2018-05-29 22:36:06
Τα περισσότερα παιδιά από τη γέννησή τους συνηθίζουν να έχουν την πιπίλα στο στόμα τους, την οποία πιπιλίζουν, χάρη στο αντανακλαστικό του θηλασμού. Με τον καιρό, αυτή η διαδικασία μετατρέπεται σε συνήθεια, με αποτέλεσμα το παιδί να αποζητά την πιπίλα ή να στρέφεται αργότερα στον αντίχειρα του χεριού του. Έως πότε, όμως, θεωρείται ασφαλής αυτή συνήθεια και με ποιο τρόπο μπορεί να τερματιστεί; Ο Δρ. Σπύρος Μαζάνης εξηγεί:
Είναι κάτι που το μαθαίνει και το συνηθίζει πολύ γρήγορα. Όταν, όμως, έρθει η ώρα να το κόψει, τότε είναι μια αρκετά δύσκολη και δυσάρεστη διαδικασία. Μιλάμε, φυσικά, για το πιπίλισμα μιας πιπίλας ή και του δάχτυλου του μωρού. Το πιπίλισμα είναι μια πράξη που έχει κατά καιρούς εντοπιστεί ακόμη και μέσα στην κοιλιά της εγκύου, όταν γίνεται το υπερηχογράφημα για να μελετηθεί η εξέλιξη της εγκυμοσύνης.
Φαίνεται ότι το πιπίλισμα προκαλεί μεγάλη ευχαρίστηση, ευφορία και ηρεμία στο μωρό και στο παιδί, καθώς εκκρίνονται οι λεγόμενες ορμόνες της ευχαρίστησης. Το πιπίλισμα, λοιπόν, μειώνει το στρες και πολύ συχνά βοηθάει το παιδί να ξεπεράσει τα πονάκια των πρώτων μηνών, τα πονάκια της οδοντοφυΐας, να προσαρμοστεί σε καινούριες καταστάσεις, όπως η έναρξη του παιδικού σταθμού ή η έλευση ενός καινούριου μέλους στην οικογένειας.
Παρά τα όσα ευεργετήματα προβάλλονται από τη χρήση της πιπίλας, άλλα τόσο αρνητικά μπορεί να προκαλέσει αυτή η συνήθεια στην υγεία του παιδιού.
Μερικά από αυτά είναι:
⇒ Συχνές λοιμώξεις του στόματος και του αναπνευστικού συστήματος
⇒ Συχνές ορθοδοντικές ανωμαλίες (στραβά δόντια)
⇒ Καθυστέρηση της ομιλίας
⇒ Ανωμαλίες στη σωστή άρθρωση
⇒ Ψυχολογικά τραύματα από το bullying στο σχολείο
Όλες, λοιπόν, οι παιδιατρικές συστάσεις αφορούν το κόψιμο της πιπίλας και το γεγονός πως θα πρέπει να γίνεται το νωρίτερο δυνατό, ακόμη και από την ηλικία των 12 μηνών. Αν και φαίνεται ότι τα περισσότερα παιδιά είναι έτοιμα να κόψουν το πιπίλισμα γύρω στα δύο με τρία έτη, επειδή υπάρχει πάντα ο φόβος της έξης που θα καταλήξει σε μια κακή και ενοχλητική συνήθεια, θα πρέπει οι προσπάθειες να ξεκινούν από πολύ νωρίς και να μην εφησυχάζουν οι γονείς, επειδή είναι ο εύκολος τρόπος να ηρεμεί ένα παιδί.
Πώς κόβεται η πιπίλα και το πιπίλισμα;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει μια “μαγική” συνταγή. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και η κάθε μητέρα έχει τον δικό της τρόπο. Ωστόσο, παρακάτω θα δεις μερικές συμβουλές:
◊ Διάλεξε τη στιγμή της ημέρας που το παιδί χρειάζεται λιγότερο την πιπίλα.
◊ Αν ζητήσει την πιπίλα, καθυστέρησε το.
◊ Αφαίρεσέ του την πιπίλα ή το δάχτυλο και απόσπασε την προσοχή του με κάτι άλλο.
Και 4 tips για να κόψεις την πιπίλα:
♦ Απότομη αφαίρεση και εξαφάνιση κάθε πιπίλας από τον χώρο του παιδιού. Να είσαι σταθερή, χωρίς να “λυγίσεις” στο κλάμα και να το απασχολείς με κάτι άλλο.
♦ Συζήτηση και ανταμοιβή. Για κάθε ημέρα που θα περνάει χωρίς την πιπίλα, θα το ανταμείβεις με ένα παιχνίδι ή σνακ ή με ένα πάρτι στο τέλος της εβδομάδας.
♦ Τρύπημα ή κόψιμο της πιπίλας. Με μια καρφίτσα ή με ένα ψαλιδάκι “πείραξε” την πιπίλα, ώστε να μειώνεται η ευχαρίστηση. Αυτό προκαλεί σταδιακή “αποτοξίνωση”.
♦ Βάλε μια άσχημη γεύση πάνω στην πιπίλα, όπως λεμόνι, ξύδι ή πιπέρι, ώστε να αποτρέπει το πιπίλισμα.
Πάντως, οι πιο έμπειρες μανούλες υποστηρίζουν πως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης του πιπιλίσματος είναι η πρόληψη. Δηλαδή, το “μυστικό” της επιτυχίας για να κοπεί ανώδυνα βρίσκεται στην αρχή, όταν το πρωτομάθει. Σε εκείνη τη φάση, καλό θα είναι να επιτρέπεται η πιπίλα (ή το δάχτυλο) μόνο εφόσον το παιδί κλαίει ή πρόκειται για μεγάλη ανάγκη, διότι διαφορετικά όταν αργότερα χρειαστεί να κόψει τη συνήθεια, θα υποφέρει περισσότερο.
Πηγή Tromaktiko
Είναι κάτι που το μαθαίνει και το συνηθίζει πολύ γρήγορα. Όταν, όμως, έρθει η ώρα να το κόψει, τότε είναι μια αρκετά δύσκολη και δυσάρεστη διαδικασία. Μιλάμε, φυσικά, για το πιπίλισμα μιας πιπίλας ή και του δάχτυλου του μωρού. Το πιπίλισμα είναι μια πράξη που έχει κατά καιρούς εντοπιστεί ακόμη και μέσα στην κοιλιά της εγκύου, όταν γίνεται το υπερηχογράφημα για να μελετηθεί η εξέλιξη της εγκυμοσύνης.
Φαίνεται ότι το πιπίλισμα προκαλεί μεγάλη ευχαρίστηση, ευφορία και ηρεμία στο μωρό και στο παιδί, καθώς εκκρίνονται οι λεγόμενες ορμόνες της ευχαρίστησης. Το πιπίλισμα, λοιπόν, μειώνει το στρες και πολύ συχνά βοηθάει το παιδί να ξεπεράσει τα πονάκια των πρώτων μηνών, τα πονάκια της οδοντοφυΐας, να προσαρμοστεί σε καινούριες καταστάσεις, όπως η έναρξη του παιδικού σταθμού ή η έλευση ενός καινούριου μέλους στην οικογένειας.
Παρά τα όσα ευεργετήματα προβάλλονται από τη χρήση της πιπίλας, άλλα τόσο αρνητικά μπορεί να προκαλέσει αυτή η συνήθεια στην υγεία του παιδιού.
Μερικά από αυτά είναι:
⇒ Συχνές λοιμώξεις του στόματος και του αναπνευστικού συστήματος
⇒ Συχνές ορθοδοντικές ανωμαλίες (στραβά δόντια)
⇒ Καθυστέρηση της ομιλίας
⇒ Ανωμαλίες στη σωστή άρθρωση
⇒ Ψυχολογικά τραύματα από το bullying στο σχολείο
Όλες, λοιπόν, οι παιδιατρικές συστάσεις αφορούν το κόψιμο της πιπίλας και το γεγονός πως θα πρέπει να γίνεται το νωρίτερο δυνατό, ακόμη και από την ηλικία των 12 μηνών. Αν και φαίνεται ότι τα περισσότερα παιδιά είναι έτοιμα να κόψουν το πιπίλισμα γύρω στα δύο με τρία έτη, επειδή υπάρχει πάντα ο φόβος της έξης που θα καταλήξει σε μια κακή και ενοχλητική συνήθεια, θα πρέπει οι προσπάθειες να ξεκινούν από πολύ νωρίς και να μην εφησυχάζουν οι γονείς, επειδή είναι ο εύκολος τρόπος να ηρεμεί ένα παιδί.
Πώς κόβεται η πιπίλα και το πιπίλισμα;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει μια “μαγική” συνταγή. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και η κάθε μητέρα έχει τον δικό της τρόπο. Ωστόσο, παρακάτω θα δεις μερικές συμβουλές:
◊ Διάλεξε τη στιγμή της ημέρας που το παιδί χρειάζεται λιγότερο την πιπίλα.
◊ Αν ζητήσει την πιπίλα, καθυστέρησε το.
◊ Αφαίρεσέ του την πιπίλα ή το δάχτυλο και απόσπασε την προσοχή του με κάτι άλλο.
Και 4 tips για να κόψεις την πιπίλα:
♦ Απότομη αφαίρεση και εξαφάνιση κάθε πιπίλας από τον χώρο του παιδιού. Να είσαι σταθερή, χωρίς να “λυγίσεις” στο κλάμα και να το απασχολείς με κάτι άλλο.
♦ Συζήτηση και ανταμοιβή. Για κάθε ημέρα που θα περνάει χωρίς την πιπίλα, θα το ανταμείβεις με ένα παιχνίδι ή σνακ ή με ένα πάρτι στο τέλος της εβδομάδας.
♦ Τρύπημα ή κόψιμο της πιπίλας. Με μια καρφίτσα ή με ένα ψαλιδάκι “πείραξε” την πιπίλα, ώστε να μειώνεται η ευχαρίστηση. Αυτό προκαλεί σταδιακή “αποτοξίνωση”.
♦ Βάλε μια άσχημη γεύση πάνω στην πιπίλα, όπως λεμόνι, ξύδι ή πιπέρι, ώστε να αποτρέπει το πιπίλισμα.
Πάντως, οι πιο έμπειρες μανούλες υποστηρίζουν πως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης του πιπιλίσματος είναι η πρόληψη. Δηλαδή, το “μυστικό” της επιτυχίας για να κοπεί ανώδυνα βρίσκεται στην αρχή, όταν το πρωτομάθει. Σε εκείνη τη φάση, καλό θα είναι να επιτρέπεται η πιπίλα (ή το δάχτυλο) μόνο εφόσον το παιδί κλαίει ή πρόκειται για μεγάλη ανάγκη, διότι διαφορετικά όταν αργότερα χρειαστεί να κόψει τη συνήθεια, θα υποφέρει περισσότερο.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Ένωση Ν. Δωδεκανήσου για την Ένωση Πειραιά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
