2018-06-06 19:55:52
Η κήλη των αθλητών, ή αλλιώς σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών, είναι μια πάθηση που αντιμετωπίζουν αρκετοί αθλητές κυρίως ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές ή γενικότερα αθλούμενοι.
Το σύνδρομο αυτό αναγνωρίστηκε πρώτη φορά το 1980 και ανέπτυξε μια χειρουργική τεχνική αποκαταστάσεως.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση, που μερικές φορές είναι τόσο έντονο που ο επαγγελματίας αθλητής μπορεί να εγκαταλείψει ακόμη και μια λαμπρή καριέρα.
Οι τραυματισμοί της βουβωνικής χώρας αποτελούν το 2 έως 5% όλων των αθλητικών τραυματισμών. Για να μην έχουμε καταστροφικές συνέπειες στην καριέρα των αθλητών η σωστή διάγνωση και θεραπεία έχουν πρωτεύοντα ρόλο, ώστε η πάθηση αυτή να μη γίνει χρόνια, σύμφωνα με το δρα Διαμαντή Θωμά MD, Γενικό Χειρουργό.
Παθήσεις που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι:
Τενοντοπάθεια των προσαγωγώνΤενοντοπάθεια του λαγονοψοΐτουΤενοντοπάθεια του ορθού κοιλιακούΚατάγματα εκ κοπώσεως ηβικού οστούΚατάγματα εκ κοπώσεως του αυχένα του μηριαίουΤραυματική ηβική οστεΐτηςΠαγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου
Ο αιτιολογικός μηχανισμός αυτής της παθήσεως είναι ο οξύς ή χρόνιος τραυματισμός που μπορεί να συμβεί το ίδιο ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες αθλητές, κυρίως ποδοσφαιριστές, λόγω συγκεκριμένων κινήσεων (π.χ. σουτ) και στους καλαθοσφαιριστές (π.χ. άλματα).
Έτσι έχουμε διάχυτο άλγος επιδεινούμενο με την άσκηση και ιδιαίτερα κατά την έκταση των ισχίων, στο στρίψιμο και στη στροφή. Ο πόνος αντανακλά στον προσαγωγό ή στους όρχεις και γίνεται εντονότερος με το βήχα ή το φτέρνισμα ή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Μπορεί να είναι αποτέλεσμα:
Χαλάρωσης του έξω βουβωνικού στομίουΡήξης της απονεύρωσης του έξω λοξούΡήξης του κοινού καταφυτικού τένονταΡήξης της απονεύρωσης του εγκάρσιου κοιλιακούΔιαχωρισμού βουβωνικού συνδέσμου
Κλινικά είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στην κήλη των αθλητών και στα άλλα αίτια βουβωνικού άλγους. Για τη διαφοροδιάγνωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακτινογραφίες, υπέρηχους, κηλογραφίες, μαγνητική τομογραφία ώστε να αποκλείσουμε τις άλλες αιτίες.
Η διάγνωση του βουβωνικού άλγους στους αθλητές είναι δύσκολη για δύο λόγους:
η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη καισυνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί.
Αντιμετώπιση
Η συντηρητική θεραπεία με φάρμακα και φυσικοθεραπεία συνήθως αποτυγχάνει, αλλά σε περιπτώσεις αβέβαιης διάγνωσης μπορεί να δοκιμαστεί.
Η χειρουργική προσέγγιση αυτού του προβλήματος έχει επιτυχία της τάξεως του 95% δίνοντας άμεση και μόνιμη λύση σε αθλητές υψηλών επιδόσεων.
Υπάρχουν δύο χειρουργικές τεχνικές αποκαταστάσεως αυτού του προβλήματος:
Η ανοικτή τεχνική, όπου για την επίλυση του προβλήματος έχουμε διατομή περιτονιών, μυών και συρραφή του πλέγματος για ενίσχυση του οπισθίου τοιχώματος, άρα καθυστέρηση στην αποθεραπεία και στην επιστροφή στην αγωνιστική δράση.Η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος (T.E.P), που πραγματοποιείται μέσα από 3 τομές των 5 χιλιοστών στο δέρμα, χωρίς διατομή περιτονιών, απονευρώσεων ή μυών, επομένως κατά συνέπεια ελάττωση του μετεγχειρητικού πόνου και άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους (ταχύτατη ανάρρωση).
Η επιδιόρθωση γίνεται με «ανάταξη-επανατοποθέτηση» του περιτοναϊκού σάκου στη σωστή του ανατομική θέση, στην επιδιόρθωση του έσω στομίου και την παράλληλη επιδιόρθωση της κήλης, αλλά και ενίσχυση του κατώτερου κοιλιακού τοιχώματος-συστήματος των ορθών κοιλιακών μυών με την τοποθέτηση πλέγματος. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι όταν το πρόβλημα είναι αμφοτερόπλευρο, η λαπαροσκοπική αποκατάσταση γίνεται δια των ιδίων οπών και για τις δύο πλευρές.
Πηγή: healthreport.gr
_
Το σύνδρομο αυτό αναγνωρίστηκε πρώτη φορά το 1980 και ανέπτυξε μια χειρουργική τεχνική αποκαταστάσεως.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση, που μερικές φορές είναι τόσο έντονο που ο επαγγελματίας αθλητής μπορεί να εγκαταλείψει ακόμη και μια λαμπρή καριέρα.
Οι τραυματισμοί της βουβωνικής χώρας αποτελούν το 2 έως 5% όλων των αθλητικών τραυματισμών. Για να μην έχουμε καταστροφικές συνέπειες στην καριέρα των αθλητών η σωστή διάγνωση και θεραπεία έχουν πρωτεύοντα ρόλο, ώστε η πάθηση αυτή να μη γίνει χρόνια, σύμφωνα με το δρα Διαμαντή Θωμά MD, Γενικό Χειρουργό.
Παθήσεις που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι:
Τενοντοπάθεια των προσαγωγώνΤενοντοπάθεια του λαγονοψοΐτουΤενοντοπάθεια του ορθού κοιλιακούΚατάγματα εκ κοπώσεως ηβικού οστούΚατάγματα εκ κοπώσεως του αυχένα του μηριαίουΤραυματική ηβική οστεΐτηςΠαγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου
Ο αιτιολογικός μηχανισμός αυτής της παθήσεως είναι ο οξύς ή χρόνιος τραυματισμός που μπορεί να συμβεί το ίδιο ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες αθλητές, κυρίως ποδοσφαιριστές, λόγω συγκεκριμένων κινήσεων (π.χ. σουτ) και στους καλαθοσφαιριστές (π.χ. άλματα).
Έτσι έχουμε διάχυτο άλγος επιδεινούμενο με την άσκηση και ιδιαίτερα κατά την έκταση των ισχίων, στο στρίψιμο και στη στροφή. Ο πόνος αντανακλά στον προσαγωγό ή στους όρχεις και γίνεται εντονότερος με το βήχα ή το φτέρνισμα ή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Μπορεί να είναι αποτέλεσμα:
Χαλάρωσης του έξω βουβωνικού στομίουΡήξης της απονεύρωσης του έξω λοξούΡήξης του κοινού καταφυτικού τένονταΡήξης της απονεύρωσης του εγκάρσιου κοιλιακούΔιαχωρισμού βουβωνικού συνδέσμου
Κλινικά είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στην κήλη των αθλητών και στα άλλα αίτια βουβωνικού άλγους. Για τη διαφοροδιάγνωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακτινογραφίες, υπέρηχους, κηλογραφίες, μαγνητική τομογραφία ώστε να αποκλείσουμε τις άλλες αιτίες.
Η διάγνωση του βουβωνικού άλγους στους αθλητές είναι δύσκολη για δύο λόγους:
η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη καισυνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί.
Αντιμετώπιση
Η συντηρητική θεραπεία με φάρμακα και φυσικοθεραπεία συνήθως αποτυγχάνει, αλλά σε περιπτώσεις αβέβαιης διάγνωσης μπορεί να δοκιμαστεί.
Η χειρουργική προσέγγιση αυτού του προβλήματος έχει επιτυχία της τάξεως του 95% δίνοντας άμεση και μόνιμη λύση σε αθλητές υψηλών επιδόσεων.
Υπάρχουν δύο χειρουργικές τεχνικές αποκαταστάσεως αυτού του προβλήματος:
Η ανοικτή τεχνική, όπου για την επίλυση του προβλήματος έχουμε διατομή περιτονιών, μυών και συρραφή του πλέγματος για ενίσχυση του οπισθίου τοιχώματος, άρα καθυστέρηση στην αποθεραπεία και στην επιστροφή στην αγωνιστική δράση.Η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος (T.E.P), που πραγματοποιείται μέσα από 3 τομές των 5 χιλιοστών στο δέρμα, χωρίς διατομή περιτονιών, απονευρώσεων ή μυών, επομένως κατά συνέπεια ελάττωση του μετεγχειρητικού πόνου και άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους (ταχύτατη ανάρρωση).
Η επιδιόρθωση γίνεται με «ανάταξη-επανατοποθέτηση» του περιτοναϊκού σάκου στη σωστή του ανατομική θέση, στην επιδιόρθωση του έσω στομίου και την παράλληλη επιδιόρθωση της κήλης, αλλά και ενίσχυση του κατώτερου κοιλιακού τοιχώματος-συστήματος των ορθών κοιλιακών μυών με την τοποθέτηση πλέγματος. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι όταν το πρόβλημα είναι αμφοτερόπλευρο, η λαπαροσκοπική αποκατάσταση γίνεται δια των ιδίων οπών και για τις δύο πλευρές.
Πηγή: healthreport.gr
_
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
