2018-06-05 10:19:12
Πολύς κόσμος στις μέρες μας υποφέρει από αγχώδη διαταραχή. Κρίσεις άγχους και πανικού είναι συχνές, ενώ αρκετοί δεν γνωρίζουν καν, ότι πάσχουν από αυτήν.
Μία μαμά υπέφερε από πολύ συχνές κρίσεις άγχους, τις οποίες δυσκολευόταν να ελέγξει και να δικαιολογήσει μέχρι που κατέφυγε στην βοήθεια ψυχολόγου. Μία φράση που άκουσε από την θεραπεύτρια της ήταν εκείνη που τη βοήθησε να καταφέρει να ελέγξει έστω και λίγο το άγχος και τον πανικό της. Συνεχίστε την ανάγνωση για να μάθετε ποια ακριβώς ήταν αυτή και πώς την επηρέασε:
« “Οι τοίχοι με πλακώνουν. Τα πνευμόνια μου δεν λειτουργούν. Ο λαιμός μου κλείνει, οι παλάμες μου ιδρώνουν, τα πόδια μου τρέμουν. Θέλω να φύγω. Πώς φεύγω από εδώ; Πού είναι η έξοδος; Και τι θα γίνει αν λιποθυμήσω; Δεν μπορώ να αναπνεύσω… Πώς φεύγω από εδώ;”
Κρίση πανικού. Άλλη μία γεμάτη τέτοιες και πολλές ακόμα άσχημες σκέψεις. Τα παραπάνω συγκεντρώνουν σε πολύ λίγα λόγια τι σήμαινε για μένα “κρίση πανικού”. Ο κόσμος χανόταν κάτω από τα πόδια μου και εγώ δεν είχα τον έλεγχο. Ένιωθα το στήθος μου βαρύ. Ένιωθα άβολα, χωρίς δύναμη.
Αφού επιβίωσα από χιλιάδες τέτοιες κρίσεις πανικού και συνέχιζα τη ζωή μου γεμάτη άγχος, γύρω στα 20 αποφάσισα να ζητήσω επαγγελματική βοήθεια. Οι σχέσεις μου κινδύνευαν, η δουλειά μου κινδύνευε και περισσότερο κινδύνευα εγώ.
Θυμάμαι να αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει σε μένα αυτό. Δεν είχα λόγους να αγχώνομαι τόσο στη ζωή μου. Η δουλειά μου ήταν σταθερή, ο φίλος μου (τώρα πια σύζυγός μου) ήταν υπέροχος και η σχέση μας πολύ υγιής. Οικογένεια και φίλοι που με αγαπούσαν ήταν δίπλα μου.
Στην πρώτη μου συνεδρία με είχαν κατακλύσει – όπως καταλαβαίνετε – το άγχος και ο φόβος. Έτρεμα να παραδεχτώ στην θεραπεύτρια μου, ότι απέφευγα κάθε πιθανή κατάσταση που θα μου δημιουργούσε άγχος ή θα με προκαλούσε να κάνω κάτι. Έτσι τρομοκρατημένη, λοιπόν, άκουσα την ερώτηση της.
Μια φράση που για μένα αποδείχθηκε σωτήρια. Μια ερώτηση που άλλαξε την προοπτική με την οποία αντιμετώπιζα την αγχώδη διαταραχή. Ποια ήταν αυτή;
“Ποιο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί;”
Μια τόσο απλή φράση με έκανε να αλλάξω. “Τι φοβάσαι;”, με ρώτησε μετά. “Βασικά, τα πάντα”, παραδέχτηκα. Το να κολλήσω σε ένα σημείο με πολύ κόσμο γύρω μου. Το να κάθομαι σε μία αίθουσα με συναδέλφους και να μιλάμε για τη δουλειά. Το να οδηγώ και να νιώθω, πως πρέπει να σταματήσω, γιατί αλλιώς θα πεθάνω. Η ζωή μου ήταν ένας… λαβύρινθος στον οποίο ήμουν χαμένη για πολύ καιρό.
Μετά από αρκετές συνεδρίες έμαθα στον εαυτό μου πώς να ανταπεξέρχεται στις κρίσεις πανικού. Σήμερα, δεν με φοβίζει η ψυχική μου υγεία. Αν νιώθω 100% υπό έλεγχο όλη την ώρα; Σίγουρα, όχι! Αν ακόμα αντιμετωπίζω κρίσεις πανικού και άγχους; ΝΑΙ!
Και τώρα είμαι και μαμά. Μια μικρή πιτσιρίκα που δεν ξέρει καν που είναι η μύτη της περιμένει από εμένα πολλά και σίγουρα δεν ξέρει τι σημαίνει ψυχική ασθένεια, κρίση πανικού και άγχος. Μια μέρα θα της εξηγήσω, ότι δεν είναι κακό να μην έχεις τον έλεγχο και ελπίζω να καταλάβει, ότι είναι πολύ δυνατότερη από κάθε ψυχική ασθένεια, η οποία μπορεί να τριγυρίζει το μυαλό της.
Κι αν νιώθετε και εσείς χαμένες, όπως ένιωθα εγώ, μην τα παρατάτε. Είμαι εδώ για να σας πω, ότι δεν είστε μόνες. Μπορεί να είστε μαμάδες και να νιώθετε, ότι όλα είναι δική σας ευθύνη, αλλά δεν είστε μόνες. Είστε μαχήτριες! Και ακόμα και οι δυνατότερες από εμάς νιώθουν κάποτε το βάρος της πίεσης και του άγχους να τις πλακώνει.
Είμαι μια νέα μαμά και μπορώ να νιώσω την αγχώδη διαταραχή να κυλά στο αίμα μου, μαζί με το άγχος που φέρνει μαζί της η μητρότητα. Δεν φοβάμαι, όμως, όσα θα έρθουν. Η ψυχική ασθένεια είναι αληθινή, βρώμικη, και στην κυριολεξία μπορεί να σε σκοτώσει. Αλλά δεν θα τα καταφέρει. Όχι σήμερα, όχι με έμενα…»
Πηγή Tromaktiko
Μία μαμά υπέφερε από πολύ συχνές κρίσεις άγχους, τις οποίες δυσκολευόταν να ελέγξει και να δικαιολογήσει μέχρι που κατέφυγε στην βοήθεια ψυχολόγου. Μία φράση που άκουσε από την θεραπεύτρια της ήταν εκείνη που τη βοήθησε να καταφέρει να ελέγξει έστω και λίγο το άγχος και τον πανικό της. Συνεχίστε την ανάγνωση για να μάθετε ποια ακριβώς ήταν αυτή και πώς την επηρέασε:
« “Οι τοίχοι με πλακώνουν. Τα πνευμόνια μου δεν λειτουργούν. Ο λαιμός μου κλείνει, οι παλάμες μου ιδρώνουν, τα πόδια μου τρέμουν. Θέλω να φύγω. Πώς φεύγω από εδώ; Πού είναι η έξοδος; Και τι θα γίνει αν λιποθυμήσω; Δεν μπορώ να αναπνεύσω… Πώς φεύγω από εδώ;”
Κρίση πανικού. Άλλη μία γεμάτη τέτοιες και πολλές ακόμα άσχημες σκέψεις. Τα παραπάνω συγκεντρώνουν σε πολύ λίγα λόγια τι σήμαινε για μένα “κρίση πανικού”. Ο κόσμος χανόταν κάτω από τα πόδια μου και εγώ δεν είχα τον έλεγχο. Ένιωθα το στήθος μου βαρύ. Ένιωθα άβολα, χωρίς δύναμη.
Αφού επιβίωσα από χιλιάδες τέτοιες κρίσεις πανικού και συνέχιζα τη ζωή μου γεμάτη άγχος, γύρω στα 20 αποφάσισα να ζητήσω επαγγελματική βοήθεια. Οι σχέσεις μου κινδύνευαν, η δουλειά μου κινδύνευε και περισσότερο κινδύνευα εγώ.
Θυμάμαι να αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει σε μένα αυτό. Δεν είχα λόγους να αγχώνομαι τόσο στη ζωή μου. Η δουλειά μου ήταν σταθερή, ο φίλος μου (τώρα πια σύζυγός μου) ήταν υπέροχος και η σχέση μας πολύ υγιής. Οικογένεια και φίλοι που με αγαπούσαν ήταν δίπλα μου.
Στην πρώτη μου συνεδρία με είχαν κατακλύσει – όπως καταλαβαίνετε – το άγχος και ο φόβος. Έτρεμα να παραδεχτώ στην θεραπεύτρια μου, ότι απέφευγα κάθε πιθανή κατάσταση που θα μου δημιουργούσε άγχος ή θα με προκαλούσε να κάνω κάτι. Έτσι τρομοκρατημένη, λοιπόν, άκουσα την ερώτηση της.
Μια φράση που για μένα αποδείχθηκε σωτήρια. Μια ερώτηση που άλλαξε την προοπτική με την οποία αντιμετώπιζα την αγχώδη διαταραχή. Ποια ήταν αυτή;
“Ποιο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί;”
Μια τόσο απλή φράση με έκανε να αλλάξω. “Τι φοβάσαι;”, με ρώτησε μετά. “Βασικά, τα πάντα”, παραδέχτηκα. Το να κολλήσω σε ένα σημείο με πολύ κόσμο γύρω μου. Το να κάθομαι σε μία αίθουσα με συναδέλφους και να μιλάμε για τη δουλειά. Το να οδηγώ και να νιώθω, πως πρέπει να σταματήσω, γιατί αλλιώς θα πεθάνω. Η ζωή μου ήταν ένας… λαβύρινθος στον οποίο ήμουν χαμένη για πολύ καιρό.
Μετά από αρκετές συνεδρίες έμαθα στον εαυτό μου πώς να ανταπεξέρχεται στις κρίσεις πανικού. Σήμερα, δεν με φοβίζει η ψυχική μου υγεία. Αν νιώθω 100% υπό έλεγχο όλη την ώρα; Σίγουρα, όχι! Αν ακόμα αντιμετωπίζω κρίσεις πανικού και άγχους; ΝΑΙ!
Και τώρα είμαι και μαμά. Μια μικρή πιτσιρίκα που δεν ξέρει καν που είναι η μύτη της περιμένει από εμένα πολλά και σίγουρα δεν ξέρει τι σημαίνει ψυχική ασθένεια, κρίση πανικού και άγχος. Μια μέρα θα της εξηγήσω, ότι δεν είναι κακό να μην έχεις τον έλεγχο και ελπίζω να καταλάβει, ότι είναι πολύ δυνατότερη από κάθε ψυχική ασθένεια, η οποία μπορεί να τριγυρίζει το μυαλό της.
Κι αν νιώθετε και εσείς χαμένες, όπως ένιωθα εγώ, μην τα παρατάτε. Είμαι εδώ για να σας πω, ότι δεν είστε μόνες. Μπορεί να είστε μαμάδες και να νιώθετε, ότι όλα είναι δική σας ευθύνη, αλλά δεν είστε μόνες. Είστε μαχήτριες! Και ακόμα και οι δυνατότερες από εμάς νιώθουν κάποτε το βάρος της πίεσης και του άγχους να τις πλακώνει.
Είμαι μια νέα μαμά και μπορώ να νιώσω την αγχώδη διαταραχή να κυλά στο αίμα μου, μαζί με το άγχος που φέρνει μαζί της η μητρότητα. Δεν φοβάμαι, όμως, όσα θα έρθουν. Η ψυχική ασθένεια είναι αληθινή, βρώμικη, και στην κυριολεξία μπορεί να σε σκοτώσει. Αλλά δεν θα τα καταφέρει. Όχι σήμερα, όχι με έμενα…»
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
