούμενες διατάξεις και την αποκατάσταση αδικιών δεν ήρθε ποτέ. Ο νέος νόμος του μισθολογίου αποφασίστηκε και διατάχθηκε. Κομμένος και ραμμένος για τις ένοπλες δυνάμεις επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί αυτούσιος και στα Σώματα ασφαλείας με τραγικά αποτελέσματα. Σήμερα διανύουμε μια μεγάλη προσπάθεια να καταρριφθεί το συγκεκριμένο μισθολόγιο μέσα από τις δικαστικές αίθουσες. Ότι δεσμευτήκαμε στους συναδέλφους μας ότι θα κάνουμε, ως απάντηση στην αδιαφορία της Ηγεσίας και της Κυβέρνησης να μας ακούσει πριν το εισαγάγει στη βουλή. Είμαστε πεπεισμένοι πως η δικαιοσύνη θα πράξει αυτό που πρέπει και θα επιβάλει εκ νέου το δρόμο που οφείλει η Κυβέρνηση να ακολουθήσει. Προφανώς όμως, μια δικαστική απόφαση από το Συμβούλιο της Επικρατείας μπορεί ( αν και υποχρεώνει την Κυβέρνηση να την επιβάλλει), αυτή να μην εφαρμόζεται από την απαξίωση που μπορεί να επιδείξει η Πολιτεία για την Απόφαση. Αποφάσεις όμως που είναι προς όφελός της αξιολογούνται ως άμεση υποχρέωση για να της αποδοθεί η δικαιοσύνη. Η Ομοσπονδία δεν έμεινε όμως μόνο στο μισθολόγιο. Προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και για το «επιλεκτικό» επίδομα παραμεθορίου που αποδίδεται μόνο σε συγκεκριμένη παραμεθόριο. Προσέφυγε και για την ένταξη των βαθμοφόρων προερχομένων από συνοριακούς φύλακες στην Γ κατηγορία εν αντιθέσει με ομοιόβαθμους που εντάσσονται στην Β’ . Προσέφυγε και για τους ανακριτικούς προερχόμενους από συνοριακούς που και αυτούς τους αφήνει στάσιμους στην Γ’ κατηγορία την ώρα που κατώτεροι τους είναι στη Β’ . Δεν λήφθηκε υπόψη η διάταξη του ν. 3686/2008 για την ίση πλέον μεταχείριση και ίσες αποδοχές με το λοιπό αστυνομικό προσωπικό. Η Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ. με το σύνολο των δικαστικών της ενεργειών αναμένει να αναγνωριστεί το δίκιο των αιτημάτων της που ποτέ δεν λήφθηκαν υπόψη από την Ηγεσία για την διαμόρφωση του νέου μισθολογίου.
Το νέο συνταξιοδοτικό πλαίσιο και οι αναπροσαρμογές υπολογισμού των συντάξιμων αποδοχών δεν θα μπορούσαν να μην επηρεάσουν και τους συνοριακούς – αστυνομικούς. Η Ομοσπονδία όπως και κάθε συνδικαλιστικός φορέας όφειλε να καταθέσει εγκαίρως προτάσεις και να αγωνιστεί για την θεσμοθέτησή τους. Όχι όμως σε ένα απόλυτο συνδικαλιστικό πλαίσιο, αλλά με γνώμονα ουσιαστικά την διασφάλιση ενός συμβατού επιπέδου διαβίωσης. Αυτό προϋποθέτει ορθολογικές προτάσεις που να οδηγούν σε αξιοπρεπείς συντάξιμες αποδοχές και όχι σε συντάξεις πείνας. Ας μην ξεχνάμε πως στο χώρο της Αστυνομίας είναι η μοναδική κατηγορία πλέον που το προσωπικό έχει ασφαλιστεί σε 2-3 φορείς εως τώρα με εξαιρετικές νομοθετικές παρεμβάσεις να χαρακτηρίζουν αυτές τις μεταβάσεις, προκαλώντας πολλά νομοθετικά κενά. Παράλληλα η Ομοσπονδία διαφώνησε και με το νέο πλαίσιο των αναγνωρίσεων ετών όπως στρατιωτική θητεία, πτυχία και μάχιμη 5ετία, αφού η κατηγορία των συνοριακών φυλάκων θίγεται από κάθε άλλη κατηγορία περισσότερο. Είναι προφανές πως καμία αντίκρουση των ισχυρισμών δεν έγινε στο πλαίσιο της συζήτησης, ποια δηλαδή είναι η ανταποδοτικότητα της μάχιμης 5ετίας, γιατί δίδεται και τι καλύπτει, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αποτελεί ιδιαίτερο προνόμιο για το προσωπικό που την λαμβάνει. Τα εξωπραγματικά ποσά αναγνώρισης για σύνταξη των ετών σπουδών και της στρατιωτικής θητείας τέθηκαν «ελαφρώς» στη συζήτηση χωρίς κανείς να οριοθετεί ορθολογικά όρια. Αναγκαίες βέβαια οι αναγνωρίσεις για τους περισσότερους της κατηγορίας μας, καθώς οι ηλικίες και το διάστημα του εργασιακού βίου δεν συμβαδίζουν με τις υπολογιστικές μελέτες, αφού εισήλθαμε στο Σώμα σε μεγάλη ηλικία. Αποτελεί μονόδρομο η διεκδίκηση αναπροσαρμογής αυτού του πλαισίου διότι δεν ελήφθη υπόψη το ιδιαίτερο καθεστώς πρόσληψης μας σε σχέση με το ικανό διάστημα του εργασιακού βίου που ορίζεται. Είμαστε υποχρεωμένοι να εστιάσουμε στις παθογένειες και τα κενά του ασφαλιστικού μας φορέα και αφορούν την κατηγορία μας που βρίσκεται σε ακόμη πιο δυσμενή θέση με τις ιδιαιτερότητες που έχει.
Εκτός των άλλων, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνοριακών Φυλάκων είναι παρόν στην προσπάθεια του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. να αναμορφώσει το κανονιστικό πλαίσιο που διέπει το προσωπικό του Σώματος. Έχει ήδη καταθέσει αναλυτικό υπόμνημα με προτάσεις αναπροσαρμογής του πλαισίου και βρίσκεται πάντα στη διάθεση της Φυσικής Ηγεσίας να συνεισφέρει όπου κλιθεί.
Ο δρόμος της Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ. δεν ήταν πάντα ανοιχτός. Τα εμπόδια πολλά και συνεχή. Εδώ και χρόνια με τη στάση της προσπαθεί να προάγει νέα συνδικαλιστική έκφραση στους κόλπους της Ελληνικής Αστυνομίας. Η στείρα και απόλυτη συνδικαλιστική έκφραση που τόσα χρόνια καλλιεργήθηκε για την εκπροσώπηση όλων των παραγωγικών τάξεων γνωρίζουμε καλά τι αποτελέσματα έφερε. Ο συνδυασμός της παραχώρησης ανεξέλεγκτων προνομίων στους εργαζόμενους και της εξάρτησης σε ένα κομματικό κράτος με μεσάζον τους συνδικαλιστές προκάλεσε ήδη την κρίση μέσα στην κρίση της συνδικαλιστικής έκφρασης. Αποτέλεσμα αυτής ήταν η βίαιη αφαίμαξη όλων των «προνομίων» αλλά και όχι μόνο, αφού ακόμη και κεκτημένα ετών που προήγαγαν βασικές αρχές διαβίωσης χαθήκαν.
Είναι λοιπόν ανάγκη, να προάγουμε ένα άλλο μοντέλο συνδικαλιστικής έκφρασης που να υπερασπίζεται και να εκπροσωπεί τον κάθε εργαζόμενο, διασφαλίζοντας τα δικαιώματά του αλλά υπενθυμίζοντας όμως και τις υποχρεώσεις του. Είναι ανάγκη περισσότερο από κάθε φορά, ο συνδικαλισμός να κερδίσει την εμπιστοσύνη του εργαζόμενου που θα θεμελιωθεί όμως σε υγιείς βάσεις και όχι σε εξαρτήσεις προνομίων και υποσχέσεων με συνεργάτη το κομματικό κράτος.
Στη βάση αυτή η Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ. ως εκφραστής σε μια ιδιαίτερη κατηγορία προσωπικού στον ένστολο συνδικαλισμό, έχει επιλέξει να ακολουθήσει το δύσκολο δρόμο της αναγνώρισης και της ανατροπής των συνδικαλιστικών κατεστημένων. Γνωρίζω πως η διαδρομή θα είναι δύσκολη και οι Σειρήνες πολλές. Χρειαζόμαστε έναν υγιή συνδικαλισμό, υγιείς εκπροσώπους και ειλικρινείς δεσμεύσεις για έναν αγώνα που να στηρίζεται στη δημοκρατία, την ισονομία και το αίσθημα ευθύνης. Αίσθημα ευθύνης για αυτόν τον τόπο που δεν θα υπονομεύεται από ψευτουποσχέσεις και φρούδες ελπίδες.
Επιλέξαμε, με αίσθημα ευθύνης να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο.
Σας ευχαριστώ πολύ
Χαρέλας Παναγιώτης
Πρόεδρος Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ.
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δύο στους τρεις θα ζουν σε πόλεις ώς το 2050
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θρήνος για τον Κωνσταντίνο Κόλλια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
